ΠΑΣΧΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΛΕΞΗ!

   

    Δεν είχα καμιά πρόθεση να γράψω κάτι σήμερα. Όμως χθες το βράδυ τηλεφώνησα στο χειρουργό οφθαλμίατρο, που μου έκανε την μεταμόσχευση κυττάρων του κερατοειδούς και ...χάρηκα πολύ. 
Τον πήρα τον άνθρωπο για να του πω ότι τέσσερις μήνες μετά την επέμβαση, τις τελευταίες μέρες, το κάτω βλέφαρο του αριστερού μου ματιού -του χειρουργημένου δηλαδή- πάλλεται σαν έχει μια καρδούλα εκεί μέσα. Το είδα χθες το απόγευμα στον καθρέφτη και με παραξένεψε. Βέβαια μου προκαλεί μια μικρή ενόχληση, αλλά ήθελα να μάθω τι στο καλό μπήκε μέσα στο κάτω μου βλέφαρο και απέκτησε ....παλμό και ρυθμό.
Το έδειξα και στην γυναίκα μου η οποία συμφώνησε να καλέσουμε το γιατρό.
    Το έκανα λοιπόν εκεί γύρω στις οκτώ και μισή, του είπα για τις κινητικές ενέργειες του κάτω βλεφάρου και μου είπε με την χαρακτηριστική ήρεμη φωνή: « Α! Κύριε Παπαχαραλάμπους, έχετε.... μυοκυμία! Δεν είναι τίποτα μην ανησυχείτε!»
Εγώ όχι μόνον δεν ανησύχησα αλλά ενθουσιάστηκα κι από πάνω!
Μα είναι υπέροχο να πάσχεις από μια αθώα ( βέβαια) ενόχλησή η οποία όμως έχει τόσο ποιητική ονομασία: ΜΥΟΚΥΜΙΑ!!!! ( Στα αγγλικά:Myokymia (from the Greek -mŷs - “muscle,” + kŷm, -kŷmia - -kŷmos - "wave"), 
    Δηλαδή είμαι μια θάλασσα από μυς που σε μια ακτή της ο άνεμος σήκωσε κύμα στις μυικές της ίνες.
Σίγουρα θα νομίσετε ότι δεν σηκώθηκε κύμα μόνο στις μυικές μου ίνες αλλά και στα εγκεφαλικά μου κύτταρα. Μακάρι! Έτσι που έχουν τα πράγματα λίγη τρικυμιά στο κρανίο ωφέλιμη θα ήταν. Προς το παρόν όμως κυρίες και κύριοι ζηλεύετε όσο θέλετε.
Πάσχω από ΜΥΟΚΥΜΙΑ! 
Καλό σας βράδυ μέσα στην νηνεμία σας!