Τελικά φαίνεται πως ο φίλος ΕΚΤΟΡΑς βάζει σε όλους μας τα γυαλία. Και επειδή εγώ φοράω ήδη μου τα έχει κάνει διπλοεστιακά. Απο τον τρόπο και την φρεσκάδα του κειμένου προσπαθώ να καταλάβω την ηλικία. Μάταια όμως γιατί μπορεί να είναι απο 0 εώς 100 ετών.
____________________________________________________________
Κάθισα στη καρέκλα που με προστάτευε από τον τεράστιο μαύρο σκύλο, κοίταξα το δέντρο με τα παιχνίδια και την είδα. Ήταν στην κορυφή και με κοιτούσε. Αυτή η τίγρη ήταν τελικά αυθάδης. Κουνούσε την ουρά της με βλέμμα ειρωνικό.
____________________________________________________________
Κάθισα στη καρέκλα που με προστάτευε από τον τεράστιο μαύρο σκύλο, κοίταξα το δέντρο με τα παιχνίδια και την είδα. Ήταν στην κορυφή και με κοιτούσε. Αυτή η τίγρη ήταν τελικά αυθάδης. Κουνούσε την ουρά της με βλέμμα ειρωνικό.
Κατέβηκα από την καρέκλα, πλησίασα το δέντρο και έκοψα ένα αεροπλάνο.
Άρχισα να σκαρφαλώνω. Αυτή η ιστορία έπρεπε να τελειώνει.
Άρχισα να σκαρφαλώνω. Αυτή η ιστορία έπρεπε να τελειώνει.
Ήθελα πίσω το γουρουνάκι .
Έπιασα το ελάφι και φώναξα....ΑΑΑΚΝ!!!!
ΧΑΟΣ στο blog
ΑπάντησηΔιαγραφή(θετικά το λέω)
@Mitsos
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχεις καθόλου άδικο. Χαμός! Βέβαια αρχίζει να μου αρέσει κι εμένα. Θα μου πεις τώρα "Και πως θα τα φέρεις βόλτα ρε CHRISTOBAL;"
Εκείνο που θα με βοηθήσει είναι ότι σε λίγες μέρες θα έχω INTERNET και στο σπίτι, γιάτί απ'εδώ που είμαι είναι αδύνατον να δουλέψω.
Ευχαριστώ για το σχόλιο.
e kisses to beba and Co
Ρε CRISTOBAL όλο δικαιολογίες είσαι. Τώρα μας λες πως ασχολείσαι με το μπλογκ στη δουλειά σου. Θα προκόψουν αυτοί που σε πληρώνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως δεν έχεις ιδέα τι να κάνεις. Άμα γράψεις ποτέ κάτι εμένα να ...τέλος πάντων.
R.W.P
ΑAAKN
ΑπάντησηΔιαγραφή>>>>>
Από τον GiP
Έπεσα στην βρεγμενη πράσινη άμμο ;ε έπιασα το πόδι μου. Δεν έβλεπα τίποτα πάνω του αλλά κάτι ήταν τυλιγμένο στο πόδι μου...
"Καλά να μη σε βλέπω", είπα ξαλαφρωμένος επειδή κατάλαβα ποιός ήταν... αλλά ούτε και να σε αισθάνομαι... Τι καινούργια τεχνική έκανες πάλι στους εγκεφαλικούς μου νευρώνες ?
Το γέλιο του δεν το άκουσα, το αισ8άνθηκα μέσα στο μυαλό μου. Μετά ένοιωσα ένα ελαφρύ πόνο στο πόδι...
"Βρε μανία με το πόδι μου..." σκέφθηκα. Δεν χρειαζόταν να το πω, δυνατά, άκουγε τισ σκέψεις μου και με καταλάβαινε. "Ελα... κατέβα και με βαραίνεις... να ξεπεταχτεί ξαφνικά τίποτα...."
Δεν τα πίστευα, για να ξεκουμπιστεί από το πόδι μου το έλεγα... Τα φιλικά του αισθήματα τα ήξερα από τότε που μπενοβγαίνω στα διάφορα χωροχρονικά συνεχή, κυνηγημένος από τους ΔΙΩΚΤΕΣ που είχαν βαλ8εί να με σταματήσουν πριν...
Ούτε να το σκέφτομαι δεν ήθελα... μπορεί να είχαν αισθητήρες σκέψης και να με έπιαναν, τα τελευταία μοντέλα είχαν εμβέλεια 5 χοροχρονικά συνεχή αλλά η προοδος συνεχιζόταν...
Φιλικό το πλάσμα δε λέω με είχε σώσει και μερικές φορές, αλλά όποτε ήταν κοντά μου, επειδή ακριβώς μου είχε ξανοιχτεί με τον δικό του μοναδικό τρόπο... πρόσεχα τα πόδια μου... Να προσέχουμε για να έχουμε... Άσε που δεν ήξερα αν ήταν χορτάτο...
"Ξέρεις που είμαστε ?" το άκουσα στο κεφάλι μου να απαντά ενώ σχεδόν αμέσως το ένοιωσα να φεύγει από το πόδι μου και να έρχεται διπλα μου.
Ευτυχώς ΗΤΑΝ χορτάτο... Χέρια δεν έτρωγε ποτέ, μόνο πόδια...
Που είμαστε ρώτησα το πλασμα που είχε φτιάξει τη βάρκα... Σαν και εκείνη ούτε αυτό είχε όνομα... ΔΕΝ έπρεπε να έχει όνομα, αλλιώς 8α το εντόπιζαν αμέσως... Μία φορά μπήκε στο μυαλό μου για να μου πει το όνομα του, είχε πιεί αρκετό Ραγούς από τον Ζαρ του γαλαξία 3517 πριν...
Αποτέλεσμα... χρειαστήκαμε 13 σάλτα σε οχτώ γαλαξιακά σμήνη του σύμπαντος Ρ43Υ για να ξεφύγουμε... Μέχρι στη γη σκεφτήκαμε να πάμε για να τους την σκάσουμε... Δεν θα μας περίμεναν εκεί... Σε εκείνη την μικρή τρελλοχώρα του Βόρειου ημισφαίριου που ήταν οι έδρα τους...
"Που είμαστε ? " ρώτησα σταματώντας να σκέφτομαι άλλα. Πάντα όταν τον είχα δίπλα μου με έπιαναν οι αναπολήσεις (ήξερα ότι είναι αρσενικός... ήταν περήφανος που ανήκε στο 2ο από τα ΄5 φύλα του είδους του...)
"Εκεί που αποκωδικοποιούν τα πάντα" μου είπε. Πλανήτης Τερφ, Γαλαξίας ΡΤΘ7825Ε... "
"Σύμπαν Φ42Γ..." συμπλήρωσα έντρομος. "ΕΔΩ βρήκαμε να πέσουμε ? Τι μου έκανες... μου έκοψες τη μισή εγκεφαλική προώθηση"
"Δεν ήξερα ότι ήσουν εσύ..." απολογήθηκε... Πείναγα... ένοιωσα ένα πόδι και αγκιστρώθηκα πάνω του...
Τωρα μάλιστα... Τελικά ΔΕΝ ήταν χορτάτος ! Με συγκίνησε΄το ότι τρβήχτηκε από το πόδι μου, αλλά καλού κακού το τράβηξα πίσω...
"Έλα..." με παρηγόρησε... "Τα έχουμε καταφέρει και σε χειρότερα μέρη..."
"Το μωρό τουλάχιστον είναι ασφαλές ?"
"Το άκουσες πριν σαλτάρουμε... Όσο κάνει ΑΑΑΚΝ
δεν κινδυνεύει... Τους μπερδεύει !"
Μη το λές !! ουρλιαξε έντρομος στα αυτιά μου ! ΜΗ ΤΟ ΛΕΣ !! ΑΑΑΚΑΝΑ, ΑΚΑΝΑΑ, ΝΑΑΑΚΑ άρχισε να λέει γρήγορα, προσπαθώντας να μπερδέψει τους αισθητήρες...
Ήταν αργά... Την είχα κάνει άλλη μία φορά... Έπρεπε να είχα μπει και εγώ στο αεροπλάνο που είχε κόψει... ϊσως η πατημένη κόκκινη τίγρη... αλλά δεν υπήρχε καιρός για σκέψεις...
Τώρα εγώ γαντζώθηκα πάνω του... Σαλτάραμε, μία φορά, δεύτερη, φώτα, άσέρια, γαλαξίες, τον κρατούσα σφιχτά... Τρίτο σάλτο... ήταν πίσω μας το ένοιωθα...
Διόρθωση από τον GiP πριν το ανέβασμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μπεί εκεί που γράφω "το μωρό τουλάχιστον είναι ασφαλές?" . Σαν συνέχεια, γιατί ξέχασα κάτι και χάνετε το ποιός μιλά και ποιός απαντά.
Θα γίνει λοιπόν το κείμενο :
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
"Το άκουσες πριν σαλτάρουμε" είπε. Και αυτό και το αδελφάκι του...΄΄Οταν μπήκε εκείνη...
"Έχεις δίκιο... ¨οσο κάνει ΑΑΑΚΝ δεν κινδυνεύει.... Τους μπερδεύει..."
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Μετά συνεχίζεται κανονικά.
GiP