ΕΣΕΙΣ ΤΗΝ ΓΡΑΨΑΤΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ! ΤΩΡΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ!

       

     Γράφω τούτα τα λόγια γιατί δεν ξέρω τι θα μου λάχει το επόμενο διάστημα καθώς πολλά περίεργα συμβαίνουν ήδη.
Τώρα καθώς στέκομαι στο μπαλκόνι μου βλέπω κάτι παράξενα περιστέρια που έρχονται πετώντας επιθετικά προς τα πάνω μου και  λίγο πριν συγκρουστούν μαζί μου είδα ότι στο πτέρωμα τους είναι γραμμένο με μπογιά ένα όνομα: Κωνσταντίνος Κόλιος.  Παράξενο. Διαφημιστικά περιστέρια; Πηγαίνουν που λέτε με φούρια σε ότι τζάμι έβρισκαν μπροστά τους και αρχίζουν να τα χτυπάνε με την μυτούλα τους. Αλλά ο ταχυδρόμος μόλις τα είδε ήρθε βιαστικός και βάρεσε δυο φορές όπως κάνει πάντα. 
    Μύριζε κρασίλα και σκόρδο. Τον ρώτησα που είναι το γράμμα και μου είπε ότι δεν είχε γράμμα αλλά τον πλήρωσε λέει ένας ποιητής που το λέγαν Κωνσταντίνο για να έρθει να κάτσουμε παρέα και να μυρίζουμε παλιά χειρόγραφα. Καθίσαμε στα σκαλοπάτια, έφερα ότι χειρόγραφο υπήρχε στο σπίτι, και καθίσαμε μέσα στον ήλιο, τα μυρίζαμε πετώντας τα ο ένας στον άλλο με χάρη Απόλαυση σκέτη! 
   Κάποια στιγμή όμως  χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν η 54Fm! που με δάκρυα στα μάτια  αφού μου ευχήθηκε περαστικά μου ομολόγησε ότι είχε  κι εκείνη πρόβλημα να έρθει σε μένα. Σίγουρα θα φταίει η λακκούβα που άνοιξε η Μέρκελ εκεί στη μέση του δρόμου που έχει γεμίσει νερά με πιράνχας μέσα. Πάντως με δάκρυα συγκίνησης μου ευχήθηκε καλό ταξίδι στο βιβλίο μου. Με αυτήν της την φράση μου θύμισε να τρέξω να πάρω εισιτήρια για το πλοίο ελπίζοντας ότι βιβλίο  μου δεν το πιάνει ναυτία στη θάλασσα.

    Δεν πρόλαβα να κλείσω το τηλέφωνο, και ακούω την δυνατή γεμάτη αυτοπεποίθηση φωνή της Flora να με φωνάζει. Βγήκα στην βεράντα και την ακούω να μου λέει ότι τα γηρατειά των PC είναι αναπόφευκτα ακόμη κι αν δουλεύουν με κάρβουνο, όπως προφανώς το δικό μου. Κουνώντας μου όμως το δάχτυλο με προειδοποίησε να μη ξεχάσω την 7η Σεπτεμβρίου. Φοβήθηκα ότι μιλούσε για καμιά απόπειρα τρομοκρατικής ενέργειας σαν εκείνη της 11ης Σεπτεμβρίου αλλά χαμογέλασε και πρόσθεσε με νόημα: "Θα αναρτηθούν οι ιστορίες-παραμύθια που πρέπει να βαθμολογήσω." Ομολογώ ότι τρόμαξα. Εγώ να βαθμολογήσω; Τι ακριβώς σημαίνει "βαθμολογήσω;" Ελπίζω να μην χρειάζεται να δείρω κανέναν, γιατί έχω πρόβλημα με την άρθρωση του δεξιού μου ώμου.

    Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει πια. Δεν είχα ρεύμα γιατί δεν είχα πληρώσει το χαράτσι, που να τους χαρατσώσει ο σατανάς, αλλά ένα γλυκό φως φάνηκε να με πλησιάζει. Μια φωνή σαν αέρινη αύρα μου ψιθύρισε: 
    "Περαστικά στο χρυσούλι μου και γρήγορα μαζί μας!" Η μυρωδιά του καμένου φιτιλιού πρόδωσε το πέρασμα από δίπλα μου του ΛΥΧΝΟΥ.  Δεν πρόλαβα ούτε να τον δω και ξανάμεινα μόνος μέσα στο σκοτάδι του χαρατσιού. Πως τα καταφέρνει τούτο το λυχνάρι να κινείται από μόνο του χρησιμοποιώντας για καύσιμα λέξεις; Μυστήριο!

    Και τότε εντελώς ξαφνικά ένα παράξενο μήνυμα άρχισε να έρχεται από χώρα βορεινή που δεν ήξερα καν με ποιο τρόπο το λάμβανα. Μου έλεγε το μήνυμα που είχε και ένα άρωμα πικάντικου μπισκότου, ότι θα πρέπει να αρχίσω να αποχαιρετώ το PC για το μεγάλο ταξίδι των μπλε κάδων της ανακύκλωσης. Με τις ιατρικές γνώσεις που προφανώς είχε, με τρόπο μου τόνισε ότι τα απανωτά εγκεφαλικά επεισόδια μάλλον δεν είναι καλό σημάδι.
Το σκοτάδι φωτίστηκε  από την καυτερή αλλά αρωματική της υπογραφή: GINGER γράφτηκε στο κενό μπροστά μου για λίγο και ύστερα πέταξε για την χώρα όπου παίζουν με τσιγγάνικα βιολιά κάτι ραψωδίες. 

    Το παράξενο τώρα ήταν ότι ενώ βρισκόμουν χιλιόμετρα μακριά από την θάλασσα άκουσα ξαφνικά σαν κύματα να σπουν στην ακτή. Μα τι στο καλό σκέφτηκα. Δεν πρόλαβα όμως να αποσώσω την φράση μου και ένα τεράστιο θαλασσινό πλάσμα πλανήθηκε μπρος μου εκεί στον αέρα. Είχε τα χρώματα του δειλινού. Με παράξενη σαν τιτιβίσματα γλώσσα του ευχήθηκε περαστικά στον υπολογιστή μου και έφυγε πλατσουρίζοντας στο αόρατο κύμα το ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ. Μάθανε και τα Δελφίνια την γλώσσα των υπολογιστών;
    Τώρα μια παράξενη ομάδα επιστημόνων με άσπρες μπλούζες και ακουστικά  κρεμασμένα σαν σκουλαρίκια στα αυτιά τους άρχισε να με πλησιάζει με μια παράξενη κίνηση. Είχαν τα πόδια σηκωμένα. Με παραξένεψε η στάση τους όταν ακούω από το βάθος μια θηλυκιά φωνή να με βεβαιώνει οι επιστήμονες ήθελαν να σηκώσουν τα χέρια αλλά μπερδεύτηκαν μετά το κόψιμο των μισθών τους Μου είπε ότι την έλεγαν ΤΑΝΙΑ. Τότε μόνο ησύχασα γιατί ήξερα πόσο λογικό πλάσμα  ήταν και ότι δεν θα επέτρεπε να συμβεί κάτι το αφύσικο μέσα σε κείνο το σκοτάδι. Άκου επιστήμονες με σηκωμένα πόδια! Βρε που πάμε. Βρε που πάμε!

    Τότε είναι που ακούω κάτι σαν σφυριά να καρφώνονται σε λέξεις, και χαρτιά να πετάγονται μέσα από το σκοτάδι, σαν αρχαία ελληνική βροχή. "Ωχ!  Ο ΣΤΡΑΤΗΣ έχει πάρει χαμπάρι την κατάσταση και θα μου βάλει τις φωνές με τον δικό του τρόπο" σκέφτηκα. Ευτυχώς όμως που μου είπε ότι πρέπει να αρχίσουμε να "τσακίζουμε τις κακοτοπιές" και όχι τους κακότυχους σαν εμένα με τα PC που πήγα κι έμπλεξα. Με απεκάλεσε δε κύριε!! Τώρα στον Κύριο εκεί πάνω απευθύνθηκε ή σε μένα; Ένας Θεός ξέρει!

    Την ώρα που προσπαθούσα να ξεκαθαρίσω ποιόν κύριο εννοούσε, ακούω μια θυμωμένη κραυγή! " Μα τι γίνεται με αυτά τα μαραφέτια και το δικό μου τα έχει παίξει!."
Μέχρι να καταλάβω ποιο έχει παίξει τι μου φωνάζει : "Είμαι η ElenaG και δεν επιτρέπω να μου ανεβαίνουν τα Video μου. Δεν κατάλαβα βέβαια που θα πρέπει να ανεβαίνουν τα video. Σε σκάλες μήπως; Σε πατάρια μήπως; Στην Επίδαυρο μήπως; Ίσως!

    Ακούστηκαν τρομπέτες! Ακόλουθοι ντυμένοι επίσημα άρχισαν να περνούν μπροστά μου χωρίς να μου δίνουν σημασία. Ακούω γυναικεία γέλια. Κάτι κυρίες ντυμένες με πλουμιστά φορέματα σταματούν μπροστά μου γελώντας δείχνοντάς με, ώσπου μια μεγαλόπρεπη κυρία που όλοι ψιθύριζαν βλέποντάς την  Reggina,  Reggina, με πλησίασε και στάθηκε μπροστά μου κοιτώντας με εξεταστικά. 

     "Να το αντικαταστήσεις!!" διέταξε! "Είμαστε σκληρές οι γυναίκες! Αλλά έτσι πρέπει!"
Το  γαντοφορεμένο της χεράκι μου κάνει να νόημα να πλησιάσω: Μόλις έφτασα σε απόσταση αναπνοής έσκυψε και μου είπε: "Σνίφ!" κάνοντας νόημα στην ακολουθία της να προχωρήσουν.
Το "Σνιφ' προφανώς ήταν κάποια εντολή. Αλλά θα πρέπει να καταφύγω σε ανακτορικό λεξικό να μάθω και μάλιστα επειγόντως, πριν αρχίσουν να πέφτουν ποινές. 
    "Το pc σου να κηρυχθεί persona non grata!" Ακούω μια εντολή να έρχεται από πίσω μου μέσα από το σκοτάδι.  Μα τι γλώσσα είναι αυτή; Μου θυμίζει κάτι από Νέρωνα ή Καλιγούλα! Μα τι έγινε; Ταξίδι στον χρόνο κάνω; 
    "Μα ποια είσαι εσύ;" ρώτησα 
    "Αίσχος" μου απαντάει. "Η xristin είμαι δεν με γνώρισες; Μα που το έχεις το μυαλό σου. Στο Πι σι σου; Φτάνει πια! Θα πάθεις μαλάκυνση! 

    Δεν πρόλαβε να χαθεί στην στροφή η βασιλική πομπή και μια αρχαία Ελληνίδα με χιτώνα λευκό και ένα υπέροχο κιονόκρανο στο κεφάλι ήρθε με ύφος αρχαιο-μάγκικο και μου είπε στα ίσα: 
    "Βρε πέτα το να βρεις την υγεία σου!" Ξαφνιάστηκα όταν είδα πόσο ίδια ήταν με μια Kariatida από τις 62 που είχα δει στην ζωή μου εκεί στην Αφρική! Γιατρός θα είναι σκέφτηκα. Με τον Ιπποκράτη και τον Ασκληπιό θα κάνει παρέα .Αλλά μάλλον με τον Αλκιβιάδη και την κομπανία του θα το γλεντάνε στην Αγορά τα βράδια. Τα πρωινά όμως θα αναστατώνει την εκκλησία του Δήμου...ευτυχώς γιατί μας τα έχουν πρήξει. Ποια μας έχουν πρήξει; Ιδέαν δεν έχω.... πλέον.

    Καθώς έκανα να κατέβω τα σκαλοπάτια βρίσκω στο πλατύσκαλο τρία πλατιά κουτιά. Σκύβω και σηκώνω το ένα. Με δυσκολία διαβάζω: "Λαπτοπ δώρο από precious dreams" .  Έμεινα με ανοιχτό το στόμα. Μα είναι δυνατόν τα όνειρα να κάνουν δώρα; Ναι αλλά, τι να είναι άραγε αυτά τα λαπ τοπ; Μάλλον σκακιέρες μοντέρνες φαντάζομαι. Πάντως εντυπωσιάστηκα αλλά πρέπει να βρω και με ποιόν θα παίζω σκάκι καλοκαιριάτικα! Πριν απομακρυνθώ ακούω ένα "χι χι χι χι!" Κάποιος με παρακολουθεί σίγουρα!.
    Ένα δυνατό "ΦΤΟΥ" με τρόμαξε. Από την.... προφορά κατάλαβα ότι η κοπέλα θα ήταν από την Αφρική. Το ξέρω αυτό αξάν που λένε. Μου μιλάει για κάποιον Τελευταίο. Δεν κατάλαβα.  Ίσως να περιμένει καταστροφή της Γης που προφήτευαν οι Μάγιας; Αλλά δεν λαθεύω εγώ αυτή  η κυρία είναι Αφρικάνα. Δεν θυμόμουν όμως το όνομά της. Το κατάλαβε κι έφυγε με μικρά χαριτωμένα χοροπηδητά τραγουδώντας "marimar, marimar"!
    "Χαιρετώ!" ακούω. "Περαστικά!" ξανακούω!  Μα ποιος είναι φωνάζω.
  "Μα δεν με κατάλαβες; Δεν μπορεί! Τόσο γλυκιά που είμαι!"
   "Ναι αλλά δεν βλέπω!" Είπα
    "Την αλήθεια δεν την βλέπουμε. Την νιώθουμε είπε. Και μάλιστα την γλυκιά αλήθεια. Μου έδωσε ένα φιλάκι πεταχτό και χάθηκε. Το φιλάκι ψιθύριζε από μόνο του "Sweet truth" στο κουφό μου το αυτί.
    Μα τι είναι τέλος πάντων αυτός ο ΕΟΠΥΥ! Ήρθε και ένα παιδί που το λένε Ευάγγελο ελπίζω όχι και Βενιζέλο και που ελπίζει λέει ότι θα είναι αυτός ο ΠιΣις μου ασφαλισμένος εκεί. Μήπως πρέπει να το ψάξω; Ωραία κι αν είναι τι θα γίνει το πολύ- πολύ να με αποζημιώσουν αμέσως οι άνθρωποι.  Μα γιατί τόση δυσπιστία πια! Μας δώσει έχουν κακά δείγματα; 

    Επιτέλους τον βρήκα εκεί πίσω από έναν βράχο στον δρόμο. Να και ο Μέγας Ιερεύς των Πισιδωννννν! Και μάλιστα έσχατος ελθών επαγγέλεται θαύματα. 
Έχει δε αναστήσει και νεκρούς λέγεται!  Ναό του έχουμε φτιάξει; Θρησκεία έχουμε ιδρύσει; Εικόνες έχουμε φιλοτεχνήσει; Ήλθε ο teleftaios στον κόσμο τούτο και ούτε λιτανείες, ούτε κρασιά σε γάμους, ούτε καρβέλια στα όρη με τις ελιές ούτε παράλυτοι σε πισίνες!

Μου ζητάει να του το στείλω τον pc μου. Με ποιόν; Θα έρθει κανείς αρχάγγελος; Από πάνω ή από κει κάτω που ο Βελζεβούλης με βλέπει τώρα και γελάει; 
     Πάνω που αρχίζω να συνηθίζω σε όλα τούτα τα περίεργα,  εμφανίζεται  και ένας τύπος με κάποια, αρκετά θα λεγα παραπανίσια κιλά και μιλάει για μακάκες - πιθήκους εννοεί;- και αρχίζει να παραθέτει διάφορα ονόματα. Διατείνεται μάλιστα ότι "ρίχνει και 5 χιλιόμετρα την ημέρα". Μάλλον 5 χιλιόγραμμα πίτσες και μακαρονάδες α λά καρμπονάρα θα εννοεί, έτσι όπως τον κόβω, αλλά φαίνεται ότι κάτι έχει πάθει. Πολλαπλασιάζει τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου, και διαιρεί τα ονόματά του. Δεν νομίζω ότι ξέρω ακριβώς με ποιόν έχω να κάνω. Μου θυμίζει κάποιον που είχα γνωρίσει παλιά στα προ Μνημονίου χρόνια που έγραφε και βιβλία.Νομίζω ότι τον έλεγαν GiP.  ¨Όχι, όχι καμιά σχέση με το αμάξι. Στο βάρος ίσως να συναγωνίζονται.

    Δεν πρόλαβα να τον ξεφορτωθώ τον GiP,όταν ακούω από το βάθος του κήπου:
    "Φρόντισε να μάθεις ΠιΣινιστικήν διάλεκτο για να συνεννοείστε!" Μα υπάρχει τέτοια γλώσσα. Μήπως μιλιέται εκεί στην έρημο του Γκολάν; Και τι δουλειά έχει με πλακέτες, μνήμες κι ανεμιστηράκια; Προσπαθώ να δω εκεί πίσω από μια φουντωμένη τριανταφυλλιά, ποια μιλούσε για τα ακατανόητα αυτά πράγματα όταν μια φωνούλα από κάπου δίπλα μου ψιθυρίζει:
    "Αυτήν να την προσέχεις! Γράφει με κάτι λευκά γράμματα σε μαύρο φόντο ιστορίες όλο πάθος. Αν πέσεις στην πένα της χάθηκες ή σώθηκες." 
    "Μα πως την λένε;" ρώτησα

    "Θα σου πω. Αλλά δεν θα πεις ότι σου το είπα εγώ. Είναι η Levina Vil." είπε η φωνούλα και χάθηκε. Ξανακοίταξα εκεί προς την τριανταφυλλιά και άκουσα την Levina Vil. να λέει σχεδόν απειλητικά: "Του άλλαξες τα φώτα" και εξαφανίστηκε μέσα στα ροδοπέταλα.
Ποιανού φώτα άλλαξα μέσα στο σκοτάδι άραγε;

    Ετοιμαζόμουν να φύγω μέσα στην νύχτα για πάντα και να γλιτώσω από όλη αυτήν την φασαρία που τραβάω όταν χτυπάει το τηλέφωνο. Το σηκώνω εκνευρισμένος,
    "Ποιος!¨" φωνάζω
    "Η Frezia είμαι" απαντάει μια λεπτή φωνούλα. 

    "Ποια Φρέζια!" συνεχίζω εκνευρισμένος
    "Από τον οίκο ευγηρίας Πι Σι Αθηνών" λέει η φωνούλα.
    "Και τι θέλετε;" απαντάω επιθετικά
    "Να πάρεις lap top." μου λέει "Τα πι σι  και τα άλλα μαραφέτια είναι για εδώ, για μας για το γηροκομείο, συγγνώμη, οίκο ευγηρίας ήθελα να πω. Κάρτα υγείας έχεις; " 
Εκεί πια τα πήρα στο κρανίο. 
    "Εδώ κυρία μου δεν έχουμε χαρτί υγείας και μου μιλάς για Κάρτα υγείας;"
Σιωπή. Ακούω ένα χαμογελάκι και ύστερα ένα "καληνύχτα και περαστικά...παρόλα αυτά!"
Πετάω το τηλέφωνο στο ποτάμι. Ούτε ήξερα ότι υπήρχε ποτάμι έξω από το σπίτι μου και τρέχω να πάρω το αεροπλάνο να φύγω. Τα εγγόνια μου όμως κρατούσαν το αεροπλανάκι με τα δυο τους χέρια και που κολλούσαν από το μέλι που τούς είχε δώσει η γυναίκα μου. 
    Έτσι αναγκάστηκα να μείνω εδώ. Δεν ξέρω αν θα με νιώσετε, εγώ όμως σας νιώθω ήδη και σας προειδοποιώ ότι  θα υπερασπιστώ τον εαυτό μου από την επίθεσή σας, φορώντας όσο πιο πολλά και πιο σκληρά ρούχα μπορώ, για να μην πάθω και καμιά ζημιά τώρα στα γεράματα!
Πάω τώρα δω να τι έχει απομείνει στην ντουλάπα μου!



Το παραπάνω κάθισα μέσα στη ζέστη εδώ στο μαγαζί και το έγραψα. Ήταν τόσο ωραία αυτά που μου γράψατε ώστε θεώρησα καλή ιδέα να τα συρράψω  σε κάτι σαν παράξενο διήγημα!  
Απόψε το απόγευμα θα έχω το πι σι μου σπίτι. Ελπίζω! 

Αν ξέφυγε κανείς σας παρακαλώ να μου το επισημάνετε άμεσα για να την/τον προσθέσω στο παραπάνω....... αριστούργημα.
Θα υπάρχουν πολλά λάθη. Συχωρέστε με!