ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΤΗΣ 16/11/09
Όταν έφτασα στο αμάξι μου στάθηκα για μια στιγμή και κοίταξα προς την βάρκα. Περίεργο! Ενώ από το σημείο που ήταν η παλιά βάρκα, έβλεπα το αυτοκίνητο, τώρα απ' εδώ, δεν φαινόταν η βάρκα. Έκανα μερικά βήματα πίσω να δω μήπως και φαινόταν, αλλά τίποτα. Τι στο καλό. Χάθηκε η βάρκα;
Τέλος πάντων, ήθελα να φύγω το συντομότερο απο κει. Ξεκλείδωσα και μπήκα στο αμάξι. Δεν θα πω την μάρκα του αυτοκινήτου για να μη κατηγορηθώ για γκρίζα διαφήμηση, αλλά είχα ενα αξιοπρεπέστατο αυτοκίνητο σχεδόν καινούργιο. Το κρατούσα πάντα καθαρό.
Μόλις κάθισα, και ετοιμαζόμουνα να βάλω μπροστά, μια μυρωδιά με ξένισε. Μύριζε τσιγάρο. Εγώ, όχι μόνο δε κάπνιζα, αλλά δεν επέτρεπα σε κανέναν άλλο να καπνίζει μέσα στο αμάξι. Η μυρωδιά του καπνού ήταν έντονη και έμοιαζε πρόσφατη. Αναστατωμένος έριξα μια ματιά στο σταχτοδοχείο. Ήταν άδειο. Όμως η μυρωδιά του καπνού πλανιόταν γύρω μου. Ήμουν απόλυτα σίγουρος πως κάποιος με αναμμένο τσιγάρο ήταν πολύ πρόσφατα μέσα στο αυτοκίνητο και μάλιστα ξεκλείδωσε και φεύγοντας κλείδωσε πάλι. Πώς όμως; Γιατί;
Βγήκα και κοίταξα γύρω από το αμάξι να δω αν υπήρχαν τίποτα ίχνη. Δεν είδα τίποτα το περίεργο. Δεν είμαι βέβαια και ο Πουαρώ, αλλά μια κάποια παρατηρητικότητα,την είχα.... Μια στιγμή όμως........., γύρω από τις ρόδες του αυτοκινήτου μου φάνηκε σα να μεγάλωσαν τα αγριόχορτα. Η ιδέα μου ήταν; Είμαι σίγουρος πως όχι. Δε μπορεί να υπάρχουν όρθια και απείραχτα χόρτα γύρω από τις ρόδες ενός αμαξιού που πάρκαρε πρίν από λίγη ώρα. Κοίταξα και λίγο πιο πίσω, και δεν είδα κανένα ίχνος από ρόδες να έχει περάσει.
Πάντως χόρτα ή μη χόρτα κάποιος ξεκλείδωσε και κάπνισε μέσα στο αυτοκίνητό μου πολύ πρόσφατα.
Τι διάολο. Τα πράγματα γίνονταν παράξενα. Μια τα γράμματα της βάρκας με το παράξενο όνομα - "ΜΗ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ"- που ξαναχάνονται, μια οι πατημασίες μου στην άμμο που σβήνουν, και τώρα η ιστοριά με το αμάξι.
Τέλος πάντων αποφάσισα φύγω από το διαολεμένο αυτό μέρος. Μπήκα μέσα και έβαλα μπροστά. Συνήθως μαζί με τη μηχανή άναβε και το ραδιόφωνο. Τώρα ήταν σιωπηλό και το φωτάκι του σβηστό. Πάτησα τον κουμπάκι να το ανάψω και κόντεψα να κουφαθώ. Ενα απαίσιο, δυνατό και ανατριχιαστικό γέλιο γέμισε την καμπίνα. Πάτησα ξανά το κουμπακι για να σβήσω το ραδιόφωνο, αλλά δεν έσβηνε . Ετοιμάστηκα να βγω και άνοιξα την πόρτα. Το γέλιο σταμάτησε.
Ανάσανα με ανακούφιση. Ξανάκλεισα την πόρτα και ετοιμάστηκα διστακτικά να βάλω μπροστά. Αλλά δε πρόλαβα. Απο το καταραμένο ραδιόφωνο ακούστηκε τώρα ένας σπαρακτικός θρήνος. Ήταν τόσο διαπεραστική η φωνή που έκλαιγε που με ανάγκασε να σκεπάσω με την παλάμη μου το αυτί μου - ακούω μόνο απο το ένα αυτί- αλλά και πάλι περνούσε η οδύνη και ο πόνος που έκλεινε η κραυγή.
Αυτό κράτησε γύρω στο ένα λεπτό. Και μετά σιωπή. Το ραδιόφωνο βουβάθηκε.
Δεν ήξερα τι να κάνω. Να βάλω μπροστά; Ή να βγω, να το παρατήσω εκεί και να φύγω;
Βγήκα και πάλι να πάρω μια ανάσα και βρέθηκα μπροστά σε ένα κατάξανθο κοριτσάκι που με κοιτούσε βλοσυρά. Όταν πήγα να της μιλήσω μου γύρισε την πλάτη και έδειξε κατά την θάλασσα. Εκεί στα κύματα έπλεε η βάρκα " ΜΗ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ" με δύο τύπους μέσα. Ήταν και οι δυο γυρισμένοι προς την ακτή όπου στεκόμουν και μου κουνούσαν τα χέρια. Με χαιρετούσαν; Μου ζητούσαν βοήθεια;
Έσκυψα να ρωτήσω το κοριτσάκι ποιοί ήταν αλλά είχε χαθεί. Που στο διάολο είχε παέι;
ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΩ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ.
Γεια σας, είμαι ο Θωμάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ρωτήσω κάτι: Τι είναι για σας η 4η διάσταση;
Διέξοδος, φαινόμενο, ευχή, άποψη, όψη, κατάρα, ελπίδα, αδιέξοδος;...
Φιλικά,
Φίλε Θώμα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλωσόρισες στην ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ.
Η ερώτηση σου είναι πολύ εύστοχη και δύσκολη, γιατί όλα όσα αναφέρονται σε αυτήν θα μπορούσαν να είναι η 4η διάσταση, αν μιλάγαμε με όρους συναισθημάτων του καθενός μας.
Δεν μιλάμε βέβαια με όρους φυσικής
όπου ως 4η διάσταση αναγνωρίζεται ο Χρόνος. Δεν μας αφορούν εδώ οι νόμοι της φύσης και οι γνωστές συμβάσεις των επιστημών.
Για μένα και για την ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ η 4η διάσταση είναι αυτή καθεαυτή η στιγμή του θανάτου. Γιατί σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες που έχει το blog, εκείνη την στιγμή ανοίγει μια πύλη που οδηγεί σε αυτήν την διάσταση, όπου, διέξοδος, φαινόμενα, ευχές, απόψεις, όψεις, κατάρες, ελπίδες, αδιέξοδοι, μπερδεύονται μεταξύ τους σε τέτοιο βαθμό που τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και τίποτα φαίνεται όπως είναι.
Σε ευχαριστώ πολύ και περιμένω νέα σου
Σας ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σας, αρχικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν γίνομαι αδιάκριτος ή πολύ προσωπικός, τι είναι τελικά αυτό που σας οδηγεί στην πραγματεία αυτού του φοβερού και αναπότρεπτου γεγονότος, όπως ο θάνατος; Έχει άραγε κάποια αναφορά στο χριστιανοκεντρικό "θανάτω θάνατον πατήσας...", ή κάτι άλλο;
Σας ευχαριστώ και πάλι.
Φιλικά,
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Θωμά,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για το σχόλιό σου.
Με την ευκαιρία θα ήθελα να σε παρακαλέσω να μου απευθύνεσαι στον ενικό, για να μην αισθάνομαι πλησιέστερα στη κατ'εμε 4η Διάσταση.
Και πάλι το ερώτημά σου, είναι καίριο και δημιουργεί από μόνο του, βάση προβληματισμού στον ερωτώμενο και στον αναγνώστη.
Πάντως το "θανάτω θάνατον πατήσας..." μπορεί ως έκφραση να είναι χριστιανο-προερχόμενη, είναι όμως η βάση θρησκευτικών πεποιθήσεων απανταχού του πλανήτη, από τα πανάρχαια χρόνια.
Προσωπικά εκείνο που με "γοητεύει" στο αναπότρεπτο αυτό γεγονός είναι πολύ δύσκολο να το εντοπίσω. Ίσως να έχει κάποια προσωπική χροιά που ανάγεται στην στιγμή του θανάτου του πατέρα μου στην οποία θα αναφερθώ κάποια στιγμή.
Όμως είτε έτσι είτε αλλιώς, σε ότι έχω γράψει, μέχρι σήμερα στη ζωή μου, ο ρόλος του θανάτου είναι πρωταγωνιστικός.
Λυπάμαι αν δεν μπόρεσα να απαντήσω σαφέστερα στην εξαιρετική σου ερώτηση.
Ευχαριστώ
Μήτσο Καλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλό το κείμενο που έστειλες. Μου άρεσε ιδιάιτερα γιατί δημιουργεί μια αγχώδη ατμόσφαιρα που είναι απτά κλειστοφοβική και σε σπρώχνει να συνεχίσεις το διάβασμα για να μάθεις τι συμβαίνει. Δεν ήξερα ότι διαθέτεις τέτοια πέννα. Με εκπλήσεις ευχάριστα.
Επειδή λοιπόν μου αρέσει και ταιριάζει εδώ μέσα θα ήθελα αν συμφωνείς να το αναρτήσω με αναφορά βεβαίως ότι είναι δικό σου, αρκει να συμφωνήσεις να μη συμπεριλάβουμε την τελευταία φράση "Πετάχτηκα έντρομος......", και αυτό γιατί, δεν θα ήθελα τα όσα συμβαίνουν να είναι όνειρα - εφιάλτες αλλά η πραγματικότητα της ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ.
Ενημέρωσέ με
Στέλνω e-kisses to Beba end Anna.
Χαίρομαι που σας άρεσε το κείμενο και δεν έχω κανένα πρόβλημα να αναρτηθεί. Δεν με νοιάζει το copyright, άρα δεν χρειάζεται καν αναφορά στο όνομά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την τελευταία πρόταση, μπορεί να μην εκφράστηκα σωστά και να άφησα υπόνοιες πως ο ήρωας κοιμόταν. Ίσως αν αντικαταστήσουμε την πρόταση με την εξής: "...Πετάχτηκα έντρομος απ' την καρέκλα μου,..." θα έδινε καλύτερα το νόημα που επιθυμούσα.
Cristobal,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει, αποδέχομαι την προτροπή περί ενικού. Εξάλλου στην άγνωστη (4η;) διάσταση είμαστε άγνωστοι. Θα μου επιτρέψεις όμως στις λοιπές διαστάσεις να διατηρήσω τον πληθυντικό.
Σχετικά με το σχόλιο στο "θανάτω..." κλπ συμφωνώ με την ομοιογένεια σε θέματα κοσμικά, των θρησκειών ή καλύτερα των πολιτισμών του παρελθόντος. Η ομοιογένεια αυτή, ίσως να οφείλεται σε ένα κοινό σημείο αναφοράς, αυτών των φαινομενικά ετερόκλητων δογμάτων, εποχών, ανθρώπων. Το ίδιο ισχύει ενδεχομένως για την θανατοφορία, σε ατομικό επίπεδο. Όπως έλεγε και ένας φίλος,"Στο θάνατο. Ο εγκέφαλος. Τα φώτα. Στα τούνελ. Των νευρώνων του. Αργοσβήνει."
Για να είμαι ειλικρινής, γράφοντας τα αυτά, σκέφτηκα για μια στιγμή ότι ίσως είμαι βαρύς ή εκτός θέματος. Αλλά, μετά ευτυχώς ησύχασα, διότι αντιλήφθηκα ότι βρίσκομαι στην άλλη (4η;) διάσταση, "όπου τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και τίποτα φαίνεται όπως είναι".
Σε ευχαριστώ Cristobal.
Φιλικά,