Είμαστε στον Αύγουστο του 1995.
Ήταν η εποχή που με την γυναίκα μου αποφασίσαμε, ύστερα από προτροπή πολλών φίλων και γνωστών, που λάτρευαν τα υπέροχα κουλουράκια που έφτιαχνε και φτιάχνει εκείνη, να ανοίξουμε ένα εργαστήριο παραγωγής χειροποίητων, παραδοσιακών μπισκότων.
Δεν είχαμε βέβαια ιδέα σε τι μπλέκαμε τότε!!
Εν πάση περιπτώσει αφού βρήκαμε τον κατάλληλο χώρο, έμαθα ότι έπρεπε να πάω στον Δήμο, στην Διεύθυνση Αδειών Λειτουργίας καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος. Εκεί θα έπαιρνα τις πληροφορίες για τα δικαιολογητικά που χρειαζόμασταν για να πάρουμε την Άδεια.
Εν πάση περιπτώσει αφού βρήκαμε τον κατάλληλο χώρο, έμαθα ότι έπρεπε να πάω στον Δήμο, στην Διεύθυνση Αδειών Λειτουργίας καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος. Εκεί θα έπαιρνα τις πληροφορίες για τα δικαιολογητικά που χρειαζόμασταν για να πάρουμε την Άδεια.
Ευγενέστατοι οι άνθρωποι στον Δήμο μου έδωσαν σε μια κόλα χαρτί Α4 μια λίστα με 20 δικαιολογητικά από διάφορες υπηρεσίες που έπρεπε να προσκομίσω για μου χορηγήσουν την άδεια.
Μαζί με την λίστα οι καλοί αυτοί άνθρωποι, για να μην τρέχω στα χαρτοπωλεία, μου έδωσαν ένα μπλε ντοσιέ με «αυτιά» -όπως το είπαν- για να βάζω μέσα ένα- ένα τα έγγραφα που θα έπαιρνα από τις διάφορες υπηρεσίες.
Με συγκίνησε η προνοητικότητα τους και σκέφτηκα ότι μόλις έφτιαχνε η γυναίκα μου κουλούρια θα τους πήγαινα μερικά για να ευχαριστήσω τους ανθρώπους.
Αποφάσισα να ξεκινήσω ορεξάτος- ορεξάτος την επομένη κιόλας με το πρώτο χαρτί στη λίστα που έλεγε: «Επικυρωμένο και θεωρημένο αντίγραφο Αδείας Οικοδομής».
Αφού ζήτησα και πήρα από τον ιδιοκτήτη της οικοδομής, όπου θα φτιάχναμε το εργαστήριο, το αντίγραφο της αδείας, ρώτησα έναν μηχανικό φίλο μου που τα θεωρούν αυτά και μου είπε στην Πολεοδομία της περιοχής και ... χαμογέλασε. «Γιατί χαμογελάς;» ρώτησα. «Τίποτα , τίποτα» μου απάντησε χαμογελώντας ακόμη.
Το πρωί νωρίς, νωρίς ντυμένος με κουστούμι και γραβάτα - για να κάνω καλή εντύπωση - έφτασα στην Πολεοδομία της περιοχής μου. Αφού έκανα μισή ώρα να βρω να παρκάρω, τελικά φτάνω στην είσοδο της υπηρεσίας στο ισόγειο ενός άθλιου κτιρίου που έγραφε απέξω «ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ.»
Στην είσοδο ένας κύριος με μπλουζάκι, αμφίβολης καθαρότητας, στεκόταν καπνίζοντας πίσω από έναν πάγκο, που η επιφάνεια του ήταν γεμάτη καψίματα από τσιγάρο. Φαίνεται πως απαγορεύονταν τα σταχτοδοχεία εδώ.
Πάνω από το κεφάλι του μια ταμπέλα που έγερνε επικίνδυνα έγραφε: «ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ».
Καρέκλα δεν υπήρχε πίσω του. Σίγουρα ο άνθρωπος αυτός θα πάθαινε ορθοστατική υπόταση. Με πολύ βλοσυρό βλέμμα και κάτι κίτρινα πεταχτά δόντια απαντούσε γρήγορα σε όλους, χωρίς χαμόγελα και αηδίες, που είναι χάσιμο χρόνου, .
Πάνω από το κεφάλι του μια ταμπέλα που έγερνε επικίνδυνα έγραφε: «ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ».
Καρέκλα δεν υπήρχε πίσω του. Σίγουρα ο άνθρωπος αυτός θα πάθαινε ορθοστατική υπόταση. Με πολύ βλοσυρό βλέμμα και κάτι κίτρινα πεταχτά δόντια απαντούσε γρήγορα σε όλους, χωρίς χαμόγελα και αηδίες, που είναι χάσιμο χρόνου, .
Όταν έφτασε η σειρά μου στάθηκα μπροστά του.
«Εσύ;» ρώτησε με οικειότητα λες και παίζαμε μπάλα μαζί στην Αφρική.
«Εσύ;» ρώτησε με οικειότητα λες και παίζαμε μπάλα μαζί στην Αφρική.
«Παρακαλώ θα ήθελα ένα επικυρ.....» πριν τελειώσω την φράση μου
«Στο δύο» είπε κοφτά.
«Ευχαριστώ» απάντησα ευγενικά και προχώρησα στον διάδρομο ψάχνοντας να βρω το γραφείο Νο 2.
Κοίταζα δεξία κι αριστερά τις επιγραφές έξω από τις πόρτες που ήταν τρεις όλες κι όλες.
Η μια έλεγε «ΑΡΧΕΙΟ» η άλλη «ΑΠΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ» και η τρίτη«ΤΟΥΑΛΕΤΑ- ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ».
Κοίταζα δεξία κι αριστερά τις επιγραφές έξω από τις πόρτες που ήταν τρεις όλες κι όλες.
Η μια έλεγε «ΑΡΧΕΙΟ» η άλλη «ΑΠΟΘΗΚΗ ΥΛΙΚΟΥ» και η τρίτη«ΤΟΥΑΛΕΤΑ- ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ».
«Εϊ εσύ κύριος με το κουστούμι τι κάνεις;» ακούω την φωνή του πίσω μου
«Εμμ να.... ψάχνω για το γραφείο Νο 2» είπα ταπεινά.
«Στο δύο όροφο σου είπα» μου φώναξε ενώ στεκόμουν μπροστά από την τουαλέτα που απαγορευόταν η είσοδος.
Έψαξα να βρω τη σκάλα. Θα ήταν όμως καλά κρυμμένη γιατί δεν την έβλεπα.
«Μα τι κάνεις;» με ρωτάει
«Την σκάλα. Ψάχνω την σκάλα» είπα με ένοχο ύφος.
«Ολόκληρο ασανσέρ, δεν το βλέπεις;» μου λέει επιτιμητικά Κοίταξα γύρω μου πάλι αλλά ασανσέρ δεν έβλεπα. «Τυφλός είσαι; Δεν βλέπεις τον κόσμο που μπαίνει;» ρώτησε ειρωνικά.
Και είχε δίκιο. Το ασανσέρ ήταν μπροστά στα μάτια μου. Ήταν η πόρτα που έγραφε «ΑΡΧΕΙΟ» . Τι ηλίθιος θεέ μου. Ντράπηκα!
Τέλος πάντων ανέβηκα στον δύο όροφο όπως μου είπε, και βρίσκομαι σε έναν χώρο με τέσσερα γραφεία. Τα τρία είχαν «πελάτες». Το ένα όμως στο βάθος ήταν ελεύθερο. Εκεί καθόταν ένας μουστακαλής. Σαν Μανιάτης ή Κρητικός έμοιαζε, και κάτι έγραφε. Πήγα και στάθηκα μπροστά στο γραφείο του. Όταν τέλειωσε το γράψιμο, ήπιε μια γουλιά καφέ από ένα πλαστικό ποτηράκι μόρφασε με αηδία, σήκωσε τα μάτια του, με κοίταξε και χαμογέλασε..
«Τι θα θέλατε;» ρώτησε. Με εντυπωσίασε η ευγένεια του.
«Ένα αντίγραφο αδείας οικοδομής, θεωρημένο παρακαλώ» απάντησα.
«Καθίστε. Γιατί δεν κάθεστε;» μου είπε δείχνοντας μου μια καρέκλα. Κάθισα. Εξαιρετική αγωγή ο κύριος.
«Λοιπόν; Σε ποια περιοχή είναι η οικοδομή;»
Του είπα.
«Ωραία. Στην δικαιοδοσία μας είναι.» είπε.
«Ωραία» είπα κι εγώ ανακουφισμένος που ξεκινάγαμε καλά.
«Και δε μου λέτε;» συνέχισε « ποιου έτους είναι η άδεια;»
Κοίταξα την φωτοτυπία που μου είχε δώσει ο ιδιοκτήτης.
«Του 78» είπα
«Του 78;»ρώτησε συνοφρυωμένος «Ποίου 78;»
«Τι εννοείτε ποιου 78;» ρώτησα χαμογελώντας ηλίθια
«Μα κύριε μου» ύψωσε την φωνή του τώρα « εννοώ, του 78 προ Χριστού; 78 μετά Χριστόν; του 1278; του 1878; Πότε επιτέλους;» Άναψε εκνευρισμένος τσιγάρο.
«Α!!» αναφώνησα σαν χαζός « Του 1978» είπα
« Του Πότε;;;» ρώτησε υψώνοντας την φωνή του τόσο πολύ, που είδα τους άλλους στο γραφείο να γυρίζουν και να μας κοιτάνε απορημένοι.
«Του 1978» επανέλαβα μαγκωμένος.
«Μα είναι δυνατόν; Μα είναι δυνατόν; Του 1978; Ξέρεις τι μου ζητάς;» πάει ο πληθυντικός.
«Μα τι σας ζητάω;» είπα μουδιασμένα
«Μου ζητάς άδεια του 1978. Καταλαβαίνεις τι ζητάς;»
«Μα αφού η άδεια είναι του 78 εμμ..... του 1978 τι να σας ζητήσω;»
«Που ζεις χριστιανέ μου; Που ζεις;»
«Στη οδό τάδε στο ......
«Δεν σε ρώτησα για την διεύθυνσή σου. Σε ποιο κόσμο ζεις ρωτάω» είπε φυσώντας ένα σύννεφο καπνού στα μούτρα μου.
Τώρα είχε αρχίσει να μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι αλλά έλεγα από μέσα μου : «Συγκρατήσου, συγκρατήσου!»
«Στον ίδιο κόσμο με τον δικό σας» είπα κάπως έντονα.
«Και δεν ξέρεις τι έγινε το 78;»
«Το 1978 θέλετε να πείτε» πέταξα ειρωνικά.
«Εστω το 1978. Δεν θυμάσαι τι έγινε;»
Δεν απάντησα αμέσως. Προσπάθησα να θυμηθώ. Πόλεμος; Σεισμός; Πραξικόπημα; Πολιτική δολοφονία; Αναταραχές;
«Οχι λέω δεν θυμάμαι. Τι έγινε το 1978;»
«Μα αλήθεια δεν θυμάσαι;»
«Όχι δεν θυμάμαι» είπα στεγνά.
«Δεν θυμάσαι την μεγάλη πλημμύρα εδώ στην περιοχή μας;»
«Όχι δεν θυμάμαι. Δεν ήμουν στην Αθήνα τότε» είπα «Και τι σχέση έχει η πλημμύρα με την άδεια οικοδομής;»
«Τι σχέση έχει; Μα ρωτάς; Αλήθεια ρωτάς;» Σηκώθηκε όρθιος.
«Ε! ναι ρωτάω. » Απάντησα πεισμωμένος.
«Τότε θα σου πω εγώ αφού δεν καταλαβαίνεις. Όλες οι άδειες από το 78 και κάτω έχουν χαθεί κάτω από τα νερά. Κατάλαβες; Στις λάσπες. Στο βούρκο. Καταλαβαίνεις τώρα; Ελληνικά μιλάω.»
«Και τι κάνω τώρα εγώ που την χρειάζομαι;»
«Δικό σου πρόβλημα. Να πας στον προϊστάμενο. Τι να σου πω. Αλλά τζάμπα κόπο θα κάνεις.»
Σηκώθηκα και πραγματικά θυμωμένος τώρα του λέω:
«Δηλαδή θέλεις να μου πεις ότι δεν μπορώ να ανοίξω μαγαζί επειδή δεν βρίσκεις την άδεια οικοδομής; Είναι κράτος αυτό; » Φώναξα αφήνοντας κι εγώ τους πληθυντικούς.
Σαν να μου φάνηκε ότι μαλάκωσε κάπως. Σηκώθηκε κι αυτός ήρθε από την μεριά μου με πιάνει από το μπράτσο και μου λέει:
«Έλα μαζί μου ένα λεπτό»
«Έλα μαζί μου ένα λεπτό»
Βγήκαμε μαζί έξω στον διάδρομο πήγαμε σε ένα σημείο όπου δεν είχε κόσμο και σταθήκαμε. Με κοίταξε.
«Άκουσε με» είπε με τελείως αλλαγμένο τρόπο, «επειδή μοιάζεις κύριος, και σε συμπάθησα από την στιγμή που μπήκες θα βρούμε την λύση. Ξέρεις; Οι άδειες είναι σε μια παλιά αποθήκη στο διπλανό προάστιο. Εκεί μέσα μόνο ο Μάκης μπορεί να μπαίνει.»
«Ο Μάκης; Ποιος είναι ο Μάκης; » ρωτάω
«Ο Μάκης; Ο Μάκης είναι το παιδί του κυλικείου στο υπόγειο. Θα πας να τον βρεις και θα του πεις ότι έρχεσαι εκ μέρους μου. Μόνο.......που...»
«Μόνο που τι;»
«15» είπε
«15 μέρες;» ρώτησα
«Χιλιάρικα.» είπε (τότε είχαμε δραχμούλες ακόμη)
«Δεν καταλαβαίνω»
«Μα είσαι και μαλ ........Κοίτα θα δώσεις 15 χιλιάρικα στον Μάκη του κυλικείου και αυτός θα πάρει την άδεια από την αποθήκη. Τράβα κάτω στο υπόγειο και βρες τον Μάκη. Είναι ο νεαρός που έχει το κυλικείο και κάθεται στο ταμείο. Αντε πήγαινε και όταν την πάρεις φέρε την σε μένα και θα σου βάλω την σφραγίδα τάκα -τακα να κάνεις τη δουλειά σου.» Τι εξυπηρετικός!!! Τάκα τάκα!!!
Βρήκα την σκάλα για κάτω. Πήγα στο υπόγειο. Το κυλικείο ήταν ένας μακρόστενος χώρος που μύριζε διάφορα πράγματα όχι ευχάριστα πάντως. Στο ταμείο καθόταν ένας νεαρός με σπυριά στο πρόσωπο. Γύρω στα τριάντα τον έκανα.
«Ο κύριος Μάκης; » είπα
«Εγώ. Είστε ο .... από τον..... (μου είπε το όνομα) στον δεύτερο; Με πήρε τηλέφωνο.»
«Ναί»
«Λοιπόν! » είπε. Κοίταξε γύρω του,να δει αν άκουγε κανείς, «αύριο γύρω στις εννιά θα έρθεις με τα 15 που σου είπε ο από πάνω και θα πάμε μαζί στην αποθήκη να ψάξουμε. Εντάξει;»
«Καλώς» είπα «αύριο στις εννιά εδώ.»
Καθώς έβγαινα από τα κυλικείο μου φώναξε:
«Και που σαι εκτός από τα 15 που είπαμε να φέρεις και γαλότσες μαζί σου»
«Γαλότσες; Γιατί να φέρω γαλότσες;»
«Γιατί είναι γεμάτο οχιές και σκορπιούς εκεί στην αποθήκη. Να μην έχουμε και κηδείες!! Χα χα χα » κάγχασε το σκατόμουτρο.
Την άλλη μέρα το πρωί βγήκα από το σπίτι μου φορώντας μαύρες γαλότσες Αυγουστιάτικα. Πηγαίνοντας να πάρω το αμάξι, τρεις γείτονες μου που κουβέντιαζαν στην πιλοτή της πολυκατοικίας με ρώτησαν και οι τρεις εν χορώ.
«Ρε Χριστόφορε που πας πρωί πρωί καλοκαιριάτικα με τις γαλότσες;»
«Στην πολεοδομία» είπα και έφυγα αφήνοντάς τους σύξυλους.
Βρήκα την σκάλα για κάτω. Πήγα στο υπόγειο. Το κυλικείο ήταν ένας μακρόστενος χώρος που μύριζε διάφορα πράγματα όχι ευχάριστα πάντως. Στο ταμείο καθόταν ένας νεαρός με σπυριά στο πρόσωπο. Γύρω στα τριάντα τον έκανα.
«Ο κύριος Μάκης; » είπα
«Εγώ. Είστε ο .... από τον..... (μου είπε το όνομα) στον δεύτερο; Με πήρε τηλέφωνο.»
«Ναί»
«Λοιπόν! » είπε. Κοίταξε γύρω του,να δει αν άκουγε κανείς, «αύριο γύρω στις εννιά θα έρθεις με τα 15 που σου είπε ο από πάνω και θα πάμε μαζί στην αποθήκη να ψάξουμε. Εντάξει;»
«Καλώς» είπα «αύριο στις εννιά εδώ.»
Καθώς έβγαινα από τα κυλικείο μου φώναξε:
«Και που σαι εκτός από τα 15 που είπαμε να φέρεις και γαλότσες μαζί σου»
«Γαλότσες; Γιατί να φέρω γαλότσες;»
«Γιατί είναι γεμάτο οχιές και σκορπιούς εκεί στην αποθήκη. Να μην έχουμε και κηδείες!! Χα χα χα » κάγχασε το σκατόμουτρο.
Την άλλη μέρα το πρωί βγήκα από το σπίτι μου φορώντας μαύρες γαλότσες Αυγουστιάτικα. Πηγαίνοντας να πάρω το αμάξι, τρεις γείτονες μου που κουβέντιαζαν στην πιλοτή της πολυκατοικίας με ρώτησαν και οι τρεις εν χορώ.
«Ρε Χριστόφορε που πας πρωί πρωί καλοκαιριάτικα με τις γαλότσες;»
«Στην πολεοδομία» είπα και έφυγα αφήνοντάς τους σύξυλους.
Στο υπόγειο σε μια ερειπωμένη αποθήκη βρισκόταν το «αρχείο» της πολεοδομίας.
Μόλις ο Μάκης ξεκλείδωσε το λουκέτο της αλυσίδας με την οποίαν ήταν κλειδωμένη η μεγάλη σιδερένια πόρτα, και μπήκα μέσα είδα έναν τεράστιο χώρο γεμάτο αρχειοθήκες μεταλλικές από ντέξιον. Ήταν όλες πεσμένες η μια πάνω στην άλλη σαν γιγάντια ντόμινο. Χιλιάδες ντοσιέ με έγγραφα σχημάτιζαν μικρούς λόφους στο πάτωμα.
«Έλα άρχισε να ψάχνεις» μου είπε «και προσοχή στους σκορπιούς!!» πρόσθεσε.
«Υπάρχει κάποια λογική εδώ στους σωρούς με τους φακέλους;» ρώτησα νιώθοντας τα πόδια μου να ιδρώνουν μέσα στις γαλότσες.
«Μπα!!. Ότι φάκελο πιάνεις κοίτα την ημερομηνία και αν δεν είναι ο δικός σου, πέτα τον πιο πέρα» μου είπε. «Εγώ θα αρχίσω από την απέναντι μεριά. Εντάξει;»
«Εντάξει», είπα και σκύβοντας άρχισα να τραβάω από ένα βουναλάκι φακέλους: 1952, ο ένας 1969 ο άλλος, 1973, 1945, 1967, 1941. Τίποτα τελείως άσχετες χρονιές. «Θεέ μου θα φάμε μέρες εδώ μέσα» σκέφτηκα. Δεν πρόλαβα να τελειώσω τη σκέψη μου όταν άκουσα:
«Τον βρήκα εδώ είναι!!» Φώναξε ο Μάκης.
Ήρθε με ένα τεράστιο χαμόγελο κραδαίνοντας ένα ταλαιπωρημένο ντοσιέ.
«Αυτός δεν είναι;»
Κοιτάω το όνομα και την ημερομηνία. Ήταν ο δικός μου του 1978.
«Μα πως τα κατάφερες;»
«Εσύ τα έφερες;» ρωτάει
«Ποια;»
«Τα δεκαπέντε ντε; Που είπαμε χθες;»
« Α! Ναι» είπα ταραγμένος και βιαστικά βάζω το χέρι στη τσέπη να βγάλω τις 15 χιλιάδες που είχα φέρει σε χιλιάρικα.
Πάνω στη βιασύνη μου όμως μου πέσανε χάμω και αστραπιαία σκύβουμε ταυτόχρονα και οι δύο να τα μαζέψουμε και κουτουλήσαμε με δύναμη τα κεφάλια μας. Ζαλίστηκα!
Αυτός όμως τίποτα. Τα μάζεψε σε χρόνο μηδέν και τα μέτρησε όσο εγώ έτριβα το μέτωπό μου.
Όταν γύρισα σπίτι με βλέπει η γυναίκα μου με το θεωρημένο χαρτί στο χέρι και με ρωτάει:
«Το μέτωπό σου. Που χτύπησες το μέτωπό σου; Έχει φυτρώσει καρούμπαλο!»
Ε! Λοιπόν! Το καρούμπαλο αυτό δεν έλεγε να φύγει. Με ταλαιπώρησε σχεδόν ένα μήνα. Αφού τα παιδιά μου το ονόμασαν: «Καρούμπαλο της Πολεοδομίας»!
Τ Ε Λ Ο Σ
Καλώς ήρθατε στην Ελλάδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Γενέθλια γη, σας καλωσορίζει...
Αν θέλετε να φτιάξετε κουλούρια (που σημαίνει πως θα πληρώνεστε γι αυτά) καλά θα είναι να μάθετε πως πριν βγάλει κάποιος χρήμα σε αυτή τη χώρα, πρέπει να δίνει σε αυτούς που δεν έχουν μαγαζιά, άρα δεν πληρώνονται!
Ντλιν ντλον τέλος ανακοίνωσης!
Αγαπητέ Χριστόφορε,
Όπως άκουσες και από τα μεγάφωνα, ζεις σε κράτος Πρόνοιας! Δεν μπορεί κύριε εσύ να ανοίξεις μαγαζί, που κάθε μέρα θα σου φέρνει ζεστό χρήμα στο ταμείο σου και οι υπόλοιποι που δεν έχουν να ψοφολυσσάνε!
Από μόνος σου θα έπρεπε σαν καλός πολίτης να δώσεις τον οβολόν σου!
Μας το διδάσκουν και στα σχολεία!
Αυτός που έχει δύο χιτώνες δίνει ΠΑΝΤΑ τον έναν!
Αμ πως!
Και τι έχουν δλδ, τα φίδια και οι σκορπιοί;
Πλάσματα του καλού θεού δεν είναι και αυτά;;;
Πφφφφ... εκεί στα κογκά δεν είχατε φιδια και σκορπιούς;;;;
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
http://www.youtube.com/watch?v=S_qWk5rAI4I
ΑπάντησηΔιαγραφή@Καπετάνισσα μοιάζετε πολύ με μια φίλη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχετε το ίδιο αccent!
--------
Χριστοφορε, δε κέρασες το παλληκάρι κανένα κουλουράκι"ειδικής κατασκευής"
Ενα Roaccutan έστω για την ξεχασμένη ακμή του?
Ισως τότε να μην είχαν ακόμα βγει...
Τα κωμικοτραγικά σου μου θύμισαν τόσα και άλλα τόσα δικά μου!
Στο τέλος όμως πάντα φρόντιζα να κρύβω οχιές στο μανίκι μου και μαύρο φίδι που τους δάγκωνε όποιος έπεφτε μπροστά μου!
Η παρατηρητικότητα των ανθρώπων στις δημόσιες υπηρεσίες δεν περιγράφεται ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε παρατηρούσα τη σειρά που έβαζε τα στυλό μιά αμφιβόλου νοημοσύνης υπάλληλος της Εφορίας. Ολόκληρη τελετουργία
Βγάζω το μαύρο στύλο σημειώνω ανοίγω το συρτάρι το τοποθετώ σε κάτι σαν κασετίνα κλείνω το συρτάρι σηκώνομαι από το γραφώ και παίρνω το μπλε στυλό από το απέναντι γραφείο, και στον επόμενο "πελάτη" πάλι τα ίδια .
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ !
" Στην είσοδο ένας κύριος με μπλουζάκι, αμφίβολης καθαρότητας, στεκόταν καπνίζοντας πίσω από έναν πάγκο, που η επιφάνεια του ήταν γεμάτη καψίματα από τσιγάρο. Φαίνεται πως απαγορεύονταν τα σταχτοδοχεία εδώ. "
Xριστόφορε,
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω ψοφήσει απ' τα γέλια μιλάμε!!! Μια για όσα γράφεις και μια για το σχόλιο της καπετάνισσας!!
Πρώτα απ' όλα να διαβεβαιώσω τους συν-αναγνώστες του σεπτού τούτου ιστολογίου ότι τα κουλουράκια της γυναίκας σου αξίζουν τον κόπο της όποιας ταλαιπωρίας!
Έπειτα να συμφωνήσω με την καπετάνισσα (θαλασσινή κι αυτή, έχει δει πολλά)! Τι έχουν δηλαδή οι σκορπιοί και οι οχιές?? Μια χαρά ζωάκια του Θεούλη είναι!! Με τις δαγκάνες τους, τα κεντριά τους, τις φολίδες τους, τα δοντάκια τους.... το δηλητηριάκι τους!! Δηλαδή τα κόκκινα μυρμήγκια της Αιθιοπίας είναι ανώτερα ζώα?? Μα πώς μας σνομπάρετε όλους πια??
Και ξέρετε αγαπητέ μου, πως οι υπάλληλοι της Πολεοδομίας είναι σκληρά εργαζόμενοι Έλληνες. Και πως δεν έχουν ασφάλεια ζωής για σεισμό, λιμό και καταποντισμό!! Τι ζητάτε επικυρωμένα αντίγραφα άδειας οικοδομής του 1978 πριν πάρετε το ιστορικό της περιοχής!! Και γιατί σας ενόχλησαν οι γαλότσες?? Μέσα στο δέντρο με τα φίδια και τους σκελετούς ήταν καλύτερα??
Και -το κυριότερο- πώς είναι δυνατόν να διερωτάσθε για την τύχη των αδειών οικοδομής του 1978 τη στιγμή που στην περιοχή έγινε πλημμύρα?? Ξεχνάτε αγαπητέ πως πολύ πριν την εποχή εκείνη η Κιβωτός του Νώε είχε ήδη καταστραφεί??
Πώς να πάει μπροστά αυτός ο τόπος με τέτοιους ανεύθυνους πολίτες!! Έλεος πια!!
χα χα
Φόρεσες της γαλότσες,αλλά δεν μας είπες αν πήρες μαζί σου τα δεκαπέντε χιλιάρικα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓέλασα πάλι με την καρδιά μου!
Το γιέλιο κάνει καλό.
Μια δική σου ανάρτηση την ημέρα, τον Γιατρό τον κάνει πέρα.
Ευχαριστούμε (Γιατρέ)
Αν σου πω τι μου θυμίζει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν σου πω τι μου θυμίζει...!!!!
Κι ήμουν κάποτε ετεροαπασχολούμενη σε μια υπηρεσία και το υπόγειο είχε όπως κι εδώ είχε πλημμυρίσει.. Και κατεβαίνω να βρώ ένα φάκελο, καλοκαίρι με μια μπλούζα με άνοιγμα πίσω V. Εκεί ήταν συνεργείο μαστόρων που δούλευε επί μέρες. Εγώ ψάχνω το φάκελο (νοσηλείας..) αμέριμνη και τον βρίσκω ..τελικά! 'Ομως! Ο εργάτης μου φωνάζει ξαφνικά να μείνω ακίνητη και μου λέει οτι έχουν πάει ψύλλοι!!!!!! στην πλάτη μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τρέχω σαν τρελή, αφού τ άφησα όλα κάτω κι ακόμα τρέχω. Έπαθα φρίκη!!!
Πάω στο διευθυντή, και δεν τον ρωτάω, αλλά του ανακοινώνω οτι φεύγω! πάω σπίτι μου! και θα γυρίσω αύριο...!
Παίρνω από το φαρμακείο ότι αντισηπτικό βρήκα και τρέχω σπίτι και γεμίζω την μπανιέρα με ιώδια και όλα τ άλλα τα φαρμακευτικά αφρόλουτρα και σκόνες και μπαίνω μέσα στο καυτό νερό - τόσο καυτό που έπαθα εγκαύματα!!!
Από εκεί βγήκα ανατριχιασμένη ακόμα καλό μεσημέρι!
Την άλλη μέρα πάω στο διευθυντή και του ανακοινώνω επίσης ότι εγώ ΔΕΝ ξανακατεβαίνω στο υπόγειο ο κόσμος να χαλάσει!
Νομίζω οτι με κοιτάει αποσβολωμένος ακόμα!!!
Άρα, σε καταλαβαίνω, από την ..ανάποδη..
Αν και τόχω ζήσει αυτό κι από την πλευρά του πολίτη που ζητάει ο καημένος..
"Τα αρχεία στην Ελλάδα", είναι ..σοκαριστικός τίτλος!
κι αλλες πολλες ιστοριες -υστεριες απειτου καλλους , δημοσιες υπηρεσιες μεγαλη φρικη, ανθρωποι που βαριουνται και σιχαινονται να κανλουν τη δουλεια τους
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν Χριστόφορε
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σύνολο σχεδόν της ζωής το κατανάλωσα τρέχοντας ακατάπαυστα στους απέραντους διαδρόμους της Ελληνικής Γραφειοκρατίας (από έξι χρονών!!).
Αν έγραφα βιβλίο για αυτά θα έγραφα τόμους.
Απίστευτα γεγονότα.
Έχω περάσει και από την Πολεοδομία. Και θυμάμαι αυτήν την αποθήκη που περιγράφεις με ντέξιον γεμάτα με φακέλλους, σχεδόν διαλυμένους, και με το πάτωμα σπαρμένο με άδειες οικοδομών πάνω τις οποίες τσαλαπατούσαν οι οι διερχόμενοι υπάλληλοι και ιδιώτες.
Δεν ξέρω αν αναφέρεσαι στο ίδιο ερειπιωμένο κτίριο με τις κατασαρίδες και τα ποντίκια που ζούσαν εκεί παρέα με τους μηχανικούς υπαλλήλους της.
Μιλώ για το παλιό κτίριο στην οδό Μενάνδρου, στην πλατεία Θεάτρου.
Ήταν μία από τις φοβερότερες εμπειρίες.
Είχα φάει εξάωρα ολόκληρα, εκεί μέσα, ψάχνοντας φακέλους μέχρι να βρω τις δικές μου άδειες.
Μετά, οι υπάλληλοι μας έδιναν όλο το φάκελο και πηγαίναμε σε φωτοτυπείο, έξω από το κτίριο, για να φωτοτυπήσουμε.
Στην διαδρομή μέσα στον δρόμο έβλεπες, που και που, διάσπαρτες άδειες και άλλα χαρτιά που έπεφταν από τους φακέλους όσων ήταν κάπως απρόσεχτοι. Εφιαλτικές στιγμές.
Είδες που θυμήθηκα ότι μου το έχεις διηγηθεί ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή με λές Αλ(τσχάϊμερ) . Εγώ Περικλη μου δεν ξεχνάω τίποτα ! Να μη με λένε Γιάννη !!
Μόνο με τα χρώματα με στεναχώρεσες. Με το κίτρινο πάνω στο ελαφρά διαφορετικό μπεζ-ο-κίτρινο για το ποιός σου γράφει, μοιάζει με τεστ αχρωματοψίας !
Κατα τα άλλα για το κείμενο, ο κοιλιόδουλος φίλος σου (σημασία αυτό για τα παρακάτρω !) θα σου κάνει σπέσιαλ κοπλιμέντο επειδή μου άρεσε κι ας το ήξερα :
ΤΡΩΓΕΤΑΙ !!
Χαχαχαχαχα
Καταπληκτική εξιστόρηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μη ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις!
Την καλησπέρα μου Χριστόφορε
Συγνώμη, δεν ξέρω πως έγινε κι έγραψα το πρώτο σχόλιο, πρωτού
ΑπάντησηΔιαγραφήτελειώσεις την ανάρτηση σου.
Απόδειξη για τα δεκαπέντε χιλιάρικα σου δώσανε?
Καληνύχτα...
Καλησπέρα σου Χριστόφορε
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πολεοδομία είναι η ποιο διεφθαρμένη υπηρεσία κατά γενική ομολογία και δηλωμένο από επίσημα χείλη.
Αλλά η περιγραφή σου με πήγε στην πολεοδομία, στην ΔΕΗ' στο ΤΕΒΕ,στην Εφορία,.....σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες.Εκεί που οι αρμόδιοι δεν έχουν καμία αρμοδιότητα εκεί όπου δεν ασκείτε κανένας έλεγχος εκεί που είναι να γελάς και να κλαις μαζί.'Εγώ πάντως όταν επιστρέφω ο σύντροφός μου με ρωτάει.Τί έγινε με ποιον μαλώσαμε.Δεν υπάρχει περίπτωση να μην γίνει φάση.Αφού βέβαια εξαντλήσω τα όριά μου.
Δοκιμάζομαι κάθε φορά.
Eγώ Χριστόφορέ μου θα πιαστώ απο τον τίτλο της ανάρτησης και θα πώ οτι σκορπιοί και ...οχιές δεν υπάρχουν μόνο στα υπόγεια αλλά παντού!!! Ευτυχώς που δεν πτοήθηκες και σήμερα ο κόσμος απολαμβάνει τα υπέροχα κουλουράκια σας!! Καλή Κυριακή!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Καπετάνισσα
ΑπάντησηΔιαγραφήΧα χα χα χα Είσαι απίθανη Καπετάνισσα. Και που να πάρει έχεις και δίκιο. Μα πως τόλμησα να αμφισβητήσω εγώ ο Αφρικανός το δίκαιο σύστημα εδώ. Τι φρικτός άνθρωπος. Και κάθομαι και γκρινιάζω και για οχιές φίδια και αράχνες,ο ασεβής.....
Καπετάνισσα με έβαλες στην θέση μου χα χα χα Τι να σου πω. Δεν πιάνεσαι....
@ΜΑΜΟΥΝΙ
Μα την πίστη μου θα σε δείρω! Πως στο καλό βρίσκεις πάντα το κατάλληλο βίντεο; Πραγματικά έξοχος ο Μηλιώκας. Δεν είχα ιδέα ότι υπήρχε αυτή η διασκευή. Τρελό έντομο.....
Καλή Κυριακή
@Kariatida62
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε πρόλαβε το Μαμούνι πάντως.
Μετά την οργή που μου είχε προκαλέσει τότε η διαδικασία εκείνη τώρα μετά από χρόνια γελάω πια. Και μη νομίζεις ότι θα αλλάξει ποτέ κάτι.
Εκτός δηλαδή από ΜΑΜΟΥΝΙ έχουμε και φίδια στην παρέα; Να το ξέρουμε δηλαδή. Καλή σου μέρα Κάρυ μου.
@ΒΑΛΚΥΡΙΑ
Μεγάλη παρατηρητικότητα έχεις. Αλλά τι να κάνεις όταν περιμένεις σε ουρές;.Για τις υπηρεσίες αυτές όλοι κάτι έχουμε να διηγηθούμε.
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για την παράγραφο που ξεχώρισες. Είναι εξαιρετική χαρά να σε βλέπω στην παρέα.
@Δήμητρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Καπετάνισσα πραγματικά «ΕΓΡΑΨΕ», είναι ταλέντο.
Τώρα με τις ενοχές που νιώθω ως ανεύθυνος πολίτης θα πάω να βρω τον Πατέρα Χριστόφορο Κυριακάτικα να εξομολογηθώ. Έχει κατανόηση. Με μερικές γονυκλισίες και αυτομαστιγώματα θα την γλιτώσω την... κόλαση. Εσύ έκανες το καθήκον σου;
@Frezia (1+2)
Όχι όχι δίκιο είχες την πρώτη φορά.
Το τέλος το συμπλήρωσα μετά από συμβουλή του φίλου μου του GIP. Δεν υπήρχε όταν πρωτομπήκες.
Απόδειξη; Πως δε μου δώσανε. Πήρα ένα ξεγυρισμένο καρούμπαλο.
Θέλεις απόδειξη τώρα για tiw Ιατρικές μου υπηρεσίες ή θα βάλεις το ΣΔΟΕ να με κυνηγάει; χα χα χα Εξακολουθεί να με γοητεύει το Frezia!!
@Ρεγγίνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνατριχιάζω μόνο που τα σκέφτομαι αυτά που γράφεις. Βλέπεις; Καμιά φορά λέω σε φίλους μου που θέλουν να γράψουν και μου λένε ότι δεν έχουν ιδέες. Αρκεί να κοιτάξεις γύρω σου και θα βρεις ένα σωρό πράγματα να γράψεις. Αρκεί να βλέπεις όμως. Όπως εσύ. Όσο για τα αρχεία ας μη προσθέσω το 4ο γράμμα της αλαφαβήτου στη λέξη και με βρίζουν οι κυρίες μετά.
Ευχαριστώ Ρεγγίνα μου
@ασωτος γιος
Άσωτε υιέ μου, υιέ μου, έιναι άπειρα τα περιστατικά αλλά μου μένουν εκείνα που την πάροδο του χρόνου τα διηγούμαι για να γελάμε.
Να σαι καλά φίλε μου. Καλή Κυριακή να έχεις.
@GiP
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιδι δεν θιμαμε να γραφο πια,κε δεν βλεπο κε καλα μπορίς να μου πις εσι πιος ισε; Κατι μο θιμηζι το ωνομα αλα δεν ιμε σηγορος.
Αφτο με τα χροματα που λες δεν το κατάλαβα τι ενοίς;
Αλήθεια βρε Θεμιστοκλή τι εννοείς με τα χρώματα δεν κατάλαβα τίποτα. Να μου εξηγήσεις προφορικά.
ΤΡΩΓΕΤΑΙ; ΦΑΤΟ!!
@ΙοννΚορρ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς όπως τα περιγράφεις Ιονν. Τώρα με την άνεση του χρόνου που έχει περάσει μπορεί να γελάω αλλά τότε μόνο και μόνο το άγχος να πάρεις το πολυπόθητο χαρτί πάση θυσία σου έκοβε χρόνια από την ζωή και εισόδημα από την τσέπη. Η υπηρεσία στην οποίαν αναφέρομαι δεν είναι αυτή στην Πλατεία θεάτρου, αλλά καμιά σημασία δεν έχει. Την ξέρω κι αυτήν. Αλλά αυτή που λέω δεν έχει το ταίρι της νομίζω. Νομίζω Ιονν ότι μετά τις τόσες φορές που χρειάστηκε να έρθω σε επαφή με το Δημόσιο αναγνωρίζω ότι είμαι ΕΝΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΕΓΩ. Έχω συμβάλει στην διαφθορά. Δεν θα πω σαν τον Πάγκαλο «ΌΛΟΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ», αλλά το ότι όλοι φταίμε το λέω. Και δεν θα σταματήσει αυτό. Θα το δεις.
Καλή σου μέρα Ιονν και καλή Κυριακή.
Υ.Γ Να πάρει! Εγώ το έγραψα για να γελάσουμε λιγάκι αλλά βλέπω ότι όλοι τσαντιστήκαμε. Τι διάολο φωτιές άναψα;
@Καπετάνιος
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε μου Καπετάνιε, της Καπετάνισσας το σχόλιο το διάβασες; Ε! λοιπόν μα την πίστη είναι σπίρτο.
Καλές θάλασσες σας εύχομαι είτε στην στεριά είστε τώρα είτε όχι.
Και Καπετάνιε είναι τιμή μου!!
@Black Bedlam
Καλή μου φίλη είναι περίεργο πως επέδρασε αυτή μου η ανάρτηση. Ίσως οι μερικοί γέλασαν διαβάζοντάς την αλλά οι περισσότεροι σαν θύμωσαν ενθυμούμενοι δικές τους ταλαιπωρίες στο Δημόσιο. Αλλά τελικά είναι φυσικό. Όλοι έχουμε παιδευτεί μέσα στα γρανάζια της γραφειοκρατίας.
Καλή σου μέρα και να σαι καλά και αγωνιστική.
@ΤΑΝΙΑ
Πολύ χαίρομαι που σε βλέπω. Δεν είδα ακόμη αν έχεις κάτι όμορφο σήμερα. Αλλά θα πάω σε λίγο.
Ο καιρός εδώ θυμίζει Απρίλιο όχι καρδιά χειμώνα. Αφύσικο πάντως.
Καλή σου μέρα και σε ευχαριστώ που ήρθες.
Προσωπικά αν με ρωτας, θα επαιρνα το φακελο, θα του έριχνα δεκαπεντε χιλιαδες μουτζες και θα εφευγα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά επειδή ξερω πως εισαι κύριος θα αντιπαρελθω και απλα θα πω:
τελικά όσο εύκολα με ανατριχιάζεις, όσο εύκολα με συγκινείς και όσο εύκολα με προβληματίζεις με τις ιστορίες σου, τόσο εύκολα με κάνεις και χαμογελάω!
Και ξερεις ε; ειναι πολυ δυσκολο πραγμα να χαμογελάσει η και να σκασει στα γελια ανθρωπος που στις φλεβες του ρεει το χιουμορ. (εγω ειμαι αυτη)
Ελπιζω να εμαθες καλά τωρα......γιατι άνοιξε ο ουρανός και πλημμυρισε το συμπαν το 1978...........
(εχεις και mail)
Ευτυχώς που ΄ξανάρθα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα έτσι και την συνέχεια...
-----
Οσο για τα φίδια τα κολοβά...όλα τα πλάσματα του Θεού έχουν τον ρόλο τους πάνω στην πλάση και κρατούν ισσορροπίες!
Τα φίδια ας πούμε τρώνε τα ποντίκια που κι'αυτά έχουν τον ρόλο τους, αλλά αν πολλαπλασιαστούν χαθήκαμε οι υπόλοιποι! Οπότε τα φίδια έρχονται και βάζουν τάξη στα πράγματα!
Ετσι δεν είναι Χριστόφορε?
Και τώρα που το σκέφτομαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός όλων των άλλων... είσαι και μετρ της μόδας!
Η γαλοτσα είναι πολύ της μόδας!!!!
για σενα επιλέγω με animal print λόγω Αιθιοπίας!
Που να φανταζόσουν την τόση επιτυχία... θα άφηνες τα κουλούρια και θα έβαζες πάγκο έξω απότην πολεοδομία με τις υπέροχες γαλότσες(παντός καιρού)!
-Σίγουρα με ένα ζευγάρι γαλότσες θα έβγαζες πολύ περισσότερα από το να πουλήσεις 5 κιλά κουλούρια!-
Καλά, ακούω τέτοιες ιστορίες, όχι μόνο από πολεοδημία, σχεδόν κάθε μέρα. Δεν εντυπωσιάστηκα είναι η αλήθεια. Αντιθέτως, αηδίασα με τη ντροπή που δεν νιώθουν κάποιοι να ταλαιπωρούν τον κόσμο. Πίστεψέ με ήσουν πολύυυυ τυχερός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι άλλη φορά μη κλείνεις το τηλέφωνο έτσι απότομα, ρώτα και κανα ονοματεπώνυμο!! Τσ τσ τσ τσ!! χαχαχα Και γω συνήθως ψαρώνω πολύ εύκολα και έχουν πάρει χαμπάρι οι παλιοί πελάτες και με δουλεύουν με ότι σκεφτούν.
Καλημέρα Χριστόφορέ!!
Λεπτό χιούμορ, αυτοσαρκασμός, παιχνιδιάρικη διάθεση,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου όλα μαζί «κραυγάζουν», όχι μόνο θυμό και αγανάκτηση
Αλλά και πικρή γνώση της αιτίας, της αφορμής και του αποτελέσματος,
Μιας ανεπαρκούς, γραφειοκρατικής και άνομης καθημερινής πραγματικότητας,
Που μας συντρίβει όλους μας.
Καλημέρα Χριστόφορε!
Είναι αναπόφευκτο, ένα χρονογράφημα να καταγράφει την αλήθεια,
Όσο οδυνηρή και να ‘ναι,
Όσο χιουμοριστικά κι αν την αποδίδει.
Μια ήρεμη εβδομάδα, εύχομαι, καλέ μου φίλε.
@Coula
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι αυτό θα θέλαμε να κάνουμε αλλά έλα που σκέφτεσαι ....«ας τελείωνω να πάρω το κωλόχαρτο να ανοίξω το μαγαζί.»
Εσένα και την σχέση με το χιούμορ την ξέρω. Και όχι μόνο αυτό αλλά και την σχέση σου με το συναίσθημα. Τα γραπτά σου άλλωστε το μαρτυρούν.
Το είδα!!.
@Kariatida62
Πολύ σοφό. ΑΠό τότε που σε κάνει παρέα το έντομο το διανοητικο-φιλοσοφικό σου επίπεδο έχει ανέβει αισθητά. Κάτι εκρήξεις που ακούγονται εδώ κι εκεί σε τι ωφελούν; Μήπως είναι ορυχεία και βγάζει κανείς πολύτιμα μέταλλα; Ή μήπως όλα είναι άνθρακες ο θησαυρός;
Με πολύ μεγάλη περηφάνια που είσαι εδώ μέσα μετά ή άνευ Μαμουνίου.
Χριστόφορε,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι μόνο απ΄ τον τίτλο μπήκα πολύ υποψιασμένη εδώ μέσα, για το τι θα αντικρίσουν τα ματάκια μου...οπότε την κρυάδα την είχα πάρει από πριν κι έτσι δεν πτοήθηκα απ' αυτά που διάβασα, άλλα αστεία για γέλια κι άλλα αστεία για κλάματα...
φτου μας! καλά τα λες εμείς φταίμε που έχουμε δημόσιο κι υπαλλήλους που τους πληρώνουν για να μας ταλαιπωρούν, να μας κάνουν χάρη όταν κάνουν τη δουλειά τους, όπως την κάνουν κι όταν την κάνουν,κι αν την κάνουν και να μας υποχρεώνουν να τους φιλοδωρήσουμε κι από πάνω...
κατά τ΄ άλλα είσαι πάντα ο υπέροχος,ο μοναδικός, ο καταπληκτικός συγγραφέας στις περιγραφές σου και στις διηγήσεις σου που μας συνεπαίρνουν!!!
@Καπετάνισσα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάω εκεί στην πλώρη και μας λιγώνεις με ερωτικές νότες. Έρχεσαι εδώ και μου πουλάς ....γαλότσες.. Μα που πήγες και το βρήκες; χα χα χα Μα είσαι ....τι να σου πω απερίγραπτη. Στα οικονομικά μάλιστα αύριο κιόλας θα κάνω εισήγηση στην οικογένεια να προσληφθείς και σύμβουλος πωλήσεων και προβολής.
Εκείνος ο καπετάνιος πως κουμαντάρει το καράβι με τέτοιο διαβολάκι δίπλα του;
@Μ Εγώ ο κακομοίρης για να γελάσουμε την έγραψα την ιστορία με την πολεοδομία. Οι περισσότεροι θυμώσατε. Και με το δίκιο σας βέβαια. Όλοι έχουμε ταλαιπωρηθεί.
Και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό το έχουμε εκθρέψει το θηρίο. Ποιος από μας δεν έχει δώσει φακελάκι σε γιατρό;
Καλή σου μέρα κι εσένα.
@Σταυρούλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μου και εκλεκτή μου φίλη. Θα πρέπει να έχεις αντιληφθεί κάποια στροφή στην θεματολογία και το μέγεθος των αναρτήσεων. Σε τίνος εισηγήσεις νομίζεις ότι οφείλονται; Το αφήνω στην φαντασία σου.
Με όλη μου την εκτίμηση και την χαρά που σε βλέπω.
@oneiremata
Είναι απίστευτο πόσοι από μας έχουν τραυματικές εμπειρίες από το Δημόσιο τελικά. Και είναι πολύ ενδιαφέρον που ένα κείμενο, που στόχο είχε να μας κάνει να γελάσουμε, μας έκανε να θυμώσουμε. Το αν θυμώσαμε γελώντας ή γελάσαμε θυμώνοντας, δεν έχει σημασία. Με ικανοποιεί το γεγονός βέβαια ότι δεν άφησε αδιάφορους όσους σχολίασαν.
Πάντα με συγκινούν οι αναφορές σου στα συναισθήματα που σου γεννώνται εδώ μέσα. Και πίστεψέ με αυτά τα συναισθήματα είναι στα οποία αναφέρεσαι είναι αντίστοιχα με κείνα που φυτρώνουν στην ψυχή μου όταν βρίσκομαι στον χώρο σου.
Καλό σου απόγευμα ονειρομάτα!
Χριστοφορέ μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήο καπετάνιος είναι ΤΕΡΑΣ ...... υπομονής!!!!
χαχαχαχαχαχα
Αχ......
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ήξερες....
δε ρώταγες?...
Ήρθα με ύφος φιλοσοφημενο...
μεχρι να φτασω στο Τελος έχασα το υφάκι μου και με πλάκωσε η ολιγορία... η γραφειοκρατεία.... και όλα σε -εία!...
Πληρώνω όσο όσο έτσι ώστε ΑΝ ποτέ αποφασίσω να ανοίξω αναλογο εργαστήρι ζαχαροπλαστικής ή μπισκοτοποιϊας να αναλάβεις όλα τα Παρε Δωσε με την Πολεοδομία...
άσε που δεν μου πανε και τα καρουμπαλακια....
κοριτσι πραμα!!...
χικ...
φιλι..... χωρις χρέωση ή φακελακι γρηγορης εξυπηρετησης!!!!....
Πάτερ Xριστόφορε,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι βέβαια το έκανα το καθήκον μου! Γι' αυτό χάθηκα σήμερα! Έκανα 150 γονυκλισίες στον άγιο Ονούφριο -μεγάλη η χάρη του, Κυριακή βλέπεις σήμερα- και αυτομαστιγώθηκα μέχρι εξαντλήσεως!!
Ελπίζω να συγχωρηθούν οι αμαρτίες μου πάτερ και να βαδίσω επιτέλους στον ίσιο δρόμο της αρετής!
Την ευλογία σου δέσποτα...
@Καπετάνισσα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ο καπετάνιος είναι της υπομονής το ΤΕΡΑΣ εσύ τότε πρέπει να είσαι η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ.. έτσι πάει....
~reflection~
Η Εύα με τα χίλια πρόσωπα!!!!
@Δήμητρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέκνον μου πιστό και ευλογημένο Δήμητρα. Οι 150 γονυκλισίες είναι μεν χρήσιμες για την είσοδό σου στον δρόμων της αρετής αλλά επαναλαμβάνω δια πολλοστήν φοράν ότι όλες οι σωματικές εκδηλώσεις μετανοίας οφείλουν να τελούνται παρόντος του πνευματικού σου, δια να διορθώνει τυχόν παρεκκλίσεις από την ορθότητα της σωματικής στάσεως.
Οι δε αυτομαστιγώσεις δεν έχουν επίπτωσιν εάν τελούνται με μεταξωτόν φουλάρι όπως μαθαίνω ότι χρησιμοποιείς. Το μόνον το οποίον ταλαιπωρείται έτσι είναι η άρθρωση του ώμου από την επαναλαμβανόμενη κίνηση.
Την ευλογίαν μου την έχεις αλλά πρέπει να ευρίσκεσαι υπό συνεχή εποπτεία για να μην χάσεις τον προσανατολισμό σου και βρεθείς εκτός της οδού της αρετής.
Ο Κύριος μετά σου!!
να κατι τετοια διαβαζω και μετα γραφω για αραχνες
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς μηχανικός τα ξέρω από πρώτο χέρι γιαυτό και καταδιασκέδασα με την ιστορία σου. Καλό βράδυ.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ΜΑΓΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήθα παω να δω τι σκάρωσες πάλι.
@ΚOSTAS PAP
Πραγματικά για έναν ανυποψίαστο πολίτη είναι μερικές φορές σχεδόν τραυματική η εμπειρία της επαφής με αυτές τις υπηρεσίες. Χαίρομαι πάντως που το διασκέδασες.
Χριστόφορε, του έκανα δύο αναγνώσεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς κείμενο - χρονογράφημα θα το έλεγα με έκανε να γελάσω πολύ και μπράβο σου! :-)
Ως πραγματικότητα με έθλιψε πολύ, ένιωσα λίγο όπως ένιωσες κι εσύ, απαξιωμένος, εκμεταλλεύσιμος και πολίτης της Ελλάδας.
Και πάντα επίκαιρη η ιστορία....
Αν κάνω λάθος, διόρθωσέ με φίλε μου.
Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα
:-)
Θα 'θελα να γελάσω, αν όλα αυτά δεν με εξαγριώνανε πραγματικά..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέτοια Ελλάδα ούτε να την χ... με το συμπάθειο..
@Βάσσια
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου έχει κα΄νει εντύπωση πόσο θύμωσε τους περισσότερους φίλους η αφήγηση αυτή. Σκέφτομαι: Αν ή σκηνή ήταν σε τηλεοπτικό επεισόδιο ή ταινία θα μας θύμωνε ή απλώς θα γελάγαμε; Αυτό για να δούμε ίσως την διαφορά του γραπτού λόγου από την εικόνα.
Αυτό που ανάρτησες εσύ σήμερα με γοήτευσε ιδιαίτερα.
Καλό σου βράδυ Βάσσια μου
@Γιώργος- Στιχομυθία
Η αντίδραση σου είναι σχεδόν η ίδια με την πλειοψηφία των φίλων. Άρα σημαίνει πως ακόμη και αστειευόμενοι με το τι τραβάμε στις Δημόσιες Υπηρεσίες μας θυμώνει. Ίσως έιναι καιρός να αλλάξουμε και εμείς και οι Υπηρεσίες του Κράτους.Αλλά πρώτα εμείς πρέπει να ξέρουμε τι ηγεσίες επιλέγουμε. Γιατί από κει ξεκινάει το πρόβλημα. Να καταλάβουμε ότι εμείς είμαστε οι εργοδότες.Δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει αλλά θα έρθει η ώρα νομίζω.
Πολύ χάρηκα φίλε μου που σε είδα απόψε.
Πάντως δεν μπορείτε να πείτε, κύριε Χριστόφορε, με δεκαπέντε χιλιαρικάκια κάνατε τη δουλειά σας αμέσως! Ο Μάκης έκανε θαύματα... Μάκια, Μάκη μου! Μη μου είστε όμως κι απαιτητικός και δυσκοίλιος... ακούς εκεί σκορπιοί και οχιές... Να σας ακούσουν οι Οικολόγοι να σας πω εγώ. Δηλαδή τι; Για να μη φορέσετε μια γαλότσα (γαλότσα σας είπαν να φορέσετε, όχι μποά με φτερά!) θα καταστρέψουμε το οικοσύστημα; Σας παρακαλώ! Και φαίνεστε και κύριος και σας συμπάθησα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑστειεύομαι φυσικά, ο αποτροπιασμός σας είναι από δικαιολογημένος έως αυτονόητος και η οργή σας επίσης. Θέλω οπωσδήποτε να μάθω περισσότερα για τα μπισκότα της συζύγου (για τις δημόσιες υπηρεσίες τα βλέπω κάθε μέρα κι ανοίγει η καρδιά μου).
Δηλώνω φανατική αναγνώστρια και ήρθα για να μείνω, οπότε, καλώς σας βρήκα, κύριε Χριστόφορε!
Καλεεεε λίγα κουλουράκια θα μου στείλετε...
ΑπάντησηΔιαγραφήE! καλά δεν είναι και τόσο μακριά η Κύπρος!
Πάντως τέτοια συμπτωση Χριστόφορε μου τι να σου πω!
Μια φιλη μου το τι πέρασε
με αυτή τη χρονολογία(1978) και τα πλημμυρισμένα αρχεία δεν λέγεται!
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ!
Μετά από μερικές μέρες χωρίς internet στο σπίτι, διάβασα τις δύο ιστορίες με τη μία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ σύζυγός μου έχει μόλις φτάσει σπίτι και φοβήθηκε! Με είδε με τόσο κλάμα και κρατώντας το στομάχι μου και νόμηζε ότι κάτι σοβαρό η καμία καταστροφή μου είχε συμβεί!
Τι γέλιο με τις γαλότσες και τον κ. Κληζ!!!
Τι γέλιο, παρακαλώ!
Ευχαριστώ πολύ, φίλε μου!
Muchas gracias por estas historias tan divertidas, ha sido genial! Todavía me río!
Gracias, gracias.
Besos.
@Pompeia
ΑπάντησηΔιαγραφήΧα χα χα «μποά με φτερά!» χα χα Είσαι απίθανη. Θα μιλάμε στον ενικό έτσι; Το σχόλιο σου από μόνο του δείχνει το χιούμορ σου. Και με την ευκαιρία να σου πω ότι χαίρομαι πάρα πολύ που ήρθες στην παρέα μας. Θα κάνω κι εγώ μια βόλτα στα μέρη σου να σε γνωρίσω κι από κοντά. Πάντως που αρέσεις ήδη.
Καλώς όρισες λοιπόν.
@ElenaG
ΑπάντησηΔιαγραφήΠες που θέλεις να σου τα στείλω και τα έχεις. Ξέρεις ότι έχω κι εγώ Κυπριακές ρίζες; Ο παππούς μου από τον πατέρα μου από την Κύπρο ήτανε.Αλλά δυστυχώς δεν έτυχε ποτέ να πάω. Κι έχω και συγγενείς.
Η σύμπτωση που μου αναφέρεις πραγματικά είναι εντυπωσιακή. Είναι δυστυχώς απίστευτη η κατάσταση. Δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος για το μέλλον δυστυχώς.
@Verónica Marsa
Me alegro de que se echó a reír Se ríen agradable. Puedo oír.
El placer es todo mío, hermosa niña!!
σκορπιοί και οχιές...
ΑπάντησηΔιαγραφήλιγότερο δηλητήριο προθέσεων και θέσεων έχουν...
και συ Χρυστόφορε, ξυπόλητος στ' αγκάθια πήγες!!
της Ελλάδας αθώο παιδί... πως θα επιβιώσεις στον κόσμο των αρπακτικών και των βαρβάρων;
την άδειά σου ζητώ συχνά να... οικοδομώ στο σπίτι σου!
@Λύχνος καιόμενος
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο περίεργο είναι Λύχνε, ότι εκεί από όπου έρχομαι ξυπόλητος είναι ο περισσότερος κόσμος και πολλά αγκάθια και φίδια και έντομα έχει.
Με μεγάλη χαρά θα βλέπω τα οικοδομήματά σου εδώ μέσα. Μου αρέσει το φως του Λύχνου έτσι κι αλλιώς. Κάτω από τέτοιο φως παιδί διάβαζα Ιούλιο Βέρν.
Τιμή μου η επίσκεψη και το σχόλιο.
Την απόλαυσα την αφήγησή σου καλέ μου Χριστόφορε. Μου θύμισες πολλές Ελληνικές μου εμπειρίες. Ακόμα κι αυτές που με ανάγκασαν να φύγω απ'την Ελλάδα πριν 6 χρόνια όταν πεισματικά αρνήθηκα να σκεφτώ καν την εκδοχή να χαρτζιλικώσω κάποιον ΔΥ γιά να προχωρήσει την άδεια παραμονής του άντρα μου, αφού για 2,5 χρόνια δεν πήραμε ούτε θετική ούτε αρνητική απάντηση. Βλέπεις το ίδιο σθεναρά αντιστεκότουσαν κι αυτοί περιμένοντας την δική μας πτώση. Κάτι τέτοιες καταστάσεις (που προέρχονται από βολεμένους ΔΥ έναντι κάποιων ψηφαλακίων) έδωσαν το θάρρος σε κάποιους να λένε "τα φάγαμε μαζί". Και επίσης να σου πώ ότι μόλις απέκτησες έναν ακόμα ακόλουθο (follower). Nα'σαι πάντα κάλα. Θα τα ξαναπούμε σύντομα. Καλό σου βράδυ.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ginger
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πραγματικά απαράδεκτο. Εγώ ήρθα στην Ελλάδα από την Αφρική το 1962. Ελληνικής καταγωγής. Ε! λοιπόν κατάφερα να πάρω ελληνική υπηκοότητα μετά από περίπου 20 χρόνια. Περίπου στα 40 μου. Παντρεμμένος με Ελληνιδα και με τρία παιδιά κυκλοφορούσα με ένα παλιόχαρτο την «Αδεια Παραμονής». Τέλος πάντων.
Στις λίγο παλιότερες μου αναρτήσεις έχω ιστορίες από την Αφρική Με τον τίτλο ΤΟΥΚΟΥΡ ΣΕΪΤΑΝ.
Πολύ χάρηκα που σε βλέπω. Εκανα ήδη μια επίσκεψη στα μέρη σου και ζήλεψα με το χιόνι. Τι όμορφο βίντεο. Θα τα λέμε συχνά τώρα.
Καλή σου νύχτα Ginger.
Ποτέ δεν κατάλαβα, γιατί πρέπει να είναι έτσι αυτοί οι άνθρωποι, αν μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε έτσι..... Δεν φτάνει δηλαδή, που εμείς τους πληρώνουμε, πρέπει να ψάχνουμε μόνοι μας και να τους δίνουμε και έξτρα λεφτά, για να μας συμπεριφέρονται σαν να είμαστε σκουπίδια.... για να γίνει η δουλειά μας που θα μας αποφέρει τον επιούσιο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΝτροπή, αλλά ποιός ακούει....
Την καλησπέρα μου, κύριε Χριστόφορε!!!! Να είστε καλά!!!!
Ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια καινούργιε μου φίλε. Μη φοβάσαι, έχω αρκετή μελέτη να κάνω στο blog σου γιατί μου είναι τόσο ευχάριστη η γραφή σου. Μετά απ'τις ατέλειωτες ώρες έντασης στο γραφείο με ξεκουράζει η γραφή σου ειλικρινά. Εχω και μια ιδιαίτερη αδυναμία στους Ελληνες που έχουν γεννηθεί σε διάφορα μέρη της Αφρικής. Ερχονται με μιά ξεχωριστή ευγένεια και κουλτούρα κατά τη γνώμη μου. Σίγουρα θα τα λέμε συχνά. Εχω βασικά 2 blog και ένα η μιά απ'τις δυό τετράποδες μικρές μου. Θα βρεις τα links στο blog που είδε επισκεύθηκες. Πάω γρήγορα τώρα στις παλαιότερες αναρτήσεις σου. Μ'εχουν κουράσει οι εκτεταμένες αναλύσεις γύρω απ'τα πολιτικά τεκτενόμενα. Και χρειάζομαι να εξισορροπίσω λίγο την κατάσταση μέσα μου. Καλό σου βράδυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ ξέρεις τί κατάλαβα φίλε μου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή είναι λοιπόν η πρώτη φορά που ...ξανακούω την ίδια ιστορία, έχω βγάλει τα προσωπικά μου συμπεράσματα και νομίζω ότι βρήκα τη λύση!
Τα φτωχά και καταπιεσμένα αδέρφια μας στην Πολεοδομία, που τα άμοιρα δεν έχουν να αγοράσουν ψωμί για να φάνε με το ...χαβιάρι τους ...ζητάνε κι αυτά μια ευκαιρία και ...να η λύση που σου έλεγα!!!!
Τους παραχωρείς το ακίνητό σου και σου παραχωρούν αστραπιαία την άδεια οικοδομής!!!!!
Ποιος μπορούσε να σκεφτεί πιο τίμια ανταλλαγή;;;;;
Κάνεις τη δουλειά σου χωρίς να ταλαιπωρηθείς και ταυτόχρονα σαν συνειδητοποιημένος πολίτης με ευαισθησίες, βοηθάς το φιλόπτωχο ταμείο τους και δίνεις κι ένα κομμάτι ψωμί βρε αδερφέ στους ...εργατοπατέρες!!!!!
(εννοούνται αυτά!)
Πώς με βλιέεεεεπ'ς?????
Ξέχασα να σου πώ.... φεύγω για Γερμανία! Ακρίβυνε η ....φέτα! Κι αυτό δεν το αντέχω με τίποτα!!!! χε χε χεεεε!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Stavroulazerva
ΑπάντησηΔιαγραφήΕαν με ξανααποκλέσεις «κύριε» θα σου ζητήσω μίζα 1000 € χα χα .
Είμαστε κι εμείς συνυπεύθυνοι σε όλα αφού συμμετέχουμε παθητικά και ενεργητικά. Εκείνη η περίφημη ερώτηση: «Πόσα θέλεις για μου βγάλεις την άδεια..... κλπ » δεν δείχνει την ευθύνη μας; Ε! Λοιπόν για αυτό δεν έχω καμιά ελπίδα ότι θα βελτιωθούν τα πράγματα γενικώς.
Σε ευχαριστώ κόρίτσι μου και να έχεις μια καλή μέρα και χαμόγελα, θέλω χαμόγελα...
@Ginger
Εχεις δίκιο οι ανούσιες και παραπλανητικές αναλύσεις των θεμάτων της επικειρότητας δεν οδηγούν πουθενά.
Κι εγώ χάιρομαι που απέκτησα νέα φίλη. Θα δω και το δέυτερο σου blog σου. Καλή σου μέρα. Αλήθεια πως είναι ο καιρός σας;
@WATCHER
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε βλιέεππ μια χαρά!!
Η λύση που δίνεις είναι μεγαλοφυής. Μα πως στο καλό δεν το σκέφτηκε κανείς μέχρι τώρα; Γόρδιος δεσμός λυμένος!
Στη Γερμανία; Εργάτης επειδή ακρίβυνε η φέτα; Με την ευκαιρία που θα είσαι εκεί WATCHER δεν κάνεις ένα καλό WASHING στην Φράου Μέρκελ;
Κοίτα όμως μη χαθείς γιατί ποιος θα μας watch εμάς εδώ; Και φρόνιμα ε! Όχι μπερμπαντιές εντάξει;
Καλημέρα και απο εδώ Χριστόφορε.Ωραία η γραφή σου.:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΙΣΑΙ ΦΟΒΕΡΟΣ ΦΙΛΕ ΜΟΥ.ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ.ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφή@mathaios o Krhs
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς τονε. Χαίρομαι που σε βλέπω. Να τα λέμε συχνά. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.
@Skroutzako
Εσένα τι άλλο να σου πω. Είναι τόσο αγαπητή η παρουσία σου οπουδήποτε και είσαι τόσο αγαπητός από όλους μας μας που περιττεύει να πω οτιδήποτε τώρα. Μόνο ένα ευχαριστώ ίσως
Αμάν βρε Χριστόφορε
ΑπάντησηΔιαγραφήφαγώθηκες με το πόδι της Κούλας.
Όλο αυτό την ρωτάς.
Καλά είναι. Λίγο κόκκινο είναι ακόμα αλλά θα της περάσει.
Εδώ σου βάζω μια φωτογραφία με τα πόδια της για να πειστείς ότι είναι καλά και να μην ξαναρωτήσεις. Λοιπόν, Πόδια Κούλας.
Υ.Γ. Και μην ανησυχήσεις, οι κοκκινίλες που θα δεις δεν είναι από το πέσιμο αλλά από τα χτυπήματα των συμπαικτών της στην ποδοσφαιρική ομάδα όπου παίζει.
Χριστόφορέ μου έχεις μία πρόσκληση στο προσωπικό μου ιστολόγιο!! καλό βράδυ! :))
ΑπάντησηΔιαγραφή