Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

ΘΡΥΨΑΛΑΑΑ!

   
    Στεκόμασταν καμιά δεκαριά άνθρωποι μέσα στην κάψα του μεσημεριού χθές στην πλατεία Χαλανδρίου και περιμέναμε να ανάψει το πράσινο για τους πεζούς.
  Πίσω μας ήταν ένα από κείνα τα τεράστια περίπτερα που είναι σαν μινι μάρκετ πια, όπου μερικοί εξίσου ταλαιπωρημένοι συντοπίτες μου διάβαζαν τους τίτλους των αναρτημένων εφημερίδων - πολιτικών και αθλητικών.
Ο ήλιος αληθινά έψηνε την άσφαλτο.
  Όπως περίμενα λοιπόν να ανάψει το πράσινο, ακούω ανάμεσα από τον θόρυβο των διαφόρων οχημάτων, μια βραχνή φωνή που ερχόταν από πίσω μου να λέει με μια έντονη πίκρα:
      «Έτσι όπως μας κατάντησαν, ντρέπομαι να κοιτάξω τα μούτρα μου καθρέφτη!»
Με εντυπωσίασε η φράση και γύρισα αν δω ποιος την είπε, και είδα έναν άνθρωπο αρκετά μεγαλύτερο σε ηλικία από μένα να κοιτάζει τους τίτλους των εφημερίδων και να κουνάει το κεφάλι. Αντιλήφθηκε ότι τον κοίταζα και γύρισε προς το μέρος μου.
Ειλικρινά ανατρίχιασα γιατί είδα στο βλέμμα του κάτι που δεν μπόρεσα να εξηγήσω. Ύστερα πήγε αργά- αργά κι κάθισε σε τραπεζάκι κάτω από μια φοινικιά. 
    
Δεν ξέρω γιατί, αλλά τον πλησίασα και τον ρώτησα αν μπορούσα να καθίσω στο διπλανό κάθισμα.
    «Και δεν κάθεσαι!» είπε σχεδόν αδιάφορα.
Μείναμε για λίγο ακίνητοι κοιτώντας τους διάφορους περαστικούς και τους πελάτες των καφετεριών.  Όταν ένιωσα ότι μπορούσα να πω δυο κουβέντες χωρίς να φανώ αγενής ρώτησα:
    «Κύριε.....»
    «Μίλτος» είπε εκείνος
    «Χριστόφορος» είπα εγώ για να τηρήσω και το τυπικό.
    «Κύριε Μίλτο» είπα προσπαθώντας να έχω σταθερή την φωνή μου «μπορείτε να μου πείτε γιατί προηγουμένως που διαβάζατε τις εφημερίδες είπατε κάτι για έναν καθρέφτη;»
Τότε ζωήρεψε, ήπιε όλο το παγωμένο νερό από το ποτήρι του, και σκύβοντας προς το μέρος μου, είπε κοιτάζοντάς με κατάματα.
    «Γιατί εσύ  κύριε Χριστο ..τέτοιε  όταν κοιτιέσαι στο καθρέφτη  τι καμαρώνεις; Τα μάτια σου; Την ομορφιά σου; Τα λιγοστά μαλλιά σου; Τα πυκνά ασπρισμένα γένια σου; τα μάτια σου; Την μύτη σου; Τα χείλη σου; Τους χαλαρωμένους μυς του λαιμού σου; Τι;»
    «Εμμμμ...» πήγα να πω αλλά με διέκοψε και συνέχισε.
    «Εγώ κύριεεεε, κύριε ε ε...  Χριστόφορε στον καθρέφτη  δεν κοιτιέμαι πια. Παλιά μου άρεσε να το κάνω. Και ξέρεις γιατί κύριε; Γιατί ήμουν ικανοποιημένος για όσα είχα καταφέρει στη ζωή μου. Για την γυναίκα που αγάπησα και έζησα χρόνια ολόκληρα μαζί της και που μου στάθηκε στα δύσκολα. Για τα παιδιά μας που μεγάλωσαν και σπούδασαν και  τα είδα να χαίρονται τις δουλειές τους και τις δικές τους οικογένειες. Για τα εγγόνια μου που κράτησα στην αγκαλιά μου. Για την εκτίμηση του κόσμου γύρω μου. Για το κρασάκι που έπινα με τους φίλους μου. Για τα γέλια που κάναμε. Και κύριε Χριστόφορε, προπαντός γιατί εκεί μέσα στον καθρέφτη έβλεπα στο βλέμμα μου, την περηφάνια μου για τα χώματα που πατάμε τώρα και γι αυτούς που το πάτησαν πριν από μας χρόοοονια  και χρόοοονια πριν.»
    «Και τώρα;» τόλμησα να ρωτήσω
    «Και τώρα;...Τώρα θα δεις! Περίμενε εδώ μη φύγεις.»
Σηκώθηκε απότομα, ρίχνοντας προς πίσω την καρέκλα που καθόταν κι έφυγε. Που πήγαινε άραγε; Όσο ήμουν μόνος σκεφτόμουν αυτά που είπε με ταχύτητα φωτός σχεδόν. Εγώ άραγε, αναρωτήθηκα είχα ποτέ δώσει σημασία στην περηφάνια; Μου είχε μείνει κάτι από αυτήν ακόμη;
    Λίγα λεπτά αργότερα επέστρεψε ο κύριος Μίλτος, έριξε μια ματιά προς το μέρος μου, μου κούνησε το κεφάλι και προχώρησε προς το κέντρο της πλατείας με τις καφετέριες. Τώρα τα καθίσματα ήταν σχεδόν γεμάτα.
Είχε στη μασχάλη του ενός χεριού του ένα μακρύ χάρτινο ρολό και με το άλλο χέρι κρατούσε ένα ξύλινο παραλληλόγραμμο αντικείμενο, το οποίο ακούμπησε χάμω. 
    Οι θαμώνες των καταστημάτων εκεί κάτω από τις τέντες, σταμάτησαν να μιλούν και κοίταζαν τον ηλικιωμένο άνθρωπο που στεκόταν ολομόναχος εκεί μπροστά τους. Οι σερβιτόροι στάθηκαν με δίσκους φορτωμένος διάφορους καφέδες και άλλα ποτά και τον παρατηρούσαν και αυτοί παραξενεμένοι. 
Για μια στιγμή μου πέρασε η ιδέα μήπως είχε σκοπό να αυτοκτονήσει εκεί μπροστά στον κόσμο. Την απέρριψα όμως, αλλά δεν ξέρω γιατί. 
    Ο κύριος Μίλτος, αφού ακούμπησε το ξύλινο παραλληλόγραμμο αντικείμενο στις πλάκες στης πλατείας, πήρε από την μασχάλη του το  μακρύ χάρτινο ρολό, το ξετύλιξε και το έστρεψε προς το κέντρο της πλατείας! Σηκώθηκα από κει που ήμουν και πήγα και στάθηκα ακριβώς απέναντι του.
Διάβασα τα μεγάλα γράμματα που ήταν γραμμένα στο χαρτί με χοντρό μαρκαδόρο!


ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΟΥ ΛΗΣΤΕΨΑΝ ΤΟΝ ΜΙΣΘΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΟΥ
ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΟΥ ΛΗΣΤΕΨΑΝ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΗ  ΜΟΥ
ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΛΕΨΑΝ ΤΗΝ ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΜΟΥ!

    Με είδε που στεκόμουν εκεί απέναντι και μου έκανε νόημα να πλησιάσω. Πολύ διστακτικά τον πλησίασα και στάθηκα απέναντι του. Μου έδωσε το χαρτί και μου ζήτησε να το έχω γυρισμένο προς τον κόσμο. Έκανα όπως μου είπε.
    Ύστερα εκείνος έσκυψε πήρε το ξύλινο παραλληλόγραμμο αντικείμενο και το σήκωσε. Όλοι είδαμε ότι ήταν ένας παλιομοδίτικος καθρέφτης. Τον γύρισε προς μέρος του. Κοιτάχτηκε, και μετά τον έστρεψε προς το "κοινό" που παρακολουθούσε αμίλητο και ακίνητο την όλη σκηνή. Ο κύριος Μίλτος έβαλε το χέρι στο πίσω μέρος του παντελονιού του και τράβηξε...ένα σφυρί. Το σήκωσε ψηλά σαν ταχυδακτυλουργός, και με μια απότομη κίνηση έδωσε μια στο τζάμι του καθρέφτη και τον έκανε θρύψαλα.
     «Έτσι θα είναι το τέλος τους.» Φώναξε «Θα γίνουν θρύψαλα!»
Τον κοίταξα. Το βλέμμα του έλαμπε. Έμοιαζε ψηλότερος! Νεώτερος! Ωραιότερος!
   Το τι έγινε μετά δεν περιγράφεται. Για λίγο οι άνθρωποι εκεί γύρω πάγωσαν. Σε λίγο όμως νέοι ήρθαν ενθουσιασμένοι και τον σήκωσαν ψηλά φωνάζοντας: «Θρύψαλαααα! Θρύψαλαααα!»
Άλλοι πάλι έφευγαν τρέχοντας και σε λίγο επέστρεφαν κρατώντας καθρέφτες όλων των μεγεθών και τους έσπαζαν φωνάζοντας κι αυτοί «Θρύψαλαααα! Θρύψαλααα!» Έτρεξα κι εγώ στο σπίτι μου και πήρα τον καθρέφτη του χολ, ένα σφυρί και τράβηξα γι την πλατεία. Τον έκανα κι εγώ θρύψαλα. 
Και να ακούγεται από παντού ο ήχος τζαμιών που έσπαγαν και η ιαχή ! «Θρύψαλααα! Θρύψαλααα! Θρύψαλααα!»
    Το περίεργο είναι ότι ούτε ένας, μα ούτε ένας, δεν έσπασε βιτρίνες ή καταστήματα αλλά όλοι πηγαίναμε σπίτια μας και φέρναμε τους δικούς μας καθρέφτες και τους κάναμε κομμάτια εκεί στην πλατεία. Οι ιδιοκτήτες των καφετεριών της περιοχής φέρνανε τους καθρέφτες από τις κοινόχρηστες τουαλέτες τους και μαζί με τους άλλους τους κομματιάζανε με ότι έβρισκαν μπροστά τους. Όλοι, είχαν αποκτήσει ένα διαβολεμένο κέφι αλλά δεν ήταν το κέφι του νυχτερινού κέντρου. Ήταν το κέφι της ανακάλυψης μιας καινούργιας ιδέας. Ήταν η χαρά του πρωτοπόρου
    Και δεν είχαν άδικο. Σε λίγο το κίνημα «ΘΡΥΨΑΛΑ» όπως ονομάστηκε διαδόθηκε παντού στην πόλη και σε λίγο πήγε και στις άλλες πόλεις της χώρας. Και όχι μόνο αυτό. Αρχισε να καταλαμβάνει και τις πλατείες και άλλων χωρών όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Γαλλία, η Ιταλία κ.α
Οι ξένοι ονόμασαν το κίνημα αυτό «Mirror Revolution»!
Κανείς δεν ήξερε που θα οδηγούσε. 
Σίγουρα όμως σε κείνο που διέφερε αυτή η εκδήλωση από όλες τις άλλες, ήταν το ότι κυριαρχούσε η χαρά, και η περηφάνια. Όχι ο θυμός!
    Ενας απλός κύριος Μίλτος που χάνει την περηφάνεια του από το βάθος του βλέμματός που αντανακλά στον καθρέφτη, είναι ίσως η πιο αποτελεσματική αιτία για αληθινές ανατροπές!
Κάνω λάθος; Ίσως! Αλλά και ίσως όχι!



    Υ.Γ Δεν χρειάζεται βέβαια να πω ότι το παραπάνω είναι φανταστικό κείμενο!







   

    

    
    



    



30 σχόλια:

  1. Καλά άμα σε συλλάβει η αντιτρομοκρατική καμιά φορά και σε τρέχει στα κρατητήρια να σου πω εγώ σε μπελάδες που θα μας βάλεις.
    Τι είναι πάλι τούτο τώρα; Κίνημα του καθρέφτη; Είχαμε το δεν πληρώνω δεν πληρώνω τώρα θα χουμε κι αυτό.
    Και άντε και έσπασα το καθρεφτάκι μου.
    Πού θα ξυρίζομαι μετά μωρέ;
    Βρε τι θα κάνω με σένα;
    Άντε να έρθει ο χειμώνας να αρχίσεις πάλι τις φαντασίες σου τις γόνιμές και τρομαχτικές.
    Γιατί στην φυλακή και να σε κλείσουν δεν καπνίζεις κιόλας, οπότε…
    Καλό απόγευμα τρομοκράτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πρωτότυπο !
    Ψάχνεις τρόπους να εκφράσεις την συσωρευμένη οργή σου.

    Μήπως συνεργάζεσαι με εταιρία πώλησης καθρεπτών ;
    Θέλω ποσοστά ! Δεν άφγησα κανένα ! χαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και μετά ξυπνήσαμε! Ωραίο το όνειρο ...θερινής νυκτός! Δεν υπάρχουν Μίλτοι πια με καθρέπτες, τάχουν κάνει βιβλιάρια της Εθνικής! Ούτε νέοι....για να σηκώσουν τους γέρους στους ώμους και να τα κάνουν θρύψαλα! Οι μισοί λιώνουν στις παραλίες τρώγοντας το χαρτζηλίκι του παππού και της γιαγιάς, οι άλλοι μισοί πήραν τα μάτια τους κι
    έφυγαν!
    -------
    Συγγνώμη Χριστόφορε! Δεν θέλω να θίξω το κείμενό σου που μπορεί ν'αποτελέσει,φωνή συνείδησης για όλους μας! Είμαι όμως πολύ θυμωμένη με τους συμπατριώτες μου για την αντιμετώπιση της κατάστασης!Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα δεν θα λυπηθώ κανέναν! Ούτε γέρο ούτε νέο!!! Δεν έχει να κάνει το σχόλιό μου με το δικό σου όνειρο...έχει να κάνει με την απάθεια αυτού του λαού! Ντρέπομαι γι'αυτόν!

    Και μην ξεχνάς και κάτι άλλο! Υπάρχουν δύο Ελλάδες! Η μία που βιώνει την κρίση και αιμορραγεί και η άλλη μισή, με τα καγιέν, τις μεζονέτες των βορείων και νοτίων προαστείων και τα βιβλιάρια στα εξωτερικά! Και πίστεψέ με...είναι σχεδόν η άλλη μισή Ελλάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πόσο θελω να συνφωνίσω με την Καριάτιδα..!!! αλλά πάλι δεν θέλω να ειμαι τόσο απογοητευμένη....καλήτερα θα ήθελα εναν Μίλτο να σπάει καθρέφτες...και να σηκώνεται όρθιος ψηλά....κάπου θα υπάρχει και δεν θα ειναι μονο πλάσμα της φαντασία σου βρε Χριστόφορε!!!!! και επειδή είχα καιρό να περασω απο εδώ...έ δεν θα έκανα και ενα φλάς πρός τα πίσω;;να σου απαντήσω δύο σε ένα,,,,,, και με εκπληξή μου ειδα τι σου έκανε μια μαντινάδα.....είδες τι μπορούν να κρύβουν τέσσερις σειρούλες που τις λές;;; αυτός ειναι ο δεκαπεντασύλαβος της μαντιναδας.. που μπορεί να σου ξεσηκώσει τον νού....και σου παραθέτω την δική μου εκδοχή για τον χάρο...χι..χι..
    Θα αφήσω αποδιαλέγουρα....
    του μαυροφτερουγάρη..
    να μην την κάνει την χαρά....
    γερό κορμί να παρει.!!!!!!
    να εισαι καλά........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Kariada62:
    Ζητώ συγγνώμη από τις/τους άλλες/λους φίλους που απαντώ πρώτα στην Καρυάτιδα, αλλά την αδίκησα κάποια στιγμή και θέλω να επενορθώσω κατα κάποιον τρόπο
    TIDA ΜΟΥ
    Λυπάμαι αν θύμωσα. Και θύμωσα γιατί όσα λες έχουν βέβαια την βάση στους στην πραγματικότητα και την χθεσινή και την σημερινή. Όμως προσπαθώ να σκέφτομαι: «Δεν είναι δυνατόν, θα υπάρχει άλλος δρόμος. Δεν είναι όλα βυθισμένα μέσα στο σκοτάδι. Κάπου υπάρχει ένας διακόπτης. Κάποιος/οι θα τον ανάψει. Θα δούμε φως. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε αποτινάξει ζυγούς και ζυγούς και τώρα να μην έχουμε τους αδένες να αποτινάξουμε την συνομοταξία των εντόμων που νομίζουν ή μας κυβερνούνε. Όταν γράφω κάτι σχετικό η οπτική μου είναι εκείνη της οδού με το φως και όχι εκείνη του σοκακιού με το σκοτάδι και τις λάσπες. Αν το έκανα αυτό θα ήταν σαν έμπαινα μόνος μόνος στο φέρετρό μου και να έλεγα: «Τι περιμένετε ρίξτε μου το χώμα να τελειώνουμε πια.» Όχι Μαίρη μου δεν θύμωσα μαζί σου. Ξέρω ότι είσαι αγωνίστρια και θέλω να παραμείνεις έτσι. Οι «καγιενούχοι» και οι «πισινούχοι» μη νομίζεις, εύκολα γίνονται..... ευνούχοι! Η τεράστια εκτίμηση μου για σένα έχει ευθύνες αμφίδρομες. Ας κοιτάμε ψηλά. Όχι τις μύτες των παπουτσιών μας, γιατί αυτό είναι που θέλουν! Καλό σου βράδυ και συγγνώμη αν σου "όρμηξα" αλλά αν δεν ορμήξω στους δικούς μου ανθρώπους σε ποιους θα το κάνω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
    Φίλε μου Στρατή καμιά φορά η φαντασία - όπως ξέρεις καλύτερα από μένα- μπορεί να πυροδοτηθεί από μια απλή πρόταση που ακούς.
    Εγώ λοιπόν ο τρομοκράτης, ο ψηλός με τα μεγάλα δόντια σε καληνυχτίζω. Όχι όχι μη φοβάσαι ....δε δαγκώνω χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @GiP
    Δεν ψάχνω τρόπους Γιώργο.
    Οι τρόποι γεννιούνται μέσα από την μήτρα της φαντασίας. Και δεν είναι συσσωρευμένη οργή μου Γιώργη είναι η φαινομενική αδράνεια του κόσμου που με ωθεί. Ξαναλέω ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ.
    Και μια φράση όπως σου είχα πει μετά από μέρες που με ταλαιπώρησε με οδήγησε εδώ. Ειλικρινά σου λέω το αποτέλεσμα δεν με ενδιαφέρει σε αυτές τις περιπτώσεις. Με ενδιαφέρει το αν ικανοποιήθηκε η εσωτερική μου ανάγκη να εκμεταλλευτώ το ερέθισμα.
    Αν το βρήκες πρωτότυπο δεν ξέρω ως τι είναι πρωτότυπο! Αλλά εσύ είσαι ειδήμων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Ρούλα - Σμαραγδένια
    Είμαι βέβαιος ότι κάπου υπάρχει ή υπάρχουν "Μίλτοι" είναι θέμα χρόνου να εμφανσιστούν.
    Πάντως με ξετράλανες με την μαντινάδα σου.
    Νομίζω ότι βρίσκομαι αυτη την περίοδο στην φάση της αναζήτησης της γοητείας σε αυτές τις τραχιές γραμμές της λαϊκης σοφιας.
    Σε ευχαριστώ που μου την χάρισες εδώ. Φίλησε μου τους πλησίον και κόλα φέροντες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πιστεύω πως ολοι κρύβουμε έναν Μίλτο μέσα μας. Μόνο που ίσως δε φτάσαμε ακόμη στο έσχατο σημείο για να τραβήξουμε εμπρός και να κάνουμε τη διιαφορα.

    Η δικη μου ηλικία..κοντεύει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Coula
    Ιδιαίτερα χαίρομαι που σε ξαναβλέπω. Χαθήκαμε όλιγον ε;
    Ας βρούμε λοιπόν όλοι τον δικό μας Μίλτο!


    Υ.Γ Τι εννοείς με το "η δική μου ηλικία...κοντεύει..";

    Καλή Κυριακή Κούλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Λυπάμαι Χρυσοφόρε που θα σε απογοητεύσω αλλά
    θα έγραφα εδώ αυτά ακριβώς που γράφει η Καρυάτιδα.

    Δεν έχω θυμώσει τόσο με εκείνους που παίρνουν τις αποφάσεις
    όσο με όλους εμάς που τις δεχόμαστε με τον τρόπο που τις
    δεχόμαστε χωρίς να υπάρχει κανένα κίνημα να κατεβάσει
    τον κόσμο στους δρόμους.

    Δεν τα έχω με την Τρόικα, με τους ξένους, έτσι κι αλλιώς όταν
    καλείς κάποιον στο σπίτι σου και τον αφήνεις να αλωνίζει
    και να στο κάνει ρημαδιό εσύ φταις που του έδωσες το ελεύθερο,
    όχι εκείνος που δεν το σεβάστηκε... Με όλους εμάς τα έχω
    που παρακολουθούμε αμέτοχοι την κατάρρευση του Ελληνικού Κράτους.

    Αν μπορούσα θα είχα ήδη φύγει για αλλού, οπουδήποτε ...
    Όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά καλύτερα δουλικό σε άγνωστη χώρα
    παρά υπόδουλη στην ίδια μου την πατρίδα από λαμόγια, ψεύτες, κλέφτες,
    που τολμάνε να εμφανίζονται και να μιλάνε για την ανάπτυξη ετούτης
    της έρημης χώρας.

    υγ. και μη πει κάποιος για θυσίες ... εδώ ο άνθρωπος αυτοκτόνησε εμπρός
    στην Βουλή και αντί να γίνει το αίμα του θηλιά στον λαιμό τους και να
    τους πνίξει, αντί να τα έχουμε διαλύσει όλα , το συζητάμε δυο μέρες και μετά το ξεχάσαμε. Το αίμα δεν ντραπήκαμε, θα
    ντραπούμε για την χαμένη μας αξιοπρέπεια? Την έχουμε χάσει
    εδώ και χρόνια, δεν θυμόμαστε καν πως είναι !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Η Περηφάνια ΌΡΘΙΑ! Είναι αυτό στο οποίο συμφωνώ Απόλυτα Ευπατρίδη μου, και μάλιστα ΔΕΝ πτοήθηκε απ αυτά κι από τ άλλα που περιγράφονται στα σχόλια, αλλά και στα "λόγια" του Μίλτου. Η Ένστασή μου είναι ότι καθώς η Περηφάνια του Έλληνα δεν είναι ένα είναι φυλλοβόλο φυτό που επειδή κακοποιήθηκε στο τώρα, έχασε τα φύλλα του και την κορμοστασιά του κι ήταν δυνατόν να γίνει ένα με το χώμα- φυτό χωρίς σκιά.. 'Ηταν -θεωρώ- και είναι ένα Αειθαλές και Αείφυλλο, γιατί δεν φυτεύτηκε τώρα.. Αυτό άντεξε πολλά ΔΕΙΝΑ από αιώνες τώρα, κι ακόμα κι αν ξεμαλλιάστηκε από αξίνες των κακών γεωργών, τι είναι αυτοί για να μπορέσουν να κόψουν το δέντρο της ζωής; Ένα μάτσο καλλικάντζαροι, και τι κάνουν νομίζεις του δέντρου; Τι μπορούν να κάνουν αλήθεια; Τι είμαστε; Όχι τα "λεφτά" μας. Δεν μας διαμορφώνουν αυτά ή η έλλειψη αυτών.. Πάντα ξέραμε ότι υπάρχει το κακό στον κόσμο, κι όσο πιο τραχύ, τόσο πιο ανόητο, πιο κακόγουστο, αλλά υπάρχει. Αλλά δεν μπορεί να σταθεί μόνο του αν δεν του παρέχουμε όχημα.. Είμαστε Πυρ φλέγον. Η Ψυχή υπάρχει και -μη κολακεύονται...δεν είναι σε θέση οι νάνοι να κατεβάσουν την Ψυχή από Εκεί που είναι. Δεν είναι ξερόφυλλο του αέρα κι αλλοίμονο, δεν φθάνουν οι νάνοι το κοντάρι της Σημαίας. Όλη η δουλειά γίνεται μέσα στις Ψυχές μας, Χριστόφορέ μου, κι η Δύναμη εκεί είναι Ατσάλινη. Μπορούμε ν ακολουθήσουμε Αχνάρια δικά μας εδώ ακριβώς χαραγμένα. Αυτά ακολουθεί ο κόσμος όλος κι ας μη μας το συγχωρεί που γεννήθηκαν Εδώ, μαζί με τα παράσιτα γύρω τους.. Τα σκουλήκια δεν έχουν ικανό στομάχι να φάνε το μήλο.. Καταφύγιο Μέγα η Ποίηση τούτες τις Δύσκολες ώρες γιατί οι Μεγάλοι κάθε εποχής μίλησαν και ήταν Ρομφαία τα Λόγια τους: "..Χαρές καὶ πλούτη νὰ χαθοῦν, καὶ τὰ βασίλεια κι ὅλα, τίποτε δέν εἶναι, ἄν στητὴ μέν' ἡ ψυχὴ κι ὁλόρθη. Ὅλα τὰ ἐρείπια γύρω της κοιτᾶ χαμογελώντας!" Διονύσιος Σολωμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Κοντευουμε να φτασουμε στο αμην και να βγουμε να τα σπασουμε ολα!

    Ανεργια, αναξιοκρατια κλπ...

    30+

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Όπως ξέρεις πολλές φορές λειτουργώ συνειρμικά. Διαβάζοντας λοιπόν το κείμενο σου, μου ήρθε στο νου το
    εξαιρετικό θεατρικό του Γιωργου Σκούρτη ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΘΡΥΨΑΛΑ, που είχε ανεβάσει το Θέατρο Τέχνης του Κουν, σε εποχές που ήμουν νέα και ενθουσιώδης. Πρόσφατα το 2010 το ανέβασε ο Γ. Αρμένης. Με αυτήν την αφορμή, έγραψε μια κριτική ο Κώστας Γεωργουσόπουλος με τίτλο «Το έκτρωμα καθρεπτίζεται». Σου παραθέτω το λινκ (http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4610555) αν θέλεις να διαβάσεις κυρίως τις 3 τελευταίες παραγράφους. Γράφει σε ένα σημείο:
    «... ξαναϋψώνει ενώπιόν µας τον καθρέφτη για να αντικρύσουµε τη ρηµαγµένη, αναπαράλλαχτα όπως πριν από 33 χρόνια µιζέρια µας». Και συνεχίζει πιο κάτω λέγοντας «......γνωρίζω πως καµιά συνείδηση δεν θα εξεγερθεί, καµιά φιλοτιµία δεν θα αφυπνιστεί γιατί όλα αυτά έχουν πνιγεί µέσα στον τηλεοπτικό βόθρο, τη γαστρονοµική ουτοπία αλλά και τον πανικό που έχει πετύχει να διοχετεύσει στις συνειδήσεις το διεθνές δόγµα του σοκ».
    Τούτων δοθέντων ..... θυμάσαι κάποτε τι μαθαίναμε;
    Προσωπικά λοιπόν θα ευχόμουν το κίνημα «ΘΡΥΨΑΛΑ» να βρει αφυπνισμένες συνειδήσεις, που θα θέλουν να ξαναδούν στον καρθέφτη τη χαμένη ΠΕΡΙΦΑΝΕΙΑ τους. Να υπάρξει ...... «αποτελεσματική αιτία για αληθινές ανατροπές!» όπως γράφεις.
    Μακάρι να μην κάνεις λάθος!!!!
    Όπως πάντα βρίσκεις μια μικρή αφορμή για να μας προσφέρεις τα διαμάντια σου, στα οποία διαθλάται το φως της αγνής ψυχής σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χριστόφορε, δεν ξέρω τι θα έλεγε ένας ειδικός σε θέματα ψυχολογίας για το σπάσιμο του καθρέφτη, εκείνο όμως που κατάλαβα εγώ είναι το εξής: Ο καθρέφτης απεικονίζει μια άυλη, μια αχνή εικόνα του εαυτού μας και αντικατοπτρίζει στον δέκτη της εικόνας τον ίδιο της τον πομπό! Ποιητικά ίσως, θα μπορούσαμε να πούμε ότι μέσα στον καθρέφτη είτε βλέπουμε αυτό που θέλουμε να δούμε είτε εκείνο που δε θέλουμε! Ο σύγχρονος Έλληνας ανήκει στη δεύτερη κατηγορία τώρα πια νομίζω. Κι εσύ τόσο μαγικά μας το έδωσες να το καταλάβουμε και μάλιστα έσπασες τον καθρέφτη θέλοντας να μας πεις: "Σπάστε αυτό που δε θέλετε να βλέπετε, αυτό που δε θέλετε να είστε και γίνεται αυτό που πρέπει να είστε". Θρύψαλα λοιπόν στην αδράνεια, στη μοιρολατρία, στο προσκύνημα...

    Μπράβο σου Χριστόφορε, εξαιρετική σκέψη αριστοτεχνικά δοσμένη.

    Την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ Levina Vil
    Μα Λεβίνα μου δεν με απογοητεύεις με την έννοια που το αναφέρεις. Ίσα-ίσα η ιστορία αυτόν τον σκοπό έχει. Να βρει κάποιον τρόπο αντίδραση επιτέλους. Το θέμα μου είναι ότι δεν πρέπει να καταθέσουμε τα όπλα γιατί αυτό θέλουν. Ε! όχι λοιπόν θα δεις ότι δεν θα τη γλυτωσουν έτσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ΟΛΕΣ ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΊΛΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΈΧΩ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΑΚΟΜΗ.
    σΑς ΖΗΤΏ ΣΥΓΓΝΩΜΗΝ ΑΛΛΑ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΜΟΛΙΣ ΜΑΖΕΨΩ ΟΛΑ .......ΤΑ ΘΡΥΨΑΛΑ ΤΩΝ ΚΑΘΡΕΦΤΩΝ ΠΟΥ ΚΆΘΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΠΑΩ. ΧΑ Χ ΧΑ. ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΕΥΧΡΙΣΤΏ ΠΟΛΥ ΕΊΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΈΧΩ ΤΗΝ ΕΥΚΑΡΙΑ ΝΑ ΤΙΔΩ ΜΙΑ ΠΡΟΣ ΜΙΑ. γΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΛΟ ΠΡΩΪΝΌ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @ Ρεγγίνα
    Ομίλησες την γλώσσαν της αληθείας της Ελληνικής. Εγώ δεν έχω τίποτα να προσθέσω παρά συγκινημένος να σε ευχαριστήσω και για το υπέροχο:
    "..Χαρές καὶ πλούτη νὰ χαθοῦν, και τὰ βασίλεια κι ὅλα, τίποτε δέν εἶναι, ἄν στητή μέν' ἡ ψυχή κι ὁλόρθη. Ὅλα τὰ ἐρείπια γύρω της κοιτά χαμογελώντας!" Διονύσιος Σολωμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @ Coula
    30+
    Μιλάμε για την πιο ωραία ηλικία του ανθρώπου. Εκείνη που έχει την δύναμη και την ορμή να αλλάξει τα πάντα. Σας εμπιστεύομαι!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ marimar
    Σου απάντησα και στο FB.
    Είμαι περήφανος για την Μάρω και την ικανότητά της να βρίσκει κατάλληλα κείμενα μουσικές ή φίλμς για κάθε θέμα.
    Θα τα ξαναπούμε από την Παρασκεύη!
    Φιλώ την θεία μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @ teleytaios
    Κώστα, φίλε είδα και το μέηλ. Θα σου απαντήσω εξ Αθηνών. Ναι νομίζω ότι αυτό είναι που ήθελα να δώσω. ΣΗΜΕΙΩΣΕ ότι την φράση ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΙΟΎΓΗΜΑ ΜΟΥ.
    Με ταλαιπώρησε μέρες μέχρι να καταλήξω στο τι θα την κάνω τελικά.
    Κώστα σε ευχαριστώ φίλε μου για τα καλά λόγια και για την ευθύβολη πάντα ματιά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. καλά ήμουν τόσο σίγουρη ότι άφησα σχόλιο χθες!!!!...ήρθα να δω την απάντηση...E! δε πάω καλά
    να πάω για κανένα καθρέφτη λες;...

    δεν έχω να πω κάτι...με πρόλαβαν και σύμφωνο με τη Lebina...δεν μπορεί κάτι έχουμε πάθει...δεν μπορεί τόσο εύκολα να ξεχνούμε...να έγινε απλά θέαμα και θέμα η αυτοκτονία ενός ανθρώπου...η απελιπισία τόσων πολλών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @Elenag
    Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω σε τι διαφωνείτε μαζί μου. Εγώ απλώς ένα διήγημα έγραψα στο οποίο προσπάθησα να περιγράψω μια μορφή αντίδρασης. Δεν καταλαβαίνω ειλικρινά. Διήγημα έγραψα. Δεν διατύπωσα θέση. Μα αν το καλοσκεφτείς δεν διαφωνούμε πουθενά. Αντιθέτως κι εγώ βλέποντας την ένδεια σε αντίδραση έγραψα τούτη την ιστορία Η ΟΠΟΙΑ ΟΜΩΣ ΒΑΣΙΣΤΗΚΕ ΣΕ ΦΡΑΣΗ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ ΣΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ!!!
    Απορώ και ίσως το λάθος είναι δικό μου γιατί δεν κατάφερα να δώσω το στίγμα μου. Κι εγώ έχω αγανακτήσει με την αδράνεια. Και γι αυτό προσπάθησα να βρω να επινοήσω κάποια μορφή αντίδρασης. Εν πάση περιπτώσει σε ευχαριστώ πολύ που πέρασες γιατί ίσως καταλάβω που έκανα το λάθος και παρερμηνεύτηκα τόσο πολύ. Καλό Δεκαπενταύγουστο να έχεις Έλενα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Θρύψαλα κατάντησαν τα όνειρά μας οι ελπίδες μας,η ζωές μας και έχεις απέραντο δίκιο.
    Αλλά,λίγοι έχουν το θάρρος να βγούν και να παραδεχτούν δημόσια την εικόνα που νιώθουν για τον εαυτό τους συνήθως κρύβονται πίσω απ'το είδωλο που θέλουν να βλέπουν και όχι που έχουν!

    Γνωρίζεις ότι το σπάσιμο του καθρέπτη φέρνει 7χρόνια γρουσουζιά??

    Μην περιμένεις να φέρω κανένα για σπάσιμο είμαι τρομερά προληπτική:))

    Δροσερά,θαλασσινά και καλό 15Αυγουστο εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Μπορεί το κείμενο σου να είναι φανταστικό αλλά είναι πολύ πολύ δυνατό! Χρόνια πολλά εύχομαι μέρα που είναι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. zoyzoy
    Ζουζου μου τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί απο όσα μας συμβαίνουν ήδη.
    Ίσως αν αρχίσουμε να σπάμε καθρέπτες αντιστραφεί η γρουσουζιά που έχει ενσκήψει πάνω σαν κατάρα.
    Και τα δικά μου δροσερά, και θαλασσινά χα χα χα Στην Κρήτη είμαι.
    Άρα σήμερα το μονοπωλειο δεν είναι δικό σου. χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Leviathan
    Πάντα γενναιόδωρος φίλε μου και σε ευχαριστώ θερμά και για τις ευχές σου. Θα τα λέμε όταν επανέλθω στους "φυσιολογικούς ρυθμούς" που λένε.
    Χρόνια πολλά και σε σένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. καλημέρα χριστοφορε.... σήμερα γύρισα στο γραφείο και είμαι σε μια αθλία κατάσταση διάβασα και την ανάρτηση σου και έδεσε το γλυκό.... ξέρεις συνηθητοποιησα και κάτι ακόμα.... σηκώνομαι το πρωί πάω στο μπάνιο σίγουρα κοιτάζομαι στον καθρέπτη και δεν θυμάμαι τίποτα απο την εικόνα που είδα ... φαντάσου δεν θυμάμαι πως είναι ο εαυτός μου... σίγουρα αυτός που το είδωλο του υπάρχει στον καθρέπτη δεν είμαι εγώ...το θέμα είναι ολοι να μην μας καταφέρουν να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε από που καταγόμαστε και ποιες αξίες μας έδωσαν οι δικοί μας.... πάντως αυτός που βλέπω δεν είμαι εγώ.......την καλημέρα μου και πάλι και να περνάς καλά να καταγραφής με τα μάτια και να μας τα περνάς μέσα από της ανάρτησή σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @ precious dreams
    Καλό χειμώνα να πω; Φρόντισε όμως να φτιάξεις την διάθεσή σου γιατί σε κανένα και με τίποτα δεν πρέπει να επιτρέπουμε να μας την χαλάνε.
    Εγώ μεν θα γράφω αλλά όχι για επιδεινώνω καταστάσεις. Θα φροντίζω όσο μπορώ να ψάχνω "φανταστικές μεν" αλλά λύσεις δε.
    Να σαι καλά που πέρασες από δω πέρα να με δεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  30. Πρεπει να ειμαστε αισιοδοξοι.να μην το βαζουμε κατω με τα ΑΣΗΜΑΝΤΑ προβληματα που εμφανιζονται κατα καιρους.Καλη συνεχεια στις διακοπες σας.Το κεφαλι ψηλα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή