Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΦΩΣ ΣΟΥ (του THOMAS)

Χρειάζεται και λίγο αγάπη. Όχι ότι θα μείνεις και μονάχος χωρίς δαύτη. Αλλά χρειάζεται και λίγο αγάπη. Διότι δεν έχει νόημα αλλιώς. Δεν έχει και πολύ που έφυγε το φως και άφησε ξωπίσω του φανάρια. Σπασμένα, καμένα, σβηστά. Βιαστήκανε να ανάψουν, φαίνεται. Αργήσανε να σβήσουν, είπες. Μα γι αυτό σου λέω. Χρειάζεται και λίγο αγάπη. ΑΣ αγαπήσεις μόνο τον εαυτό σου, "αυτό το μαύρο φως σου" - και μόνος σου πια, ΠΟΤΕ δεν θα 'σαι πάλι.

(Κι ένα σκυλί κουνούσε την ουρά του, να! 'δω μπροστά μου καθισμένο - κι έσκυβε το κεφάλι τρυφερά... και με τα δυο τα μαύρα του γυαλιστερά του μάτια, βουτούσε στα δικά μου τα υγρά - το άτιμο!.. μου θύμισε ξανά εκείνο το ενοχλητικό, πολύ συναισθηματικό, υπέρμετρα σκληρό για να το κουβαλάω "Ας αγαπήσεις μόνο τον...")

Όχι ότι θα μείνεις και μονάχος χωρίς δαύτη.

9 σχόλια:

  1. THOMAS, φίλε μου,
    Χαίρομαι ιδιαίτερα που σε ξαναβλέπω! Και μάλιστα μέσα από ένα τόσο εξαίσιο, εύαισθητο καλογραμμένο, σοφό - θα έλεγα - κείμενο.
    Είμαι σίγουρος πως και οι άλλοι φίλοι θα το χαρούν δεόντως.
    Να΄σαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λεω υπέροχο!! Μπράβο THOMAS. Ποιητικό και συγκινητικό. Ο "εαυτός σου, αυτό το μάυρο φως σου"! Ελπίζω να έχουμε πιο συχνά τον THOMAS!!
    Και αλήθεια που χάθηκαν οι άλλοι; GIP, ΕΚΤΟΡΑΣ ΚΑΡΕΤΑ FLC ΕΒΙΤΑ; TI ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. H αλήθεια όσων με τόσο λυρικό τρόπο παρουσιάζεις THOMAS, είναι συγκινητική. Λέιπουν σήμερα τέτοιοι τρόποι να εκφράζεται κανείες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. επώδυνα εσωτερικό.Μην χαθείς πάλι Thomas..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. THOMAS, οσες φορές έτυχε να σε διαβάσω με εντυπωσίασε ο άρτιος αλλά και συναισθηματικος τρόπος που εκφ΄ραζεσαι. Το τελευτάιο έχει κάτι σα λυγμό αλλά και ένα χαμ΄΄ογελο πικρό ίσως. Να σε βλεπουμε συχνότερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ω! τι κόσμος μπαμπά :)

    Επρόκειτο για ένα απλό σχόλιο στο κείμενο του Cristobal και σε κάτι άλλο που διάβασα. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τον Cristobal για την ανάρτηση.

    Το "μαύρο φως σου" είναι δάνειο (άτοκο) από το τραγούδι "Το καράβι" και τον δίσκο "Μια ματιά σαν βροχή" των Ξύλινων Σπαθιών.

    Αρχίζει έτσι "Αν συγχωρέσεις τον εαυτό σου αν καταφέρεις ν' αγαπήσεις λένε αυτό το μαύρο φως αλλάζει χρώμα νομίζω λένε κάτι ακόμα. Μοιάζουνε μαύρα τα νερά που ταξιδεύουμε όμως εμείς βλέπουμε χρώματα κι ακόμα πάνω στο Boundy λένε αντέχουμε" και τελειώνει

    "Τι είν' η γαλήνη, τι είν' η γαλήνη αν συγχωρέσεις τον εαυτό σου λένε πως βλέπεις την απάντηση γραμμένη στη σελήνη"

    http://www.youtube.com/watch?v=suv01EwMtgo

    ΑπάντησηΔιαγραφή