ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΜΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ: "ΟΙ ΓΥΑΛΙΝΕΣ ΧΩΡΕΣ"
Η παρεξήγηση ήταν δεδομένη.
Εκείνη την ώρα άκουσα μια περίεργη μουσική. "Ω ΘΕΕ ΜΟΥ"...κάποιος κούρδισε τον JOKER!
*******************************************************************************
Σεβάσμιε μεγάλε βάτραχε, αναγκάζομαι να καταφύγω στην συμβουλή σου αν και ξέρω πόσο δεν θέλεις να σε ενοχλούμε. Έχω πάει παντού, έχω ρωτήσει ακόμα και την μάγισσα των χρωματιστών πραγμάτων - όλοι ξέρουμε ότι είναι πάντα μεθυσμένη - και ..τίποτα. Κανένα αποτέλεσμα. Το γουρουνάκι μου πουθενά!
Μόνο εσύ μπορείς να μου πεις τι να κάνω τώρα πια.
"ΤΑΠΕΙΝΑ ΦΙΛΩ ΤΑ ΣΑΛΙΩΜΕΝΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ".
Κάθισα στην καρέκλα του ΠΕΡΙΜΕΝΕ και....περίμενα.
Η απάντησή ήρθε την ώρα που τα κίτρινα φθινοπωρινά φύλλα του είρωνα πλάτανου,με είχαν σκεπάσει σχεδόν εντελώς. Ήταν ξεκάθαρη.
Έπρεπε να συναντήσω τον άνθρωπο που ήτανε θεός, να γαργαλίσω τα παιδιά που κρέμονταν από πάνω του, και να κάνω τον δακρυσμένο μονάχο να μου πει γιατί κλαίει.
Θα έφευγα μόλις το φως ακουμπούσε τα πόδια μου.Έπεσα για ύπνο στην αγκαλιά του άνεμου που με νανούριζε και ....μα τι θόρυβος είναι αυτός;
Άνοιξα τα μάτια μου και εκεί μπροστά μου, τυλιγμένος με τον χιονισμένο μανδύα του, στεκότανε....ο περσινός χειμώνας! Ήταν γύρω στα 30, όμορφος ψήλος και αυθάδης. Κάθισε δίπλα μου, απειλώντας να με παγώσει έσκυψε με κοίταξε με τα κρυστάλλινα μάτια του και μου είπε:
"ΆΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΞΑΝΑΔΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΧΟΥΛΟ ΦΙΛΟ ΣΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ΄΄.
Μου χάιδεψε τα νυσταγμένα μου μαλλιά και μου τραγούδησε ένα παλιό τραγούδι της ΒΡΟΧΗΣ.
Ήμουν πια επίσημα στην αγκαλιά του χειμώνα και αυτό μόνο ένα πράγμα μπορεί να σημαίνει. Ο χρόνος έπρεπε να γυρίσει πίσω, γιατί κάποια πλάσματα μείναν ... πέρυσι!!
Ασπρόμαυρες πεταλούδες κάθισαν στα βλέφαρα μου.
Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει...
Φίλε μας ΕΚΤΟΡΑΣ εσύ δεν γράφεις. Εσύ μας ταξιδεύεις σε κόσμους ονείρου, σε κόσμους παραμυθιού. Κάθε φορά που αναρτώ κείμενό σου, νοιώθω κι εγώ δεν ξέρω πόσα χρόνια ελαφρύτερος. Μόνο που πρέπει να σε βλέπουμε πιο συχνά για να παίρνουμε την φρεσκάδα σου.!!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Κάποια πλάσματα έμειναν πέρσυ..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια Εκτορα...
Πόσο πιό ολοκληρωμένα πλάσματα θα είναι αυτά που έχουν μείνει πέρσυ; Πόσο διαφορετικά! Ψηφίζω, στο πέρσυ να τ' αφήσουμε...Εκεί, κολλημένα στο πέρσυ με μανία...Κάθε πέρσυ είναι σωσίβιο, ελπίδα για ένα αύριο που όλο και πιό πολύ θα θυμίζει τα "πέρσυ' μας...
Ωραία, δημιουργική και ταξιδιάρα η φαντασία σου....
Όμορφος, χρωματιστός, περίπατος σε τόπους ονειρικούς, παραμυθένιους. Ανοίγειε η καρδιά μας ταξειδεύοντας μαζί σου ΕΚΤΟΡΑ. Συνέχισε το ταξείδι και για μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως λεει και Βιολιστής στη στεγη, είναι ταξιδιάρα η φαντασία του ΕΚΤΟΡΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάω σε μέρη που θα ήθελα να φανταστώ. 'Ομορφες φράσεις, χρωματισμένες με ευαισθησία " Κάθισα στην καρέκλα του περίμενε" τι όμορφο!
Συνέχισε ΕΚΤΟΡΑ!!!
Γεια σου ρε ΕΚΤΟΡΑ ταξιδευτή της φαντασίας. Είμαστε οι επιβάτες σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαμαντάκια από το τελευταίο αριστούργημα του Έκτορα :
ΑπάντησηΔιαγραφή<< ... Μου χάιδεψε τα νυσταγμένα μου μαλλιά...>>
<<... Έπεσα για ύπνο στην αγκαλιά του άνεμου ... >>
Περιγραφή γεμάτη φαντασία, με πέννα βουτηγμένη στα χρώματα του λυρισμού.
Ο Έκτορας μας οδηγεί στο όνειρο διδάσκοντας λογοτεχνία !
εκτορα γράφεις σαν να μην έχεις βγει ακόμη απ το όνειρο.. υπέροχος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς την Εβίτα !! Που χάθηκες βρε ψυχή ? Φοβερός ο Έκτορας, κανείς εδώ δεν θα διαφωνεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά κι εσύ τι έγινες ; Νοσταλγήσαμε τη δροσιά και την αφτιασίδωτη φρεσκάδα των κειμένων σου !!
Γράψε !! Όλοι εδώ έχουμε να πούμε κάτι, ο καθένας με τον τρόπο του ! Και εσύ καλή μου απέδειξες δύο φορές ότι μια χαρά τα καταφέρνεις ! Όχι λοιπόν μόνο σχόλια ! Σε περιμένουμε !
ΕΚΤΟΡΑ σε διάβασα σήμερα μόλις. Δεν νομίζω πως αντιλαμβάνεσαι πποση φρεσκάδα και διαθεση νγια όνειρα μας προσφέρεις αλλιώς θα έγραφες πιο συχνά. Θα μου πεις δικαίως. Για μας γραφεις; Σωστά αλλά είναι κριμα να μένουν στο σκοτάδι τετοια - όπως λεει και κάποιοις πιο πάνω- διαμαντάκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή