ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΩ (απο flc)

ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ: ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ
Μου πήρε κάτι λιγότερο από τρία λεπτά, να αποφάσισω αν ήμουν αρκετά καθαρός...Τυλίχτηκα με την λευκή αλλά κατά τόπους υπόλευκη πετσέτα σήκωσα τα βουκολικού ύφους σκεπάσματα και έπεσα μπρούμητα στο κρεββάτι 1.2..3...
 _______________________________________________________________________

     Ήμουν σ ένα όμορφο μέρος και για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωθα ήρεμος, κοίταζα το νερό όταν ένας αταίριαστιος ήχος έσπασε τη αυτοσυγκέντρωσή μου, κάτι σαν κουδούνι, ήταν επαναλαμβανόμενος και εκνευριστικός. Άνοιξα τα μάτια και η ηρεμία του ονείρου εξατμίστηκε. Το φως στο δωμάτιο ήταν αρκετό για να αναγνωρίσω βασικές πληροφοριές όπως πόρτα μπανιου, παράθυρο, κομοδίνο, τηλέφωνο, το οποιο συνέχιζε να χτυπάει, παρακαλώ, είπα με φωνή υπνου, τίποτα, παρακαλώ, ξανά τίποτα. Η ώρα ήταν τέσσερις το πρωι, έκλεισα το τηλέφωνο, έβρισα, μάλλον στα φινλανδικά και ξαναβούλιαξα στα μπαγιάτικα μαξιλάρια..

     Έχω κοιμηθεί σε πολλά δωμάτια, κάθε φορά ξυπνώντας χρειαζόμουν περίπου ένα λεπτό να συνδέσω τις πληροφορίες και να θυμηθώ που βρίσκομαι. Τώρα ένιωθα το μέρος πριν ξυπνήσω, με περίμενε. Άνοιξα της μοναδικής αισθητικής κουρτίνες , άφησα τα μάτια μου ανοιχτά, απαλά, να συνηθίσουν το φως, τα έβαλα σε λειτουργία και δούλεψαν, να το πάλι, εκεί κάτω, εκεί που ήταν το νερό. Ντύθηκα βιαστικά, οτι έβρισκα μπροστά μου δηλαδή, και τρέχοντας κατέβηκα κάτω.

   Στο ίδιο σημείο, μόνο νερό, το ίδιο που έβλεπα στον ύπνο μου, με μια διαφορά, ήταν κι εκείνη εκεί, μου χαμογέλασε και συνέχισε τη δουλειά της, ποιά ήταν η δουλειά της δεν γνώριζα αλλά έδινε την εντύπωση ότι με κάτι συγκεκριμένο ασχολιόταν, ξαφνικά σήκωσε το κεφάλι και με κοίταξε , το νεάρο της πρόσωπο είχε μία ιδιαίτερη όψη , το έντονο αλλά καθησυχαστικό της βλέμμα μ έκανε να νιώσω αμήχανία και μετά θυμό, έπρεπε να σταματήσει. Γύρισα την πλάτη μου και προχώρησα προς την είσοδο, την άκουσα να μου μιλάει αλλά έκανα ότι δεν άκουσα. Δεν ήθελα ν' αρχίσει, ήταν καλα έτσι..Δυστυχώς όμως έπρεπε ν αρχίσει, ήταν εκεί με περίμενε και ήθελε να το ακούσω. Δεν είχα πολύ χρόνο μάλλον, ήταν ήδη μεσημέρι...