ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ: "Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΠΟΤΕ"
Μάζεψα τα κουρασμένα δάκρυα μου και έφυγα για πάντα από εκεί.
Ίσως τελικά το γουρουνάκι μου να μην θέλει να το βρω...ΙΣΩΣ!!
*********************************************************************************Είχε έρθει πια η ώρα να γυρίσω πίσω.
Δεν είχα βρει τον φίλο μου αλλά είχα δει πολλά! Ώρα λοιπόν να επιστρέψω. Ο μαύρος αυτοκράτορας είχε κάνει αρκετή υπομονή περιμένοντας με.
Ο δρόμος της επιστροφής όμως ήταν μακρύς και δύστροπος. Είχε ήδη αρχίσει να γκρινιάζει κουράζοντας τα αυτιά μου με μουρμουρητά.
Περπάτησα, πέρασα μέσα από δάση που χόρευαν έξαλλα με το φως ενός θυμωμένου ηλίου, πέρασα δίπλα από ποτάμια που ήρεμα διέσχιζαν τον χρόνο, κολύμπησα μέσα σε λίμνες τόσο θλιμμένες που γέμιζε ο κόσμος με δάκρυα. Με είχε πια σκεπάσει η κούραση, και ένα δειλό κρύο με χτύπησε στην πλάτη. Γύρισα και είδα ...ΤΟΝ ΒΟΡΙΑ!
Ο άρχοντας των βουνών με καλούσε στο σπίτι του. Φυσικά δεν μπορούσα να αρνηθώ. Τον ακολούθησα. Ο Ήχος από το φράκο του και τα λουστρινένια του παπούτσια, μας συνόδευε προς το θεόρατο βουνό.Φτάσαμε στο σπίτι του άνεμου το ξημέρωμα.
"ΞΕΚΟΥΡΑΣΟΥ ΤΩΡΑ. ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΘΑ ΣΕ ΠΑΩ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ."
Είπε και χάθηκε σε μια δίνη.
Το μεσημέρι ήρθε και με συνόδευσε στην κορυφή.
"ΤΩΡΑ ΘΑ ΦΥΓΩ. ΕΣΥ ΚΟΙΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ. ΙΣΩΣ ΕΚΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙΣ."
Έφυγε. Εκεί , στην κορυφή του αρχαίου βουνού, περίμενα να δω ένα παράθυρο.!! Κοίταξα μπροστά μου ...και αντίκρισα την αρχή του κόσμου.... Και τότε άνοιξε το παράθυρο. Μπροστά στα ευάλωτα μάτια μου είδα ανθρώπους να πονάνε πολύ, να θυμώνουν πολύ και χωρίς λόγο, να αρρωσταίνουν, να υποφέρουν, να εκδικούνται, να μετανιώνουν,και ζαρωμένοι, απορημένοι και άχρηστοι να πεθαίνουν! Έπαψα να βλέπω . Τα δάκρυα μου έκρυψαν τις πληγές του ανθρώπου. Έκλαψα μέχρι που τα μάτια μου κοιμήθηκαν, τα δάχτυλα μου δέθηκαν μεταξύ τους σε ικεσία να μην ξυπνήσω εδώ!
"ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΧΑΡΑ. ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΨΑΞΕΙ...ΚΡΙΜΑ" ειπε και γέμισε ο κόσμος άνεμο.....!
Επειδή είμαι ο "blogούχος", δεν θα σχολιάσω το κείμενο του συνεργάτη μας του ΕΚΤΟΡΑ για να μην κατηγορηθώ για μεροληψία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μόνο που θα πω είναι πως αμέσως μετά την ανάρτηση, ένιωσα σαν να επέστρεψα από ταξίδι ονειρικό σε μια γκρίζα πραγματικότητα.
Μόνο ΤΡΕΙΣ λέξεις αυτή τη φορά :
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ !!
ΜΠΡΑΒΟ !!
ΣΥΝΕΧΙΣΕ !!
Λένε πως πόνος και χαρά μαζί πηγαίνουν σε ορισμένες αναλογίες κάθε φορά και ποτέ δεν είναι μόνοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟνειρικό ταξίδι σε γκρίζα πραγματικότητα:! Συμφωνώ. Καλό βράδυ.
Ο ΚΩΣΤΑΣ έχει δίκιο για την αναλογία πόνου και χαράς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια όταν πετάς μέσα σε κείμενα σαν τούτο θέλεις να βεβαιωθείς ότι το πέταγμα είναι μεταφορικό και όχι πραγματικότητα γιατί ο ΕΚΤΟΡΑΣ σε παρασύρει.
Α ρε ΕΚΤΟΡΑ ταξιδευτή που αρμενίζεις και μας παίρνεις μαζί σου στις λίμνες τις θλιμμένες και στα δάση που χορεύουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με τον ΚΩΣΤΑ για ονειρικό ταξίδι.
Όλη αυτή η αλήθεια του κόσμου χωρά μέσα σε ένα ζευγάρι μάτια.. Το παράθυρο του κόσμου είναι ραγισμένο είπαν οι Μοίρες..... Το βλέμμα που θα το διαπεράσει είναι το πιο τολμηρό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι υπόλοιποι θα είναι εγκλωβισμένοι σε αυταπάτες.....
Εσύ ο εκλεκτός... ο άνεμος εκείνος ο μυρωδάτος από την ευτυχία που διαδεχεται τον πόνο.... το παράθυρο ζωγραφισμένο στο περίγραμμα δύο ματιών που μπροστά σου αντέχουν να ανασταίνουν τον Κόσμο....
Κάνε το επόμενο βήμα.. ψάξε την ευτυχία μέσα από τον πόνο.... Σε παρακολουθούμε....
Καλησπέρα με αναμονές....
Επειδή ο φίλος μας ό ΕΚΤΟΡΑΣ βρίσκεται αυτήν την περίοδο σε αποστολή σε περιοχή των ΓΝΩΣΤΩΝ ΔΙΑΣΤΆΣΕΩΝ ανέθεσε να ευχαριστήσω θερμά όσους και όσες μαας επισκέφτηκαν και όσους έκαναν τον κόπο να αφήσουν σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ λοιπόν:
@Gip για τις 3 λέξεις. Με τιμάς
@ΚΟΣΤΑΣ :Είναι πάντα τόσο μεστά όσα καταθέτεις και σε ευχαριστώ.
@ΛΑΚΩΝ: Με κολακεύουν ιδιαίτερα τα λόγια σου.
@B.U: Είμαι τυχερός ταξιδευτής αφού έχω εσάς συνταξιδιώτες
@ΚΑΚΙΑ: Ο έξοχος ποιητικός λόγος ακόμη και στον σχολιασμό δείχνει την με πόση ευαισθησία απλώνεις γύρω σου το βλέμμα.
ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ΠΙΟ ΓΛΥΚΑ ΑΠΟ ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ,ΠΙΟ ΓΕΡΑ ΑΠΟ ΑΒΓΑ,ΠΙΟ ΤΥΧΕΡΑ ΑΠΟ ΑΡΝΙΑ :)))))
Άκου Χριστόφωρε, τα όρια του πόνου που εγώ μπορώ να αντέξω για να βρω την χαρά βρίσκονται μέσα μου. Όταν οι καλοί άνρωποι ανκατεύονται γίνεται όλεθρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια, ζούμε σε κονωνία και αυτό πρέπει να το παίρνω υπόψιν.
Αλλιώς θα πήγαινα στο θιβέτ.
Ο όλεθρος βέβαια δεν γίνεται αλλά τείνει. Και ο άνθρωπος πρέπει να γίνει λίγο θιβετιανός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι πολύ να σε διαβάζω, συχνά νομίζω πως τα εχω περπατήσει τα μονοπάτια σου!
ΑπάντησηΔιαγραφή