Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Η ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΔΥΟ ΜΑΤΙΩΝ

    Ήταν γύρω στις επτά και μισή το πρωί και ο γηραιός κύριος με τα λευκά γένια, φορώντας τις πυτζάμες του στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου και κοίταξε μέσα. Ένα άθλιο, θολό αντίγραφο του εαυτού του αχνοφαινόταν μέσα στο τζάμι. Ο σοβαρός κύριος αφού κοίταξε το γελοίο σαν καρικατούρα φαντάσματος είδωλο του, άρχισε να κάνει διάφορες γκριμάτσες βγάζοντας την γλώσσα του, γουρλώνοντας τα μάτια του, σουφρώνοντας τα χείλη, αλλά ο τύπος πίσω από τον καθρέφτη  ή δεν φαινόταν να αντιλαμβάνεται τίποτα ή ο σοβαρός κύριος δεν μπορούσε να τον δει. 
    Εκνευρισμένος αφού βλαστήμησε και μούντζωσε με πάθος τον καθρέφτη ο κύριος βγήκε από το μπάνιο και πήγε στην κουζίνα. Πήγε στον πάγκο εκεί που ήταν η καφετιέρα με τον αρωματικό Γαλλικό καφέ, και το φλιτζάνι του δίπλα όπως του το άφηνε η γυναίκα του κάθε πρωί πριν φύγει για την δουλειά της. Άπλωσε το χέρι του να πιάσει την λαβή της καφετιέρας αλλά έπιασε αέρα. Την δεύτερη φορά τα κατάφερε και πιάνοντας την σφιχτά την έφερε πάνω από το φλιτζάνι άρχισε να σερβίρει την συνηθισμένη του δόση. Όμως κάποια στιγμή αντιλήφθηκε ότι ο λευκός πάγκος της κουζίνας γινόταν μαύρος  και κάτι ζεστό άρχισε να στάζει στα πόδια του. 
    «Που να πάρει ο διάβολος ούτε ένα φλιτζάνι δεν είσαι ικανός να σερβίρεις!» Φώναξε και κάνοντας με φόρα προς τα πίσω αφού σκόνταψε σε μια καρέκλα της κουζίνας βρέθηκε να κάθεται πάνω σε μια σακούλα με κρεμμύδια που ήταν εκεί στο χάμω στο πάτωμα δίπλα στο τραπέζι. Το σκυλάκι τους τρομαγμένο από την αναπάντεχη αυτή κίνηση πήδηξε από την μόνιμη θέση του όπου λαγοκοιμόταν και πετάχτηκε έξω στο μπαλκόνι αφού πρώτα έκανε λίγο σκι στον καφέ που ήταν χυμένος στο πάτωμα. 
    Σφίγγοντας τα δόντια του με θυμό ο σοβαρός κύριος, σηκώθηκε με κόπο πάνω από την σακούλα με τα κρεμμύδια και αμέσως ο τόπος μύρισε κρεμμυδίλα αφού μερικά από τα κρεμμύδια που ήταν πάνω - πάνω είχαν πατικωθεί από τα οπίσθια του σοβαρού κυρίου. 
    Σκέφτηκε ότι έπρεπε να πάει έξω στο μπαλκόνι, να πάρει μια σφουγγαρίστρα και να καθαρίσει τον χυμένο καφέ. Άνοιξε το παντζούρι της μπαλκονόπορτας και βγήκε έξω. 
Ε! Λοιπόν δεν περιγράφεται το τι ένιωσε εκείνο το όμορφο ηλιόλουστο πρωινό. 
Ένιωσε τέτοιον θυμό, τέτοια αγανάκτηση, που άρχισε να βρίζει χειρονομώντας και απειλώντας τον ήλιο. Η λάμψη και  η αντανάκλαση του στα κτίρια τριγύρω, σχεδόν τον τύφλωναν. Βλαστημώντας συνέχεια έσκυψε όπως - όπως, νιώθοντας έναν πόνο στο σημείο όπου είχαν  λιώσει τα κρεμμύδια στον ποπό του, αρπάζει έναν κουβά με μια σφουγγαρίστρα και μπαίνει  μέσα, κλείνοντας το εξωτερικό παντζούρι για να διώξει τον βρωμο-ήλιο από το δωμάτιο. Προσέχοντας όσο μπορούσε να μην πατήσει πάνω στον χυμένο καφέ, άφησε τον κουβά χάμω και κάθισε σε μια καρέκλα για να συνέλθουν λίγο τα μάτια του από την αντηλιά. 
Μόλις ένιωσε καλύτερα άπλωσε το χέρι να πάρει τον κουβά από το πάτωμα, μόνο που αυτό που έφερε μέσα δεν ήταν κουβάς! Ήταν ένα άδειο ξύλινο τελάρο. 
Δεν γίνεται να επαναλάβω εδώ τις βρισιές που εξαπέλυσε εναντίον των πάντων. Ας είναι όμως. Πήγε βρήκε τα γυαλιά ηλίου που φορούσε τελευταία και ξαναβγήκε στο μπαλκόνι. Η σκυλίτσα τους καθόταν μαζεμένη τρέμοντας σε μια γωνιά από το φόβο της που τον άκουγε να φωνάζει και να χειρονομεί σαν τρελός. 
    Για να μην τα πολυλογώ ο σοβαρός και γηραιός κύριος, κουτσά - στραβά καθάρισε το πάτωμα της κουζίνας. Βέβαια το αν στα αλήθεια το καθάρισε θα το μάθαινε το απόγευμα όταν θα ερχόταν η γυναίκα του. 
    Χωρίς να πιει καφέ, και μουρμουρίζοντας συνέχεια, πήγε στο δωμάτιο του να ντυθεί, ελπίζοντας ότι δεν  θα φορούσε και σήμερα ένα καφέ και ένα μαύρο παπούτσι όπως είχε κάνει ήδη μερικές φορές.  Φόρεσε το καπελάκι του για τον ήλιο, τα γυαλιά του και πήρε και την σακούλα για την ανακύκλωση. Πήγε στο χολ, έβαλε το μπουφάν του και πήρε τα κλειδιά  από το μπρούντζινο δισκάκι, που ήταν στο τραπεζάκι του χολ. Αμέσως σχεδόν ήρθε τρέχοντας και χοροπηδώντας παιχνιδιάρικα η σκυλίτσα τους. 
    «Μέσα! Πήγαινε μέσα!» Της φώναξε ο σοβαρός κύριος με τα μαύρα γυαλιά ενώ παράλληλα προσπαθούσε να βρει την σχισμή της κλειδαριάς για να βάλει το κλειδί. Η σκυλίτσα όμως του είχε σπάσει τα νεύρα με τα χοροπηδητά της, το κούνημα της ουράς της και τα τσιριχτά της γαβγίσματα.
    Αφού έκανε μερικές απόπειρες να βάλει το κλειδί στην κλειδαριά εκνευρισμένος έβγαλε τα γυαλιά ηλίου και κοίταξε τα κλειδιά του. Τότε κατάλαβε γιατί χοροπηδούσε σαν τρελή η σκυλίτσα....Προσπαθούσε να ανοίξει την πόρτα με το άκρο του κολάρου της σκυλίτσας. Πέταξε με αγανάκτηση το κολάρο χάμω και έβαλε τις φωνές στο ζωάκι που είχε αναγνωρίσει τον ήχο που έκανε το λουρί της νομίζοντας ότι ο σοβαρός κύριος θα την έβγαζε για βόλτα. 
«Άλλη όρεξη δεν έχω να σε τρέχω για βόλτα!» μουρμούρισε.
    Μόλις βγήκε στο πεζοδρόμιο κατέβασε χαμηλά το γείσο του καπέλου του για να μην τον χτυπάει ο βρωμο- ανοιξιάτικος ήλιος και κρατώντας την σακούλα για την ανακύκλωση, άρχισε να βαδίζει προσέχοντας να μην σκοντάψει σε καμιά πλάκα του πεζοδρομίου και βρεθεί να παλεύει με άλλα, χειρότερα προβλήματα ο γηραιός κύριος. Ο δρόμος του ήταν βέβαια οικείος αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Το πρόβλημα ήταν ότι το ένα του μάτι το δεξί που έβλεπε σχετικά καθαρά καθώς χειρουργήθηκε πρώτο, σε ύποπτη συνεργασία με το αριστερό που έβλεπε λες και βρισκόταν σε πυκνή ομίχλη στα Ιμαλάια, μπέρδευαν τις αποστάσεις. Αλλά ευτυχώς τον ήξερε τον δρόμο, οπότε όποια συνωμοσία και να κάνανε τα μάτια του δεν θα τον νικούσαν. 
    Έφτασε στον μπλε κάδο. Έλυσε την σακούλα, την κράτησε ανοιχτή πάνω από τον κάδο και κουνώντας άδειασε ότι υπήρχε μέσα. Μια κυρία που περνούσε από δίπλα του στάθηκε τον κοίταξε και κούνησε το κεφάλι της. 
    «Έτσι πετάτε τα ανακυκλώσιμα σας;» ρώτησε επιτιμητικά η κυρία
Ο κύριος γύρισε και την κοίταξε μέσα από την ιδιωτική του ομίχλη και της απάντησε:
    «Έτσι! Έχετε πρόβλημα; Εγώ τις αδειάζω τις σακούλες μου. Δεν τις πετάω γεμάτες όπως οι περισσότεροι!» 
    «Το βλέπω!» Είπε η κυρία ειρωνικά. «Αν τις αδειάζατε μέσα στο κάδο και όχι στον δρόμο θα ήταν καλύτερα, κύριε! » πρόσθεσε με έμφαση και έφυγε. 
Ο σοβαρός κύριος παρακολούθησε την κυρία να φεύγει και μετά έριξε μια ματιά χάμω και γύρω του. Το τι συσκευασίες από παιχνίδια των εγγονών του, χαρτιά, εφημερίδες, παλιά περιοδικά και πλαστικά είδη είχαν χυθεί από την σακούλα του στον δρόμο και στο πεζοδρόμιο δε λέγεται. Τι να κανε τώρα; Δεν γινόταν να τα αφήσει έτσι. Έπρεπε να τα μαζέψει και να τα ρίξει μέσα στον κάδο. 
    Έσκυψε, νιώθοντας τα οπίσθια του να πονούν εκεί που λιώσανε τα κρεμμύδια. Άρχισε να μαζεύει τα χυμένα αντικείμενα και να τα πετάει μέσα στον μπλε κάδο. Κάποια στιγμή ένα αυτοκίνητο κοντοστάθηκε εκεί δίπλα του και άκουσε μια ανδρική φωνή να λέει:
    «Κοίτα που μας καταντήσανε με τα μνημόνια τους! Τον ξέρω τον παππού αυτόν. Εδώ στην γειτονιά μένει. Είχαν ένα καλό μαγαζί και τώρα ψάχνει από τα σκουπίδια ο φουκαράς! Τους αλήτες! Γαμ....τα μνημόνια τους!» Είπε ο τύπος και μαρσάροντας έφυγε το αυτοκίνητο.
    Ο  σοβαρός κύριος έμεινε με μια σπασμένη ρόδα από παιδικό παιχνιδάκι στο χέρι και την κοίταζε. Αποφάσισε να τα αφήσει έτσι όπως ήταν και να φύγει όσο γινόταν πιο γρήγορα μην τον έβλεπε κι άλλος γείτονας και γινόταν ρεζίλι στην περιοχή.
    Όταν έφτασε στον δρόμο που οδηγούσε στο μαγαζί τους, είδε από μακρυά πάντα μέσα στην δική του ομίχλη, μια ανδρική φιγούρα κάτω στο δρόμο στο ύψος το μαγαζιού να του κάνει νόημα να έρθει. Κοντοστάθηκε για να δει αν αναγνώριζε την φιγούρα εκείνη. Δεν μπόρεσε να αναγνωρίσει το άτομο που με μανία κούναγε το χέρι του "έλα. έλα, έλα,"
Ανησύχησε! Μήπως συνέβαινε τίποτα στο μαγαζί; Τάχυνε το βήμα του. Ευτυχώς που ο δρόμος δεν είχε λακκούβες αλλά ούτε και κίνηση. Έφτασε μπροστά στον κύριο που συνέχιζε να κουνάει το χέρι του: "έλα, έλα, έλα". 
    «Τι συμβαίνει; Ποιος είστε; Τι με θέλετε;» 
    «Εγώ; » ρώτησε ο άλλος
    «Μάλιστα εσείς! Τι μου κάνετε νόημα να έλθω;»
    «Δεν κάνω νόημα σε σας κύριε. Στους εργάτες της Ηλεκτρικής εταιρείας που είναι εκεί πίσω κάνω.» Του δείχνει. 
Ο σοβαρός κύριος γύρισε και είδε τέσσερις τύπους με φτυάρια και κασμάδες να τον πλησιάζουν. Τού ήλθε να χαστουκίσει τον τύπο που έκανε "έλα, έλα, έλα" αλλά συγκρατήθηκε, όχι  για τίποτα άλλο... απλώς οι άλλοι ήταν περισσότεροι! 
    Μπήκε στο μαγαζί, έβγαλε τα γυαλιά ηλίου και πήγε στο τηλέφωνο. Σχημάτισε τον αριθμό που θυμόταν απ' έξω. Περίμενε να του απαντήσουν. Μίλησε για λίγο και έκλεισε. 
Γύρισε και κοίταξε την γυναίκα του που τον κοίταζε παραξενεμένη.
    «Αύριο 29 Μαρτίου στις δώδεκα το μεσημέρι θα με δει ο γιατρός που με χειρούργησε για τον καταρράκτη !» είπε και πηγαίνοντας στον πάγκο όπου φτιάχνανε μια τούρτα έκλεψε ένα κομμάτι μαύρη σοκολάτα  την έκανε μια χαψιά και ηρέμησε ελπίζοντας ότι την επαύριο το μεσημέρι θα μάθαινε γιατί αργούσε να επανέλθει η όραση στο αριστερό του μάτι. 
    Ήλπιζε δε ότι θα του δίνανε και καινούργια γυαλιά για να σημαδεύει σωστά όταν θα ρίχνει τα σκουπίδια στους κάδους του δήμου και να μπορεί επιτέλους να επανέλθει στους ρυθμούς του καθώς είχε επιθυμήσει τις φίλες και τους φίλους του εδώ μέσα!
    Αυτή η συνωμοσία των δυο του ματιών θα συντριβόταν σκληρά! Τέρμα πια η ανοχή! Μηδενική ανοχή που λένε και οι ...."λεβέντες" πολιτικοί μας!





    
    



29 σχόλια:

  1. Πάρα πολύ καλό !
    Γέλασα πολύ !

    Κι αν αύριο που θα πας στο γιατρό θέλεις κανένα να βρίζει τον οφθαλμίατρο .... μη με ξεχάσεις !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ό,τι κι αν κάνεις, σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεσαι, είσαι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ!

    Γρήγορα να επανέλεθει η όρασή σου καλέ μας Χριστόφορε!

    Την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ξεκίνησα να διαβάζω δειλά...λόγο ώρας!
    αλλα εντάξει λέω ένας μισότυφλoς τι θα κάνει;φόνο;
    φυσικά από σένα όλα τα περιμένω...αλλα πήρα το ρίσκο μου!
    Όχι δεν γέλασα γιατί κατάλαβα πως έχεις θέματα ...
    ακόμα ταλαιπωρείσαι Χριστόφορε μου;Περαστικά να είναι και υπομονή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αχ βρε Χριστόφορε...
    Βλέπω πως ταλαιπωρήθηκες πολύ και σου εύχομαι με το καλό να απαλλαχθείς απ' τα βάσανά σου και η όρασή σου να επανέλθει πλήρως...
    Καλό βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @GiP
    Θα σου τηλεφωνήσω μόλις ξεπαστρέψω εμμ ξεμπερδέψω ήθελα να πω με τον γιατρό το μεσημέρι.
    Χαίρομαι που σε έκανα να γελάσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ Mary
    "ΑΠΊΣΤΕΥΤΗ" είναι η γενναιοδωρία σου! Σε ευχαριστώ θερμά!


    @ ElenaG
    χα χα χα Με έχεις πάρει από φόβο ε; Δεν έχει κι αδικο. Αλλά "πήρες το ρίσκο σου" χα χα χα.
    Όχι θέλω να γελάσεις. Αν δεν γελάμε με τα μικροπροβλήματα μας τι θα κάνουμε με τα πιο σοβαρά; Είσαι πολύ πονετική και σε ευχαριστώ γι αυτό. Και μόλις γίνουν καλά τα μάτια μου πρόσεχε μην με διαβάζεις τις νύχτες!! χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ FLORA GIA
    Καλή μου φίλη Φλώρα, λατρεύω τον αυτοσαρκασμό και τον γλεντάω, γιατί σκέφτομαι ότι με αυτόν τον τρόπο "ξορκίζεις" ότι δυσάρεστο σου συμβαίνει. Βέβαια αυτό που με ταλαιπωρεί εμένα τώρα δεν είναι τίποτα μπροστά σε κείνα που υποφέρουν άλλοι, οπότε γιατί να μην το σατιρίσω κάπως. Σε ευχαριστώ κορίτσι μου για τις ευχές σου αλλά και γιατί σε βλέπω - κάπως θολά μεν- αλλά σε βλέπω εδώ μέσα. Καλή μέρα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ε τότε να μην αφήσω να χαθεί η ευκαιρία...Να με χορέψει τάγκο,κύριος με χαμηλή όραση αλά Αλ Πατσίνο με πολύ άρωμα γυναίκας!

    Χριστόφορε τώρα θέλω το τάγκο με την θολούρα των ματιών σου...χαχαχαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χριστόφορε μας , από καρδιας περαστικά και σύντομα η συνωμοσία θα λάβει το τέλος που της πρέπει!

    Θα δεις και ανοιξιάτικους ήλιους και καφέδες και στον καθρέφτη θα της βγάζεις τη γλώσσα με αγένεια!

    (και θα μπορείς να βλέπεις και τη γλώσσα, σημαντικό!)

    Το θέμα είναι πως πέρα από κάθε ταλαιπωρία σου, είσαι δυνατός και την μοιράζεσαι μαζί μας!
    Αυτό μετράει!

    Καλη επιτυχία σου ευχομαι για σήμερα, από καρδιάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χα, χα, χα... Πάλι καλά δεν μπήκες σε κανένα διπλανό μαγαζί!

    Κουράγιο και περαστικά... στον οφθαλμίατρο :)

    Την καλημέρα μου Χριστόφορε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @kariatida62
    Πέτυχες διάνα. Βρήκες μια σκηνή που μου αρέσει ιδιαίτερα!
    Μα δε μου λες! Σαν πολύ δεν έχεις χαθεί και συ; Το Μαμούνι το έχεις ακόμη ή το πούλησες για κάνεις καταθέσεις; χα χα χα Καλό σου βράδυ και πολύ χάρηκα που σε είδα. Θα το χορέψουμε το τάγκο εκείνο.


    @ Πασπαρτού Για Παντού
    χα χα χα "(και θα μπορείς να βλέπεις και τη γλώσσα, σημαντικό!) Πολύ ωραίο αυτό!!!χα χα χα
    Θα χρειαστεί λίγος χρόνος ακόμη όπως μου είπανε σήμερα.
    Με ιδιαίτερη χαρά σε βλέπω - τρόπος του λέγειν- εδώ απόψε. Μου αρέσει το χιούμορ σου. Καλό βράδυ να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ teleytaios
    Ευτυχώς εδώ στην περιοχή μας δεν υπάρχουν άλλα μαγαζιά! χα χα χα
    Για τα υπόλοιπα θα τα είπωμεν σύντομα! Σε ευχαριστώ που πέρασες φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αχ Χριστόφορε όσο έχουμε δύναμη και θέληση δεν μας σταματά τίποτα δεν παν μη βλέπουμε να μην μπορούμε να σηκώσουμε φτερά κάνουν τα πόδια μας!

    Τουλάχιστον πρόσεχε,και μη μου βρίζεις τον ανοιξιάτικο ήλιο αυτός μας δίνει δύναμη αυτήν την ώρα:))
    Χρωστάς και μια βόλτα στη σκυλίτσα
    να το θυμάσαι:))

    Ζεστά με ανοιξιάτικες μυρωδιές από λεμονόδεντρα!

    Υ.ΓΟ φίλος μας τι κάνει τον έχω χάσει τελείως?? Ξέρεις κάτι??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ zoyzoy
    Δεν έχεις άδικο για τον ανοιξιάτικο ήλιο αλλά θα μπορούσε να βάλει ένα συννεφάκι μπροστά του όταν με βλέπει να βγαίνω τουλάχιστον! χα χα χα
    Η καημένη η σκυλίτσα μας τώρα σε λίγο είναι η ώρα της. Αλλά ο ήλιος είναι τόσο φωτεινός που μάλλον εκείνη θα με πάει βόλτα.
    Επειδή τον τελευταίο καιρό δεν έχω κάνει βόλτες στο διαδίκτυο, έχω όμως την εντύπωση ότι ο φίλος μας πράγματι έχει χαθεί. Δίκιο έχεις θα ψάξω να τον βρω.
    Από λεμονόδεντρα; Τρελαίνομαι για τα αρώματα των εσπεριδοειδών!
    Να προσέχεις τον εαυτό σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Έχω την εντύπωση πως δεν βοηθάει και η εποχή με όλη αυτή την σκόνη από τα πεύκα κλπ
    Υπομονή αγαπητέ φίλε, κι όπως λέει και το τραγούδι, ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Παρά το θολόν τής οράσεως, η πέννα σου ακμαία, φίλτατε Χριστόφορε. Με την παρατηρητικότητα που σε διακρίνει, τώρα που η όρασή σου θα γίνει οξύτερη, έχεις πολλά ωραία να γράψεις ακόμα. Θερμές ευχές, καλέ μου φίλε, χαίρομαι πολύ που σε ξαναβρίσκω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ Ανταίος
    Αν είναι ο ουρανός να γίνει πιο γαλανός μόνο και μόνο για τα μάτια μας δεν έχει αξία. Αν όμως γίνει στα αλήθεια πιο γαλανός για τις ψυχές μας τότε ναι αξίζει τον κόπο.
    Με πολύ χαρά σε βλέπω (όσο γίνεται) φίλε μου και σε ευχαριστώ για την ενθάρρυνση.

    @ Άρης Άλμπης
    Είσαι πολύ γενναιόδωρος και ειλικρινά μου άνοιξες τα μάτια με τις ευχές σου και μόνον. Να είσαι καλά Άρη και καλή Κυριακή να έχεις!
    Η χαρά δε, είναι όλη δική μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Χριστοφόρε μου οτιδήποτε και να διαβάσω εδώ είτε θα με κάνει να γελάσω όπως τώρα που τόσο το χρειαζόμουν, είτε θα με προβληματίσει ... όμως τόσες εικόνες που περνούν εμπρός από τα μάτια μου διαβάζοντάς σε ... σα να βλέπω σινεμασκόπ ... τον Τσάρλυ Τσάπλιν να γλiστρά, να στριφογυρίζει το μπαστούνι του, να αρπάζει το σκυλί αντί για το κλειδί, να σκουντουφλάει στα πεζοδρόμια αλλά πάντα αγέρωχος ... ετοιμοπόλεμος και με το αιώνιο ειρωνικό μειδίαμα στα χείλη σαν να ξεγελά τον ίδιο τον χρόνο που προσπαθεί να τον καθυστερήσει .

    Καλό βράδυ Χριστοφόρε μου :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @ Levina Vil
    Το έχω ξαναγράψει αλλά δεν πειράζει να το επαναλάβω. Σχόλια σαν τα δικά σου δεν...σχολιάζονται καθώς είναι εξαιρετικές, αναρτήσεις από μόνα τους. Είναι τόσο όμορφη η εικόνα που δίνεις ώστε ζήλεψα (και πάλι)για την υπέροχη εικόνα που δημιούργησες, και μα την πίστη μου, μου δίνεις το ερέθισμα να δημιουργήσω αυτόν τον χαρακτήρα έτσι όπως τον περιγράφεις και να τον κάνω ήρωα κάποιας ιστορίας μου. Θα πρέπει όμως να περιμένω λίγο μέχρι να πάψει η δακρύρροια, που μου προκαλεί η έκθεση στο φως της οθόνης και να υποχωρήσει το μετεγχειρητικό οίδημα στον κερατοειδή του αριστερού μου ματιού που μου είπε προχθές ο γιατρός μου ότι έχει αναπτυχθεί.
    Σε ευχαριστώ πολύ για το δώρο-σχόλιο σου. Καλό μήνα να έχεις κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Χριστόφορε,όσο εσύ στόχευες τον κάδο προσπαθώντας να πετάξεις τα οικολογικά σκουπίδια,εγώ βρισκόμουν στις μανούλας μου στο χωριό.Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος,η μανούλα μου μόλις με είδε να ξεμπουκάρω από το του-του,με πήγε στον κήπο της και μου έδωσε να καταλάβω ότι ούτε φέτος θα το γλιτώσω το σκάψιμο για να φυτέψει τα μαρουλοκρέμμυδα της.
    Λοιπόν όσο διάβαζα το φανταστικό κείμενο σου σκέφτηκα ότι εμείς οι δύο έχουμε κάτι κοινό.
    Και ποιο είναι αυτό;
    Τα μπινελίκια Χριστόφορε!
    Τα μπινελίκια που έριξα στα ψιθυριστά,σκυμμένη πάνω από το φτυάρι,και που είχαν κάτι κοινό με τις δικές σου βλαστήμιες στην προσπάθεια σου να βρεις τον κουβά.
    Αν και γυναίκα,ο στόμας μου είπε πολλά για τα μαρουλοκρέμμυδα της μανούλας μου.
    Όπως κατάλαβες,εγώ ένα από τα πράγματα που δεν αγαπάω,είναι το σκάψιμο,αλλά ως καλή κόρη δεν θέλω να το αντιληφτεί η mother,γιατί είπαμε ,αγαπάμε την μανούλα, και θέλουμε να τις κάνουμε τα χατίρια.

    Λοιπόν, μπορεί εγώ να μισώ το σκάψιμο,αγαπάω όμως Χριστόφορο, και θέλω να σκάσει το χειλάκι και να ξεχάσει για λίγο την ταλαιπωρία που υφίσταται γιαυτό …..τρέξε στο blog μου και…… καλή διασκέδαση.

    Υ.γ
    Χριστόφορε,αφού δεν ήθελες να τα βλέπεις όλα γύρω σου με "μάτια ερμητικά κλειστά ",αλλά με μάτια ορθάνοιχτα και "καθαρά",θα κάνεις υπομονή.
    Τα μπινελίκια σου τα επιτρέπουμε. Όσο περισσότερα μάλιστα,τόσο καλύτερα για την αποθεραπεία. Κάπως έτσι και εγώ έσκαψα τον μισό κήπο.
    Τον υπόλοιπο θα τον σκάψει ο …..Πακιστανός,μου είπε η mother.
    Και γιατί με έβαλες και έσκαψα τον μισό,μάνα ,μητέρα,μαμά,την ρώτησα με τον οφθαλμό μου να γυαλίζει επικίνδυνα.
    Γιατί εσύ σκάβεις καλύτερα, μου απάντησε η μάνα,μητέρα,μαμά!
    Αυτά,και πάρε και την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Εσύ κορίτσι μου δεν παίζεσαι με τίποτα. Αν το χιούμορ είχε ονοματεπώνυμο θα λεγόταν:
    "Lady Xristin Humour"
    Και κείνα τα μαρουλο - κρέμμυδα της μαμάς σου θα σε θυμούνται για πάντα! χαχαχα
    Πολύ την χάρηκα τούτη την επίσκεψη! Να σαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. χαχαχαχα!Πολύ καλό αγαπητέ Χριστόφορε! Και είναι λυτρωτικό και όμορφο να μετατρέπεις τις εμπειρίες σου, ακομα και την καθημερινότητα σου σε ένα σπαρταριστό κείμενο.

    Σου εύχομαι ολόψυχα περαστικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @ περήφανη μανιάτισσα
    Πολύ χαίρομαι που σε βλέπω (έστω και αχνά ακόμη) εδώ στα μέρη μου. Εχεις δίκιο ο μόνος τρόπος να ξεφεύγεις από κάτι που σε ταλαιπωρεί ή σε βασανίζει είναι του γελάς κατάμουτρα.
    Δεν μπορώ ακόμη να κάνω τις βόλτες μου στις φίλες και τους φίλους μου αλλά που θα πάει θα έρθει ο καιρός και θα βγάλω το άχτι μου ζαλίζοντας σας με τα σχόλια μου! χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ευπατρίδη μου:
    Θα πω και θα ξαναπώ και θα ματαξαναπώ ότι είσαι: Κορυφαίος! Κατάφερες να βγάλεις γέλιο από τη μεγαλύτερη Δυσκολία! Έδωσες με ακρίβεια όχι μόνον το πως είναι παροδικά να χάσεις μέρος της όρασής σου, αλλά και το πως νοιώθει κάποιος που η όρασή του δεν θα επανέλθει ποτέ! Ακόμη είπες και τι είναι εκείνα που οι μάρτυρες λένε στα δικαστήρια..! Ορκίζονται ότι σε είδαν να ψάχνεις τον κάδο..! Αν σ αυτό τον κάδο είχε πετάξει ο ..αιμοσταγής δολοφόνος κομματιασμένο το πτώμα της κοπέλας, αίφνης είσαι εσύ αυτός! Άντε ν αποδείξεις τις οφθαλμαπάτες! Άντε να εξηγήσεις το λεκές σ επίμαχα σημεία..! Άντε να κάνεις μια αδέξια κίνηση αν ..τολμάς! Μπορεί να γίνεις ξαφνικά το κομμάτι που έλειπε από μια άλλη ιστορία! Αυτό που έχει ως υπέδαφος κάποιος άλλος στη σκέψη και στο νού του.. Γιαυτό οι άνθρωποι ΔΕΝ συνεννοούμεθα! Όχι! Δεν συνεννοούμεθα! Άντε ξαναβρές τα διεισδυτικά μάτια σου για να μπορείς να ..περιπολείς και σε κανέναν πύργο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @ Τατιάνα Καρύδη
    Σε παρακαλώ πήγαινε στα μηνύματα σου στο FB.
    Σε ευχαριστώ πολύ για την τιμή της επίσκεψης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ευπατρίδη μου, μπήκα και διάβασα και α ευχαριστώ εγώ για την Τιμή που μου κάνεις.
    Όλες οι ευχές μου για σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Καλημέρα Χριστόφορε!
    Ήρθα για να βεβαιωθώ πως όλα πάνε καλά και να ευχηθώ καλό Πάσχα!
    Όσο για τα μάτια, περασμένα ξεχασμένα!
    ΑΦιλιά... ματάκια μου! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @ Άιναφετς
    Πολύ χαίρομαι που ήλθες να μου ευχηθείς. Καμάρωσα το "νινί" σου εκεί στου Θερμογιάννη τις προάλλες. Πόσο με συγκίνησε.
    Σε ότι αφορά τα μάτια πρέπει να υποβληθώ σε μια ακόμη επέμβαση γιατί υπήρξαν επιπλοκές και περιμένω να με καλέσουν από μια λίστα που με έχουν βάλει.

    ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΌΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΣΟΥ ΜΕ ΥΓΕΊΑ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή