ΣΕ ΣΕΝΑ ΜΙΛΑΩ! ΔΕΝ ΑΚΟΥΣ;

Σε σένα μιλάω δώρο

που καμαρώνεις μεσ' το λαμπρό κουτί κλεισμένο

Σε σένα που βγαίνεις μονάχα μια φορά

και δεν κοιτάζεις ποτέ σου πίσω

ούτε σε νοιάζει να γυρίσεις και να δεις

τι απόγινε το περιτύλιγμα σου

Σε σένα μιλάω δώρο 

που έχεις  στο σύμπαν μυστικά

και καμαρώνεις πως είσαι η εικόνα Του η ίδια

αυτού που σ' έχει φτιάξει

κομπάζοντας πως έχετε πολλά να λέτε

τώρα που θα βρεθείτε συντροφιά

Σε σένα μιλάω δώρο

Γιατί όταν για πάντα φεύγεις

δε παίρνεις το κουτί μαζί σου;

Γιατί τ' αφήνεις πίσω να σαπίζει;

Μήπως κοστίζει ακριβά 

να το 'χεις κι αυτό μαζί σου

εκεί σε τόπους φωτεινούς, σε τόπο χλοερούς σε 

 τόπους αναψύξεως 

που είναι η διαμονή σου;