Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

11/9/79 [β] Kapitän Carl Adler

Σύνδεση με [α]
Ο ουρανός ήταν λες και και τον είχες σκεπάσει με φλούδες από μολύβι. Και η ζέστη αφόρητη. Οι τουρίστες ήδη ξαπλωμένοι με τα μαγιό τους γύρω από τις πισίνες.
Κοίταξα το ρολόι μου.Ήταν μόνο εννέα το πρωί. 
Εκείνη την στιγμή κανείς δεν μπορούσε να ξέρει πόσο θα κρατούσε αυτή η μέρα. 
Η 11η Σεπτεμβρίου του 1979!
__________________________________________




ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ  «MARE DI CRETA» 

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 1979
 
09:15 πμ
    Μόλις βγήκα από το γραφείο μου  για την  καθιερωμένη επιθεώρηση, των τμημάτων,  πήγα και στάθηκα για λίγο στον πάγκο της ρεσεψιόν. Κοίταξα τριγύρω. Όμορφο θέαμα. Πέτρινο δάπεδο. Ωραία χωριάτικου στυλ έπιπλα. Υπέροχα χρώματα. Πολύ μεγάλος,  άνετος και ζεστός χώρος, υπερυψωμένος  για να μπορεί ο κάθε πελάτης που στεκόταν εκεί κατά την  άφιξή του, να έχει θέα στον πανέμορφο κόλπο και την εξωτερική πισίνα.
     «Χερ Ντιρέκτορ!" ¨άκουσα μια  δυνατή φωνή από πίσω μου. Γύρισα προς την κεντρική είσοδο και βλέπω έναν ψηλό γεροδεμένο μεσόκοπο κύριο με πυκνά γκρίζα μαλλιά και φροντισμένο κατάλευκο μουστάκι. Φορούσε ένα λευκό λινό παντελόνι και κίτρινο πουκάμισο.
Ο ξένος προχώρησε με ζωηρά και αποφασιστικά  βήματα προς το μέρος μου. Στάθηκε χαμογελώντας μπροστά  μου σε στάση  προσοχής και με χαιρέτισε.....στρατιωτικά φέρνοντας την παλάμη του σε ένα φανταστικό γείσο πηληκίου.  
    Εγώ κάπως σαστισμένος χαμογέλασα, νιώθοντας τα βλέμματα του Νίκου Σπύρου του υπεύθυνου υποδοχής και της μελαχρινής  συναδέλφου του, Γεωργίας Μαυράκη. 
Άπλωσα το χέρι μου να  χαιρετίσω τον ξένο. Εκείνος άρπαξε το χέρι μου και το έσφιξε με δύναμη δυσανάλογη για την ηλικία του. 
    «Χερ Ντιρέκτορ» επαναλαμβάνει και χαμογελώντας μου είπε ...στα Ελληνικά:   
    «Εγκώ πόλεμος παρασουτίστ. Εγκώ πέφτει εντώ Κρήτη απο ουρανός με παρασούτ. Πατέρας ντικός σου με ντουφέκιο μπαμ μπαμπ εμένα πόντια μου. Εγκώ πέσει κάτω. Παρασουτ πάνω κεπάλι μου, πόντια μου πονάει. Πολύ blut, αίμας πολύς.» Σκύβει σηκώνει το μπατζάκι του δεξιού του ποδιού και μου δείχνει μια άτριχη γάμπα όπου  φαίνονταν καθαρά  δυο μεγάλες ωοειδείς βαθιές ούλες.
Κατεβάζει το πόδι του και με κοιτάζει σοβαρά : 
    «Χερ Ντιρέκτορ, πατέρας ντικός σου,  σε πόντι ντικό μου έκανε πολύ μεγκάλο πόνο.  Εσύ πληρώσει εμένα φιλ, πολλά, γκέλντ  γιέτς, τώρα!!» Μόλις τέλειωσε σιώπησε και στάθηκε να με κοιτάζει ανέκφραστος.
Ένιωσα το βλέμμα του να με διαπερνάει. Δεν ήξερα πως να αντιδράσω. Γύρισα  με τρόπο  και είδα τον Νίκο  πίσω από τον πάγκο της ρεσεψιόν να στέκεται με απορημένη έκφραση.
    Ο Γερμανός αφού έμεινε  εκεί με το βλέμμα του καρφωμένο πάνω μου χωρίς να μιλάει, ξαφνικά...... έσκασε στα γέλια. Έπιανε την κοιλιά του από τα γέλια. Κάτι πελάτες που ήταν στην υποδοχή στάθηκαν και μας κοίταζαν παραξενεμένοι.
    Κάποτε αυτή θύελα του γέλιου κόπασε. Στάθηκε, άπλωσε το χέρι και με χτύπησε φιλικά στον ώμο. Ύστερα από το τσεπάκι του πουκαμίσου του έβγαλε ένα μικρό μπλοκάκι έκοψε μια σελίδα και μου την έδωσε. Λέγοντας μου:
    «Εγκώ Καρλ Αντλερ  από Österreich (Αυστρία)», είπε κι έφυγε καμαρωτός, καμαρωτός ο Αυστριακός και όχι  Γερμανός τελικά.
Κοίταξα το χαρτάκι που μου έδωσε. Ήταν μια αριθμημένη λίστα γραμμένη στα Αγγλικά.
Είχε ο αθεόφοβος Αυστριακός καταγράψει βλάβες, ελλείψεις και  άλλες παρατηρήσεις από  σημεία του ξενοδοχείου απ όπου είχε περάσει σήμερα το πρωί. Εγραφε για παράδειγμα: 
- Γάντσος πίσω από πόρτα για ρούχα στην τουαλέτα ανδρών του σνακ μπαρ σπασμένος
- Νερό τρέχει πίσω από το μπάγκαλουου 3045
- Μπουκαμβίλια κοντά στο πηγάδι στην πλατειούλα θέλει πότισμα.
- Φώτα καμμένα στην σκάλα για το Μπόουλινγκ Μπαρ
Έδωσα το σημείωμα στον Νίκο. Εκείνος το κοίταξε και μου είπε γελώντας:
    «Συγχαρητήρια κύριε Διευθυντά μόλις αποκτήσατε βοηθό τεχνικών υπηρεσιών.»
    «Δώστο στους συντηρητές  και πες τους να φροντίσουν να γίνουν το συντομότερο.» είπα κι έφυγα. 
    Το ξενοδοχείο είχε πολλά τμήματα που είχαν ήδη δουλειά εκείνη την  ώρα.  Το κεντρικό μπάρ το «Σεντιμεντάλ» δούλευε πιο πολύ τα βράδια.  Χαιρέτισα τον μπάρμαν αλλά δεν στάθηκα  να του μιλήσω γιατί ήταν γκρινιάρης και  πάντα κάποιο παράπονο θα είχε με τον αποθηκάριο ή με τις καθαρίστριες ή με τον απογευματινό βοηθό του. Τον βαριόμουν αλλά ήταν καλός στην δουλειά του  και τον ανεχόμουν.
    Βγήκα έξω προς την εξωτερική πισίνα.  Εδώ ήδη είχε αρχίσει η δουλειά. Οι πελάτες εξυπηρετούνταν από ένα θαυμάσιο σνακ μπαρ. Που είχε τα πάντα. Ήταν από τα πιο κερδοφόρα τμήματα του ξενοδοχείου και με το μικρότερο κόστος λειτουργίας.
    Θεέ μου τι ζέστη ήταν αυτή σήμερα. Και αυτή η βαριά συννεφιά σου πλάκωνε το στήθος.  Σε έπνιγε η υγρασία.  Ένιωθα τον ιδρώτα να κυλάει στην πλάτη μου.
Θα πρέπει να ήμουν αστείο θέαμα τώρα που το σκέφτομαι. Μισόγυμνοι άνθρωποι βρίσκονταν γύρω μου κι εγώ με το κουστούμι, το λευκό μου πουκάμισο και την γραβάτα να προχωράω απαντώντας σε καλημέρες καλλίγραμμων κυριών,  ξαπλωμένων γύρω από την πισίνα, με ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη και μετά παραπονιόμουν γιατί με πονούσαν τα μάγουλά μου τα βράδια.
Αλλά ήταν ο κανονισμός έτσι τότε.   Όχι τα χαμόγελα.... Το κουστούμι.
    Η εξωτερική πισίνα είχε ένα αφηρημένο σχήμα.  Έμοιαζε κάπως με χταπόδι με ...τέσσερα όμως πόδια. Δύο από τα πόδια του αυτά τα ένωνε μια στενή καμπυλωτή  τσιμεντένια γεφυρούλα χωρίς παραπέτο στα πλαϊνά.  Από κει πάνω βουτούσαν μερικοί στην βαθύτερη πλευρά της πισίνας. 
    «Εϊ Χερ Ντιρέκτορ!!!» ακούω «Ωχ  πάλι ο Γερμαναράς» σκέφτηκα. Κι ας ήταν Αυστριακός ο άνθρωπος.
Έψαξα να βρω από που ερχόταν η φωνή.  Τον είδα λοιπόν στην απέναντι πλευρά της πισίνας να μου κάνει νόημα να πάω φωνάζοντας: 
    «Hier, hier» (εδώ)
Και κίνησα προς τα εκεί.  Για να κόψω δρόμο  σκέφτηκα να πάω από την καμπυλωτή γέφυρα που περνούσε πάνω από την πισίνα αντί να πάω γύρω- γύρω. 
    Ανηφόρισα λοιπόν το γεφυράκι της πισίνας και όταν έφτασα στο ψηλότερο της σημείο.....πάγωσα!. Με έπιασε ένας απίστευτος πανικός. Στεκόμουν εκεί τρέμοντας με τον ιδρώτα να κυλάει και να στάζει από την άκρη της μύτης μου. Ένιωθα τα βλέμματα των μισόγυμνων πελατών αλλά και των σερβιτόρων του σνακ μπαρ να είναι καρφωμένα πάνω μου.  Μου ήταν αδύνατον να κάνω την παραμικρή κίνηση. Ούτε μπροστά μπορούσα να πάω. Ούτε πίσω. Δεν γινόταν όμως να μείνω εκεί. Οπότε το αποφάσισα. Έσκυψα με όση ελευθερία κινήσεων μου άφηνε ο πανικός  και.......... βρέθηκα στα τέσσερα. Το σακάκι και η γραβάτα μου ανέμιζαν στην ασθενική θαλάσσια αύρα. Άρχισα  αργά- αργά να μπουσουλάω. Σαν υπερφυσικό μωρό. 
    Απόλυτη ησυχία επικρατούσε γύρω μου. Ντρεπόμουν αφάνταστα. Ολόκληρος διευθυντής  ξενοδοχείου με κουστούμι και γραβάτα, μπροστά στα μάτια των πελατών του αλλά και του προσωπικού να πηγαίνει σαν  δαρμένος σκύλος.  Ρεζίλι είχα γίνει. 
Όμως δεν είχα άλλη λύση. Προχώρησα αργά- αργά νιώθοντας την καρδιά μου να βροντοχτυπάει στο στήθος και τον ιδρώτα μου να ποτίζει το τσιμέντο. Το χειρότερο ήταν που έβλεπα το γαλανό νερό της πισίνας από κάτω μου να ανατριχιάζει από το αεράκι και ένα παιδάκι που κολυμπούσε από κάτω να έχει σηκώσει το κεφάλι του να με κοιτάει και να με δείχνει γελώντας. 
    Προχώρησα έτσι στα τέσσερα μέχρι που έφτασα στην άλλη πλευρά. 
Σηκώθηκα ντροπιασμένος και αντίκρισα τον Γερμαν... Αυστριακό να στέκεται μπροστά μου με ένα ύφος που φάνηκε σαν συμπονετικό. 
Αυτή μου την φοβία δεν μπόρεσα να την καταπολεμήσω ακόμη. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα αεροπλάνα αλλά μη με βάλεις να ανέβω σε καρέκλα να αλλάξω λάμπα. Θα το κάνω αλλά.......
    «Höhenangst?» ρώτησε. Τον κοίταξα απορημένος. «Εσύ ακροφόμπια;» πρόσθεσε.
    «Ναι» απάντησα σκύβοντας να ξεσκονίσω το πανταλόνι μου στο ύψος των γονάτων. 
    «Συγκνώμη εγκό Κάρλ, ντεν ήξερε γκια πρόμπλεμα.....» και συνέχισε να μου μιλάει σε άπταιστα............ αγγλικά.  
    «Ας καθίσουμε εδώ» μου είπε και  μου έδειξε ένα τραπεζάκι κάτω από ένα αρμυρίκι.  Η θάλασσα πίσω μας είχε το γκρίζο του ουρανού. Με ανακούφιση δέχτηκα την πρόσκληση. Είχε και ένα μπουκάλι παγωμένο νερό στο τραπέζι. Τον κοίταξα, ερωτηματικά:   «Για, για, για» μου είπε.
Άρπαξα το μπουκάλι και χωρίς ανάσα το ήπια σχεδόν όλο. Ένιωσα πολύ καλύτερα αμέσως. Εκείνος μόλις είδε την αλλαγή στο πρόσωπό μου, τέντωσε το χέρι και μου έδειξε ένα σημείο μέσα στην πισίνα. 
    «Για αυτό σε φώναξα» μου είπε
Κοιτάζω από κει  που καθόμουν και βλέπω ότι ένα πλακάκι κοντά στην επιφάνεια του νερού είχε ραγίσει.
    «Μπορεί να κοπεί κανείς με αυτό.» συνέχισε ο Καρλ.
Με φώναξε ο αθεόφοβος, να περάσω όλη την ταλαιπωρία πάνω στο σκατογεφυράκι, να γίνω ρεζίλι σε πελάτες και προσωπικό για να μου δείξει ένα ραγισμένο πλακάκι στην πισίνα.
    Όμως όσο καθόμασταν εκεί φώναξε έναν σερβιτόρο παράγγειλε δυο μπύρες - που δεν δέχτηκε να τις κεράσω εγώ κάθισε δίπλα μου. Μείναμε αμίλητοι για λίγο. Ύστερα εντελώς ξαφνικά άρχισε να μου μιλάει......... Και με πηγαίνει  πίσω στο 1943!
     Ο νεαρός λοχαγός τότε  Αυστριακός Λοχαγός (Kapitän)  της Βέρμαχτ, Καρλ Άντλερ το πρωί της  Παρασκευής 25 Ιουνίου του 1943, διατάχθηκε να μεταφέρει  σιδηροδέσμιο τον καταδικασμένο σε θάνατο  για εγκλήματα κατά του 3ου Ράιχ, Μιχάλη Πατεργιαννάκη  στο αεροδρόμιο του Μάλεμε. Από κει θα τον παραλάμβανε αεροσκάφος της  Luftwaffe  για να τον πάει στην Αίγινα και να  εκτελεστεί.
    Η συγκλονιστική ιστορία που μου διηγήθηκε  ο Καρλ και ξεκίνησε  στο Ηράκλειο της Κρήτης πριν από 36 χρόνια στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής,  ήταν γραφτό να συνεχιστεί εδώ σήμερα, στο ξενοδοχείο MARE DI CRETA την Τρίτη στις 11 Σεπτεμβρίου  του 1979.    
    Ενώ μου μίλαγε  ο Καρλ κοίταζα το  στεγνό  βαθιά ρυτιδιασμένο τριγωνικό βουνό απέναντι. Έμοιαζε να ασφυκτιά  και να καταπιέζεται κάτω από τον μολυβένιο μουντό ουρανό. 
   
   
   


   

33 σχόλια:

  1. Την ιδια φοβία έχουμε Χριστόφορε!!!
    Αναμένω εκείνη την ιστορία!

    Καλό απόγευμα φίλε μου!
    Συνέχισε να μας ταξιδεύεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ειλικρινά Χριστόφορε..ότι θα μας πήγαινες από την εικόνα του υπερφυσικού μωρού στην Γερμανική κατοχή..δεν το περίμενα!

    ούτε ότι θα είχες φοβία!χαχα

    καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μπρε τζανουμ......

    Μίπος ίταν τσιγγανος ρομα κε όχι Αφστριακογερμανός?...

    Ίντες ταφτότιτα μπρε?.... ίντες μίπος αλισίντα χρισι κε ντόντι ασορτί?...

    Ακου κίριε ντιεφτιντί μου, ι κατοχές έρχοντε κε φέβγουν, αλά πάντα μία ίνε αφτί που μενι εκσολοκλιροτικά.

    Πιά?...
    μα ι κατοχί τις γινέκας στον άντρα....

    κε όσον αφορά τις φοβίες, πάλι μία ίνε ι αθεράπεφτι...

    Ι φοβία τις αγκάπις...

    κάτσε τορα που κατέβικες από τιν εναέρια γέφιρα, να σε κεράσο ένα καφεντάκι κε να σε λέο τι μίρα σου για το τι τα γίνι στο επομενο επισόντιο...


    Μπρε......βαλε κε μία Ερατό να μαγέψι τα πλίθι....

    φιλια..... χτιπιματα καρδιας στο ντέφι μου...

    τραγουντακι αφιερομενο σε ολους...

    http://www.youtube.com/watch?v=VypPejC_yOQ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τη βλέπω εγώ τη δουλειά... Τελικά και αυτό το τόσο ενδιαφέρον κομμάτι από το παρελθόν σου θα αποτελέσει ένα ακομα κεφάλαιο από αυτό που πρέπει να γράψεις.

    Εχείς ΠΟΛΥ περιπετειώδες παρελθόν !! Και ΤΡΟΜΕΡΑ ενδιαφέρον!! Και το αφήγείσαι ΥΠΕΡΟΧΑ !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Την αγωνια για την συνεχεια που ενιωσα στο τελος, θα ηθελα να την εχω νιωσει πιο μπροστα...για να μου κεντρισεις την περιεργεια να συνεχισω το διαβασμα....περιπου στη μεση, αφου ηδη εχει κερδηθει ο αναγνωστης, ο συγγραφέας ας κανει οτι θελει.... η αρχη να ξερεις, ειναι το ημισυ του παντός ΚΑΙ εδω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νεα ταξιδια φιλε νεες αγωνιες αντε παλι να δουμε που θα το φτασεις ? καλο απογευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Να γιατί εμένα δεν μου αρέσουν οι ... συνέχειες...
    Τι να κάνω εγώ Χριστόφορε που είμαι ανυπόμονη;
    και που εσύ ξέρεις που να ... σταματάς;

    Υπομονή μόνον, κι ελπίζω να μην έχεις ξαφνικές επισκέψεις εγγονών ε;;;

    καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χριστόφορε...και δεν τον έδειρες? Χαρά στην υπομονή σου!! εγώ θα τον είχα δείρει όμως, πολύ πριν φτάσουμε να τα πίνουμε παρέα στην πισίνα...
    περιττό να σου πω πως πέρασα μαζί σου μπουσουλώντας κι εγώ εκείνο το γεφυράκι κι ένιωσα να με λούζει κρύος ιδρώτας...απίστευτος, μοναδικός στις περιγραφές σου και στο ζωντάνεμά τους πάντα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Όμορφα ήτανε...

    μια απορία όμως έχω αφού είχες αυτή τη φοβία γιατί δεν πηγες από γύρω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. εγω τωρα γιατι ανατριχιασα διαβαζωντας το
    αφου ακομα δεν αρχισες!!!
    (καλα αυτο με την ακροφοβια...το χω αλλα δεν ειναι αυτο που με ανατριχιασε)
    αλλα κατι μου λεει πως η συνεχεια θα ειναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ!!
    κειμενο δοσμενο με χιουμορ
    και υποψιες μυστηριου
    Αργα αργα και βασανιστικα θα κυλησει
    η ιστορια σου μυριζει ανατροπες..

    τα φιλια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εκεί που χαλαρά διαβάζω, ξαφνικά γελάω και μετά γουρλώνω τα μάτια λες και έτσι θα μου λυθούν οι απορίες για να καταλάβω τι γίνεται με την ιστορία σου!
    Έτσι νιώθω όποτε σε διαβάζω! Αλλά στο 43????? Και να θυμάσαι και όλα αυτά τα ονόματα??? εγώ δεν θυμάμαι πως λένε τον γιο μου!! τι λες τώρα!!
    (παρεμπιπτόντως εκείνο το σκατόπαιδο κάτω από το γεφυράκι πολύ θα ήθελα να του έδινα μία μπούφλα)

    Καλημέρα Χριστόφορε!! Keep walking!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Βρε Χριστόφορε

    Είσαι πολύ τυχερός άνθρωπος.

    Αφού έζησες μια συναρπαστική ζωή στην Αφρική, απέκτησες και ένα συναρπαστικό επάγγελμα στην Ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @Με λένε Νατάσσα
    Κάποτε μου συνέβη κάτι κωμικοτραγικό στο Βουκουρέστι σχετικό με αυτή την φοβία. Ισως να το διηγηθώ κάποτε.
    Συνέχισε κι εσύ να μας καθηλώνεις με τον δικό σου ιδιαίτερο τρόπο.
    Καλή σου μέρα με ευχαριστίες.

    @Anael
    Και τι είμαι δηλαδή εγώ. Ο Μπάτμαν να μη έχω φοβίες; Χα χα
    Όσον αφορά στην μεταφορά πίσω στο χρόνο ΕΙΔΙΚΟΤΗΣ μου. Μακάρι να μπορούσα και να τον σταματούσα κιόλας.
    Ευχαριστώ για την βόλτα από τα μέρη μου και καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @kakia_p
    Με διασκέδασες αφάνταστα. Τι είσαι εσύ βρε παιδί μου. Τι τσιγγανο-ποιητικο-λογία είναι αυτή. Απίθανη μα την πίστη μου. Χα χα χα χα
    Μου ανέβασες την διάθεση. Να σαι καλά. Καλή σου μέρα.

    @GiP
    Γιώργο πολλά λες αλλά σε ευχαριστώ. Αλλά αντί να κάθεσαι και να μου γράφεις δε πάτε να υποβάλλεις την Περαίωσή του μικρού ιδιοκτήτη υπογείων αποθηκών λέω εγώ; Άντε κουνήσου επιτέλους. Θα φύγει ο τύπος και θα τον ψάχνετε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @Ρίκη Ματαλλιωτάκη
    Αυτό θα πει πείρα και γνώση. Έχεις απόλυτο δίκιο. Τώρα που το ξαναβλέπω θα μπορούσα να το στήσω αλλιώς και να αποσπάσω πιο πολύ την προσοχή. Οι επισημάνσεις σου ανεκτίμητες αλήθεια. Να είσαι δε σίγουρη ότι τις λαμβάνω σοβαρότατα υπόψη μου. Καλοσύνη σου που αφιερώνεις χρόνο σε μένα. Σε ευχαριστώ και εύχομαι να έχεις μια υπέροχη μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ΜΑΓΟΣ
    Τα ταξίδια που κάνουμε με τα τραγούδια σου δεν τα λογαριάζεις; Ξέρεις πόσο μακρυά μέσα μου ταξιδεύει η ψυχή μου όταν σε διαβάζω Μάγε; Καλές εμπνεύσεις.


    @meggie
    Η ανυπομονησία είναι ελάττωμα των δυτικών λαών. Εγώ είμαι Αφρικανός στην ψυχή και χαίρομαι την υπομονή....Μη με πιστεύεις. Είμαι κι εγώ ένας ανυπόμονος του κερατά - που λένε.
    Τι να κάνω όμως με την ιστορία που αν δεν την έκοβα θα ήταν πολύ μεγάλη για μια ανάρτηση; Ισως και να κούραζε.
    Πάντως χαίρομαι που ....σε ταλαιπωρώ λιγάκι..
    Ευχαριστώ κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @oneiremata
    Όταν διαβάσεις το τέλος θα .... ας μην αποκαλύψω όμως γιατί είσαι πονηρούλα. Ενας πελάτης μου είπε πως με έχει τραβήξει φωτογραφία εκεί που μπουσουλούσα πάνω στην γέφυρα. Δεν μου την έστειλε ποτέ όμως.Ονειρομάτα, μου αρέσει πολύ που ταξιδεύεις μαζί μου.
    Σε ευχαριστώ πολύ.


    @Elena G
    Πόσες φορές κάνουμε κάτι και είναι αργά όταν αντιλαμβανόμαστε ότι ήταν λάθος.
    Νιώθω ευτυχής που σε βλέπω εδώ στην Διάστασή μου την Άγνωστη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @ΚΑΛΥΨΩ
    Εγώ όμως τώρα ξέρω γιατί χάρηκα που διαβάζω τις γραμμές σου εδώ μέσα.
    Έχεις άραγε την παραμικρή ιδέα πόσες φορές έχω ανατριχιάσει εγώ διαβάζοντας σε;
    Καλή σου μέρα Καλυψώ μου.



    Αλήθεια πως λέγεται ο γιος σου; Θυμάσαι τώρα; χα χα χα
    Είναι κάτι παράξενο που συμβαίνει ίσως σε όλους μας. Έρχεται μια εποχή που κάτι σε αναγκάζει να κάνεις αυτό το ταξίδι πίσω στον χρόνο και τότε βλέπεις πόσα ενδιαφέροντα γεγονότα έχουν συμβεί στη ζωή σου. Αν έχεις όρεξη κάθεσαι και τα καταγραφείς Και αν μπορείς να τα μεταφέρεις και σε άλλους ακόμη καλύτερα.
    Εκείνο το σκατόπαιδο πάντως την θυμάμαι ακόμη την φάτσα του και ήταν πραγματικά φάτσα σκατόπαιδου. Faccia da schiaffi (που λένε οι Ιταλοί) Φάτσα για χαστούκια.
    I'll keep typing and walking if you say so. Thanks so much

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @IonnKorr
    Λες "Είσαι πολύ τυχερός άνθρωπος.
    Αφού έζησες μια συναρπαστική ζωή στην Αφρική, απέκτησες και ένα συναρπαστικό επάγγελμα στην Ελλάδα."

    .....και εξαίρετους, πολύ αξιόλογους φίλους όπως εσύ στην μπλογκόσφαιρα. Ναι! Για αυτό είμαι πολύ τυχερός Ιονν. Και έχεις συμβάλλει εσύ τα μέγιστα ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Λοιπόν Χριστόφορε

    σκέφτομαι:

    Αν, καμιά φορά, αρχίσεις και ξεχνάς περιστατικά της ζωής σου

    θα μπορείς να έρχεσαι να ρωτάς εμάς εδώ στην bloggόσφαιρα.

    Αν ρωτήσεις πάντως εμένα, μάθε την τιμή:

    - 20 euro το περιστατατικό + 23% ΦΠΑ

    -----------------
    Επίσης είπες προηγουμένως:
    "Ναι! Για αυτό είμαι πολύ τυχερός Ιονν. Και έχεις συμβάλλει εσύ τα μέγιστα"

    Αυτό θα σου κοστίσει:
    - 1000 euro (+ 21% ΦΠΑ) για τον "Διάδρομο"
    - 1100 euro (+ 21% ΦΠΑ) για τον
    "ΤΟΥΚΟΥΡ ΣΕΪΤΑΝ" και
    - 1200 euro (+ 23% ΦΠΑ) για το "Hotel"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ΚΥΡΙΕ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ, ΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΑΥΣΤΡΙΑΚΟΥ ΣΑΣ ΚΑΙ Η ΑΚΡΟΦΟΒΙΑ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΓΕΦΥΡΟΥΛΑ ΤΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ...ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ, ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΘΥΜΗΣΑΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΚΗΝΕΣ!:
    http://www.youtube.com/watch?v=bOpkRBp7o1s

    ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ΩΧ!!!ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΗ ΘΕΙΟ ΕΠΕΣΑ????

    ΕΦΥΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕΕΕΕΕΕΕ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @IonnKorr
    ΦΠΑ 23%;
    Μα είπε ο Παπανδρέου ότι τα είδη πρώτης ανάγκης θα πάνε σε έναν συντελεστή 6%.
    Ο λογαριασμός που μου έστειλες είναι μνημείο μνημονίου, και μνημόσυνο στην μνήμη μου. Αλλά θα αντισταθώ.
    Θα ζητήσω την επιμήκυνση οργάνου...της τρόικας μου, για να αντιμετωπίσω την καταρράκωση στην οποίαν με οδηγείς Ιονν.
    Σαν την Μέρκελ έχεις γίνει πια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @MAMOYNI
    χα χα χα. Απίθανος Βέγγος. Έσκασα στα γέλια. Υπέροχες αληθινά σκηνές. Μαμούνι ασύλληπτο και άταχτο με διασκέδασες και με έβαλες πάλι να απορώ πως βρίσκεις κάθε φορά κάτι κατάλληλο. Να σαι καλά.
    Ναι είδες; Πάλι στο θείο πάνω έπεσες. Μα να μου ζητάει τόσα επειδή είπα κι εγώ μια κουβέντα; Πρόσεξε μη σε περιλάβει κι εσένα και σου μαδήσει τα φτερά. Αν έχεις βέβαια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Εχω κι εγώ ακροφοβία!
    Να φανταστείς ότι, εξετείας αυτού του φόβου, δεν μπόρεσα να απολαύσω όπως θα ήθελα, να βγάλω και τις σχετικές φωτογραφίες, οταν στη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Κροατία,και σε μια επίσκεψη στις Λίμνες Πλίτβιτσε, ένιωσα
    φόβο,περνώντας από τα γεφυράκια που ενώνουν τις Λίμνες μεταξύ τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @Frezia
    Καμιά φορά είναι πραγματικά ενοχλητικό. Πρέπει όμως να βρίσκουμε έναν τρόπο να το αντιμετωπίζουμε. Όχι βέβαια ότι έχω βρει εγώ αλλά λέω.
    Καλό σου βράδυ και χαρά μου που σε είδα κι απόψε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Εγκώ φίλε Κλιστόφορε τα ξαναπεράσει απο ντω γιατί πολύ μου άρεσε πώς γράφει ιστορίες εσύ!
    Μια καλημέρα σου λέω τώρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
    Εσύ Στρατής καθίσει γραφεί ποιήματος γκια να κάνει gut ψυκή αντρώπων. Γιά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Όσο η ιστορία επαναλαμβάνεται θα ήθελα να είμαι μία τουρίστρια που κάνει κράτηση στο δωμάτιο 219. Από καθαρή σύμπτωση δίπλα στην αίθουσα με τα μυστήρια, που πάντα υπάρχει σε τέτοιους χώρους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Λοιπόν, μην ανησυχείς, εάν μυρίζω μία ακρίδα περίπου χίλια μίλια μακριά από μένα, γίνομε πιο παράλυτη από μια Καρυάτιδα.
    Χρειάζομαι όλο τον έλεγχο μου για να μην κάνω το πιο τρομακτικό ridículo!

    Ισπανικό μικρομάθημα: Εμείς καλούμε την ακρίδα SALTAMONTES, δηλαδή, άλμα - λόφο!
    Πολύ, πολύ, πολύ καλά περιέγραψες την προσωπικότητα του αυστριακού καπετάνιος! Ωραία!

    Φιλιά και αγκαλιές.
    Besos y abrazos amigo. Como siempre te he dejado para el final de la tarde.
    Όπως πάντα σε άφησα για το τέλος του απογεύματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @Γουϊκα
    Το 219 που είναι δίκλινο το έχει κλείσει ένας κύριος. Θα είναι μόνος. Μήπως να του μιλήσω να μοιραστείτε το δωμάτιο; Έχει και όμορφη θεά.

    @Verónica Marsa
    El final de la tarde es el mejor momento.
    Gracias por venir a verme esta noche.
    Πάντως Saltamontes δεν έχει ακόμα. Δεν ξέρω τι θα συμβεί αργότερα με τόσα χαλια στην οικονομία.
    Μuchos besos de tu amigo Afro-griego

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Αχ τι ωραια...
    εχω κι αλλο να διαβασω!

    Ειδες να μην προλαβαινεις να μπεις στο νετ 4 μερες;

    Αυτα ειναι τα καλά της αποχης!

    Θα διαβασω Χριστοφορο πιο πολυ και μαζεμενο!

    Υπεροχος όπως πάντα!

    Πάμε παρακάτω!!!

    :)))

    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Σε καταλαβαίνω Χριστόφορε, όσο δεν μπορείς να φανταστείς ως προς την ακροφοβία! Είναι τέτοιος ο πανικός μου που νοιώθω να μυρμηγκιάζουν τα πόδια μου από τα πέλματα ως τις γάμπες μόνο που θ ανέβω σε κάτι πιο ψηλό από καρέκλα, ή αν κοιτάξω λίγο από ψηλά κάτω, νομίζω ήδη οτι πέφτω και με λούζει κρύος ιδρώτας..

    Φοβερή διαφαίνεται η συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή