Ο ΙΟΝΝ ΚΟΡΡ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ- ΕΙΔΗΣΗ ΒΟΜΒΑ

    
Νυχτερινές εξελίξεις

Αργά χθες την νύχτα ανακοινώθηκε από το γραφείο τύπου της Κυβέρνησης ότι ο Πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου κάλεσε εσπευσμένα τον κύριο Ιονν Κορρ στο γραφείο του στο Καστρί και του ζήτησε μετ' επιτάσεως να αναλάβει το νέο υπουργείο Υπερανάπτυξης.

Ο κύριος Κορρ ενώ είχε επιφυλάξεις στην αρχή, τελικά δέχτηκε. Κανείς δεν γνωρίζει ακόμη πως κάμφθηκαν οι αντιρρήσεις του κυρίου Κορρ.

Αμέσως μετά ο κύριος Πρωθυπουργός και ο  κύριος Κορρ, πήγαν  μαζί στο Προεδρικό Μέγαρο ξύπνησαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που τους άνοιξε ο ίδιος  την πόρτα ξαφνιασμένος, προσπαθώντας να δέσει τη ζώνη της ρόμπας του. 

Αφού ο Πρωθυπουργός του εξήγησε ότι το  θέμα ήταν επείγον,  και ο Πρόεδρος συμφώνησε, προχώρησαν στην  ορκωμοσία  του κυρίου Κορρ χοροστατούντος  ενός διάκου που βρήκαν εκείνη την ώρα να πηγαίνει στον όρθρο πίνοντας το κρασάκι της Αγίας Κοινωνίας για να πάρει δυνάμεις.

____________________________________

    Στις 8   ακριβώς εκείνο το πρωί της 18ης Ιανουαρίου του 2011 λαμβάνω ένα τηλεφώνημα στο μαγαζί μου στο Χαλάνδρι.

    «Τον κύριο Χριστόφορο» ακούω μια άγνωστη φωνή

    «Ο ίδιος» απαντάω

    «Έλα Χριστόφορε, ο Ιονν είμαι» μου λέει η άγνωστη φωνή

    «Ποιος Ιονν;» ρωτάω

    «Ξύπνα μωρέ Χριστόφορε ο Ιονν Κορρ είμαι δε με γνώρισες;» φωνάζει

    «Εσύ είσαι Ιονν; Που να σε γνωρίσω. Μήπως έχω ξανακούσει την φωνή σου;»

    «Άκου Χριστόφορε χρειάζομαι τη βοήθεια σου.»

    «Ευχαρίστως Ιονν. Τι είναι;»

    «Να ρε Χριστόφορε χθες τη νύχτα εμμ .....τα έμαθες;»

Ανησύχησα. 

     «Τι έγινε ρε Ιονν με τρομάζεις.»

    «Χριστόφορε, όχι μη ανησυχείς. Να κοίτα απλώς...... έγινα Υπουργός χθες τη νύχτα...»

Και μου εξήγησε στα γρήγορα όλα όσα έγιναν την νύχτα. 

    «Και εγώ τι μπορώ να κάνω ρε Ιονν.....  Κύριε Υπουργέ;» ρώτησα

   «Κοίτα Χριστόφορε επειδή σε εκτιμώ και το ξέρεις, μήπως θέλεις να γίνεις ..... ...σοφέρ μου; Θα πληρώνεσαι καλά ...»

    «Ρε Ιον...συγνώμη κύριε Υπουργέ θέλω να πω, τώρα στα γεράματα θα γίνω σοφέρ; »

    «Άκου Χριστόφορε, έχεις αμάξι;»

    «Ναι έχω ένα παλιό.»

    «Υπέροχα» αναφωνεί ο Ιονν. «Λοιπόν άκου να δεις θα έρθεις να με βρείς στη οδό (δεν την αναφέρω) και τα υπόλοιπα θα σου τα εξηγήσω. Ελα σε περιμένω μη αργήσεις.» 

    «Μάλιστα» ψέλισα μουδιασμένος.

Έφυγα χωρίς να γίνω αντιληπτός από κανέναν στο μαγαζί και πήγα στο σημείο που μου είπε. Βρήκα κάπου και πάρκαρα παράνομα. Αλλά κοτζάμ Υπουργό θα συναντούσα. 

    Τον βρήκα να με περιμένει κάτω από την τέντα ενός περιπτέρου διαβάζοντας τους πηχυαίους τίτλους της υπουργοποίησης του στις εφημερίδες. 

     «Α! Ήρθες επιτέλους;» λέει εκνευρισμένος. «Ε χουμε δουλειά να κάνουμε. Ο Πρόεδρος περιμένει πολλά από μένα. Άλλη φορά να μη ξαναγίνει.» Τονίζει. 

Εγώ είχα κοκκινίσει από θυμό αλλά δε μίλησα.

    «Άκου να δεις» μου λέει «θα κάνουμε μια βόλτα σε αυτό τον εμπορικό δρόμο και θα δούμε γιατί λένε ότι κλείνουν μαγαζιά. Όλοι οι καταστηματάρχες είναι σαμποτέρ. Θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση. Αλλά εγώ δεν θα τους αφήσω. Θα μπούμε σε όλα τα μαγαζιά που βλέπουμε και θα τους δείξω. Τα τρωκτικά. Που τρώνε το ΦΠΑ και το ΙΚΑ του λαού.  Έχει δίκιο ο Πάγκαλος που τους λέει κοπρίτες. » Είχε αρχίσει να φωνάζει και ο κόσμος τον κοίταγε καλά καλά τον Ιονν.

    Στο μεταξύ είχε πάρει φόρα και δυσκολευόμουνα να τον ακολουθήσω. Κάποια στιγμή σταθήκαμε  μπροστά στην βιτρίνα ενός μαγαζιού. Ήταν άδεια και το τζάμι σκονισμένο.

    «Κοίτα χάλια μου λέει. Πως θέλει να δουλέψει ο τεμπέλης. Ούτε βιτρίνα δεν έχει.»

Ρίχνω μια ματιά στην επιγραφή και του λέω.

    «Δεν την χρειάζεται Ιον...κύριε Υπουργέ την βιτρίνα» λέω.

   «Ορίστε» μου λέει «τις ίδιες σκουριασμένες ιδέες κουβαλάτε όλοι σας γι αυτό βουλιάξαμε που λέει κι ο Πρόεδρος. Πάμε μέσα να πω δυο κουβέντες στον κύριο αυτόν.»

    «Δε νομίζω ότι έιναι καλή ιδέα» είπα

   «Τι έγινε Χριστόφορε; Κουράστηκες κιόλας; Είσαι πτώμα ε; »

    «Επειδή δεν είμαι δεν θέλω μπω» του λέω μπας και καταλάβει.

    «Άσε τις εξυπνάδες» μου λέει αυστηρά ο Ιονν «πάμε μέσα».

Μέσα στο κατάστημα πίσω από ένα γραφείο ένας ηλικιωμένος ξερακιανός τύπος κάτι έγραφε. Απέναντί του κάθονται ένας άνδρας και μια γυναίκα. Η γυναίκα φοράει μαύρα σφίγγει ένα μαντήλι στο χέρι της και κάθε τόσο σκουπίζει τη μύτη της. Πίσω από τον ξερακιανό κύριο του γραφείου είναι μια κλειστή πόρτα.

    Ο Ιονν πλησιάζει με κείνο το πλατύ του χαμόγελο:

    «Επιτρέπεται; Είμαι ο νέος Υπουργός Υπερανάπτυξης ΙοννΚορρ. Μπορώ να σας απασχολήσω εσάς και τους πελάτες σας για δυο λεπτά;» λέει στον ξερακιανό.

    «Κύριε Υπου......»

    «Σςςς όχι τώρα Χριστόφορε» μου λέει αυστηρά.

Ο ξερακιανός σηκώνεται με σεβασμό:

    «Χαίρω πολύ κύριε Υπουργέ» είπε «Τι μπορώ να κάνω για σας;»

    «Εσείς τίποτα» απαντάει ο Ιονν με ένα γλυκύτατο χαμόγελο «η κυβέρνηση μας, όμως η σοσιαλιστική μας κυβέρνηση πολλά για σας. Ε Χριστόφορε;»

Προσπάθησα με τρόπο να τον τραβήξω απ το μανίκι αλλά γυρίζει και μου λέει χαμογελώντας ακόμη αλλά τα μάτια του είχαν πάρει ένα απειλητικό ύφος:

     «Μη με τραβάς παιδί μου.» μου λέει. (Ακου παιδί μου. Εγώ του Ιονν!!)

Γυρίζοντας προς τον ξερακιανό λέει

    «Βλέπω κύριέ μου ότι κρίση δεν σας επιτρέπει να φτιάξετε βιτρίνα στο κατάστημά σας ε;»

    «Βιτρίνα; Τι να την κάνω την βιτρίνα;» είπε έκπληκτος ο ξερακιανός

    «Ε! Μα πως» λέει ο Ιονν κάνοντας μια θεατρική κίνηση γύρω από το εαυτό του.        Και  πως θα προβάλετε τα είδη σας;» ρωτάει με σκέρτσο.

    «Μα τα είδη μας τα έχουμε εκεί πίσω» είπε ο ξερακιανός τύπος δείχνοντας την κλειστή πόρτα πίσω του.

    «Χα χα χα Ωραίος είστε!! Και πως θα τα βλέπουν οι πελάτες σας εκεί που τα έχετε κλεισμένα; Μα τι νοοτροπία είναι αυτή; Ορίστε! Να γιατί φτάσαμε να χρειαζόμαστε Μνημόνια» φώναξε με έμφαση.

    «Ιονν..... κύριε Υπουργέ»πήγα να πω

    «Χριστόφορε με τσαντίζεις! Άσε με να τελειώσω. Μάλλον λάθος μου που σου ζήτησα να με βοηθήσεις.» Ήταν τόσος ο εκνευρισμός του που δεν συνέχισα.

    «Λοιπόν κύριε» ρώτησε απευθυνόμενος προς τον καταστηματάρχη. Πως θα τα βλέπουν τα προϊόντα σας οι πελάτες σας; Η κυβέρνη....»

    «Μα οι πελάτες μας κύριε Υπουργέ δεν τα βλέπουν τα είδη μας. Οι συγγενείς τους τα βλέπουν» είπε με πολύ σεβασμό ο ιδιοκτήτης.

    Ο Ιονν τότε στρέφεται προς το ζευγάρι που καθόταν μπροστά στο γραφείο:

    «Εσείς κυρία, κύριε δεν είστε οι ίδιοι πελάτες;»

Με το που τελειώνει την φράση του η γυναίκα βάζει τα κλάματα.

    «Όχι κύριε Υπουργέ η κυρία είναι η σύζυγος και ο κύριος απ εδώ είναι ο αδελφός της» είπε ο ξερακιανός.

    «Μα καλά γιατί κλαίει η γυναίκα;» ρωτάει γεμάτος απορία ο Ιονν.

    «Ιονν» τόλμησα να πω

   «Χριστόφορε μη με διακόπτεις. Γιατί κλαίτε κυρία μου; Γιατί; Η κυβέρνηση μας....»

Το κλάμα της γυναίκας δυνάμωσε. Από τα μάτια έτρεχαν ποτάμι τα δάκρυα.

    «Δε μου λέτε;»Γυρίζει  και με αυστηρό τόνο  λέει προς τον ιδιοκτήτη:

    «Μήπως δεν την εξυπηρετείτε καλά; Γιαυτό κλαίει η γυναίκα; ε; Πέστε μου! Τώρα αμέσως. Μήπως δεν βρίσκει αυτό που θέλει; ε; »

    «Πως! Κύριε Υπουργέ. Το βρήκε. Εκεί μέσα είναι.»

    «Αφού το βρήκε γιατί κλαίει;»ρώτησε ο Ιονν με γνήσια απορία.

    «Για το σύζυγό της κλαίει Υπουργέ μου.» απαντάει ο ιδιοκτήτης.

    «Μα καλά κι αυτός ο Χριστιανός που είναι; Γιατί δεν ήρθε μαζί της;» λέει ο Ιονν.

    «Έφυγε χθες» είπε ο αδελφός της γυναίκας που έψαχνε τώρα άλλο χαρτομάντιλο μέσα την τσάντα της, κλαίγοντας.

    «Πάει ταξίδι;» ρώτησε ο Ιονν

   «Μάλιστα Υπουργέ μου. Μακρινό ταξίδι.....καταλαβαίνετε..» είπε ο ξερακιανός

    «Βεβαίως και καταλαβαίνω. Και θα δείτε η κυβέρνηση αυτή θα τον φέρει πίσω τον σύζυγό σας. Χριστόφορε» λέει γυρίζοντας σε μένα «κράτα τα στοιχεία του συζύγου της κυρίας αμέσως!»

    «Μα μα  Ιονν, Υπ.....» πήγα να πω

    «Σκάσε Χριστόφορε και κάνε αυτό που λέω. Αλλιώς θα σου κλείσω το μπλόγκ.» Γυρίζοντας προς τον ιδιοκτήτη ρωτάει αυταρχικά: 

    «Δε μου λέτε κύριε, τα προϊόντα σας θα καλύψουν τις ανάγκες της συζύγου;»

    «Της συζύγου όχι. Του συζύγου όμως σίγουρα. Ναι!»

    «Και θα τις καλύψουν πλήρως;» 

    «Πιο πλήρως δε γίνεται» απάντησε ο ιδιοκτήτης.

Ο Ιονν σκύβει προς την κυρία και της λέει παρηγορητικά:

    «Τα βλέπετε κυρία μου; Ο άντρας σας θα καλυφθεί πλήρως.»

Με το «πλήρως» η γυναίκα άρχισε να σπαράζει.

    Ο Ιονν γυρίζει και λέει στον ιδιοκτήτη:

    «Θα φροντίσω ο ίδιος να επιδοτηθείτε για να φτιάξετε μια βιτρίνα της προκοπής για να τραβάτε πελατεία. Ετσι θα έρθει η ανάπτυξη. Από τις αρχές του 2012 δε θα προλαβαίνετε να πουλάτε τα είδη σας.  Και μάλιστα θα επιβάλουμε με νόμο για τα είδη σας να έρχονται οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι και όχι να ταλαιπωρούν τους συγγενείς τους. Χα!! »

    «Μα αυτό δε μπορεί να γίνει», είπε διστακτικά ο ιδιοκτήτης.

    «Με την κυβέρνηση αυτή όλα γίνονται» είπε ο Ιονν με στόμφο.

    «Ιονν σε παρακ.....» πήγα να πω..

    «Χριστόφορε μου έχεις σπάσει τα νεύρα. Μάλλον τον GiP έπρεπε να πάρω όχι εσένα. Εκείνος έχει guts!!»

    «Και δε μου λέτε κύριε καταστηματάρχη μου» συνέχισε «τόσο ακριβά κοστίζει πια μια βιτρίνα καλόγουστη;»

    «Κύριε Υπουργέ» είπε ο άλλος με όσο σεβασμό μπορούσε   «τα είδη μας δε μπαίνουν σε βιτρίνα!»

     «Γιατί; Σεξουαλικά βοηθήματα πουλάτε; χα χα χα » γέλασε ο Ιονν.

Η γυναίκα με το άκουσμα του γέλιου του Ιονν, έβαλε ακόμη πιο γοερά κλάματα.

    «Ένα αστείο έκανα κυρία μου. Μη κλαίτε. Τέλος πάντων κύριε» είπε απευθυνόμενος στον καταστηματάρχη:«Θα μου δείξετε τα είδη σας; Ίσως ψωνίσω κι εγώ κάτι. Με δικά μου λεφτά. Όχι των φορολογουμένων. Αμε;»

    «Μα Υπουργέ μου» είπε ο ξερακιανός, δε νομίζω ότι τα χρειάζεστε ακόμη....»

    «Άκου να σου πω.!!!» ύψωσε την φωνή ο Ιονν «Δε θα πεις εσύ σε κοτζάμ Υπουργό Υπερανάπτυξης, τι χρειάζεται και τι όχι. Εμπρός πάμε!»

    «Μη ρε Ιονν» είπα κάπως έντονα

    «Χριστόφορε σκάσε επιτέλους!!! Α ρε GiP που είσαι!!! Πάμε κύριε»

Ο καταστηματάρχης αφού τον έκοψε καλά καλά τον Ιονν με το βλέμμα είπε:

    «Για το μέγεθός σας υπάρχει μεγάλη ποικιλία. Είστε σίγουρος όμως ότι θέλετε να παραγγείλετε από τώρα;»

     «Βεβαίως!! Πολιτική της Κυβέρνησης: Το γοργόν και χάριν έχει!»

    «Όπως θέλετε. Και θα πληρώσετε εσείς ο ίδιος;»

    «Εγώ ο ίδιος βέβαια. Εμείς δεν είμαστε σαν την προηγούμενη κυβέρνηση με τα Βατοπεδια και τέτοια.  Εγώ θα πληρώσω.»

    «Το ρώτησα» είπε ο ξερακιανός «γιατί με σας τους πολιτικούς καμιά φορά πληρώνει το δημόσιο. Δημοσία δαπάνη που λένε..... » προσέθεσε.

    «Αυτά τα τζάμπα να τα ξεχάσετε με τούτη την κυβέρνηση»

    «Ιονν καλύτερα να φύγ....»

     «Έλα κι εσύ ρε Χριστόφορε αν βρούμε κάτι και για σένα θα σου το κάνω δώρο να με θυμάσαι.» είπε χαμογελώντας με μεγαθυμία.

Ο ξερακιανός πηγαίνει στην κλειστή πόρτα πίσω από το γραφείο την ανοίγει.

    «Περάστε. Διαλέξτε με την ησυχία σας»

Ο Ιονν κι εγώ από πίσω του περνάμε στον χώρο. Και νιώθω τον Υπουργό να παγώνει.

    «Μα, μα, μα, μα. Αυτά είναι, είναι, φέρετρα. Φέρετρα πουλάτε;»

    «Τα καλύτερα» είπε με περηφάνια ο  ξερακιανός

    «Δεν πας στο διάολο εσύ και τα φέρετρά σου.» Γυρίζει έξαλλος προς εμένα με πιάνει από τα πέτα του σακακιού μου και με ταρακουνάει: 

    «Βρε άχρηστε Χριστόφορε, βρε ηλίθιε, μπλογκατζή, γιατί βρέ άτιμε δε μου έλεγες τόση ώρα ότι μπήκαμε σε γραφείο κηδειών; Άχρηστε που μου θέλεις και μπλογκ. 

Α ρε GiP. Τι με τύφλωσε και δε πήρα εσένα...... και πήρα τούτον  που είναι σαν αυτούς που λέει ο Πάγκαλος.

     «Μα...... »πήγα να διαμαρτυρηθώ αλλά  εκείνος είδε στο απέναντι πεζοδρόμιο μια κυρία:

     «Κάρυ ...περίμενε.» Φώναξε. «Πάμε για  καφέ;»

Γύρισε με κοίταξε με περιφρόνηση και μου είπε: 

    «Άντε να φτιάξεις κανένα μπισκότο Χριστόφορε.» είπε κι  έφυγε αγκαζέ με την κυρία ο Ιονν Κορρ ο Υπουργός Υπερανάπτυξης....