Η ΚΑΡΕΤΑ μας βάζει τα γυαλιά. Κέιμενο έξοχα συγκροτημένο με το μυστήριο να συνεχίζεται. Ρυθμός άψογος. Περιμένουμε με αγωνία εξελίξεις
_____________________________________________________
Εκείνη την νύχτα, όλες οι αισθήσεις μου όπως τις ήξερα, είχαν εξαφανιστεί. Στην θέση τους ήταν κάτι άλλο, άγνωστο για μένα τότε. Το πρώτο πράγμα που άκουσα ήταν ένας σιγανός ήχος, σαν ξερά φύλλα στο χώμα. Σιγά, σιγά άρχισε να ξεκαθαρίζει... «ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ...»
Η φωνή ήταν παιδική και έμοιαζε να έρχεται από κάπου κοντά. Κοίταξα έξω και την είδα στην άκρη του δρόμου να κοιτάει τα βρόμικα παπούτσια της. Δεν μιλούσε αλλά τα λόγια της ερχόντουσαν ξεκάθαρα στα αυτιά μου. Ήταν γύρω στα δώδεκα λιγάκι άσχημη, πολύ βρόμικη και εντελώς μονή. Μασούσε νευρικά την γλώσσα της και με περίμενε. Έπρεπε να την υπακούσω. Για λίγο ήμουν ο ταπεινός υπηρέτης της. Ήθελε άπλα να φύγει, όχι και τρομερή απαίτηση για κάποιον με την δίκη μου θέση.
Βγήκα έξω, στάθηκα απέναντι της, την κοίταξα και μου χαμογέλασε. Ήρθε μου έπιασε το χέρι και με άφησε να την οδηγήσω εκεί που ήξερε ότι θα ήταν για πάντα χαμογελαστή!
Αν και έχουν περάσει κάποια χρόνια από τότε, την θυμάμαι σαν τώρα.
Ήταν η πρώτη που έφυγε και πρώτη θα γυρνούσε!
ΚΑΡΕΤΑ Εχει δίκιο ο ακατανόμστος CRISTOBAL, έβαλες γυαλιά. Το σημερινό κεμενο είναι απίθανο. Στο εξωτερικο που είχα ζήσει παλιά(Γερμανια) είχα διαβασει ενα βιβλιο σε αυτό στο στυλ μου αρεσε. Δε θυμαμαι συγγραφέα Ηταν Ιταλός. Συνεχισε
ΑπάντησηΔιαγραφήR.W.P
Ο RWP αποδεικνύεται και ταξιδεμένος. Χαίρομαι. Εγώ ο ακατανόματος λοιπόν του ομολογώ πως με ευχαριστεί πολύ το γεγονός πως έχουμε επισκέπτες σα του λόγου του. Μας κάνει καλύτερους κι εγώ ο "τεμπέλης" αναγκάζομαι (τι να κάνω;) να γράφω.Ευχαριστουμε RWP.
ΑπάντησηΔιαγραφή