Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

ΟΙ ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΙ (του GiP)

    Ο φίλος GiP κεντάει πάλι ταξιδεύοντας στα διάφορα σύμπαντα. μπρός - πίσω στο χωροχρόνο. Εκείνο που με ανησυχεί και με τρομάζει (;) μαζί του είναι η ώρα που γράφει τα κείμενά του. Πάντα την νύχτα. Πρίν ξημερώσει. Γιατί άραγε; Μήπως ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΗΛΙΟ; Αν έγραφε σε χαρτί θα ήθελα πολύ να το έβλεπα. Θα έχει άραγε σταγόνες... αίματος ;


    Έπεσα στην βρεγμένη πράσινη άμμο και έπιασα το πόδι μου. Δεν έβλεπα τίποτα πάνω του, αλλά ΚΑΤΙ ήταν τυλιγμένο στο πόδι μου...
    "Καλά να μη σε βλέπω", είπα ξαλαφρωμένος επειδή κατάλαβα ποιός ήταν... αλλά ούτε και να σε αισθάνομαι... Τι καινούργια τεχνική έκανες πάλι στους β εγκεφαλικούς μου νευρώνες ;
Το γέλιο του δεν το άκουσα, το αισθάνθηκα μέσα στο μυαλό μου. Μετά ένοιωσα ένα ελαφρύ πόνο στο πόδι...
    "Βρε μανία με το πόδι μου..." σκέφθηκα. Δεν χρειαζόταν να το πω, δυνατά, άκουγε τις σκέψεις μου και με καταλάβαινε. "Ελα... κατέβα και με βαραίνεις... να ξεπεταχτεί ξαφνικά τίποτα.... να δω πως θα κουνηθώ..."
    Δεν τα πίστευα, για να ξεκουμπιστεί από το πόδι μου τα έλεγα... Τα φιλικά του αισθήματα τα ήξερα από τότε που μπαινοβγαίνω στα διάφορα χωροχρονικά συνεχή, κυνηγημένος από τους ΔΙΩΚΤΕΣ που είχαν βαλθεί να με σταματήσουν πριν...
    Ούτε να το σκέφτομαι δεν ήθελα... μπορεί να είχαν αισθητήρες σκέψης και να με έπιαναν. Τα τελευταία μοντέλα είχαν εμβέλεια μόνο 75 χωροχρονικά συνεχή αλλά η προοδος συνεχιζόταν... Και πάντα σκόρπιζαν μέσα στο άπειρο όταν κυνηγούσαν...
    Φιλικό το πλάσμα, δε λέω με είχε σώσει και μερικές φορές, αλλά όποτε ήταν κοντά μου, επειδή ακριβώς μου είχε ξανοιχτεί με τον δικό του μοναδικό τρόπο... πρόσεχα τα πόδια μου... Να προσέχουμε για να έχουμε... Άσε που δεν ήξερα αν ήταν χορτάτο...
    "Ξέρεις που είμαστε;" το άκουσα στο κεφάλι μου να απαντά ενώ σχεδόν αμέσως το ένοιωσα να φεύγει από το πόδι μου και να έρχεται δίπλα μου.
Ευτυχώς ΗΤΑΝ χορτάτο... Χέρια δεν έτρωγε ποτέ, μόνο πόδια...
"Που είμαστε;" ρώτησα το πλασμα που είχε φτιάξει τη βάρκα... Σαν και εκείνη ούτε αυτό είχε όνομα... ΔΕΝ έπρεπε να έχει όνομα, αλλιώς θα το εντόπιζαν αμέσως... Μία φορά μπήκε στο μυαλό μου για να μου πει το όνομα του, είχε πιεί αρκετό Ραγούς από τον Ζαρ του γαλαξία 3517 πριν...
    Αποτέλεσμα... χρειαστήκαμε 13 σάλτα σε οχτώ γαλαξιακά σμήνη του σύμπαντος Ρ43Υ για να ξεφύγουμε... Μέχρι στη γη σκεφτήκαμε να πάμε για να τους την σκάσουμε... Δεν θα μας περίμεναν εκεί... Σε εκείνη την μικρή τρελλοχώρα του Βόρειου ημισφαίριου που ήταν οι έδρα τους...
    "Που είμαστε ; " ρώτησα σταματώντας να σκέφτομαι άλλα. Πάντα όταν τον είχα δίπλα μου με έπιαναν οι αναπολήσεις (ήξερα ότι είναι αρσενικός... ήταν περήφανος που ανήκε στο 2ο από τα 5 φύλα του είδους του...)
    "Εκεί που αποκωδικοποιούν τα πάντα" μου είπε. Πλανήτης Τερφ, Γαλαξίας ΡΤΘ7825Ε... "
    "Σύμπαν Φ42Γ..." συμπλήρωσα έντρομος. "ΕΔΩ βρήκαμε να πέσουμε; Τι μου έκανες... μου έκοψες τη μισή εγκεφαλική προώθηση"
    "Δεν ήξερα ότι ήσουν εσύ..." απολογήθηκε... Πείναγα... ένοιωσα ένα πόδι και αγκιστρώθηκα πάνω του...
    Τωρα μάλιστα... Τελικά ΔΕΝ ήταν χορτάτος ! Με συγκίνησε το ότι τραβήχτηκε από το πόδι μου, αλλά καλού κακού το τράβηξα πίσω...
    "Έλα..." με παρηγόρησε... "Τα έχουμε καταφέρει και σε χειρότερα μέρη..."
    "Το μωρό τουλάχιστον είναι ασφαλές;"
    "Το άκουσες πριν σαλτάρουμε" μου είπε. Και αυτό και το αδελφάκι του...΄Οταν μπήκε η μητέρα τους γαληνέψαν...
    "Έχεις δίκιο... ¨ του απάντησα. Όσο κάνει ΑΑΑΚΝ δεν κινδυνεύει.... Τους μπερδεύει..."
Μη το λές !! ουρλιαξε έντρομος στα αυτιά μου ! ΜΗ ΤΟ ΛΕΣ !! ΑΑΑΝΚ, ΑΚΑΝΑ, ΝΑΑΑΚ άρχισε να λέει γρήγορα, προσπαθώντας να μπερδέψει τους αισθητήρες...
    Ήταν αργά... Την είχα κάνει άλλη μία φορά... Έπρεπε να είχα μπει και εγώ στο αεροπλάνο που είχε κόψει το ψηλό λιγερό κορμί. Εδώ μπαινόβγαινα στα χωροχρονικά συνεχή σαν επιβάτης της παλιάς γραμμής τρόλεϋ < Πατήσια - Αμπελόκηποι, το να μπω στο κομμένο αεροπλάνο ήταν παιχνιδάκι. Γιατί δεν το έκανα; Ίσως η πατημένη κόκκινη τίγρη με το μυστικό ακόμα στην ουρά να με απώθησε, ίσως αφέθηκα χαζεύοντας το ελαφάκι που τους είχαν φέρει, ο Αβησσυνός τα εγγόνια του δεν θα τα πρόδιδε ποτέ, δε θα με σταματούσε ακόμα και αν καταλάβαινε... Δεν υπήρχε όμως καιρός για σκέψεις...
    Τώρα εγώ γαντζώθηκα πάνω του... Σαλτάραμε, μία φορά, δεύτερη, φώτα, άστέρια, γαλαξίες, τον κρατούσα σφιχτά... Κάποια στιγμή είδα πάλι τη γή, που είμαστε; Δεν πρόλαβαν τα κύματα αποτύπωσης της παρούσας κατάστασης στον γκρίζο πιά πλανήτη από κάτω, να ενεργοποιήσουν τους ιστορικο-πολιτικούς νευρώνες μου και τρίτο σάλτο... που το ακολούθησε αμέσως ένα τέταρτο... Ήταν πάντα πίσω μας, τους ένοιωθα, φοβόμουν...

6 σχόλια:

  1. Ενω μοιάζει να μη ξέρει τι γράφει όμως ξέρει; Είναι κόλπο;
    Αν ο gip έχει σχέδιο θα φανεί.
    Αλήθεια είμαι πολύ περίεργ..... να δω που θα το πάτε.
    963

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν ο GIP είναι δράκουλας όπως υπονοεί ο CRISTOBAL τότε ό ίδιος είναι ο σατανάς με τόσα ψέματα που μας έχει φλομώσει.
    Πάντως τα κείμενα που γράφετε έχουν πλάκα μέσα στην αναρχία τους.
    Δεν θα μιμηθώ τον CRISTOBAL να υποσχεθώ πως θα γράψω κάτι. Μπορέι όμωσ και να το κανω.
    R.W.P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ GiP

    Κατ' αρχήν ένα μεγάλο ευχαριστώ, σε όλους όσους ασχολούνται με όσα γράφω, σχολιάζοντας τα θετικά και αρνητικά. Το εκτιμώ ιδιαίτερα.

    Στον 963 :
    Δεν έχω συγκεκριμένο πλανο. Αν είχα δε θα ταίριαζαν τα όσα γράφω σε αυτό τον χώρο. Απλώς κοιτώ τι έγραψαν οι υπόλοιποι φίλοι και φίλες - ΓΡΑΦΟΥΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ - κοιτώ τι έγραψα εγώ και προσπαθώ να υπάρχει μία ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗΣ συνέχεια. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Την λογική συνέχεια των όσων γράφονται, την απάλειψη σφαλ΄μάτων, την επισήμανση παραλείψεων... τα αφίνω για τα "κανονικά" βιβλιά που γράφω και τους επιμελητές που μου δίνει ο εκδοτικός οίκος που συνεργάζομαι. ΟΧΙ ΚΑΙ ΕΔΩ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ !!
    (δεν γράφω περισσότερα, για να μην νομισθεί ότι έστω και έμεσα προσπαθω να εκμεταλλευθώ ένα φιλικό χώρο για να "με προωθήσω". ΔΕΝ το κάνω !

    Στον R.W.P
    O Christobal ανησυχεί γιατί γράφω συχνά τα βράδυα την ώρα που πολύς κόσμος κοιμάται. Με λέει Vabir. Την τελευταία φορά που κοίταξα σε καθρέφτη το είδωλο μου φαινόταν, αλλά όχι όλο, είμαι δυστυχώς πολύ χοντρός για ένα καθρέπτη ! Όσο για το σκόρδο, τρελλαίνομαι , Ιδίως με φασολάδα !

    Σοβαρά τώρα : Δεν ξέρω κάθε πότε θα γράφω. Έχω τα οικογενειακά μου, τα προσωπικά μου, τισ δουλειές μου όπως όλοι σας. Το κυριότερο... ΠΟΤΕ δε θα γράψω γιατί "πρέπει". Συχαίνομαι το ¨βιομηχανικό" γράψιμο. Πρέπει να έχω ελεύθερο χρόνο ΚΑΙ διάθεση. Αλλιώς χαλά η συνταγή. Για κάθε γράψιμο ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ για αυτό εδώ που είναι σαν ένα παιχνίδι...

    ΠΟΛΥ φιλικά

    GiP

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 4
    Η νυχτα επεφτε βαρια παντου.Ο φωτινος ποντικος εριχνε αμυδρο φως γυρω.Ηξερα οτι ηταν καπου εκει.Κοιταξα κατω και νατην!!Φορουσε κοκκινο κραγιον που δεν της πηγαινε και ιδιαιτερα .Αυτη η τιγρη ηταν ανικητη.Αρχισε να με πλησιαζει χαμογελοντας.Το ενα της αυτι ελειπε.Ξαφνικα η τεραστια μελαχρινη ομορφη γυναικα την επιασε και την εβαλε πανω στο υποβρυχιο.Για να δουμε τωρα θα την ξαναβλεπαμε..?
    Τοτε ο ανθρωπος του χιονιου που αδικα κοιτουσε εξω ολο το χρονο,με κοιταξε θλιμενα εξυσε το καροτο του και μου ειπε....νανι..!
    ΕΚΤΟΡΑς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΑΓΑΠΗΤΕ G.I.P τα κειμενα σου ειναι εξαιρετικα!
    Απο οτι καταλαβα εισαι επαγγελματιας.Χαιρομαι που γραφεις σε αυτο το blog,ομως θετεις τον πυχη πολυ ψηλα για τους υπολοιπους.Ας δουμε λοιπον τι μπορει να βγει απο αυτο!
    Με θαυμασμο ΚΑΡΕΤΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. AΠΟ GiP ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΡΕΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ :

    Κατ' αρχήν ένα ακόμα ευχαριστώ. Επαγγελματιας... οχι με την αυστηρή έννοια δεν είμαι... Στην Ελλάδα θεωρείσαι συγγραφέας αν έχεις εκδόσει από ΣΟΩΑΡΟ εκδοτικό οίκο 3 τουλάχιστον βιβλία. Το πόσο πουλήθηκαν, το πόσο αγαπήθηκαν - ή οχι - όχι σε κάνει καλό, μετριο ή κακό συγγραφέα, αλλά συγγραφέας με 3 βιβλία τουλάχιστον θεωρείσαι !

    Ε λοιπόν εγώ ακόμα ΔΕΝ είμαι συγγραφέας... Το παλεύω... για αυτό λέω... μη περιμένετε συχνά κείμενα... Η προσπάθεια να γίνω (τελειώνω το δεύτερο βιβλίο μου αλλά είναι σαν της Άρτας το γεφύρι, τελειωμό δεν έχει ! ) τα προσωπικά τα οικογενειακά... αυτά που υπάρχουν σε όλους μασ... δεν αφήνουν πάντα χρόνο... και όταν μένει δεν έχεις πάντα την κατάλληλη διάθεση "να παίξεις" με κείμενα σαν και αυτά που γράφω...

    Πέρα από αυτό... διάβασεσ τα ΠΟΛΥ καλά κείμενα που έχουν δημοσιεύσει και άλλοι φίλοι και φίλες εδώ ? Άν8ρωποι που υποθέτω ότι ΔΕΝ είναι ούτε φιλοδοξούν να γίνουν επαγγελματίες, απλώς το διασκεδάζουν ! Είναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ το ΠΟΣΟ ΚΑΛΑ γράφουν !!

    Για να τελειώσω... γράφετε για να γράφω ! Τα γραπτά σας, είτε είναι λίγες γραμμές είτε περισσότερες, είναι "καύσιμα" στην φαντασία μου που 8έλει να πετάξει όταν επισκέπτομαι αυτό το site.

    ΔΥΣΚΟΛΑ θα γράψω δύο συνέχειες, την μία πίσω από την άλλη, χωρίς κάτι άλλο από κάποια φίλη ή φίλο ανάμεσα, "δεν μου βγαίνει"...

    Θέλω ένα κείμενο σχετικό ή άσχετο με τα δικά μου, να με τσιγκλίσει, να με κάνει να σκεφθώ "από εδώ τώρα... πως πάνε σε αυτά που μόλις σκέφθηκα να γράψω ?" . Ή να συμπληρώσω μία άλλη ιδέα, να γίνουν τα δικά μου κείμενα καύσιμα και τσίγκλισμα για μία άλλη φαντασία, ακόμα καλύτερα !

    Όσο για τον πήχυ... ΕΣΕΙΣ τον βάλατε ψηλά, όχι εγώ. Με τα σχόλια σας, την αγάπη σας, τα μικρά ή μεγάλα σας "διαμαντάκια", ακόμα και με την γκρίνια σας ! Όλες παίζουν με επιτυχία εδώ, όλοι παίζουν, όλα παίζουν !

    GiP

    ΑπάντησηΔιαγραφή