Αποφάσισα να την ξεχάσω για λίγο και να πάρω τον έλεγχο της ζωής μου στα χέρια μου. Τα έκανα όλα σωστά, είχα πάρει μπροστά και ένιωθα τη ζεστασιά της δημιουργίας, ήταν ένα όμορφο πρωινό. Το μόνο που μ' έκανε να νιώθω ανεπαρκής, ήταν η βεβαιότητα της επιστροφής της...*********************************************************************
Πόσο όμορφα δούλευα! Πόσο δημιουργική ήμουν. Ένιωθα πολύ περήφανη! Κάθε μου κίνηση ήταν σαν κομμάτι χορογραφίας. Αυτό ήταν. Θα της έδειχνα τις ικανότητες μου κι εκείνη θα με αγαπούσε λιγάκι.
Σφυρίζοντας συνέχισα τη δουλεία μου, καινούργιες ιδέες γέμιζαν το μεχρι τότε φοβισμένο και δύσπιστο μυαλό μου.
"ΜΑΣ ΖΑΛΙΣΕΣ , ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΤΟ ΧΑΛΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ! ΜΗ ΛΟΥΦΑΡΕΙΣ! ΠΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!".
Κι έτσι απλά, η νοημοσύνη μου μειώθηκε κατά πενήντα τοις εκατό.
"ΤΙ ΜΟΥΡΜΟΥΡΑΣ ΠΑΛΙ; ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΙ ΜΕ ΑΓΧΩΝΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΒΛΑΚΑΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΑΝΑΛΑΒΕΙ! ΣΕ ΜΙΣΗ ΩΡΑ ΣΧΟΛΑΣ. ΕΧΕΙΣ ΣΚΕΦΤΕΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΤΑ;"
"Ένα μπάνιο και τηλεόραση", έλεγα.
"ΠΑΛΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ; ΠΟΣΟ ΒΑΡΕΤΗ ΕΙΣΑΙ.."
ΕΒΙΤΑ, μας βυθίζει σε μια αδιέξοδη σχέση. Εχει έναν τρόπο να μας προβληματίζει χωρίς ακόμη να μας αποκαλύπτει περισσότερα. Το χτίζει καλά όμως. Περιμένουμε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ ρε Εβίτα ! Το χρειαζόμουν το κειμένο σου. Απλό, ζωντανό, χαρούμενο, αφτιασίδωτο όπως έχω ξαναπεί. Έχει όλη τη φρεσκάδα της νιότης σου, με τόσες ποσχέσεις για αυτό που θα έρθει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο περιμένουμε ! Και σύντομα έτσι ;
Τα κείμενα της ΕΒΙΤΑ έχουν ένα παράξενο φως/σκοτάδι. Ποτέ δεν ξέρεις που είσαι και αυτό τα κάνει ενδιαφέροντα. Πρέπει βέβαια να γράφει πιο συχνά για να φεύγουμε απο την ατμόσφαιρά που φτιάχνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!!!
Η ΕΒΙΤΑ, ταξιδέυει στο χείλος του γκρεμού περιγράφοντας μια κατασταση στην οποία ακόμα δεν μας έχει βάλει. Αλλά είναι μάλλον δυσοίωνη. Περιμένω να δω πως θα εξελιχθεί αυτό τοπαιχνίδι που μοιάζει ενδιαφέρον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί όχι και συζήτηση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τον άνδρα μου δεν κάναμε ποτέ καμιά συζήτηση.
Ούτε με τους γονείς στην εφηβεία, μόνο μετά με τον πατέρα όταν άρχισα να δουλεύω.
Μα τουλάχιστον αν σου αρέσει η μακαρονάδα!
Μούγκα.
Φταίγαμε όλοι.
Μα εγώ δεν μπορούσα να γράφω όλο τον καιρό όταν είμουν παντρεμένη. Δεν είχα ιδέες. Υπηρέτησα τον άνδρα μου που όλο δούλευε και δεν έβρισκε χρόνο ούτε για τίποτα. Εκτώς από την εγκυμοσύνη που τράβηξα λίγο χρόνο για μένα και βυθίστηκα στην δημιουργία.