Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ (απο flc)

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΜΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ: "ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΗ;"
Ανεβαίνοντας αναρωτιόμουν μήπως και η πρώτη εικόνα του δωματίου ήταν παραίσθηση;
___________________________________________________________



     Ευτυχώς το δωμάτιο δεν ήταν παραίσθηση, ήταν όμως τόσο διαφορέτικο από το υπόλοιπο ξενοδοχείο...
Ότι και να ήταν, εγώ έπρεπε να κοιμηθώ. Πρώτα όμως έπρεπε να πλυθώ. Το μπάνιο ήταν απογοήτευση, είχε ένα ντους πενήντα επί πενήντα και η κουρτίνα κάλυπτε το μισό μόνο, οπότε η σκέψη καυτό, απολαυστικό μπάνιο πήγε βόλτα και σαπουνίστηκα με χορευτικές κινήσεις, προσπαθώντας να συνδυάσω καθαριότητα και απομάκρυνση γλυτσιασμένης κουρτίνας από πάνω μου.
     Μου πήρε κάτι λιγότερο από τρία λεπτά, να αποφάσισω αν ήμουν  αρκετά καθαρός...Τυλίχτηκα με την λευκή αλλά κατά τόπους υπόλευκη πετσέτα σήκωσα τα βουκολικού ύφους σκεπάσματα και έπεσα μπρούμητα στο κρεββάτι 1.2..3...





8 σχόλια:

  1. ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟ όπως δεν ήταν το μπάνιο για flc.
    Είναι τόσο ενδιαφέρον να βλέπεις πως περιγράφει το μπάνιο. "Σαπουνίστηκα με χορευτικές κινήσεις" τι ωραία που καταφέρνει να μας δώσει την εικόνα.
    Χαίρομαι που είναι στην παρέα μας και αυτός/η.
    Είμαι όμως ρατσιστής πρώτα βάζω το ος και μετά το /η

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ολα τα κείμενα από flc όποιο και να είνα το μεγεθος τους είναι εξαιρετικά. Συμφωνω με τον christobal για τις περιγραφές του. Έχει μια δύναμη η διήγησή του. Περιμένω το επόμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλωσορίζουμε την καινούργια φίλη στην παρέα την χαμένη στην ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ.
    θΑΥΜΑΣΙΟ!!!! Μικρές κοφτές φράσεις όλο ζουμί και ιδιότυπο αυτοσαρκαστικό ύφος. Πλουτίζει ο χώρος μας με την παρουσία της.
    Χαίρομαι ιδιαίτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και ξαφνικά θυμάμαι πως ξεκίνησα για την άγνωστη διάσταση χωρίς το βιολί μου...Να δέσω τίς χορδές στις πύλες της εισόδου, να καρφώσω το δοξάρι σ' ένα σύννεφο, κι' όταν, στη Χώρα που λέγεται Αγνωστη Διάσταση, φυσήξει ελαφρό αεράκι, να συναντιούνται χορδές και δοξάρι, να προσκαλούν και να υπενθυμίζουν πόσο μακριά μπορούν να πάν τα βήματα μέσα στο Χώρο, πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η Επιθυμία μές στο Χρόνο, τόσο μακριά που ξεπερνούν και Χώρο και Χρόνο και βαφτίζουν τη περιπέτεια και τη γνώση Αγνωστη Διάσταση....
    Αρκεί...
    Να έχω το βιολί μου μαζί...Να σηματοδοτεί αιώνια τη κατάκτηση μιάς Διάστασης Αγνωστης, μέ ήχους γνώριμους, αυτούς που κρατούν στέρεα και περήφανα τα πόδια μου στη γή, αυτούς που "συνδέουν" τη φαντασία με την αλήθεια, αυτούς που μου υπενθυμίζουν πόσα πολλά μπορώ...Πόσα λίγα ξέρω...
    Cristobal φίλε μου, με "παρέσυρες" τεχνηέντως σ' ένα παιχνίδι που μ' αρέσει πολύ! Σ' αυτό της "φευγάτης" γραφής! Να με συγχωρήσεις άν έγινα κουραστική...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ ωραίο κείμενο. Στα προηγούμενα κολακευτικά σχόλια με τα οποία συμφωνώ θα προσθέσω ότι εγώ διέκρινα και μία απολαυστική δόση χιούμορ.

    GiP

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το προηγούμενο σχόλιο μου αναφέρεται στο κείμενο του FLC. Για τον βιολιστή γράφω ξεχωριστά.

    GiP

    ΑπάντησηΔιαγραφή