ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΔΕΝΤΡΟ(απο flc)

 ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ: "ΠΑΝΙΚΟΣ"

Αφέθηκα στα χέρια της, με πήγε στο δωμάτιό μου, με ακούμπησε απαλά στο κρεββάτι και μου έδωσε να πιω κάτι που ήταν οικείο αλλά δεν είχα λέξη να το χαρακτηρίσω. Περίμενε εκεί δίπλα μου και μόλις ένιωσα καλύτερα με κοίταξε με το βλέμμα που είχα δει και νωρίτερα, άνοιξε το στόμα της και ξεκίνησε..

    -Ξέρεις, αλλά ακόμα δεν νιώθεις...

******************************************************************************

       Τι ήξερα, δεν ήξερα άλλα κάτι μου έλεγε ότι δεν είχε σημασία γιατί ακόμη δεν ήθελα να ξέρω. Καθόταν μπροστά μου και φαινόταν ήρεμη σαν γάτα που μόλις έχει καθαρίσει το τρίχωμά της, ευτυχώς δεν γουργούριζε γιατί θα είχα φύγει τρέχοντας. Ήπια το υπόλοιπο ζουμί και σηκώθηκα με προσπάθεια, πέρασα από μπροστά της χωρίς να την κοιτάξω, όχι από αδιαφορία αλλά από φόβο, πλησίασα το παράθυρο και αργά , πάλι χωρίς να κοιτάζω άνοιξα τις άθλιες κουρτίνες γυρισά αργά σαν κάποιος να μου έσπρωχνε το κεφάλι κι εγώ ν αντιστεκόμουν , -κάτι ήξερα- και κοίταξα εκεί που έπρεπε να είναι, και ήταν! θα έτρεχα πάλι κάτω να το δω από κοντά , αν δεν ήταν εκείνη να με σταματήσει.
     ΜΗΝ ΠΑΣ, ΔΕΝ ΧΡΕΙΆΖΕΤΑΙ, ΑΠΟ ΕΔΩ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΤΙ ΘΕΣ, ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΔΕΝΤΡΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΑΛΟ, ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΚΙ ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ.           

     Τεράστια πολύχρωμα ερωτηματικά στριμώχτηκαν στο κεφάλι μου, και ανάμεσα τους εικόνες μιας ζωής άγνωστης αλλά τόσο δικής μου...