ΠΑΡΑΛΟΓΙΖΟΜΑΙ ΠΑΛΙ;

     Με άκρα μυστικότητα άκουσα πίσω από πόρτες γυμνές από  την οικονομική ανέχεια,  ότι την Κυριακή θα γίνει κάτι που ονόμαζαν οι συνωμότες, εκλογές. 
Τρόμαξα τόσο πολύ από την είδηση που άρχισα να τρέχω προς τα πίσω - τρέχω πιο γρήγορα έτσι-  για να βγω έξω στον καθαρό αέρα που μόλις είχε κάνει μπάνιο αλλά το αποσμητικό του ήταν δυνατό και μου έφερε αναγούλα. 
    Μόλις ηρέμησα λίγο, κάθισα σε μια πέτρα στο πεζοδρόμιο, με την οποία τα παλιά χρόνια είχαμε κάποια σχέση, και της είπα. «Θα έχουμε εκλογές μεθαύριο». Εκείνη αντί να με τινάξει με τρόμο από πάνω της, άρχισε να σαλιαρίζει χρησιμοποιώντας τα σαλιγκάρια που φωλιάζανε από κάτω της και γέλαγε σαν κατσίκα γκαστρωμένη.  Δεν την αναγνώριζα. Μα να πρόκειται να συμβεί κάτι το τόσο τρομακτικό και κείνη να γελάει με τα απαίσια βαθουλώματά της να μου κλείνουν το μάτι; Ε! Αυτό πήγαινε πολύ!
    Θυμωμένος σηκώθηκα. Της έδωσα μια κλωτσιά που μου διέλυσε το πόδι, αλλά την φχαριστήθηκα. Κουτσαίνοντας, έφυγα βλαστημώντας  και ψέλνοντας τα δώδεκα Ευαγγέλια ταυτόχρονα. 
     Ησύχασα κάπως αλλά μέσα μου δεν έλεγε να φύγει ο πανικός από το τι με περίμενε την Κυριακή. Ανήκουστα πράγματα. 
Εκλογές, σου λέει ο μυστικός πράκτορας πίσω από τις  γυμνές σεξόπορτες. Μα με ρώτησε κανείς εμένα; Εντάξει,  ο κερατάς το μαθαίνει τελευταίος. 
    Αν νομίζουν όμως πως  έτσι θα με ξεφορτωθούν τα φορτηγά που αλωνίζουν στα Μαξίμου, στο μάξιμουμ και αλαλούμ,  είναι λάθος τους. 
Θα τυλίξω τα μαλλιά που είχα στα νιάτα μου με κείνα τα μακριά χαρτιά που γράφουν τα ονόματα που σταυρώνει ο κόσμος λες και όλοι γίναν Πόντιοι Πιλάτοι και θα πάω να χορέψω με πάθος έξω από κείνα τα δωμάτια με τους μαυροπίνακες, στα σχολεία. 
Εκείνοι οι τύποι που γράφουν τις ταυτότητες σε παπύρους,  θα γονατίσουν με θαυμασμό στο πάτωμα και θα φωνάζουν: «Ώπα! Ώπα!» 
   Αλλά κάνουν λάθος αν νομίσουν πως έτσι θα με καλοπιάσουν. Εγώ χορεύοντας με το στυλ μου το απαράμιλλο, θα πάω σε όλα τα δωμάτια με τους μαυροπίνακες και χορεύοντας θα τους μουντζουρώνω με την θεωρία της σχετικότητας και θα νικήσω στις εκλογές. Περήφανος και με τα ατέλειωτα ψηφοδέλτια τυλιγμένα στα παλιά μου τα μαλλιά, θα βγω στο δρόμο από κει που γράφει EXIT και θα δω αυτούς που κρατάνε εκείνα τα κουτάκια και τους λένε όλους Πολ. Δεν έχω ιδέαν ποιος τους βάφτισε έτσι όλους.  Θα πάρω τα κουτάκια τους παραμάσχαλα και στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς θα τα γεμίσω σοκολάτες από γάλα ψεύτικης καμήλας και θα τους τα δώσω κουνώντας μεγαλόπρεπα το ψηφοδελτιοκέφαλό μου. Θα γίνω μόδα και στην Γιουροβίζιον αφού έχω και  τα γένια αλλά όχι χτένια και βούρτσες φυσικά. 
    Το βραδάκι τα κανάλια της Βενετίας, του Άμστερνταμ  και της ερήμου Καλαχάρι -μεγάλη της η χάρη- θα γεμίσουν μάγους και μάγισσες που θα κάνουν μαύρη μαγεία σε κάτι πίνακες, που μερικοί θα θέλουν να εξαφανίσουν και άλλοι να τους αγκαλιάσουν με λατρεία. 
   Στο Σύνταγμα θα γίνουν αλλαγές σημαντικές. Ισπανοί θα χορεύουν τσάμικο με Ινδούς φακίρηδες και κυρίες με ψηλά τακούνια θα φωνάζουν :« Μίλησε ο λαός! Μίλησε ο λαός!» Δεν θα ακούγονται όμως εκεί ψηλά στα τακούνια  τους που είναι σκαρφαλωμένες μέσα στην βροχή.
    Ένας με πολύ ευάριθμα κιλά ισορροπώντας με χάρη σε μια ομπρέλα από το Κατάρ δική του 100%,  θα καλύψει όλες τις φωνές ουρλιάζοντας: «Θα πάω στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Να! Για να μάθετε έτσι που ψηφίσατε!»
Η έκφρασή του όμως θα μοιάζει σαν να  θέλει να πάει στην πλησιέστερη τουαλέτα.  Εγώ θα  βρω μια της λαϊκής αγοράς και θα του την πάω του φουκαρά, σέρνοντάς την  με το ζόρι, παρά την αντίστασή και τα μουγκρητά της. 
    Όταν μετά τις εκλογές όλα ηρεμήσουν, με χάπια αεικίνητα ή με δυναμικούς αναισθησιολόγους, εγώ θα εισβάλλω στο  χειρουργείο για να ξαπλώσω με χάρη και στυλ παλιάς σχολής, πριν φέρουν τον ασθενή που περιμένουν τόσες ώρες. 
Τώρα ακούω κάτι  σαν «ουφ ήρθε», πίσω από κάτι φώτα ανάγωγα και προκλητικά.