ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΚΟΙΤΑΤΕ;

         «Δε μου λέτε; Γιατί κάθεστε και με κοιτάτε; Σας αρέσω ή μήπως σας θυμίζω κανένα γνωστό σας; ε; Τι στο διάολο σας έπιασε και μαζευτήκατε εδώ και καρφώσατε τα μάτια σας πάνω μου λες και δεν έχετε ξαναδεί ξυπόλητα πόδια; 
Τι; Δεν κοιτάτε εμένα; Αλλά; Α! Τώρα κατάλαβα. Πίσω μου κοιτάτε ε; Σας αρέσει; Εντάξει, δε λέω, ακόμα δεν πρόλαβα να μαζέψω το σακίδιο! Χάλια το σακίδιο πάντως. Εσείς εκεί δεξιά που κουνάτε το κεφάλι συμφωνείτε. Το βλέπω από την έκφραση σιχασιάς που έχει πάρει η μούρη σας. Δεν έχετε άδικο. Η αλήθεια είναι πως βρωμάει μούχλα και ποδαρίλα από τις άπλυτες κάλτσες που έχω μέσα. 
Πως; Τι λέτε εκεί πάνω; Δεν κοιτάτε το σακίδιο; Αλλά; Α! Το παγκάκι! Αχ αυτό το παγκάκι! Σταρ της περιοχής έχει γίνει. Βέεεβαια! Και πως να μην γίνει. Αφού πέρσι τον χειμώνα δυο γεροντάκια - όχι λεβέντες σαν εμένα - πέθαναν εκεί πάνω. Δεν άντεξαν το κρύο. Τους γελοίους. Τι το 'θελαν το παγκάκι όταν δεν άντεχαν το κρύο; Χάθηκαν οι γωνιές εκεί στις εισόδους των κτιρίων;  Εντάξει υπήρχε και κείνος που τον δολοφόνησαν ενώ κοιμόταν εκεί. Ποιοι και γιατί; Κανείς δε ξέρει. Καλά δε μιλάμε και για κείνη την χαζή που κρεμάστηκε από το κλαδί! Το  βλέπετε το σκοινί με θηλιά εκεί που κρέμεται πάνω από το παγκάκι; Χα χα χα χα. Ανατριχιάζετε βλέπω. Ναι δεν σκέφτεστε όμως πως επειδή συνέβηκαν όλα αυτά που σας είπα πιο πάνω, κανείς δεν το θέλει το παγκάκι και έγινε ιδιοκτησία μου. Έχω αφήσει και το σκοινί με την θηλιά να κρέμεται, από το κλαδί έτσι για στολίδι. Έχει μια σουρεαλιστική υπόσταση. Δε νομίζετε;
    Εσείς εκεί πέρα γελάτε ε; Γιατί;  Σας φάνηκε αστεία η λέξη ιδιοκτησία που είπα πιο πάνω; Εντάξει δεν σας αδικώ. Κι εγώ στη θέση σας θα το έβρισκα αστείο. Για φανταστείτε την ερώτηση: "Τι ιδιοκτησία έχετε;" Απάντηση : "Ένα παγκάκι κύριε έφορε!"  χα χα χα χα Γελάω γιατί δεν πάει πολύ καιρός που στην ερώτηση αυτή θα έλεγα: " Έχω ένα διαμέρισμα στο Παγκράτι κύριε έφορά μου".  Βέβαια το "έφορα μου"  θα ήταν μέσα στο σαβουάρ βίβρ που λέγανε οι παλιότεροι. 
    Εσείς κυρία μου, που κουνάτε το κεφάλι κοιτάζοντας το  παγκάκι, μήπως σκέφτεστε πως είναι δύσκολο να κοιμηθεί εκεί πάνω; Δε λέω, στη αρχή δυσκολεύτηκα.  Πονούσαν τα πλευρά μου πιανόταν η πλάτη μου, είχε πληγιάσει εδώ το κόκκαλο στη λεκάνη, έπεφτα στο χώμα όποτε γύριζα στο ύπνο μου, το σακίδιο ήταν πολύ άβολο για μαξιλάρι. Σιγά- σιγά όμως το συνήθισα. Τώρα δεν το αλλάζω ούτε με κρεβάτι στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία που θα μπορούσα να βλέπω και την βουλή απέναντι. 
    Εντάξει .... τι λέτε κύριε μου εκεί; Τα πόδια μου; Μάλιστα κύριε τα πόδια μου είναι βρώμικα. Μάλιστα κύριε, τα νύχια των ποδιών μου είναι μακριά και ολόμαυρα απ΄την βρώμα. Μα κύριε μου, τα πόδια μου σας μάραναν; Μήπως σας μυρίζουν; Δε νομίζω, γιατί  ανακάλυψα τούτο τον καιρό, πως τα πόδια βρωμούν μόνο στην αρχή, μετά όλη η βρωμιά που μαζεύεται ανάμεσα στα δάχτυλα και στις πατούσες είναι το καλύτερο αποσμητικό. Αν βγάλετε τα παπούτσια και τις κάλτσες σας μπορεί τα δικά σας μπανιαρισμένα πόδια να μυρίζουν πιο άσχημα από τα δικά μου, που στο κάτω- κάτω μοσχοβολούνε φύση.....χα χα χα χα !
Τι λέτε εσείς εκεί; Φυλακή λέτε; Να με βάλουν φυλακή γιατί είμαι άσχημο θέαμα για τον τουρισμό; Δεν έχετε άδικο. Κι εγώ το ίδιο θα έλεγα αν εκεί στο Παγκράτι που έμενα, έβλεπα στο πάρκο έναν τύπο σαν εμένα. Σας λέω κύριε, να εύχεστε να μην φτάσετε σε κατάσταση παγκακίου ή μάλλον το αντίθετο. Να εύχεστε να μπήτε στην "παγκακιοκοινωνία"  γιατί ότι και να λένε εκείνοι οι κουστουμαρισμένοι τύποι στο κτίριο απέναντι από το ξενοδοχείο Grande Bretagne - ωραία το είπα ε;- για πλεονάσματα, για πάταξη φοροδιαφυγών, για σακσές στόρυ, για κατασχέσεις κατοικιών και άλλα ωραία, εσάς δεν θα σας αφορούν. Εγώ ας πούμε χέστηκα - συγγνώμην - για ότι και να λένε, γιατί τώρα πια ευτυχώς δεν τους ακούω κιόλας, αφού το όργανό τους.....όχι όχι μην παρεξηγήτε, την τηλεόραση μου εννοώ, την έχει η τράπεζα που πήρε το διαμέρισμα. Απορώ πάντως,  βρήκε άραγε να το πουλήσει; 
    Πως; Πως είπατε; Γιατί δεν πλένομαι; Που; Α! Σε κείνα τα ιδρύματα για τους αστέγους; Είμαι πολύ βρώμικος ε; Δεν αντέχετε να με βλέπετε ε; Αν σας μυρίζω απλυσιά δεν έχετε άδικο που κλείνετε την μύτη σας. Τα ρούχα αυτά τα φοράω απ΄τον χειμώνα. Ναι, ναι ζεσταίνομαι. Ναι, ναι έχουν ποτίσει ιδρώτα.  Σε κείνα τα ιδρύματα που λέτε, μαζεύονται όλοι οι σαν μένα αλλά και κάτι άλλοι που κοπανάνε οινοπνεύματα και κάτι άλλες ουσίες. Όχι όχι δεν έχω όρεξη να αρχίσω κουβέντες για το πως έφτασα εδώ ή για το πως οι άλλοι έφτασαν εκεί που έφτασαν. Τους μόνους που ζηλεύω είναι εκείνους που έχουν τα μεγάλα χαρτοκιβώτια για να κοιμούνται μέσα. Τουλάχιστον δεν βρέχονται από τη βροχή ή από κάποιους ηλίθιους που κάνουν την πλάκα τους κατουρώντας πάνω μου την ώρα που κοιμάμαι στο παγκάκι. Αυτό μυρίζετε. Τις κατρουλιές των άλλων, που μπορεί να είναι και κανείς τους, ανάμεσά σας. 
Πού κάνω εγώ την ανάγκη μου ρωτάτε κύριε; Αυτό δεν μπορώ να σας το πω δημόσια. Αν θέλετε και αντέχετε την βρώμα μου, ελάτε να σας το πω στο αυτί. Είναι μυστικό. Έχω βρει ...τρόπο. Και να δείτε το παράξενο. Στην προ "παγκακίου" εποχή με είχαν τρελάνει οι αιμορροΐδες.  Τώρα δεν ξέρω πως, αλλά έχουν εξαφανιστεί. Ίσως η υγιεινή διατροφή μου, χα χα χα χα! Φαίνεται πως τα αποφάγια στους κάδους πίσω από τα εστιατόρια έχουν θεραπευτική επίδραση στις αιμορροΐδες. Η Κινέζικη δε κουζίνα, τι να σας πω ....βάλσαμο!
    Η οικογένεια μου; Α! Τώρα μάλιστα! Ούτε ξέρουν που είμαι! Είμαι σίγουρος ότι θα έχουν βγάλει αυτά, τα πως τα λένε, που βγάζουν για τις εξαφανίσεις ηλικιωμένων. Έτσι όπως έχω γίνει όμως τώρα, με τα κιλά που έχασα με τα μαλλιά που έπεσαν τελείως και τα γένια μου, που έχουν γίνει σαν  λευκά στουπιά ποιος να με αναγνωρίσει; Άσε καλύτερα θα βρουν το δρόμο τους. Εγώ βάρος τους ήμουν έτσι κι αλλιώς. 
   Πως; Δεν σας άκουσα; Α! Πως τα πάω με το σεξ;  Χα χα χα χα! Κυρία μου με πεσμένες αξίες θα ασχολούμαι τώρα; Εδώ σκέφτομαι πως να μην βρέχομαι τον χειμώνα και θα ασχολούμαι με το ...πως το είπατε; 

Τώρα που το λέτε όμως θυμάμαι μια βραδιά, μήνες πριν που με πλησίασε μια ...συνάδελφος. Σαν νοικοκυρά που ήταν, είχε τα πράγματα της σε καροτσάκι σούπερ μάρκετ. Ήταν φανερές οι διαθέσεις της, αλλά μόλις έφτασε κι έκατσε στο παγκάκι, της έδειξα προς τα πάνω -με το δάχτυλο φυσικά- και μόλις είδε το σκοινί με τη θηλιά που κρεμόταν από πάνω μας, σηκώθηκε κι έφυγε τρέχοντας. Την άλλη μέρα πρωί- πρωί την είδα που πέρασε να δει αν κρεμόμουν, -κλίνγκ κλάνγκ- από την θηλιά. Έκανα πως κοιμόμουν. 
   Όχι κυρία! Όχι κύριε, που ρωτάτε ταυτόχρονα αν φοβάμαι τίποτα. Τι να φοβάμαι; Θυμάστε τι είχε πει ο Καζαντζάκης; "Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος"! Εγώ θα πρόσθετα και το "Δεν έχω τίποτα, είμαι λέφτερος". 
    Την μοναξιά; Αν φοβούμαι την μοναξιά; Χα χα χα χα! Μα τι λέτε τώρα. Ποια μοναξιά; Άκου μοναξιά! 
Οδυσσέα! Εϊ Οδυσσέα! Έλα εδώ μωρέ! Κοιμάσαι ακόμη; Οδυ σσέ ααα! Έλα είπα!
    Τι λέτε λοιπόν: Με τέτοιον φίλο μοναξιά; Εντάξει! Είναι κι αυτός βρώμικος.Μυρίζει άσχημα σαν εμένα. Τα νύχια του θέλουν κι αυτουνού κόψιμο, θέλει ένα καλό λούσιμο. Έχουμε όμως τα ίδια γούστα στο φαγητό. Αν κι αυτός έχει αδυναμία στην Ιταλική κουζίνα. Τρελαίνεται για μακαρόνια μπολονέζ. Ε Οδυσσέα; Μίλα μωρέ; Πες κάτι; Μη ντρέπεσαι! Πες! Είμαστε οι καλύτεροι φίλοι στον κόσμο ναι ή όχι; 
    Γαβ! Γαβ!!Γαβ!!
Είναι και μπάσος ο φίλος μου ο Οδυσσέας!