Η Επίμονη Τίγρη

Το παρακάτω είναι του φίλου ΕΚΤΟΡΑς και το αναρτώ γιατί μου αρέσει η φρεσκάδα του κειμένου. Έχει έρθει σε δυο δόσεις. Φαίνεται πως είναι ο πιο εργατικός από όλους μας.

Ξέρω ότι τώρα ο φίλος R.W.P. θα καγχάζει. Όπως, όμως πολύ σωστά λέει και ΚΑΡΕΤΑ στο σημερίνό της σχόλιο και εκείνος είχε υποσχεθεί ότι κάτι θα στείλει. Αρα δεν έιμαι μόνο εγώ αναβλητικός. Τώρα βέβαια έχει και τα δίκια του ο RWP. Το έχω παρακάνει. Ας όψεται όμως το χαλασμένο καλοριφέρ.

Με την ευκαιρία τι έγιναν ο φίλοι MANOLO και MITSOS. Φαντάζομαι πως και αυτοί περιμένουν εμένα. Ο GIP;  ____________________________________________________________

Σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι. Το δεξί μου πόδι κάτι πάτησε. Ήτανε μια κόκκινη τίγρη.
Προσπάθησα να την αφήσω, άλλα είχε κολλήσει στη πατούσα μου.
Ευτυχώς το γουρουνάκι ήταν ακόμα στην θέση του. Την τράβηξα με δύναμη και την κόλλησα στον τοίχο. Εκείνη τη στιγμή, ο αδελφός μου νιαούρισε.
Κατάλαβα, ότι ήταν ώρα να πω την μαγική φράση.
Αυτή, που πάντα με κατέβαζε κάτω.

TO ΑΛΛΟ ΠΡΩΙ

Να την πάλι μπροστά μου.
Ήταν τσαλαπατημένη κι όμως είχε το θράσος να εμφανίζεται ξανά εδώ . Αυτή η τίγρη ήταν πολύ επίμονη. Πήγα να την πιάσω όμως εκείνη την στιγμή μια τεραστία όμορφη μελαχρινή γυναίκα έσκυψε και με το τεράστιο χέρι της την άρπαξε την τσαλάκωσε και την πέταξε ψηλά στον αέρα. Χάθηκε...!
Στην θέση της εμφανίστηκε τώρα ο ύπουλος ο τρομερρροοος ...........ΣΚΑΤΖΟΧΟΙΡΟΣ
Άραγε θα μπορούσε αυτή η τεράστια γυναίκα που κάτι μου θύμιζε να κάνει κάτι?  Και που ήταν επιτελούς αυτό το γουρουνάκι;
Έκανα την κραυγή του λύκου. ΤΙΠΟΤΑ!!! Θα τον πάρω τηλέφωνο.  «Παππούυυυυυυυ».