Ο ΦΟΥΧΟΥΡ ΚΑΝΕΙ ΒΟΛΤΕΣ (μέρος Νο 2) της ΜairyG

 ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΜΕΡΟΣ Νο 1 

"Νομίζω πως έχουμε επισκέψεις."

"Ήρθε ο Φουχούρ!" Απάντησε ένα από τα άλλα δέντρα, 

"πάω να φωνάξω την αγριόγατα και τις φωνές του φαραγγιού".

**********************************************************  


    Όσο οι στεριανοί μαζεύονταν για να υποδεχτούν τον μοβ δράκο, εκείνος χασομερούσε στο σκοτεινό βυθό ενθουσιασμένος που ένοιωθε το βαρύ του σώμα να γλιστράει μέσα στο νερό, δροσερό και ανάλαφρο ακριβώς όπως στα παραμύθια των παιδικών του χρόνων.

    Ο Φουχούρ μικρός είχε μεγάλο φόβο με την θάλασσα. Τώρα την αγαπούσε, αλλά χρειάστηκαν πολλές παραμυθοιστορίες και βόλτες πάνω από το νερό και αργότερα μέσα στο νερό και φυσικά η βοήθεια της μεγάλης σοφής φάλαινας, αγαπημένης φιλενάδας της μητέρας του, η οποία του δίδαξε όλα τα μυστικά της υποβρύχιας κολύμβησης! Η σοφή φάλαινα (παρά τα 100 θαλάσσια χρόνια της) καταλάβαινε από πριν ότι ο Φουχούρ πλησιάζει στο βυθό. Κρυβόταν λοιπόν πίσω από το παλιό ναυάγιο και την κατάλληλη στιγμή εκσφενδόνιζε με δύναμη νερό από την πλάτη της και ο Φουχούρ τιναζόταν τρομαγμένος και έβγαζε τεράστιες μπουρμπουλήθρες από τα αυτιά του και έκανε τις μαριδούλες να χασκογελούν κατά κοπάδια!
    Κατακόκκινος από ντροπή για το πάθημά του, ο μεγάλος δράκος, έβρισκε παρηγοριά στις σουπιές και τα χταπόδια, που με τα καμώματα της φάλαινας ξέμεναν συνέχεια από μελάνι και γέμιζαν παράπονα. Η χαρά τους όμως που αντάμωναν όλοι μαζί μετά από καιρό δεν άφηνε την μικρούλα τους ντροπή να μεγαλώσει και να τους χαλάσει το κέφι, φώναζαν με ένα σφύριγμα τους πορτοκαλί ιππόκαμπους, καβαλάγανε στα γρήγορα και ξεκινούσαν τις επισκέψεις.

    Όσοι νομίζουν ότι οι θάλασσες τη νύχτα κρύβουν πυκνό σκοτάδι και ησυχία που σου κόβει την ανάσα δεν ήταν ποτέ επίσημοι προσκεκλημένοι της πράσινης φωσφοριζέ χελώνας που είναι ξακουστή σε όλους τους βυθούς για τα τραγούδια και τις μουσικές της. 

    Ο Φουχούρ φρόντιζε να είναι πάντα παρόν σε αυτές τις μεγάλες γιορτές, μπορεί να μην είχε πολύ καλή φωνή για να τραγουδήσει, ήταν όμως εξαιρετικός χορευτής και βιρτουόζος της μπουρούς. Όταν έπαιζε μουσική όλοι οι κάτοικοι του βυθού, σε όλο το πέλαγος φρόντιζαν να κλείνουν καλά τα αυτιά τους γιατι συχνά μαγεύονταν και παραληρούσαν και όταν ξεκινούσε να χορεύει, σήκωνε γιγαντιαία κύματα κι έκανε τους μικροσκοπικούς θαμώνες να χοροπηδούν και να ξεπετάγονται στον αφρό!

    Αγαπημένη παρτενέρ του μεγάλου δράκου ήταν η γαλάζια ανεμώνη. Το σχεδόν διάφανο αερικό της θάλασσας δυσκολευόταν πολύ να ξεκολλήσει απο τον βράχο του. Δεν έχανε όμως για τίποτε στον κόσμο την συνάντησή της με τον μοβ δράκο.
    Αμέσως μόλις σταματούσαν οι μουσικές, ανέμιζε τα μεταξωτά της πέταλα κοντά του και χόρευαν μαζί τον ήχο της θαλάσσιας σιωπής έτσι όπως μονάχα οι φίλοι που δεν χρειάστηκε ποτέ να μιλήσουν με λέξεις ξέρουν να χορεύουν. Και η μελωδία της στιγμής τους γίνονταν νανούρισμα και αποκοίμιζε όλα τα πλάσματα του νερού και ονειρεύονταν πως.. Κάποτε σε εκείνο το νησί που ανασαίνει φως και μυστικά αιώνων όλες οι αισθήσεις είχαν γίνει ακοή και περίμεναν τη μεγάλη άφιξη.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ