ΟΙ ΓΥΑΛΙΝΕΣ ΧΩΡΕΣ (απο ΕΚΤΟΡΑς)

 ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ: "ΤΟ ΠΟΚΕΡ ΤΗΣ ΝΥΧΤΕΡΙΔΑΣ"

"ΜΟΝΟ ΑΝ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΣΤΟ POKER ΤΗΣ ΝΥΧΤΕΡΙΔΑΣ θα μάθεις".

Ανατρίχιασα...όχι, ΟΧΙ το poker της νυχτερίδας.

Ήμουνα πια χαμένος.....Στο poker της νυχτερίδας όπως ήταν φυσικό έχασα.

_________________________________________________________________________________

     Τώρα περίμενα την απόφαση των νάνων. Μετά από μερικά μικρόλεπτα εμφανίστηκαν κρατώντας τον πάπυρο της αλήθειας. Η διαδικασία ήταν απλή και τρομακτική.

Έπρεπε να πάω στην θάλασσα με τις γυάλινες χώρες, να βρω τους δυο κρυστάλινους βιολιστές, να μου πουν που είναι το δάσος που επιπλέει.

Αποστολή αδύνατη. Ξεκίνησα το επόμενο πρωί. Κατά το απόγευμα έφτασα στην πρώτη γυάλινη χώρα. κοίταξα το είδωλο μου που καθρεφτίζονταν στους γυάλινους θόλους, και μπήκα. Στις πρώτες πύλες με σταμάτησαν τα γεράκια της πόλις.

Σαν αιώνιοι φύλακες πέταξαν από πάνω μου τρεις φορές πριν με αφήσουν να μπω πιο μέσα.

Εκεί στην κεντρική πλατεία, μέσα στην κιβωτό, με περίμενε ο διάσημος καπετάνιος.

Υποκλίθηκα μπροστά του. Με κοίταξε με τα αρχαία μάτια του και μου είπε:

     ΄΄ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΠΙΑΝΟ ΠΟΥ ΚΟΥΝΑΕΙ ΤΗΝ ΟΥΡΑ ΤΟΥ΄΄, είπε και εξαφανίστηκε μέσα στο πλοίο!

     Ωραία. Κι άλλος γρίφος. Τι θέλει να πει όμως...

Την ώρα που σκεφτόμουν τι να κάνω, πέρασε από μπροστά μου μέσα στο νερό η χώρα του γιαπωνέζικου δέντρου. Άδραξα την ευκαιρία ανέβηκα στο πάντα μικρο δέντρο και κινήσαμε για αλλού....

     Από εκεί έβλεπα τα πάντα,όλες η πρωτεύουσες διέσχιζαν ήσυχα τα νερά, πηγαίνοντας προς τον μεγάλο καταρράχτη. Εκείνη την ώρα πέρασε από κοντά μας το καπιτώλιο της Ρώμης και σκούντηξε ελαφρά την segrada familia της Βαρκελώνης.

Η παρεξήγηση ήταν δεδομένη.

Εκείνη την ώρα άκουσα μια περίεργη μουσική. "Ω ΘΕΕ ΜΟΥ"...κάποιος κούρδισε τον JOKER!