ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΔΗ / "HADES- ENDE"

Μια μικρή παρένθεση ένα μικρό διήγημα είπα να γράψω έτσι χαλαρά,  μιας και τις επόμενες μέρες  θα λείπω για λίγες μέρες από την Αθήνα για να πάω να βρω τα εγγονάκια μου και την υπόλοιπη οικογένειά μου!

Γυρίζοντας με το καλό θα συνεχίσω την αναζήτηση του «ΑΡΩΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ!»
Εύχομαι σε όλους σας καλό τριήμερο με υγεία! Θα τα πούμε την ερχόμενη εβδομάδα πάλι.

________________________________________________________

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΟΣΚΑΡ ΜΠΕΡΕΝΣΟΝ

    Μόλις συνήλθε από την παράξενη κατάσταση που ήταν, και μπόρεσε να δει γύρω του αντιλήφθηκε ότι βρισκόταν σε έναν χώρο που όμως δεν ήταν χώρος με την έννοια που την χρησιμοποιούμε εμείς εδώ.  Δεν υπάρχει όμως άλλη κατάλληλη λέξη για την περίπτωση. 

    Προσπάθησε να κινηθεί. Τι περίεργο! Δε χρειαζόταν να χρησιμοποιήσει κανένα μέλος του σώματος του για να το κάνει.  Μετακινήθηκε προς το σημείο που πίστευε ότι ο χώρος που βρισκόταν χωριζόταν από τον εξωτερικό - ας τον πούμε - και δεν χρειάστηκε παρά μόνο να το σκεφτεί για να γίνει.

Όταν "βγήκε" ένιωσε κάποια διαφορά στην θερμοκρασία. Κρύωνε! Περίεργο. Έσκυψε να δει τι φορούσε και είδε ότι φορούσε κάτι γκρίζο που έμοιαζε με φόρμα αθλητική. 

    Τότε ξέσπασε σε γέλια! 

   «Επιτέλους!» Φώναξε. Αλλά την φωνή του ούτε την άκουσε, αλλά και δεν ένιωσε καμιά σχετική κίνηση στους μυς της περιοχής του λάρυγγα. Και.... ξαναγέλασε!

    «Τα κατάφερααα!» Φώναξε πάλι.

Δεν φανταζόταν ποτέ αυτός ο ήρεμος συγκρατημένος και συγκροτημένος άνθρωπος ότι θα ερχόταν η στιγμή που θα αντιδρούσε με τέτοιο εκρηκτικό τρόπο. Κι ας μη γινόταν αντιληπτός από κανέναν. Αφού κανένας δεν βρισκόταν γύρω του.

    Κι όμως το μεγάλο του επίτευγμα δεν θα πήγαινε χαμένο. Φανταζόταν ήδη τον σάλο. Μάντευε ακόμη και τις προβολές στις ολογραφικές οθόνες των ειδησεογραφικών πρακτορείων: «ΠΕΘΑΝΕ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΟΣΚΑΡ ΜΠΕΡΕΝΣΟΝ!!!» 

Τα τεράστια γράμματα θα συνοδεύονταν με κάποιο από τα πολλά αιθεροπτητικά προφίλ του και θα αιωρούνται πάνω από τις γκιγκαπόλεις και τα γονιδιόκεντρα όλου του πλανήτη. 

Ήταν η σημαντικότερη είδηση εδώ και αιώνες!

    «Ε βέβαια» σκέφτηκε «όταν τους έλεγα ότι πρέπει να κάνουμε έναν προγραμματισμό στην χρήση του "HADES-ENDE" για να ελεγχθεί κάπως ο υπερπληθυσμός και όλες οι παρενέργειές της αθανασίας εκείνοι - οι Κεφαλές - με είχαν ειρωνευτεί . Χα! Τώρα θα δούνε! » 

***

    Όταν πάνω από τριακόσια χρόνια πριν,  είχε εφεύρει ο Καθηγητής Μπερενσόν, το ελιξήριο της αθανασίας το ονόμασε, "Hades-Ende" από τον "Άδη"  τον τόπο όπου πήγαιναν οι ψυχές μετά τον θάνατο σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία και την αρχαία γοτθική-γερμανική λέξη "ende" που σήμαινε τέλος. Ήθελε με αυτόν το τρόπο να σηματοδοτήσει την νίκη του ανθρώπου πάνω στον θάνατο. Το Τέλος του Άδη!

    Τα τριακόσια και πλέον χρόνια που πέρασαν από τον τελευταίο νεκρό, ο άνθρωπος, χωρίς πια τον φόβο του θανάτου έδειξε το απεχθές του πρόσωπο σε όλο του το μεγαλείο. Όλοι οι παλιοί κανόνες συμβίωσης, νόμοι, ηθικές αξίες, προστασία του περιβάλλοντος, και ότι συγκρατούσε τον άνθρωπο από το να μην επιτίθεται με αγριότητα στον συνάνθρωπό του, κατέρρευσαν. Πολλά βάρβαρα και αιματηρά παιχνίδια εφευρέθηκαν και βαφτίστηκαν αθλητικοί αγώνες. Το αίμα έρεε άφθονο σε υπερσύγχρονες αρένες, χωρίς λόγο και χωρίς τον φόβο του θανάτου. Όλες οι θεωρίες για την προφύλαξη του πλανήτη  από την ολοκληρωτική καταστροφή εξαφανίστηκαν. Ο τρομακτικός υπερπληθυσμός είχε πλέον εκτοπίσει κάθε άλλο πλάσμα που...τολμούσε να καταλάβει θέση πάνω στην γη.

    Τότε ο καθηγητής Μπερενσόν βλέποντας που οδηγούσε η αθανασία,  είχε ενημερώσει το παγκόσμιο ακροατήριο μέσω μιας διαπλανητικής συνέντευξης τύπου ότι είχε ανακαλύψει το αντίδοτο του "Hades-Ende", και θα το χρησιμοποιούσε ο ίδιος πρώτος. 

Το έκανε χωρίς κανέναν ενδοιασμό την επέτειο που γιορταζόταν η τριακοσιοστή εικοστή πέμπτη επέτειος της ανακάλυψης του του "Hades-Ende". Εκείνος πάνω από τριών αιώνων άνθρωπος, με το αίμα του να βράζει ακόμη, αφού συμμετείχε στις εορταστικές εκδηλώσεις, επέστρεψε στο σπίτι του, ήπιε μια τελευταία γουλιά παλιό γαλλικό κονιάκ, απόλαυσε το άρωμα και την πλούσια γεύση του και  εντελώς ψύχραιμος πήρε το αντίδοτο του "Hades-Ende".

    Και τώρα βρισκόταν... Αλήθεια που βρισκόταν ο πρώτος νεκρός εδώ και αιώνες αθανασίας;

***

    Επικρατούσε μεγάλη ένταση. Οι δυο Μεγάλες Προαιώνιες, Υπερκόσμιες δυνάμεις δεν είχαν ποτέ βρεθεί σε αυτή την κατάσταση στις χιλιάδες, χιλιάδων χρόνων που συνυπήρχαν, με συμβιβασμούς, με τριβές και μικροεκρήξεις. Πάντοτε πρυτάνευε το κοινό συμφέρον και έτσι ο κάθε Ηγέτης στόχο είχε να μην θίγονται τα κυριαρχικά του δικαιώματα. Και αυτό το κατάφερναν κουτσά- στραβά μέχρι που τους προέκυψε ο Καθηγητής Οσκάρ Μπερενσόν. 

Τι θα κάνανε με αυτόν;

    Το Υπέρτατο Ον του Φωτός ήταν βεβαίως εξωφρενών με τον καθηγητή καθώς με το "Hades-Ende" του αφαίρεσε το δικαίωμα ζωής και θανάτου που είχε επί όλων των θνητών από γεννήσεως του κόσμου τούτου ή και άλλων...

Από την άλλη όμως με την ανθρωπιστική του δράση ο καθηγητής είχε εξαλείψει τον πόνο, τον εφιάλτη της αρρώστιας αλλά και η ίδια του η ζωή ήταν υπόδειγμα καλοσύνης και μεγαλοψυχίας. Οπότε; 

Δεν γινόταν να τον στείλουν στην Κόλαση. 

    Όμως μπορούσαν να τον κρατήσουν στον Παράδεισο;  Και βέβαια όχι! Μα είχε εντελώς ξεδιάντροπα, αρπάξει προαιώνιες Θείες εξουσίες. Που ακούστηκε, ένας κοινός θνητός να αχρηστεύει τόσο απροκάλυπτα τον Χάροντα; Αυτόν τον πιστό υπηρέτη του Αφέντη των ψυχών;

    Τότε λοιπόν για πρώτη ίσως φορά στους αιώνες των αιώνων ο Κύριος του Φωτός και ο Άρχων του Σκότους, αναγκάστηκαν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι.  Έπρεπε εφαρμόζοντας τους κανονισμούς αυτοί πλέον να αποφασίσουν σε ποιόν ανήκε ο Οσκάρ Μπερενσόν. 

Τι συνεδριάσεις γίνανε, τι στρογγυλά τραπέζια, έντονες διαφωνίες και θυμωμένες αποχωρήσεις, πόσες βαριές κουβέντες, τι βλασφημίες ακούστηκαν, μέχρι που στο τέλος βρέθηκε η λύση που ικανοποιούσε σε κάποιο βαθμό και τις δυο πλευρές...

    Ο καθηγητής Οσκάρ Μπερενσόν, κοίταξε αυτό το σαν φόρμα ένδυμα που φορούσε εκεί στο παράξενο αυτό μέρος και αντιλήφθηκε ότι στο τσεπάκι πάνω δεξιά υπήρχε μια ταμπελίτσα που κάτι έγραφε. Διάβασε:

-ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

-ΠΡΩΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΚΟΛΑΣΗΣ.