Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙΣ!

     Ήταν το πρώτο που πρόσεξε. Τούτο το  μεγάλο δέντρο εκεί απέναντι  με το πυκνό φύλλωμα είχε λάθος σκιά! Δεν μπορεί ο ήλιος να το φώτιζε από την ανατολική πλευρά και η σκιά του να ήταν από την ίδια την μεριά. Αφού στάθηκε ο Σόλων για λίγο να κοιτάζει την λάθος σκιά, σήκωσε αδιάφορα τους ώμους  και προχώρησε προς την κατηφόρα. 
    Σήμερα ήταν Τρίτη και είχε λαϊκή. Ήταν ακόμη πρωί και λιγοστός ο κόσμος. Όμως μια παράξενη ησυχία επικρατούσε στην αγορά. 
Δεν άκουγε κανέναν να διαλαλεί την πραμάτεια του. Τα διάφορα προϊόντα ήταν με τάξη τοποθετημένα κάτω από τις τέντες, Όσοι ήταν πίσω από τους πάγκους ήταν σχεδόν ακίνητοι και τον κοιτούσαν παρακολουθώντας τον να περνάει ανάμεσα στα διαφόρων χρωμάτων, σχημάτων και υφής προϊόντα. Οι λιγοστοί πελάτες, σταματημένοι και αυτοί με τα καροτσάκια άδεια ή μισογεμάτα, κάτω από την σκιά των τεντών τον παρακολουθούσαν και αυτοί καθώς ο Σόλων διέσχιζε τα σοκάκια που είχαν δημιουργηθεί ανάμεσα στους πάγκους.
Τώρα ένιωσε ότι και κάτι άλλο δεν πήγαινε καλά. Πού ήταν οι μυρωδιές από τα διάφορα ζαρζαβατικά, και τα άλλα είδη. Τα ψάρια; Άοσμα ήταν τα ψάρια;
    Παραξενεμένος ο Σόλων και νιώθοντας άβολα τάχυνε το βήμα του για να βγει από κείνη την περιοχή όπου επικρατούσε μια ατμόσφαιρα που θύμιζε ναό χωρίς ψαλμωδίες.  Κάποια στιγμή στάθηκε όμως για να δει αν είχε αλλάξει κάτι στην σκιά του δέντρου. Όχι μόνο δεν είχε αλλάξει τίποτα αλλά τώρα είδε ότι ενώ φυσούσε ένα αεράκι που κούναγε το φύλα του η σκιά ακίνητη σχεδόν σαν τυπωμένη στην άσφαλτο, αγνοούσε την κίνηση του φυλλώματος.  Όταν στράφηκε πάλι να συνεχίσει τον δρόμο του είδε ότι όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί γύρω, πελάτες και πραματευτές τον παρακολουθούσαν λες και ήταν εξωγήινο πλάσμα με πλοκάμια αντί για πόδια. 
«Μήπως μωρέ νομίζουν ότι είμαι άνθρωπος του ΣΔΟΕ;»  σκέφτηκε.  
    Συνέχισε να προχωράει μέσα σε αυτήν την παράξενη ησυχία σε έναν χώρο που συνήθως έσφυζε από ζωή, φωνές, ομιλίες, γέλια και πειράγματα .  
«Μήπως με έχουν πάρει για κανέναν πολιτικό; Μα γιατί με κοιτάζουν έτσι;»
    Είχε αρχίσει να μην νιώθει καθόλου άνετα πια. Άνοιξε το βήμα του και κάποια στιγμή βγήκε από την περιοχή της λαϊκής. Ανάσανε ανακουφισμένος που βρέθηκε στον κανονικό κόσμ.... Μα τι στο καλό! Ο ψιλικατζής που πήγαινε κάθε μέρα για την εφημερίδα και το ψωμί του γιατί ήταν κλειστός τέτοια ώρα; Μήπως δεν είχε ανοίξει ακόμη; Μα ήταν περίπου δέκα και μισή το πρωί. Παράξενο. 
    Έστρεψε το βλέμμα του προς την πενταώροφη πολυκατοικία στον δεύτερο όροφο της οποίας ήταν το διαμέρισμά του. Δεν ήταν δυνατόν! Το μπαλκόνι του που ήταν το πιο στεγνό από όλα τα άλλα, τώρα είχε γεμίσει πρασινάδες και δενδρύλια λες και κάποιος τα μετέφερε από τα υπόλοιπα μπαλκόνια στο δικό του. 
    Έβγαλε τα κλειδιά του ξεκλείδωσε την κεντρική είσοδο και ανέβηκε στον δεύτερο από τα σκαλοπάτια. Όταν έφτασε μπροστά στο διαμέρισμά του, βρήκε την πόρτα ανοιχτή. «Διαρρήκτες! Μπήκαν κλέφτες!» σκέφτηκε με τρόμο. 
Με φόβο αλλά και  με μια παράξενη αποφασιστικότητα, μπήκε μέσα. Στάθηκε στο χολάκι και άκουσε ομιλίες από την κουζίνα. Νυχοπατώντας σχεδόν πήγε εκεί και είδε όλη του την οικογένεια να είναι μαζεμένη στον μικρό εκείνο  χώρο. Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα σταμάτησαν όλοι να μιλούν και οι περισσότεροι πέταξαν τα τσιγάρα τους στο νεροχύτη. Μα αφού κανείς τους δεν κάπνιζε πια που τα βρήκαν τα τσιγάρα; 
Κανείς δεν του απηύθυνε τον λόγο. Μόνο τον κοίταζαν. Η μυρωδιά του καπνού στο κλειστό δωμάτιο του έφερε αναγούλα. Απορούσε και με την γυναίκα του αλλά  και με την μεγάλη του κόρη! Πως ανέχονταν εκείνες να είναι τα εγγόνια του εκεί μέσα στην τσιγαρίλα; Γιατί δεν είχαν βγει στο μπαλκόνι να καπνίσουν αυτοί που είχαν το βίτσιο; Κι από πότε ξανάρχισαν το κάπνισμα;
    Με τον τρόπο που τον κοίταζαν δεν περίμενε ότι θα έπαιρνε κάποια απάντηση. Ετοιμάστηκε να γυρίσει για να βγει από κείνο το μέρος που βρωμοκοπούσε και του έφερε ερεθισμό στην μύτη και τα μάτια, όταν ένα χέρι τον έπιασε από το μπράτσο.
     «Έλα πάμε να σε βάλω για ύπνο.» Ήταν η γυναίκα του που με τρυφερή μεν φωνή αλλά χωρίς ίχνος χαμόγελου τον τράβηξε απαλά και τον οδήγησε στην κρεβατοκάμαρα. 
    «Μα... μα..είναι πρωί ακόμη. Δεν θέλω να κοιμηθώ!» τραύλισε εκείνος.
    «Όχι, όχι! Πρέπει. Ο γιατρός είπε ότι πρέπει να κοιμάσαι όλη μέρα», είπε η γυναίκα του με απαλή φωνή αλλά η λαβή της στο μπράτσο τον έσφιξε λίγο περισσότερο.
    Σαν άβουλο αρνί την άφησε να τον οδηγήσει στο δωμάτιο. Εκείνος στάθηκε δίπλα στο κρεβάτι με τα μάτια καρφωμένα στην μπαλκονόπορτα απ όπου έμπαινε το φως του υπέροχου φθινοπωριάτικου πρωινού. 
    «Μα γιατί πρέπει να πέσω για ύπνο τέτοια ώρα;» παραπονέθηκε αφήνοντάς την να του ξεκουμπώνει το πουκάμισο.
    «Δεν άκουσες τον γιατρό; Αφού σου το είπε ξεκάθαρα. Αν δε κοιμάσαι όλη μέρα, θα πεθάνεις!» είπε εκείνη, με τον ίδιο τόνο σαν έλεγε: «δεν θα σου πέσει ο πυρετός»
    «Μα πότε πήγαμε στον γιατρό;» ρώτησε εκείνος
    «Να! Λοιπόν βλέπεις; Αυτό, -το ότι δεν θυμάσαι - είναι το πρώτο σύμπτωμα που δείχνει ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά!»
    «Δηλαδή τι θα πάθω:» 
    «Μα σου είπα. Θα πεθάνεις»! Η φωνή της ήταν ήρεμη. Χωρίς ίχνος ανησυχίας. 
    Αφού τον βοήθησε να φορέσει την πυτζάμα του τον σκέπασε, πήγε στην μπαλκονόπορτα έκλεισε τα παντζούρια τράβηξε τις κουρτίνες και το δωμάτιο βυθίστηκε στο σκοτάδι. 
    «Νάνι τώρα!» του είπε σχεδόν επιτακτικά αλλά με μια υποψία χαμόγελου και βγήκε κλείνοντας την πόρτα πίσω της. 
Εκείνος γύρισε αριστερά στο πλάι, έκλεισε τα μάτια του και προσπάθησε να κοιμηθεί. 
    Δεν ήξερε πόση ώρα είχε περάσει όταν κάποια στιγμή άκουσε την πόρτα να ανοίγει. Αμέσως μετά ακούστηκε ένα απαλό κλικ και πίσω από τα κλειστά του βλέφαρα αισθάνθηκε φως να έχει πλημμυρίσει τον χώρο.
    «Έλα ξύπνα τώρα!» άκουσε την γυναίκα του να λέει.
Προσπάθησε να ανοίξει τα βλέφαρά του αλλά όση προσπάθεια κι αν κατέβαλε αυτά δεν άνοιγαν, λες και ήταν κολλημένα με κόλα.
    «Μα τι έχει; Γιατί δεν ξυπνάει;» άκουσε το γιο του να ρωτάει εκεί δίπλα του. 
    «Μήπως να τον ξεσκεπάσουμε; »ρώτησε η μια του κόρη
    «Εγώ λέω να πάρουμε το 166. Να τον πάμε στο...» είπε η άλλη. 
    «Φοβάμαι πως είναι πολύ αργά πια.» Αυτή ήταν η φωνή του αδελφού του, του γιατρού. 
Μα πότε πρόλαβε έλθει;
Ένιωσε κάποιον να τον γυρίζει ανάσκελα. Του ξεκούμπωσαν την πυτζάμα και κάτι κρύο ακούμπησε στο στήθος του. 
    «Δεν ακούω παλμούς!» άκουσε τον αδελφό του. «Σας το είπα είναι πολύ αργά», είπε και του ξανακούμπωσε την πυτζάμα. 
Τότε είναι που ένιωσε την ανάγκη να κουνήσει το χέρι του. Προσπάθησε  βάζοντας θέληση και δύναμη. Όμως ούτε το μικρό του δαχτυλάκι δεν μπόρεσε να κινήσει.
    «Θα κανονίσω εγώ ότι χρειάζεται!» Είπε ο αδελφός του πολύ ήρεμα. 
Άκουσε βήματα να απομακρύνονται.
«Τι εννοεί, ότι χρειάζεται. » αναρωτήθηκε ο Σόλων αλλά δεν χρειάστηκε πολύ ώρα για να καταλάβει και τότε είναι που όλο του είναι αποφάσισε να γίνει μια γροθιά. Με μια δύναμη που δεν θυμόταν να είχε καταβάλει ποτέ άλλοτε στην ζωή του και νιώθοντας την καρδιά του έτοιμη να εκραγεί από την προσπάθεια, άνοιξε το στόμα του, έβγαλε μια φοβερή κραυγή, και κουνώντας τα χέρια λες και προσπαθούσε να αναδυθεί από τα βάθη της αβύσσου, τινάχτηκε πάνω και βρέθηκε καθιστός πάνω στο κρεβάτι του με την ανάσα του να βγαίνει σαν είχε μόλις τερματίσει τα 100 μέτρα σε χρόνο ρεκόρ. 
    Άνοιξε τα μάτια του. Σκοτάδι γύρω του. Γυρίζει το κεφάλι του προς την μόνη πηγή φωτός που υπήρχε - το ξυπνητήρι-. Έδειχνε 03: 33 πμ. «Μα είναι τρεις και μισή την νύχτα»
Απλώνει το χέρι του αριστερά και ένιωσε το κορμί της γυναίκας του που κοιμόταν. Κανείς άλλος δεν βρισκόταν στο σπίτι. Όλα ήταν ήσυχα. 
    «Να πάρει η ευχή εφιάλτη έβλεπα! » μουρμούρισε ανακουφισμένος.
Σηκώθηκε, πήγε στην τουαλέτα πρώτα, μετά στην κουζίνα ήπιε ένα μεγάλο ποτήρι νερό από την βρύση. 
Με την καρδιά να του να ηρεμεί σιγά- σιγά, πήγε πίσω στο κρεβάτι και προσπάθησε να ξανακοιμηθεί. Όταν εκεί γύρω στις επτά ξύπνησε και είδε ότι η γυναίκα του είχε φύγει για το μαγαζί της έχοντας του έτοιμη την καφετιέρα με τον καφέ του κάθισε και ξαναφέρνοντας στον νου όσα φοβερά είδε στον ύπνο του είπε χαμογελώντας στην σκυλίτσα τους που τεμπέλιαζε εκεί δίπλα:
    «Τυχερούλα! Εσύ δεν βλέπεις τέτοια όνειρα!» Εκείνη σήκωσε λίγο το κεφάλι τον κοίταξε αδιάφορη και συνέχισε να λαγοκοιμάται όπως έκανε σχεδόν όλη μέρα. 
    Στις οκτώ όπως κάθε πρωί ήταν έτοιμος να φύγει όταν χτύπησε το θυροτηλέφωνο. 
    Πήγε να δει ποιος είναι. 
    «Ναι;» ρώτησε
    «Ο κύριος Σόλων Καραβιάς;» είδε  στην οθόνη έναν ψηλό φαλακρό κύριο να λέει.  
    «Μάλιστα ο ίδιος.»
    «Μπορώ κύριε Καραβιά να έρθω πάνω για μια υπόθεση σας;» είπε ο τύπος. 
    «Κατεβαίνω εγώ κύριε. Θα σας δω κάτω στην πιλοτή.»
Αφού πήρε την σακούλα για τη ανακύκλωση κλείδωσε την πόρτα του διαμερίσματός του και κατέβηκε από τον δεύτερο όροφο με τις σκάλες στο ισόγειο.  Άνοιξε την εξώπορτα και βρέθηκε μπροστά σε έναν πανύψηλο κύριο που φορούσε σκούρο κουστούμι. 
    «Ο κύριος Καραβίας;»
    «Εγώ. Μάλιστα!» είπε ο Σόλων
    «Κύριε Καραβία» είπε ο ψηλός με επίσημο ύφος «δυστυχώς πρέπει να σας επιδώσω εντολή κατάσχεσης του διαμερίσματος σας για τα ενυπόθηκα χρέη σας.....»
Ο Σόλων δεν χρειαζότανε να ακούσει τίποτα άλλο. Ήξερε πολύ καλά, πως ο  αληθινός του εφιάλτης τώρα άρχιζε!
    





  

22 σχόλια:

  1. Ρε φίλε οι σκηνοθεσίες σου είναι έτσι κι αλλιώς, ανεπανάληπτες. Αλλά τώρα μας τρόμαξες και λίγο. Να αφήσεις αυτά που ξέρεις και να ξεχάσεις τις κάθε είδους αποδράσεις.
    Ο εφιάλτης μας πάντως, έχεις δίκιο, είναι πια παντού.
    Δεν ξέρω τι θα μπορούσε να αναιρέσει τις πραγματικότητες που μας έσπρωξαν οι αήθεις κυβερνώντες..
    Και όσο σκέφτομαι πως κάποτε μου έλεγες πως ασχολείσαι με την σοβαρή πολιτική! Γιατί μωρέ, υπάρχουν σοβαροί πολιτικοί στην Ελλάδα και δεν το ξέρω;
    Θεέ και κύριε!
    Καλό βράδυ κύριέ μου. Σε έπαιρνα τηλέφωνο το μεσημέρι αλλά θα απουσίαζες.
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Stratis Parelis
      Στρατή φίλε, αν οι σκηνοθεσίες μου είναι ανεπανάληπτες που πολύ αμφιβάλω, οι ποιητικές σου σκηνογραφίες είναι μοναδικές. Ευτυχώς που τα είπαμε χθες και ξέρουμε ή μάλλον δεν ξέρουμε που πατάμε πλέον. Κοσμείς Να είσαι καλά φίλε κι ας έχουμε την σημαία τις ελπίδας ψηλά όσο και αν προσπαθούν να μα την καταρρακώσουν.

      Διαγραφή
  2. Αυτός ο δεύτερος ζωντανός εφιάλτης είναι τρομερός...
    Στο κάτω κάτω αν πεθάνεις έχεις πεθάνει μόνος σου
    αν σου πάρουν το σπίτι σου σε έχουν πεθάνει με το ζόρι οι άλλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @FLORA GIA
      Φλωρα μου ο πρώτος εφιάλτης είναι κάτι που έζησα πριν από λίγες μέρες. Ειλικρινά ήταν πολύ τρομακτικός. Εχεις πάντως δίκιο ο εφιάλτης που άλλοι ανίκανοι για να μην χρησιμοποιήσω βαρύτερους χαρακτρηρισμούς, μας επιβάλλουν είναι πολύ χειρότεροι! Ελπίζω όμως αυτοί που σχεδιάζουν τέτοια για τον απλό κόσμο να υποστούν τις συνέπειες που τους αναλογούν αργά ή γρήγορα.. Σε χαιρετώ με πολλές ευχαριστίες Φλώρα μου.

      Διαγραφή
  3. Άρα, αποδείχτηκε προφητικός ο εφιάλτης. Θα μπουν στο σπίτι ξένοι και θα το φλομώσουν στη "τσιγαρίλα"...
    Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, αλλά δένει απόλυτα με τις επερχόμενες κατασχέσεις πρώτης κατοικίας. Πολλοί θα βιώσουν έναν αντίστοιχο εφιάλτη. Ενώ οι κυβερνήτες επικαλούνται την ανάπτυξη που έρχεται...
    Καλό βράδυ Χριστόφορε & εύχομαι στο εξής, οι εφιάλτες να συνοδεύουν μόνον όσους κατάντησαν τη ζωή μας δυσβάσταχτη. Τους σύγχρονες "Εφιάλτες" μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Maria Kanellaki
      Τον εφιάλτη που περιγράφω τον έζησα πριν από μερικές νύχτες. Ήταν πραγματικά τρομακτικός. Αλλά τουλάχιστον ξύπνησα μετά. Τώρα από τον εφιάλτη που μας έχουν τυλίξει πότε άραγε θα απαλλαγούμε; Αν απαλλαγούμε ποτέ δηλαδή. Α! Η Ανάπτυξη!!! Ανέκδοτο έχει γίνει. ¨Οπως και το πρωτογενές πλεόνασμα!
      Αμην! Λέω για την ευχή που εκφράζεις Μαρία! Σε ευχαριστώ κορίτσι μου που ήλθες να με δεις να....κοιμάμαι! χα χα χα Χαρά μου να σε βλέπω.

      Διαγραφή
  4. επειδη δεν εχω πολυ χρονο θα σου πω προσωρινος πως το βρηκα πολυ πολυ καλο! μου αρεσε η ενταση που εισεπραττα καθως το διαβασα.
    θα επανελθω με πιο εμπεριστατωμενο σχολιο.
    καλη εβδομαδα να εχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΕΚΦΡΑΣΟΥ
      Κορίτσι μου εμένα το ότι πέρασες να με δεις μου δίνει χαρά έτσι κι αλλιώς. Ελπίζω να μην έχεις άγχος κι εσύ όπως όλοι μας. Ας ηρεμήσουμε λίγο τα πράγματα πιο καθαρά γιατί πολύ μας τα έχουνε μπλέξει. Καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή
    2. Ήρθα! :)
      Λοιπόν Χριστόφορε διάβασα ξανά το κείμενό σου γιατί ήθελα να εισπράξω πάλι τα συναισθήματα και να σου αφήσω το σχόλιο εν θερμώ που λένε. χιχιχι.

      Λοιπόν ως αναγνώστρια απο ένα σημείο και μετά εισέπρατα πολύ ένταση, ιδίως όταν έβλεπε τον εφιάλτη ο Σολων. Αναρωτιόμουνα το τι γίνεται, έλεγα πεθαίνει; δε πεθαίνει; τι ακριβώς συνέβει; Μου αρεσε αυτη η ταραχη και η αμφιταλαντευση που εισεπραξαν.

      Επειτα οταν διαπιστωσα πως τελικα ηταν ζωντανος και εβλεπε εφιαλτη ηρεμησα. Χαρηκα, δεν ηθελα να τον εχαναν ετσι, τοσο ξαφνικα.

      Και επειτα ερχεται η επομενη μερα που βλεπουμε πια πως αυτη τη στιγμη αρχιζει ο πραγματικος εφιαλτης της οικογενειας και μενουμε με την απορια αν θα τα αντεξει ολα αυτα ο Σολων...

      Θελω να πιστευω πως θα αντεξει! Ευχομαι να αντεξει! :)

      Να εισαι καλα!

      Ομορφη μερα να εχεις!

      Διαγραφή
  5. Απαπαπα!... δεν ήξερα πως υπάρχουν και υπνοβατούντες συγγραφείς!!!
    Θα επανέλθω να διαβάσω τη συνέχεια όταν θα έχεις βγει απ΄τον τρίτο σου εφιάλτη!

    ΑΦΞ! και καλή βδομάδα, βεβαίως βεβαίως! Α=Αληθινά, Φ=Φιλιά και Ξ=Ξύπνια!!!




    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Άιναφετς
      Και να σκεφτείς ότι ο εφιάλτης ήταν αληθινός. Σπάνια πολύ σπάνια θυμάμαι τα όνειρα μου. Τούτο όμως ήταν άλλο πράγμα. Εζησα πραγματικά τον πανικό στον ύπνο μου,
      Ευχαριστώ για τα ΑΦΞ φιλιά σου των οποίων περιμένω την ΑΦιΞη!!

      Διαγραφή
    2. Ιδού και η ΑΦιΞη... γιατί κάτι μου λέει πως ξύπνησες τώρα για τα καλά και απ΄ τον τρίτο εφιάλτη!
      Καλή μας μέρα βροχερή αλλά πάντα χαμογελαστή!

      ΥΓ: Πώς πάει ο κυματισμός;

      Διαγραφή
    3. @Άιναφετς
      Η περίφημη ΜΥΟΚΥΜΙΑ έχει γαληνέψει πια. Η θάλασσα των μυών μου καταλάγιασε. Ο εφιάλτης δεν τάραξε τα νερά. Βλέπω όμως μετά "μεγαλης μου λύπης"...ότι το Υ.Γ σου δεν το συνόδεψε κανένα ΑΦ όπως πάντα και αυτό ίσως αποτελέσει το έναυσμα για νέες ...κυμίες και θα θεωρηθείς υπαίτια! χα χα χα Καλή σου μέρα κορίτσι μου!

      Διαγραφή
  6. Αμάν Χριστοφόρε μου !
    Μου πήρες την καρδιά και την κοπάνισες στον τοίχο , τόση αγωνία μου έδωσες όσο διάβαζα!
    Τι μάστορας του παραφυσικού είσαι εσύ; Πως με καταφέρνεις να σε πιστεύω ακόμα κι εγώ που σε αυτόν τον τομέα υστερώ; Δεν το έχω και δεν με αγγίζει… αλλά τα καταφέρνεις να με φέρνεις στα όριά μου !
    Σου βγάζω το καπέλο για μια ακόμα φορά… η φαντασία σου δεμένη στο άρμα της πραγματικότητας… το σήμερα μέσα από ένα πέπλο ομίχλης που ακροβατεί μεταξύ του φυσικού και του παραφυσικού …
    Να είσαι καλά Χριστοφόρε μου και να γράφεις… είναι ανεξάντλητη η πηγή που κρύβεις μέσα σου :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Levina Vil
    Λεβίνα μου ...λυπάμαι που υπήρξα τόσο σκληρός με την τρυφερή σου την καρδιά. Πρέπει όμως να ομολογήσω ότι ο εφιάλτης αυτός που ήρθε και με επισκέφθηκε ήταν ίσως μια από τις πιο τρομακτικές στιγμές της ζωής μου. Για μερικές μέρες μάλιστα τριγύριζε συνέχεια στον νου μου, ώσπου αποφάσισα να τον "κοπανήσω" κι εγώ εδώ μπας και τον ξορκίσω.
    Αν εξαιρέσουμε την στενοχώρια μου για την καρδούλα σου που ταλαιπωρήθηκε από την ανάγνωση αυτή, και την χαρά του ....τυχερού τοίχου που ήρθε σε επαφή μαζί της, εγώ με μια φράση σου ξεκαθάρισα τι ήταν αυτό που έγραψα. Λες: ".....η φαντασία σου δεμένη στο άρμα της πραγματικότητας… το σήμερα μέσα από ένα πέπλο ομίχλης που ακροβατεί μεταξύ του φυσικού και του παραφυσικού …". Τώρα μπόρεσα κι εγώ να καταλάβω τι έγραψα. Τώρα με την δική σου αρρωγή. Σε ευχαριστώ γι αυτό αλλά και για το φως που έφερες μαζί σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μου κόβεις την ανάσα αγαπητέ μου Χριστόφορε κι αυτό είναι ταλέντο! Δεν είμαι υπερβολική όσον αφορά την αστείρευτη φαντασία σου!
    Είσαι μοναδικός στο να περνάς μηνύματα με τόσο ενδιαφέροντα τρόπο και στο έχω πει πολλές φορές!
    Ένας εφιάλτης που μας ταλαιπωρεί στον ύπνο μας, κάποια στιγμή ξεχνιέται... Ο άλλος όμως, ο αληθινός, μας βασανίζει ανελέητα...
    Εύχομαι να μη τον ζήσει ποτέ ξανά κανένας...

    Καλή Κυριακή, την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Mary
      Μαίρη μου, εδώ τούτη η ιστορία, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος της ήταν αληθινή, Τον εφιάλτη αυτόν τον έζησα εγώ μια νύχτα και πραγματικά με ταρακούνησε. Αποφάσισα να τον καταγράψω για να φύγει από μέσα μου. Εχεις δίκιο. Ο άλλος εφιάλτης στον ξύπνιο μας είναι απείρως πιο επώδυνος εύχομαι κι εγώ κανείς μας να μην τον ζήσει. Καλό βράδυ να σου ευχηθώ αφού σε ευχαριστήσω που ήλθες να με δεις.

      Διαγραφή
  9. Αγαπημένε μου Χριστόφορε,
    με συντρόφευες ένα βράδυ που έβρεχε καταρρακτωδώς και πάνω που είχα ετοιμαστεί να σου γράψω σχόλιο, για το πόσο σε διάβαζα με κομμένη την ανάσα (με κοψοχόλιασες έχω να σου πω!) κόπηκε το ρεύμα και πάπαλα! Ήρθα σήμερα όμως και πάλι! Σε φιλώ γλυκά και καλό μεσημεράκι! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Joan Petra
      Καταρρακτώδης βροχή και σκοτάδι, ιδανική ατμόσφαιρα για να διαβάζεις κείμενα μου ! χα χα χα Εγώ προσωπικά μεγαλώνοντας στην Αφρική τότε που στο εσωτερικό της χώρας (Αιθιοπίας) δεν είχε ρεύμα, τρελαινόμουν να διαβάζω κάτω απο το φως ενός κεριού και να ακούω την βροχή να πέφτει στην τσίγκινη σκεπή! Να σαι καλά που ήρθες Joan μου.Με τιμάς με το πέρασμα σου από τα λημέρια μου. Καλό βράδυ..

      Διαγραφή
  10. Αμαν Χριστόφορε με την φαντασία σου μου έκοψες το αίμα
    πίστεψα ότι διάβαζα ένα απ'τα τρελά σου (ξέρεις εσύ το πάθος σου με πεθαμένους και νεκροταφεία που σε διακατέχει)
    Ευτυχώς ήταν όνειρο αλλά ο πραγματικός εφιάλτης που θα ζήσει ο ήρωας σου είναι πολύ χειρότερος!
    Τελικά η πραγματικότητα υπερτερεί της φαντασίας στις μέρες μας δυστυχώς!

    Καλό βράδυ σου εύχομαι
    με δροσερά και χαρούμενα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @zoyzoy Το ξαναλέω και σε σένα Ζουζού μου. Δεν είναι φανταστική τούτη η ιστορία . Τον εφιάλτη αυτόν τον έζησα ακριβώς όπως τον περιγράφω. Εντάξει δεν το αρνούμαι ήταν βούτυρο στο ψωμί μου σαν ιστορία, αλλά σε βεβαιώνω ότι δεν πέρασα καθόλου εύκολα. Τα χρειάστηκα. Ευτυχώς που μπορώ να γράφω σχετικώς ανεκτά και έτσι ξορκίζω το κακό. Βέβαια όπως λες η πραγματικότητα έχει γίνει πιο εφιαλτική κι από τον χειρότερο εφιάλτη. Τα δροσερά θα τα ζεστάνω λιγάκι πριν τα χρησιμοποιήσω γιατί κάνει λίγη ψύχρα αλλά τα χαρούμενα θα τα....φορέσω άμεσα! Χαρά μου όποτε σε βλέπω.

      Διαγραφή
  11. http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/11/blog-post_27.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/OaYCW+%28%CE%95%CE%9A%CE%A6%CE%A1%CE%91%CE%A3%CE%9F%CE%A5%29

    εδω μπορεις να δεις την αναδημοσιευση! ευχαριστω και παλι! μου εδωσες πολυ χαρα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή