Είναι σκέψεις αραδιασμένες σε μικρές σαν στίχους φράσεις.
Και μάλιστα έχουν γωνιές, έχουν αγκάθια, δεν διαθέτουν τίποτα που θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει ποίηση με την έννοια που την βλέπουμε σε πολλά έξοχα ιστολόγια φίλων μας. Είναι στεγνά χωρίς εκείνη την υγρασία που έχει ένα σωστό ποίημα.
Όμως αυτά είναι εγώ. Με αντιπροσωπεύουν και δεν θα ήθελα να τα ρίξω σε κάποιον Καιάδα. Τα ρίχνω στο Blog μου. Μήπως όμως είναι σαν να τα ρίχνω σε άλλον Καιάδα; Δεν με πειράζει. Θα πέσουν μαχόμενα τουλάχιστον κι όχι κρυμμένα σε ένα συρτάρι σαν δειλές υπάρξεις που δεν τολμούν να αντικρίσουν τον κόσμο επειδή τους λείπουν οι χάρες της αληθινής ποίησης. Ξεκινάω σήμερα ένα μικρό ταξίδι λοιπόν:
*****
«Νομίζω τελικά πως όλο το πρόβλημα ξεκίνησε από τότε που βρήκες εκείνη την....»
ΣΚΑΛΑ
Μόλις απόκτησες λαλιά με λογική
και βάδισες ορθός στα δυο σου πόδια
αφού έντυσες το γυμνό σου το κορμί
έφτιαξες την τάξη ...του ανθρώπου
Αμέσως το κεφάλι σήκωσες να δεις
ποιος το ψηλότερο σκαλί κρατούσε
κι ορκίστηκες να φτάσεις πάνω εκεί
τον θρόνο Εκείνου να πατήσεις
Τα κέρδη της ανόδου σου κρατούσες
και σχεδίαζες μ' αυτά να Τον χτυπήσεις
αν όταν έφτανες στο μεγάλο το σκαλί
τη θέση αρνιόταν να σου δώσει
Μια ανάσα τώρα μονάχα σας χωρίζει
απλώνεις το θρόνο Του ν' αρπάξεις
Όμως το μέγα βάρος των κερδών σου
δεν τ' άντεξε η σκάλα κι έσπασε
Κι είναι ανάγκη δυστυχώς
να μάθεις πάλι απ την αρχή
ορθός στα δυο σου πόδια
να βαδίζεις
«Όμως θυμάσαι τι σου είχα πει εκείνη την μέρα που σε είδα εκεί πάνω ψηλά; Σου είχα πει.....»
«ΤΩΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ.»
Εύγε λοιπόν!
Βρίσκεσαι στην κορυφή
της επιτυχίας άπληστα ρουφάς
τον μυρωμένο αέρα
Αχόρταγα της νίκης πίνεις το κρασί
χορεύοντας στον έξαλλο ρυθμό
που παίζει η καρδιά σου
Χέρια ζητάς να σφίξεις
Ρήτορες να σ' επαινέσουν ψάχνεις
Γιορτές να γίνουν προσδοκάς
Χρυσό το θέλεις το στεφάνι
Και περιμένεις.....
Ανεμπόδιστα βλέπεις από ψηλά
τα ερείπια που πίσω σου αφήκες
στο δρόμο σου για την κορφή
Ακούς του πόνου τις κραυγές
όσων μπροστά σου βρέθηκαν
στη στράτα της ανόδου
Ποιών τα χέρια θα σφίξεις τώρα;
Ποιοι ρήτορες θα σ' επαινέσουν;
Ποιος θα χορέψει στις γιορτές;
Ποιος θα σου φέρει το στεφάνι;
Ξεχνάς τι καίει η μηχανή
που πάνω εδώ σ' ανέβασε;
Την νιώθεις που άχρηστη
βαραίνει την ψυχή σου
τώρα που όλα τα αισθήματα
τα έχει πια καμένα;
Τώρα...περίμενε...
«Σου έριξα μια τελευταία ματιά κι έφυγα. Αλλά σε είδα ξανά λίγο μετά εκεί που ξεκινούν τα νήματα και με ρώτησες: «Μα είναι.......»
ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ ΤΑ ΝΗΜΑΤΑ;
Πως γίνεται
το παιδικό το δάκρυ
να στάζει δηλητήριο;
Πως γίνεται
το ζεστό χαμόγελο
να είναι μορφασμός;
Πως γίνεται
Η φλόγα ενός έρωτα
να σβήνει πριν ανάψει;
Πως γίνεται
η λέξη ευχαριστώ
να μοιάζει με βρισιά;
Πως γίνεται
το τρυφερό το χάδι
να είναι σα χαστούκι;
Πως γίνεται
Η ελπίδα για το αύριο
να έχει απελπισία;
Πως γίνεται
ένα λουλούδι σε αγρό
να μοιάζει με αστείο;
Πως γίνεται
μια ανοιχτή αγκαλιά
να είναι σα παγίδα;
Μπερδευτήκαν τα νήματα
Αυτός που τα κινεί
Ή μέθυσε για τα καλά
Ή δεν υπάρχει πια
Δεν είχα τι να σου απαντήσω. Και πήγα προς τους πρόποδες του λόφου. Ήταν κόσμος μαζεμένος. Το ξέρω ότι θα είσαι κι εσύ εκεί..θα τον δεις και ίσως του μιλήσεις......
Βρε Χριστόφορε
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ξαναγράψω το παλιό σχόλιο δεν γίνεται ....
γίνεται όμως να σου πω ...
.... ότι η Ελλάδα συμβαδίζει με το blog σου.
Αφού μετά την νέα υποβάθμιση της Moody's βαδίζει πλέον προς την "Άγνωστη Διάσταση"
Ελπίζω να μην διαγραφεί και αυτή και να χρειαστεί να ξανακτιστεί από την αρχή όπως γίνεται με την ανάρτησή σου.
Οι στίχοι σου είναι, προφανώς, πολύ χειρότεροι από τους δικούς μου αφού όπως ξέρεις γράφω υπέροχη Ποίηση (κλεμμένη βέβαια αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες).
... Ξέρω ξέρω, μη βαράς αδερφέ, έχω να περάσω μήνες κι όλα αυτά σκέφτεσαι τώρα. Για αυτό σε προλαβαίνω για μια επιείκεια άνευ δικαιολογίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι σου είχα πει παλιά να ανεβάσεις ποιήματά σου, απ΄όσο θυμάμαι και χαίρομαι που ήρθε η ώρα.
Έχεις δίκιο που τα χαρακτηρίζεις αρκετά "τετράγωνα" αλλά προσωπικά προτιμώ να βγάζω νόημα κι απόσταγμα σοφίας από ένα ποίημα παρά να χάνομαι σε κομψευόμενες λέξεις, έντεχνα αραδιασμένες και στοιχισμένες, απομένοντας με μιά, ίσως ατελέσφορη γλύκα στο τέλος.
Απ΄τα ποιήματά σου λοιπόν, παίρνω καθώς φεύγω, απ΄την εμπειρία και τη ζωή σου, και τα ρίχνω στο δισάκι μου.
Καταλήγοντας πως: αν βρεθούμε ποτέ σε δίλημμα, του να είμαστε χρήσιμοι ή ευχάριστοι, θα κοιταχτούμε ως χαρακτήρες στον καθρέφτη μας.
Καλό βράδυ Χριστόφορε.
Χριστοφορε ζηλευω αυτο ειναι ποιηση ναι ζηλευω γιατι εγω μονο στιχους ξερω να γραφω ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ είμαι ακόμα πολύ πίσω, αφού μόλις τέλειωσα τον Τουκούρ Σειτάν με μια ρουφηξιά και ακόμα να συνέλθω, αλλά αισθάνομαι ότι όταν ο άνθρωπος γίνει Άνθρωπος, τότε ο λόγος του, σε όποια μορφή, λειτουργεί καταπραυντικά για το κεντρικό νευρικό σύστημα. Κάτι σαν το καλό πράσινο τσάι δηλαδή :)
ΑπάντησηΔιαγραφήXριστόφορε τι έκπληξη είναι αυτή?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην ακούς τον Ιωνα εσυ είσαι στη ..δική σου διάσταση των θρίλλερ,και τώρα των ποιημάτων...
Πολύ όμορφα ,απλά και κατανοητά..
Θα μου άρεσες πολύ στα ποιήματα που μιλάνε για τον έρωτα...
Και ας έρχεται και σαρακοστή...
φιλιά!!
Αναρρίχηση λοιπόν..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκαρφαλώσαμε....
αγγίξαμε Κορυφή και..
πέσαμε επιτυχώς στο Αδιέξοδο της έλλειψης Απαντήσεων..
Έτσι είναι η Ποίηση, μάτια μου...
γεννά αυτοκτονίες
και ερωτήματα..
ακόμη κι εκεί Μικροί φαινόμαστε αν και τόσο μεγάλοι είμαστε Εντός....
ΑερόΣκαλα οι συστοιχίες και αντέχουμε να την ανεβούμε όσο μετέωρη κι αν είναι....
Φιλί...πρώτο βήμα αναβασης, μετά την πτωση....
@IonnKorr
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερήφανος που ολόκληρη χώρα βαδίζει προς εμένα. Μόνο εγώ με την υψηλή μου ποίηση θα την σώσω. Ούτε υποβαθμίσεις ούτε επιμηκύνσεις.
Είναι τιμή μου που οι στίχοι μου είναι χειρότεροι από τους δικούς σου. Τουλάχιστον καταλαμβάνω την δεύτερη θέση. Οι λεπτομέρειές δεν έχουν σημασία. Άλλωστε όλοι μαζί τα φάγαμε έτσι δεν είναι; sorry βρε Ιονν που σε έβαλα να ξαναγράψεις.
Η Moody's μου έφτιαξε το mood μου για απόψε πάντως.
Καλό βράδυ με την έξοχη ποιήση μου για νανούρισμα χα χα χα
@Κωνσταντίνος Κόλιος
Σύντροφε μη ξεχνάς είμαστε στον μήνα μας. Νομίζεις ότι η τότε εισήγησή σου δεν έπαιξε ρόλο; Τεράστιο. Σε καθιστώ υπεύθυνο για ότι προκύψει χα χα χα. Και κοίτα όχι μόνο δε βαράω αλλά θα σφάξω και τον μόσχον τον σιτευτό που σε ξαναείδα.
Χαίρομαι γι αυτά που λες περί νοήματος κι αποστάγματος. Μου αρέσει ιδιαίτερα το κλείσιμο του σχολίου σου. Είναι σκέτη σοφία.
Καλό βράδυ σύντροφε.
@ΜΑΓΟΣ Τα συναισθήματά μας είναι αμοιβαίως αντιστρόφως ανάλογα φίλε μου. Ας μην συναγωνιστούμε αφού η εκτίμηση είναι που έχει σημασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή νύχτα Μάγε.
@Dolfman
Φίλε μου ειλικρινά το θαυμάζω το κουράγιο σου να διαβάσεις μονορούφι και σε ευχαριστώ θερμά. Συμφωνώ απολύτως με το «καταπραϋντικά» και θα υπερθεμάτιζα και θεραπευτικά. Σε ευχαριστώ πολύ καινούργιε φίλε μας.
@Tania Πολύ χαίρομαι που είσαι εδώ στην «αποκοτιά» μου. Αλλά ειλικρινά σκέφτηκα: «Βρε παιδί μου δικά σου σεν είναι και τούτα; Ντρέπεσαι γι αυτά;» Όταν απάντησα όχι το τόλμησα. Βέβαια πρέπει να πω ο φίλος Κωνσταντίνος Κόλιος που είναι ο ίδιος έξοχος πεζογράφος και λαμπρός ώριμος ποιητής πριν από καιρό με είχε προτρέψει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον έρωτα; Και βέβαια. Η Σαρακοστή θα μας εμποδίσει; Ανταποδίδω εις το πολλαπλάσιον.
@reflectionΚοκκινίζω μόνο και μόνο που ορισμένοι σαν εσένα που γράφετε αληθινή ποίηση κάνετε το κόπο να μπείτε στις γωνίες μου. Με τιμάς και το ξέρεις.
Χριστόφορε καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχα και περιεκτικά σε νοήματα !
Και ο τρόπος μετάβασης από το ένα ποίημα στο άλλο, πολύ ταιριαστός !
Αναμφισβήτητα είσαι ένας πολύ προικισμένος άνθρωπος σε ικανότητα έκφρασης και σε αισθήματα, γιατί αυτά ωθούν το χέρι σου να γράφει...
Και επί πλέον είσαι ένας ευγενέστατος άνθρωπος που δεν παραλείπεις ποτέ να τιμάς τους blog-φίλους σου με την παρουσία σου !!!
Αυτό το τελευταίο, το εκτιμώ ιδιαιτέρως, γιατί είμαι υπέρ της αμοιβαιότητας σε κάθε σχέση.
Χριστόφορε, συγχαρητήρια για τα ποιήματα σου και χαίρομαι πολύ που
είσαι φίλος μου.
Μάγδα
Χριστόφορε όλο καινούρια ταλέντα μας παρουσιάζεις.. Αυτό που πιο πολύ μ' εντυπωσίασε στην ανάρτηση είναι ότι ακόμη και στην ποίησή σου έχεις μια σίγουρη αίσθηση της αφηγηματικής ροής.. Τίποτε δεν είναι ερριμένο τυχαία..
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά καλέ μου φίλε..
Καλή Σαρακοστή..
Τα μεγάλα καράβια αντέχουν και μεγάλες φουρτούνες !!! ... ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑ !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήXριστόφορε, οι σκέψεις σου επίκαιρες και πέρα για πέρα ευαίσθητες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι εσύ...αυτό έχει σημασία!Τι κι αν είναι μυθιστόρημα,διήγημα,ποίηση ή ό,τι άλλο....η σφραγίδα της γνησιότητας μετράει!
Άλλη μια πλευρά σου ξετυλίγεται όμορφα!
Με χαρά τη γνωρίζω!
Καλημέρα!
@magda
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμιά πανοπλία, κανένα προσωπικό οχυρωματικό έργο δεν θα μπορούσε να αντέξει σε τόση γενναιοδωρία σαν αυτή που εκπέμπεται από τα λόγια σου. Με άγγιξαν καίρια και με επηρέασαν ακόμη και σωματικά. Και αυτό είναι για μένα ύψιστη συναισθηματική αντίδραση. Δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω.Καλή σου μέρα Μάγδα μου.
@Γιώργος-Στιχομυθία
Γιώργο με το κρύο που κάνει σήμερα και με χαλασμένη την θέρμανση, τα λόγια σου και των άλλων φίλων με ζεσταίνουν πιότερο και από το καλύτερο θερμαντικό μέσο. Και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο προβληματίστηκα πριν κάνω την "αποκοτιά".
Με τιμάς Γιώργο. Με τιμάς πολύ.
ASSOS
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσσε του διαδικτύου πρέπει να διευκρινήσεις ποια είναι τα καράβια και ποιες είναι οι φουρτούνες. Ο χρησμός σου χρίζει ερμηνείας. χα χα χα . Σαν Μαντείο των Δελφών μίλησες. Μήπως έχουμε ταξίδια πίσω στον χρόνο; χα χα χα Καλή σου μέρα φίλε μου.
53fm
Πόσο μου αρέσει αυτό το 53fm δεν μπορείς να φανταστείς.
Ξέρεις πολύ καιρό ντρεπόμουνα να τα δείξω αυτά τα πως να τα πω .."μικρά κομμάτια του εαυτού μου";
Αλλά χθες κάτι μου είπε μέσα μου: "Ρε φίλε δικά σου δεν είναι; Λοιπόν; Τι θα τα κάνεις; Εκεί κρυμμένα στο ντοσιέ θα τα έχεις;" Ε έτσι άρχισα δειλά- δειλά να βγάζω.
Με ιδιαίτερη χαρά είδα ότι αναγνωρίστηκε σαν αξία η γνησιότητα των συναισθημάτων. Και αυτό μετράει μαζί με τους ανθρώπους που τα εξέφρασαν.
Ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά και να έχεις μια ζεστή μέρα, μέσα στον χιονιά.Το χαμόγελό άλλωστε είναι αρκετό.
και ποιος σου είπε Χριστόφορε πως τα ποιήματα έχουν μόνο καμπύλες, κι οι γωνίες τους ταιριάζουν...μ' αρέσει που το τόλμησες, γιατι τελικά ήταν μια ευχάριστη έκπληξη κι όμορφη μέσα από τους δικούς σου στίχους, τους πλημμυρισμένους με τα τόσα αισθήματα της καρδιάς σου και τις σκέψεις σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι θα συμφωνήσω με την Κάκια, πως είσαι στο πρώτο σκαλί κι εμείς μαζί σου αρχίζοντας την ανάβαση...μη σταματάς να ανεβαίνεις κάθε μέρα όλο και πιο πάνω...φιλάκια γλυκά
Βρε βρε βρε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα βαμπίρ ποιητής!!!ΧΑ!ΧΑ!
...μα έτσι είναι όταν κάποιος είναι
και Χριστόφορος και Δημήτριος
...τώρα ποιος ο ποιητής...ποιος
το Βαμπίρ!!!
Xμ...για να δούμε...εμμ...
A!Δημήτριος-Βαμπίρ άρα...
Χριστόφορος-ποιητής...oυφ!
ανακουφίστηκα!...χι χι
Χριστόφορε μου με γωνίες
ή χωρίς εμενα μου άρεσαν!
Για άλλη μια φορά μας εκπλήσσεις ευχάριστα Χριστόφορε και κάνεις πράξη τον τίτλο του ιστολόγίου σου περνώντας μας και παρουσιάζοντάς μας μια άλλη διάστασή σου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιδικά το τελευταίο κομμάτι,δείχνει άνθρωπο σκεπτόμενο που δεν αρέσκεται να φιλοσοφεί για να φιλοσοφεί ,μα άνθρωπο που αγωνιά ,που προσπαθεί να καταλάβει και που ψάχνεται ,σαν ένα είδος Εκκλησιαστή από το ομώνυμο βιβλίο της Αγίας Γραφής!
Την αγάπη μας καλέ μας φίλε και θα ήθελα να μας δώσεις την ευκαιρία να δούμε και άλλα τέτοια πονήματα.
(Σταματήστε να τους Ψηφίζετε..."Φτύστε" τους!!!)
@oneiremata
ΑπάντησηΔιαγραφήΟνειρομάτα μου αν είναι να έχω τέτοια παρέα στο ανέβασμα θα αρχίσω να ανεβαίνω δυο δυο τα σκαλοπάτια.
Νιώθω σα μικρό παιδί με τα καλά λόγια που μου γράφεις κι αυτό μου αρέσει. Με ξανανιώνεις! Σε ευχαριστώ ολόψυχα!
@ElenaGΚαλόκαρδη Έλενα η αλήθεια είναι ότι δίστασα παααρα πολύ καιρό να το κάνω. Και μετά ξαφνικά είπα: «Τι στο καλό δε θα βρίσω και κανέναν..» και το έκανα.
Με εξέπληξε η υποδοχή γιατί ότι έχω διαβάσει εδώ μέσα σε ποίηση είναι τόσο υψηλού επιπέδου που είπα ότι θα πάω ξυπόλητος στα αγκάθια. Και τα αγκάθια έχουν γωνιές και μάλιστα μυτερές χα χα χα. Να είσαι καλά κορίτσι μου για τι κέφι και τα λόγια σου.
@Καπετάνιος
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ αρχήν χαίρομαι ιδιαίτερα που σε βλέπω. Τα ενθαρρυντικά σου λόγια πετυχαίνουν τον στόχο τους καιμε ωθούν να βγάλω στο δώσω λίγο φως και σε άλλα φουκαριάρικα που τα έκρυβα λες ήταν τίποτα μπασταρδάκια.
Το «Φτύστε τους» είναι ευγενικό και μπορεί να κάνει καλό και στην επιδερμίδα.
Να είσαστε καλά πάντα και ευχαριστώ.
Λοιπόν φίλε…
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπεις πόσο διαφορετικός είναι ο λόγος όταν ρέπει προς την ποίηση..
Είναι αυτό που λέω:
Η πεζογραφία είναι κολύμπι με το κεφάλι έξω απ' το νερό..
Η ποίηση είναι μακροβούτι.. το κεφάλι μες το νερό.. πρέπει να έχεις αποθέματα αναπνοής για να αντέξεις.
Εγώ ωστόσο διακρίνω το ταλέντο σου που σε κατηγορώ ότι δεν το καλλιέργησες αλλά επιδόθηκες στην ευκολία του πεζού.
Εντάξει σε συγχωρώ όμως- γιατί είσαι επίδοξος θριλεράς!
Η ευαισθησία σου διαφαίνεται από κείνα τα γυμνάσματα και κρίμα που στράφηκες αλλού.
Είσαι όμως ταλέντο πολλαπλό και αναμφισβήτητο..
Σε χαιρετώ!
@ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε μου εκτιμώ ιδιαίτερα όλα όσα αναφέρεις στο σχόλιο σου. Όλα όσα καταθέτεις είναι αναμφισβήτητα προϊόντα ενός γνήσιου και πολύ σημαντικού ποιητικού νου. Για μένα έχουν σημαντικό βαρύτητα και δεν θα περάσουν χωρίς να με επηρεάσουν.
Είναι πολύ όμορφη η παρομοίωση που κάνεις για τους ποιητές και τους πεζογράφους.
Σε ευχαριστώ από καρδιάς για τούτη την κατάθεσή σου. Χαίρομαι που ήμαστε φίλοι έστω κι αν δεν έχουμε ιδωθεί ποτέ.
Καληνύχτα Στρατή κι ευχαριστώ.
Χριστόφορε,τι έκπληξη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφεις και ποιήματα?
Γιατί όμως υποτιμάς τον εαυτό σου?
Εγώ τα βρίσκω θαυμάσια,είναι πιο
απλά, πιο κατανοητά,από αυτά των
λεγόμενων...φτασμένων.
Εχεις ξαναγράψει?
Συνέχισε να γράφεις όλα είναι
θέμα... τριβής.
Και να μην είσαι τόσο μετριόφρων.
Καληνύχτα...
Χριστόφορε μ αρέσει πολύ το:"..το μέγα βάρος των κερδών σου "
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ αρέσει δε τρελά το: «ΤΩΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ.»
Θάθελα κάπου να το χαρίσω!
και πιο πολύ απ όλα: "Μπερδευτήκαν τα νήματα
Αυτός που τα κινεί
Ή μέθυσε για τα καλά
Ή δεν υπάρχει πια"
Λοιπόν Ευπατρίδη μου, εγώ δεν ξέρω τι πάει να πει Ποίηση και ούτε τι είναι Ποίηση. Οι Λέξεις σου όμως μου μίλησαν όπως όλες σου οι Λέξεις!
Χριστόφορε, αφήνω σχόλιο χωρίς να σε διαβάσω, γιατί πηγαινοέρχεται το ρεύμα και δεν ξέρω αν και πότε θα ξαναέχω σύνδεση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπεισοδιακό έχει γίνει το μπλογκ σου!! χα χα
Ο Δημήτριος θα φταίει κι εκείνο το πουλι με τα υγρά, μαργαριταρένια μάτια.
Μα πώς μου άρεσε τούτη η φράση, ούτε που φαντάζεσαι.
Πάω... γιατί τα φώτα τρεμοσβήνουν.
φιλιά.
Λοιπόν φίλε Χριστόφορε, είναι πολύ ιδιαίτερη η γραφή σου! Κρατάει από τους αρχαίους δραματουργούς.. Έχει κάτι από Αριστοφάνη, κάτι από Ευρυπίδη, είναι θεατρική και βγάζει ένα αποτέλεσμα μοναδικό, ολότελα δικό σου! Μου αρέσει! Και νομίζω πως ενώ την έστειλες στο «μέτωπο» για να «πέσει μαχόμενη», θα σου επιστρέψει θριαμβεύτρια με το τρόπαιο του νικητή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα δούμε κι’ άλλα τέτοια, εντάξει;.. Καλό σου ξημέρωμα!
Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωαραίο το ποίημα! ειδικά το τελευταίο μέρος!!
Καλή ξεχειμωνιά!
@Frezia
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα φίλη μου Frezia, ομολογώ ότι μου έχει δημιουργηθεί ένα είδος κόμπλεξ διαβάζοντας ποιήματα που αναρτώνται εδώ μέσα αλλά και σε βιβλία. Και τούτο γιατί σε μεγάλο βαθμό η ποίηση έχει σουρεαλιστικό ύφος και περιεχόμενο. Αυτό δεν το έχουν όσα έχω γράψει εγώ. Με την δική σας ενθάρρυνση θα παρουσιάσω και μερικά άλλα που έχω γράψει.
Σε ευχαριστώ πολύ για την ώθηση και τα καλά λόγια.
@Ρεγγίνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασίλισσά μου, ευπατρίδης της αυλής σου είμαι. Εσύ με έχρισες.
Το «Τώρα περίμενε» ή όποιο άλλο θέλεις μπορείς να το χαρίσεις όπου θέλεις. Άλλωστε η επικράτεια δική σου είναι...
Η τελευταία παράγραφος του σχολίου σου απηχεί πλήρως τις απόψεις μου, με καλύπτει απολύτως και χαίρομαι που σου μίλησαν οι λέξεις μου. Αυτή είναι η σημαντικότερη επιβράβευση τελικά.
Υποκλίνομαι!!
@Δήμητρα Τα κεριά ξέρεις που είναι ή τρέχετε πάνω κάτω ανάβοντας τα κινητά για να βλέπετε; Είδες τα κινητά; Φακούς έχετε;
Τα υγρά μαργαριταρένια μάτια ε; Όμορφα θα πρέπει να είναι. Μήπως έχουμε κανέναν καθρέφτη μπροστά μας κυρία καθηγήτρια;
«Όταν τρεμοσβήνουν τα φώτα ανάβουν οι επιθυμίες» λέει ο Δημήτριος. Ακόλαστος τύπος.....
Καλημέρα στον Ali και τα γλυκούλικα μαϊμουδάκια.
@nameliart
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι τόσο όμορφα αυτά που γράφεις που δεν νομίζω ότι έχω λόγια αντίστοιχα για να σε ευχαριστήσω. Το μόνο ίσως που μπορώ να πω είναι ότι τώρα θα πηγαίνουν στο «μέτωπο» με άλλη ψυχολογία. Τα λόγια σου έχουν την επίδραση εμπνευσμένου στρατηγού πριν από την μάχη. Ευχαριστώ πολύ, κι ας είναι δυο απλές λέξεις. Βγαίνουν όμως από την ψυχή μου.
Καλή σου μέρα μάγισσα των εικόνων και του λόγου.
@sofia
Σοφία μου σε ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και τον καλό σου λόγο. Το εκτιμώ ιδιαίτερα. Να έχεις μια όμορφη και ζεστή μέρα μέσα στην παγωνιά.
Εχω αναρωτηθεί πολλές φορες..τι είναι ποίηση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοίηση για μένα είναι ένας τρόπος έκφρασης, να πω αυτά που με καίνε, με κάνουν χαρούμενη σε λίγες αράδες.
Ένα στίγμα της στιγμής, για να μην ξεχαστει, να μη ξεχαστώ και γω μαζί..
εκει αγαπημένε μας Χριστόφορε, δεν χωρούν γωνιές και καμπύλες, εκεί είσαι εσύ και μόνο.
Και μεις μαζί σου τυχεροί, που μοιράζεσαι τούτες τις στιγμές....
Τα φιλιά και την αγάπη μας.... χουχουλιάρικα...
Εγώ σ’ ευχαριστώ Χριστόφορε γι’ αυτούς τους πολύ κολακευτικούς χαρακτηρισμούς! Που αναρωτιέμαι, εδώ που τα λέμε, αν τους αξίζει κάποιος που δολοφονεί ορθογραφικά τον Ευριπίδη, όπως έκανα εγώ στο προηγούμενο σχόλιό μου…
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να σκεφτώ τώρα μια πρόχειρη δικαιολογία… Α! τη βρήκα: Ήταν περασμένα μεσάνυχτα, ήμουν κατάκοπη, δεν έβλεπα και καλά, είχα και το laptop, είναι και η δυσλεξία μου… είχα πιει και είχε και φεγγάρι (όχι συγγνώμη… αυτά τα τελευταία τα λένε σε άλλες περιπτώσεις…) …. Ε, εντάξει, φτάνουν αυτά…
Καλή σου μέρα Χριστόφορε! Να είσαι καλά!!!
@Καπετάνισσα
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο τελικά. Ορισμός δεν υπάρχει. Τυχερός είμαι εγώ. Και μη μαλώσουμε τώρα.
Ετσι μπράβο χουχουλιάρικα!!!!Και μη ακούσω κιχ!!
@nameliart
Αν ο Ευριπίδης έγινε Ευρυπίδης εξαιτίας κόπωσης, κακού φωτισμού, δυσλεξίας, κατανάλωσης οινοπνεύματος, φεγγαριού κρυμμένου πίσω από σύννεφα, ελαττωματικού λαπτοπ, λύκων στην στέπα, λεόντων στην ζούγκλα, τότε το «ι» είναι φυσικό να γίνει « υ » αφού αυτό χωράει περισσότερα...προβλήματα..χα χα χα... Γεια σου κορίτσι μου
Και'αυτή η διάστασή σου υπέροχη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποδεικνύει τον φευγάτο ευαίσθητο χαρακτήρα σου.
Το τελευταίο μ'αρέσει περισσότερο λίγες λέξεις πολλά νοήματα δεμένα με νήματα !
Καλή σαρακοστή
με φιλιά παγωμένα θαλασσινά:))
@zoyzoy
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τα παγωμένα θαλασσινά φιλιά που έφτασαν σε μένα ζεστά ζεστά και φρέσκα. Το λόγια σου με ενθαρρύνουν πολύ.
Με εκείνον τον απίθανο φίλο μας τον aougaro πρέπει κάτι να γίνει. Το παιδί είναι γνήσιο ταλέντο.
Καλό σου απόγευμα με πολλές επιστροφές όσων έλαβα παγωμένα, με δική μου σφραγίδα όμως τώρα.
Μην ακούς τον Ιονα ! Σκάει από τη ζήλια του που παραδίδεις σχετικότητα μέσα από τα ποιήματα σου ! Γωνίες που καμπυλώνονται, καμπύλες που τετραγωνίζονται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία γραφή. Αλλά γιατ΄'ι δεν δημοσιεύεις το καλύτερο σου ποίημα που είναι και από τα πολύ ωραία που έχω διαβάσει γενικώς ? Μιλάω για τα "φωνήεντα" . Όσο αφορά την ποίηση είναι - για το γούστο μου τουλάχιστον - το καλύτερο σου.
Αρε καμπυλοτετράγωνε Αιθίοπα, τι γραφεις όταν έχεις κέφια !!
Ειδες για να λειπω συχνα; Χανω τα καλυτερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαω να διαβασω και τα αλλα και θα σχολιασω και για τα δυο!
@Gip
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργο καμπυλοκάμπυλε, ήρθες όταν έβαζα μπροστά άλλα. Τώρα μόλις έιδα το σχόλιο σου. Ξέρω για ποιό λες. Αλλά ξέρεις τα γούστα είναι διαφορετικά. Είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι παρατηρήσεις των φιλων πάντως.
Το δόντι; Γιατρός; Αντρέας; Φίλμ; Σχόλια ανα δεκάλεπτο; αποθήκες; End
Χριστόφορε προσπάθω εδώ και δυο μέρες να σε σχολιάσω και να σε συγχαρώ για την νέα σου διάσταση αλλά μέσω κινητού είναι λίγο δύσκολο να συμβει αυτό. Νομίζω ότι μέχρι τώρα έχουν χαθεί τρία σχόλια και δεν ξέρω αν φτάσει και αυτό. Καλή δουλειά κάνεις... συνέχισε
ΑπάντησηΔιαγραφή