Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ... ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!

    Στις 28 Απριλίου του 2012 συνέβησαν όσα περιγράφω ΕΔΩ

Αντιγράφω τις δυο τελευταίες παραγράφους από κείνη την ανάρτηση: 


 { ........Το περίεργο ήταν ότι το κρατούσε στα χέρια ο παιδικός μου φίλος, που είχε μόλις έρθει από την Αμερική.
    Μόλις έφτασε μπροστά μου ο συμμαθητής μου, στάθηκε. Με κοίταξε στα μάτια και μου το έδωσε.  Άπλωσα κάτι τρεμάμενα χέρια και το πήρα. Με υπεράνθρωπη προσπάθεια κατάφερα να μην λυγίσω και να μη με πάρουν τα δάκρυα, καθώς κρατούσα στα χέρια μου τον «ΤΟΥΚΟΥΡ ΣΕΪΤΑΝ!» Το λιοντάρι με την μαύρη χαίτη!
    Ένα πανέμορφο μαύρο δερματόδετο βιβλίο με χρυσά εγχάρακτα γράμματα, όμορφα τυπωμένες σελίδες και ρομαντικές μαυρόασπρες φωτογραφίες.
      Μετά από 56 χρόνια το λιοντάρι με την μαύρη χαίτη βρισκόταν πάλι ολοζώντανο μπροστά μου μέσα από τις σελίδες του βιβλίου που κρατούσα στα χέρια μου εκείνο το βράδυ, χάρις στο δώρο και την μεγαλοψυχία Ανθρώπων!
Ήταν 28 Απριλίου 2012! Ημερομηνία που γράφτηκε για πάντα στην καρδιά μου.}


*****

    Ο παλιός μου φίλος και συμμαθητής που αναφέρω σε κείνο το κείμενο μου τότε, λίγες μέρες μετά επέστρεψε στις ΗΠΑ, έχοντας στις αποσκευές του την αγάπη  όλων των παλιών συμμαθητών του. 
    Εγώ δε ιδιαίτερα έβαλα στις "αποσκευές του"  την ευγνωμοσύνη μου για το αξεπέραστης αξίας δώρο που σκέφτηκε, "συνωμότησε" με τα άλλα εκλεκτά μέλη του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΑΙΘΙΟΠΙΑΣ" και μου έκανε εκείνο το βράδυ του Απριλίου. Μου χάρισε το βιβλίο μου τυπωμένο όπως γράφω πιο πάνω.
Το όνομά αυτού του παλιού συμμαθητή και φίλου; 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΥΡΙΑΝΟΣ! 


Εδώ μαζί με τον Δημήτρη  τη στιγμή που γράφω δυο λόγια- αφιέρωση-  στο βιβλίο ΤΟΥΚΟΥΡ ΣΕΪΤΑΝ που με δική του φροντίδα εκτυπώθηκε στις ΗΠΑ!


     Από την ημέρα που επέστρεψε στις ΗΠΑ,  ήταν σε επαφή με τους περισσότερους από μας είτε μέσω τηλεφώνου, είτε μέσω του F/B ή με email. Στην σελίδα μάλιστα του συλλόγου ο Δημήτρης δημοσίευε την αυτοβιογραφία  του στα αγγλικά με τίτλο:
«The Boy without Frontiers».
Είναι μια εξαιρετικά καλογραμμένη περιγραφή της πολυταξιδεμένης ζωής του. 
    Νιώθαμε όλοι ευχαριστημένοι που μετά μισό αιώνα και βάλε κι ενώ οι περισσότεροι μένουμε σε αυτήν την απάνθρωπη πόλη των Αθηνών, ΧΑΡΙΣ στον Δημήτρη που ήρθε από την άλλη άκρη του κόσμου, καταφέραμε να βρεθούμε να θυμηθούμε τα σχολικά μας χρόνια και να ιδωθούμε - παππούδες και γιαγιάδες πλέον πολλοί από μας.
    Εγώ ανανεωμένος από την συνάντηση αυτή, επιπλέον καμάρωνα και την ιστορία που είχα γράψει για το λιοντάρι εκείνο με την μαύρη χαίτη, στο όμορφα δεμένο βιβλίο με τα χρυσά χαραγμένα γράμματα του τίτλου, στο μαύρο σκληρό δερματόδετο εξώφυλλο που μου προσέφερε με επισημότητα και πονηρό χαμόγελο ο Δημήτρης εκείνο το βράδυ.

    Ξαφνικά, και σχετικά πρόσφατα, σε μια του ανακοίνωση στο F/B μας γνωστοποιεί ότι του διαγνώστηκε καρκίνος του παγκρέατος! 
    Δεν χρειάζεται να πω πόσο μας συντάραξε όλους μας η είδηση αυτή. 
Μα που να πάρει η ευχή, δεν προλάβαμε να τον δούμε......και χθες από την σελίδα του Συλλόγου των Ελλήνων της Αιθιοπίας, μάθαμε ότι έχασε την μάχη με τον καρκίνο τόσο γρήγορα.
Για όλους μας το χτύπημα ήταν συνταρακτικό!
Μα εκεί που μόλις αρχίσαμε σιγά- σιγά να ξαναβρισκόμαστε, εκεί αρχίζουμε να χανόμαστε; Και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο;
    Όμως είμαι και πάλι σίγουρος ότι σε αυτό που λέω συνήθως ότι:«Κανείς ποτέ δεν χάνεται για πάντα»,  έχω δίκιο! 
    Εγώ ας πούμε! Πως είναι ποτέ δυνατόν να ξεχάσω τον Δημήτρη, όταν εδώ δίπλα μου στο τραπεζάκι, έχω τον ομορφοδεμένο τόμο του βιβλίου που με δική του πρωτοβουλία  φτιάχτηκε και που στην λευκή εσωτερική του σελίδα έγραψε με την σίγουρη γραφή του:

Προς τον αγαπημένο παιδικό μου φίλο Άκη

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΥΡΙΑΝΟΣ 

4/28/2012


Τρεις γραμμούλες (ημερομηνία με Αμερικάνικο τρόπο).
Εκείνη την στιγμή  που χαμογελαστός και ευχαριστημένος υπέγραφε στο βιβλίο, τίποτα δεν προμήνυε ότι σήμερα ελάχιστους μήνες μετά, στις "8/20/2012" ο Δημήτρης δεν θα είναι πια εδώ.
Ταξιδεύει  σίγουρα για κει όπου δεν υπάρχουν σύνορα και θα είναι για πάντα:
"The Boy Without Frontiers".
Θα μας λείψει όμως. Θα μας λείψει πολύ!
Αλλά νομίζω ότι το ξέρει! 




    

30 σχόλια:

  1. Μπράβο σου Χριστόφορε μου. Τον τίμησες και αυτή τη φορά τον φίλο μας. Όπως του άξιζε και όπως σε τίμησε και εκείνος εσένα, με την υπέροχη χειρονομία του – το υπέροχο βιβλίο του Τουκούρ Σεϊτάν. Και ναι, έχεις δίκιο, θα μας λείψει. Και το λέω εγώ αυτό που έλειψα από εκείνη τη συνάντηση, ελπίζοντας ότι θα τον δω στην επόμενη συνάντηση. Αλλά, άλλαι αι βουλαί των ανθρώπων ..... του άρεσαν τα αρχαία ρητά.
    Θα τον θυμόμαστε ώστε να ζήσει στην καρδιά μας για πάντα. Πολύ θλίψη με κατέχει από χθες και τώρα με το κείμενο σου, γέμισαν δάκρυα τα μάτια μου.
    Ας αναπαυτεί εν ειρήνη, ας ταξιδέψει για εκεί, που δεν υπάρχουν σύνορα για αγόρια σαν αυτόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. να τον θυμάσαι όπως τον είδες εκείνο το βράδυ. Το βιβλίο του θα στον θυμίζει.

    Τον απεχαιρέτησες πολύ όμορφα !`

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό που αξιώθηκες τέτοια φιλία.Υπέροχες μνήμες από υπέροχους ανθρώπους,αυτά μένουν Χριστόφορε μου,αυτά αφήνουμε.
    Τον αποχαιρέτησες όπως του άξιζε.
    Μια ζεστή αγκαλιά και φιλούθκια παρηγοριάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. οι φίλοι μας...τα πολύτιμα μας...έτσι τους ονοματίζω εγώ Χριστόφορε μου...και ναι δεν είναι δυνατό να χαθούν...ότι γράφετε στη καρδια είναι για πάντα...όσο πάντα χτυπα η καρδια...

    Καλο Παράδεισο Δημήτρη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ...τυχερός, γι΄αυτή τη Φιλία!
    Ξέρω, πονάει περισσότερο! ιδίως το αναπάντεχο!
    Κοινές οι εμπειρίες, Φίλε μου.

    Ζωή σε σας ολους,
    και ένα κεράκι
    είναι αρκετό!
    Σε χαιρετώ,
    Υιώτα
    αστοριανή, ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή


  6. Άραγε τι θα μπορούσε να είναι ένας άνθρωπος αν δεν έχει φίλους;
    Είναι εκείνο το μυστικό συμπλήρωμα που γίνεται και νιώθεις ότι δεν είσαι μόνος σ’ αυτόν τον ρημάδη κόσμο που ζούμε.
    Είσαι τυχερός και άτυχος που έζησες μια φιλία που σε συγκίνησε τόσο.
    Και τώρα που χάθηκε το δώρο της ζωής από τον φίλο σου υπάρχει μες την καρδιά σου μια καυτή σελίδα που είναι γραμμένη με τα πιο χρυσά γράμματα και θα σε κάνει να πονάς και να χαίρεσαι πάντα.
    Είσαι τυχερός άνθρωπος σου το ξανάπα φίλε μου γιατί έχεις ζήσει πολλά.
    Αλλά πιο τυχερός είσαι γιατί η καρδιά σου μπορεί να χτυπά ωραία και ζεστά ακόμα.
    Έχεις ευαισθησίες παιδιού και μου αρέσουνε.
    Με συγκίνησες με την αισθαντική λεβεντιά σου.
    Καλημέρα Άκη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι οι εποχές (ηλικίες) καλέ μου Χριστόφορε που γεμίζουμε την καρδιά μας με μικρούς θρόνους στους οποίους τοποθετούμε τους αγαπημένους που χάνουμε έναν έναν. Ετσι, δεν φεύγουν ποτέ από κοντά μας. Μερικοί δε από αυτούς, ίσως οι πιό ευλογημένοι, έχουν την ευκαιρία να μας χαιρετήσουν κι όλας. Δεν χρειάζεται να στο ευχηθώ, ξέρω πως θα τον θυμάσαι πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. όλοι έχουμε βιώματα από ανθρώπους που παίζουν σημαντικό ρόλο στην ζωη μας.. έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας βαθιά μέσα στην ψυχή μας.. μέσα απο σένα τους φίλους του, την οικογένεια του, απο την καρδιά σου την αγάπη σου θα ζει αιώνια... γιατί ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με αισθήματα......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γραφτό ήταν Χρυσοφόρε....
    Το γραμμένο του περίμενε να τελειώσουν πρώτα όλοι
    οι σημαντικοί σταθμοί που είχε να κάνει το τραίνο της ζωής Του.
    Μέχρι που τον άφησε να ξαναγυρίσει σε παλιές αγκαλιές, να
    ενώσει το χθες με το σήμερα, να φέρει ορμητικές τις θύμισες
    του παρελθόντος και μετά ... του έγνεψε πως ήρθε η Ώρα.
    Δεν τελείωσε Χρυσοφόρε, ήταν πολύ έντονη η παρουσία
    που διάβασα πως είχε για να γίνει ξαφνικά απουσία.
    Κι αν το φθαρτό δεν υπάρχει όσο υπάρχουν οι θύμισες
    θα ζει μέσα από αυτές , όπως ζούνε όλοι όσοι αγαπήσαμε
    και είναι μακριά τώρα πια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Λυπάμαι για το φίλο σου που χάθηκε. Λυπάμαι για κάθε φίλο που χάνεται.
    Ελάχιστα στη ζωή δεν μπορούν να αντικατασταθούν και ανάμεσα σ' αυτά είναι και ο καλός φίλος.
    Να τον θυμάσαι πάντα και να ξέρεις ότι του έκανες το καλύτερο μνημόσυνο εδώ στο διαδίκτυο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ποτέ δεν φεύγουν για πάντα οι άνθρωποι που αγαπήσαμε και μοιραστήκαμε μαζί τους ουσιαστικά βιώματα. Με χιλιάδες τρόπους βρίσκονται κοντά μας, τους νιώθουμε, τους μιλάμε και κάποιες στιγμές είναι σαν να τους βλέπουμε ή να τους ακούμε.
    Μήπως κι αυτή η σημερινή σου σελίδα δεν είναι ένας τρόπος επικοινωνίας μαζί του; Και είναι σίγουρο ότι κάπου εκεί που ταξιδεύει θα σου χαμογελάει ευχαριστημένος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @marimar
    Πολύ σωστά: "...Άλλαι αι βουλαί των ανθρώπων...." .
    Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι τουλάχιστον δεν υπέφερε για μήνες και μήνες! Ας είναι ευτυχισμένος εκεί που ταξιδεύει τώρα.


    @GiP
    Να είσαι καλά Γιώργο φίλε μου.
    Και για να ελαφρύνω κάπως την ατμόσφαιρα, το "απεχαιρέτισες" δεν μου χτυπάει καλά στο μάτι και στο αυτί αλλά είναι σωστό!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ Γιώργος
    Αραγε Γιώργο μου ξέρουμε αν το χαίρε σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το ύστατο;
    Πάντοτε με απασχολούσε αυτή η απορία!


    @ Κυριακή
    Τι παράξενη που είναι λοιπόν η ζωή Κυριακή μου.
    * Προχθές αγκάλιασα κάποιαν για πρώτη φορά μετά από 55 χρόνια.
    * Προχθές αποχαιρέτησα κάποιον που είδα για τελευταία φορά μετά
    από 55 χρόνια.

    Επιτέλους ....εδέησες να στείλεις και φιλούθκια! Ευχαριστώ κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ElenaG
    Πανέμορφο και γλυκύτατο αυτό που γράφεις και τόσο αληθινό. Ο Θεός να σ'έχει καλά Έλενα μου,ευχαριστώ!


    @ Αστοριανή
    Εχείς δίκιο Ελληνίδα μου. Εκείνο που παρηγορεί είναι το γεγονός ότι δεν τον ταλαιπώρησε για μακρύ χρόνο η ασθένεια. Σε ευχαριστώ θερμά που ήρθες. Να είστε καλά και να προσέχετε τον εαυτό σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
    Στρατή σκέτη σοφία τα όσα γράφεις. Άλλωστε εσύ σαν άνθρωπος που όχι μόνο την ζεις την ζωή αλλά την καταγράφεις κιόλας με κείνη την θεια πέννα σου, βλέπεις και βλέπεις όσα ίσως εμείς οι άλλοι δεν βλέπουμε. Χαίρομαι ιδιαίτερα που είσαι εδώ! Είναι μια ευλογία αυτό.


    @Mary-Ginger
    Η εικόνα με "τους μικρούς θρόνους" είναι τόσο όμορφη που ίσως να σου ζητήσω να μου επιτρέψεις να την χρησιμοποιήσω.
    Πράγματι θα τον θυμάμαι όσο βρίσκομαι εδώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ precious dreams
    Ευτυχώς φίλε μου! Ειλικρινά δεν ξέρω για πόσο ακόμη τα αισθήματα αυτά θα παίζουν ρόλο στη ζωή μας πριν μας συνεπάρει ολοκληρωτικά ο ατομικισμός.
    Ευχαριστώ πολύ που μπήκες να με δεις και να μου πεις δυο όμορφες κουβέντες. Το εκτιμώ ιδιαίτερα.


    @Levina Vil
    Λεβίνα μου εγώ δεν θα γράψω καμιά απάντηση στο σχόλιο σου αλλά έστω και χωρίς την άδειά σου θα το αντιγράψω αυτούσιο εδώ. Είναι τόσο όμορφο που θα το χαλάσω αν προσπαθήσω να απαντήσω.

    Το γραμμένο του περίμενε να τελειώσουν πρώτα όλοι
    οι σημαντικοί σταθμοί που είχε να κάνει το τραίνο της ζωής Του.
    Μέχρι που τον άφησε να ξαναγυρίσει σε παλιές αγκαλιές, να
    ενώσει το χθες με το σήμερα, να φέρει ορμητικές τις θύμισες
    του παρελθόντος και μετά ... του έγνεψε πως ήρθε η Ώρα.
    Δεν τελείωσε Χρυσοφόρε, ήταν πολύ έντονη η παρουσία
    που διάβασα πως είχε για να γίνει ξαφνικά απουσία.
    Κι αν το φθαρτό δεν υπάρχει όσο υπάρχουν οι θύμισες
    θα ζει μέσα από αυτές , όπως ζούνε όλοι όσοι αγαπήσαμε
    και είναι μακριά τώρα πια.


    Και τι να πω για το Χρυσοφόρε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ FLORA GIA
    Σε ευχαριστώ Flora μου! Όταν αποφάσισα να κάτσω να γράψω κάτι γι αυτόν δεν μπορούσα ούτε μια λέξη να βρω για να αρχίσω μέχρι που με πήρε τηλέφωνο η κόρη μου και μου έδωσε τον τετράχρονο εγγονό μου που ήθελε να μου μιλήσει. Δεν θυμάμαι καν τι μου έλεγε. Αλλά η παιδική του φωνούλα έθεσε σε κίνηση το μυαλό του παππού!
    Να είσαι πάντα καλά!


    @ nameliart
    Ακριβώς Μελίνα μου. Ακριβώς! Είμαι βέβαιος πως κανείς δεν φεύγει για πάντα εφ όσον μένουν πίσω εκείνοι που θα τον θυμούνται με ένα χαμόγελο για χρόνια μετά. Και ναι σίγουρα θα χαμογελάει κι αυτό τώρα με κείνο το πονηρό του χαμόγελο το παιδιάστικο.
    Να είσαι καλά κοριτσάκι μου με τα πινέλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Είναι στιγμές που το μυαλό κολάει...και αρνήται να συνεργαστεί...και ξαφνου ..μια παιδική φωνούλα μας ανοίγει την πόρτα που μεχρι πριν λίγο ήτα κλειστή...θα εινα δίπλα σου καθε φορα που θα αγγίζεις το βιβλίο του ...και θα σου κανει παρέα....οσο εσύ θα τον κρατάς στη σκέψη σου....τυχερός που εχεις ζήσει τέτοιες φιλίες..... να εισαι καλά να τον θυμάσαι...Χριστόφορε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Δημήτρης Σταυριανός,φίλος του Χριστόφορου και όλης της παρέας από την Αιθιοπία και άνθρωπος που θα μπορούσε να γίνει και δικός μου φίλος, γιατί κατάφερες και με έκανες να αγαπήσω αυτόν τον φίλο σου,και να τον αισθανθώ δικό μου άνθρωπο.
    Αυτό είναι το πιο όμορφο δώρο που θα μπορούσες να κάνεις στον φίλο σου(-σας).
    Αν αυτό επιθυμούσες,να τρυπώσει δηλαδή στις καρδιές μας, τότε ναι, ο φίλος σου Δημήτρης Σταυριανός κατάφερε και τρύπωσε γλυκά στις ψυχές μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @Η Ρούλα - Σμαραγδένια
    Ακριβώς! Παράξενα πράγματα συμβαίνουν με το μυαλό μας, που όμως είναι τόσο γοητευτικά που αξίζει να τα ζει κανείς. Ακόμη και μέσα στη θλίψη για τον θάνατο αγαπημένου προσώπου ακόμη κι εκεί υπάρχει το χαμόγελο της ζωής. Να μου φιλήσεις και πάλι και να μεταβιβάσεις τον θαυμασμό μου στον...Σμαραγδένιο Αρχιμάστορα σου.


    @xristin
    Είναι τόσο όμορφα, τόσο γλυκά και τρυφερά όσα μου γράφεις που δεν ντρέπομαι να ομολογήσω ότι είναι θολό το βλέμμα μου τώρα από την συγκίνηση που μου χάρισες. Μια όμορφη συγκίνηση. Σε ευχαριστώ πολύ γι αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Χριστόφορε διάβασα και τις δύο αναρτήσεις σου και στην αρχή σκέφτηκα να μην αφήσω σχόλιο, τόσο επειδή αυτά τα πράγματα με συγκινούν όσο κι επειδή είναι πολύ προσωπικά και οι τρίτοι συνήθως δεν έχουν κάτι ουσιώδες να πουν. Αποφάσισα όμως να γράψω δυο γραμμές μόνο και να σου πω πως κανείς δε φεύγει για πάντα, το αντίθετο θα έλεγα. Όσο υπάρχετε εσείς που τον γνωρίζατε, που τον τιμήσατε και σας τίμησε, θα υπάρχει πάντα, εκεί σε μια μακρινή Αμερική που η μακρινή απόσταση αλλά και οι πολλές σας υποχρεώσεις δε σας αφήνουν να βρείτε το χρόνο για να τον επισκεφτείτε. Εκεί υπάρχει ο φίλος σου ο Δημήτρης. Κι ας μην ξεχνάμε πως το τέλος δεν είναι κάτι οριστικό, απλώς σημαίνει ότι ο στόχος επιτεύχθηκε κι αφήνει χώρο για νέους στόχους...

    Την καλημέρα μου φίλε Χριστόφορε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ναι. Σε καταλαβαίνω Πολύ Χριστόφορε..που και στον Πόνο είσαι Ευπατρίδης.. Οι Χαμοί και οι Απώλειες είναι ο "διάκοσμος" που μας περιβάλλει.. Σαν τέτοιες μέρες- λίγο μετά, έζησα κάτι παρόμοιο αιφνίδια και σοκαριστικά, για την παλιά φίλη και συμφοιτήτρια που χάθηκε έτσι. Κι από εκεί που ήμουν αλλού βρέθηκα στη Λάρισα στο νυχτέρι στο σπίτι της με τα πιο έντονα συναισθήματα που έχω ζήσει, βλέποντας την ξαπλωμένη στη μέση του σαλονιού..και πόσες νεανικές μνήμες.. Νοιώθω τα παιδιά της σαν να ήταν δικά μου, και καμαρώνω την κόρη της, βλέποντας στα χαρακτηριστικά της κόρης της, ολοζώντανη τη Μαρία. Δεν περνάει βράδυ να μη τη θυμηθώ.. Κι εκείνη το ξέρει. Λοιπόν σε νοιώθω ευπατρίδη μου. Μένουμε ρδώ, για πόσο κανείς δεν ξέρει, κι αποχαιρετάμε πριν μας αποχαιρετίσουν.. Η Αγάπη όμως μένει. Είναι η μόνη Ανεξίτηλη όπου ακουμπήσει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @ teleytaios
    Κώστα εγώ είμαι οπαδός του: "κουκούλι-κάμπια- πεταλούδα" στο θέμα την ύπαρξης μας.
    Πεταλούδα είναι η ψυχή μας.
    Εξαιρετικό αυτό το: «ο στόχος επιτεύχθηκε»!
    Πολύ μου άρεσε!
    Εσύ μου εύχεσαι καλημέρα εγώ όμως από... πείσμα θα σου ευχηθώ καλό βράδυ!


    Υ.Γ
    Ρώτησες τον πατέρα σου αν είχε γνωρίσει στην Αντίς Αμπέμπα τον Γυμνασιάρχη τον Δράκο;
    Ή μήπως είναι η πρώτη φορά που στο ζητάω. Βλέπεις ο Άλτζ έρχεται, ο Χάϊμερ ακόμη όμως!


    @ Ρεγγίνα
    Βασίλισσα μου, δεν μπορώ ούτε καν να διανοηθώ το τι πέρασες!
    Λυπάμαι ιδιαίτερα τα παιδιά της αλλά και όλους όσοι την αγάπησαν.
    Εύχομαι Ρεγγίνα μου να ξεχάσεις γρήγορα τις σκηνές εκεί και να την θυμάσαι έτσι όπως ήσασταν φίλες και συμφοιτήτριες. Ο Θεός να σε έχει καλά που βρήκες το κουράγιο να έρθεις εδώ.
    Σου στέλνω όλες μου τις ευχές και την βαθύτατη μου εκτίμηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Χριστόφορε, μόλις έρθει από το χωριό θα τον ρωτήσω για το Δράκο. Για την περίπτωση την άλλη που συζητήσαμε περί της γνωριμίας σας, τελικά ήταν μια μεγάλη παρεξήγηση! Άκουσε ότι ο μπαμπάς της Άννας - Μαρίας ήταν από την Αιθιοπία και μου είχε πει ότι Έλληνες με το επώνυμό σου ήταν αρκετοί στην Αιθιοπία. Και μιας και η συζήτηση ήταν για τους φίλους που είχε κάνει εκεί, εγώ έκανα τη σύνδεση τελείως αυθαίρετα...

    Γυρίζοντας στο σπίτι σήμερα από τη δουλειά, μου ήρθε στο μυαλό η πρώτη ιστορία του βιβλίου σου την οποία συνδύασα με το φίλο σου το Δημήτρη. Λες;...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @teleytaios
    Κάποτε θα αναφερθώ για τους "Παπαχαραλάμπους" που γνώρισε εκεί ο πατέρας σου.
    Και να προσέχεις: "Οι τελείως αυθαίρετες συνδέσεις σου" οδηγούν στην καταστροφή την Ελληνική, την Ευρωπαϊκή αλλά και την παγκόσμια οικονομία και ίσως και την συμπαντική ακόμη! χα χα χα!
    Τώρα αυτό που λες για τον φίλο μου και για την πρώτη ιστορία..τι να πω με εντυπωσιάζει η πορεία της σκέψης σου και μου αρέσει
    αυτό!
    Σήμερα όπως θα σου την φέρω πρώτος. Εγώ θα σου πω:

    Καλημέρα Κώστα! ( την πάτησες σε πρόλαβα)χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Όποτε σε βλέπω εδώ χριστοφορε πάντα κάτι αλλάζει.. κάτι έχεις να μου πεις και εγώ κάτι να μάθω από σένα... Ξέρεις ποτέ δεν έγραφα, ούτε διάβαζα, είχα και έχω όνειρα αλλά δεν μπορούσα να τα αποτυπώσω γράφοντας... τώρα τελευταία έχω αρχίσει να διαβάζω δειλά δειλά...και προσπαθώ να γράψω όσο ποιο κοντά μπορώ στα βιώματα μου...στην ψυχή μου..και όπως λες και εσύ ότι βγαίνει απο την καρδιά και την ψυχή και είναι αληθινό ακούγεται.. τιμή μου που είσαι συντροφιά μου μου..την καλημέρα μου.. είναι η απάντησή στο σχόλιο σου στο 3.47.. άλλα επειδή σε εκτιμώ ιδιαιτέρα λίγο καιρό που είμαι εδώ ήθελα να στην διαβάσω...την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @ precious dreams
    Πίστεψέ με φίλε, έχεις ταλέντο. Μόνο και μόνο όσα μου γράφεις εδώ σήμερα αποτελούν τρανή απόδειξη. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι έχεις εκείνο που χρειάζεται για να ξεδιπλώνεις τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις ιδέες σου.
    Εάν δε όπως γράφεις όλοι μας διαβάζαμε ο ένας την καλημέρα του άλλου, τα πράγματα θα πήγαιναν πολύ καλύτερα στις σχέσεις των ανθρώπων.
    ...Αρκεί βέβαια να μη τις διαβάζαμε σε ήχο πλάγιο τρίτο της βυζαντινής μουσικής! χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Άνθρωποι σαν αυτόν δεν φεύγουν για πάντα! Ειδικά αν έχεις κάτι για να τον φέρνεις τόσο άμεσα κοντά σου, στη σκέψη σου!

    υπέροχο...
    Χαιρετώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @ Sweet truth!
    Είπες την γλυκιά σου αλήθεια και μας άφησες την γεύση της.
    Ευχαριστούμε πολύ.
    Καλό σου Σ/Κ και δροσερό αν γίνεται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή