Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

1000 ΜΕΤΡΑ [Νο 2] του GiP

 Σύνδεση με [Νο 1]
Ένα πρόσωπο ήρθε στα λίγα εκατοστά από το πρόσωπο του. 
    «Μη πας στην αψίδα !» του φώναξε ο άγνωστος.  "...Πέρνα απέναντι γρήγορα!  Όχι στην αψίδα! ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΨΙΔΑ !!»
********************************************
    Ο Παύλος πήγε να αρπάξει τον άγνωστο. Δεν το έκανε για να τον χτυπήσει αλλά για να κρατηθεί. Η δυνατή σπρωξιά του αγνώστου κόντεψε να τον ρίξει κάτω. Ο άλλος όμως τον απέφυγε.
    «Μη με ακουμπάς !» φώναξε το ίδιο δυνατά ενώ απομακρυνόταν λίγο. «Δεν πρέπει να με ακουμπήσεις !»
Ο Παύλος κατάφερε και βρήκε την ισορροπία του. Όπως ο άγνωστος απομακρυνόταν μπόρεσε να του ρίξει μία ματιά. Στο ίδιο περίπου μπόι, μεγαλύτερος σε ηλικία, σχετικά καλοντυμένος. Εμφάνιση ενός μάλλον  μορφωμένου αστού που πλησίαζε ή ήταν στα πρώτα «ηντα». Τρελός ;
    «Πέφτεις πάνω μου στα καλά καθούμενα» φώναξε θυμωμένα, «…παραλίγο να με ρίξεις κάτω, μου λες κάτι μαλακίες για την αψίδα και από πάνω μου φωνάζεις να μη σε ακουμπήσω. Ξέρεις κάτι ; Θα σε ακουμπήσω αν δεν εξαφανιστείς και άσχημα μάλιστα !!»
    «Για το καλό σου, όχι στην αψίδα !» φώναξε ο άγνωστος ενώ απομακρυνόταν. «Άλλαξε δρόμο !
    "Όχι στην αψίδα !» επανέλαβε ενώ έφευγε τρέχοντας σε ένα δρόμο κάθετο σε εκείνον που βρίσκονταν και οι δύο. Για μία στιγμή γύρισε να δει αν ο Παύλος τον ακολουθεί, σταμάτησε λίγο όταν είδε ότι ο Παύλος ακίνητος τον παρατηρούσε, και μετά χάθηκε καθώς ένα μεγάλο φορτηγό πέρασε μπαίνοντας ανάμεσα τους. Όταν μπόρεσε ο Παύλος να δει πάλι προς την πλευρά του αγνώστου, εκείνος είχε εξαφανιστεί.
    Η βροχή θέριευε, οι λίγοι που είχαν μείνει ακόμα στο δρόμο έτρεχαν να προφυλαχτούν από εδώ και από εκεί. Ο Παύλος δεν μπόρεσε να μη ρίξει μία ματιά στην αψίδα. Μία φαρδιά καμάρα που είχε γίνει λεωφόρος μίας κατεύθυνσης, την είχε περάσει με το αυτοκίνητο του πολλές φορές. Δίπλα μία καμάρα μικρότερη, είχε γίνει πεζόδρομος, από την άλλη πλευρά μία επίσης μικρή καμάρα, μισογκρεμισμένη, χωρίς οροφή, που την περιτριγύριζε ένα άχτιστο οικόπεδο. Μία εικόνα οικεία στον Παύλο, την είχε δει πολλές φορές και τίποτα το ιδιαίτερο δεν του είχε τραβήξει την προσοχή.
    Η βροχή δυνάμωνε, οι κεραυνοί δεν έπεφταν πια τόσο πολύ κοντά αλλά συνέχιζαν να πέφτουν κάπου γύρω. «Ε, δεν θα ακούσω ένα βλαμμένο !» σκέφθηκε ο Παύλος και έτρεξε στον πεζόδρομο που οδηγούσε στην αψίδα, στην μικρή σκεπαστή καμάρα. Σε ένα λεπτό ήταν εκεί. Ήταν μόνος του, οι περισσότεροι είχαν εξαφανιστεί σε δίπλα δρόμους, εισόδους σπιτιών και κάτω από τέντες μαγαζιών. Τα αυτοκίνητα που διέσχιζαν την λεωφόρο κάτω από την αψίδα πέταγαν γύρω τους νερά, αλλά και από αυτά ήταν προφυλαγμένος.
 «Να δω μόνο πως θα στεγνώσω !» σκέφθηκε ο Παύλος. «Και να περάσει η μπόρα δεν μπορώ να πάω στον Αναγνώστου σε αυτά τα χάλια. Πρέπει να τον πάρω…»
Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη σκέψη του. Ο ουρανός σχίστηκε στα δυό, αστραπή και κεραυνός εμφανίστηκαν και ακούστηκαν ταυτόχρονα. Η αστραπή γέμισε τον ορίζοντα με ένα έντονο γαλάζιο φώς που τον τύφλωσε. Ο κεραυνός τον ξεκούφανε, πόνεσαν τα αυτιά του.  Μερικές κραυγές φόβου ακούστηκαν από την άλλη πλευρά του δρόμου. Δεύτερος κεραυνός μαζί με αστραπή, με τον τρίτο αστραπόβροντο που ήταν το ισχυρότερο από όλα τα προηγούμενα ο Παύλος είχε την εντύπωση ότι τα ουράνια τους βομβάρδιζαν. Έκλεισε ενστικτωδώς για λίγο τα αυτιά του με τα χέρια του, τα μάτια του τα είχε ούτως ή άλλως κλειστά. " Αν είναι να με βρει, δεν θα το δω να έρχεται, ούτως ή άλλως» σκέφθηκε.
    Ο Παύλος ήταν αναγνώστης έργων επιστημονικής φαντασίας. Το παράδοξο και το φανταστικό με επικάλυψη μίας δύσκολα να διακριβωθεί επιστημονικότητας, τον αποσπούσαν για λίγο από την μάχιμη, θλιβερή πραγματικότητα, τον ξεκούραζαν. Είχε λοιπόν διαβάσει ιστορίες για ταξίδια στο χρόνο, για παράλληλα σύμπαντα όπου κάποια άλλα ενδεχόμενα που δεν είχαν συμβεί στον δικό τους κόσμο αποτελούσαν την «εκεί» πραγματικότητα.
    Τα λίγα δευτερόλεπτα που έμεινε με κλειστά τα μάτια και σκεπασμένα τα αυτιά, όλα αυτά χίμηξαν στο μυαλό του.  Τα ξαφνικά αστραπόβροντα που τους είχαν βάλει σημάδι, ο άγνωστος με την περίεργη προειδοποίηση, έστριψαν για μία στιγμή το μυαλό του στο παράδοξο, στο φανταστικό… «Λες» είπε αστειευόμενος, περιμένοντας να πέσει το επόμενο αστραπόβροντο. «Λες να ανοίξω να τα μάτια μου και να…»
Ησυχία… Τίποτε δεν ακουγόταν. Ο Παύλος άνοιξε τα μάτια του και ελευθέρωσε τα αυτιά του. Κοίταξε γύρω του…
Και αυτό που είδε…

Γιώργος Παυλίδης

15 σχόλια:

  1. ααα!!!τον έτρωγε ο απαυτός του Παύλου...
    Ξέρω θα μας σκάσεις και συ χειρότερα απο το φίλο σου...
    Γειά σου GIP Ελληνα Χιτσκοκ!!! Σεναριογραφική σκηνοθεσία άψογη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. " «Μη με ακουμπάς !» φώναξε το ίδιο δυνατά ενώ απομακρυνόταν λίγο. «Δεν πρέπει να με ακουμπήσεις !» "

    Μολις το διάβασα, ήθελα να παω κόντρα στην προτροπή και να τον αγγίξω, να τον σπρώξω... να δημιουργήσω διπλωματικό επεισόδιο συγγραφικής παρεμβασης!!!!...
    Τελικά συγκρατήθηκα...

    Τη βροχή την ζηλεψα..
    Μέσα από αλυσιδωτες σκέψεις μου θύμισε:

    http://www.youtube.com/watch?v=uBR0nXeBMlM&feature=related

    Πού φτανει η Γυναικεία Σκέψη, ε?....
    χα χα χα..
    Αβυσσος, φίλε μου..
    Αβυσσος η Ψυχή της Γυναικας...


    φιλια... εκατομμύρια στο ξαδερφακι μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είπα κι εγώ ίσως ο GIP δεν μας αφήνει σε τέτοια αγωνία, αλλά τελικά δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω..
    Και τώρα ; άντε ξενύχτια πάλι !!
    Πάει το καλοκαίρι μου ,πάειιι !!!
    Περιμένουμε την συνέχεια !!
    Βοήθα Χριστόφορε, βοήθα !!!!
    καλή Κυριακή να έχετε !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ένα φεγγάρι λησμονιάς
    Χαρούμενο αλήτης
    Να διώχνει πάντα μακρια
    Τα σύννεφα της λύπης…

    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Gip

    Γράφεις όμορφα. Σε στύλ που μου αρέσει.

    Υ.Γ. Βλέπω η Κάρυ κατέφθασε πρώτη (και πολύ προσεκτική)!! χα..χα..

    Μία σοφή ελληνική λαϊκή παροιμία λέει (λαϊκιστί): "Όστις καεί εις χυλόν, φυσά και την γιαούρτην".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Α ... γύρισα να σχολιάσω και το νέο καλοκαιρινό look της Ποιήτριας.

    Εμ ... δεν θα το άφηνα ασχολίαστο αυτό!!

    (και γυαλί ηλίου .. ε?)
    χα..χα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  7. Κάρυ, Κάκια, Δέσποινα, Μάγε, Ίον,


    Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα καλά σας λόγια. Δεν το λέω ΚΑΘΟΛΟΥ τυπικά, ΤΟ ΕΝΝΟΩ !!


    Κάρυ,

    (αν μου επιτρέπεις να σε λέω όπως ο Ιων, μου αρέσει !).

    Τον έτρωγε, και όποιος ξύνεται στη γκλίτσα του τσοπάνη... LOL Αν όμως δεν τον έτρωγε... δράση και μυθοπλασία γιοκ !!


    Κάκια,


    Αν τον ακουμπούσες εσύ... ίσως και να έλειωνε... πάει η συνέχεια... Όσο για τη βροχή... δεν τρελλαίνομαι... Τώρα... αν βρέχει αλλά όχι men αλλά women... κάτι θα πέσει και σε εμάς δεν μπορεί ! LOL


    Δέσποινα,


    Σιγά βρε Δέσποινα, η δράση ακόμα δεν κορυφώθηκε, έχει μέλλον ακόμα ! Αν κάνεις έτσι από τώρα, τι θα κάνεις αργότερα όταν ο... μαζί με την... πιάσουν τον Παύλο και αφού πρώτα τον... μετά τον... και τελικά τον... και μάλιστα σιγά σιγά ! LOL LOL LOL


    Ion


    Αν το διαβάζεις και εσύ, μη τρέχει πάλι η φαντασία σου, ΔΕΝ μιλώ για σεξ !! LOL
    θα έχει όμως και ερωτικό ενδιαφέρον (ίσως και λιγουλάκι σεξ, λίγο όμως !), it's a promise !! (που είπε και ο Κινέζος φύλαρχος ΜπαρμπαΡόσα !!)


    Μάγε


    Περιέργως το σχόλιο σου μου έδωσε ιδέες για τη συνέχεια... Θα δούμε αν θα τις ακολουθήσω, πάντως ευχαριστώ !

    ΓΠ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ο άγνωστος προστάτης που αναφωνεί «μη μου άπτου», είναι άραγε ο φίλος μας ο Παύλος μετά από χρόνια και ενώ έχει επιστρέψει από την … άλλη διάσταση; ήθελε μάλλον να αποφύγει το ταξίδι ο καημένος αλλά, δεν… Δεύτερο κεφάλαιο και ούτε καν μας προϊδεάζεις, αγαπητέ Γιώργο, για το τι πρόκειται να παρακολουθήσουμε. Αυτό προσμετράτε στα υπέρ του συγγραφέα. Αβίαστος, στρωτός λόγος. Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν έιχα αμφιβολία ότι μας έβαζες στην αγωνία να περμένουμε τις συνέχειες αλλώστε η ικανότητά σου να φτιάχνεις ιστορίες αλλά και η γενικότερη εμπειρία εγγυάται ότι μας περιμένει μια ωραία περιπέτεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μια γρήγορη βόλτα για καλό καλοκαίρι και πολλές βουτιές!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μμμμμ, θαρραλέος ο Παύλος, μ' αρέσει! Και τσαμπουκάς ταυτόχρονα. Στο κάτω κάτω, δίκιο έχει. Αυτό που σε σκοτώνει αίναι αυτό που φοβάσαι να αντιμετωπίσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πέρασα να ευχηθώ καλή εβδομάδα
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Γιατί τέτοιο κόλλημα με το "ακούμπησμα", έπαθα κρίση κατανόησης...

    Και αυτό το τέλος... αχ αυτό το τέλος... τί είδε βρε;

    Με αγωνία αναμένουμε την συνέχεια...

    Δημιουργικές Καλημέρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  14. Οδοιπόρε,


    Στη συνέχεια κάθε σου απορία θα λυθεί. Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον.


    Άκη,


    Στα λιοντάρια σου εσύ, γρήγορα ! Μη φέρω κανένα Νεγκούς Τζούνιορ και γίνει των υψιπέδων της Αιθιοπίας !! LOL (που ΔΕΝ σου ξαναλέω τι σημαίνει ! ξανά LOL )

    Ευχαριστώ φίλε...


    HΩΣ


    Τσαμπουκάς ο Παύλος ; Μπορεί να έχεις δίκιο, θα δείξει... Συμφωνώ ότι πρέπει να τιθασσεύουμε τους φόβους μας, αλλιώς κυριαρχούν μέσα μας και μετά ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Επιστημονική φαντασία???!!!

    Ω, μα ναι, γιατί όχι?

    Μου άρεσε το στύλ! Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή