Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ

    Τον τελευταίο καιρό, εδώ και τρεις μήνες περίπου, μ' έπιασε μια μανία να κάνω ελαφρύ τζόκινγκ, τα βράδια, εδώ τριγύρω στη γειτονιά μου στο Χαλάνδρι. Βέβαια ο καρδιολόγος μου δεν εγκρίνει, γιατί διατείνεται ότι αυτό έπρεπε να το είχα αρχίσει πριν από δέκα χρόνια!
    «Τώρα είναι λιγάκι αργά για τέτοιες παλικαριές!» μου είπε παίρνοντας ένα ξινισμένο ύφος. «Θα σε πιάσουν πόνοι στα γόνατα, θα υποφέρει η μέση σου, θα πάθεις καμιά τενοντίτιδα και θα πονάς. Άσε που μπορεί να έχουμε και κανένα καρδιαγγειακό επεισόδιο...» πρόσθεσε. 
Ακριβώς λοιπόν επειδή μου τα είπε όλα αυτά, με κείνο το ύφος λες και είχε φάει μουλιασμένα δαμάσκηνα - δεν έχω ιδέαν πως είναι τα μουλιασμένα δαμάσκηνα- εγώ αποφάσισα να αρχίσω το τζόκινγκ. 
    Μιλάω βέβαια για πολύ ελαφρύ τρεχαλητό ίσα-ίσα για να λέω ότι κάνω κι εγώ κάποιο "άθλημα" τρομάρα μου....!
Προχθές λοιπόν περίμενα να πέσει ο ήλιος, για να δροσίσει και κατέβηκα ντυμένος κατάλληλα με την φορμίτσα μου το καπελάκι και ένα μπουκαλάκι νερό. Γιατί το καπελάκι βραδιάτικα; Μα απλούστατα για το στυλ!
    Άρχισα να περπατάω ανεβάζοντας τον ρυθμό μου όσο πήγαινα και σιγά- σιγά πήρα να τρέχω αργά αλλά σταθερά. Δεν μπορείτε να φανταστείτε την ευεξία που ένιωθα όσο έβλεπα ότι τα κατάφερνα ακόμη να κάνω έστω κι αυτό το ελαφρύ τρεχαλητό. 
    Το δειλινό όσο πήγαινε και γέμιζε από τις σκιές των δέντρων γύρω μου. Σε λίγο θα άναβαν και τα φώτα του δήμου. 
Μετά από είκοσι λεπτά έφτασα στο μικρό πάρκο που βρίσκεται λίγο πριν από έναν κεντρικό δρόμο. Συνήθως εκεί σταματούσα. Καθόμουν σε ένα παγκάκι, έπινα μια δυο γουλιές νερό και άφηνα τους παλμούς μου σιγά-σιγά να επανέλθουν στον φυσιολογικό τους ρυθμό. 
  Το πάρκο είχε σήμερα φαίνεται τις πιένες του. Όλα τα παγκάκια ήταν κατειλημμένα από παρεούλες νεαρών παιδιών, που ξεχνώντας κρίσεις και δυσκολίες, γέμιζαν τον χώρο με τα ανέμελα γέλια τους. 
Μόνο ένα παγκάκι στο βάθος στην πιο σκοτεινή μεριά του πάρκου, φαινόταν να έχει θέση να κάτσω και να πάρω μια ανάσα. Πήγα κατά εκεί και κάθισα. Έσκυψα, ακούμπησα του αγκώνες στα γόνατά μου και άρχισα να παίρνω βαθιές εισπνοές, μέχρι να αρχίσω να νιώθω τους σφυγμούς μου να επανέρχονται στον κανονικό τους ρυθμό. 
    Το σκοτάδι είχε πέσει τώρα για τα καλά. Ένα ελαφρύ αεράκι στέγνωνε τον ιδρώτα που είχε μουσκέψει το μέτωπό μου. Ακούμπησα στην πλάτη του πάγκου και ένιωθα πραγματικά πολύ όμορφα που βρισκόμουν εκεί, έχοντας κάνει κάτι που ο γιατρός μου το απαγόρευε. 
    «Χριστοφόρε!» άκουσα από αριστερά μου μια βραχνή φωνή.
Έμεινα! Χριστοφόρε; Μα ποιος με φώναζε έτσι; Άκου Χριστοφόρε!
Γυρίζω προς το σημείο που ερχόταν η φωνή. Εκεί σε ένα άλλο παγκάκι πιο μέσα, χωμένο ανάμεσα σε δυο πικροδάφνες, καθόταν μια εντελώς γκρίζα φιγούρα.
    «Μου μιλήσατε κύριε;» ρώτησα την γκρίζα σκιά. 
  «Μάλιστα Χριστοφόρε! Σε εκάλεσα!» Αυτή η βραχνή από το τσιγάρο φωνή   μόνο σε έναν άνθρωπο μπορούσε να ανήκει. 
Όμως....Ανατρίχιασα! Δεν ήταν δυνατόν! Δεν ήταν δυνατόν! Μόνο ένας άνθρωπος στην ζωή μου με αποκαλούσε Χριστοφόρο. Αλλά αυτός όμως......
Σηκώθηκα να πάω προς το παγκάκι του αλλά με σταμάτησε.
  «Να παραμείνεις εις την θέσιν σου Χριστοφόρε!» Την εντολή του δεν μπορούσα να την παραβώ. Κανείς ποτέ δεν παρέβαινε την εντολή του. Πως όμως γίνεται να είναι εδώ αφού...
Τώρα που τα μάτια μου συνήθισαν στο μισοσκόταδο μπορούσα να τον βλέπω κάπως καλύτερα. Δεν μπορεί να ήταν άλλος! Μικρόσωμος. Φορούσε το ίδιο γκρι καπέλο, το ίδιο γκρι μάλλινο κουστούμι με το γιλέκο και στο τσεπάκι του  σακακιού του, το ίδιο λευκό μαντήλι. 
Μικρόσωμος, μικρόσωμος αλλά με μια φωνή στεντόρεια που μόνο και μόνο με αυτήν μπορούσε να επιβάλλεται σε μικρούς και μεγάλους.
    «Ενθυμείσαι Χριστοφόρε, τότε εκεί στην Αιθιοπία, που σας ομιλούσα για την Ελλάδα την οποίαν σχεδόν κανείς σας δεν είχε ακόμη δει; Ενθυμείσαι που σας ομιλούσα για τις μεγάλες εκείνες προσωπικότητες της αρχαιότητος, που το αποτύπωμά των υπάρχει μέχρις και σήμερα γινόμενο πηγή γνώσεως για όλην την ανθρωπότητα; Ενθυμείσαι Χριστοφόρε πως όταν σας εδίδασκα την Αρχαία γλώσσα μας, σας ετόνιζα ότι είναι η μήτηρ όλων των γλωσσών της Δύσεως;»
    Δεν τολμούσα να τον διακόψω! Δεν ήξερα καν αν ονειρευόμουν ή μήπως ....λες; Λες να ήμουν κι εγώ εκεί που ήταν αυτός εδώ και χρόοοονια, οπότε είχε δίκιο ο γιατρός μου;
   «Όχι, όχι Χριστοφόρε, δεν βρίσκεσαι εκεί που νομίζεις. Εγώ εβρέθην για λίγο στην....γειτονιά σου!»
    «Μα πως κύριε Γυμνασι.....»
   «Σςςςς! Όχι Χριστοφόρε! Δεν είμαι πλέον εκείνος που ενθυμείσαι ευρισκόμενος εις το Γυμνάσιο. Δεν είμαι ο Γυμνασιάρχης σας. Είμαι απλώς μια αύρα θεϊκής χάριτος που μου έδωσε την μοναδική ευκαιρία να έρθω για λίγο πίσω!»
Δεν κατάλαβα τίποτα με αυτό το "αύρα.... κλπ
    «Δεν έχει σημασία όμως Χριστοφόρε! Πες μου παιδί μου, θυμάσαι τι συνέβαινε όταν σας μιλούσα για την Ελλάδα, τις ομορφιές των νήσων και των ορέων της. Για την φιλοξενία των κατοίκων, την λεβεντιά και την περηφάνια τους, την γενναιότητα και την αυτοθυσία τους κατά την υπεράσπιση της πατρίδος και δικαίων της φυλής των. Σας έλεγα για την Ελευθερία και την Δημοκρατία για την οποία εσείς  παιδιά τότε έχοντας ζήσει σε χώρα με ολοκληρωτικό καθεστώς δεν γνωρίζατε. Σας μιλούσα για τους μεγάλους ήρωες των αρχαίων και των σύγχρονων χρόνων, την εντιμότητα, τις παραδόσεις και τις αξίες που κράτησαν τον λαό ενωμένο για αιώνες και άλλα πολλά. Θυμάσαι τι συνέβαινε Χριστοφόρε όσο σας μιλούσα για πατρίδα μας; Για τον ουρανό της και την θάλασσά της; Θυμάσαι λοιπόν;
    «Μάλιστα κύριε Γυμν..εμμ ....θυμάμαι πολύ καλά.»
    «Λοιπόν τι θυμάσαι;»
    «Δακρύζατε κύριε. Δακρύζατε πολύ και έσπαγε η φωνή σας! »
    «Κι σεις στα θρανία σας τι κάνατε; Θυμάσαι;»
   «Μερικοί απορούσαμε γιατί δεν καταλαβαίναμε. Άλλοι νιώθαμε άσχημα να  σας βλέπουμε έτσι, και άλλοι γελάγαμε κοροϊδευτικά!»
   «Φαντάζομαι Χριστοφόρε τώρα πλέον να έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου για ποίον λόγο έκλαιγα μέσα στην τάξη κάθε φορά που σας μιλούσα για την Ελλάδα, τότε όταν ακόμη εσύ και συμμαθητές και συμμαθήτριές σου ήσασταν στη εφηβεία ακόμη.»
   «Μάλιστα κύριε! Ξέρω! Ήταν δάκρυα νοσταλγίας και περηφάνιας!»
    «Εύγε νεαρέ μου!....»
    «Ε! Όχι και νεαρέ πλέον... κύρ.....»
    «Βρέφος είσαι μπροστά στην αιωνιότητα Χριστοφόρε!»
Γέλασα με το... αστείο του! 
    «Ξέρεις Χριστοφόρε γιατί εζήτησα να μου δοθεί η άδεια να κάμω τούτο το ταξίδι εδώ;»
    «Όχι κύριε δεν .....»
    «Για να κλάψω και πάλι νεαρέ μου. Για να κλάψω πολύ.» Η βραχνή του φωνή έσπασε. 
    «Από περηφάνεια κύριε; Όπως τότε;»
    «Όχι παιδί μου! Όχι από περηφάνια. Από ντροπή!»
    «Μα γιατί; Τι σας κάνει να νιώθετε έτσι;»
    «Η εξαφάνιση, ο εκμηδενισμός, όλων όσων τότε με κάνανε να κλαίω από περηφάνεια εκεί στην τάξη σας στην  Αφρική. Εξαγοραστήκατε Χριστοφόρε, για δεκαετίες ζήσατε μέσα σε ψεύτικη χλιδή, που σας επέβαλαν οι ξένοι για να λειάνουν και να στρογγυλέψουν τις παλιές σας αξίες. Χωρίς να το αντιληφθείτε αργά αλλά σταθερά, συσσωρεύονταν χρέη στα νοικοκυριά σας, αλλά εσείς αγρόν αγοράζατε. Ή μάλλον ούτε αυτός σας ενδιέφερε πια. Οι ξένοι χωρίς ούτε μια ντουφεκιά προελεύνουν τώρα μπροστά σας και εσείς μόνο που δεν τους επευφημήτε. Δεν υπήρξε ούτε ένας εκ των ηγετών σας όλα αυτά τα χρόνια να σας προστατεύσει εγκαίρως από την χρεοκοπία που ερχόταν ακάθεκτη.
Πολλοί μάλιστα εξ αυτών τους οποίους περιφέρατε ως ήρωες στους ώμους σας, επλούτισαν, πτωχεύντας σας. 
Η χώρα κατεκτήθη Χριστοφόρε, χωρίς να υπάρξει ουδεμία αντίσταση από κανένα σας. Το όρη, οι θάλασσες σας, οι ποταμοί και οι λίμνες σας δεν σας ανήκουν πλέον. Ούτε κατά την Ρωμαϊκή αλλά και την Οθωμανική κατοχή δεν υποκύψατε με τόση ευκολία  παραδίδοντας τα πάντα σε κείνους που με μαεστρία πράγματι σας έφεραν ως εδώ.»
    «Μα κύριε Γυμν.... δεν είναι αργά ακόμη......»
    «Νεαρέ μου.... φοβούμαι ότι η λειψανδρία που επικρατεί είναι τόσο μεγάλη και τα σχοινιά με τα οποία σας έχουν δέσει τόσο σφιχτά, που το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι ο εξ ασφυξίας θάνατος της χώρας. Τι κρίμα μετά από τόσους αιώνες.
Έχει γίνει η αγαπημένη μου πατρίς η χλεύη της οικουμένης. Έχει γίνει το δακτυλοδεικτούμενο παράδειγμα προς αποφυγήν. 
Ποια; Η μητέρα αυτού τούτου του πολιτισμού»
    Έβγαλε το μαντήλι του σκούπισε τα μάτια του. Μου φάνηκε ότι τον άκουσα να πνίγει έναν λυγμό. 
Ξαφνικός δυνατός αέρας σηκώθηκε που έκανε τα πεύκα από πάνω μας να λυγίσουν βογκώντας
    Ένα κουκουνάρι έπεσε μπρος στα πόδια μου. Έσκυψα και το πήρα γυρίζοντας ταυτόχρονα να κοιτάξω το παγκάκι εκεί απέναντι. Δεν υπήρχε κανείς απολύτως!
Σηκώθηκα πολύ μπερδεμένος. Μπας βρε παιδί μου και το τρέξιμο προκάλεσε κάποια ισχαιμία στον εγκέφαλο μου και φαντάστηκα τούτη την συνάντηση; Λες ο καρδιολόγος μου να είχε δίκιο;
    Τέλος πάντων κρατώντας ακόμη το κουκουνάρι, έκανα να πάω προς το δρομάκι που έβγαζε από το πάρκο, όταν κάτι στο χορτάρι τράβηξε την προσοχή μου. Πήγα κατ εκεί και πετώντας μακριά το κουκουνάρι, έσκυψα και το πήρα. Ήταν ένα τετράγωνο κομμάτι ύφασμα διπλωμένο.  Πήγα κάτω από μια λάμπα του πάρκου και το άνοιξα. Ένα λευκό μαντήλι. Είχε κεντημένο ένα μονόγραμμα: Δ.Ν. και ήταν μουσκεμένο! Δράκος Νικόλαος! 
Ήταν το μαντήλι του Γυμνασιάρχη του Γυμνασίου της Ελληνικής Κοινότητας της Αντίς Αμπέμπα!
    Αν ονειρεύτηκα ή αν τα φαντάστηκα όλα, τότε το μαντήλι με το μονόγραμμα  πως βρέθηκε στα χέρια μου σε κείνο πάρκο στο Χαλάνδρι; Ο Νικόλαος Δράκος έχει πεθάνει εδώ και πάνω από δυο δεκαετίες.
Πάντως αναρωτιέμαι γιατί άραγε όσα μου είπε ήταν τόσο απαισιόδοξα; 
Μήπως βλέπει καλύτερα από κει που είναι;

******

Για όσους ενδιαφέρονται για τα θρησκευτικά παραθέτω μια εικόνα του Αγίου Χριστοφόρου!!! Ωραιότατος!
Ο Άγιος Χριστοφόρος ο Κυνοκέφαλος!
Πράγματι το όνομά μου τονίζεται στην παραλήγουσα. Έχει όμως επικρατήσει το Χριστόφορος. 
Το πόσες έγραψα σαν τιμωρία την φράση:
"Δεν με λένε Χριστόφορο με λένε Χριστοφόρο" δεν μετριούνται.


Και ο καρδιολόγος μου είχε δίκιο. Με έχει πιάσει μια τενοντίτιδα στο αριστερό ισχίο που με έχει τρελάνει!


    



    


    




53 σχόλια:

  1. Είσαι ένας απίστευτος τύπος με πολύ δημιουργική φαντασία..
    Ειλικρινά σε θαυμάζω.
    Και πιο πολύ ακόμα γιατί κουβαλάς μέσα σου αναμνήσεις που κάνουν τον άνθρωπο πλούσιο.
    Χαίρομαι πολύ που κάποτε τα λέμε και νομίζω έχω έναν φίλο που αξίζει πολλά σ’ αυτήν την δύσκολη εποχή που, όπως λέει κι ο Ελύτης, · ο νους απαγορεύεται..·

    Καλό βράδυ φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να μην υπάρχει ένας Δράκος εθνικής συνείδησης και στους διοικούντες?
    Να μου πεις πού να τον βρουν, εφ'όσον είχαν δασκάλους Αμερικάνους και Γερμανούς!!!
    Καυμένε μου Χριστοφόρε, πού να το περίμενες τότε ο,τι ο κύριος Γυμνασιάρχης θα σε επισκέπτονταν τόσο συχνά τελευταίως....

    Υγ. Μετά το τζόκινγκ,(που δεν αρχίζει με τροχάδην αλλά αυξάνεται ο ρυθμός σταδιακά μέσα στον μήνα προπόνησης) ποτέ να μη σταματάς απότομα και να κάθεσαι σε παγκάκια. Θα περπατάς με ελαφρύ βηματισμό, ώστε οι παλμοί να υποχωρήσουν σταδιακά...μετά όχι μόνο μπορείς να καθήσεις αλλά και να ξαπλώσεις και στο γκαζόν! :)
    Φιλιά πολλά αγαπημένε μου Χριστοφόρε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εκπλήσσομαι για τον τονισμό του ονόματος. Δεν το γνώριζα.
    Λοιπόν Χριστοφόρε, ποτέ δεν είναι αργά να αρχίσει κανείς ένα ήπιο άθλημα. Με τα μαλακό στην αρχή.
    Ο γυμνασιάρχης σου, ολοζώντανος. Σ΄ευχαριστώ για το μοίρασμα. Ευλογία να κουβαλάς τέτοιες μνήμες.
    Καλό σου βράδυ
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλότυχος ο Δάσκαλος σου!
    Δεν έζησε στη δική μας εποχή
    να δει την κατάντια μας,θα
    δάκρυζε για τον αντίθετο λόγο.
    Μου αρέσει το κείμενο σου, έτσι
    με το πως αρχίζεις με ένα σημερινό
    περιστατικό, και καταλήγεις στο
    παρελθόν.
    Καλή σου νύχτα Χριστοφόρε!
    Υ.Γ.Λένε ότι ο Αγιος Χριστοφόρος
    είναι προστάτης των οδηγών,έτσι είναι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το κείμενο από τα πολύ καλά σου. Συγκηνητικό, τρυφερό, έχει κάτι να σου αφήσει, πάνω από όλα ΑΛΗΘΙΝΟ.

    Πολύ μου άρεσε.

    Απορία μία : Χριστοφόρος λοιπόν και όχι Χριστόφορος.

    Ναι αλλά εγώ σε λέω "Άκη" από τότε που σε γνώρισα. Ακής λοιπόν !! χαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ακόμη καλύτερα απο γράμμα. Αυτοπροσώπως! Και με ενθύμιο, το μαντήλι με το μονόγραμμα και τα δάκρυα του Δ.Ν.!!!!! Είσαι απίστευτα ευρηματικός. Τον είχα δει να δακρύζει διδάσκοντας Αντιγόνη.
    Χριστοφόρε, θυμάσαι όταν ήσουν 15χρονος, εκείνος σε έβαλε να ψάχνεις στο πρώτο σου ταξίδι εδώ στην Ελλάδα, το "Άρωμα των Θεών". Το ΟΨΕΠΟΤΕ λοιπόν, έχει τόσες όμορφες σελίδες. Και τώρα πια περιέχει και τη φράση που ήταν η τιμωρία σου, για να προφέρεις σωστά το όνομα σου.
    Χριστοφόρε/Άκη μας να είσαι καλά. Καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εμένα μου θύμισες Χριστοφόρε τον (ειδικά στις μέρες μας) επίκαιρο στίχο του Γκάτσου για την Ελλάδα:

    'Κάνε μώκο ξεκωλιάρα
    μη σου ρίξω μια σφαλιάρα
    που 'γινες αντί για φως μου
    ο περίγελως του κόσμου'

    Κι αυτό εδώ:

    http://www.youtube.com/watch?v=M3MD3ngA53g

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τυχεροί όσοι ένα τέτοιο Δράκο κουβαλούν στη πλάτη της συνείδησής τους.
    Μα το γεγονός ότι ο Δράκος σου είναι τόσο απογοηευμένος με ανησυχεί. Περισσότερο κι΄ απ΄τον πιο έγκυρο αναλυτή, αυτός ο Δράκος με φοβίζει φίλε Χριστοφόρε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χριστοφόόόρε μου καλημέρα....
    Κατά πρώτον σε καταλαβαίνω..΄σε ότι αφορά το τρέξιμο... το ξεκίνησα πριν από 15 χρόνια ...έχω πάθει εξάρτηση...τόση ...που κάποια στιγμή...έπαθα υπερκόπωση...(έτρεχα κάθε μέρα στο 9.50 τουλάχιστον 40 λεπτά ..και μετά πιο χαλαρά) για αυτό με τέμπο ...διότι έχουμε και κάποια ηλικία...γιατί να το κρύψουμε άλλωστε....
    Για τα υπόλοιπα...που τόσο όμορφα παραθέτεις...ας βάλει το χέρι του ο άγιος Χριστοφόρος ...βοηθειά μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
    Μα είναι θαυμάσιο αυτό του Ελύτη που παραθέτεις!
    "Ο νους απαγορεύται".
    Φίλε μου τι μπορώ να σου πω για να σου δείξω πόσο με συγκινούν τα λόγια σου. Ίσως εδώ να ισχύει το: "Τα λόγια απαγορεύονται"...αν μου επιτρέπει ο Ελύτης!
    Καλή σου μέρα και ξεκούραστη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @/Η kariatida62
    Tida, καλή μου φίλη, σκέφτομαι.... να σε προσλάβω σαν τεχνική μου σύμβουλο σε θέματα σωματικής υγιεινής και άσκησης. Την αμοιβή θα την συζητήσουμε μετά τις εκλογές! χα χα χα.
    Δράκοι υπήρξαν ίσως εκεί που υπήρξαν αυτιά και μάτια παιδικά που λαχταρούσαν να μάθουν για την μακρινή τους πατρίδα. Ίσως όχι παντού όμως!
    Να είσαι καλά κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @misoagnosti
    Όλοι εκπλήσσονται με το τονισμό του ονόματος. Είναι όμως λογικό αν σκεφτείς πως τονίζεται το Εωσφόρος. Όχι βέβαια ότι ταυτίζομαι μαζί του χα χα χα, αλλά αν δεν τα καταφέρουμε ΜΟΝΟΙ μας, θα μας πάρει και θα μας σηκώσει. Πάντως τώρα όλοι Χριστόφορο με φωνάζουν και έτσι είναι γραμμένο και στην ταυτότητα μου.
    Οι μνήμες που κουβαλάμε όλοι μας δυσάρεστες ή ευχάριστες είναι η μοναδική αληθινή μας περιουσία!
    Φίλη μου Μισοάγνωστη ας ελπίσουμε ότι το "Μισοα" θα απαλειφθεί κάποτε και θα μετατραπεί σε "γνωστή"
    Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @Frezia
    Φαντάζομαι ότι και στην δική του εποχή θα είχε περάσει μεγάλες δυσκολίες. Αλλά προφανώς υπήρχε κάτι άλλο μέσα στην ψυχή του κόσμου που τώρα χάθηκε; Ή μήπως απλώς καραδοκεί και θα φανεί όποτε χρειαστεί; Το ελπίζω.
    Πράγματι Άγιος Χριστοφόρος είναι ο προστάτης των οδηγών.
    Σε ευχαριστώ Φρέζια μου για τα καλά σου λόγια και σου εύχομαι καλό Σ/Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @GiP
    Καλά βρε! Τόσα χρόνια Άκη με φώναζες; Μα πως δεν το πήρα είδηση! Από δω και πέρα θα τονίζεις με έμφαση: Ακής να βάλουμε και λίγη γαλλική φινέτσα στο όνομα.
    Να σε καλά βρε για τα όμορφα σου λόγια. Ελπίζω να μην κοιμάσαι. Η ώρα είναι: 10: 18. Την έχω σημειωμένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @marimar
    Αγαπημένη θεία Μάρω, το σχόλιο σου είναι αληθινά διαμαντάκι.Εσύ είσαι ευρηματική που θα με πεις εμένα έτσι! Δε ντρέπεσαι! χα χα χα.
    Χαίρομαι που τον θυμάσαι κι εσύ σε τέτοια φάση.
    Θα τα είπωμεν!!! Έχουμε και υπόλοιπο να λαμβάνεις...λέμε τώρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @Γιώργος
    Μα πόσο εύστοχος στίχος αυτός του Γκάτσου που μου έστειλες! Με εντυπωσιάζει πώς τον ανέσυρες από την μνήμη σου την κατάλληλη στιγμή! Ειλικρινά πλούτισα - παράδοξο για την εποχή- σήμερα το πρωί!
    Καλά να είσαι Γιώργο φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @δόΧτωρ απαράδεΧτος
    Δοχτωρα, εσύ με την αιχμηρή πάντα ματιά και την λακωνική λαλιά που με δυο λόγια μπορεί να πεις περιεχόμενα τόμων, με εντυπωσιάζεις που σε φοβίζει ο Δράκος μου. Το ίδιο ένιωθα κι εγώ καθώς μου "μιλούσε". Όμως ο φόβος μου αυτός δεν έχει τίποτα το αρνητικό. αντιθέτως ενέχει μέσα του την έντονη επιθυμία να φοβίσω εγώ περισσότερο όσους με φοβίζουν.
    Σε χαιρετώ με ιδιαίτερη Εχτίμηση αλλά και Απαράδεχτο τρόπο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Είναι φανταστικό να μπορείς να συνομιλείς με το παρελθόν σου, να κλείνεις τα μάτια και να βλέπεις με τα μάτια της ψυχής ανθρώπους που πέρασαν από την ζωή σου , να σου μιλούν, να σε οδηγούν … για μια ακομα φορά ο καθηγητής με τον μαθητή ... και ένα μαντήλι να θυμίζει αυτή την συνάντηση!!!

    Απόλαυσα την συνομιλία δυο σπάνιων ανθρώπων.

    Να είσαι καλά Χριστοφορέ μου, καλό Σαββατοκύριακο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @mia
    Τώρα δυστυχώς με την τενοντίδα στο ισχίο, μου απαγόρευσαν οποιαδήποτε τέτοια δραστηριότητα. Πάντως σε ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μου τις εμπειρίες στον τομέα. Όσον αφορά στην ηλικία οι... μαθητριούλες σαν εσένα δεν πρέπει να μιλούν για χρόνια χα χα χα!
    Για τα καλά σου λόγια ευχαριστώ πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αχ Χριστόφορε..
    Δεν με ρώτησες, έχω μεγάλες εμπειρίες από τρέξιμο κτλ. και
    βλάβες μετά..
    Δύστυχος αυτή η χώρα μας είναι να την κλαις και πως βρεθήκαμε
    εδώ και που είναι μια άκρη;
    Στην Γερμανία κάνουν σενάρια (σενάρια, λέω), πως θα ήταν να
    έχουμε εδώ και το Εύρο και την Δραχμή μαζί..
    Καλό Σ/Κ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Είστε πολύ άτακτος κύριος. Στην αρχή δημιουργείται μια εύθυμη ατμόσφαιρα κι έπειτα μας τραβάτε από το αυτί στο δάσκαλο.
    Ποιος ξέρει για πόσα χρόνια θα γράφουμε τιμωρία για όσες "ανορθογραφίες" διαπράξαμε.
    Όσο για τον καρδιο-λόγο φαίνεται ότι εδώ ο λόγος της καρδιάς έχει μεγαλύτερη αξία.
    Καλό σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πόσο δίκιο έχει ο Γυμνασιάρχης σου ώστε να ντρέπεται και να δακρύζει για τα χάλια της χώρας μας!
    Αλλωστε το'χουμε συνειδητοποιήσει και μόνοι μας για το χάλι που μας έφεραν οι πολιτικάντες μας!

    Στο χέρι μας είναι να ξαναδώσουμε στη χώρα την παλιά της αίγλη και να μη υποκύψουμε στους λύκους που μας κυνηγούν!

    Να προσέχεις και'γω συνηθίζω να κάνω τ'αντίθετο απ'οτι μου λένε αλλά πολλές φορές βρίσκω το διάολό μου!

    Ζεστά,ηλιόλουστα με θαλασσινά αρώματα γεμάτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Λυπάμαι που στο λέω Χριστοφόρε μου, :) αλλά ο καρδιολόγος σου είχε απόλυτο δίκιο! Η μόνη άσκηση που κάνει καλό, χωρίς να επιβαρύνει τις αρθρώσεις και να σου δημιουργεί έστω και ένα πρόβλημα, είναι το περπάτημα. Και αν είσαι σε πάρκο και μπορείς σιγά σιγά να αυξάνεις τον ρυθμό σου, τότε ένα γρήγορο περπάτημα είναι η τέλεια γυμναστική! Τίποτα άλλο δεν χρειάζεσαι. Ένα απλό περπάτημα μόνο είναι αρκετό για να αποκτήσεις την καλύτερη φυσική κατάσταση..

    Τώρα όσον αφορά τον αγαπημένο σου Γυμνασιάρχη, οποιοσδήποτε Έλληνας με ηθικές αρχές και Ελληνική παιδεία δεν μπορεί παρά να κλαίει με τα χάλια μας.. Όχι τα χάλια των πολιτικών μας, αλλά τα δικά μας, που θρέψαμε τον δράκο και αυτός είναι έτοιμος να γυρίσει και να μας φάει. Διότι βλέπετε οι πολιτικοί είναι ο καθρέπτης μας και εμείς πέσαμε στην παγίδα, μετά από τόσους πόνους, δάκρυα και πείνα, να ξεκουραστούμε επιτέλους, ε και να βολευτούμε και λίγο βρε αδερφέ. Φτάνει πιά είπαμε και ας μην τραβήξουν τα παιδιά μας ποτέ αυτά που τραβήξαμε εμείς! Και έτσι η μανούλα κράτησε κοντά το μωράκι της να το φροντίζει και ας σαραντάρησε αυτός χωρίς να το πάρει κανένας είδηση. Αλλά βλέπετε όποιος αφήνεται στο βόλεμα χάνει την ηθική του και στο τέλος καταρρέει.. Και αυτό συνέβει σε εμάς.. και είναι κρίμα, αλλά ήρθε ο καιρός πια να μαζέψουμε τα αμάζευτα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @ Bitch
    Ελπίζω ότι θα βρούμε την σωστή πόρτα σε αυτόν τον λαβύρινθο που έχουμε μπει. Αρκεί να ακούσουμε την συνείδησή μας.
    Για το τρέξιμο την επομενη φορά που θα τα ξαναρχίσω ....θα σε ρωτήσω. χα χα χα
    Είσαι πολυ καλή και σε ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @Mer
    χα χα χα . Άτακτος κύριος ε; Άτακτο παιδί θέλεις να πεις...φαντάζομαι!
    Μου άρεσε πολύ αυτό που έγραψες:
    "Όσο για τον καρδιο-λόγο φαίνεται ότι εδώ ο λόγος της καρδιάς έχει μεγαλύτερη αξία..
    Καλή Κυριακή εύχομαι εγώ το άτακτο παιζάκι αφού πρώτα σε ευχαριστήσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @ zoyzoy
    Εκείνος ήταν απαισόδοξος. Εγώ πάντως ελπίζω πως αν βρούμε την ψυχική μας δύναμη που φαίνεται ότι κοιμάται τελευταία, θα βρούμε και την έξοδο από τον βούρκο.
    Τα δικά μου με γεύση παιδικού γάλακτος αφού τα εγγόνια με ανάγκασαν να πιω από το γάλα τους με την απειλή ότι αν δεν το έκανα δεν έπιναν. Το πολύ πολύ βάλε λίγο καφέ! χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @dolfman
    Είναι περίεργο αλλά αυτά ακριβώς περίμενα να γράψεις. Σε ευχαριστώ που ήρθες!
    Όσο για την φυσική άσκηση το πήρα το μαθηματάκι μου και τα αντιφλεγμονώδη μου.
    Πες μου και κάτι άλλο:
    Δεν είδα σε σχόλιο κανενός να έχει κάνει εντύπωση η εμφάνιση του Αγίου Χριστοφόρου στην εικόνα. Φαίνεται λοιπόν ότι εγώ θα είμαι ο μόνος που ενυπωσιάστηκε όταν την πρωτοείδα σε κάποιο μοναστήρι!
    Καλή σου μέρα. Για δε τις συμβουλές σου περί φυσικής ασκήσεως δώσε μου τον λογαριασμό σου στην τράπεζα για να σου στείλω ....μερικά μπισκοτα!!!! χα χα χα
    Να σαι καλα φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Εχεις δίκιο για την φωτογραφία...την πρόσεξα, αλλά έδωσα μια δική μου ερμηνεία ως απάντηση.
    Την θεώρησα αγιογραφία που έγινε ας πούμε απο κάποιον αγιογράφο με "αιρετικές" εμπνεύσεις!
    Την εικόνα του Άγιου την έχω δει πολλάκις και έχει ανθρώπινη μορφή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @ kariatida62
    Σε άλλες έχει και την μορφή του γαϊδάρου!!!
    Λες κάτι να λέει αυτό για το πείσμα μου....που δεν έχω όμως;
    Καλή Κυριακή!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Χριστοφόρε μου θα σου στείλω την διευθυνση μου και περιμένω εναγωνίως να μου στείλεις να δοκιμάσω αυτά τα διάσημα πια κουλουράκια! νιαμ, νιαμ! :)

    Από την άλλη σκεπτόμενος πάνω στον Άγιο Χριστοφόρο τον Κυνοκέφαλο, είμαι σίγουρος ότι έχεις ψαξει και έχεις βρει κάποιες απαντήσεις πάνω σε αυτό το θέμα. Πάντως εμένα, αναλογιζόμενος ότι ο Χριστιανισμός πήρε πάρα πολλά στοιχεία από τους προηγούμενους πολιτισμούς και θρησκείες, θα πρέπει να σου πω ότι αυτή η εικόνα, μου φέρνει πολύ έντονα στο μυαλό την Αίγυπτο των Φαραώ. Αν θυμάσαι, πολύ συχνά οι ίδιοι απεικονίζονται με κεφάλι διάφορων ζώων και πουλιών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @dolfman
    Πράγματι έχοντας δει και εικονα με γαϊδουροκεφαλή και μάλιστα εδώ δίπλα στο Μοναστήρι της Καισαριανής, όταν ρώτησα οι απαντήσεις που πήρα ήταν τελείως σε στυλ παραμυθιού. Πάντως όλοι κατατείνουν στο ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν γιγαντόσωμος, κτηνώδους ασχήμιας, κακος, βιαστής και εγκληματίας. Το πως άλλαξε και τελικά σήμερα τον λατρεύουμε ως Άγιο υπάρχουν επίσης πολλές απόψεις. Αλλά δεν θα το κάνουμε εδώ κατηχητικό ε;
    Και είναι πολύ πιθανόν βέβαια να συμβαίνει αυτό που λες σχετικά με τις παλιότερες θρησκείες. Εγώ ας πούμε νιώθω ορισμένες φορές ότι είμαι ο Ρα των Αιγυπτίων χα χα χα
    Καλή σου μέρα Δελφινόπαιδο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Έλειψα πολύ! Ίσως χρειαστεί να λείψω πάλι.... Βλέπεις κάποιες φορές οι ζωές μας....φυλακίζονται!!!
    Σήμερα όμως μου επέτρεψαν να συναντήσω ΑΓΑΠΕΣ.
    Κι ήρθα! Και συνάντησα
    κι αγάπες και μνήμες κι αξίες κι υπέροχους τρόπους να τις αναδεικνύουν.....
    Δεν είχα ξεχάσει πόσο μάγος των λέξεων γίνεσαι, Ευπατρίδη αγαπημένε μου!
    Θυμόμουν πάντα πως γητευτής ψυχών κι οραμάτων είσαι....
    Πως ελπίδες να πλάθεις, ξέρεις, σαν κουλουράκια σπιτικά..... Όμως,
    μου είχε λείψει ο τρόπος να μιλάει το αθώο και παιδιάστικο "χθες" για όσα σιωπά το "σήμερα"....
    Σαν σε πατρίδα να γύρισα ακριβή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. ...πόνος, ...-ξεπόνος,... Χριστοφόρε μου,
    ο γυμνασιάρχης σας που θαύμαζες...
    έχει -μάλλον είχε δίκιο για τη...λειψανδρία.

    κι ο Δημήτρης συμφωνεί εδώ!

    (ιδίως όταν βλέπουμε επιδειξιομανείς ...ύπανδρους ...εγκεκριμμένους νομικά πλέον... και να μη καταλαβαίνεις ποιος είναι ο ...άνδρας... και τί κάνει...)

    Γιατρέ μου,
    απλά, παίρνε το...δρόμο με βήμα ταχύ,
    είναι το ίδιο με την ...ελαφριά τρεχάλα...
    το στήθος εξω, τα πέλματα ψηλά...
    κι ο Γεραμπής βοηθός!

    Χαιρετισμούς στη Χαρά σου,
    Υιώτα,
    αστοριανή, ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. @Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη
    Ξεκινώντας να διαβάζω το σχόλιο σου σκεπτόμουν να σου πω ότι στην ουσία ήσουν πάντα εδώ. Ποτέ δεν έλειψες!
    Όταν όμως τέλειωσα την ανάγνωσή ομολογώ ότι πολύ μου έλειψες γιατί ο λόγος σου μοιάζει ή μάλλον είναι η "πεμπτουσία" των κειμένων μου, ίσως γιατί εσύ βλέπεις καθαρότερα από μένα το όσα αφηγούμαι.
    Με συγκίνησες ιδιαίτερα Σταυρούλα! Ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. @ Αστοριανή
    Χαίρομαι ιδιαίτερα που και ο φίλτατος Δημήτρης συμφωνεί.
    Η λειψανδρία που επικρατεί στο εδώ πολιτικό περιβάλλον αλλά και στο Ευρωπαϊκό γενικότερα με έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχου πλέον ηγεσίες και η Ευρώπη σύντομα θα βρεθεί σε δεινή θέση...και πάλι!
    Ευχαριστώ για τις συμβουλές για την άσκηση και τώρα που την έπαθα έβαλα και μυαλό που μου έστειλε ο Γεραμπής! χα χα χα
    Θα μεταβιβάσω τους χαιρετισμούς σου στην Χαρά και κάνε κι εσύ το ίδιο σε παρακαλώ εκεί.
    Απο την ζεστή Αθήνα σας στέλνω τους ασπασμούς μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Ευπατρίδη μου, τα ονόματα μας "δίνουν" Κάτι που έχουν, ή αλλιώς, η αίσθηση του ονόματος μας βάζει στην ατμόσφαιρά της. Έχουμε κάποια ανεπίγνωστη σχέση με το όνομα που μας έχουν δώσει. Τίποτα δεν είναι τυχαίο πιστεύω. Όσο για τον Νικόλαο Δράκο, για να συνεχίσω τα περι ονομάτων- ίσως να έπρεπε να λέγεται ο δράκος ένας υπέροχος δάσκαλος, για να δώσει στο όνομα μία .."αποκατάσταση" από τις πολλές λάθος "χρησιμοποιήσεις" του. Να προσθέσω ακόμη, ότι σκέφτομαι πως στη ζωή σου έχουν συμβεί τόσο ιδιαίτερα πράγματα, ίσως γιατί εσύ μπορούσες να τα γράψεις! Και μάλιστα να τα γράψεις ..έγχρωμα..και ομιλούντα...και να τα δονήσεις με συγκίνηση, με ένταση, με βάθος και να μας παίρνεις Εκεί! Μπαίνω εδώ μέσα πάντα και συναντάω έναν Χριστόφορο με κοντά παντελόνια, που τον ξέρω τόσο καλά! Μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό.. Καληνύχτα ευπατρίδη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Επιτέλους θυμήθηκες ποιός ήσουνα μέγιστε αφέντη Ρα! Και ας πήρε κάποιες χιλιετίες να γίνει αυτό.. Πάνω που αναρωτιόμουνα μήπως το Alzheimer was permanent.. Τώρα πιά δεν φοβάμαι τίποτα! Όλες οι μεγάλες δυνάμεις στο πλευρό της Ελλάδας!

    Και να δεις ότι όπου νάναι θα εμφανιστεί και ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, μόνο που δεν μπορώ να θυμηθώ ακόμα με ποιό πρόσωπο θα εμφανιστεί.. Αχ αυτό το Alzheimer κτυπάει δούλους και αφεντάδες! Τελικά μόνο οι αρρώστιες είναι δημοκρατικές σε αυτή την Γη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Χριστόφορε, τα δάκρυα στο μαντήλι δεν είναι μόνο για ό,τι χάσαμε, ό,τι ξεχάσαμε και ό,τι προδώσαμε. Είναι και για ό,τι πάμε να γίνουμε, αχάριστοι και άχρηστοι κληρονόμοι μιας περιουσίας ανάδελφης που η μοίρα τη φόρτωσε στις ανάξιες πλάτες μας. Αλλά ας μη χάνουμε την ελπίδα... Μόνο αυτή μας έμεινε πια. Άλλωστε η σκοτεινότερη ώρα είναι πριν την αυγή! (Αυτό κάπου το διάβασα, κάποιος το είπε, δεν είναι δικό μου, αλλά ας με συγχωρέσει που τώρα δε μου έρχεται στο μυαλό το όνομά του.)

    Συνέχισε το τρέξιμο, φαντάζομαι θα μας χαρίσει κι άλλες τέτοιες αναρτήσεις!

    Την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Εγώ θα κρατήσω την πιό ωραία φράση του κου Γυμνασιάρχη....

    «Βρέφος είσαι ........ Χριστοφόρε!»

    Πάντως τα παλαιότερα οράματά σου μου άρεσαν καλίτερα.

    Αααα και .... καλώς όρισα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. @Ρεγγίνα
    Μπορεί ένα μέλος της Αυλής να δώσει απάντηση στην Βασίλισσα του, όταν εκείνη του γράφει με τόση σοφία, τόσο όμορφα και και σημαντικά για την ζωή και την γνώση πράγματα;
    Νομίζω όχι! Νομίζω ότι θα πρέπει να ζητήσει ακρόαση με την ελπίδα πως εκείνη θα τον δεχτεί για να μπορέσει να την ευχαριστήσει εκ του σύνεγγυς όπως της πρέπει.
    Ένα ευχαριστώ από δω είναι λίγο! Πολύ λίγο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. @ dolfman
    Λυπάμαι που σε αυτά τα μοντέρνα σας μάρμαρα δεν μπορώ να χαράξω με την παλιά μου γραφή αυτά που θέλω. Αν όμως πας στην Κοιλάδα των Βασιλέων πισω από τον φοίνικα 101 δεξιά εκεί θα σου έχω γράψει αυτά που πρέπει σε ότι αφορά αυτόν τον Αλτσχάιμερ. Φίλος παλιός. Τόσο παλιός που έχω ξεχάσει.... εμμ πως τον είπα πιο πάνω;
    Μη ξεχάσεις να φορά κόκκινη γκελεμπία με καπέλο όμως για να σε γνωρίσω!!!!!

    Ρα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. @ teleytaios
    Φίλε μου, πολύ όμορφα αυτά που γράφεις. Πολύ μου αρέσει ο συμβολισμός που έδωσες στο μαντήλι το από δάκρυα βρεμένο.
    Ναι πράγματι ναι το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν την αυγή. Όσοι έχουν ζήσει στην Αφρική το ξέρουν αυτό γιατί είναι η καλύτερη ώρα για το κυνήγι. Ούτε εγώ ξέρω ποιος το έχει πει.
    Τώρα σε ότι αφορά το ότι η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία επίτρεψέ μου να γράψω σκωπτικά βέβαια τι λένε οι Ιταλοί σχετικά. Θα το γράψω Ιταλικά αλλά δεν θα το μεταφράσω. ...Ντρέπομαι χα χα χα
    «Chi vive sperando muore cacando!»

    Συμπάθα με για την ελαφρά μου βωμολοχία εις την ιταλικήν και σε ευχαριστώ πολύ για την προτροπή σου για τρέξιμο. Να είσαι καλά Τελευταίε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. @ Ginger
    Καλώς τα τα μάτια μας τα δυό! Πως χάθηκες εσύ έτσι; Χαίρομαι ιδιαίτερα που σε ξαναβλέπω μετά από τόσο καιρό. Θα έχεις πολλά να πεις.
    Λυπάμαι αν δεν σου άρεσε το κείμενο τούτο ή μάλλον το βρήκες κατώτερο άλλων, αλλά , ξέρεις τα κείμενα αυτά έτσι όπως βγαίνουν από μέσα μου, έτσι κατατίθενται εδώ.
    Ίσως να έφταιγε η φωτιά ή το λίγο πιπέρι και αλάτι που έβαλα! χα χα χα
    Νάσαι καλά που μου έδωσες ιδιαίτερη χαρά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Και πόσων ακόμη ανθρώπω τα κόκκαλα θα τρίζουν........
    Σε ένα πράγμα ελπίζω μόνο..... στην Εθνική μας Υπερηφάνεια...... αν έχει μείνει κανένα ψήγμα πάνω μας.....
    Την καλησπέρα μου!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Συγχαρητήρια αγαπητέ Χριστόφορε!Οτιδήποτε διαβάζω από σένα έχει βαθυ νόημα και μεγάλο ενδιαφέρον! Η δημιουργική φαντασία σου με συνεπάιρνει, η οξυδέρκεια σου είναι πολύ χρήσιμη στην εποχή μας!

    Κι εγώ έχω αρχίσει το τζόγκινγ!Λες να δω κάποιο παρόμοιο όραμα? Δε νομίζω πάντως να με επισκεφτεί εκπαιδευτικός.Είχα την κοκοτυχία να μην αξίζει κανένας.

    Καλο βράδυ φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Αγαπητε μου περασα για μια βιαστική καλησπερα ,,,, όχι ξιατί βιάζομαι να φύγω απο εδώ αλλά γιατί δεν είμαι στον χόρω μου και κόλησα στο ανάγνωσμά σου....χι..χι.. μπορεί η καρδια να θέλει Χριστόφορε...(δεν μου ερχετε να σε λέω Χριστοφόρε)χι..χι..αλλά το κορμί;;;;;να τον ακούς και τον γιατρο σου..και τον γυμνασιάρχη σου...ξερουν τι λένε...... και οι δύο...μου λειπετε προς το παρον.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. @stavroulazerva
    Ακριβώς Σταυρούλα μου. Εκείνο που με εξαγριώνει περισσότερο είναι το δάχτυλο μου μας κουνούν με κείνο το ύφος: "Να κάνετε αυτό που σας λέμε αλλιώς...."
    Ε! Αυτό εγώ τουλάχιστον τώρα στα γεράματα δεν πρόκειται να το ανεχτώ! Και είμαι σίγουρος ότι πολλοί σκέφτονται έτσι!
    Καλή σου μέρα ταλαντούχα φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. @περήφανη μανιάτισσα
    Ιδιαίτερα κολακευτικό το σχόλιο σου και σε ευχαριστώ για την απλόχερη γενναιοδωρία σου.
    Όσο για το τζόκινγκ και το όραμα, νομίζω πως είναι στην ψυχή του καθενός μας να φτιάχνει οράματα καθώς πιστεύω πως αν έχουν και τα διδάγματα του παρελθόντος μας είναι ωφέλημα και για το μέλλον μας.
    Το τζόκινγκ με την κατά κάποιο τρόπο αυτοσυγκέντρωση που αποκτάς κάνοντάς το ίσως βοηθάει. Προσοχή όμως όχι στις υπερβολές και τις βιασύνες όπως έκανα εγώ και την πάτησα με μια περιποιημένη τενοντίτιδα!
    Σε ευχαριστώ πολύ Μανιάτισσα μου και να έχεις μια όμορφη μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. @Ρουλα Σμαραγδενια
    Χα χα χα Δίκιο έχεις! Νόμισα πως ξανάγινα 25 χρονών παλληκάρι!! Αλλά το πήρα το μάθημά μου! Και από τον γιατρό αλλά πολύ περισσότερο από Γυμνασιάρχη μου! Και βέβαια Χριστόφορο θα με λες αφού το Χριστοφόρος μόνο στην Εκκλησιαστική γλώσσα χρησιμοποιείται αν και είναι αυτό το σωστό! Φαντάζομαι ότι κάπου θα ταξιδεύεις τώρα και σου εύχομαι να περάσετε όμορφα!
    Ευχαριστώ για την διέλευση και το γλυκάκι που άφησες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Καλημέρα,τι κάνεις Χριστόφορε μου?
    Συγγνώμη για την απουσία μου...
    Δικαίως κλαίει ο γυμνασιάρχης για την εθνική μας κατάντια...
    Δροσερά μοσχομυριστά φιλούθκια από Κύπρο:))))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. @Κυριακή
    Τα πολυαναμενόμενα φιλούθκια από την πατρίδα του παππού μου καταναλώθηκαν με την παραλαβή των.Ευχαριστώ σε πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Είναι αλήθεια πως, αν αυτοί που εγκατέλειψαν τον μάταιο τούτο κόσμο, μας βλέπανε από ψηλά, θα πέθαιναν για δεύτερη φορά. Ούτε «ζωντανός» ούτε πεθαμένος την αντέχει αυτή τη κατάντια…
    Πάντως το να σε διαβάζει κανείς Χριστοφόρε (…αυτό μου το χτύπησε ο speller αλλά εγώ ακάθεκτη…) είναι ένα πολύ καλό φάρμακο. Ξεχνιέται, χάνεται μέσα στις αφηγήσεις σου και ταυτόχρονα μπορεί να διαβάζει και πίσω απ τις γραμμές.
    Σε χαιρετώ και εύχομαι καλές προπονήσεις (μην ακούς τους γιατρούς – είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να πάθεις κατάθλιψη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. @nameliart
    Συμφωνώ απολύτως με τι κλείσιμο του σχολίου. Άσε να περάσει η οξεία φάση και του δείξω εγώ! χα χα χα . Χαίρομαι για όσα γράφεις σχετικά με τα κείμενα μου, αλλά τι να πω εγώ για τους πίνακες σου που ουσιαστικά είναι να βουτάς ολόκληρος μέσα στο θέμα τους και να το βιώνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή