Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΙΑΤΟ ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ!

    

     Ήταν  από κείνα τα μεσημέρια που ήθελα, έτσι χωρίς λόγο να γιορτάσω κάτι. Όχι τα τα γενέθλιά μου. Αυτά άλλωστε είναι καιρός που έχω παύσει να τα τιμώ. Ούτε η ονομαστική μου εορτη που είχε περάσει  και την οποία ούτε αυτήν γιορτάζω αφού ελάχιστοι ξέρουν πότε είναι. Καλύτερα βέβαια. 
    Εκείνη η μανία να πρέπει να κερνάς γλυκάκια, τυροπιτακια και ότι άλλο σε ....."άκια" την ημέρα κάποιας γιορτής σου,  μου δίνει αφάνταστα στα νεύρα. Δηλαδή ρε φίλε, επειδή κάποιοι πριν από μερικές ή αρκετές δεκεατίες σε παρέδωσαν σε έναν γενειοφόρο με αγριοφωνάρα που  άρχισε  να  σε βουτάει σε μια βαθιά λεκάνη με νερό προφέροντας τραγουδιστά ένα όνομα θα πρέπει εσύ σε όλη την ζωή όποτε το ημερολόγιο γράφει αυτό το όνομα όπου και να βρίσκεσαι να προσφέρεις γλυκάκια και όλα τα εις "άκια";

    Τέλος πάντων εκείνο το μεσημέρι ήθελα να γιορτάσω, έτσι,  χωρίς να προσφέρω κάτι σε κανέναν άλλο παρά σε μένα μόνο. Ήξερα εκεί κοντά στην πλατεία ένα εστιατόριο που  νομίζω ότι είχε  μια αισθητική που ταίριαζε στα γούστα μου και μπήκα μέσα. Δεν το συνηθίζω αυτό γι αυτό και μπήκα κάπως διστακτικά νιώθοντας και λίγο άβολα. 

«Αφού έχεις φαΐ στο σπίτι, είναι ώρα να σκορπάς τα λεφτά σου στα εστιατόρια;»  


είπε εκείνη η αντιπαθητική φωνή που παρεμβαίνει μέσα μου. Σαν κωλόγρια ακούγεται. Πως στο διάβολο εγώ!  Ποιος; Εγώ! Που όσοι με ακούνε  ζωντανά  ή στο τηλέφωνο εκφράζουν τον ανυπόκριτο θαυμασμό τους για την φωνή μου την μπάσα, την ζεστή, την όλο πάθος. Αυτό το τελευταίο - για το πάθος- συνηθίζουν να το λένε οι γυναίκες. Πως λοιπόν εγώ έχω μια τόσο αντιπαθητική, στριγκή, εσωτερική φωνή;
Και να το ξέρετε. Όλοι μας έχουμε μια εσωτερική φωνή. Μπορεί μερικοί να μη την ακούνε ή άλλοι να την ακούνε με το παραπάνω και να κάνουν όλα όσα τους υπαγορεύει εκείνη, οπότε και τους μπουζουριάζουν κάτι τύποι με λευκές μπλούζες και τους κλείνουν στα τρελάδικα. 

    Όχι, όχι εγώ την ακούω αλλά δεν της δίνω καμιά σημασία. Το μετανιώνω βέβαια μερικές φορές, αλλά είναι σημαντικό να κρατάς τις αρχές σου. 

    Μπαίνοντας στον δροσερό, χώρο του εστιατορίου, μου άρεσε ο χαμηλός φωτισμός και η μουσική που ήταν σε μια ανθρώπινη ένταση. Α! Όλα κι όλα στην ένταση της μουσικής δίνω μεγάλη σημασία γιατί - θα σας το πω αλλά μην το πείτε παρακάτω- δεν ακούω από το ένα μου αυτί. Μάλλον έτσι γεννήθηκα. Αν λοιπόν υπάρχει δυνατή μουσική σε κάποιον χώρο και είμαι με παρέα,  βρίσκω, δηλαδή πάντα έβρισκα μια δικαιολογία για να δραπετεύω, αφού δεν ακούω τι μου λένε. Εχει τύχει να μου λέει κάποιος κάτι εντελώς αδιάφορο κι εγώ να σκάω στα γέλια. Ετσι για να κάνω ότι άκουσα. Βέβαια τυχάινει, οι άλλοι πολλές φορές να με κοιτάνε παράξενα και κάτι να μουρμουρίζουν στους διπλανούς τους, αλλά τι να κάνω;
Και να τανε ένα μικρό κομψό αυτάκι....εντάξει. Αλλά όπως βλέπετε θα μπορούσε να κρεμαστεί άνετα απ αυτό ένας κανονικός άνθρωπος ....σε περίπτωση ανάγκης!

    Κάθισα που λέτε σε ένα τραπέζι γωνιακό- μου αρέσει να βρίσκομαι με την πλάτη στον τοίχο και δεν ξέρω γιατί - και περίμενα να έρθει κάποιος να μου πάρει παραγγελία. Στο μεταξύ κοίταζα γύρω μου. Πρέπει βέβαια να σημειώσω ότι εκείνη η αντιπαθητική φωνή από μέσα μου συνέχισε να στριγγλίζει:
(παριστάνω την φωνή)
    «Μα αφού έχεις φαΐ στο σπίτι. Πεταμένα λεφτά. Το ρεύμα; Θα το κόψουν!»


    Να την πάρει η ευχή, να την πάρει την βρωμοφωνή, με αυτήν τη μανία να μου θυμίζει  ότι έχω απλήρωτο το χαράτσι της ΔΕΗ!  Και να πάρει ο διάβολος αυτούς που το φόρτωσαν στο ρεύμα! Τέλος πάντων, ας ηρεμήσω γιατί με βλέπει κι ο κόσμος. Τι κόσμος δηλαδή, ένα άτομο γύρω στα πενήντα εντελώς φαλακρός ήταν εκεί απέναντί μου και περίμενε διαβάζοντας κάποιο περιοδικό,  να του φέρουν την παραγγελία του προφανώς. 

    Πράγματι σε λίγο ήρθε ο σερβιτόρος, χαμογελαστός- χαμογελαστός, και απέθεσε στο τραπέζι μπροστά στον κύριο απέναντί μου, ένα ωραίο λευκό, μεγαλο, σχεδόν τετράγωνο πιάτο που μέσα, στο κέντρο του ακριβώς είχε έναν κυκλικό πύργο από σπαγγέτι περιχυμένα με κόκκινη σάλτσα. 
    Τι να σας πω τωρα! Τίποτα, μα απολύτως τίποτα και κανείς, μα απολύτως κανείς, δεν θα μπορούσε να προβλέψει το τι μου συνέβη εκείνη την στιγμή!
Στις εκκλησίες δεν ψέλνουνε το "ίδωμεν το φως το αληθινόν"; 
Ε λοιπόν μάλιστα κυρίες και κύριοι! Εγώ εκεί μέσα σε κείνο το τετράγωνο πιάτο με το μακαρονένιο κόκκινο πύργο στο απέναντι τραπέζι  είδα φως το αληθινόν της σήμερον, μέσα σε κείνο το πίατο, λες και ήταν γυάλινη σφαίρα μάγου. 
    Σηκώθηκα χωρίς καθυστέρηση  - αγνοώντας και στριγκλιές  της μέσα φωνής - και πήγα με αυτοπεποίθηση στο τραπέζι του κυρίου που είχε ήδη πιάσει το πηγούνι και ετοιμαζόταν να εισβάλει στο πύργο των μακαρονιών.  

«Μη!» του φώναξα με όλη μου την δύναμη, «Μην το κάνετε αυτό!»

Ο άνθρωπος τρόμαξε τόσο πολύ που με είδε πάνω από το κεφάλι του να χειρονομώ, που άφησε το πιρούνι να πέσει στο πάτωμα. Εγώ με ταχύτητα αστραπής έσκυψα και το άρπαξα πριν προλάβει οποιοσδήποτε να το πάρει. 
Στο μεταξύ ήρθε ο καλοντυμένος σερβιτόρος που με άκουσε να φωνάζω και με κοίταζε άφωνος να χειρονομώ κρατώντας το πιρούνι στα χέρια λες και ήταν μπαγκέτα μαέστρου! 

«Ακούστε με!» είπα με όση δύναμη είχε ή μπάσα φωνή μου, «Θέλω να πάρω εγώ αυτό το πιάτο, Είναι δικό μου, Μου ανήκει. Καταλάβατε; Πάντα μου ανήκε!»

    Οι δυο άλλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Δεν καταλαβαίνανε τι έλεγα προφανώς. Και είναι φυσικό. Ποιός κοινός άλλωστε θνητός θα μπορούσε να συλλάβει το βάθος  το απύθμενο των λόγων μου! Ουδείς. Ούτε εσείς που με ακούτε τώρα! Και είναι φυσικό!  
    Ο σερβιτόρος με ρώτησε πολύ δειλά αν ήθελα να μου φέρει μια μερίδα από το ίδιο φαγητό που έφερε στον άλλον. 
Τον κοίταξα με όμως με τέτοιο ύφος που νομίζω ότι ζάρωσε και του φώναξα:

«Μα είναι δυνατόν να μου λέτε τέτοια πράγματα; Ε;»

Ζαρωμένος ακόμη μου είπε με μια ψιλή φωνούλα: (παριστάνω την φωνή) :

«Μια απλή Ναπολιτάνα είναι! Θα σας  φέρω ακριβώς την ίδια.»

    Με που τον άκουσα έσκασα στα γέλια! Όχι  γιατί διασκέδασα αλλά γιατί θύμωσα. Εγώ όταν θυμώνω γελάω.  Και όταν οργίζομαι πολύ, χτυπιέμαι στα γέλια. Αλλά κανείς δεν με καταλαβαίνει ακόμη.
Αυτός όταν με είδε να γελάω σαν να ανακουφίστηκε λιγάκι. Εγώ όμως τότε άπλωσα το άλλο μου χέρι που δεν κρατούσε το πιρούνι, πήρα από το τραπέζι του πενηντάρη, το τετράγωνο μεγάλο πιάτο με τον πύργο από μακαρόνια μέσα και πλησίασα αργά αλλά σταθερά τον σερβιτόρο.
«Δε μου λες;»
του είπα πλησιάζοντας τον σε απόσταση αναπνοής, αλλά εκανα αμέσως λίγο πίσω γιατί μύριζε  ανάσα του, 

«Είσαι ηλίθιος; Πως μπορείς να μου φέρεις ακριβώς τα ίδια με αυτά; Ε; Θα λυγίζουν τα άλλα σπαγγέτι στο ίδιο σημείο με αυτά; Θα κάνουν τις ίδιες καμπύλες; Ε; Θα έχει πέσει η σάλτσα ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που έχει πέσει σε αυτό το πιάτο; ε; Μπορείς να το εγγυηθείς; ε; Μπορείς;»



Με κοίταζε φοβισμένος όπως στεκόμουν από πάνω του - ήμουν πιο ψηλός του-  και ψέλλισε: ( τον παριστάνω): 
«Ο όχ χι»

     Απομακρύνθηκα από τον φοβισμένο σερβιτόρο.  Πέρασα μπροστά σπό το τραπέζι του πελάτη που του πήρα την μακαρονάδα και πήγα και κάθισα στο δικό μου τραπέζι. Έβαλα το πιάτο με την Ναπολιτάνα μπροστά μου και έμεινα εκεί να την κοιτάζω με προσήλωση γιατί δεν ήξερα απο που να αρχίσω.
    Ναι όμως τώρα που σας έχω εδώ μπροστά μου, έχω την εντύπωση ότι  κι εσείς με κοιτάζετε  με προσήλωση γιατί δεν ξέρετε τι λέω.
Θα μου πείτε - δικαιολογημένα ισως- «Μα έκανες ολόκληρη φασαρία για ένα πιάτο μακαρόνια! Τρελός είσαι;» 
 Το ξέρω! Το σκέφτεστε!  « Την ψώνησε!» ψιθυρίζετε στους διπλανούς σας.
Μην τρομάξτε, αλλά θα βάλω τις φωνές, τώρα!

(Φωνάζοντας!!) 
Εκανα λέτε ολόκληρη φασαρία για ένα πιάτο μακαρόνια! Ετσι δε λέτε; ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΙΑΤΟ ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ!  Ε λοιπόν ΝΑΙ! Ξέρετε όμως τι ήταν αυτό το πιατο μακαρόνια; 
Ξέρει κανείς σας; Εσείς κύριε, εσείς κυρία; Εσείς εκεί πάνω; ΞΕΡΕΤΕ;
Κανείς; 
Ξέρετε τι είχε μέσα αυτό το πιάτο μακαρόνια; Σπαγκέτι; Σάλτσα Ντομάτα; Βασιλικό;  Τυρί Τριμμένο;  ΛΑΘΟΣ! ΛΑΘΟΣ! ΛΑΘΟΣ!

Ας ηρεμήσω όμως γιατί θα ανέβει η πίεση μου και θα έχουμε τρεχάματα, γιατί δεν  έχω πάρει και το χάπι μου.
Ας καθίσω! (κάθομαι και πίνω λίγο νερό)

    Κοιτάξτε! Εκείνο το πιάτο με τα σπαγγέτι στο εστιατόριο δεν ήταν πιάτο με σπαγγέτι. Σας βλέπω! Πάλι κοιτάζεστε μεταξύ  σας με απορία!     Δεν έχει σημασία όμως!  Εγώ θα συνεχίσω. 
    Εκείνο το πιάτο με τα αλ ντέντε βρασμένα σπαγγέτι ήταν το ακριβές αντίγραφο, των καμπύλων διαδρομών, των λάθος επιλογών, των λαβυρίνθων, των αδιεξόδων, των προδοτικών μονοπατιών, των οδών συμπόρευσης ηγετών μας με συμφέροντα που μας οδήγησαν εδώ που είμαστε. 
    Η σάλτσα στα σπαγγέτι περιείχε το λάδι που χύθηκε σε μίζες σε χέρια ηγετών που ανέλαβαν κατα καιρούς τα ηνία της χώρας, η ντομάτα το αίμα χιλιάδων αθώων που χάθηκαν εξαιτίας αυτών των επιλογών, ο βασιλικός ήταν το μυρωδικό που χρησιμοποιήθηκε για να καλυφθεί η δυσωδία των προδοσιών, και το τριμμένο τυρί ήταν για να προσελκύσει  εσάς, εμένα, τον σερβιτόρο, τον πελάτη σαν τον ποντικό στην φάκα. Και είναι η φάκα τώρα υπερπλήρης. 
    Ξέρω ότι ήδη έχει κληθεί ασθενοφόρο για να με πάει στο Δαφνί! Κάθε φορά το ίδιο γίνεται. Αλλά κάθε βράδυ τα καταφέρνω να είμαι εδώ ανάμεσα σας.




















    
    





    


    

56 σχόλια:

  1. Un plato de espaguetis al dente, no, eso era un drama, amigo, un gran drama.

    Un beso y un abrazo, frescos que hace calor.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απρόοπτο τέλος. Με μία συλλογιστική που σου κόβει την ότρεξη, μια και κάθε φαγητό μπορεί να ενοχοποιηθεί με παρόμοιο τρόπο.
    Και εγώ ο ο παχύτατος, ο γενικώς παμφάγος και ειδικότερον μακαρονάς συγχίζομαι ! :))

    Θα έρθω πάντως να σε δω στο υπόσχομαι ! Σε ποιο δωμάτιο είπαμε σε έχουν ;

    χαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν πιστεύω να εννοείς φυσικά πως τώρα πρέπει να τα φάμε αυτά τα ΄΄μακαρόνια΄΄ !!!
    Αν και όπως βλέπω μας υποχρεώνουν να τα φάμε με τα χέρια μέσα στον ζουρλομανδύα και το μάτι τρελαμένο από την αγωνία και αυτά τα λάδια τα ταγκισμένα να στέκονται στον λαιμό....
    Χριστοφορέ μου μαγική η πένα σου αλλά ένα κλικ έγινε μέσα μου πριν λίγες μέρες
    είδα πως δεν φταίνε αυτοί, εμείς πρέπει πρώτα να αλλάξουμε, αρχίζοντας από τον μικρόκοσμό μας,
    αρχίζοντας με ευγένεια, με αγάπη και προσφορά , με εθελοντισμό, με ψυχή ... όσο λείπουν αυτά
    εκείνοι θα συνεχίσουν να μας ταΐζουν τα αποφάγια τους.


    Nα είσαι καλά Χριστοφορέ μου
    Καλό σου βράδυ :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αχ φίλε
    Έχεις δίκιο, γεμίσαμε τρελούς
    Και μάλιστα κυκλοφορούν πια ανάμεσα μας..
    Άκου μωρέ να αρπάξεις τα μακαρόνια του ανθρώπου
    Και μη χειρότερα!
    Ελπίζω όταν βγούμε για καφέ (μπούνα δηλαδή) να μην μου αρπάξεις το ποτηράκι μου..
    Πώ πω- σε φοβήθηκε το μάτι μου!
    Είδες τι κάνει η στέρηση;
    Ε όπως και να γίνει έχεις ευρηματικότατη φαντασία..
    Αλλά πολύ αρπακτικός βρε παιδάκι μου…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ο χορευτής ξεκινά με το ένα ή και τα δύο πόδια σε θέση plié και στη συνέχεια ανεβαίνει σε demi-pointe. το πόδι που δεν βρίσκεται στο έδαφος κατά τη στροφή, μπορεί αρχικά να βρίσκεται σε θέση retiré, attitude, arabesque. η πιρουέτα μπορεί να τελειώσει στη θέση από την οποία ξεκίνησε, σε αραμπέσκ ή ατιτίντ, ή να προχωρήσει διαφορετικά σύμφωνα με τη χορογραφία. μια πιρουέτα είναι πιο συχνά en dehors, όπου ο χορευτής γυρνά προ τα έξω και το πίσω πόδι, αλλά μπορεί επίσης να είναι en dedans, όπου ο χορευτής πραγματοποιεί στροφή προς τα μέσα και το μπροστινό πόδι. η τεχνική μιας πιρουέτας περιλαμβάνει το spotting, κατά το οποίο ο χορευτής εκτελεί μια περιοδική, γρήγορη περιστροφή της κεφαλής, που χρησιμεύει για να εστιάσει το βλέμμα του σε ένα μόνο σημείο.

    είσαι ο καλύτερος χορευτής που ξέρω!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ομολογώ ότι με έπιασες αδιάβαστη.....
    Στην αρχή που ξεκίνησα να διαβάζω δεν το υποψιάστηκα..... αλλά ούτε και μετά που άρχισες να γελάς......
    Είσαι καταπληκτικός για δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι πιάνεις ένα απλό γεγονός και το αναγάγεις σε ιστορία και το δεύτερο είναι ο τρόπος που το κάνεις καταλήγοντας να είναι ένα μικρό αριστούργημα!!!!!!!
    Καταπληκτικό!!!!!
    Την καλησπέρα μου και την αγάπη μου!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λοιπόν φίλτατε, καθότι κομματάκι πονηρή, από την αρχή είπα να κλέψω και να διαβάσω το τέλος, αλλά κρατήθηκα για να μην χάσω την απόλαυση της διαδρομής.Που να φανταστώ ότι υπήρχε κι άλλη κρυμμένη εντός του πιάτου.
    Στο λαιμό μας έκατσε αυτή η μακαρονάδα και μας τρώει τα συκώτια.

    Υ.Γ. Μακαρόνια (πραγματικά) βλέπω να κάνω καιρό να ξαναφάω...
    Καλό βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. καλά!!!!ευτυχώς που έφαγα τα μακαρόνια και μετά να περάσω από δω!!!!!!
    αλήθεια ήθελα να ξερα από που εμπνέεσαι; ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μακαρόνια με κοτόπουλο και χαλλούμι τρυμμένο......
    Τί έχεις να πεις τώρα????????
    Αχ αυτή η ζεστή μπάσα όλο πάθος φωνή..
    Χριστόφορε μου είσαι τέλειος!!!!!!!
    13/3 και 9/5 έχεις όλα τα άκια από μένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @censurasigloXXI
    La tragedia seguida de la comedia en la vida, cariña amiga mía!
    Buenas días y besos cuarenta grados centígrados!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @GiP
    Ο συγγραφέας μέσα σου χορτασμένος έμεινε στα μακαρόνια!
    Δεν θα είμαι εγώ στην κλινική σήμερα γιατί θα αναλάβω το Οικονομικών. Οπότε η χώρα θα είναι στην κλινική μάλλον! χα χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Levina
    Επίτρεψέ μου να υιοθετήσω το υπέροχο "κλικ" που έγινε μέσα σου. Εχει όλη την ανθρωπιά, την σοφία και την απλότητα που χρειαζόμαστε σήμερα! Δέξου σε παρακαλώ τον θαυμασμό μου για τούτη διαμαντένια τούτη φράση σου!
    Δροσερή καλημέρα από μένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
    Φίλε μου σε διαβεβαιώ δεν θα χρειαστεί να φέρεις ....πανοπλία για το μπούνα μας! Με εντυπωσιάζει που το θυμάσαι αυτό! Αλλά με εσένα τίποτα δεν θα πρέπει να με εντυπωσιάζει. Αντε κανόνισέ το λοιπόν γιατί όσο περνάει ο καιρός δεν εγγυώμαι τίποτα!χα χα χα
    Καλή σου μέρα φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ααααα εδώ θα με βρείς αντίθετη. Την ημέρα που γεννήθηκες πρέπει να την γιορτάζεις με όποιο τρόπο διαλέγεις εσύ αλλά πρέπει (αν σου βγαίνει, εμένα δεν μου βγήκε αυτή τη φορά, επιφυλλάσομαι). Τώρα την ονομαστική .... άστα. Σε πολλές περιπτώσεις είναι είτε λάθος επιλογή το όνομα είτε επολογή συμφέροντος. Σε κάθε περιπτωση το όνομα δεν αξίζει εορτασμού.

    Ε καμμιά φορά και το περιττό έξοδο έχει την γοητεία του. Δεν πάμε πάντα στο εστιατόριο γιατί δεν έχουμε φαγητό στο σπίτι. Τώρα που αυτοδιαφημιζει τη φωνή σου σκέφτομαι ότι καιρός είναι να σου κάνω κανένα τηλέφωνο ;)

    Tώρα με αυτό της ακοής ξέρεις τι τυχερός είσαι? Πόσες φορές μπορείς να προσποιηθείς ότι δεν άκουσες κάτι που δεν σου αρέσει! Το έχεις σκεφτεί έτσι?

    Αυτό με τον τοίχο το έχω κι εγώ αλλά αν με καλούσες σε γεύμα θα σου παραχωρούσα την ασφαλή θέση.

    Τι ωραία συνήθεια αυτή να γελάς όταν θυμώνεις....!

    Αν σε πάνε αγαπημένε μου Χριστόφορε στο Δαφνί γι'αυτό πες τους να κρατήσουν και δεύτερο κρεββάτι γιατί δεν το βρίσκω απλά λογικό αλλά και πολύ πολύ έξυπνο. Τι ομορφος συνδιασμό κι ας μου χάλασες τη μακαρονάδα (ΝΑΙ! Ειμαι μακαρονού. Γιατί να το κρύψω?)

    Πάντως άν στο απέναντι τραπέζι καθόμουν εγώ όσο κι αν φώναζες μ'αυτή την όλο πάθος φωνή σου (σύ είπας) δεν θα σε άφηνα να μου αποσπάσεις την μακαρονάδα σε καμμία περίπτωση. Οχι γιατί είχε ιδιαίτερες καμπύλες αλλά γιατί δεν θ'αντεχα να περιμένω γιά το επόμενο πιάτο. Σε φιλώ και σε καλημερίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Eπ'και σας πρόλαβα!
    Τάχω βγάλει απο το διαιτολόγιό μου!
    Τα λατρεύω μεν τ'αποφεύγω δε.
    Και για να συνεχίσω τον μοναδικό παραλληλισμό του κειμένου που μας έδωσες, οι Ελληνες συνεχίζουμε τα πιάτα της πάστας να τα τρώμε, όπως ακριβώς μας τα σερβίρουν, χωρίς να βλέπουμε τα πάχη μας(χρέη μας)ότι μας έχουν κάνει τραμπάκουλα!
    ----
    Εγώ στο Δαφνί δεν θάρθω να συγκατοικήσουμε, θα περάσω όμως για να σε ελευθερώσω και να φύγουμε παρέα...για το βουνό! ΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σου έχει τύχει να διαβάσεις ένα κείμενο και να μη μπορείς να βγάλεις μιλιά;

    Αυτό έπαθα Χριστόφορε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ
    Μα τι να σου πω! Τι να σου πω! Εδώ ολόκληρο μάθημα κλασσικού χορού έχουμε με όλα τα βήματα και τις στάσεις.Επειδή δε, δεν έχω ιδέαν απο μπαλέτο, διάβασα όσα έγραψες με απίστευτο ενδιαφέρον. Και είναι η ορολογία στην γλώσσα που λατρεύω, το διασκέδασα με την ψυχή μου.
    Δηλαδή τώρα είμαι ο νεός Νουρέγιεφ ε; Για να κάνω μια en dedans να δω τα καταφέρνω;
    χα χα χα χα . Υπέροχη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Όσες και όσους δεν έχω απαντήσει ακόμη
    Με με μεγάλη μου χαρά θα απαντήσω στην τιμή που μου κάνατε να περάσετε και να αφήσετε και το σχόλιο σας. Κάτι μου μπέρδεψε το πρόγραμμα τηw ημέρας και θα καθυστερήσω λίγο.
    Πάντως δεν είμαι στο Δαφνί. Εξω είμαι...ακόμη! Αλλά αν συνεχίσω να γράφω έτσι....χα χα χα Θα τα πούμε σύντομα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Εντυπωσιακο! Δε διάβασα τα προηγούμενα σχόλια για να μην επηρεαστώ και να εκφράσω αυθόρμητα αυτό που αισθάνομαι!

    Γιατί δυστυχώς αυτά τα μακαρόνια, τα συγκεκριμένα, "ολοι μαζί τα φάγαμε" και δε χορτάσαμε απ΄ότι φαίνεται, δε χορταίνουμε ποτέ από τις κομπίνες, τις απάτες και τη διαφθορά που μας σερβίρουν σε ένα όμορφο γαρνιρισμένο πίάτο.

    Το ανησυχητικό είναι ότι συνεχίζουμε να τρώμε από αυτό που ξερουμε πως θα μας βλάψει, θα μας πειράξει στο στομάχι και στην καρδιά. Νομίζουμε ότι αν χορτάσουμε βραχυπρόθεσμα κάτι θα γίνει. Αλλά δεν καταλαβαίνουμε ότι αυτός είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να μείνουμε νηστικοι.

    Σουρεαλιστικό, ενδιαφέρον και συμβολικό το κείμενο σου. Πραγματικά το ευχαριστήθηκα.

    Καλή σου ημέρα αγαπητέ Χριστόφορε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @stavroulazerva
    Σταυρούλα μου, το παράξενο με αυτό το κείμενο είναι ότι το πιάτο με τα μακαρόνια το είδα στον ύπνο μου χθες το μεσημέρι που είχα πάει για σιέστα - που λένε- . Δεν ξέρω ειλικρινά τι είναι εκείνο που με ώθησε να γράψω αυτό το κείμενο και μάλιστα με αυτήν την μορφή. Σε ευχαριστώ πολύ-πολύ για τα πολύ καλά σου λόγια και σου στέλνω κι εγώ παρομοίως την μεγάλη εκτίμηση που σου έχω αλλά και την πεποίθηση ότι έχεις ένα λαμπρό μέλλον στην συγγραφική τέχνη.
    Καλό σου βράδυ Σταυρούλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @ElenaG
    Ευστοχη η ερώτησή σου! Δεν έχω ιδέαν από που εμπνέομαι. Μπορεί ας πούμε τώρα που βλέπω από το μπαλκόνι, το αεράκι που έχει πάρει ένα φυλλο, το έχει πάει απέναντι στον συρματένιο αγκαθωτό φράχτη και το έχει καρφώσει στο συρματόπλεγμα.
    Η απελπισμένη κίνηση του αιχμαλωτισμένου φύλου εκεί στο αγκάθι του σύρματος, μπορεί να γεννήσει μια ολόκληλρη ιστορία. Ίσως λοιπόν τώρα που σου γράφω και παρακολουθώ εκείνο το φυλλαράκι εκεί απέναντι να σπαρταράει, να έχει γονιμοποιθεί μια ιστορία.
    Απάντησα στην απορία άραγε;
    Εγώ πάντως μια μακαρονάδα την έφαγα το μεσημέρι και την απόλαυσα, όπως απολαμβάνω τα σχόλια σος και σας ευχαριστώ πολύ γι αυτό!.
    Καλό σου απόγευμα Έλενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @ Κυριακή
    Ούτε σε ληξιαρχικό γραφείο να εργάζεσαι! χα χα χα
    Τι έχω να πω για τα μακαρόνια με κοτόπουλο και τριμένο χαλλούμι; Εχω να πω!
    Εεεεεερχοοοοοομαιιι!!!!!!!!
    Τα.... άκια που στέλνεις είναι όμως Made in Cyprus όπως τα προηγούμενα; Είναι δηλαδή φιλουθκάκια; χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @Mary-Ginger
    Είσαι Ο Κατακλυσμός Συναισθημάτων και Χιούμορ!
    Είναι ασύληπτη η ταχύτητα με την οποίαν αλλάζεις δεκάδες εικόνες στο μικρό αυτό κείμενο. Πάντα με εντυπωσιάζει κάτι τέτοιο σε ένα γραπτό.
    Μακαρονάς είμαι κι εγώ! Μπορώ να ζήσω μόνο με μακαρόνια. Αλλά την σάλτσα να την φτιάχνω εγώ.
    Για το Δαφνί αν είναι έτσι θα τους πω να μου κλείσουν μια.... σουίτα τελικά και υπόσχομαι ότι δεν θα επιτίθεμαι στην δική σου μακαρονάδα.
    Πιστέυεις ότι ποτέ δεν έκανα ότι δεν άκουσα κάτι διότι το δεξί μου αυτί ακούει σαν 10. Μόνο αν κάποιος βρίσκεται αριστερά μου ας πούμε στο σινεμά ή σε κάποιο γεύμα εκεί είναι το μαρτύριό μου γιατί είμαι υποχρεωμένος να είμαι γυρισμένος διαρκώς προς τα εκεί.
    Όσο για την φωνή...ε! στον 21 αιώνα ζούμε!
    Πολύ χάρηκα που είχες κέφια σήμερα. Σου πάνε πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @kariatida62
    Αυτό το Δαφνί μετά από χθες θα έχεις τις πίενες του. Φοβάμαι ότι κόσμος θα πηγαίνει και θα έρχεται! Αν όμως έχεις το τρόπο να έρθεις να με βγάλεις και να πάρουμε τα βουνά, θα κάνω σαν ...τρελός από την χαρά μου!
    Αν αρχίσουμε δε το αντάρτικο οι δυο μας εκεί πάνω θα τα κάνουν πάνω τους οι άθλιοι των Αθηνών, Βρυξελλών και Βερολίνου! Σε περιμένω στον 3ο θάλαμο δεξιά πίσω από την αίθουσα ψυχρολουσίας!
    Να προσέχεις όμως έναν υπέρβαρο νοσοκόμο μόνο να μη σε πάρει χαμπάρι, γιατί θα σου ζητήσει παγωτό βανίλια, περιχυμένο με γλυκό βύσσινο για να σε αφήσει να περάσεις! χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @ Γιαγιά Αντιγόνη
    Ναι Αντιγόνη. Μου έχει τύχει. Να είναι σύμπτωση; Μου έχει τύχει σε ανάρτηση δική σου φίλη μου! Ναί Αντιγόνη!
    Τιμή μου η εδώ παρουσία σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @ περήφανη μανιάτισσα
    Οι αλήθειες που περιέχει το σχόλιο σου από μόνες τους είναι μια ολόκληρη ανάρτηση. Έχεις πραγματικά αιχμηρή αλλά και πεντακάθαρη ματιά να βλέπεις τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν.
    Πράγματι δε, συμφωνώ απολύτως μαζί σου, με το ότι έχουμε ήδη πάρει τον δρόμο εκείνο που θα οδηγήσει στην ....νηστεία ...το λιγότερο.
    Καλό σου απόγευμα γλυκεία Μανιάτισσα και σε ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Χριστόφορε η ιστορία σου είναι εξαιρετική! Ο αναγνώστης σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να φανταστεί το φινάλε, το οποίο οφείλω να ομολογήσω πως κλείνει αριστοτεχνικά το κείμενό σου και πολύ παραστατικά περιγράφει τη σύγχρονη εποχή! Μπράβο Χριστόφορε, ουδέποτε θα μου περνούσε από το μυαλό τέτοιος παραλληλισμός!

    Καλό σου απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @Antonis Charatsis
    Μόλις ήρθα από ένα ταξιδάκι εκεί στα λημέρια σου. Με εντυπωσίασε ειλικρινά η σκέψη σου και ο τρόπος που την κατέγραψες.
    Είχα μόνο ένα πρόβλημα - το εχω με σχεδόν όλα ιστολόγια που καλούμαι να αποδείξω ότι δεν είμαι ρομπότ. Ορισμένες από τις λέξεις δεν καταφέρνω να τις διαβάσω. Ελπίζω πάντως να τα κατάφερα τούτη την φορά.
    Σε ευχαριστώ Αντώνη για την επίσκεψη και το θετικότατο σχόλιο!
    Καλό βράδυ να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @teleytaios
    Με χαροποιούν ιδιαίτερα φίλε μου τα πολύ καλά σου λόγια καθώς το κείμενο τούτο γράφτηκε χθες το απόγευμα, που ένα όνειρο διέκοψε την καθιερωμένη μου σιέστα.
    Δεν ξέρω γιατί αλλά από το όνειρο εκείνο η εικόνα που μου έμεινε ήταν ένα πιάτο με σπαγγέτι και κόκκινη σάλτσα. Καλά- καλά δεν πλύθηκα και κάθισα να γράψω κάτι που προφανώς το υποσυνείδητο υπαγόρευε! Μέχρι να φτάσω στο τέλος, στην ουσία δεν ήξερα τι έγραφα.
    Τι να πω! Το μόνο πάντως από ψυχολογικής που μπορώ να πω είναι, ότι ένα μεγάλο μέρους άγχους αποφορτίστηκε μετά το γράψιμο. Ούτε αγχολυτικό να ήτανε!
    Καλό σου απόγευμα Τελευταίε και ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Πέρασα κι εγώ σαν καλό κορίτσι να διαβάσω την απάντηση αλλά απάντηση δεν βρήκα.
    Και ρωτώ: γιατί παρακαλώ απαντήθηκε κι ο teleytaios που ήταν τελευταίος και δεν απαντήθηκα εγώ που δεν ήμουν τελευταία; Και τώρα αν απαντηθώ γιατί θα απαντηθώ τελευταία αφού δεν ήταν αυτή η σειρά μου αλλά πολύ πριν του τελευταίου;
    Θα μπορούσα να το συνεχίσω αλλά ζεστάθηκα μπροστά από τον υπολογιστή και το σταματώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Έχετε φρικάρει κύριος?

    Από σήμερα θα βλέπω τις μακαρονάδες με άλλο μάτι. Θα τις τρώω όμως μια χαρά.
    Άσε που μου άνοιξε η όρεξη.

    Πολύ καλό
    Καλησπέρα κύριέ μου
    Το απόλαυσα δεόντως.
    Σειρά έχει ένα πραγματικό πιάτο με μακαρόνια. Συμπτωματικά αυτό τρώω σήμερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Κι αν ήτανε ψάρι Χριστόφορε; Ψητό στη σχάρα με χαρακιές όπως του μαστιγίου στο δέρμα μας...και να τρέχει το.."λαδολέμονο" και το αλάτι στις πληγές, δίπλα από ένα βουνό πράσινη σαλάτα ικανή να κρύβει τη μαγιονέζα των άλλων;;
    Κι αν ήτανε σιροπιαστό καταίφι με καλά κρυμμένα τα τιμαλφή εκεί μέσα, και πνιγμένο στα σιρόπια απ αυτούς που είχαν το μέλι και τότρωγαν, ενώ οι μύγες.. κάναν τη δουλειά τους;
    Κι αν ήτανε κοτόπουλο γεμιστό και καρφωμένο μ οδοντογλυφίδες για να ..σουβλιστεί σωστά.. και ξεροψημένο τόσο όσο..
    Κι αν ήτανε πικρός πικρότατος καφές χωρίς καϊμάκι αφού κι αυτό το πήρανε..
    Γιατί να είναι τα πολυαγαπημένα μου μακαρόνια..;;;;;
    Αυτή είναι η μοναδική μου ένσταση Ευπατρίδη μου (σε συγχωρώ για τη στριγκιά φωνή..όλοι έχουμε από μία..η δική μου είναι ..εισαγγελέως με σφυρί! Μάλιστα!)
    Όλα σου Υπέροχα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. @ k.Mer
    Αγαπητότατη και αξιολογότατη k. Mer μου, δεν έχω την παραμικρή ιδέα γιατί τούτη η ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ στην οποία βρισκόμαστε, κατάπιε μέσα στις μαύρες τρύπες και στις φοβερές τις δίνες την απάντησή μου προς εσάς κυρία μου.
    Εκ μέρους ολόκληρου του σύμπαντος και των συνωμοσιών που εξυφαίνει ζητώ ταπεινότατα συγγνώμην και παρακαλώ να ανακαλέσετε την δήλωσή σας ότι θα κάνετε καιρό να ξαναφάτε μακαρόνια! Δεν είναι δυνατόν μια ανάρτηση μας εδώ να σας στερήσει οτιδήποτε πόσο μάλλον ένα ωραίο πιάτο μακαρονάδα!
    Σας εύχομαι μια όμορφη μέρα και πάλι συγγνώμη για το μπέρδεμα. Ελπίζω ότι θα είναι και το Τελευταίο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. @ Gyro
    Φίλε μου ...."που συλλέγεις αναμνήσεις για τα γεράματά σου", ελπίζω τότε μετά από χρόοοονια, να θυμηθείς ότι ένας παράξενος τύπος που ήρθε από την Αφρική και ζει σε κάτι ΑΝΩΣΤΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ κάποτε τα έβαλε με τις μακαρονάδες έτσι στα ξαφνικά, τις οποίες όμως λατρεύει. Και τόοοοτε ίσως βρεις την εξήγηση γιατί το έκανε αυτό ο παράξενος τύπος από την μαύρη ήπειρο!
    Σε ευχαριστώ πάντως για τον καλό σου λόγο φίλε μου και σου εύχομαι να μαζέψεις πολλεεεες αναμνήσεις για πολλάαααααα χρονια και να είναι και όμορφες και ζουμερές...οι αναμνήσεις εννοώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. @Ρεγγίνα
    Βασίλισσα μου, είναι απίστευτη η φαντασία σου! Τα πιάτα που αναφέρεις και μάλιστα πρωί-πρωί μου ανοίγεις την όρεξη, είναι εξαιρετικά κατάλληλα. Η τρόπος δε που τα περιγράφεις....να πάρει η ευχή χρειάζομαι χαρτομάντιλα τώρα μμμ!!!!
    Όμως το απλό και αθώο εκείνο πιάτο με σπαγγέτι ήταν που μου εξήψε την φαντασία. Το γιατί δεν το γνωρίζω. Ίσως ακριβώς λόγω της "αθωότητάς΄του και το ότι δεν παραπέμπει σε άλλες εικόνες κάπως πιο ...."ζωηρές"!
    Τι θα κάνω τώρα εγώ Βασίλισσα μου; Θα κατέβω κάτω να τσιμπήσω κανένα μπισκότο έτσι για να ξεγελάσω την λιγούρα στην οποία με έβαλες!
    Τα σέβη μου και τις ευχαριστίες μου για την τιμή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Και αφου ατενησες αγερωχα το πιατο....το αφησες αθικτο,ε?!
    Γιατι ποιος θελει να φαει οικειοθελως τετοια μακαροναδα!
    Σε απολαυσα (παρολο που δεν συμφωνω με τα περι ονοματος και γενεθλιων)!!!
    και γελασα πολυυυυ!
    Ποσο μου θυμιζεις τα μονοπατια του μυαλου μου μερικες φορες...απλα δεν το βγαζω προς τα εξω τοσο εντονα, γιατι δεν αντεχω τα ματια των ανθρωπων γυρω μου!χιχιχι!
    Καλη σου μερα y un abrazo! ;ο)

    vailie-in-escapeland.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. @Ο/Η Ανώνυμος
    Το abrazo πάντως δεν είχε την τύχη της άθικτης μακαρονάδας!!!
    Αυτό το ατακτούλικο χιχιχι πολύ μου αρέσει! Λοιπόν πήγα μια βόλτα στο escapeland και τι να σου πω μαγέυτηκα! Τι escapeland μου λες. Dreamsland θα ήταν το σωστό!
    Όμως δεν μπόρεσα να βρω που έχει να αφήσει κανείς σχόλιο!
    Σε ευχαριστώ πολύ που έκανες τον κόπο να βαδίσει τα μονοπάτια της ΑΓΝΩΣΤΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ! Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Λέγε λέγε και πέρα δώθε με τις μακαρονάδες θυμήθηκα κάτι αστακομακαρονάδες που έτρωγα στην Μήλο πριν χρόνια και μια ελαφριά σιελόρροια εγκαταστάθηκε στο στόμα μου. Τώρα αντί για την Μήλο μας έμεινε το μήλο σκέτο, καλό είναι κι αυτό θα μου πεις, αλλά κουβαλάει το προπατορικό αμάρτημα στο κουκούτσι του βρε παιδί μου και κάθεται βαρύ ενίοτε, θα σου απαντήσω. Κι αφού (μου) και (σου) απάντησα δεν θα με πειράξει αν δεν μου απαντήσεις...χα χα (μα πόσο μου αρέσει να σε πειράζω λιγουλάκι...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Αγαπητέ μου φίλε Χριστόφορε
    Πάντα ευρηματικός και ταλαντούχος!!!
    Σου εύχομαι ένα θαυμάσιο καλοκαίρι!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. @ k.Mer
    Μετά τις αστακομακαρονάδες, πηγαίνουμε εκεί σε κείνη την εποχή που κάναμε το λάθος και χάσαμε τον παράδεισο για ένα μήλο!. Αλλά καλύτερα! Φαντάζεσαι πόσο πληκτικά θα ήταν αλήθεια; Όλο "μη" και "μη" θα ήταν!
    Όμως δεν γίνεται να μην σου απαντήσω γιατί εκτός από το σημείο όπου διαπράχθηκε το προπατορικό αμάρτημα υπάρχει και η κόλαση. Θέλεις δηλαδή να νιώθω ότι βρίσκομαι εκεί ανάμεσα σε αναμμένες φωτιές και ξαναμμένες αμαρτωλές υπάρξεις; Το σηκώνει αυτό η συνείδησή σου; Θα σου απαντήσω γιατί στην απάντηση μου αυτή βρίσκεται η σωτηρία της ψυχής μου!
    Μα τι γράφω Θεέ μου!! χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. @magda
    Ταξιδεύτρα μας, σε ευχαριστώ για καλά σου λόγια και με την σειρά μου εύχομαι κι εγώ να έχεις υπέροχο καλοκαίρι αλλά και όλο το έτος και να είσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Αγαπητέ μου Χριστόφορε,
    Ήταν που δε συμπαθούσα τα μακαρόνια και τις σάλτσες, τώρα μου τα έκανες ακόμα πιο … αντιπαθητικά με τον πρωτότυπο συσχετισμό. Πρώτο συν!
    Θέλω να σταθώ σε άλλα δυο ωραία σημεία του κειμένου σου: Αφενός στη μπηχτή τής δευτέρας παραγράφου για το βούτηγμα στο νερό (εγώ το θεωρώ απαράδεκτη άσκηση βίας σε κάποιον ανυπεράσπιστο) και αφετέρου στην «εσωτερική φωνή». Αυτή η φωνή που είναι ακατέργαστη και γνήσια. Όποιος τη βγάζει ακατέργαστη λέγεται (είναι;) τρελός. Όποιος τη λειάνει και την κάνει αγνώριστη είναι υποκριτής. Όποιος τη λειάνει λίγο είναι ειλικρινής. Όποιος τη λειαίνει τόσο, που να μπορεί να συμβιώνει με τους γύρω του, είναι ισορροπημένος. Η αναφορά σου αυτή με πήγε σε μια παλιά μου ανάρτηση με τον τίτλο «Χαλινάρι». Να ’σαι καλά, καλέ μου φίλε .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Ποτέ δεν θα φανταζόμουνα οτι ενα πιάτο μακαρονια....θα πρωταγωνιστούσε και θα γινότανε αφορμή για μια τόσο εντυπωσιακή παρομίωση..!!!!!! τα ρώτησες Χριστόφορε τα μακαρόνια αν τον ήθέλαν
    αυτόν τον συνειρμό;;οπως το έγραψες ...μια απλή μακαρονάδα ήτανε..!!!!!αλλά εσύ κατάφερες..να την κάνεις πρωταγωνίστρια...με κακό ρόλο..χι..χι..οσο για το δαφνί θα είμαστε όλοι εκεί...παρέα....χι..χι.. η γραφή σου για ακόμα μια φορά καταπληκτική....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάμε για σκοινί!και δηλαδή μιλάς στο σπίτι του πεινασμένου για φαι!!!είχαμε φακές σήμερα..........
    ας με λυπηθεί κάποιος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. @Άρης Άλμπης
    Είσαι νομίζω από τους ελάχιστους ανθρώπους που εγώ τουλάχιστον ξέρω που δηλώνουν ότι δεν τους αρέσουν τα μακαρόνια!!!!
    Τα όσα γράφεις όμως για την εσωτερική φωνή ειλικρινά σου λέω ότι με εντυπωσίασαν με την σοφία που τα κατέθεσες. Θα αναζητήσω την ανάρτησή σου "Χαλινάρι" με ιδιαίτερο ενδιαφέρον!
    Σε ευχαριστώ Άρη για την έξοχη παρέμβαση σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. @Ρουλα Σμαραγδένια
    Ούτε και εγώ ο μεγάλος λάτρης των μακαρονιών πίστευα ότι θα ερχόταν η ώρα που θα έγραφα ένα κείμενο με πρωταγωνιστή τα σπαγγέτι α λα Ναπολιτάνα μάλιστα! Όσο για το Δαφνί άσε λέω να πάνε πρώτα αυτοί που μας έφεραν σε αυτό το χάλι και αν μείνει ελεύθερες κλίνες ας πάμε κι εμείς να του τραγουδάμε τις νύχτες με πανσέληνο!
    Σε ευχαριστώ Ρούλα μου για τα καλά σου λόγια και δώσε τους χαιρετισμούς μου στον Mr. Emerald Hands!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. @Phantomas
    Ένα ωραίο πιάτο φακές χωρίς πολύ ζουμί με κοφτό μακαρόνι μέσα είναι μούρλια! Του βάζεις αν θέλεις τυρί τριμμένο!!
    Φαντομά φίλη μου, φοβούμαι ότι δεν μιλάμε πλέον για ΤΟ ΣΠΙΤΙ του πεινασμένου αλλά για ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ των πεινασμένων για φαΐ.
    Εγώ ελπίζω πλέον μόνο σε σας τα νέα παιδιά. Εμείς άστα να μη πω πως τα κάναμε!
    Καλή σου μέρα και σε ευχαριστώ που μπήκες σαν φρέσκο αεράκι να με δεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. άντε άσε τις "σαχλαμάρες" και έλα να παίξεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Τετάρτη, 21 Σεπτεμβρίου 2011
    στο θεμα "ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ !"σε
    αυτη που αναφαρεται το ονομα αννα που βαπτισαται ειναι η μητερα μου απο την κουφη κορη του Σιφη κανακακη.

    θα χαρει πολυ να σας γνωρισει !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. @ ElenaG
    Λοιπόν τις άφησα τις σαχλμάρες και πήγα κι έπαιξα! Είσαι φχαριστημένη τώρα;χα χα χα χα Φοβερό πλάσμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. @ bill
    Δεν είναι δυνατόν αν περιγράψω την συγκίνηση μου για όσα μου γράφεις. Νομίζω ότι ονειρεύομαι. Σε παρακαλώ στείλε μου email! chrispap65@gmail.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Έρχομαι τελευταία σχεδόν, έχοντας διαβάσει το κείμενο από τους πρώτους. Γιατί δεν έγραφα σχόλιο τότε τόσον καιρό;
    Ε, δεν ήθελα να καταλάβεις ότι το ασθενοφόρο το κάλεσα εγώ. Ήμουν σίγουρη ότι κάτι θα σκαρώσεις πάλι, όταν σε είδα να μπαίνεις μεσημεριάτικα, μόνος στο εστιατόριο.
    Βλέπεις, ξέρω ότι είσαι μια αγιάτρευτη περίπτωση συγγραφέα με οργιώδη φαντασία.
    Και τώρα λίγο πιο σοβαρά, κάτι με έκανε να θέλω να αναβάλω το γράψιμο σχολίου, και έμπαινα και ξαναέμπαινα εδώ σαν κάτι να περίμενα να γίνει. Και να το σχόλιο του @bill, που είναι το παιδί της "χαμένης" βαφτιστήρας σου της Άννας. Ξέρω ότι θα το μοιραστείς και αυτό μαζί μας.
    Περιμένοντας λοιπόν, πάω να φτιάξω μια πραγματικά μεγάλη μακαρονάδα. Όχι μια κουτσουλιά στο πιάτο, που να παραπέμπει σε συνειρμούς που οδηγούν κατ' ευθείαν στο Δαφνί.
    Τα φιλιά μου και την αγάπη μου και εύχομαι καλό Σ/Κ με τα εγγονάκια σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. @ bill
    Το είδα το email και σου έγραψα. Ελπίζω να το έλαβες. Αν δεν το έλαβες πες μου το να δω γιατί. Είστε καλά; Φίλησε μου την μαμά έτσι;
    Α! Και καλό μήνα σε όλους σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. @ marimar
    Αυτά τα πιάτα της νουβέλ κιουζίν που λένε μου σπάνε τα νεύρα. Πραγματικά μια "κουτσουλιά" βάζουν μέσα αλλά με φούντ σταϊλινγκ όμως ε;
    Τις ευχές σου τις έλαβα και τις μετέφερα ήδη αφού ήξερα ότι ήσαν παντού στην ατμόσφαιρά.
    Καλό μήνα με δύναμη, υπομονή και αισιοδοξία εύχομαι...θεία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή