Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ  ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ  ΑΠΟ ΤΟΝ  ΜΗΤΣΟ 
ΚΑΙ  ΤΡΥΠΩΣΕ ΣΤΗΝ ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ - ΑΓΝΩΣΤΟ ΠΩΣ.
ΤΟΝ ΕΙΧΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙ!!



Ρίγος διαπέρασε ολόκληρο το κορμί μου. Έμεινα για κάποια δευτερόλεπτα ακίνητος μέσα στο σκοτάδι, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω περισσότερο που βρίσκομαι, παρά να καταλάβω τι είχε συμβεί. Ο ήχος της απόλυτης σιωπής με ξένισε εξίσου με το απόλυτο σκοτάδι. Διακοπή ρεύματος σκέφτηκα. Ενώ προσπαθούσα να ψηλαφίσω το γραφείο – κάπου εδώ είχα δει έναν αναπτήρα – έριξα μια κλεφτή ματιά στις γρίλιες του παραθύρου. Ήταν αργά και το σκοτάδι πυκνό. Αναπτήρας πουθενά. Πρέπει να αρχίσω το κάπνισμα. Τι περίεργο, ευτυχώς έσωσα τη σελίδα. Δεν ξέρω αν φταίει το σκοτάδι, η σιωπή, ή αυτή η φωτογραφία. Ανατρίχιασα πάλι. Αυτοί οι δύο τύποι πάνω στη “Μη με κοιτάς”. ¨Έψαχνα πάνω από δύο ώρες στο google: “Μη με κοιτάς”, “βάρκα”, “φώτο”. Ανυπομονούσα να έρθει το ρεύμα. “Μη με κοιτάς“, “καπνός”, “βάρκα”, "κορίτσι", "4διάσταση" ENTER – ΕΙΚΟΝΕΣ. Μία και μοναδική φωτό. Αυτή. Και μετά σκοτάδι. Και σιωπή.

Προσπάθησα να θυμηθώ. Το βλέμμα του ενός. Διαπεραστικό, καρφωμένο στα μάτια μου. Τα μάτια μου που αρχίζοντας να συνηθίζουν την έλλειψη φωτός, σχεδίαζαν το δωμάτιο στο μυαλό μου. Τα έκλεισα. Αυτός που φορούσε στολή, με κοιτούσε μέσα στα μάτια. Με ποιον μοιάζει. Γκρίζοι κρόταφοι. Σκατόφατσα. Ο βαρκάρης χάρος. Φτυστός ο Πρετεντέρης – ο δημοσιογράφος - με στολή χωροφύλακα του '60. Τώρα την πάτησες, άφηνε να εννοηθεί.


Και πάλι ήχος. Ο ήχος του ρεύματος που διαπερνάει τους τοίχους του σπιτιού. Και φως. Δεν έχασα στιγμή. Άνοιξα τον υπολογιστή και κοίταξα το ρολόι. Διαπίστωσα πως δεν είχε περάσει ούτε ένα δευτερόλεπτο από τότε που κόπηκε το ρεύμα. Σαν το διάστημα αυτό να μην υπήρξε ποτέ. Σαν να μην έγινε ποτέ διακοπή. Πάτησα την αποθηκευμένη σελίδα: http://216.66.1.2/vark.jpg Καλά το καταλάβατε. Η φωτογραφία δεν υπήρχε πια...

Τικ τακ, τικ τακ, ο ήχος του ρολογιού. Μα ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟ ΡΟΛΟΪ! Πετάχτηκα έντρομος, απ την καρέκλα.

4 σχόλια:

  1. Φίλε θωμά,
    Χαίρομαι που αποδέχτηκες την προτροπή περί ενικού έστω καιμόνο στην ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ.
    Η φράση του φίλου σου που παραθέτεις σχετικά με τον θάνατο είναι εξαίρετη.
    Κάνεις λάθος αν νομίζεις ότι είσαι βαρύς ή εκτός θέματος. Πως μπορεί να είναι βαρύς και εκτός θέματος κάποιος που χειρίζεται τόσο καλά την γλώσσα και σκέπτεται. Πίστεψέ με δεν είναι αυτονόητα τα παραπάνω σήμερα.
    Βέβαια στην ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ δεν ξέρω αν αποτελούν όπλο ή παγίδα.
    Κοίτα τι έπαθε ο Μήτσος στη σημερινή ανάρτησή που ήρθε κι εγκαταστάθηκε, δεν ξέρω κι εγώ πως.
    Καλημέρα - αν είναι μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΜΗΤΣΟ
    ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΕΛΙΚΑ ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ. ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΕΔΩ. ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ Η "ΜΗ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ" ΜΑΣ ΚΟΙΤΑΕΙ.
    ΦΙΛΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τικ τακ, τικ τακ, ο ήχος του ρολογιού συνέχιζε ακάθεκτος. Άρχισα να ψάχνω με μανία να βρω από που ερχόταν. Κάτω από τον υπολογιστή, στα συρτάρια, στην καρέκλα, πίσω από το γραφείο, έψαξα παντού. Ένιωσα να με κυριεύει το αγχος, φοβήθηκα ότι θα πάθω κρίση πανικού. Εκατσα στην καρέκλα. Ηρέμησε και σκέψου, είπα στον εαυτό μου, δεν έχεις ρολόι. Από που ερχόταν αυτός ο ήχος όμως; Όπου και αν έψαχνα στο δωμάτιο αυτό το μονότονο και επίμονο τικ τακ συνέχιζε και μάλιστα με αμετάβλητη ένταση. Ένα νέο κύμα εκνευρισμού και άγχους με ώθησε να ξαναρχίσω το ψάξιμο αυτή τη φορά σαν κλέφτης που ψάχνει χρυσαφικά, αδιάζοντας και πετώντας τα πάντα με βία. Μόνο αφού ολόκληρο το γραφείο μου βρέθηκε σε ένα σωρό στη μέση του δωματίου, σωριάστηκα εξουθενωμένος στο πάτωμα με τους παλμούς της καρδιάς μου να κοντέυουν να σπάσουν τα κεφάλι μου και μόνο ένα πράγμα να αντηχεί στο μυαλό μου: τικ τακ, τικ τακ... Τότε ήταν πλέον ολοφάνερο, και τρομοκρατημένος αντιλήφθηκα ότι βλακωδώς δεν είχα καταλάβει ή δεν ήθελα να καταλάβω αυτό του οποίου η σκέψη μου πάγωσε το αίμα. Το ρολόι χτυπούσε μέσα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλε Manolo,
    Εξαιρετικό στήν κυριολεξία. Η τελευταία φράση ξαφνιάζει και εντυπωσιάζει. Δεν ξέρω αν όταν ξεκίνησες να το γράφεις ήξερες που θα κατέληγες ή σε οδήγησε το η φόρα του συναισθήματος. Πάντως και εσύ και ο Μήτσος αποτελέσατε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για μένα αλλά και για όσους τα είδαν.
    Ο Stephen King συμβουλεύει Keep typing.
    Θα αναρτήσω το κείμενο σήμερα 24/11/2009 σα συνέχεια της ιστορίας του Μήτσου. Ίσως τελικά βγούν 2 παράλληλες ιστορίες που ίσως συγκλίνουν κάποια στιγμή.
    KEEP TYPING.

    ΑπάντησηΔιαγραφή