Χρειάζεται και λίγο αγάπη. Όχι ότι θα μείνεις και μονάχος χωρίς δαύτη. Αλλά χρειάζεται και λίγο αγάπη. Διότι δεν έχει νόημα αλλιώς. Δεν έχει και πολύ που έφυγε το φως και άφησε ξωπίσω του φανάρια. Σπασμένα, καμένα, σβηστά. Βιαστήκανε να ανάψουν, φαίνεται. Αργήσανε να σβήσουν, είπες. Μα γι αυτό σου λέω. Χρειάζεται και λίγο αγάπη. ΑΣ αγαπήσεις μόνο τον εαυτό σου, "αυτό το μαύρο φως σου" - και μόνος σου πια, ΠΟΤΕ δεν θα 'σαι πάλι.
(Κι ένα σκυλί κουνούσε την ουρά του, να! 'δω μπροστά μου καθισμένο - κι έσκυβε το κεφάλι τρυφερά... και με τα δυο τα μαύρα του γυαλιστερά του μάτια, βουτούσε στα δικά μου τα υγρά - το άτιμο!.. μου θύμισε ξανά εκείνο το ενοχλητικό, πολύ συναισθηματικό, υπέρμετρα σκληρό για να το κουβαλάω "Ας αγαπήσεις μόνο τον...")
Όχι ότι θα μείνεις και μονάχος χωρίς δαύτη.
(Κι ένα σκυλί κουνούσε την ουρά του, να! 'δω μπροστά μου καθισμένο - κι έσκυβε το κεφάλι τρυφερά... και με τα δυο τα μαύρα του γυαλιστερά του μάτια, βουτούσε στα δικά μου τα υγρά - το άτιμο!.. μου θύμισε ξανά εκείνο το ενοχλητικό, πολύ συναισθηματικό, υπέρμετρα σκληρό για να το κουβαλάω "Ας αγαπήσεις μόνο τον...")
Όχι ότι θα μείνεις και μονάχος χωρίς δαύτη.
THOMAS, φίλε μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι ιδιαίτερα που σε ξαναβλέπω! Και μάλιστα μέσα από ένα τόσο εξαίσιο, εύαισθητο καλογραμμένο, σοφό - θα έλεγα - κείμενο.
Είμαι σίγουρος πως και οι άλλοι φίλοι θα το χαρούν δεόντως.
Να΄σαι καλά
Λεω υπέροχο!! Μπράβο THOMAS. Ποιητικό και συγκινητικό. Ο "εαυτός σου, αυτό το μάυρο φως σου"! Ελπίζω να έχουμε πιο συχνά τον THOMAS!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αλήθεια που χάθηκαν οι άλλοι; GIP, ΕΚΤΟΡΑΣ ΚΑΡΕΤΑ FLC ΕΒΙΤΑ; TI ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;
H αλήθεια όσων με τόσο λυρικό τρόπο παρουσιάζεις THOMAS, είναι συγκινητική. Λέιπουν σήμερα τέτοιοι τρόποι να εκφράζεται κανείες.
ΑπάντησηΔιαγραφήεπώδυνα εσωτερικό.Μην χαθείς πάλι Thomas..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήTHOMAS, οσες φορές έτυχε να σε διαβάσω με εντυπωσίασε ο άρτιος αλλά και συναισθηματικος τρόπος που εκφ΄ραζεσαι. Το τελευτάιο έχει κάτι σα λυγμό αλλά και ένα χαμ΄΄ογελο πικρό ίσως. Να σε βλεπουμε συχνότερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ! τι κόσμος μπαμπά :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπρόκειτο για ένα απλό σχόλιο στο κείμενο του Cristobal και σε κάτι άλλο που διάβασα. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τον Cristobal για την ανάρτηση.
Το "μαύρο φως σου" είναι δάνειο (άτοκο) από το τραγούδι "Το καράβι" και τον δίσκο "Μια ματιά σαν βροχή" των Ξύλινων Σπαθιών.
Αρχίζει έτσι "Αν συγχωρέσεις τον εαυτό σου αν καταφέρεις ν' αγαπήσεις λένε αυτό το μαύρο φως αλλάζει χρώμα νομίζω λένε κάτι ακόμα. Μοιάζουνε μαύρα τα νερά που ταξιδεύουμε όμως εμείς βλέπουμε χρώματα κι ακόμα πάνω στο Boundy λένε αντέχουμε" και τελειώνει
"Τι είν' η γαλήνη, τι είν' η γαλήνη αν συγχωρέσεις τον εαυτό σου λένε πως βλέπεις την απάντηση γραμμένη στη σελήνη"
http://www.youtube.com/watch?v=suv01EwMtgo