Ένα ζεστό απομεσήμερο εκεί στα μέσα του Αυγούστου του 2011, κάναμε μια βόλτα οικογενειακώς στα πανέμορφα γραφικά δρομάκια της Παλιάς Καρδαμύλης. Το σκηνικό γύρω ήταν υπέροχο. Τα παλιά πέτρινα Μανιάτικα σπίτια ορθώνονταν γύρω μας ανάμεσα σε πανάρχαια ελαιόδεντρα και περήφανα κυπαρίσσια με την θάλασσα πιο πέρα να προβάλει χρωματισμένη από τις ύστατες ακτίνες ενός ήλιου που αποχαιρετούσε.
 |
| Η Παλιά Καρδαμύλη |
Έβλεπα μπροστά την μεγάλη μου κόρη να έχει πάρει αγκαλιά τον μικρότερο μου εγγονό που είχε κουραστεί από το περπάτημα, αλλά δεν είχε κουραστεί να κάνει συνεχώς ερωτήσεις στην μητέρα του. Μα συνεχώς. Γλώσσα δεν έβαζε μέσα. Έχει και δική του διάλεκτο. Χρειάζεσαι διερμηνέα για να συνεννοηθείς μαζί του! Η μικρότερη μου κόρη πιο πέρα πήγαινε παρέα με την γυναίκα μου και τραβούσε συνεχώς φωτογραφίες. Και πως να μη τραβάει όταν έβλεπε κάτι σαν το παρακάτω.
 |
| Η θάλασσα όπως φαίνεται από την Παλιά Καρδαμύλη |
Ο γαμπρός μου κι εγώ βαδίζαμε παρέα έχοντας ανάμεσά μας τον μεγαλύτερο εγγονό μου που είχε κλείσει τα τρία του χρόνια μόλις πριν από ένα μήνα.
Τα δρομάκια ήταν κακοτράχαλα και το παιδί το κρατούσε ο μπαμπάς του από το χέρι. Κουβεντιάζαμε για έναν μανιάτικο Πύργο που μόλις είχαμε επισκεφτεί και σχολιάζαμε το παράξενο σχήμα του καμπαναριού του ναού.
 |
| Προσέξτε το ασυνήθιστο σχήμα του καμπαναριού του ναού |
Κάποια στιγμή φτάσαμε σε ένα κομμάτι της πορείας, όπου κάποιος είχε ρίξει λίγη άσφαλτο και έτσι το σημείο εκεί ήταν αρκετά ομαλό, αλλά και λίγο ανηφορικό, οπότε ο γαμπρός μου λέει στον εγγονό μου:
«Έλα τώρα τρέξε λιγάκι!»
Και τότε ο μικρός σηκώνει το κεφαλάκι του μας κοιτάει διαδοχικά και απευθυνόμενος στον πατέρα του λέει:
«Μπαμπά, δε μπορώ να τρέξω σα νικητής!»
Από κείνη την στιγμή η φράση του τρίχρονου παιδιού με στοίχειωσε. Δε μπορούσα να την βγάλω από το νου μου.
«Μπαμπά δε μπορώ να τρέξω σα νικητής!»
Σαν επίμονη μέλισσα στριφογύριζε στο μυαλό μου. Δε μπορούσα να την διώξω, ούτε να την κοιμίσω, ούτε και την διατάξω να σταθεί κάπου να μην την βλέπω ή έστω να μη την ακούω συνεχώς.
Στο ταξίδι της επιστροφής στην Αθήνα, ευτυχώς που οδήγησε η γυναίκα μου γιατί με τούτη την φράση καρφωμένη στο νου μου πολύ φοβούμαι ότι δεν θα ήμουνα και ο καταλληλότερος οδηγός.
«Μπαμπά δε μπορώ να τρέξω σα νικητής!»
Τότε, ίσως για πρώτη φορά στα εξήντα επτά μου χρόνια, αναρωτήθηκα:
«Τι σημαίνει νικητής;»
Όσο και να έψαξα βαθιά μέσα μου, όσο και να βασάνισα το μυαλό μου δε μπόρεσα να βρω τι ακριβώς σημαίνει ΝΙΚΗΤΗΣ!
Όχι δεν θέλησα να ανατρέξω στα λεξικά και τα ετυμολογικά βοηθήματα για βρω την ερμηνεία. Όχι! Μέσα μου ήθελα να βρω τι σημαίνει. Πως την ένιωθα!
Το παιδί έθεσε το πρόβλημα στον ηλικιωμένο!
Το παιδί ακόμη δεν έχει αρχίσει να διανύει το δρόμο της ζωής του. Ο ηλικιωμένος, εγώ δηλαδή έχω διανύσει μεγάλο μέρος του δρόμου αυτού και για πρώτη φορά αναρωτιέμαι ποια είναι η νίκη; Ποιος είναι ο νικητής;
Σύμφωνοί σε έναν αγώνα δρόμου νικητής είναι εκείνος που θα κόψει πρώτος το νήμα. Αλήθεια όμως γιατί είναι αυτός ο νικητής; Οι άλλοι που έτρεξαν μαζί του γιατί δεν είναι; Εντάξει αυτός έτρεξε πιο γρήγορα γιατί ίσως έχει καλύτερο μυικό σύστημα, μεγαλύτερους πνεύμονες, ήταν πιθανώς εξαιρετικά προπονημένος, μπορεί και η διατροφή του να ήταν η κατάλληλη τους ξεπέρασε λοιπόν όλους και γεμάτος χαρά και καμάρι με το στήθος φουσκωμένο έκοψε το νήμα. Πήρε το μετάλλιο. Μπράβο του!
Είναι ο νικητής! Είναι ο νικητής;
«Μπαμπά δε μπορώ να τρέξω σα νικητής!» είχε πει ο εγγονός μου.
Αυτήν την νίκη εννοούσε το παιδί; Ίσως! Ίσως;
Εγώ όμως γιατί δεν μπορώ να ησυχάσω; Γιατί με τρώει να βρω τι ακριβώς σημαίνει νικητής;
Τώρα βέβαια που κάθομαι και γράφω δυσκολεύουν τα πράγματα γιατί το θέμα, φαίνεται ότι δεν είναι μόνο τι σημαίνει νικητής αλλά και τι, ποιόν, ποιους και πως νικάει ένας νικητής. Και κοιτάξτε, δεν τον συγχέω με τον κατακτητή. Εγώ δεν μιλάω για σφαγές, βομβαρδισμούς, επιθέσεις για την κατάληψη χώρας ή πόλης. Δε μιλάω για Μεγάλους Αλεξάνδρους για Ιούλιους Καίσαρες, για Μεγάλους Κωνσταντίνους, για Αττίλες, για Μεγάλους Ναπολέοντες και κλπ. Για μένα ο κατακτητής δεν είναι ΝΙΚΗΤΗΣ. Μπορεί μάλιστα ο κατακτημένος να είναι ο ΝΙΚΗΤΗΣ!
Οπότε φαίνεται, ότι ο τρίχρονος εγγονός μου έθεσε ένα βασικό ερώτημα με την φράση του:
«Μπαμπά δε μπορώ να τρέξω σα νικητής!»
Κάθομαι τώρα και αναρωτιέμαι: «Έχω δει ποτέ στη ζωή μου έναν νικητή; Έχω;»
Ειλικρινά σας λέω ότι δεν έχω ιδέα. Αν ξεκινήσω από τον εαυτό μου ίσως υπάρχουν στις αναμνήσεις μου στιγμές που ένιωσα πως νίκησα. Σύμφωνοι! Αλλά ποιόν νίκησα; Τι νίκησα; Ποιος μου έδωσε τον χαρακτηρισμό του νικητή;
Είναι αλήθεια άραγε ότι εκεί όπου υπάρχει ένας νικητής υπάρχει ένας ηττημένος; Είναι; Και ποιος είναι αυτός που καθορίζει τους κανόνες;
Μήπως το νήμα κάποιου τερματισμού; Η μπάρα ενός ύψους; Το ρολόι που μετράει την ταχύτητα; Ο διαιτητής; Τα πιο πολλά γκολ; Οι θεατές;
Τώρα που λέτε καθώς ξεδιπλώνω αυτές μου τις σκέψεις, μου γεννιέται η έντονη παρόρμηση να παρατήσω τούτο το κείμενο εδώ γιατί φοβάμαι ότι δε θα με βγάλει πουθενά. Αφού λέω μέσα μου: «Τι διάολο ήθελες και το ξεκίνησες;»
Όμως αλήθεια σας λέω, δε φταίω εγώ. Ο εγγονός μου φταίει. Και είναι μόνο τριών.
Αλλά όμως ρε παιδιά μήπως αυτή η Σκέψη και μόνο για εγκατάλειψη του γραπτού αυτού θα είναι Ο ΝΙΚΗΤΗΣ;
Ναι αλλά την σκέψη για την εγκατάλειψη εγώ την έκανα. Δηλαδή εγώ νίκησα εμένα;
Παραλογίζομαι; Που να ξέρω!
Πάντως είναι ξεκάθαρο. Εκείνη την στιγμή που σκέφτηκα να τα παρατήσω είχα ηττηθεί. Νικητής ήταν ο Εαυτός μου! Εκείνος που πολλές, πάρα πολλές φορές στη ζωή μου, μου είχε ξαναπεί:
«Άντε παράτα τα!» και τον άκουσα! Αυτός, γιατί νίκησε την επιθυμία μου να συνεχίσω να καταγράφω τις σκέψεις μου.
Όμως.......την ίδια στιγμή ένιωσα την άκρη ενός νήματος να μου γαργαλάει σαν σκουλήκι τη σκέψη.
«Μπαμπά δε μπορώ να τρέξω σα νικητής!» είχε πει προχθές ο εγγονός μου.
"Καλά ρε φίλε", λέω τώρα απευθυνόμενος φωναχτά στον εαυτό μου, "όλοι αυτοί που κάθισαν και δούλεψαν σκληρά βάζοντάς τα με σκληροτράχηλα μικρόβια, βακτηρίδια, ιούς, επιδημίες, αρρώστιες, που αποδεκάτιζαν παλιά τους ανθρώπους, και τα νίκησαν δεν είναι νικητές αυτοί; Ή όλοι αυτοί που μας δίδαξαν στο διάβα των αιώνων, τόσα και τόσα -ας μην αναφερθώ σε πρόσωπα, δεν έχει σημασία - αυτοί δεν είναι νικητές;
Να σου πω! Ειλικρινά δεν ξέρω!
Μα καλά! Το να νικάς δεν σημαίνει ότι είσαι και νικητής;
Νομίζω πως όχι. Και δεν το λέω δογματικά!
Απλώς πιστεύω ότι εκείνος ο μυστήριος τύπος που κρύβεται μέσα στις απότομες και μπερδεμένες στροφές του εγκεφάλου μας, δεν σε αποδέχεται ποτέ σαν νικητή, γιατί είναι άπληστος, αχόρταγος και σε σπρώχνει συνέχεια ζητώντας σου να κόψεις κι άλλα νήματα, να πηδήξεις κι άλλα ύψη, να τρέξεις ακόμη πιο γρήγορα, να προχωρήσεις στην εξάλειψη και άλλης ασθένειας, να γράψεις κι άλλα αριστουργήματα, να πεις κι άλλες σοφές κουβέντες και όλα αυτά ξανά και ξανά κι έτσι δεν στέκεσαι να ανασάνεις την μυρωδιά του ΝΙΚΗΤΗ. Αλλά και πάλι αν το καλοσκεφτώ με τόσους και τόσους που ονομάσαμε ΝΙΚΗΤΕΣ εμείς οι υπόλοιποι που σερνόμαστε εδώ πάνω στην νερο-χωμάτινη μπίλια αυτή, χωρίς τίτλους, μετάλλια, βραβεία, ύμνους, επαίνους, βιογραφίες κλπ, τι είμαστε άραγε, μέχρι να πάμε να γίνουμε ένα με την μπίλια; ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ;
ΟΧΙ!!!
Και θα το πω - αν προλάβω - και στον εγγονό μου. Είμαι τώρα απολύτως πεπεισμένος ότι ο κάθε άνθρωπος καθημερινά τον μόνο αγώνα που δίνει ή πρέπει να δίνει είναι ο σκληρός, ο ανελέητος αγώνας εναντίον του εαυτού του.
Αν όσα γράφω τώρα, έρθει η ώρα να τα διαβάσει ο εγγονός μου θα ήθελα να του πω:
«Κοίτα νεαρέ μου απόγονε» - θα είναι ωραίος νεαρός τότε - «να βρίσκεις την δύναμη να πηγαίνεις ενάντια στον εαυτό σου, που δεν θα σε αφήνει, να νιώσεις ΝΙΚΗΤΗΣ. Αγνόησέ τον, γέλασε του κατάμουτρα, βγάλε του την γλώσσα, γύρισε του την πλάτη, βρίσε τον, φίμωσε τον, φυλάκισε τον στην ανάγκη, αλλά νιώσε ΝΙΚΗΤΗΣ, αμέσως μόλις ολοκληρώσεις κάτι που ξεκίνησες. Μην τον αφήσεις να σε παρασύρει σε άλλους αγώνες, και σε άλλους και σε άλλους με τον ύπουλο του τρόπο, μόνο και μόνο για να μη ζήσεις το συναίσθημα του ΝΙΚΗΤΗ.»
Όλα τα παραπάνω μπορεί να είναι ένα παραλήρημα ηλικιωμένου άνδρα που όμως ξανάνιωσε ξαφνικά από την φράση του τρίχρονου εγγονού του: «Μπαμπά δε μπορώ να τρέξω σαν νικητής», που είχε πει στο δρομάκι εκεί στην Παλιά Καρδαμύλη.
«Εγώ ο παππούς σου νεαρέ μου έτρεξα σήμερα μέσα στο κείμενο αυτό σαν ΝΙΚΗΤΗΣ γιατί το έφτασα σε ένα τέλος χάρις σε σένα που με έβαλες να κάτσω και να σκεφτώ. Σου το αφιερώνω για όση αξία κι αν έχει.»
Κυριακή 21 Αυγούστου 2011
Βλέπεις γιατί σου λέω ότι στέκεσαι στις λέξεις και την φόρτισή τους σαν κι εμένα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κουβέντα του παιδιού σε σημάδεψε γιατί πραγματικά άπτεται της ποιητικής συμπύκνωσης..
Κάτι ήθελε να πει που ήταν αδύνατον να μπορέσει να το εκφράσει αλλιώς.
Κι εσύ, ο ευαίσθητος δέκτης στα περί την γλώσσα, το κατάλαβες και τρόμαξες!
Γιατί έχεις συναίσθηση μιας άλλης ευθύνης που έρχεται πάνω σου από τους αιώνες.
Και μυρίζει ελληνικό μελτέμι και θαλασσινό άνεμο!
Γι αυτό μου αρέσεις ρε φίλε!
Να είσαι πάντα καλά και να απολαμβάνεις την παρουσία των αγαπημένων σου κοντά σου..
Καλώς ήλθες Χριστόφορε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο συναίσθημα που βγάζει σήμερα η γραφή σου είναι τόσο πυκνό, σχεδόν χειροπιαστό! Κάθε σημείο στο κείμενό σου το αποπνέει! Και μου άρεσε πολύ το τελείωμά σου, το «δια ταύτα» σου! Είναι τυχερά τα εγγονάκια σου με τέτοιο παππού!!!
Να είσαι πάντα καλά – γιατί, "νικητής", είσαι ούτως ή άλλως!
Καλώς όρισες Χριστόφορε
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια τόσο απλή φρασούλα γέννησε τόσα ερωτηματικά!
Μα και πάλι απάντησες σε όλα, μόνος σου.
Νικητής!!
Θα μπορούσα να γράψω πολλά,
έγραψα αλλά τα έσβησα,
δεν άξιζαν γιατί δεν θα μπορούσα να βάλω σε λίγα λόγια πόσους Νικητές ξέρω.
Ακόμα και τον σκύλο μου
( να με συγχωρείτε που βάζω στους ανθρώπους έναν απλό ταπεινό σκύλο) τον Φάτσα που έχει κινητικά προβλήματα και μπορεί να περπατήσει μόνο με τα δυο μπροστινά πόδια και δεν το βάζει κάτω , επιμένει να ζει παρά τα προγνωστικά, Νικητή τον θεωρώ.
Μεγάλη λέξη, σηκώνει πολλά παραδείγματα.
Να είσαι καλά Χριστόφορε,
Νικητής είσαι και βραβείο σου
η οικογένειά σου.
Νομίζω έδωσες απαντήσεις Χριστόφορε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικητής δεν είναι εκείνος που παίρνει τα περισσότερα χειροκροτήματα, αλλά εκείνος που ακούει, με την εσωτερική φωνούλα, Μπράβο από τον εαυτό του. Καλό Βράδυ, να χαίρεσαι την οικογένειά σου.
Πού να ξέρει το παιδάκι, ότι και η ζωή είναι ένας καθημερινός αγώνας και κάθε τι που φέρνουμε σε πέρας είναι και μια μικρή νίκη. Κάτι που δεν το καταφέρνουμε ή το πάμε πίσω, είναι μια μικρή ήττα. Αλλά δεν είναι αρκετό πολλές φορές που προσπαθήσαμε, άσχετα με το αποτέλεσμα; Τι είναι να είσαι «σαν νικητής»; Μικρές και μεγάλες ήττες και νίκες κάνοντας «τον αγώνα τον καλόν».
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μικρούλης σας έχει σήμερα στο μυαλό του μία εικόνα για τον νικητή. Δεν ξέρει ότι έχει «καταγάγει» και αυτός μια μεγάλη νίκη με την φράση του αυτή. Θα το μάθει από το κείμενο/παρακατάθήκη του παππού του, όταν θα μεγαλώσει. Γειά σου νικητή μου.
Να τον χαιρόσαστε!
Τα φιλιά μου.
Είδες λοιπόν; Αρκεί μια φράση ενός παιδιού.... Και έκανες άριστα που δεν προσπάθησες να αναλύσεις τι εννοούσε το παιδί για τον εαυτό του. Αυτό ξέρει! Έκανες άριστα που θέλησες να αναλύσεις όλα αυτά που η φράση ξύπνησε σε σένα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι είναι μια ακόμα δική σου νίκη Χριστόφορε. Μια νίκη που μοιράστηκες μαζί μας και σ΄ ευχαριστούμε.
Άλλωστε, η μοναδική νίκη που έχει αξία είναι εκείνη που δεν έχει μέτρο σύγκρισης τις επιδόσεις των άλλων αλλά την αλήθεια του νικητή. Εκείνη η νίκη που είναι αποτέλεσμα στοχασμού και δράσης που δεν περιμένει αντάλλαγμα.
Αυτές οι νίκες που δεν περιμένουν βραβεία, αύτές είναι που αξίζουν πιο πολύ.
Νάσαι πάντα καλά και νικητής.
Καλησπέρα,συγχαρητήρια,γράφεις απίθανα.Με ένα τρόπο μοναδικό!! Με μάγεψε η γραφή σου.Νικητές γινόμαστε νομίζω όταν υπερβούμε τον εαυτό μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέχασα, οι φωτογραφίες πολύ ωραίες, έχει μάτι η κόρη σου, αλλά και το τοπίο προσφέρεται. Το καμπαναριό μου θύμισε τα "καμπαναρία" (με αυτόν τον τονισμό) της Ζακύνθου. Πανύψηλα, επιβλητικά, περίπου 2 φορές το ύψος της εκκλησίας. Αύριο θα σηκωθώ αμπονόρα, γι' αυτό καλήνυχτα τζόγια της Τζόγιας σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαγική αναφορά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ προβληματισμός κάθεται στη διασταύρωση όπουοι Ιλιγγιώδεις Ταχύτητες Ζωής κοντράρονται με τους φυσικούς "δρομείς", τα παιδιά...
Εμείς, Υπεροχε Χριστόφορε, χαμένοι από χέρι... μπήκαμε στο κανάλι της Προθεσμιακής Αφιξης και τρεχουμε Ελεγχόμενοι πια..
το Παιδί που αναρωτιέται ρητορικά ενίσταται μπρος στην Διασταύρωση...
γεννημένα Νικητές τα παιδιά..
αρχίΖΟΥΝ να ΖΟΥΝ την ήττα μολις ενηλικιωθούν..
τότε που οι Δρόμοι στατικοί Διάδρομοι "τρεχουν" μόνοι τους
{ΘΥΜΑΣΑΙ τον ΔΙΑΔΡΟΜΟ?... τον ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΔΙΑΔΡΟΜΟ???....}
πιο γρήγορα από το βηματισμό του Ενήλικου Ανθρπωπου στον οποίο μεταμορφώθηκε το παιδί...
Σ'αγαπω γιατί με ταξίδεψες με Αληθινή Φωνή που δε διστάζει να αντι-Ρωτήσει μπρος στην αβίαστη πλάγια Ερώτηση του Παιδιού...
Αδαείς ειμαστε ακομη μπροστα στα Αυτονόητα της Ζωής..
με τρομάζει αυτη η Διαπίστωση!!!
Φιλάκι αφήνω ... που ΔΕΝ τρεχει να Νικήσει το Χρονο... ούτε τη Ζωή.... απλά γεμίζει με συναισθηματα αμοιβαιότητας τη Στιγμή που σου χαρίζεται...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστόφορε είναι πολύ τυχερός ο εγγονός σου που θα βρει ένα τέτοιο γραπτό από τον παππού του. Τυχερός για όσα θα του μεταφέρεις όχι μόνο με τα γραπτά σου, αλλά και με μικρές καθημερινές στιγμές σας. Αυτό δεν είναι μία νίκη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αυτή τη σχέση όμως είστε και οι δύο νικητές. Οι σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω μας δεν είναι ότι σημαντικότερο έχουμε; ότι μένει στ' αλήθεια από το πέρασμά μας εδώ κάτω;
Νικητές είμαστε όταν μπορούμε να είμαστε ευτυχείς. Ακόμη κι όταν στα μάτια των άλλων είμαστε οι χαμένοι.
Ενθουσιάστηκα με του συνειρμούς σου και με την υπέροχη φράση του εγγονού σου. Είμαι κερδισμένη από το μικρό ξενύχτι μου απόψε:-)
Όμορφο ξημέρωμα εύχομαι!
Εύγε, ακάματε δρομέα της παιδεμένης σκέψης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓυμνασμένη γραφή, βεβαιωμένη πεποίθηση.
Κάθε στιγμή που γυρίζει τον τροχό της, νίκη είναι!
Κάθε ένας που δένεται στον ιστό τής αυτο-ανάλυσης μαζί σου,
ΝΙΚΗ διττή, είναι.
Εκείνο που με γοητεύει
Χριστόφορε, από σένα είναι η αυθόρμητη ειλικρίνειά σου, η φωτογραφική σχεδόν, παρατήρησή σου (εντός κι εκτός...), η οποία σε καταγράφει αυτόματα Νικητή!
Χαρά στην Χαρά σου και την υπόλοιπη οικογένειά σου!
Εύγε, για όλα, Φίλε μου. Πράγματι μας δωρίζεις μαγικά λίγο-λίγο το άρωμα των θεών!
Πάντα με την αγάπη,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
@ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτρατή,φοβάμαι ότι αν ήμουν νεώτερος δεν θα έδινα καμιά σημασία στη φράση αυτή του παιδιού. Όπως και δεν έδωσαν και οι άλλοι στους οποίους την ανέφερα. Θα πρέπει ίσως να φτάσει κανείς σε ένα βιολογικό και πνευματικό στάδιο για να συναισθάνεται τα νοήματα. Εσύ είσαι ευλογημένος από την μοίρα που την έχεις τούτη ικανότητα από τα νιάτα σου κι εγώ τυχερός που σε αντάμωσα εδώ μέσα.
Κι εσύ να είσαι καλά με τους μικρούς και μεγαλύτερους αγαπημένους σου. Σε ευχαριστώ.
@nameliart
Καλώς σε βρίσκω κοριτσάκι με τα πινέλα! Όταν ένα ερέθισμα σου δώσει την ιδέα για την δημιουργία ενός πίνακα σου και τον φέρεις σε πέρας, στάσου και καμάρωσέ τον. Είσαι Νικήτρια εκείνη την στιγμή και νικητές εμείς που μπορούμε να τον θαυμάζουμε ξεδιψώντας τις αισθήσεις μας.
Καλό σου πρωινό και να είσαι καλά που ήρθες.
@Levina
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γεγονός ότι αναφέρθηκες στον Φάτσα με συγκίνησε αφάνταστα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι ένας νικητής της επιβίωσης κι εσύ που αντικρύζεις κάθε μέρα τις μάχες που δίνει και τις κερδίζει δε νιώθεις ότι ζώντας δίπλα σε ένα νικητή σαν κι αυτόν παίρνεις μαθήματα κι γίνεσαι κι εσύ νικήτρια; Δεν όμορφο αυτό; Λατρεύω τον Φάτσα. Είναι Φάτσα Νικητή.
Ευχαριστώ που μας τον γνώρισες έστω κι από μακριά.
Καλή σου μέρα Levina.
@Κωνσταντίνος Κόλιος
Σύντροφε, σκέφτομαι ότι τελικά δεν έχει καμιά σημασία η συχνότητα των δια σχολίων επαφής μας αλλά ότι ξέρουμε υπάρχει αλληλοσεβασμός και αλληλοεκτίμηση. Τούτο φίλε μου είναι μια νίκη και για τους δυο μας.
Είναι δε σοφό αυτό που γράφεις για την "εσωτερική φωνούλα". Το συμμερίζομαι απολύτως...και μου αρέσει η έκφραση. Θα την κλέψω.
Καλό σου πρωινό σύντροφε.
@marimar
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι μας βιώνουμε νίκες καθημερινά, ίσως και κάθε στιγμή αλλά δεν τις βλέπουμε. Μια ομίχλη μας τυλίγει και δεν μας αφήνει να τις δούμε και να τις καταγράψουμε.
Αν γινόταν αυτό πόσα αντικαταθλιπτικά φάρμακα θα πετιόνταν στο καλάθι των αχρήστων!
Γεια σου και σένα Νικήτρια. Να το νιώσεις όμως. (Παρακαταθήκη παππουδίστικη) χα χα χα
Καλή σου μέρα πατριώτισσα.
@δοΧτωρ απαραδεΧτος
"Άλλωστε, η μοναδική νίκη που έχει αξία είναι εκείνη που δεν έχει μέτρο σύγκρισης τις επιδόσεις των άλλων αλλά την αλήθεια του νικητή.
Υπέροχη φράση!
Θαυμάσιο και πολύ ωφέλιμο (για μένα ) σχόλιο. Συμπλήρωσες με τον καλύτερο και ωριμότερο τρόπο τους προβληματισμούς μου. Χαίρομαι ειλικρινά για αυτό.
Δεν έχω τίποτα άλλο να σου πω παρά να σε ευχαριστήσω θερμά.
@Κυριακή
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς Κυριακή! Σε ευχαριστώ πολύ που ήλθες και θα ήθελα να τα λέμε όποτε ευκαιρείς. Χαρά που σε είδα ....Δευτεριάτικα, Κυριακή μου.
@μ
Ναι είναι ενετικής επιδρασης τα καμπαναριά τούτα. Η μικρή κόρη έχει μανία με την φωτογραφία. Αλλωστε την σπούδασε.
Ξύπνησες αμπονόρα τζόγια πολλών;
@reflection
ΑπάντησηΔιαγραφή"γεννημένα Νικητές τα παιδιά..
αρχίΖΟΥΝ να ΖΟΥΝ την ήττα μολις ενηλικιωθούν.".
Ακριβώς εκεί είναι το μυστικό. Δεν έχουν ακόμη επέμβει οι υποκριτικές και συχνά ψευτοηθικοπλαστικές παραινέσεις που συσσωρεύομε σε όλη μας την ζωή.
Αυτό που μου τόσο γενναιόδωρα μου αποστέλεις θα το υποδεχτώ σαν Νικητής και θα το αισθανθώ.
@Margo
Έτσι είναι Μάργκο. Όταν μπορούμε να την νιώσουμε τη ευτυχία, όταν αφεθούμε να την αισθανθούμε, χωρίς να επιτρέψουμε να παρεμβληθούν ενοχές ή άλλα αρνητικά συναισθήματα τότε ναι είμαστε Νικητές όπως πολύ σωστά το λες.
Και εγώ νιώθω όμως κερδισμένος από την σοφή συνεισφορά σου σε αυτούς τους προβληματισμούς που ξεκίνησε ένα τρίχρονο παιδάκι.
Εύχομαι να έχεις ένα όμορφο πρωινό και σε ευχαριστώ πολύ.
@Aστοριανή
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μπορώ να γράψω τώρα εγώ σε ένα τόσο γλυκό σχόλιο. Ξέρω ότι είσαι πολύ γενναιόδωρη που ειλικρινά εύχομαι να είσαι πάντα καλά και όλοι γύρω σου να να σε χαίρονται. Είσαι πολύτιμος άνθρωπος. Ή μάλλον είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!
Πες μου εσείς στη Ν.Υ νιώσατε τον σεισμό;
Σας φιλώ όλους σας από την ακόμη σχεδόν άδεια Αθήνα.
Xριστόφορε,καλημέρα απο το ανεμοδαρμένο Αιγαίο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Αιγιοπελαγίτικος αέρας μου έφερε στ'αυτιά μου φαίνεται την φράση του εγγονού σου και αμέσως βρήκα τρόπο ν'έρθω να σας βρω...
Είσαι ενας ευτυχής άνθρωπος γιατί γεννήθηκες με το μικρόβιο των συγγραφέων που αποζητούν την εαυτοσωτήρια κάθαρση.
Το σκουλήκι εκείνο που συνεχώς αναμοχλεύει ψάχνοντας το νόημα της ζωής σε κάθε επίγειο "θαύμα" όπως αυτό μπορεί να κρύβεται στις φυσικές ομορφιές της Καρδαμύλης ή πίσω απο παιδικές αθώες λέξεις ενός μικρού Χριστοφοράκου.
Για ένα πράγμα που μ'εχεις πείσει όσο καιρό σ'εχω γνωρίσει είναι ότι στο πρόσωπό σου έχω γνωρίσει έναν νικητή της ζωής,που περνά το μονοπάτι της,ανακαλύπτωντας και την παραμικρή γωνίτσα και στροφή της.
Το δικό σου κατόρθωμα θα είναι τα ίχνη που θ'αφήσεις σ'αυτό, όχι μόνο με τους φυσικούς απογόνους σου αλλά και μ'αυτά τα αξιόλογα κείμενα που μας χαρίζεις κάθε τόσο στην γειτονιά μας!
Σ'ευχαριστώ απο τα βάθη της καρδιάς αγαπημένε μου φίλε.
Σήμερα γιορτάζουν στην Ζάκυνθο τον Άγιο τους Διονύσιο. Γι' αυτό σηκώθηκα αμπονόρα για τη λειτουργία που ψάλλεται με ιδιαίτερο τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου, φίλε! Οι ερωτήσεις των παιδιών μπορούν να μας αφήνουν KO στους μεγάλους. Υποθέτω ότι ο χώρος που ήταν ασφαλτοστρωμένο δεν το είδε αρκετά μεγάλο και το αγόρι ήθελε να τρέξει πολλύ, πολλύ, πολλύ ... Ο νικητής θα πρέπει να είναι μια έννοια που απέκτησε το παιδί με τα συμφραζόμενα κάπου, λέω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει αστείο πώς τα παιδιά χρησιμοποιούν τις λέξεις. Τα παιδιά μας μαθαίνουν καταλανικά -και δεν είναι εύκολη από την κινεζική γλώσσα- και ο μικρός λέει: Hola, amor-Hola, cariño, (Γεια σου αγάπη μου, Γεια σου μέλι μου...)στον μπαμπάς του, σ'εμένα και στο σκυλί του γείτονα!
Φιλάκια πολλά!
@Kariatida62
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι όπως το περιγράφεις το Αιγαίο -ανεμοδαρμένο- το υποκοριστικό σου, Tida θα ταιριάζει αν το προφέρουμε με αγγλοσαξωνική προφορά.(Τάϊντα) Πλημμυρίδα καλοσύνης αλλά και σοφίας είναι το σχόλιο σου. Εκείνη δε η φράση, η πως την είπες; "εαυτοσωτήρια κάθαρση" μου αρέσει πολύ.
Κορίτσι μου, που ο αέρας σου παίρνει τώρα τα μαλλιά και σε γεμίζει αρμύρα είσαι σκέτος θησαυρός ακόμη κι όταν αγριεύεις. Και ξέρεις; Η αξία του χρυσού ανέβηκε αλλά η δίκη σου είναι απρόσιτη.
Καλές θάλασσες!
@marimar
A! Του Αγίου Διονυσίου λοιπόν σήμερα σιόρα μου. Υπάρχει κανένας καμιά που να γιορτάζει για να ευχηθώ; Αλλά δε βαριέσαι έτσι κι αλλιώς εγώ θα ευχηθώ χρόνια πολλά σε όλους σας.
@Verónica Marsa
ΑπάντησηΔιαγραφήΧα χα χα Τυχερό το σκυλί του γείτονα χα χα χα.
Σε πληροφορώ ότι αποφάσισα να αρχίσω μαθήματα ισπανικών φέτος τον χειμώνα. Οπότε σε λίγους μήνες θα μιλάω ακριβώς όπως ο Βασιλιάς σας.
Πράγματι το μυαλό των παιδιών που δεν είναι ακόμη αγνό μπορεί να γεννήσει μεγάλες σκέψεις που εμείς οι μεγάλοι μένουμε με το στόμα ανοιχτό από την απορία.
Με μεγάλη χαρά σε είδα καλή μου φίλη.
Καταπληκτική σκέψη! Δεν έχω κάτι να γράψω, έχω όμως κάτι σημαντικό να σκεφτώ! Σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου!!!!
αγαπημενε Χριστοφορε σε καταλαβαινω απολυτα.. και μενα μπορει μια φραση να μου κολλησει στο μυαλο και να την σκεφτομαι συνεχως μεχρι να απαντησω στον εαυτο μου.. χαιρομαι που τελικα νικησες τον εαυτο σου και δεν τα παρατησες βρηκες την απαντηση που εψαχνες.. βρηκα και εγω την απαντηση μου μεσα στα λογια σου :) .. πρεπει να παμε εναντια στον εαυτο μας για να βγουμε νικητες!! οπως εχει πει και ο πλατων το να νικα κανεις τον εαυτο του ειναι η πρωτη και η καλυτερη νικη απο ολες!! καλο απογευμα :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνεκτίμητη περιουσία για τον μικρούλη που δεν μπορεί, ακόμα, να τρέξει σαν ΝΙΚΗΤΗΣ, τούτη η γραφίδα. Τον προβληματισμό της, βέβαια και την αξία της εν τέλει, θα είναι σε θέση να την αντιληφθεί λίγο αργότερα…..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυαίσθητε Δέκτη, προβληματισμών αθώων Πομπών, Χριστόφορε, δεν είναι μόνο η ηλικία σου υπεύθυνη για τούτη την ικανότητά σου, να εντοπίζεις άμεσα το κέντρο των αθώων εκπομπών και να ανταποκρίνεσαι…. Μαθαίνοντας και με τις δυο έννοιες της λέξης. Εκείνη του διδάσκομαι και εκείνη του διδάσκω. Η παιδεία σου ευθύνεται εξ ίσου. Κάποιοι σ’ έμαθαν με τον τρόπο τους, να ξεχωρίζεις τη ΝΙΚΗ και το ΝΙΚΗΤΗ, κι ας λες δεν ξέρεις…. Από φόβο, ίσως, πως ο λατρεμένος μικρούλης θα μάθει από σένα τη σημασία τούτων των λέξεων, μια σημασία που στην εποχή μας έχασε πια το πραγματικό της νόημα.
Για να σε πείσω όμως πως λόγους δεν έχεις να φοβάσαι πως οι εποχές άλλαξαν το νόημα των λέξεων και πως οι αλήθειες, αλήθειες πάντα μένουν, με την ευγενική σου ανοχή, θέλω να σου μιλήσω για το πώς έμαθα εγώ τη ΝΙΚΗ να θωρώ, το ΝΙΚΗΤΗ να βλέπω.
Ο πρόσφυγας παππούς μου μ’ έμαθε πως, όντας ξεριζωμένος από τα γονικά σου, καταφέρεις να ριζώσεις σε τόπο ξένο και να του προσφέρεις πολιτισμό κι ανάπτυξη περισσότερο απ’ ότι οι δικοί του πολίτες, που σαν βρισιά για χρόνια τη λέξη «πρόσφυγας» προφέρουνε, ΝΙΚΗ είναι!
Η μάγισσα η νόνα μου, τα παραμύθια τέλειωνε πάντα με τη φράση, «η αγάπη κάστρα καταλεί», άρα κι όποιος αγαπάει ΝΙΚΗΤΗΣ είναι!
Ο εργάτης πατέρας μου, επέμενε και επιμένει ακόμα στα ογδόντα του ν’ αποδεικνύει πως τα γραμμάτια της ζωής μας χρέη τιμής είναι, μόνοι μας τα υπογράφουμε και μόνοι μας μ’ αξιοπρέπεια, πρέπει να τα εξοφλούμε, όποιο κι αν είν το κόστος, ΝΙΚΗΤΕΣ για να ‘μαστε!
Η απέραντη υπομονή, η μάνα μου, μονολογεί ολημερίς κάνοντας το σταυρό της, «να λάμπει ο ήλιος κι ας φωτίζει ξένους τόπους», άρα όταν για το φως και τη ζεστασιά των άλλων νοιάζεσαι, ξεφεύγοντας απ’ το «εγώ» και οικιοθελώς στο «εμείς» προσχωρείς ΝΙΚΗΤΗΣ είσαι!
Η θρησκεία με δίδαξε πως συγχωρώντας τους άλλους ΝΙΚΗΤΗΣ γίνεσαι!
Η παγκόσμια ιστορία, πολλές φορές μου απέδειξε πως όσο πιο άξιος είναι ο στρατιωτικός σου αντίπαλος κι όσο μεγαλύτερο σεβασμό του δείχνεις, τόσο μεγαλύτερη η ΝΙΚΗ σου είναι!
Ο αδελφοκτόνος εμφύλιος μ’ έμαθε πως νικητής δεν είναι όποιος με τα όπλα επιβάλλεται , μα όποιος περήφανα στο εκτελεστικό απόσπασμα στέκεται, οραματιζόμενος έναν κόσμο στον οποίο δε μέλλεται να ζήσει…..
Ο αδελφός μου ο Δάσκαλος, τριάντα τόσα χρόνια με μαθαίνει πως, όταν αυτούς που σωπαίνουν δίπλα σου ακούς, ΝΙΚΗΤΗΣ είσαι!
Ο ευαίσθητος σύντροφός μου, μ’ ανάγκασε να μάθω πως, ο μόνος λόγος που επιτρέπεται κάποιος να κοιτάζει τον άλλο από ψηλά, είναι για να τον βοηθήσει να σηκωθεί, άρα, προσφέροντας συμπαράσταση ΝΙΚΗΤΗΣ γίνεσαι!
Οι δυο μου γιοι, μου δείξανε πως ανάγκη είναι να εμπιστεύομαι τους άλλους, γιατί δεν μπορώ να πετύχω τα πάντα μόνη μου, άρα, συλλογικά ΝΙΚΑΜΕ!
Ο μικρούλης εγγονός σου, ευγενικέ μου Χριστόφορε, μ’ έμαθε σήμερα, πως, όταν κανείς αναγνωρίζει με αθώα παρρησία την αδυναμία του, πάντα βρίσκεται κάποιος να τον μάθει πώς να ‘ναι ΝΙΚΗΤΗΣ! Κι αυτό το τελευταίο, μου το ‘μαθες ΚΙ ΕΣΥ! Ξεχωριστέ μου φίλε!
Κι αν πρέπει να σου μάθω κάτι, γι’ αντίδωρο κι εγώ, κράτησε τούτο. Όσο όμορφα μοιράζεσαι, μένοντας πάντα ατόφιος, ΝΙΚΗΤΗΣ θα ‘σαι!
Κι αν επιμένεις να ρωτάς τίνος; Μια θα ‘ναι πάντα η απάντηση. ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ! Γιατί ένας μονάχα είναι πάντα ο αντίπαλος στη ζωή μας. Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ!
Για τις αφορμές, ευγνώμων πάντα!
Στις φίλες και φίλους που αφιέρωσαν χρόνο να με επισκεφθούν και είχαν την καλοσύνη να αφήσουν τις απόψεις και τα σχόλια τους, και δεν έχω απαντήσει ακόμη, ήθελα να διαβεβαιώσω ότι με πολύ ευγνωμοσύνη θα απευθυνθώ σε όλες και όλους αύριο το πρωί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΖητώ συγγνώμη για την καθυστέρηση και εύχομαι μια καλή, ευχάριστη και δροσερή νύχτα.
Αγαπητέ μου Χριστόφορε,η χαρά είναι δική μου!!!Η άγνωστη διάσταση σου,σε συνδιασμό με ένα καλό καφέ, με ξεκουράζει,με ταξιδεύει και με χαλαρώνει μετά από τις βάρδιες μου στο νοσοκομείο.
ΑπάντησηΔιαγραφή@stavroulazerva
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς Σταυρούλα μου, το να εκφράζεις με γράμματα τις σκέψεις, τις επιθυμίες, τις εμπειρίες κλπ σε απελευθερώνει. Κι εσύ το κάνεις θαυμάσια. Σε ευχαριστώ και σου εύχομαι μια μέρα γεμάτη χαμόγελα και δημιουργίες.
@Σταυρούλα Κουγιουτσιάδη
"....«να λάμπει ο ήλιος κι ας φωτίζει ξένους τόπους»"
Τι μεγαλοσύνη ψυχής έχει εκείνη που σε έφερε στη ζωή!
Σταυρούλα το θαυμαστό και θα το επαναλάβω πιο έντονα TO ΘΑΥΜΑΣΤΟ κείμενο που είχες την καλοσύνη να γράψεις σε τούτο τον ιστότοπο έχει αντιγραφεί και καταγραφεί στα γραπτά τα οποία με υπερηφάνεια θα δίνω σε τρίτους να διαβάζουν.
Σταυρούλα όσα παρέθεσες και αποτελούν διδάγματα και εμπειρίες από τον στενό οικογενειακό σου κύκλο αποδεικνύουν με τρανό τρόπο ότι η αληθινή σοφία δε βρίσκεται στα βιβλία και τα συγγράμματα των πανεπιστημίων αλλά στις καρδιές απλών, ταλαιπωρημένων, ίσως και πληγωμένων ανθρώπων.
Σταυρούλα, θα υπερηφανευτώ τώρα χωρίς ούτε καν να ντρέπομαι που το ομολογώ ευθαρσώς, και θα δηλώσω ότι είμαι ΝΙΚΗΤΗΣ. Ναι Σταυρούλα είμαι, γιατί με το ταπεινό μου κείμενο, που ένα τρίχρονο αγοράκι μου ενέπνευσε, άντλησα τόση ομορφιά, ψυχής, τόση σοφία χτισμένη πάνω σε τείχη παλιά αλλά στέρεα και αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σου πω πόσο σε ευχαριστώ για τούτο το κείμενο. Ίσως όμως πρέπει να ευχαριστήσω εκείνους που σε μεγάλωσαν και σου έδωσαν τούτα τα εφόδια. Αυτό ναι!!
Σε αφήνω με την δική μου ευγνωμοσύνη να συναγωνίζεται την δική σου, με μεγάλη πιθανότητα να βγει Νικήτρια!
@Κυριακή
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλη μου με τα ευγενικά σου λόγια σε βεβαιώνω ότι όχι απλώς με εμψυχώνεις, αλλά και με ωθείς να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος.
Πιστεύω ότι όλοι μας έχουμε να διηγηθούμε πράγματα. Όμως για κάποιον περίεργο λόγο πρέπει να έρθει η κατάλληλη στιγμή που για τον καθένα είναι εντελώς διαφορετική. Μπορεί δε το ερέθισμα να είναι ένα απλό, ασήμαντο γεγονός.
Με πολλή χαρά σε βλέπω στην παρέα μας Κυριακή. Καλή σου μέρα κορίτσι μου.
@maria
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετική πραγματικά η αναφορά στον Πλάτωνα. Είναι εντυπωσιακό. Αλλά εκείνοι οι άνθρωποι τα είπαν από τότε όλα! Τι κρίμα σήμερα....
Είναι αλήθεια ότι ο μεγαλύτερος "αναχαιτιστής" είναι ο εαυτός μας. Εκείνος που έχει ποτιστεί με απαγορεύσεις με προκαταλήψεις, με ψευτοδιλήμματα με καθωσπρεπισμούς κλπ. Αν καταφέρουμε να τον προσπεράσουμε και βρεθούμε ένα μόνο βήμα μπροστά του είναι πολύ σημαντικό.
Μαρία μου σε ευχαριστώ που πέρασες και άφησες τόσο όμορφα και ταιριαστά λόγια. Νιώθω πραγματικά τυχερός που σας έχω στην παρέα μου. Ευχαριστώ θερμά!
Χριστοφορε μ άρεσε πολύ το κείμενο σου. Όπως πάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πρόλαβα να διαβάσω τα σχόλια των υπολοίπων.
Αυτό που έχω να πω είναι ότι νικητής είναι αυτός που δεν ξεμένει από μεγάλους στόχους
Συγνώμη που έχω λείψει τόσο καιρό άλλα έχω κάτι δουλείες. Θα τα καταλάβεις....
Τα έχω διαβάσει όλα αλλά δεν μπορούσα να σχολιάσω
Καλό Σαββατοκύριακο να χεις
@Nicotine
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε μου καλωσόρισες!
Σωστό αυτό που λες για τον Νικητή.
Εύχομαι όλα να πήγαν καλά! Βλέπω ότι έχεις αναρτήσει κείμενο θα το δω αργότερα.
Να είσαι καλά και μην έχεις άγχος.
Μόλις μπήκα έπεσε το μάτι στη Καρδαμύλη...Ωχ...
ΑπάντησηΔιαγραφήτο θρίλερ πάλι σκέφτηκα καλά που είναι μεσημέρι!!!
Χριστόφορε μου διάβασα ξανά και ξανά...και τα σχόλια όλων μα ιδιαιτέρως της Σταυρούλας
...................................
Ευχαριστώ σας και τους δυο!
Το βραδυ ψάχνοντας σε ένα μικρό βιβλιαράκι διάβασα (τυχαία;)... "Την ώρα που θέλεις να κρίνεις τον εαυτό σου μετρα τους πραγματικούς φίλους που έχεις...έστω και έναν είσαι Νικητής!"(απλά το καταθέτω και αυτό)
Έχω μείνει λίγο πίσω...τώρα που επέστρεψα να δω ποτε θα προκάμω να διαβάσω!)
Δεν προβλημάτισε μόνο εσένα η έννοια του Νικητή μας την μετέφερες με τον καλύτερο τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι άραγε Νικητής αυτός που αντιστέκεται στα πάθη του και μένει απέναντι σ'αυτά για το καλό όλων ή εκείνος που νικά τα "πρέπει" και τα "μη" και υποκύπτει στα πάθη του?
Το σίγουρο είναι ότι κάπου είναι Χαμένος και στις δύο πλευρές.
Νομίζω δεν υπάρχουν Νικητές υπάρχουν αγωνιστές.
Οι Νικητές μένουν πάντα μόνοι στο βάθρο τους!
Τα θαλασσινά μου με κάμποση πίκρα πλημμυρισμένα.!
@ElenaG
ΑπάντησηΔιαγραφή""Την ώρα που θέλεις να κρίνεις τον εαυτό σου μετρα τους πραγματικούς φίλους που έχεις...έστω και έναν είσαι Νικητής!"
Έξοχο! Πραγματικά σοφό. Και είναι μεγάλη αλήθεια.
Σε ευχαριστώ Έλενα μου προσέφερες αληθινή γνώση. Το εκτιμώ πολύ.
@zoyzoy
Θα παραμερίσω τις ευχαριστίες και τα άλλα και θα πάω σαν στούκας στο κλείσιμο του σχολίου σου.
Γιατί τόση πίκρα; Θέλεις να το μοιραστείς; Είμαστε εδώ και για αυτό.
Διάβασε και το σχόλιο της ElenaG ίσως εμπίπτουμε εκεί.
Δεν θέλω να σε νιώθω πικραμένη.
Θα επανέλθω να σε ρωτήσω.
Χριστόφορε ευπατρίδη μου, απόλαυσα την πάλη με τις μύχιες σκέψεις σου. Παρόμοιες έχω κάνει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί στα "Δίχτυα" (http://anemondixtia.blogspot.com/#ixzz1WFrC72KE) έγραψα, λες και είχαμε συνεννοηθεί! ότι:
"Η Δύναμη είναι υπόθεση Εσωτερική.
Εκείνος που έχει μέσα του Ψυχή ξέρει να παλεύει μαζί της."
Που έχω καταλήξει;
Ότι είναι σπουδαίο ότι κι αν συμβαίνει, όσο μικρό κι αν φαίνεται, καθώς όλα είναι μέρος μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας. Όλα έχουν κάτι να μας μάθουν, και μετά - όταν θα το έχουμε προσλάβει- είμαστε νικητές, δηλαδή κερδισμένοι. Κερδίσαμε μία Γνώση. Ένα ψήγμα αυτοσυνειδησίας, ένα βηματισμό προς το "γνώθι σαυτόν". Αυτή είναι μια Νίκη. Μια άλλη Νίκη είναι να επιλέξουμε το δύσκολο κι όχι το εύκολο, να χαρούμε πλούσια στη χαρά του άλλου, να μη φθονήσουμε το καλό που είναι δίπλα, να μπορούμε να δούμε το καλό είτε είναι δικό μας είτε είναι ξένο.. Να συγχωρήσουμε τον..εαυτό μας, γιατί είναι μεγάλος εγωισμός το να αρνιόμαστε να τον συγχωρήσουμε.. Και μετά μπορούμε να συγχωρήσουμε τον άλλο.. Πολλές μεγάλες εσωτερικές μάχες, πολλές μεγάλες αθόρυβες νίκες, και όλα τούτα μέσα μας! Αυτό είναι το πεδίο μάχης Χριστόφορε! Κι ο εαυτός μας μας ξέρει καλά χωρίς τις λαμπερές ενδυμασίες. Είναι η Αλήθεια που μας κάνει νικητές όταν της αφήνουμε χώρο να διεισδύσει μέσα μας με τις ακτίνες της. Μετά μας βοηθάει ν αντέξουμε εκείνο που φωτίζει και το βλέπουμε. Αυτή είναι η δύσκολη Νίκη! Σ έχω ικανό Νικητή!
Εκ του Κατά Ματθαίον Αγίου Ευαγγελίου το Ανάγνωσμα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνο τον καιρό
Κάποιες μητέρες έφεραν τα μικρά παιδιά τους
μπροστά στον Ιησού.
Ηθελαν πολύ, να βάλει τα χέρια του
επάνω στά κεφαλάκια τους.
Να τα ευλογήσει μεαγάπη
και να προσευχηθεί γι' αυτά.
Οι μαθητές του όμως,
τους μίλησαν με αυστηρότητα
και τους εμπόδιζαν να πλησιάσουν κοντά του
Βλέποντας αυτά ο Ιησους, τους είπε
Αφήστε τα παιδιά, να έρθουν κοντά μου
καί μην τα εμποδίζετε.
Αυτά είναι πλασμένα
για τη βασιλεία των ουρανών,
όπως κι όσοι θα μοιάσουν την αθωότητά τους.
Μετά έβαλε τα χέρια του
επάνω στα κεφάλια τους και τα ευλόγησε.
Νικητής λοιπόν, σύμφωνα με τον Καρδιογνώστη Χριστό, είναι αυτός που έχει την Αθωότητα του μικρού παιδιού! Ο εγγονός σου Χριστόφορε δεν μπορεί να τρέξει ΣΑΝ νικητής, γιατί πολύ απλά ΕΙΝΑΙ ο Νικητής στο σημαντικότερο της ζωής μας Άθλημα: την επίτευξη της Αθωότητας!
Να μου τον φιλήσεις, σε παρακαλώ...
Εμένα η Σοφία μου (Σοφία όνομα και πράγμα) μία από τις (πάμπολλες) μέρες που ήμουν χαμένος στην μπλογκόσφαιρα μου λέεει: Γιατί μπαμπά κάνεις τόση δουλειά στον υπολογιστή σου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπονοώντας σαφέστατα ότι είναι ώρα να αφήσω τις ανοησίες μου και να ασχοληθώ μαζί της! Να παίξουμε δηλαδή... Ή, για να το πω αλλιώς: Να αφήσω παράμερα τον δικό μου τρόπο ζωής και να ακολουθήσω μαζί της τον δικό της!
Και αναρωτιέμαι:
Μήπως λοιπόν, αντί να παίρνουμε από το χέρι και να τα οδηγούμε τα παιδιά μας, καλό θα ήταν από καιρού εις καιρόν, να τα αφήνουμε αυτα να μας παίρνουν από το χέρι για να μας οδηγούν αυτά;
Λέω... Μήπως;
Νομίζω πως κάθε επόμενο βήμα, απο το μωρό που κάνει τα πρώτα του βήματα, μέχρι τον αστροναύτη που κάνει το βήμα να πατήσει στην σελήνη, είναι και μια Νίκη, μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι μια λέξη που σηκώνει να γράψεις βιβλιο για να την αναλύσεις.
Καλημέρα σας,
Καλή Κυριακή να έχετε.
@Ρεγγίνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασίλισσα, μου με τα ταξίδια σου στις μήτρες του Ελληνισμού, κοίτα αλήθεια πόσο σημαντικά πράγματα έχουν γραφτεί εδώ μέσα από τις φίλες και τους φίλους που ήρθαν, με αφορμή μια μονάχα φράση ενός τρίχρονου παιδιού.
Το ζήτημα τελικά είναι να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να έχουμε σχέσεις μαζί του. Πρόσεξε Βασίλισσα δε λέω καλές σχέσεις απλώς γιατί πολλοί από μας δεν έχουν την παραμικρή σχέση μαζί του δεν τον γνωρίζουν.
Συμφωνώ απολύτως μαζί σου ότι η Αλήθεια μας κάνει νικητές. Φτάνει όμως να την αναγνωρίσουμε και όπως πολύ όμορφα λες να "της αφήσουμε χώρο να διεισδύσει μέσα μας με τις ακτίνες της.
Υπέροχες αληθινά σκέψεις που χαίρομαι που γεννήθηκαν εδώ μέσα. Υποκλίνομαι και ευχαριστώ πολύ.
@Γιώργος
"Μήπως λοιπόν, αντί να παίρνουμε από το χέρι και να τα οδηγούμε τα παιδιά μας, καλό θα ήταν από καιρού εις καιρόν, να τα αφήνουμε αυτα να μας παίρνουν από το χέρι για να μας οδηγούν αυτά;
Λέω... Μήπως;
Και λέω Γιώργο: "Ας το κάνουμε. Θα μάθουμε πολλά.!!"
Ειλικρινά φίλε μου η παράθεση των λόφων του Ιησού και η παραπάνω παράγραφος με την οποίαν κλείνεις το σχόλιο σου δεν επιτρέπει χώρο για τίποτα παραπάνω. Θα ήταν σχεδόν ιεροσυλία.
Σε ευχαριστώ καλέ μου φίλε. Ειλικρινά
@bianca
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφος και σοφός ο παραλληλισμός σου με τα πρώτα βήματα ενός νηπίου εδώ στον μα τα πρώτα βήματα του ανθρώπου σε έναν άλλο κόσμο.
Κι έχεις απόλυτο δίκιο θα μπορούσαν να γραφούν σελίδες επί σελίδων με τις αμέτρητες απόψεις που υπάρχουν σε καθένα μας. Και είναι αυτή η ομορφιά της ανταλλαγής γνωμών.
Και Bianca σε παρακαλώ στον ενικό. Είμαστε μια οικογένεια σε τούτο τον χώρο.
Mille Grazie!!
Καλέ μου Χριστόφορε, βλέπεις, 'οπως όλοι σωστά το διακρίνουν εδώ, ότι όποιος φθάσει πιο κοντά στη σκέψη ενός παιδιού, οδηγείται σωστά προς την Αλήθεια..
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ρεγγίνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχόλιο σου άνετα θα μπορούσε να καταχωριστεί στην λίστα με τις: "ΜΕΓΆΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ"!!
φοβερά τοπία
ΑπάντησηΔιαγραφήβλεπεις γιατι δεν μπορω να τρεξω σαν Νικητης?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί είναι νίκη και τί είναι ήττα? Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει αυτήν την ερώτηση από καταβολής κόσμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως ένα παιδί να γελούσε με τις ερμηνείες που θα έδινε στις λέξεις αυτές ένας μεγάλος.
Γι' αυτό άλλωστε σε προβλημάτισε η φράση αυτή τόσο πολύ.
Σε (και μας) προβλημάτισε κάτι που για ένα παιδί είναι αυτονόητο.
Πολύ ωραίο κείμενο, απτεται ενός θέματος που με απασχολεί πολύ τον τελευταίο καιρό!
(εντάξει έδειξα και μεγαλύτερο ενδιαφέρον λόγω Μάνης και η ανάρτηση σου με αποζημείωσε.
Καλό σου βράδυ, με νίκες και ήττες (η ζωή δεν είναι μόνο νίκες~ευτυχώς γιατί όταν κερδίζουμε κάτι αυτομάτως χάνουμε κάτι άλλο, ή απλά αυτό είναι ένα άλλοθι για να δικαιολογεί κάθε ήττα μας...χαχαχαχα)
Ευτυχισμένος τρίχρονος που έχει στο πλάι του έναν τόσο
ΑπάντησηΔιαγραφήευαίσθητο παππού!!!!
@Σκρουτζάκος
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα ρε φίλε και σε χρειαζόμαστε με το χαμόγελο που προσφέρεις.
Άντε και καλό χειμώνα..που λέει ο λόγος δηλαδή.
PiciFriki
Να είσαι καλά για τον καλό σου λόγο και την επίσκεψη. Εύχομαι να είχες ένα χαμογελαστό καλοκαίρι.
@περήφανη μανιάτισσα και με το δίκιο της...θα πρόσθετα κι εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πολύ χαρά σε βλέπω στα λημέρια μου.
Λατρεύω τον τόπο σου αλλά και τους ανθρώπους εκεί. Με εμπνέει ο αέρας και τα χρώματα γύρω σε κάνουν να ονειρεύεσαι. Ευλογημένος τόπος με ντόμπρους και όμορφους ανθρώπους.
Χαίρομαι που θα τα λέμε.
Άλλωστε ο γιος μου πήρε μια δικιά σας πρόσφατα κι έτσι έχω και χωριό εκεί τώρα.
Φαντάσου έχω γυναίκα Κρητικιά και νύφη Μανιάτισσα. Τι άλλο θέλω!!!
@ΜΑΓΟΣ
Όχι ρε Μάγε δε βλέπω. Τι έγινε. Θα δω. Και αν έχεις λάθος θα ...σου τις βρέξω!! χα χα χα
@Bitch
ΑπάντησηΔιαγραφήΓύρισες κιόλας;
Ευχαριστώ για τις όμορφες κουβέντες που μου άφησες. Θα περιμένω εικόνες από το καλοκαίρι σου.
Καλή σου μέρα με τις ευχές μου.
Καλό μήνα!! :))
ΑπάντησηΔιαγραφή@ΔΗΜΗΤΡΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα με χαμόγελα και σε σένα Δήμητρα. Ευχαριστώ.
°º
ΑπάντησηΔιαγραφή°º✿
º° ✿♥
Olá, amigo!
Passei para uma visitinha!!!
Bom fim de semana!
Beijinhos.
Brasil
°º
°º✿
º° ✿♥
@Magia da Inês
ΑπάντησηΔιαγραφήOlá meu bom amiga do Brasil
Obrigado veio me ver
Bom ter em Setembro!!!