Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

ΔΩΜΑΤΙΟ 104 [ Γ ] το τέλος και το ΤΕΛΟΣ

 ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΔΩΜΑΤΙΟ 104 [Β]

    «Μα κάποιος άνοιξε αυτήν την επιστολή. Ποιος όμως; Και είναι κι αυτός ο Κερκυραίος που κρύβεται κάπου εδώ τριγύρω......» είπε  τρίβοντας με μανία τον σβέρκο του  ο Ενωμοτάρχης. 
    «Ωραία πρακτική άσκηση  θα κάνουμε» είπε ο Μανώλης.  
    «Και στο 104 έχουμε έναν νεκρό.» Μουρμούρισα .......
________________________________________________

    Ε! Λοιπόν δεν ήταν και οι καλύτερες συνθήκες για να κάνουν οκτώ παιδιά - βάζω και τον εαυτό μου μέσα στο «παιδιά»- την πρακτική  τους στα ξενοδοχειακά, όταν  με τις πρώτες αφίξεις είχαμε πέντε δίκλινα και ένα μονόκλινο  κατειλημμένο....... από νεκρό πελάτη. 
Τον Ιταλό που πέθανε από καρδιακή ανακοπή. 
    Είχαμε επί πλέον έναν εξαφανισμένο διευθυντή του ξενοδοχείου τον Αριστείδη Αχλαδιώτη που σύμφωνα με τον Ενωμοτάρχη είχε δολοφονηθεί από κάποιον Κερκυραίο πέρυσι το καλοκαίρι δηλαδή το 1967, λίγους μήνες μετά την επιβολή του στρατιωτικού νόμου από την κυβέρνηση της χούντας.  
    Εκτός αυτού μέσα στο γραφείο του Διευθυντή βρήκαμε ανοιγμένη συστημένη επιστολή με χθεσινή ημερομηνία. Τώρα ποιος άνοιξε την επιστολή; Ποίος υπέγραψε με αρχικά  «Α.Α»;(Αριστείδης Αχλαδιώτης;) Και ποιος ήταν ο ηλικιωμένος τύπος που ήρθε και μου χτύπησε την πόρτα την πρώτη νύχτα που φτάσαμε  στην Ηγουμενίτσα και διάλεξα το Δωμάτιο 104 για κοιμηθώ; Και το πέδιλο το δερμάτινο που μπλέχτηκε στα πόδια μου εκεί στο δωμάτιο εκείνο; Τίνος ήταν;
    Την ώρα που ο Ενωμοτάρχης με τους χωροφύλακες έφευγαν για να πάνε να ρυθμίσουν όλα όσα έπρεπε να γίνουν για την μεταφορά του νεκρού στην πατρίδα του, που από τότε έμαθα πόσο χρονοβόρα διαδικασία ήταν, γύρισε και μας φώναξε:
    «Παιδιά! Να προσέχετε. Το νου σας! Δεν ξέρουμε ποιος είναι αυτός ο ηλικιωμένος με το σταφιδιασμένο μούτρο που λέει ο ψηλός ότι είδε. Μπορεί να είναι και ο φονιάς του Αχλαδιώτη. Μη ξεχνάτε δεν τον έχουμε συλλάβει.....Αλλά να μη σας τρομάζω τώρα. Άιντε γεια θα τα ξαναπούμε.....»
    «Ωραίααααα!! Τώρα μας ηρέμησε ο .....μούσκαρος» μουρμούρισε ο Μανώλης
    «Σςςςς. Πιο σιγά είπε η Μιρέλα.»
    «Παιδιά μεσημέριασε» είπα«Πάω στο εστιατόριο να δω αν είναι όλα έτοιμα».
Δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα ο Γιώργος ο συμφοιτητής μας με τους δυο επαγγελματίες  σερβιτόρους είχαν τα πάντα υπό τον έλεγχό τους. Και σιγά την πελατεία που είχαμε! Δέκα πελάτες όλοι κι όλοι. 
Ο νεκρός βέβαια δεν μέτραγε......έτσι ήθελα να πιστεύω εκείνη την στιγμή.
    Πήγα στην ρεσεψιόν. Κάθισα κι έκανα λίγη παρέα στην Γεωργία που είχε απογευματινή βάρδια. Ήταν ένα στρουμπουλό κορίτσι με πολύ όμορφα  καστανά μάτια και μαλλιά πάντα δεμένα κότσο.  Δεν ξέρω πως  θα έχει εξελιχθεί τώρα.
Της άρεσε να κάνει παρέα μαζί μου γιατί ήθελε να εξασκεί τα γαλλικά της που ήταν πολύ καλά. 
    Το βραδάκι συννέφιασε κι έπιασε ένας δυτικός άνεμος να φυσάει. Το εστιατόριο δούλευε μια χαρά. Τώρα σέρβιρα κι εγώ μαζί με τους επαγγελματίες σερβιτόρους. Το σερβίς τέλειωσε γρήγορα.
    Όσο νύχτωνε ο δυτικός αέρας που φυσούσε όλο το απόγευμα δυνάμωνε. Είχε γίνει πραγματικά ενοχλητικός. 
    Ο Μανώλης είχε πιάσει την νυχτερινή βάρδια. Και καθόταν πίσω από τον πάγκο της ρεσεψιόν κι έλυνε σταυρόλεξα. Όταν μπήκα σήκωσε το κεφάλι του και γελώντας φώναξε:       «Ρε παλιόγερε δεν έχεις ύπνο;»     
    «Μου έχει σπάσει τα νεύρα αυτός ο αέρας»
    «Είναι ο Ζέφυρος» πέταξε εκείνος όλος περηφάνια «αλλά που να τα ξέρετε αυτά εσείς οι Κάφροι» πρόσθεσε. 
Φυσούσε τόσο δυνατά που άκουγα τα καλώδια του ρεύματος έξω να χτυπάνε το ένα με το άλλο και τα κλαδιά ενός δέντρου που φύτρωνε δίπλα στην ρεσεψιόν να ξύνουν την τζαμαρία. 
    Ο Μανώλης σηκώθηκε και με πλησίασε. Ένιωσα ότι κάτι ήθελε να μου πει. 
    «Ρε Χριστόφορεεεε.......ήθελα να σου πω μωρέ.......»
    «Τι είναι Μανώλη; Έγινε κάτι;» ρώτησα ανήσυχος
    «Όχι ρε γέρο. Τίποτα ....να ...... όμως θυμάσαι που φώναζες προχθές για μια σκακιέρα που έλεγες πως  υπήρχε εδώ και μετά την ψάχναμε και δεν την βρίσκαμε;»
    «Πως δε θυμάμαι! Γιατί ρωτάς;»
    «Να μωρέ Χριστόφορε, δεν ξέρω ρε συ αλλά να..... την βρήκα......»
Έμεινα κάγκελο. Είχα πείσει τον εαυτό μου ότι είχα πλάσει με την φαντασία μου όλη την σκηνή με την σκακιέρα.
    «Βρήκες την σκακιέρα Μανώλη;» Ρώτησα μάλλον επιθετικά. «Και που ήταν ρε Μανώλη;»
Εκείνος πήγε εκεί που καθόταν δίπλα στο τηλεφωνικό κέντρο, και άνοιξε ένα ντουλάπι ακριβώς από κάτω. Έβαλε το χέρι του μέσα και το έβγαλε κρατώντας μια μεγάλη ξύλινη σκακιέρα. Την ίδια που είχα δει κείνο το πρώτο βράδυ.
    «Την πήρα στα χέρι μου. Τα πιόνια;» ρώτησα
Έβαλε ξανά το χέρι μέσα στο ντουλάπι κι έβγαλε ένα χαρτονένιο κουτί.
    «Εδώ μέσα» μου είπε μαγκωμένος. 
    «Και δε μου λες Μανώλη....παίξαμε ή δε παίξαμε σκάκι εκείνο το βράδυ;»
    «Ίντα να σου μωρέ Χριστόφορε. Φαίνεται ότι......παίξαμε.» Άνοιξε το κουτί με τα πιόνια. διστακτικά.  Μέσα είχε κι ένα πακέτο τσιγάρα «ΑΣΣΟΣ ΦΙΛΤΡΟ».
    «Τουτανέ έψαχνα να βρώ ......και τα βρήκα....εκεί μέσα....» 
    «Δηλαδή ρε Μανώλη εκείνο το βράδυ παίξαμε ή δε παίξαμε σκάκι;»
    «Ιντά να πω; Εγώ δε θυμούμαι να παίξαμε αλλά πως βρέθηκαν τα τσιγάρα μου μέσα στο κουτί;»
    «Και δε μου λες Μανώλη» είπα αρκετά εκνευρισμένος αλλά και απορημένος συνάμα γιατί έβλεπα τον γνήσιο προβληματισμό του ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του, «ξέρεις να παίζεις σκάκι ή όχι;»
Δε πρόλαβε να απαντήσει. Χτύπησε το τηλέφωνο και άπλωσε το χέρι του να απαντήσει.... αλλά έμεινε μετέωρο..... Γυρίζει και με κοιτάει: 
    «Χριστόφορε...... κοίτα......» μου λέει δείχνοντας μου τον πίνακα του τηλεφωνικού κέντρου.
Πλησιάζω σκύβω και βλέπω..... το 104  να καλεί. Το φωτάκι του αναβόσβηνε!
    «Ο....νεκρός......» ψέλλισε ο Μανώλης.
Το τηλέφωνο καλούσε, μπλιπ μπλιπ  μπλιπ μπλιπ με επιμονή. 
    «Να πάρει ο διάολος» Είπα 
    «Σουςςς» μου κάνει ο Μανώλης «μη βλαστημάς!»
Μπλιπ μπλιπ το τηλέφωνο. 
    «Σήκωσε» το λέω στο Μανώλη
    «Εσύ να το σηκώσεις. Είσαι μεγαλύτερος.»
    «Εντάξει» του λέω σύνδεσέ με 
Βάζει το βύσμα. 
    «Reception here!» είπα μόνο.
Ένας βαθύτατος αναστεναγμός ακούστηκε. Σαν κάποιος να πονούσε πολύ. 
    Πέταξα το τηλέφωνο. Ήταν σχεδόν η ίδια σκηνή με την πρώτη νύχτα. Μόνο που τότε δεν  υπήρχε πτώμα στο δωμάτιο.
    «Μα τι είναι Χριστόφορε; »
    «Δεν δεν..... δεν έχω ιδέα» ψέλλισα
Ο Μανώλης διέκοψε την σύνδεση. Αλλά το τηλέφωνο συνέχιζε να καλεί: Μπλιπ, μπλιπ μπλιπ. Εκείνη την στιγμή μπήκε ο νεαρός νυχτοφύλακας. Ο γαμπρός του μάγειρα του κυρ Μήτσου.
Μας είδε αναστατωμένους.
    «Τι είναι βρε παιδιά; Τι τρέχει;»
Ο Μανώλης με κοίταξε ερωτηματικά.
    «Πες του» είπα
    «Ελα να δεις» είπε ο Μανώλης στο νυχτοφύλακα 
Μπλιπ μπλιπ μπλιπ το τηλέφωνο.
Ο νυχτοφύλυκας πλησίασε. Παραμέρισα για να του κάνω χώρο. Είδε το φωτάκι του 104 να αναβοσβήνει. 
    «Εκεί δεν έιναι που βάλατε τον νεκρό Ιταλό;» ρώτησε.
    «Εκεί» απάντησε ο Μανώλης.
    «Μα πως;......» έκανε να ρωτήσει ο νυχτοφύλακας.
    «Δε μου λες;» τον έκοψα« έχεις φακό;»
    «Εμ πως! Γίνεται να μη έχω;» απάντησε εκείνος θιγμένος. 
    «Λοιπόν» είπα αποφασιστικά «θα πάμε μαζί οι δυο μας  να δούμε. Εσύ Μάνώλη να μείνεις εδώ»
    «Πριτς!!! Σε γελάσανε που θα μείνω επαέ μοναχός μου να βαράει τούτος ο διάολος μέσ τα αυτιά μου. Θα έρθω μαζί σας.»
     «Ναι.....αλλά.....» πήγα να πω
     «Κουβέντα δεν ακούω. Θα πάμε μαζί και οι τρεις.»
Κλείδωσε την πόρτα της ρεσεψιόν και βγήκαμε έξω. Κοίταξα ασυνάισθητα την ώρα. Είχε πάει έντεκα. Ο αέρας είχε θερίεψει. Σε δυσκόλευε ακόμη και περπατήσεις. Οι θάμνοι και τα δέντρα γύρω στριφογύριζαν σα να χορεύουν έναν πρωτόγονο χωρό. Κάποια πόρτα ή παραθυρόφυλλο κάπου χτυπούσε ρυθμικά. 
    Μόνο τα φώτα στα δρομακια προς τα δωμάτια ήταν αναμμένα.  Φτάσαμε κάτω από το δωμάτιο 104. Ανεβήκαμε τις σκάλες που οδηγούσαν στο δωμάτιο. Κάτω στο υπόστεγο ήταν το αμάξι με το οποίο είχε φτάσει ο μακαρίτης.
    Όταν φτάσαμε έξω από την πόρτα που έγραφε με μπρούντζινα γράμματα 104, σταθήκαμε. Εγώ έβαλα το αυτί μου στη πόρτα να αφουγκραστώ. Δεν άκουγα τίποτα,  με όλον αυτόν το χαλασμό που έκανε ο άνεμος γύρω μας.
    Κοίταξα την  πόρτα. Πάνω- πάνω εκεί που ενωνόταν με τον τοίχο είχε μερικές ξύλινες γρίλιες. Προφανώς για να παίρνει αέρα το δωμάτιο. Ήταν μισάνοιχτες.
    «Κάνε μου σκαμνάκι» είπα στον νυχτοφύλακα. Εκείνος αφού έδωσε τον φακό του στον Μανώλη ένωσε τα δυο του χέρια. Πάτησα πάνω και είδα ότι έφτανα άνετα στο ύψος που ήταν οι γρίλιες. Είδα ότι  ήταν κινητές. Μπορούσες να τις ανοίξεις όσο ήθελες άλλα και να τις κλείσεις τελείως.
    «Μανώλη δόμου τον φακό.» 
Εκείνος άπλωσε το χέρι σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών του και μου τον έδωσε. Τον άναψα και τον σήκωσα στο ύψος της πρώτης γρίλιας. Στόχευσα με προσοχή μέσα στο δωμάτιο. Ακολούθησα με το βλέμμα το φως που μισοφώτισε το εσωτερικό του 104. 
    Αμέσως είδα στο  πλησιέστερο προς την πόρτα κρεββάτι το  ξαπλωμένο ακίνητο σώμα   σκεπασμένο από πάνω μέχρι κάτω με ένα λευκό σεντόνι . Ο νεκρός Ιταλός. Κίνησα τον φακό στο υπόλοιπο δωμάτιο αργά αργά. Τίποτα το παράξενο. 
    Φώτισα το διπλανό κρεββάτι. Άδειο βέβαια. Προχώρησα το φως αργά, αργά προς το κομοδίνο του άλλου κρεβατιού και............... το ακουστικό του τηλεφώνου  δεν ήταν πάνω στην βάση του! Ήταν ακουμπισμένο στο ξύλο του κομοδίνου....
    «Θεέ μου!» ψέλισσα
    «Τι,  τι είναι;» ρώτησε ο νυχτοφύλακας
    «Το τηλέφωνο.....το τηλέφωνο ......είναι...είναι ανοιχτό!» είπα με κομμένη την ανάσα
    «Παναζία μου» φώναξε ο Μανώλης
    «Σςςςς μη φωνάζεις» ψιθύρισα. Την ίδια στιγμή όμως..... μια γρήγορη κίνηση σαν  σκιά μου απέσπασε την προσοχή. Κάτι σαν μακρύ ευκίνητο  χέρι απλώθηκε και πέρασε πάνω από την συσκευή και χάθηκε. 
    «Μα τι στο διάολο» μουρμούρισα. Έριξα το φως μου πέρα από το κομοδίνο και ...... είδα....που να πάρει η οργή ....είδα την κουρτίνα της μισάνοιχτης μπαλκονόπορτας -όπως διέταξε ο Ενωμοτάρχης - να ανεμίζει και να χορεύει με χάρη περνώντας κάθε τόσο πάνω από το τηλέφωνο.  Η κουρτίνα είχε ρίξει το ακουστικό.  Αρχισα να γελάω σα τρελός και να λέω: «Η κωλοκουρτίνα, η κωλοκουρτίνα τηλεφωνεί!» φώναξα
Οι δυο από κάτω μάλλον θα νόμισαν ότι τρελάθηκα. 
    «Μα ίντα λες μωρέ τρελόγερε. Κατέβα κάτω μωρέ!» Γελώντας ακόμη παρακολουθούσα μέσα απ΄το αμυδρό φως την κουρτίνα να χορεύει στο δωμάτιο με τον νεκρό. Τα μάτια μου είχαν γεμίσει δάκρυα απ τα γέλια. Ένιωθα τον νυχτοφύλακα να τρέμει από την προσπάθεια να με κρατήσει και αποφάσισα γελώντας ακόμη να κατέβω ρίχνοντας μια τελευταία φορά το φως του φακού στο δωμάτιο.... και το γέλιο πέτρωσε πάνω στο πρόσωπό μου. 
     Στην αριστερή γωνία του δωματίου εκεί που δεν είχε πάει προηγουμένως το φως του φακού.....στεκόταν μια φιγούρα. 
Έχασα την ισορροπία μου από το ξάφνιασμα. Ο νυχτοφύλακας δε μπόρεσε να με κρατήσει και έπεσα χτυπώντας τον δεξί μου ώμο στον τοίχο του διαδρόμου και βρέθηκα χάμω. Έπνιξα μια κραυγή πόνου. «Μανώλη, Μανώλη, γρήγορα αντικλείδι» φώναξα παρά τον φρικτό πόνο.
    «Τι είναι; Τι έπαθες;» ρώτησε ο νυχτοφύλακας
    «Μα η Χωροφυλακή......»
    «Χεσ' την Χωροφυλακή ωχ ωχ!» φώναξα βογκώντας «Την πόρτα γρήγορα,»
Ο νυχτοφύλακας βλέποντας με σε αυτήν την κατάσταση έβγαλε έναν κρίκο με κλειδιά. Διάλεξε ένα βιαστικά. Το έβαλε στην πόρτα και ξεκλείδωσε. Εγώ σηκώθηκα με κόπο κρατώντας με το αριστερό μου χέρι τον πονεμένο μου ώμο. Μπήκα μέσα πρώτος. Έκανα δυο βήματα στο εσωτερικό του δωματίου. Οι άλλοι δυο με ακολούθησαν. 
    «Ανάψτε το φως είπα» ήρεμα
Το δωμάτιο πλημμύρισε στο φως. Το κατάλευκο σεντόνι που σκέπαζε τον όγκο του νεκρού στο κρεββάτι, κυμάτιζε ανάλαφρα από τον αέρα που έμπαινε από την μισάνοιχτη μπαλκονόπορτα. Στην γωνία δίπλα στην μπαλκονόπορτα στεκόταν....ακίνητη σα μαρμαρωμένη μια λιγνή μικρόσωμη ανδρική μορφή.
    Ο Μανώλης με πλησίασε και μου ψιθύρισε: «Ο Αχλαδιώτης!»
Πράγματι αναγνώρισα κι εγώ το πρόσωπο που είχα δει στην φωτογραφία που είχε το έγγραφο του ΕΟΤ εκεί στο γραφείο του Διευθυντή που όριζε τον Αριστείδη Αχλαδιώτη, διευθυντή του ΞΕΝΙΑ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ.
Μόνο που ο Αχλαδιώτης ήταν νεκρός. Δολοφονημένος και δε γινόταν να είναι εκεί τώρα.
    «Ποιος είσαι;» ρώτησα απαλά. Με τρόμαζε  ακόμη και η ίδια  φωνή μου.
Καμιά απάντηση. 
    «Μη φοβάσαι.» είπα ξανά. «Πες μας ποιος είσαι. » ρώτησα
Η φιγούρα κινήθηκε με πλάγια βήματα ανάλαφρα βήματα στο ένα του πόδι φορούσε δερμάτινο πέδιλο. Έφτασε στη μισάνοιχτη μπαλκονόπορτα μας έριξε ένα βλέμμα. 
    «Θα τα ξαναπούμε» ψιθύρισε ή μου φάνηκε εμένα και βγήκε έξω.
Τρέξαμε ξοπίσω του. Αλλά είχε χαθεί στο σκοτάδι σαν να τον πήρε ο δυνατός ζέφυρος που φυσούσε. 
Γυρίσαμε πίσω στο δωμάτιο. Είμαστε και οι τρεις βουβοί. Εγώ πάντως ακόμη και σήμερα, τώρα που γράφω τούτες τις γραμμές δεν ξέρω να πω τι αισθανόμουν εκείνη την στιγμή που ξαναμπήκαμε στο δωμάτιο με το σκεπασμένο κουφάρι του Ιταλού. Τραβήξαμε την μπαλκονόπορτα όπως την είχαμε βρεί. Και προχωρήσαμε να βγούμε και  να κλειδώσουμε, όταν ο Μανώλης έσκυψε στο πάτωμα και σήκωσε ένα χαρτί από χάμω. Του έρριξε μια ματιά και χωρίς να πει λέξη μου το έδωσε.
    Ήταν η ανοιγμένη συστημένη επιστολή που είχαμε βρει στο γραφείο του διευθυντή του ξενοδοχείου το πρωί μαζί με τον Ενωμοτάρχη. Μόνο που τώρα δίπλα στα αρχικά «Α.Α» η σημείωση «Φακ. Αρχείου» είχε διαγραφεί και από κάτω της είχε προστεθεί με τα ίδια γράμματα η φράση: «Παραλήπτης Ανύπαρκτος»!!
    Όταν γυρίσαμε στη ρεσεψιόν και ο νυχτοφύλακας έφυγε ρώτησα τον Μανώλη: 
    «Πως σου φανήκανε όλα αυτά;»
Εκείνος δε απάντησε. Μου έδειξε με τον τρόπο του ότι δεν ήθελε να μιλήσουμε γι αυτό. Και δεν ξαναμιλήσαμε. 
Το χαρτί του ΕΟΤ το έβαλα στο γραφείο του Διευθυντή πίσω μέσα στον φάκελο του. Εκεί είδα και το μονό δερμάτινο πέδιλο, δίπλα στην πόρτα, εγκαταλειμμένο.
  Το τι απέγινε ο σταφιδιασμένος γέρος που μου χτύπησε την πόρτα και ποιος ήταν θα πρέπει να παραμείνει στα ανεξήγητα της ζωής μου.  Ο Μανώλης μέχρι που αποφοιτήσαμε δεν θέλησε όσες φορές κι αν τον πίεσα να μιλήσει για την βραδιά εκείνη. Άλλωστε έχω χρόνια να τον δω.
Εγώ ο ίδιος δεν είχα αναφερθεί ποτέ πριν σε αυτό το περιστατικό.  Είναι η πρώτη φορά που το διηγούμαι.  Και δεν θα το ανέφερα ούτε τώρα αν ύστερα από 30 χρόνια από τότε δεν ......


    Σάββατο 25/1/1997 
    09:15 πμ

    Ήμουνα στη οδού Σπύρου Λούη με το παλιό μου Ford Fiesta μπροστά από Ολυμπιακό Στάδιο και πήγαινα στο σταθμό ΕΙΡΗΝΗ του Ηλεκτρικού να πάρω μια Πολωνέζα κοπέλα που μας βοηθούσε στο σπίτι. 
    Ο δρόμος ήταν έρημος εκείνη την ώρα σαββατιάτικα πρωί πρωί. Είχα βάλει στο ραδιόφωνο έναν σταθμό με ωραία μουσική και πήγαινα αργά στην δεξιά λωρίδα αμέριμνος. 
    Ξαφνικά βλέπω στο καθρεφτάκι,  πίσω και αριστερά μου να πλησιάζει μια μεγάλη  BMW με μεγάλη ταχύτητα. Όταν έφτασε στο ύψος του αριστερού φτερού μου,  την βλέπω να κάνει μια παράξενη κίνηση και αμέσως μετά  πέφτει πάνω μου με όλη της την ταχύτητα. 
    Το χτύπημα στο αριστερό φτερό με έβγαλε από την τροχιά μου και με οδήγησε με  μεγάλη φόρα πάνω στις μεταλλικές μπάρες που χώριζαν τον δρόμο. 
    Χτύπησα με φοβερή ορμή  πάνω τους που έσπασαν και ένα κομμάτι  μάλιστα μπήκε από το δεξί τζάμι και πέρασε μερικά εκατοστά  δίπλα από το κεφάλι μου. Όλα κράτησαν δευτερόλεπτα.  Αυτό που λένε ότι σε τέτοιες στιγμές ολόκληρη η ζωή σου περνάει μπροστά σου σαν κινηματογραφική ταινία είναι αλήθεια.
    Δεν μπορούσα να κουνήσω και ανέπνεα με δυσκολία. Αίμα έτρεχε από τη δεξιά πλευρά του στέρνου μου και ένιωθα ότι  θα χάσω τις αισθήσεις μου, όταν ένιωσα κάποιον να σπάει με κάποιο τρόπο την πόρτα του οδηγού  και να με  βγάζει  με προσοχή ξεμπλέκοντας τα πόδια  μου από τα διάφορα καλώδια που είχαν χυθεί  στο δάπεδο. Ύστερα με την βοήθεια δυο τριών περαστικών με βάζουν στο ταξί του ανθρώπου που με έβγαλε από το διαλυμένο αμάξι.  Ο ταξιτζής σωτήρας μου, με πήγε στο Νοσοκομείο Υγεία επειδή ήταν το πιο κοντινό.  Ήταν από όσο μπορούσα να δω στην κατάσταση που βρισκόμουν,  ένας νέος άνδρας γύρω στα 30. 
Περίμενε  ο άνθρωπος μέχρι να μου δώσουν κάποιο παυσίπονο -γιατί ο πόνος ήταν φοβερός καθώς είχα σπάσει όλα μου τα πλευρά δεξιά και είχε τρυπήσει ο  πνεύμονας μου - για  να του δώσω το τηλέφωνο της γυναίκας μου ή κάποιου δικού μου να καλέσει.
    Ο πόνος, με τα ισχυρά παυσίπονα είχε  κάπως καταλαγιάσει αλλά δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Την ώρα που του έδινα μιλώντας με κόπο, το τηλέφωνο του μαγαζιού της γυναίκας μου, κάτι μου θύμισε η φυσιογνωμία του και τον ρώτησα: 
    «Πως σας λένε;» 
    «Αριστείδη» μου είπε
    «Το άλλο σας;» ξαναρώτησα
    «Αχλαδιώτης» απάντησε χαμογελώντας
    «Αριστείδης Αχλαδιώτης;» ψιθύρισα με δέος.
    «Τι πάθατε;» ρώτησε βλέποντας το ύφος μου.
    «Τίποτα.» είπα προσπαθώντας να ανασάνω με τον ένα πνεύμονα.  «Κάποτε πριν από χρόνια στην Ηγουμενίτσα σε ένα ξενοδοχείο εμμ  είχα...... εμμ  εμμμ γνωρίσει έναν Αριστείδη Αχλαδιώτη» είπα εξαντλώντας όλες μου τις δυνάμεις.
    «Ω! Μα τότε θα γνωρίσατε τον πατέρα μου.  Δούλευε στα ξενοδοχεία. Πέθανε πριν γεννηθώ. Γι αυτό μου δώσανε το όνομά του.» 
    Ο άνθρωπος αυτός, έχασε όλο του πρωινό πηγαινοφέροντας την γυναίκα μου για τις διάφορες διατυπώσεις.  Δεν δέχτηκε να πάρει ούτε δραχμή. Έκανα τότε τέσσερεις χειρουργικές επεμβάσεις. Κάθε μέρα έπαιρνε τηλέφωνο για μάθει πως ήμουνα. Όσες φορές του είχα ζητήσει να έρθει  για να τον ευχαριστήσω για όσα έκανε για μένα, πάντα που απαντούσε: 
    «Για την ψυχή του πατέρα μου τα έκανα..»


    «Θα τα ξαναπούμε είχε πει τότε εκείνη η μορφή το 1968 καθώς έβγαινε από  το ΔΩΜΑΤΙΟ 104 του ΞΕΝΙΑ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ και εξαφανίστηκε μέσα στην νύχτα", σκέφθηκα....χάνωντας τις αισθήσεις μου.
Ίσως να κράτησε την υπόσχεσή, τελικά .....!
ΤΕΛΟΣ

Αγαπημένοι μου φίλοι, η παραπάνω ιστορία είναι η τελευταία μου ανάρτηση.  Ένιωσα την ανάγκη να την τελειώσω γιατί πολύ μεγάλο της μέρος είναι πραγματικά γεγονότα, και δεν μου πήγαινε να την αφήσω μισοτελειωμένη. Κι ας είναι καλή η ιδέα του ΙοννΚορρ  χα χα χα.
Μην ανησυχείτε δεν είναι λόγοι υγείας - δοξα τον Θεό - που μου επιβάλουν την διακοπή των αναρτήσεων. 
Όταν με το καλό ξεμπερδέψω και επειδή θα μου λείψετε, θα είμαστε και πάλι σε επαφή. Ελπίζω πoλύ σύντομα.
Εύχομαι σε όλους σας ότι καλό επιθυμείτε να πραγματοποιηθεί.
Σας ευχαριστώ για την αγάπη και την εκτίμηση με την οποία με αγκαλιάσατε. 

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!



















   
   






    

52 σχόλια:

  1. Φίλοι μου

    όπως σας είχα προ-αναγγείλει ο Χριστόφορος δεν πρόκειται να ξαναγράψει εδώ.

    Όσοι θέλετε να διαβάζετε τις ιστορίες του, πριν εκδοθούν, μπορείτε να μου στέλνετε, στον γνωστό λογαριασμό μου, στις Μπαχάμες, 25 ευρώ ανά παράγραφο και θα λαβαίνετε στο mail σας.

    Επίσης αναγγέλλω και κλήρωση.

    Όποιος κερδίσει μπορεί να έρθει να με βρει στις Μπαχάμες.

    Έξοδα μεταφοράς, διαμονής, διατροφής, διασκέδασης, περιηγήσεων όλα πληρωμένα (από τον ίδιον φυσικά).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Xριστόφορε θα μου λείψεις πάρα πολύ!! Βέβαια προηγείται η δουλειά σ'αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνάμε. Πιστεύω οτι θα τα ξαναπούμε σύντομα και θα μας "στείλεις" πάλι με τις ιστορίες σου . Εγω σ'ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας για την στήριξή σου και ας μην το γνωρίζεις .Εύχομαι χρόνια πολλά ,καλή χρονιά!! Σε σένα και την οικογένειά σου! φιλιά!! υ.γ, σε περιμένω σύντομα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μετά από αυτό το υπέροχοφανταστικόκαταπληκτικό κείμενο που διάβασα, ξαφνικά....κάτι έπαθα και ξέχασα να διαβάζω. Νόμιζα πως διάβασα πως αυτή ήταν η τελευταία σου ανάρτηση!!! Αλλά έκανα σίγουρα λάθος! έτσι δεν είναι Χριστόφορέ μου??? Πες μου πως έκανα λάθος!! Πες μου πως απλά ξέχασα να διαβάζω!! Πως κάτι έπαθα!!

    Καλή Χρονιά Χριστόφορέ μου, μόνο καλά εύχομαι να σου συμβούν και να σου συμβαίνουν συνέχεια, μέσα από τη καρδιά μου σου το εύχομαι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ημιτελής Συμφωνία... Πολύ καλό τέλος.

    Δεν τα εξηγείς όλα... αφήνεις το μυαλό του αναγνώστη να παίξει.

    Τα περί "τελευταίας ανάρτησης" δεν τα σχολιάζω. Μακάρι να το έκανα και εγώ... ίσως το κάνω...

    Δυό καρπούζια κάτω από μία μασχάλη δεν γίνεται... Θα δοκιμάσω λίγο με ελαφρό ποικίλλο πρόγραμμα. Αν δεν με ικανοποιεί το να το κάνω συνέχεια θα σταματήσω και εγώ.

    Σε καταλαβαίνω απόλυτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. έχω περισσότερες απορίες τελικά απ΄ό,τι όταν διάβασα την πρώτη ανάρτηση τούτης της παράξενης ιστορίας' και φυσικά όχι μόνο για την ανάρτηση, αλλά και την απόφασή σου να σταματήσεις να γράφεις στο ιστολόγιό σου...Χριστόφορε, θα συμφωνήσω με την Τάνια, θα μας λείψεις πάρα πολύ, νομίζω πως το ξέρεις και σου έχουμε δείξει πόσο πολύ μας ενδιαφέρουν, μας εξιτάρουν και θαυμάζουμε οι απίστευτες και πανέμορφες ιστορίες και διηγήσεις σου!! λυπάμαι γι' αυτή σου την απόφαση, ελπίζω πως δεν θα την τηρήσεις και γρήγορα θα επιστρέψεις στην μπλογκόσφαιρά μας...
    καλές γιορτές και καλή χρονιά με υγεία, αισιοδοξία, ευτυχία, δημιουργικότητα, έμπνευση κι αγάπη, κοντά σε αυτούς που αγαπάς και σ΄αγαπούν!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ωχ...θα μας λείψουν οι συναπαρτικές σου ιστορίες, κρίμα.
    Αν και μπήκα πρόσφατα στις σελίδες σου,απολάμβανα τα γραφόμενα σου, κάθε
    φορά.
    Περίμενα να γράψεις και για τη ζωή σου στην Αφρική.
    Αλλά τι να κάνουμε τα ωραία πράγματα δεν διαρκούν πολύ.
    Ελπίζω,αργότερα να συνεχίσεις.
    Ευχαριστούμε για την παρέα που μας κράτησες με τα αφηγήματα σου.
    Εύχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με υγεία και χαρά, σε σένα και στην οικογένεια σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Να κάνεις όπως νιώθεις!!!Σίγουρα δε λέμε αντίο για πάντα!Χαίρομαι απίστευτα που σε γνώρισα και που φυσικά ελπίζω να δω κι από κοντά κάποια στιγμή!!!

    Θα είμαι εδώ, όταν γυρίσεις!!!

    Σ´ ευχαριστώ για την παρέα!Σ´ ευχαριστώ για όλα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. καλέ μου Χριστόφορε..ομολογώ ότι δεν το περίμενα..
    αν και μόλις είδα στον τίτλο το τέλος εις διπλούν, το υποψιάστηκα..

    κάθε επιλογή μας είναι ένα στενάκι που πρεπει να περάσουμε..
    στην blogosfaira, όσα στενάκια κι αν είναι αυτά, οι δρόμοι μας πάντα θα συναντιούνται :)

    καλή χρονιά συγγραφέα της καρδιάς μας!με υγεία και πολλά χαμόγελα!!

    αυτό για να σε ταξιδέψω λίγο..
    http://edaysong.blogspot.com/2010/12/thoughts-dreams-f-allen-angel-edition.html

    δεν λέμε αντίο :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εξαιρετικά τυχερή, που με συντρόφεψαν οι αναμνήσεις και τα ξεχωριστά σου κείμενα.
    Θα χαίρομαι πάντα να αφουγκράζομαι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το χαμόγελό σου.
    Συγκινητικός ο τρόπος που διάβασες και ανέδειξες κομμάτια από την ψυχή του Καπετάνιου της ζωής μου.
    Τιμητική για μένα η συνάντηση μαζί σου,
    Διακριτικέ μου φίλε!
    Εις το επανειδείν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ...Τιιιιι!...και θα μείνω χωρίς πτυχίο!!!!
    Καλά μόλις γνωριστήκαμε...και φεύγεις!...
    Ξέρεις πως λέγεται αυτό!...Αγένεια!



    Χριστόφορε μου εσύ ξέρεις φυσικά τους λόγους
    και αν αυτό νιώθεις να κανεις εμείς μονο να σου ευχηθούμε τα καλύτερα.Θα μου λείψεις και να
    ξέρεις θα περνώ από εδώ...μπορεί τελικά και εμείς να σου λείψουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φροντίστε τώρα που λείπω να μου κάνετε σκορποχώρι την μπλογκογειτονιά...
    Τι έπαθες βρε Χριστόφορε???
    Εγώ δεν λέω αντίο! Φρόντισε με την καινούργια χρονιά να έχεις έτοιμη άλλη ανάρτηση με ιστορίες που ξέρουν να κρατούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη με τον τρόπο που μόνο εσύ ξέρεις...
    Το δωμάτιο 104 έγραψε...το τέλος του έτσι όπως έπρεπε. Αφήνει τις εξηγήσεις και τις ερμηνείες για την φαντασία του καθενός μας...
    Καλή πρωτοχρονιά νάχεις Χριστόφορε!
    Θέλω του χρόνου γυρίζοντας να σε ξαναβρω στην γειτονιά μας...
    Φιλια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Χριστόφορε, σίγουρα εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους μας!!

    Εγώ πάντως για σένα τα 25 ευρώπουλα θα τα πληρώνω σ' αυτόν τον αγιογδύτη τον φίλο σου για να σε δαβάζω!! χα χα

    Να είσαι καλά, να περνάς καλά... να ξεπεράσεις οτιδήποτε σε απασχολεί όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα.

    Καλή πρωτοχρονιά με υγεία και χαρά.
    Πολλά πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Να κάνεις ότι πρέπει. Εδώ θα είμαστε να σε περιμένουμε... Εδώ ή εκεί! Όπου να είσαι, κάποια μέρα θα πιούμε καφέ μαζί.

    Καλή χρονιά, φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Άλλη μια συγκλονιστικη ιστορια εφτασε στο τελος της! και τι τελος! Μοναδικό!

    Χριστόφορε θα μου λείψεις...δεν εχεις ιδεα ποσο!

    Μην αργησεις πολυ, αλλά εσυ ξέρεις τα τι και τα πως

    Σε φιλω γλυκά και σε περιμένω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χριστόφορε πέρασα την ιστορία στα γρήγορα γιατί με έτρωγε να διαβάσω τι σημαίνει το διπλό "τέλος"...

    Λυπάμαι που θα λείψεις- εντελώς εγωιστικά :-)- αλλά είμαι σίγοπυρη ότι θα επιστρέψεις!

    Θα είμαστε λίγο φτωχότεροι χωρίς εσένα.

    Σου εύχομαι από την καρδιά μου όλα να είναι όπως τα επιθυμείς.

    Ευτυχισμένη και με υγεία καινούργια χρονιά!

    Χρόνια Πολλά
    Φιλιά
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @IonnKorr
    Ω! Να πάρει ξέχασα να τυπώσω τα λαχεία!
    25 € ανά παράγραφο είναι λίγα.
    Ανά γραμμή ναι.
    Α ρε Ιονν έδωσες πάλι τον τόνο.
    Θα τα λέμε φίλε.


    @Τάνια
    Να δεις που πάλι θα τα ξαναλέμε σύντομα ελπίζω. Το χόμπι αυτό που άρεσε, η παρέα μου άρεσε, άρα δύσκολα θα το παρατήσω έτσι. Απλώς θα χρειαστώ λίγο χρόνο.
    Χαίρομαι για όσα γράφεις.
    Καλή χρονιά και υγεία σε όλους σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @M
    Όχι δυστυχώς δεν έκανες λάθος. Θα απέχω για λίγο. Να μπουν μερικά πράγματα στη θέση τους εδώ.
    Αλλά σύντομα πάλι θα βαδίσουμε αυτόν τον όμορφο δρόμο της διαδικτυακής συντροφιάς που πολύ μου αρέσει και με εμπνέει.
    Μα πως έγραψες εκείνη την λέξη...υπεροχοφαντα..... όχι άσε θα μπερδευτώ.
    Ότι επιθυμείς να το πετύχεις και πάντα υγεία να έχεις.


    @GiP
    Δεν καταλαβαίνω το ημιτελής συμφωνία!
    Ρε Γιώργο γράφεις κι εσύ. Όταν λοιπόν περιγράφεις ένα πραγματικό γεγονός ή μυθιστορηματοποιείς τελείως ή το αφήνεις όπως σχεδόν το έζησες. Αν βάλεις λίγη φαντασία αυτό είναι για την σάλτσα. Τα γεγονότα όμως περιγράφω. Τι να βάλω δηλαδή κανένα happy end;
    Και όχι να μη κάνεις ότι κάνω. Το να καθίσεις βέβαια να τελειώσεις τα 1000 μέτρα ναι.
    Θα τα ξαναπούμε, τρεις άνθρωπε χα χα χα. Α τον αλήτη τον γιο σου όμως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @oneiremata
    Κοριτσάκι μου! Εγώ να δεις πόσες απορίες έχω από την ιστορία αυτή. Είναι από κείνα τα ανεξηγητα που συμβαίνουν στην ζωή.
    Θα μου λείψετε κι εμένα πολύ. Αλλά να είσαι βέβαιη ότι σε λίγο καιρό θα ταξιδεύω πάλι ανάμεσά σας.
    Η Νέα Χρονιά να σου φέρει πολλά χαμόγελα και υγεία.


    @Frezia
    Να δεις που όλα θα γίνουν όπως πρώτα σε λίγο.
    Για την ζωή μου στην Αφρική βέβαια έχω γράψει (ελάχιστο μέρος της ζωής μου βέβαια) στις αναρτήσεις «ΤΟΥΚΟΥΡ ΣΕΪΤΑΝ» αλλά θεού θέλοντος έχω πολλά ακόμη να γράψω για κείνα τα χρόνια.
    Σύντομα θα τα λέμε και εύχομαι να είσαι πάντα καλά και να χαίρεσαι μια υγιέστατη ζωή σε μια ευτυχισμένη οικογένεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @porcupine
    Αλλά το να γίνεις γραμματέας του Γιώργου δεν το περίμενα.... Έπρεπε να το αποκαλύψει ο Ιονν δηλαδή; χα χα χα. Φοβερός τύπος.
    Από την πρώτη στιγμή που σε γνώρισα ξεχώρισα την ποιότητα και την ευαισθησία σου.
    Εγώ σε ευχαριστώ για την δροσιά που χαρίζεις και σύντομα πάλι θα μαθαίνω τις σκανταλιές σου.


    @Anael
    Αυτή την εποχή στις Μπαχάμες είναι όνειρο χα χα χα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @Anael
    F A*lleN* A*ngEL
    Υπέροχο!!! Α! έτσι βγάνει το ANAEL ε; Θαυμάσιο..ευχαριστώ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @Σταυρούλα
    Αν για σένα ήταν τιμητική η συνάντηση μαζί μου, για μένα ήταν - ή μάλλον είναι- ύψιστης αξίας. Ο τρόπος που προσεγγίζεις τα κείμενα μου είναι τόσο σημαντικός και εποικοδομητικός που θα τον αναζητώ και στο μέλλον.
    Πολύ σύντομα ελπίζω να έχω την χαρά να ανταμώσουμε και πάλι. Μέχρι τότε υγεία και ευτυχία να βασιλεύουν γύρω σου.

    @ElenaG
    Εξαιτίας σου με διώχνουν από το blog!! Με επέπληξαν που δεν παρέδωσες έγκαιρα την εργασία σου και μου έδωσαν αναγκαστική αργία.
    χα χα χα Όχι μωρέ αστειεύομαι. Δεν την γλυτώνεις από μένα έτσι εύκολα. Μόλις επιστρέψω έχει να πέσει έρευνα που σε διαλύσω στο διάβασμα.
    Αν μου λείψετεεεεε λέει; Αυτό είναι σίγουρο. Αλλά όχι για πολύ.
    Μάζευε δυνάμεις για το καινούργιο έτος. Να είσαι πάντα καλά κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @Καρυάτιδα & ΜΑΜΟΥΝΙ
    Φυσικά και δε λέμε αντίο.
    Μόλις βάλω πράγματα στην σειρά και τα βάλω σωστά θα έρθω τρέχοντας και πάλι στην γειτονιά μας. Δεν είναι δυνατόν να αφήσεις τέτοια αξιόλογη παρέα έτσι.
    Σε ευχαριστώ για όλα όσα μου προσέφερες. Υγεία σε όλους σας.


    @Δήμητρα
    Εκείνος ο αγιογδύτης είναι φοβερός πάντως. Τον χαίρομαι.
    Μη νομίζεις, από τα 25 κρατάει τα 22 και μου δίνει εμένα τα τρία....ο άθλιος χα χα χα
    Δήμητρα δε αποχαιρετούμε τώρα. Θα τα ξαναπούμε.
    Να φιλήσεις όλους εκεί. Και να προσέχεις το φίλο μου τον Ali.
    Καλή χρονιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @Verónica Marsa
    Καλή μου Βερόνικα.
    Pronto estaremos juntos otra vez.
    Δεν θα λείψω πολύ. Πρέπει να βάλω πράγματα στη σωστή θέση και τώρα με την κρίση δεν πρέπει να κάνω λάθος.
    Μεγάλη τιμή που σε γνώρισα.
    Καλή χρονιά γεμάτη υγεία.


    @Coula
    Αχ Κούλα!!!
    Καλό μου μικρό κοριτσάκι νομίζεις ότι θα σας αφήσω χωρίς επιτήρηση εδω μέσα; Σύντομα θα είμαι πίσω με την βέργα. Παλαιών αρχών γαρ....
    Και να θέλω δεν θα μπορώ να απόσχω για πολύ. Εχετε γίνει η άλλη μου παρέα.
    Να είσαι καλά. Δεν ξέρω αν έχασα επεισόδια αλλά θα επανορθώσω μόλις επιστρέψω και θα τα διαβάσω όλα.
    Να προσέχεις το πόδι!!!!
    Καλή χρονιά μικρούλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @Βάσσια
    Δεν λέω ότι υπήρξες για μένα πηγή απόλαυσης και γνώσεων γιατί θα είσαι και πάλι. Μόνο λίγο χρόνο χρειάζομαι και μετά πάλι μαζί θα πορευτούμε σε τούτο τον γοητευτικό δρόμο με τους πολλούς κήπους.
    Δε βλέπω την ώρα να φέρω σε πέρας την σημαντική για μένα αποστολή μου στον χώρο της εργασίας μου, μέσα σε όλο αυτό το άσχημο περιβάλλον και τότε θα είμαι πάλι πίσω μαζί σας.
    Υγεία και ευτυχία να έχεις εσύ και όλοι όσοι αγαπάς και σε αγαπόυν.
    Με ιδιαίτερη εκτίμηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Μα βρε Χριστόφορε

    πριν φύγεις, απάντησε σε μία απορία μου.

    Γιατί τάχεις βάλει με το πόδι της Κουλίτας???????????

    Κάθε φορά την ρωτάς και της εύχεσαι για το πόδι.

    Πάει το πόδι, γιατρεύτηκε πια.

    Βέβαια, άρρωστη είναι πάλι.

    Αλλά όχι στο πόδι.

    Στην μύτη!!!

    Ίωση έχει.

    Υ.Γ. Δεν πιστεύω τώρα να αφήσεις το πόδι και πιάσεις την μύτη!!!! χα..χα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Μ αιφνιδίασε δυσάρεστα η απόφασή σου να μας αφήσεις. Θα ήθελα να έχω καταλάβει λάθος. Δεν ξέρω τι το απροσδόκητο σε ανάγκασε, γιατί οπωσδήποτε κάτι σε ανάγκασε. Χαίρομαι που δεν είναι θέμα υγείας. Θα ήθελα να μην είναι θέμα υγείας και σε κανέναν από την οικογένειά σου.
    Κρατάω τις έμμεσες υποσχέσεις σου οτι θα επανέλθεις. Ελπίζω οτι έχει διεισδύσει αρκετά το.."μικρόβιο" του blogging στο αίμα σου ώστε να ξαναγυρίσεις. Εγώ δεν σε καταλαβαίνω συναισθηματικά για την απόφαση να σταματήσεις έστω και προς καιρού,αλλά δεν έχω δικαίωμα να κρίνω την απόφασή σου. Εσύ γνωρίζεις τα γιατί και τα διότι και εσυ εντέλει ξέρεις καλύτερα. Θα λείψεις σε όλους και σε μένα.
    Όταν ξαναγυρίσεις, γύρνα ως Χριστόφορος και όχι με μεταμφίεση που θα σε κάνει αγνώριστο..
    Είχαμε αιστανθεί "συγγενείς", και όπως σε συγγενή, σε ξεπροβοδίζω με τις πιο θερμές ευχές μου να πάνε όλα όπως τα ελπίζεις, και γρήγορα να επιστρέψεις Σπίτι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @IonnKorr
    Βρε Ιονν είναι απλό
    Όταν φευγει κάποιος από καπου δε λένε: "Πήρε πόδι";
    Εγώ βρε αδελφέ θέλω φέυγοντας να πάρω το πόδι της Κούλας.
    Ποιανου να πάρω δηλαδή την δική σου την ποδάρα ή του Gip;
    Απλούστατο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Χριστόφορε

    Πιο καλή αιτιολόγηση ομολογουμένως δεν την περίμενα.

    Και συμφωνώ.

    Αλλά το σκέφτηκα το ζήτημα. Να μην βγάλω κι εγώ κάτι?

    Φαντάζομαι, λοιπόν, ότι η Κούλα θα έχει δύο πόδια.
    Οπότε, πάρε εσύ το ένα (διάλεξε όποιο σου αρέσει) και να πάρω εγώ το άλλο.

    (Ε ... για να μην νοιώθω κι εγώ ριγμένος και παραπονεμένος.)

    Υ.Γ. Έχω ακούσει ότι τα πόδια της δεν είναι ισοϋψή (έχουν καμιά δεκαριά εκατοστά διαφορά το ένα από το άλλο). Αλλά για να δεις τι φίλος είμαι σου αφήνω εσένα την πρώτη προτίμηση μιας και φεύγεις κι όλας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @Ρεγγίνα
    Είμαστε συγγενείς. Βέβαια εσύ σαν Βασίλισσα που είσαι θα έχεις λίγο πιο γαλάζιο αίμα από μας.
    Μου αρέσει που θύμωσες. Αυτό δείχνει εκτίμηση και είναι κάτι που λαμβάνω υπόψη μου σοβαρότατα.
    Ούτε κι εγώ συναισθηματικά συμφωνώ με τον εαυτό μου. Αλλά πρακτικά πρέπει να υποκύψω στις έκτακτες ανάγκες που έχουν προκύψει. Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που καλούμαι να αντιμετωπίσω τόσο εξαιρετικές καταστάσεις. ¨Όμως θα τα καταφέρουμε.
    Θα ξαναγυρίσω. Και θα ξαναγυρίσω ως Χριστόφορος. Είναι αργά να παίζω με αλλαγές προσωπικότητας και άλλωστε δεν μου πάει σαν χαρακτήρας.
    Είναι σαν να το βλέπω το χαμόγελο σου καθώς με αποχαιρετάς. Αλλά θα είναι σαν το βλέπω και σαν θα με υποδέχεσαι πάλι.
    Au revoir mon amie aimée!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @ASSOS
    Χρόνια σου Πολλά με υγεία και χαμόγελα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @ΙοννΚορρ
    Μα βρε Ιονν, αφού εσύ δεν φεύγεις γιατί να πάρεις πόδι;
    Σύμφωνα με τον Α.Ν. 96/69:
    «Ουδείς πούς της καθέτου δίδεται σε οιονδήποτε δεν αποχωρεί εκ της υπηρεσίας αυτού.»
    Εγώ αποχωρώ και δικαιούμαι ένα πόδι τελεία και παύλα.-
    Ο Χουντικός νόμος αυτός ισχύει ακόμη.
    Και επιτέλους Ιονν ζήτα της το χέρι. Και δεν έχει χτυπήσει και μπορεί να είναι και διαθέσιμο.
    Πάντως η μεγαλοθυμία σου με συγκινεί και σε συγχωρώ για την άγνοια....χουντικού νόμου.
    Τώρα όμως που το καλοσκέφτομαι κι επειδή ξέρω τι διάολος είσαι ....κάτι μαγειρεύεις πάλι.Κάτι θα βγάλεις πάλι από κάπου. Χαλάλι σου όμως. ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΟΔΙ ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΣΕΙΣ ΚΑΤΩ!!!! (..με προσοχή όμως μη χτυπήσει πάλι..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @Γιώργος-Στιχομυθία
    Γιώργο δεν θα πούμε αντίο γιατί θα τα ξαναλέμε σύντομα. Να είσαι καλά να προσέχεις τον εαυτό σου και να έχεις μια Καλή Χρονιά με υγεία και ότι άλλο επιθυμείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ!!!!

    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ!!!

    ....και γρηγορα να ξεμπερδεψεις...
    ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΞΑΝΑΡΧΕΣΑΙ!!!
    Μη φοβασαι ΚΑΙ ΓΩ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ ΕΧΩ...
    ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΥΝΕΠΗΣ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ!!!

    ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. χα χα χα....

    το reception here...

    μου φανηκε σαν...reflection here...
    και....here I am....

    Σου αφήνω Ευχες παιδικές που ζητούν τα Παντα.....

    κι ένα μαγικό ραβδάκι, που παραμυθένια εξοπλίζει με Τόλμη την Καρδιά να διεκδικήσει οσα νιωθει ότι δικαιούται....

    δλδ ΟΛΑ....

    Εκατομμύρια φιλιά Γιορτινά....
    Καλή και Μαγική Νέα Χρονιά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Όπως και να έχει το πράγμα καλή τύχη και καλή χρονιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. @IAMATICUS
    Γιατρέ με το απίθανο πνεύμα, σου εύχομαι με όλη την καρδιά.....μακρυά από συναδέλφους σου και ευτυχία.




    @~reflection~
    Reflection there?
    Affection here!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. @KOSTAS PAP
    Πολύτιμε φίλε σε ευχαριστώ πολύ και ελπίζω πολύ σύντομα να μου δοθεί πάλι η χαρά να διαβάζω τις υπέροχες αναρτήσεις σου.
    Υγεία εύχομαι πρωτίστως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Καλή χρονιά Χριστόφορε!
    Υγεια και αγαπη σε σενα και την οικογενεια σου!

    Με πολυ εμπνευση το 2011

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Χρόνια πολλά θαυμαστέ Χριστόφορε σε σένα και την οικογένειά σου,
    ευτυχισμένο, μελωδικό και δημιουργικό το 2011, με εμπνεύσεις...
    "με υγεία , καλοτυχία, αγάπη και χαρά η νέα χρονιά κι όσες τραγανές και κατακόκκινες ρώγες έχει το ρόδι , τόσες γερές κι όμορφες κι ευλογημένες να είναι οι μέρες όλης της χρονιάς"...!!!
    φιλάκια γιορτινά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Xριστόφορε,

    Σου φέρνω 2011 γλυκά μπισκοτάκια αγάπης, γλασαρισμένα με μπόλικο χαμόγελο, ζαχαρένια ευτυχία και παιδικές αγκαλιές.

    Καλά να είσαι φίλε μου, να χαίρεσαι την οικογένειά σου με υγεία και χαρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Την καλησπέρα μου... τις καλύτερες ευχές μου... και θα σε περιμένω... Μπορεί να μην προλάβαινα (για προσωπικούς λόγους και κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου) να δηλώνω γραπτώς την παρουσία μου εδώ με τα σχόλια μου... αλλά οφείλω να στο ομολογήσω ότι είναι εκπληκτικά και ευφάνταστα ευρηματικά και ταξιδιάρικα όλα σου τα κείμενα!... Μα όλα... και θα ανυπομονώ να επιστρέψεις και να επανέλθεις δριμύτερος! Θα το ψιθυρίσω στην αύρα του ανέμου να σε επαναφέρει πριν προλάβεις πολύ να μας λείψεις!
    Προς το παρόν... Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος 2011! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. @COULA
    Καλή χρονιά κι εσένα και σύντομα θα τα ξαναλέμε. Εκείνος ο Ιονν άραγε γιατί ζηλεύει που ρωτάω για το πόδι σου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. @oneiremata
    Η θαυμαστή είσαι εσύ ονειρομάτα μου. Πολύ όμορφο το τραγούδι και όμορφη εκτέλεση. Πολύ σύντομα θα ξαναγυρίσω στα λημέρια μας.
    Υγεία και χαμόγελα


    @Δήμητρα και Ali
    Τώρα γράφω και έχω στα γόνατά μου τον Εκτωρα -τον μεγάλο.
    Σας έχω πει ότι μου είστε ιδιαίτερα αγαπητοί και θέλω να σας καμαρώνω πάντα. Να είστε καλά και αγαπημένοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. @Απανεμιά
    Πολύ χαίρομαι που σε βλέπω. Εύχομαι υγεία σε όλους τους αγαπημένους σου και περιβάλλεσαι από ζεστά και γλυκά χαμόγελα.
    Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Πολύ σύντομα θα λέμε συχνά.
    Καλή σου χρονιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Χριστόφορε!!!!
    Η καινούργια χρονιά σου μπήκε καλότυχα!
    Εσύ κοιμάσαι και η τύχη σου δουλεύει!!!
    Φροντισε να τελειώνεις γρήγορα με τις υποχρεώσεις σου γιατί απο 10 του μήνα αναλαμβάνεις Αντιδήμαρχος της Μπλογκογειτονιάς!
    Ερχεσαι τρίτος και με απόσταση αναπνοής απο την Γιαγιά Αντιγόνη και την Roadartist, στην ψηφοφορία για την ανάδειξη του δημοφιλέστερου μπλογκ του 2010!
    Οι εκλογές διεξάγονται στου Α-Κενταύρου!
    Μπορείς να περάσεις όποτε θέλεις να ψηφίσεις και συ...να σε κεράσουμε κι'ενα κρασάκι!
    Φιλιά πολλά και καλή μας Χρονιά αγαπημένε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Χριστόφορε, ευτυχώς που υπάρχεις και συ και εκπροσωπεις τα αντρικά μπλόγκια επάξια, γιατί οι υπόλοιποι χαχαχαχα πατώνουν..!!!χαχαχαχαχαχαχα
    Φιλησέ μου βρε και τα εγγονάκια σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Χριστόφορε, ότι είπες καταγράφηκε ήδη!!!
    Δεν θα σ αφήσω να αναιρέσεις ούτε λέξη απ ότι είπες! Ούτε καν τη σκιά της..
    Περιμένω!!!
    Και ξέρεις ΤΙ σημαίνει ν αφήνεις μιά Βασίλισσα-μια Εστεμμένη να περιμένει!!!
    Καλήν Αντάμωση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. @Kariatida
    Ούτε ήξερα πως είμαι υποψήφιος....ευτυχώς που υπάρχεις εσύ και με ενημερώνεις.
    Είχα μέρες να ανοίξω τον υπολογιστή μου.
    Είμαι τουλάχιστον τυχερός που έχω τόσους φίλους.
    Από σήμερα σιγά σιγά επανέρχομαι στην δράση.
    Καλή Χρονιά Κάρυ μου και φίλα μου το Κολεόπτερον Μαμούνιον σου.


    @Ρεγγίνα
    Οϋτε μια λέξη Βασίλισσα μου.Θα τηρήσω όσα υποσχέθηκα στην σεπτή αρχόντισσα στην οποία εύχομαι πολλά τα έτη.
    Ταπεινότατος υπήκοος σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή