Τώρα που πέρασαν οι γιορτές του Πάσχα και ξαναμπήκαμε στην καθημερινότητα που τελευταία έχει μεταλλαχθεί σε διαδικασία εύρεσης τρόπων ρύθμισης διαφόρων οφειλών, είπα κι εγώ, να κάνω μια δουλειά που εδώ και χρόνια λέω να βάλω μπροστά αλλά όλο την αναβάλω.
Ήταν καιρός πια να αδειάσω την βιβλιοθήκη μου από μια παμπάλαια εγκυκλοπαίδεια που ήτανε νομίζω έκδοσης του 1970 με πενήντα έξη τόμους και έπιανε τεράστιο χώρο. Άσε που πολλά από τα λήμματα της δεν ίσχυαν πλέον, όπως ας πούμε: «Σοβιετική Ένωση". Αποφασίσαμε λοιπόν με την γυναίκα μου και τα παιδιά μου να την χαρίσουμε σε κάποια σχολική βιβλιοθήκη.
Δεν ήταν και πολύ εύκολο το έργο γιατί έπρεπε να βρούμε πλαστικές σακούλες στο μέγεθος των τόμων - που ήταν αρκετά μεγάλοι με μπόλικο βάρος.
Τέλος πάντων ξεκίνησα το άδειασμα της βιβλιοθήκης βάζοντας πέντε τόμους σε κάθε σάκο. Γινόταν βέβαια ασήκωτος αλλά έτσι σιγά- σιγά προχωρούσα.
Όταν έφτασα στον τελευταίο τόμο που ακουμπούσε όρθιος στο πλαϊνό κάθετο πλαίσιο της ξύλινης βιβλιοθήκης, χρειάστηκε να βάλω αρκετή προσπάθεια για να τον αποσπάσω λες και είχε γίνει ένα με το ξύλο. Αφού σκέφτηκα ότι ή η βιβλιοθήκη αρνιόταν να τον αποχωριστεί ή ότι το χαρτί του τόμου είχε... ξαναγίνει ξύλο.
Βάζοντας τα δυνατά μου και χρησιμοποιώντας και μια πλατιά λάμα κατάφερα κάποια στιγμή να τον ξεκολλήσω. Εντάξει γδάρθηκε κάπως και το οπισθόφυλλό του αλλά και το σημείο του ξύλου της βιβλιοθήκης που το κρατούσε όρθιο, για πάνω από σαράντα χρόνια.
Όταν επιτέλους μπήκε και ο τελευταίος τόμος στην τελευταία πλαστική σακούλα - που ομολογουμένως ήταν ασήκωτη -καλά φώναζε η γυναίκα μου- σηκώθηκα από την καρέκλα για να κάνω μερικά βήματα και να ξεπιαστώ, όταν το μάτι μου έπεσε σε μερικά κιτρινισμένα φύλλα χαρτιού που είχαν πέσει στο πάτωμα. Ίσως να ήταν κρυμμένα πίσω από τον τελευταίο τόμο.
Έσκυψα τα σήκωσα και το κοίταξα παραξενεμένος.
Λέω "παραξενεμένος" γιατί δεν θυμάμαι ποτέ μου να τα είχα ξαναδεί. Ήμουνα δε σίγουρος γι αυτό, γιατί ήταν χειρόγραφοαπυκνογραμμένα με υπέροχα καλλιγραφικά γράμματα, που κανείς στην οικογένεια μου δε μπορούσε να κάνει καθώς ήταν ένας τρόπος γραφής που ούτε εμείς οι μεγαλύτεροι δεν κάναμε στα νιάτα μας. Οι παππούδες μας ίσως.
Λέω "παραξενεμένος" γιατί δεν θυμάμαι ποτέ μου να τα είχα ξαναδεί. Ήμουνα δε σίγουρος γι αυτό, γιατί ήταν χειρόγραφοαπυκνογραμμένα με υπέροχα καλλιγραφικά γράμματα, που κανείς στην οικογένεια μου δε μπορούσε να κάνει καθώς ήταν ένας τρόπος γραφής που ούτε εμείς οι μεγαλύτεροι δεν κάναμε στα νιάτα μας. Οι παππούδες μας ίσως.
Κρατώντας τις σελίδες με προσοχή γιατί έμοιαζαν εύθραυστες πήγα προς το μπαλκόνι όπου είχε περισσότερο φως και αφού κάθισα εκεί, προσπάθησα να το διαβάσω. Όμως τα γράμματα ήταν πολύ αχνά και εγώ δεν βλέπω καλά τελευταία. Πήγα στο γραφείο μου πήρα έναν μεγεθυντικό φακό και τα γυαλιά μου, και γύρισα στο μπαλκόνι.
Παραξενεύτηκα βέβαια πολύ καθώς άρχισα να διαβάζω γιατί ο παλιός τρόπος γραφής δεν είχε καμιά σχέση με την γλώσσα, αφού η γλώσσα ήταν περίπου σαν την σημερινή. Ποιός να το έγραψε άραγε αλλά και ποιός να το έκρυψε εκεί πίσω από τον τελευταίο τόμο;
Αλλά ας αφήσω τις περιττές κουβέντες και ας διαβάσουμε μαζί το κείμενο που ήταν γραμμένο πάνω στο κιτρινισμένο εκείνο χαρτί:
Ο ΕΦΑΨΙΑΣ
Ήταν πολύ λίγος ο καιρός που είχα φθάσει. Αμέσως με έβαλαν, όπως αργότερα αντιλήφθηκα στην κατώτερη κατηγορία. Τούτο βεβαίως δεν συνιστούσε παράβαση ή παραβίαση των δικαιωμάτων μου καθώς όλοι οι νεοφερμένοι σε αυτή την κατηγορία κατατάσσονται.
Τις πρώτες μέρες - λέγω μέρες διότι καμία άλλη λέξη δεν μπορεί να γίνει κατανοητή από σας - μας είχαν αφήσει να κυκλοφορούμε ελεύθερα σε όλη την περιοχή, εκτός από ένα σημείο και μετά, όπου υπήρχε φράκτης ο οποίος έμοιαζε να ήταν φτιαγμένος από κατάλευκα νέφη.
Μας ονόμαζαν "εφαψίες". Αργότερα κατάλαβα τον λόγο. Ήταν προφανώς επειδή εξακολουθούμε να έχουμε επαφές με εκείνους τους οποίους αφήσαμε πίσω μας. Σημειωτέον δε ότι αυτούς τους τελευταίους τους ονομάζουν "μονοκόμματους". Δεν ξέρω γιατί!
Πέρα από τον φράκτη που μοιάζει με νέφος, ζουν -ας το πω έτσι για χάρη σας- οι "ανώτεροι". Το μόνο το οποίο γνωρίζουμε εμείς για αυτούς ισούται με όσα γνωρίζετε εσείς για μας τους "εφαψίες". Δηλαδή τίποτα!
Ξέρουμε πάντως - δεν ξέρω πως- ότι αν κάποιος από εμάς κριθεί κατάλληλος μπορεί να περάσει στην τάξη των "ανωτέρων" και να μεταβεί πέρα από τον φράκτη εκείνο που μοιάζει με σύννεφο.
Υπήρξαν σύμφωνα με διηγήσεις, κατά καιρούς ορισμένοι της κατηγορίας μας που "κάνοντας εξυπνάδες" προσπάθησαν να περάσουν τον φράκτη. Το αποτέλεσμα ήταν να εξαφανιστούν αστραπιαία από μπροστά μας. Ψιθυρίζεται στον κύκλο μας ότι τους στέλνουν σε "άλλο τμήμα" στο οποίο δεν περνούν καθόλου καλά. Ακόμη και εσείς εκεί μιλάτε συχνά για το "άλλο τμήμα" ιδίως όταν βρίζετε, και στέλνετε φραστικά τους άλλους εκεί.
Τώρα βέβαια όποιοι από σας εκεί διαβάσουν αυτά που γράφω θα νομίσουν ότι εδώ που είμαστε δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να κόβουμε βόλτες σε ένα όμορφο περιβάλλον. Πριτς! Συγνώμη για το "πριτς" αλλά το είχα συνηθίσει όσο ήμουνα εκεί που είστε εσείς. Πρέπει όμως να το κόψω γιατί αυτές οι εκδηλώσεις εδώ δεν γίνονται ανεκτές!
Άλλωστε κι εγώ το ίδιο νόμιζα! Χουζούρι και άγιος ο Θεός! Ωχ! Αυτό δεν έπρεπε να το γράψω γιατί το όνομά του δεν κάνει να το προφέρεις έτσι για πλάκα. Αλλά δυστυχώς ότι γράφεται δε ξεγράφεται. Ελπίζω να μην έχω επίπληξη.
Εν πάση περιπτώσει όλοι κάποια καθήκοντα έχουμε και μάλιστα δεν υπάρχουν οκτάωρα, υπερωρίες, αργίες, επιδόματα και δώρα. Δουλεύουμε - όπως θα λέγατε εσείς- όλο το 24ωρο.
Χα χα χα γελάω τώρα γιατί εσείς εκεί θα μου λέγατε να κάνουμε απεργίες και στάσεις εργασίας. Χα χα χα! Μα εναντίον τίνος! Αφού δεν υπάρχει εργοδότης εδώ. Ούτε διευθυντάδες, ούτε τμηματάρχες, ούτε προσωπάρχες. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει καμιά αρχή εδώ. Τουλάχιστον δεν την βλέπεις.
Θα με ρωτήσετε - τρόπος του λέγειν, γιατί που να με βρείτε για να με ρωτήσετε - ποιος μας δίνει τις εντολές, πως τις παίρνουμε τις εντολές, και τι είδους δουλειές αναλαμβάνουμε.
Σε όλες τις παραπάνω ερωτήσεις σας δεν θα είχα να σας δώσω καμιά απάντηση. Ξέρω μόνο πως με κάποιο τρόπο νιώθουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε. Το κάνουμε και αμέσως έρχεται η επόμενη δουλειά.
Δεν ξέρω αν οι άλλοι "εφαψίες" σαν εμένα το νοιώθουν αυτό αλλά εγώ το αισθάνομαι πολύ έντονα. Κάθε φορά που αναλαμβάνω να κάνω κάτι για σας εκεί πέρα, θα ήθελα πολύ να μπορούσατε να με δείτε όπως σας βλέπω εγώ. Εντάξει ξέρω πως θα τρομάζατε τόσο πολύ που θα τρέχατε σε κείνο το σημείο του σπιτιού σας - δεν ξέρω πια πως λέγεται -και θα κάνατε εκείνους τους παράξενους θορύβους που από όσο θυμάμαι δεν ήταν και ιδιαίτερα εύοσμοι.
Τέλος πάντως τα «πάντα εν σοφία εποίησε». Α! Αυτή είναι μια φράση που με κάποιο τρόπο ήμαστε υποχρεωμένοι να λέμε συνέχεια. Φυσικά όχι με το στόμα γιατί αυτό και τα άλλα ταπεινά όργανα που έχετε εσείς, εδώ δεν υπάρχουν.
Καταλαβαίνω ότι θα θέλατε να μάθετε τι είδους δουλειές αναλαμβάνουμε. Κοιτάξτε να δείτε, δεν είναι και πολύ απλό να σας το εξηγήσω αυτό, γιατί εκτός από την σφαίρα πάνω εκεί που είστε εσείς και ήμουνα και εγώ - η λέξη "εγώ" δεν επιτρέπεται εδώ - υπάρχουν χιλιάδες άλλες σφαίρες όπου αναλαμβάνουμε. Αλλά για ευκολία να σας πω απλά ότι η δουλειά μας είναι να βρισκόμαστε συνέχεια δίπλα σε κάποιον - δεν έχει σημασία το φύλλο- και να τον "χαϊδεύουμε". Μην με παρεξηγήσετε δεν εννοώ αυτό που λέτε "βάζω χέρι". Όχι βέβαια!
Απλώς εμείς οι εφαψίες, γράφουμε και φτιάχνουμε τα όνειρά σας.
Εσείς νομίζετε, όπως νόμιζα κι εγώ -το εγώ είπαμε δεν επιτρέπεται, αλλά μου ξεφεύγει- πως τα όνειρά σας έχουν σχέση με αυτά που ζείτε, με τις εμπειρίες σας, με τις αναμνήσεις σας με τις επιθυμίες σας, με τις ανάγκες σας, τρίχες! (Συγγνώμην)
Τα όνειρά σας είναι ας πούμε σενάρια που εμείς οι εφαψίες ερχόμενοι σε επαφή με σας, χαϊδεύοντας τα κύτταρα του εγκεφάλου σας, φτιάχνουμε για σας. Σαν διαφήμιση μοιάζει αλλά δεν είναι. Βέβαια εντολές παίρνουμε για το τι είδους όνειρα θα φτιάξουμε, γιατί εκεί στα επάνω - ας πούμε - γραφεία έχουν φτιάξει συγκεκριμένα σχέδια για τον καθένα από σας. Ε, λοιπόν αυτά τα σχέδια των ανωτέρων ή μάλλον των Ανωτάτων Αρχών εμείς με κάποιον τρόπο που δεν ξέρω ποιόν, τα πληροφορούμαστε και ερχόμαστε εκεί, σας χαϊδεύουμε απαλά και σας μεταφέρουμε μέσω ονείρων που γράψαμε για τον καθένα σας, τα σχέδια που σας έχουν φτιάξει. Σημειώστε ότι δεν γράφω "όλες και όλους" και αυτό γιατί για μας δεν υπάρχει αρσενικό ή θηλυκό. Και εγώ που γράφω τώρα σαν αρσενικό, είναι απλώς επειδή όταν βρισκόμουνα ανάμεσα σας ήμουν αυτού του φύλου.
Δεν είναι δουλειά μας να παρακολουθούμε το αποτέλεσμα. Γι αυτό το θέμα νομίζω - χωρίς να είμαι σίγουρος- αρμόδιο είναι το Τρίτο μέλος. Ίσως - υποθέτω τώρα- να εννοούνε αυτό που λέγαμε εκεί Άγιον Πνεύμα.
Α! Να μην το ξεχάσω απαγορεύεται αυστηρά σε μας τους εφαψίες να εφαπτόμεθα με όντα που υπήρξαν με οποιονδήποτε τρόπο κοντινά μας όταν ήμασταν κι εμείς εκεί σε σας. Η ποινή είναι γνωστή. Άμεση αποστολή στην αντίθετη όχθη. Κανείς μας δεν ξέρει τι συμβαίνει εκεί αλλά φήμες που έρχονται μιλάνε για καταστάσεις φοβερές και συνθήκες ...να μην πω καλύτερα.
Ξέρω τώρα ρωτάτε αν γίνονται λάθη από μας. Δυστυχώς κι εδώ λάθη γίνονται. Καμιά φορά μάλιστα γίνονται και πολύ σοβαρά λάθη καθώς φτιάχνουμε λάθος όνειρο, για λάθος άτομο. Όταν συμβεί αυτό δεν μπορούμε να το διορθώσουμε και οι επιπτώσεις μπορεί να είναι τραγικές.
Θυμάμαι μια τέτοια περίπτωση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν η μοναδική. Έφτιαξα κάποτε που λέτε για κάποιον που υπέφερε από σοβαρή ασθένεια και είχε δυνατούς πόνους, ένα όνειρο που τον έκανε να επιθυμεί να φύγει από το κουτί του (έτσι ονομάζουμε εμείς εδώ, το σώμα) και να έλθει εδώ σε μας. Το είχα φτιάξει τόσο καλά το όνειρο, που ήμουν σίγουρος ότι μόλις του το "χάιδευα" θα ένιωθε τόση ανακούφιση που σε λίγο θα εγκατέλειπε το απαίσιο κείνο κουτί του. Όμως δυστυχώς το όνειρο αυτό το τόσο όμορφα φτιαγμένο, το "χάιδεψα" κατά λάθος σε ένα νεαρό και με γερό κουτί άτομο. Το άτομο αυτό επηρεάστηκε -φυσικά- τόσο πολύ από το θαυμάσιο όνειρο που είχα δημιουργήσει, που μόλις βγήκε από το σπίτι του, πήγε με την θέληση του και έπεσε στις ρόδες ενός τεράστιου από αυτά που ονομάζετε φορτηγά. Εντάξει ήρθε εδώ σε μας. Αλλά δεν ήταν η ώρα του. Όλα σύμφωνα με το Πρώτο μέλος της Τριάδας πρέπει να γίνονται στην ώρα τους. Δεν μου επιβλήθηκε καμιά ποινή γιατί όλα είναι μέσα στην διαδικασία.
Εκείνο πάντως που νομίζω πως έχει αρκετά μεγάλη σημασία είναι πως το Δεύτερο μέλος της Τριάδας, που το ίδιο προσωπικά είχε εμπειρίες από αυτό που εσείς ονομάζετε επίγεια ζωή, λέγεται ότι πολλές φορές έρχεται σε αντίθεση με το Πρώτο μέλος που όλοι λένε ότι είναι και πατέρας του, όταν συζητάνε για το αν ήταν λάθος η δημιουργία αυτού του δίποδου, πλάσματος που διατείνεται ότι είναι φτιαγμένο κατ' εικόνα και ομοίωση του Πατρός. Φαίνεται όμως ότι ο Πατήρ πείθει κάθε φορά τον Υιό ότι αξίζει τον κόπο να κάνουν άλλη μια προσπάθεια για τούτο το όν. Είναι όμως άγνωστο πόσες ακόμη θα είναι οι προσπάθειες αυτές...
Συνεχεια στο επόμενο
Αχ αυτός ο Πατήρ, μυαλό δεν βάζει..
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσους θέλει ακόμα να θυσιάσει Υιούς για να καταλάβει ότι δεν αλλάζει αυτό το ον;
χαίρομαι που είσαι πάλι εδώ, ανανεωμένος και με καινούριο λούκ..
πολύ μοντέρνος ρε φίλε!
μπράβο!
καμαρώνω..
θα τα πούμε σύντομα και τηλεφωνικά..
την καλημέρα μου, κύριε!
Με αγωνία περιμένω το δεύτερο μέρος. Μην αργήσεις όμως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλε Πατέρα, πείσε τον Υιόν σου να μην θεωρεί, για το άτομο μου τουλάχιστον, ότι έχεις κάνει ακόμη ένα λάθος.... και σε παρακαλώ φρόντιζε να μου στέλνεις έναν ευσυνείδητο εφαψία για να μου "χαϊδεύει" πάντα τα σωστά όνειρα και όχι κανέναν πρώην δημόσιο υπάλληλο, που να σκέφτεται ελαφρά τη καρδία, "δεν βαριέσαι στη ζωή υπάρχουν και παράπλευρες απώλειες".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα αυτό το καλλιγραφημένο χαρτί γιατί το έστειλες σ' αυτόν τον ανεψιό μου, δεν το κατάλαβα. Έχω και εγώ εγκυκλοπαίδεια με το παρωχημένο λήμμα. Καιρός να την δωρίσω, αλλά θα ψάξω πρώτα τις σελίδες όλες.... Μπορεί να με ευλογήσεις και μένα με τα καλλιγραφικά σου!!!
Αν όχι, σίγουρα θα ζητήσω Μπισκότα από Σπίτι! Με σοκολάτα παρακαλώ!!!
Ανεψιέ μου καλημέρα πέρα ως πέρα....
Πάρα πολύ καλό !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ παλιός καλός Χριστόφορος ξαναχτύπησε με το πρώτο παράδοξο διήγημα του "Ο Β! Διάδρομος" ή όπως αλλιώς ονομάσεις τον διαδρομικό διάδοχο.
Είμαι σίγουρος ότι η συνέχεια θα είναι το ίδιο καλή !
Ο επι της γης εισέτι φίλος σου, ο εφαψίας.
Τώρα μου 'ρθε : Και εμείς φίλε οι γραφιάδες εφαψίες είμαστε. Χαρίζουμε όνειρα και δρόμους φθγής σε όσους μας διαβάζουν.
@ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήχα χα χα Νομίζω πως όσους γιούς και να θυσιάσει δεν θα πάρει χαμπάριτι μούτρα είμαστε. Βλέπεις δεν υπάρχει και περιούσιος λαός πια. Του φάγανε την περιουσία! Είδες μοντέρνα κοψιά; Εμ τι παίζουμε νομίζεις. Πως πάνε οι οφθαλμοί σου; Θα μιλήσουμε πίνοντας μπούνα. Στο μαγαζί νομίζω ότι μας φέρανε καφέ από κει. Καλό σου βράδυ ψηλέ με τα μεγάλα δόντια! χα χα χα
@FLORA GIA
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα εξαρτιόνται από τους οφθαλμούς μου. "Σαν τα μάτια σου!" που λένε. Ιδιαίτερη είναι η χαρά μου που σε βλέπω. Το εκτιμώ αφάνταστα. Καλό απόγευμα να έχεις.
@marimar
Πολύ χαίρομαι που επισήμανες την φράση εκείνη που μετά που την έγραψα μου άρεσε κι εμένα. "Χαϊδεύουμε τα όνειρα". Μα είναι φυσικό με ανεψιό σκέτο εφαψία που έχεις τι άλλο να περίμενα! Την εγκυκλοπαίδεια να ψάξεις σελίδα σελίδα γιατί ποτέ δεν ξέρεις!
Θεία μου καλησπέρα και σε ευχαριστώ!
@GiP
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργο ο εφαψίας που σε έχει αναλάβει έχει εντολές να μην σε αφήνει να κοιμάσαι. Είναι ο παππούς μου. Πολύ στριμμένος τύπος ήταν. Καλημέρα του έλεγες, χαστούκι εισέπραττες. Δεν θα καλοπεράσεις μαζί του και κρατάει μπαστούνι.
Χαίρομαι φίλε μου που το βρήκες καλό. Είχα χάσει κάθε πηγή έμπνευσης τον τελευταίο καιρό. Ελπίζω να μου ξαναγυρίζει σιγά- σιγά!
Καλό ....τι να πω τώρα...βράδυ; απόγευμα; πρωϊνό; ξημέρωμα; Διάλεξε και πάρε! χα χα χα
@Φίλες και φίλοι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ που με συντροφεύετε στον κόσμο ...των ΕΦΑΨΙΩΝ. Νιώθω σαν να θέλω να ξεφύγω από τούτον τον τόπο δημιουργώντας άλλους κόσμους, όπου θα μπορώ να κάνω ότι θέλω. Είναι γοητευτικό να παίζεις με την φαντασία σου όταν η πραγματικότητα δεν αστειεύεται πια. Σαν αντίδραση λοιπόν, σαν έναν τρόπο να της βγάζω την γλώσσα της φέρνω - της πραγματικότητας- εφαψίες για της "χαϊδέψουν" όνειρα που μέχρι τουλάχιστον αυτήν την ώρα που γράφω τούτες τις γραμμές δεν αποτελούν τεκμήριο πολυτελούς διαβίωσης. Καλή Κυριακή εύχομαι σε όλες και όλους σας με τις θερμές μου ευχαριστίες.
Αν το διάβαζα σε βιβλίο, τώρα θα το έκλεινα και θα το έβαζα στο μέρος της καρδιάς και με ένα γλυκό χαμόγελο γεμάτο ανυπομονησία, θα έλεγα "καλωσήρθες συγγραφέα μου!!!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριμένω τη συνέχεια....
Μερικές φορές, κάθε φορά που χαλαρώνω κι αφήνω το μυαλό μου να ηρεμήσει, αναρωτιέμαι γιατί ορισμένοι άνθρωποι είναι προικισμένοι κι άλλοι όχι. Και γιατί να μην ανήκω κι αγώ σ' αυτή την κατηγορία, αφού και τα μάτια μου είναι εντάξει και την παλιά εγκυκλοπαίδεια διαθέτω, την οποία σημειωτέων την έχω ξεφυλλίσει πάρα πολλές φορές αλλά τίποτα άλλο από την παράθεση των λημμάτων δε βρήκα εκεί μέσα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν αναμονή της συνέχειας σε καλημερίζω καλέ μου φίλε Χριστόφορε και περιττό να σου πω πως μου έχεις εξάψει τη φαντασία για ακόμα μια φορά... Ε, ρε 'Διάδρομο' που έχω να τραβήξω πάλι... :)
@porcupine
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι γλυκιά φρασούλα είναι αυτή που μου έστειλες σκαντζοχοιράκι μου μικρό. Με γέμισες όμορφα χρώματα του δάσους σου και χαρά που σε ξαναβλέπω. Κι ας μη βλέπω καθαρά ακόμη!
Καλώς σε βρήκα και πάλι!
@teleytaios
Καλέ μου φίλε όταν αποφασίσεις να την δωρίσεις κάπου την εγκυκλοπαίδεια σου τότε ίσως βρεις κανένα παλιό κομμάτι χαρτί που να λέει ότι ένας φίλος μου που το μικρό του όνομα είναι Κώστας και που ο πατέρας του δίδαξε κάποτε σε σχολείο στη Αφρική, είναι από τα πιο προικισμένα πνευματικά άτομα που έχω γνωρίσει.
Σχετικά με την αναφορά σου στον Διάδρομο,μετά λύπης μου πρέπει να σου πως έχεις δίκιο και ότι θα τον τραβήξουμε μαζί και αυτό γιατί δυστυχώς πρώτα εμένα ταλαιπωρεί και μετά μου ζητάει να ταλαιπωρήσω εγώ τους άλλους και δεν μπορώ να του εναντιωθώ.
Με πολλές ευχές και ευχαριστίες
Ο Πνευματικός σου Συγγενής
Τα λόγια σου με κάνουν και κοκκινίζω φίλε μου Χριστόφορε, δεν ξέρω τι να πω... Ένα ευχαριστώ νομίζω πως είναι λίγο...
Διαγραφή(Βρε, μπας κι ο πατέρας μου έκανε καμιά 'βρωμοδουλειά' εκεί κάτω που ήτανε, αναρωτιέμαι, κι έχει προκύψει η συγγένεια;...)
Πάντως, πολύ θα ήθελα να πιάσω στα χέρια μου και το Διάδρομο Νο2... μου αρέσει η ταλαιπωρία ;)
Όταν ο μπαμπάς πήγαινε εκεί εμείς ερχόμασταν εδω!!!
ΔιαγραφήΤο ότι κοκκινίζεις σημαίνει οτι ο δικός εφαψίας κάνει καλά την δουλειά του!!
Το ότι όμω σ' αρέσει η ταλαιπωρία δείχνει ότι έπεσες σε εφαψία με λίγο μαζοχισμό. Θα το αναφέρω στην Τριάδα! χα χα χα
Καλώς μας ήρθες ανανεωμένος με νέο προχώ διήγημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουλάχιστον εκεί που βρέθηκες κανόνισε να γίνονται όσο το δυνατόν
λιγότερα λάθη!
Αν μετράει δηλαδή ο λόγος σου!
Οχι μη φανταστείς δεν θα σε χρησιμοποιήσω για "ρουσφέτι":))
Ζεστά και υγρά με τ'αρώματα της
γαρδένιας μου που έχει ανθίσει!
@zoyzoy
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σε βρίσκω με τα ζεστά και υγράμ με τα αρώματα της γαρδένιας που έχει ανθίσει και συναγωνίζεστε τώρα πια είναι πιο γοητευτική από τις δυό σας!!!!
Θα πρέπει να περιμένω ακόμη σε ότι αφορά για τα "λάθη" που δεν θα πρέπει να γίνονται αλλά πρέπει περάσω από ένα ακόμη οφθαλομολογικό χειρουργείο - το τρίτο γιατί βλέπεις δεν είμαι συνηθισμένος άνθρωποςμ έχω τρία μάτια εγώ χα χα χα -
Είναι υπέροχο να ξαναβλέπω έστω και λίγο θολά ακόμη αλλά να νιώθω όσα μου στέλνεις!
και τώρα έρχεσαι στα λόγια του φίλου μου του Νόρμ που ζει εκεί σε σας στην Αργυρούπολη, και που μου λέει πάντα πως όταν πεθάνει θα το καταλάβω γιατί θα φροντίσει αμέσως να μετενσαρκωθεί σε σουτιέν ώστε να βρίσκεται κοντά στό πιό αγαπημένο ανατομικό σημείο του γυναικείου σώματος. Και θα το καταλαβω λέει απ'το γαργάλημα. Δεν ξέρω πως είναι σίγουρος πως θα διαλέξω το συγκεκριμένο σουτιέν. Αλλά τελικά εσείς οι άντρες είστε παράξενα όντα κι έχετε εντελώς διαφορετικό τρόπο σκέψης. Καλώς όρισες πάντως πίσω στον κόσμο μας έστω και μέσω του άαααααλλου κόσμου!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ѧαяʏ-Ǥιиɢɛя
Διαγραφήχα χα χα Μα ο φίλος σου ο Νόρμ έχει απόλυτο δίκιο και ο καθένας με την μέθοδό του. Εγώ επιλέγω να "χαϊδεύω" όνειρα που θα έχουν την σφραγίδα μου. Αν επέλεγα να "μετενσαρκωθώ" σε κάποιο intimate κομμάτι ρουχιμού κυρίας θα προκαλούσα αλλεργική αντίδραση σε περίπτωση άλλων εναγκαλισμών! χα χα χα
Είναι πάντα τόσο όμορφο που σε βλέπω! Βέβαια εδώ "το σε βλέπω" είναι τρόπος του λέγειν. Ελπίζω την ερχόμενη εβδομάδα να κάνω την δεύτερη επέμβαση στο αριστερό μου μάτι και να ξεμπερδέυω με αυτή την θλούρα που μου σπάει τα νεύρα!
Η χαρά της επίσκεψης σου πάντως ξεκαθαρίζει την ατμόσφαιρα!
Να είσαι πάντα καλά ΤζίτζερΒέα μου!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή