Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

ΔΩΜΑΤΙΟ 104

       Ήταν καλοκαίρι, αρχές Ιουλίου του 1968. 
Η Ελλάδα στον γύψο του Παπαδόπουλου. 
    Οκτώ συμφοιτητές και συμφοιτήτριες μου κι εγώ αποφασίστηκε από την διεύθυνση της Σχολής Τουριστικών επαγγελμάτων Ρόδου να πάμε για πρακτική άσκηση στο Ξενία Μοτέλ της Ηγουμενίτσας.   Πέντε κορίτσια και τρία αγόρια.
    Εγώ ήμουν ο μεγαλύτερος  σε ηλικία αφού είχα κάνει τρία χρόνια στο Πανεπιστήμιο στην Ιατρική Αθηνών και τα παράτησα στην μέση στο τρίτο προς τέταρτο έτος. 
Οι υπόλοιποι μόλις είχαν τελειώσει το γυμνάσιο (λύκειο σήμερα). Ήμουν 24 ετών ενώ οι άλλοι ήταν εκεί γύρω στα 18-19 τους και με φώναζαν παππού ή γέρο ή ακόμη και παλιόγερο!!! Για τα αγόρια μιλάω βέβαια ε;
    Όταν φτάσαμε στο Ξενία, είδαμε ότι ήταν ένα όμορφο μικρό ξενοδοχείο μοτέλ με 75 δίκλινα δωμάτια. 
Για όσους που ίσως δεν ξέρουν, η λέξη motel  προέρχεται από την συγχώνευση των αγγλικών λέξεων «motor hotel» - motel. Τα δωμάτια ήταν σε κτιριακά μπλόκ ανά δυο και ήταν υπερυψωμένα. Κάτω  από κάθε δωμάτιο υπήρχε στεγασμένος χώρος για τα αυτοκίνητα των ενοίκων. 
   Το εστιατόριο η κουζίνα και το  μπαρ βρισκόταν σε άλλο κτίριο λίγο πιο πέρα από την ρεσεψιόν.  Στο βάθος πέρα από το συγκρότημα των δωματίων πελατών υπήρχε ένα κτίριο για την διαμονή του προσωπικού.
    Όταν φτάσαμε εκεί είδαμε ότι διευθυντής δεν υπήρχε ακόμη. Δεν είχε διοριστεί  φαίνεται. Μαιτρ δεν υπήρχε στο εστιατόριο.  Μόνο ένας μάγειρας -σεφ,  της κακιάς ώρας και ένας λαντζέρης στην κουζίνα. Ο κήπος ήταν γεμάτος αγριόχορτα. Τα παρτέρια με τα λουλούδια είχαν ξεραθεί. 
    Ενημερώσαμε την διεύθυνση της σχολής στην Ρόδο για τα παραπάνω και μας είπαν ξεκάθαρα: «Είστε σε πρακτική άσκηση κόψτε τον λαιμό σας και λύστε τα προβλήματα.»
    Έτσι καθίσαμε κάτω οι οχτώ μας και βγάλαμε πρόγραμμα και υπηρεσίες. Εγώ λόγω ηλικίας ανέλαβα να παραστήσω τον διευθυντή και τον μαιτρ.  Οι άλλοι μοιράστηκαν στις διάφορες υπηρεσίες. Διευθυντής, Μαιτρ, Σερβιτόροι, Μπάρμαν, Προϊσταμένη ορόφων Καμαριέρες, Ρεσεψιόν, νυχτερινός Ρεσεψιονίστ, κηπουροί όλοι στις θέσεις μας.  Θα τα κάναμε όλα εκ περιτροπής. Τον κήπο όμως αποφασίσαμε να τον καθαρίσουμε όλοι μαζί κι εγώ...ο παππούς
    Το ξενοδοχείο θα άνοιγε σε τέσσερεις μέρες. Άρα έπρεπε να βιαστούμε. 
Να μη τα πολυλογώ τα οργανώσαμε μια χαρά.  Το βράδυ λοιπόν αφού πήγαμε σε μια ψησταριά εκεί κοντά φάγαμε παϊδάκια και ήπιαμε μπόλικη ρετσίνα, γυρίσαμε και ο καθένας μας διάλεξε σε πιο δωμάτιο θα κοιμότανε. Τα κορίτσια ήθελαν να κοιμηθούν  παρέα. Εμείς όμως διαλέξαμε ο καθένας από ένα δωμάτιο. Εγώ πήρα το κλειδί του δωματίου 104.  
Με κλήρο ανάμεσα στα αγόρια βγάλαμε ποιος θα έκανε την νυχτερινή βάρδια απόψε στην ρεσεψιόν μήπως καλούσαν από την σχολή.  Η βάρδια έλαχε στον Μανώλη, ένα παιδί με απίθανο χιούμορ από την Κρήτη. Εγώ δεν είχα όρεξη για υπνο ακόμη. Ετσι όπως χαρχαλευα  στα διαφορα ντουλάπια της υποδοχής βρήκα μια σκακιέρα. 
    «Ρε Μανώλη σκάκι παίζεις;» ρώτησα
    «Τσιαμ ίντα μωρέ νομίζεις. Πρωταθλητής Ηρακλείου είμαι χε χε χε»
Παίξαμε μερικές παρτίδες.  Ήταν καλός. Με νίκησε σε όλες ο «τσερατάς»!
Νύσταξα. 
     «Λοιπόν πάω για ύπνο στο 104.» Κοίταξα το τηλεφωνικό κέντρο. Με τα καλώδια με τα βύσματα τις τρυπούλες και τα νουμέράκια με τους αριθμούς δωματίων. 
    «Τούτο το πράγμα ξέρεις να το δουλεύεις;»
    «Ναι μωρέ» μου απαντάει«έχει ο μπάρμπας στο ξενοδοχείο του στο Ηράκλειο  ένα ολόιδιο τέτοιο μαραφέτι. Τίποτα δεν είναι. Θες μωρέ να στο  μάθω;»
Χασμουρήθηκα. Εκείνη την στιγμή χτύπησε τηλέφωνο με ένα στριγκό ήχο.
    «Εξωτερική κλήση» είπε ο Μανώλης και απάντησε «Μοτέλ Ξενία Ηγουμενίτσα, καλησπέρα σας»  είπε. «Ο Μανώλης είμαι κύριε. Όχι κύριε δεν ήρθε ακόμη, ναι κύριε, εντάξει, θα σας ενημερώσω. Καληνύχτα σας.»
    «Ποιος ήτανε» ρώτησα
    «Ο διευθυντής της Σχολής» μου απάντησε
    «Τι είπε;»
    «Ρώτησε αν είχε έρθει ο διευθυντής εδώ»
    «Και;»
   «Του φάνηκε παράξενο. Του είπανε, λέει από τον ΕΟΤ ότι έπρεπε να ήταν εδώ από προχθές.»
    «Καλά, καλά, εγώ πάω  στο 104. Θα πέσω ξερός.»
    «Καληνύχτα παλιόγερε. Σ έσχισα στο σκάκι γεροαφρικάνε» είπε γελώντας.
    Πήγα το  δωμάτιο.  Ανάβω το φως. Ήταν δίκλινο. Τα κατωσέντονα ήταν ήδη στρωμένα. Στο κάτω μέρος υπήρχαν διπλωμένα ένα σεντόνι και μια λεπτή κουβερτούλα.  Παρόλο που ήταν Ιούλιος έκανε δροσούλα και είχε και υγρασία. Άφησα την βαλίτσα μου πάνω στο τραπεζάκι που κάτω από τον καθρέφτη.  Γδύθηκα πέταξα τα ρούχα μου στην καρέκλα και πήγα βιαστικός να πέσω αλλά κάπου σκόνταψα. Το πόδι μου είχε στραβοχωθεί  σε ένα πέδιλο. Του έδωσα μια και πήγε κάτω από το κρεβάτι.
 Ξάπλωσα, πήρα την κουβερτούλα να σκεπαστώ. Έκανε λίγη ψύχρα.  
Μετά τη ρετσίνα που ήπιαμε στην ψησταριά, την κούραση και την προχωρημένη ώρα, ο ύπνος με πήρε αμέσως. 
Ντριιιννννν, ντρινννννν,  Τινάχτηκα. Κοίταξα γύρω μου. Δεν ήξερα που ήμουν. Ντρινννν, Ντριννννν.  Ψάχνω με το χέρι μου στο κομοδίνο.  Ρίχνω κάτι χάμω. Βρίσκω ένα καλώδιο. και ψάχνοντας πιάνω τον διακόπτη. Τον ανάβω.  Μια λάμπα άναψε  χάμω στο πάτωμα.  Την λάμπα είχα ρίξει.  Την ξαναβάζω στην θέση  της και  κοιτάζω το ρολόι μου.  Ήταν δυο και μισή νύχτα. Ντρινννν. Το διαολεμένο το τηλέφωνο ήταν στο κομοδίνο του άλλου κρεβατιού. Ντρινν. Μπουσουλάω έτσι όπως ήμουν με τα εσώρουχά και  αρπάζω το ακουστικό. 
    «Ναι;»φωνάζω εκνευρισμένος.
    «Τι έπαθες; Γιατί δεν κοιμάσαι παλιόγερε;» Ακούω τον Μανώλη.
    «Τι λες μωρέ κοιμόμουνα και με ξύπνησες.» του φωνάζω
    «Κουζουλός είσαι μωρέ. Αφού εδώ στο κέντρο το φωτάκι του 104 άναψε πριν από λίγο.  Μπλιπ, μπλιπ. Ίντα  θέλεις;»
    «Κουζουλός, είσαι και φαίνεσαι. Εγώ κοιμόμουνα και δεν πείραξα το τηλέφωνο. Κι έπειτα το τηλέφωνο δεν είναι δίπλα στο κρεβάτι που κοιμόμουν.»
    «Ε μα τότες ποιος σήκωσε το ακουστικό στο δωμάτιο; Στο λόγο μου,  σου λέω το φωτάκι του 104 άναψε. Μπλιπ, μπλιπ έκανε. Αφού νόμισα πως ήθελες να μου κάνεις πλάκα.»
    «Μπλιπ μπλιπ να κάνει ο απαυτός σου» φώναξα.  «Σου λέω κοιμόμουνα και δεν πείραξα το τηλέφωνο. Χαλασμένο θα είναι το κέντρο. Έλα κλείσε τώρα και θα τα πούμε αύριο.»
    Κατέβασα το ακουστικό. Βεβαιώθηκα ότι είχε κάτσει  καλά στην βάση του και ξαναπήγα στη κρεββάτι μου να συνεχίσω τον ύπνο μου. Έσβησα το φως και πήρα την θέση εμβρύου που ακόμη και σήμερα συνηθίζω για να κοιμηθώ....... Αλλά δεν ήταν γραφτό φαίνεται. 
    Να πάρει ο  διάολος. 
Τακ, Τακ, τακ στην πόρτα. Πετάγομαι πάλι πάνω.  Ανάβω το φως προσέχοντας να  μη ρίξω πάλι την λάμπα. Στέκομαι λίγο ζαλισμένος από την απότομη αλλάγή θέσης. Τακ τακ τακ στην πόρτα πάλι. «Ισως να είναι κανένα από τα παιδιά» σκέφτηκα. Πήγα με μεγάλο δρασκελισμό αποφασισμένος να τα καταχέσω όποιον από τα παιδιά ήταν εκεί έξω. Ανοιξα με φόρα την πόρτα. «Ποιος......» πήγα να φωνάξω αλλά......ένας γέρος, πολύ γέρος στεκόταν έξω. Φορούσε μουσαμαδένιο αδιάβροχο και κρατούσε έναν φακό. Αναψε τον φακό και μου έριξε το φως στα μάτια. Με τύφλωσε. Σκέπασα τα μάτια με την παλάμη μου.
    «Που είναι ο κύριος διευθυντής; Εσύ ποιος είσαι;» άκουσα μια φωνή που έμοιαζε να βγαίνει  από λαιμό γεμάτο άμμο. 
     «Κατέβασε χριστιανέ μου φως. Δε βλέπω.» Του φώναξα
Χαμήλωσε τον φακό στο ύψος της μέσης του.
     «Ποιός είσαι εσύ;» ρώτησα.
     «Ο νυχτοφύλακας είμαι. Που είναι ο διευθυντής;»
Δυστυχώς δεν μπορώ να μεταφέρω εδώ την προφορά του. Αλλά καταλάβαινα τα μισά από όσα έλεγε.
    «Δεν έχει έρθει ακόμη» Απάντησα
    «Ε; Μα τι λες;» Φωνάζει σχεδόν χοροπηδώντας, «Αφού και χθες και σήμερα το πρωί τον είδα και μιλήσαμε»
    «Είδες τον διευθυντή χθες και σήμερα και μιλήσατε;»ρώτησα
    «Μαστα» μου λέει ο γέρος πεισματικά. «Μιλήσαμε. Εσύ ποιός είσαι;» Ρίχνοντας μου το φως του φακού από τα νύχια μου ως κορφή. Ενιωσα άβολα. 
    «Μισό λεπτό του» του είπα«να βάλω κάτι πάνω μου κι έρχομαι. «Δε μου λες;» τον ρώτησα όσο φορούσα το παντελόνι μου, «εσύ γιατί ήρθες εδώ νυχτιάτικα και χτύπησες την πόρτα;» 
Δεν πρόλαβε να απαντήσει. Ντρινννν Ντριννν το τηλέφωνο.   «Να πάρει» μουρμούρισα και σήκωσα το τηλέφωνο.
    «Τι είναι ρε Μανώλη πάλι; Εδώ ε......Πως; Όχι ρε Μανώλη δε σήκωσα εγώ το τηλέφωνο. Όχι είπα! Κοίτα Μανώλη θα έρθω εκεί με τον νυχτοφύλακα.» 
    «Νυχτοφύλακα;»ρωτάει ο Μανώλης
    «Περίμενε» του είπα ερχόμαστε εκεί τώρα.
Φόρεσα και το πουκάμισό μου, άνοιξα λίγο την μπαλκονόπορτα καθώς ποτέ δεν μπόρεσα να συνηθίσω στην μυρωδιά των κλειστών δωματίων των ξενοδοχείων, και είπα στον γέρο:
    «Ελάτε κύριε πάμε στην ρεσεψιόν να τα πούμε»
Έξω ψιχάλιζε. Γι αυτό ο γέρος φορούσε τον μουσαμά. Όταν φτάσαμε στην ρεσεψιόν ο Μανώλης μας περίμενε.
     «Για ελάτε κύριε » είπα στον γέρο. Εμοιαζε στο πρόσωπο τουλάχιστον εκατό χρονών με τις χιλιάδες ρυτίδες που αυλάκωναν το οστεώδες πρόσωπο. Οι κινήσεις του όμως είχαν μια νεανική σχεδόν ευλυγισία.
Τον έβαλα σε μια καρέκλα να κάτσει.  Εγώ ακούπησα στον πάγκο της υποδοχής.
     «Λοιπόν» είπα «Μου είπατε ότι συναντήσατε τον Διευθυντή του ξενοδοχείου αυτού χθές και σήμερα το πρωί. Ετσι;»
    «Μαστα. Μα εσείς τι είστε;»
    «Είμαστε μαθητές για να δουλέψουμε εδώ το καλοκαίρι» του είπα.  «Σας είπε το όνομά του ο διευθυντής;»
    «Μάστα μου το είπε. Κάτι σαν Μυλονάκης μου πε; Σαν Αχλάδης μου πε; Πάντως κάτι με μήλο ή αχλάδι» 
Κοίταξα τον Μανώλη που καθόταν στην θέση του δίπλα στο τηλεφωνικό κέντρο με ένα βιβλίο ανοιχτό μπροστά του.
   «Ρε Μανώλη τι λες; Να πάρουμε τον διευθυντή της σχολής τέτοια ώρα να τον ρωτήσουμε αν ξέρει το όνομα του διευθυντή που περιμένουμε;» 
   «Κουζούλός είσαι μωρέ; Μέσα στα άγρια μεσάνυχτα;»
    «Θα τον πάρω εγώ» είπα αποφασιστικά. Κάλεσε τον . Θα του μιλήσω.»
Το τηλέφωνο του διευθυντή χτύπησε αρκετές φορές. Ο Μανώλης ετοιμάστηκε να το κλέισει όταν ακούσαμε την  πλούσια σαν βαρύτονου φωνή του διευθυντή. 
     «Ναι! »
Πήρα το ακουστικό από τα χέρια του Μανώλη.
     «Κύριε Διευθυντά συγγνώμην που.....» Ο άλλος αναγνώρισε την φωνή μου και φαίνεται ότι ανησύχησε
    «Τι είναι Χριστόφορε; Συνέβη τίποτα;»
    «Όχι όχι, μη ανησυχείτε. Τίποτα. Ήθελα μόνο να σας ρωτήσω μήπως ξέρετε το όνομα του διευθυντή που θα έρθει εδώ στο Ξενία;
    «Μα είναι δυνατό ρε Παπαχαραλάμπους να με ξυπνάς για κάτι τέτοιο; Δεν μπορούσες να περιμένεις λίγες ώρες ακόμη;»
Του εξήγησα την υπόθεση με τον νυχτοφύλακα. Μου ζήτησε μισό λεπτό να δει κάτι και όταν ήρθε μου  είπε: «Αριστείδης Αχλαδιώτης»
    «Αχλαδιώτης;» επανέλαβα
Ο νυχτοφύλακας κούνησε καταφατικά  με έμφαση το σταφιδιασμένο του  πρόσωπο.
    Όταν διακόψαμε την σύνδεση με την Ρόδο, ήμουνα πολύ προβληματισμένος. Αρα ο νυχτοφύλακας τον είδε τον διευθυντή. Στο μεταξύ έξω είχε σηκωθεί αέρας. Και μύριζε βροχή.
Μπλιπ μπλιπ μπλιπ από το τηλεφωνικό κέντρο!
Ο Μανώλης με κοίταζε παγωμένος. Το 104 καλούσε και δεν ήταν κανείς εκεί...καλούσε επίμονα. 
Μπλιπ, μπλιπ, μπλιπ. 
    «Απάντησε»λέω στον Μανώλη
    «Εσύ να απαντήσεις» είπε πεισματικά  εκείνος. 
Μπλιπ, μπλιπ, μπλιπ, «Ε! αϊ στο διάολο είπα και πηγαίνω στο τηλεφωνικό κέντρο.
    «Σύνδεσέ με» λέω στο Μανώλη. Εκείνος έβαλε το βύσμα 
    «Ρεσεψιόν παρακαλώ;»  «Ναι;»  «Reception here!»
Καμιά απάντηση. Μόνο.....κάτι σαν ανάσα. Ανάσα βαριά αρρώστου. Τώρα φωνάζω έξαλλος:
    «Είπα Ρεσεψιόν ομιλείτε!» Τίποτα μόνο η βαριά ανάσα.
Μα ποιος ήταν μέσα στο δωμάτιο που κοιμόμουν πριν από λίγο;  
Και που ήταν ο Διευθυντής που είχε δει ο νυχτοφύλακας; 
Το πέδιλο που πατησα στο δωμάτιο 104 ;
   
      
     
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
   
   
   


60 σχόλια:

  1. Αν υποψιαστώ ότι κοιμόσουν πλάι πλάι με τον διευθυντή στον 104 και δεν κατάλαβες τίποτα
    ...



    Καλο γραμμένο

    Καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χριστόφορε, καλησπέρα!!
    Δεν σε ξεχνάω γιατί απλά είσαι ο πρίγκηπας του blogging, όπως όμορφα το αποδεικνύει το βραβείο που σου απονεμήθηκε ;)
    Για μένα που έχω καιρό να επισκεφθώ blogs, το layout σου είναι νέο, οπότε σου εύχομαι καλορίζικο!
    Έχεις και το στίγμα τώρα για το πόσο καιρό έχω να σε επισκεφθώ και ελπίζω να μην μου το κρατήσεις... Είσαι σχεδόν καθημερινά στο μυαλό μου, γιατί έχω στο desktop μου, το κείμενο που έχω να διαβάσω μέσα σε ένα αρχείο. Δυστυχώς, είχα σταματήσει στο Σεπτέμβρη, λόγω προσωπικών γεγονότων που ξέρεις...
    Ελπίζω μετά τις γιορτές να καταφέρω να ηρεμήσω και να συγχρονιστώ με το ρυθμό δημοσιεύσεων σου, ούτως ώστε να είμαι on time στα σχόλια. Δεν σου αφήνω καλησπέρα απλά, αλλά και κοχυλένια φιλιά μου και θέλω να ξέρεις πως η εκτίμηση μου για το πρόσωπό σου, παραμένει ακλόνητη ακόμη και χωρίς καμία επικοινωνία εκ μέρους μου.

    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σαν ανάμεσα σε πλάκα, φάρσα, θρίλερ μου κάνει.

    Περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια.

    Και μη μου πεις ότι μου το έχεις διηγηθεί και αυτό γιατί θα σε πάω στον θείο Άλ !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εκει που είπα εδω θα γελάσουμε!! Τσακ μουβαλες το θρίλλερ!! Περιμένω την συνέχεια!! φιλιά Χριστόφορε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. αααα νέο θρίλερ?? μ'αρεσειιιιι!!! Πως κολλάω στην οθόνη όταν σε διαβάζω δεν λέγεται. Περιμένω με αγωνία τη συνέχεια. Αν και όπως λέει και ο gip περιμένω και καμιά φάρσα!

    Φιλιά καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. http://www.youtube.com/watch?v=Ej1zMxbhOO0&feature=related

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ωχ, κι ήταν πεσμένος κάτω απ' το κρεβάτι σου και δεν τον κατάλαβες? και το τηλέφωνο ήταν ντούμπλεξ πώς στο καλό χτυπούσε ενώ ήταν κλειστό? στο μπάνιο μήπως ήταν το άλλο τηλ? μα δε μπορεί θα μπήκες στο μπάνιο, δε μπήκες?
    Μα είσαι απίστευτος Χριστόφορε με όλα αυτά που διηγείσαι πολλές φορές, και με τον υπέροχο τρόπο που τα περιγράφεις... φυσικά έχω μείνει με την απορία και την ανυπομονησία για τη συνέχεια για άλλη μια φορά?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όχι μόνο κοιμήθηκες με το διευθυντή αλλά και δεν τον είδες όταν ξύπνησες;;
    Είναι δυνατόν;
    Και μάλλον δεν ήταν το 104 αυτό που κοιμήθηκες..
    Πάλι σε σκέψεις με βάζεις..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μπρρρρρρρ...
    Χριστοφορε...εχω πει εκατο φορες στον εαυτο μου...να μην σε ξαναδιαβασω τετοια ωρα αλλα...γκρρ

    ανατριχιασα δις
    μια γιατι θυμηθηκα τι τρεξιμο
    και πανικος ειναι να ανοιγεις ξενοδοχειο για την σαιζον..

    και δευτερη με το ολο σκηνικο
    τελικα το τραβαει το αιμα σου την περιπετεια...!!!!!!!!!!

    Ακομα μια ιστορια
    που θα καθηλωσει..
    η γραφη σου ανυπερβλητη!!

    τα σεβη μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Έχω την τάση να καταστρέφω βιβλία/ταινές/ιστορίες προσπαθώντας να μαντέψω την κατάληξή τους(τις περισσότερες φορές πέφτω μέσα)...Δε θα προσπαθήσω όμως αυτήν τη φορά (ούτε μέσα στο μυαλό μου) γιατί είναι πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία και καθηλώνει.Απλά ελπίζω να μην αργήσει (πολύ) η συνέχεια....γιατί μετά θα αρχίσω να αναρτώ τις μαντεψιές μου.Και αυτό δεν είναι καλό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.
    ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΨΕΤΕ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΩ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧEΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΜΠΛΟΚ ΜΟΥ: 892FM.BLOGSPOT.COM - ΡΑΔΙΟ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ

    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
    ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗΣ
    vagelis@892.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μπραβο φιλε μου....δεν ξερω αν το εγραψες πριν ή μετά απο το προηγουμενο, θεωρω ομως οτι ειναι πιο καλογραμμενο!!!

    Και με πολυ σασπενς χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Υπέροχη περιγραφή, γεμάτη έντονες εικόνες, όπως παντα Χριστόφορε!
    Καθηλωμένη για την συνέχεια...πάντα αιχμαλωτίζουν οι ιστορίες σου το ενδιαφέρον και την περιέργεια για την συνέχεια της έκβασης!
    Είσαι απλά ένας υπέροχος συγγραφέας μυθιστορηματικής πλαστικότητας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Χριστόφορε, πέρνα να πάρεις υλικό

    http://anemondixtia.blogspot.com/2010/12/blog-post_09.html

    για να δώσεις συνέντευξη..!
    Μόνο, αν πρόκειται εξ αιτίας της συνέντευξης ν αργήσεις τη συνέχεια...προτιμώ τη συνέχεια!
    Καλό μεσημέρι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγαπημένε μου Χριστόφορε, αφού δεν είσαι υποχρεωμένος να "ρίξεις" διαφημίσεις γιατί το ανεβάζεις σε συνέχειες? Μήπως έχει σχέση με το παράκληση μερικών φίλων οι αναρτήσεις σου να μη είναι τόσο μακροσκελείς? Η μήπως "ψαρεύεις" ιδέες γιά τη συνέχεια?

    Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι κοιμήθηκες στο δωμάτιο του Αχλαδιώτη αλλά αν είναι έτσι γιατί το κλειδί βρισκόταν στην ρεσεψιόν?
    Από την άλλη βέβαια ο νυχτοφύλακας έψαχνε τον Αχλαδιώτη στο 104 άρα μάλλον με τον Διευθυντή κοιμόσουν.
    Αλλά πάλι αυτός τόσο βαριά κοιμόταν και δεν είπε λέξη με όλη την φασαρία που έκανες?
    Πάντως στο σημείο με το πέδιλο είχα αρχίσει να ελπίζω ότι αυτό που φοβόντουσαν οι συμφοιτητές σου είχε συμβεί. Βρισκόσουν δηλαδή στο ίδιο δωμάτιο με την πιό ενδιαφέρουσα απ'τις συμφοιτήτριές σας. Πως ξέρω ότι είχαν φοβηθεί κάτι τέτοιο? Μα γιατί νομίζεις σε πείραζαν τάχα μου με το "παλιόγερε". Ηθελαν να κομματιάσουν την γοητεία των 24 χρόνων σου στα μάτια των κοριτσιών. Χα χα χα!

    Σε παρακαλώ τη συνέχεια σύντομα..... Πολλά φιλιά από μιά παγωμένη αλλά ηλιόλουστη Βουδαπέστη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Βρε Χριστόφορε ,με τόσα παράξενα και απρόοπτα που σου έχουν συμβεί ,δεν τολμώ να σκεφτώ με ποιο τρόπο γνώρισες τη σύζυγό σου!!!αχαχαχαχα
    Την καλησπέρα μας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Το πέδιλο;;;

    :-) Δηλαδή ήταν εκεί στο 104;
    Ή τουλάχιστον ήταν κάποια στιγμή στο 104;

    (δεν πιστεύω να έχουμε έναν ακόμη "διάδρομο") ;

    Φιλιά
    καλό σ/κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πάτερ Χριστόφορε,

    με εκπλήσσεις για άλλη μια φορά. Κι έρχομαι σήμερα πάλι να σε διαβάσω, να γελάσω, να χασμουρηθώ μαζί σου, να ψάξω για το σανδάλι στο δωμάτιο 104, να ψηλαφίσω τις ρυτίδες του νυχτοφύλακα, να μιλήσω με το κοπέλι τον Μανώλη, να τηλεφωνήσω στον διευθυντή, να παίξουμε σκάκι, να συνδέσω τα βύσματα στο τηλεφωνικό κέντρο...

    Καλησπέρα. Και να είσαι καλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Α..Ωστε έκανες και Ιατρική?
    Καλά το κατάλαβα δηλαδή, ότι είσαι
    Γιατρός με την ειδικότητα του
    Αστειολόγου.
    Αυτή η Ιστορία θυμήζει λίγο,
    "Ηρακλή Πουαρώ"με το μυστήριο του
    Διευθυντή.
    Περιμένω να συνεχίσω τη γελωτοθεραπεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @Βαλκυρία
    Αν υποψιαστώ ότι το υποψιάστηκες θα υποψιαστώ ότι δεν υποψιάζεσαι τι υποψιάζομαι για την συνέχεια που δεν υποψιάζεσαι. χα χα Τα μπέρδεψα. Καλό σου βράδυ Κυρία μου.

    @Matriga
    Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που σε ξαναβλέπω. Ελπίζω όλα να πάνε κατ ευχήν για σένα γιατί αυτό έχει σημασία. Σε ευχαριστώ θερμά για καλά σου λόγια και ήθελα κι εγώ να σου πω πόσο λείπεις απ΄όλους μας εδώ. Η εκτίμηση είναι αμοιβαία αλλά και η απουσία σου είναι αισθητή. Με χαρά μεγαλη που ξανάδα εύχομαι καλό βράδυ και καλή ξανά αντάμωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @GiP
    Σου το έχω ξαναπεί ΚΑΙ αυτό!!! Λίγο διαφορετικά βέβαια αλλά θα έπρεπε να το καταλάβεις. Αλλά τι κάθομαι τόσα χρόνια και σου διηγούμαι αφού δεν έχεις συγκρατήσει τίποτα; Ο θείος Αλ εσένα έχει πιο κοντινό συγγενή, μου φαίνεται. Ανάγωγε!! Κοίτα. Τον Αετό τον ξέχασες. Τα 1000 μέτρα τα ξέχασες. Και ύστερα με λες εμένα ανόρεχτο. Μωρέ ανορεξία νερβόζα να σε πιάσει....α..... καλή λύση αυτή... Γεια σου ρε Γιώργη με τις πλάκες σου.


    @Τανια
    Με τα ωραία σου. Μη νομίζεις πως δεν ήρθα επειδή δεν άφησα σχόλιο; Δεν σε χάνω με τίποτα. Θα δούμε για το θρίλερ. Να σαι καλά. Επιασαν τα κρύα; Εδώ άρχισε απόψε.



    Με κολακεύουν ιδιαίτερα όσα γράφεις. Τώρα αν ο Gip είχε καλύτερη μνήμη θα ήξερε την ιστορία γιατί χρόοοονια πριν του την έχω διηγηθεί μαζί με άλλες.
    Κι από μένα φιλιά και ευχαριστίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @ΜΑΜΟΥΝΙ
    Α χα χα «Το ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ..... ΞΕΝΙΑ»
    Τρελό πλάσμα και απίθανο κατασκεύασμα μυαλού τρομερού. Θα σε δείρω μα την πίστη μου από την απορία μου που πας και βρίσκεις πάντα κατάλληλα βίντεο. Τι είσαι βρε; Δε μου την γλυτώνεις πες στην κυρά σου. Και πες της να μην εκνευρίζεται. Το ξέρω παθιάζεται. Αλλά όλοι την αγαπούν πες της.


    @oneiremata
    Χα χα χα Ντούμπλεξ το τηλέφωνο; Απίθανο! Θα με είχε βγάλει και από πολλές σκοτούρες.
    Αν μπήκα στο μπάνιο; Με τόση ρετσίνα που ήπιαμε; (αλήθεια ρετσίνα υπάρχει ακόμη;)
    Καλή μου ονειρομάτα, δεν θα αργήσεις να μάθεις την συνέχεια. Ως τότε εγώ θα χαίρομαι για τις καλές φίλες και φίλους που έχω.
    Καλή σου νύχτα όνειρα γλυκά στα μάτια σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @Ρεγγίνα
    χα χα χαΘα μου βγει και τό όνομα στο τέλος χα χα χα . Να κοιμήθηκα με τον διευθυντή και δεν το κατάλαβα κιόλας;
    Σε βάζω σε σκέψεις; Αυτός τέκνον μου είναι ο προορισμός μου στην ζωή αυτή. Μπαμ μπαμ. Μεγαλοστομίες.
    Να σαι καλά που πέρασες και θα σου κλείσω για μια βραδιά το 104.


    @ΚΑΛΥΨΩ
    Πραγματικά το τρέξιμο και το άγχος είναι καταπιεστικό. Αλλά ωραίο άγχος. Να φανταστείς ότι έχω ανοίξει στην καριέρα μου τρία ξενοδοχεία. Τελείως από την αρχή.
    Ωραία θα ήταν αν είχαμε συναντηθεί σε κάποιο ξενοδοχείο και να καθόμασταν στην ακροθαλασσιά να μας διαβάζεις ποιήματα κάτω από το φως του φεγγαριού.
    Απέραντη η εκτίμηση μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @black feathers
    Δηλαδή είσαι ένα είδος WIKISTORIELEAKS χα χα χα .Καλά που με προειδοποίησες για να κάνω γρήγορα. Εγώ όμως χαίρομαι πολύ που σε βλέπω εδώ και δε με πειράζει καθόλου αν προσπαθείς να μαντεύεις. Και να σου πω κάτι; Μπορεί και να δίνεις ιδέες έτσι.
    Κοίτα τώρα βέβαια αναγκαστικά την συνέχεια θα την γράψω από Δευτέρας γιατί τα Σ/Κ έχω 2 μικρά δίποδα πλάσματα εδώ, που φέρουν τα γονίδια μου και δεν μου αφήνουν λεπτό να ανασάνω ...παλιόγερος....
    Πολύ με τιμάς και σε ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @ΑΝΩΝΥΜΟΣ
    Βαγγέλη μπήκα στο Blog-ράδιο σου και μου άρεσε πολύ. Το έβαλα μάλιστα στην λίστα των αγαπημένων μου.
    Με τιμάει η πρόταση σου και βεβαίως μπορείς να το δημοσιεύσεις.
    Στην Ηγουμενίτσα τότε πριν από 40 χρόνια τόσα χρόνια ...(Χριστέ μου, πως περνάνε τα χρόνια) τους λίγους μήνες που έμεινα είχα περάσει υπέροχα. Θυμάμαι εκεί στο λιμάνι υπήρχε και το γραφείο του ΕΟΤ. Δεν ξέρω αν υπάρχει πια.
    Πολύ χάρηκα που ήρθες Βαγγέλη και ελπίζω να τα λέμε τακτικά.
    καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @Ρίκη Ματαλλιωτάκη
    Χθες θυμήθηκα την ιστορία. Έχουν περάσει 42 χρόνια. Είναι απίθανο πώς έρχονται πράγματα από τόσο μακριά στο παρελθόν και ξαναζωντανεύουν.
    Το «Μπράβο» σου είναι μεγάλη τιμή για μένα. Δε βλέπω την ώρα να έρθω κάτω. Η ανίψια μου (κόρη της αδελφής της γυναίκας μου) γεννάει σε λίγες μέρες. Ίσως έρθουμε κάτω για τα γεννητούρια Ελπίζω να μπορέσουμε να πιούμε ένα καφέ.
    Να σαι πάντοτε καλά.


    @Kariatida
    Εκείνο το ΜΑΜΟΥΝΙ την έκανε πάλι την διαολιά του. Το άτιμο!
    Κι εσύ είσαι ένας από γνησιότερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Και ειλικρινά μακάρι να υπήρχαν πολλοί σαν εσένα γύρω. Και ξέρεις; Όλοι μα όλοι σε εκτιμούν ιδιαίτερα ακριβώς γι αυτό που είσαι.
    Καλό σου βράδυ και σε ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @Ρεγγίνα
    Αν δεν χάνω την προθεσμία την Δευτέρα τότε θα την κάνω τότε. Δεν ξέρω αν σε έχω ενημερώσει αλλά από Παρασκευή βράδυ μέχρι Κυριακή βράδυ έρχονται τα 2 διαβολάκια μου εδώ και γίνεται χαμός. Όμως πολύ ευχαρίστως θα το κάνω αν καταφερουμε να τα βάλουμε για ύπνο νωρίς και είμαστε - η γυναίκα μου κι εγώ- σε θέση να πάμε μέχρι το κρεββάτι μας για.... ύπνο βέβαια... τι άλλο!! χα χα


    @Ginger
    Είσαι πολύ πονηρή.
    Είναι όλα μαζί.Ναι ομολογουμένως η σύσταση να κάνω μικρότερα τα κείμενα έπαιξε ρόλο.
    Τώρα βέβαια όταν η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά, μη νομίζεις, είναι πιο δύσκολο να την καταγράψεις γιατί σε «δεσμεύει» η πραγματικότητα.
    Αυτό με το πέδιλο ε; χα χα χα με συμφοιτήτριά μου. ....χα χα . Γι αυτό λες με φώναζαν «παλιόγερε» τα παιδιά; Είσαι απίθανη.
    Είσαι σκέτη απόλαυση να σε έχει κανείς για παρέα. Καλό σου βράδυ πικάντικο Ginger.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @Kαπετάνιος
    Ναι εκεί μέσα στα παράξενα και τα απρόοπτα την γνώρισα Καπετάνιε. Το 1972 στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης.
    Ίσως τα αφηγηθώ. Μου δίνεις ιδέα τώρα Καπετάνιε. Πες μου πόσο κάνει χωρίς ΦΠΑ. χα χα χα
    Να μου φιλήσεις - αν δε ζηλεύεις- την φίλη μου την Καπετάνισσα. Σας χαίρομαι και τους δυο.


    @Βάσσια
    Λες Βάσσια μου να έχουμε αντί για διαδρόμους, πέδιλα τώρα; χα χα χα
    Αν ήταν εκεί στο 104; Δεν έχω ιδέαν. Κορίτσι μου να σε χαρώ που ήρθες να με δεις. Να σαι καλά και πάντα με την ποιότητα που σε διακρίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Τα φιλιά σας μεταφέρθηκαν άμεσα αξιαγάπητε και γλυκύτατε Χριστόφορε.
    Αν θέλετε να μεταφέρω και άλλα ,με πολύ χαρά θα το κάνω!!!
    (Άλλο που δεν θέλω χαχαχαχαχαχαχα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @Δήμητρα
    Τέκνον μου η επιθυμία σου να ψηλαφίσεις τας ρυτίδας του γέροντος νυκτοφύλακος, προδίδουν διαστροφικές τάσεις. Ονομάζεται δε η συγκεκριμένη: Γεροντολαγνεία.
    Να προσέλθεις πάραυτα στο εξομολογητήριο για σε απαλλάξει ο Κύριος από την αμαρτίαν. Επίσης η τάσις σου να παίξεις σκάκι μετά κοπελιού τινός μετά την ψηλάφισιν του γέροντος δείχνει την απύθμενη άγνοιά σου περί την αμαρτίαν. Ο Κύριος μετά σου τέκνον μου και ευχαριστίες για την επισκευή του τηλεφωνικού κέντρου με τα βύσματα του.
    Μπατήρ Πατήρ Χριστόφορος.

    Υ.Γ Εντύπωση μου κάνει που ξεχνάτε το Μπατήρ. Με τόσα εγγόνια και την παπαδιά......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @Frezia
    Η γελωτοθεραπεία είναι το καλύτερο αντιοξειδωτικό σήμερα ιδίως.
    Όταν δε στο «ιατρείο» σου έχεις εκλεκτούς επισκέπτες σαν εσένα για καφέ τότε είσαι ευτυχής και ευγνώμων για τα καλά τους λόγια.
    Καλό σου βράδυ Frezia (τι όμορφο!!)


    @Καπετάνιος
    Μα Καπετάνιε μου αυτή την δουλειά θα κάνουμε; Έχουμε και ένα καράβι να κουμαντάρουμε. Εγώ καπετάνιε μου φορτίο ολόκληρο διαθέτω. Φρέσκα, φρέσκα και σπαρταριστά... Το αμπάρι όμως έχει χώρο ή θα μπατάρουμε πουθενά; χα χα χα. Ρίχνε Καπετάνιε ρίχνε.....χαλάλι σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Βρε Χριστόφορε μου μην σπαταλούμε χρόνο να απαντάς στα σχόλια!!!ΧΑ!ΧΑ!
    Προχωρα στη συνεχεια...
    και ΓΡΗΓΟΡΑ!!!


    Οποτε θέλησης να επισκεφθείς τη Κύπρο
    εδώ είμαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Πέρασα να ευχηθώ καλό Σ/Κ
    Πολλά πολλά φιλιά

    Σμουατςςςςςςς
    D.Angel

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. "Είσαι σκέτη απόλαυση να σε έχει κανείς για παρέα." To πιό όμορφο κοπλιμαν που μου εχουν χαρίσει το τελευταια 10 χρόνια. Ναι νομίζω ότι είμαι καλή γιά παρέα. Κριμα να μην ειμαι στην Ελλαδα. Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Κάτι έγινε και μεταφέρθηκα εκεί στο Μοτέλ, μαζί με την νεανική παρέα.Ξετρελάθηκα με την ιδέα να είμαι εκεί,νέοι παιδιά σχεδόν και το μυαλό μου πήγε στην ανεμελιά παρ΄όλη την αγωνία που κουβαλούσατε φαντάζομαι,για το αν θα τα βγάλετε πέρα με τις ευθύνες σας.
    Αλλά για φαντάσου Άνοιξη και ας είχε ψύχρα,ας είχε υγρασία,ας είχε ότι ήθελε.Άνοιξη των 18-19-24 χρόνων.Παναγιά μου,τι λες βρε αθεόφοβε υπάρχουν τέτοιες ηλικίες; Αλλά εκεί που μπήκα στο πνεύμα της αφήγησης,εκεί που δεν ξέρω γιατί, αλλά περίμενα ότι θα τελειώσει, ξαφνικά μένω κάγκελο. Έχει λέει και συνέχεια.Τι συνέχεια παρακαλώ, γιατί δεν γράφεις στην αρχή ΜΈΡΟΣ ΠΡΩΤΟ; Ε; Γιατί;
    Διαμαρτύρομαι εντόνως και είμαι παρ΄όλα αυτά σε αναμονή της συνέχειας.
    ΥΓ Άντε να δω, πως θα διαχειριστείς την περίοδο της δικτατορίας.Εδώ σε θέλω.
    Καληνύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Ή επιτυχία είναι πως αυτή τη στιγμή η ωρα ειναι περασμένη, ειμαι μονη στο σπιτι και αφου σε διαβασα.....αναστατωθηκα και κοιταζω γυρω γυρω, κανω ησυχια να ακουσω μηπως μπει κανεις στο σπίτι και ανατριχιαζω στη σκεψη πως χτυπαει το τηλ και οταν το σηκωνω ακουω βαριαστεναγμους!

    Λοιπόν εχεις μαθει πολυ καλα το τροπο να μας κρατας σε αισχρή αγωνια! Το ζηλευω αυτο σου το κολπο!

    φιλια πολλα

    περιμενω.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Πολύ ωραία η γραφή..Και έχει και ενδιαφέρον Χριστόφορε..:-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Kαλημέρα Χριστόφορε!!!Μαστα!!
    θα περιμένω με αγωνία μπλιπ μπλιπ
    την συνέχεια για το δωμάτιο 104.. γιατί κάτι παίχτηκε εκεί...θαρρώ χαχαχα
    ειδες που μπήκα κατευθείαν στο στορυ σου...
    Χριστόφορε εμ!! σου το ξανάπα και σε άλλες σου διηγήσεις, πως η γραφή σου είναι τόσο γλαφυρή και παραστατική λες και ειμαστε θεατές σε ταινία...
    Μήπως να γινόσουν και σκηνοθέτης εκτός των άλλων δραστηριοτήτων σου,
    και επερνες και την κόρη μου την θεατρολόγο άνεργη, για βοηθό σου και οχι μόνο...να στήσετε ενα θεατρικό.. να βρει κι'αυτο δουλειά που τοσο αγαπάει..εγω θα ψάξω για παραγωγό...α μα για στάσου τον βρήκα κιόλας τι θάλεγες για τον Ιοννάκο μας...
    Δεν κακή ιδέα..χαχαχα!
    Σου εύχομαι ενα όμορφο Σαβ/κο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. @ElenaG
    Στις διαταγές σας κυρία μου. Το συντομότερον δυνατόν.
    Στην Κύπρο; Κάθε φορά που το αποφασίζω πάντα κάτι τυχαίνει και στραβώνει αλλά που θα μου πάει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Πάτερ Μπατήρ Χριστόφορε,

    κατά τα γνωστά.. πάω να αυτομαστιγωθώ....

    Την ευλογία σου...

    χα χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. D. Angel
    Φιλιά κι από μας όλους. Θα δούμε τι δώρο έχεις που το φωνάζεις κιόλας.


    @Ginger
    Μόνο τα τελευταία 10 χρόνια;χα χα χα
    Δεν ήταν κομπλιμέντο. Το εννοούσα.
    Θα είναι πανέμορφα τώρα εκεί ε; Να περνάς καλά.

    Black Bedlam
    Το ίδιο αναρωτιέμαι κι εγώ. Υπάρχουν τέτοιες ηλικίες; Κι όμως εκεί ήμασταν όλοι. Δίκιο έχεις.Έπρεπε να γράψω "Μέρος Α". Η εντόνως διατυπωμένη διαμαρτυρία σου λαμβάνεται από τις αρχές σοβαρά.
    Σε ότι αφορά την διαχείριση της περιόδου της δικτατορίας δεν μπορεί να γίνει σε μια σύντομη αφήγηση σαν αυτήν.
    Εχω να διηγούμαι για την περίοδο αυτή. Ου ου ου . Όχι όχι δεν θα παραστήσω τον αντιστασιακό. Ευτράπελα όμως πολλά!!!!
    Με τις ευχές μου για όμορφη χειμωνιάτικη Κυριακή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. @Coula
    Το παιχνίδι στο οποίο αναφέρεσαι το χειρίζεσαι κι εσύ άριστα. Πρέπει να σου ζηλεύω την ικανότητα σου να δημιουργείς ατμόσφαιρα κοινωνική μιας εποχής. Είναι σημαντικότατο αυτό.
    Κι εγώ περιμένω με την σειρά μου.


    @matthaios o Krhs
    Κρητικός φαντάζομαι ε; Σύντεκνος;
    Σε ευχαριστώ πολύ για το θετικό σου σχόλιο. Με ενθαρρύνεις. Να σαι καλά φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. @mar9659
    Λοιπόν! Κοίτα να δείς. Καθόλου κακή ιδέα μάλιστα. Η μεγάλη μου κόρη είναι ηθοποιός. Μόνο που τώρα τελευταία δεν την βλέπουμε γιατί μεγαλώνει τα 2 αγοράκια της. Ο άνδρας της κι αυτός ηθοποιός. Αλλωσε σε σήριαλ στην TV γνωρίστηκαν. Αν βάλουμε την και την κορούλα σου θα έχουμε πλήρες σχήμα. Εσύ όμως τι ρόλο θα παίζεις; Διάλεξε και πες μου.
    Ναι ο Ιονν θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει. Αλλά είναι μέρες που δεν τον έχω δει.
    Πολύ σε ευχαριστώ για τις προτάσεις σου αλλά και για τα καλά σου λόγια.


    @Δήμητρα
    Α!! Τέκνον μου! Επιτέλους δεν λησμόνησες το Μπατήρ το οποίον θα με συνοδεύει ως δεύτερον συνθετικόν του ονόματός μου.
    Αλλά τέκνον μου προς τι αυτή η μανία αυτομαστιγώματος; Τόσο σε βαρύνουν αι αμαρτίαι σου, ή μήπως αρέσκεσαι εις την διαδικασίαν; Εαν συμβαίνει το δεύτερον, θα πρέπει να αναθέσεις σε κοντινόν σου πρόσωπο να τελεί την τελετήν αυτήν. Αλλιώς οι ταγμένοι στον Κύριον ως είμαι εγώ την τελώ άνευ αμοιβής. Έναντι πινακίου φακής καθότι μπατήρ, τέκνον μου.
    Με πατρικούς ασπασμούς
    Πατήρ, Καραμπατήρ (το αυξήσαμε) Χριστόφορος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Βρε Χριστόφορε

    Όπως πάνε τα πράγματα μου φαίνεται ότι κάποια μέρα θα περάσω από κανένα σινεμά και θα δω να παίζεται "Η συναρπαστική ζωή του Χριστόφορου".

    Ή και στη TV!!!!

    Φαντάζομαι ότι η μόνη σειρά που θα μπορούσε να στείλει το "Νησί" και το "Αλ-τσαντήρι" στα αζήτητα είναι η ζωή σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Madre mía ¡Qué miedo!

    ΟΥΦ, αυτά τα πράγματα και αυτά τα φαντάσματα ... Φοβάμαι γιατί έχω πολλή φαντασία, νόμιζα ότι την είχα ύπο έλεγχο και ήρθες εσύ να την εξυψώνεις με τις ιστορίες σου! Χεχεχεχε.

    Bromeo, eh? (όχι βρωμάω...)
    Κάνω πλάκα, ε;

    Besos y abrazos y buen fin de semana, querido amigo.

    Φιλιά και αγκαλιές και καλό Σαββατοκύριακο, αγαπητέ φίλε.

    Espero la continuación.
    Περιμένω τη συνέχεια.
    Τιριρί, τιριρί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Χριστόφορε μου!!
    Κατ'αρχήν να σου ζήσουν τα εγγονάκια και να τα καμαρώσετε εσύ και οι γονείς τους πάνω απ'όλα οπως αυτά επιθυμούν...
    Ο ρόλος της κόρης σου και του γαμπρού σου φυσικά είναι ο σπουδαίοτερος και αναμφισβήτητα ο
    ποιο σημαντικός και πρωτεύον ρόλος στην ζωή τους!!
    Και είμαι σίγουρη πως τα καταφέρνουν περίφημα ,οταν υπάρχουν γονίδια απο εσένα...
    και λεω εσένα γιατί εσένα γνωρίζω.. χωρίς να θέλω να αδικήσω την σύζυγο σου και τους συμπεθέρους σου φυσικά...

    Οσο για τον δικό μου ρόλο σε όλο
    αυτό το σχήμα, θα είναι η κοινωνική προβολή και η διαφήμιση του...
    καθότι διδυμίνα είμαστε επικοινωνιακά άτομα, οπότε δεν έχουμε παρά να το στήσουμε...

    Περιμένω την συνέχεια του έργου σου διότι μια αγωνία την εχω με τον διευθυντή...
    Γιορτινό φιλί!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Απίστευτο, αλλά έτσι είναι η ζωή. Τα δικά της σενάρια είναι τα καλύτερα. Περιμένω εναγωνίως τη συνέχεια! Καλή εβδομάδα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. @ΙοννΚορρ
    Νομίζω φίλε μου πως αν σταθείς από μια απόσταση και δεις την ζωή σου, την ζωή του ο καθένας, θα βρει συναρπαστικότατα πράγματα να διηγηθεί. Φαίνεται όμως ότι χρειάζεται να έρθει εκείνη η στιγμή που θα σου επιτρέψει να τα δεις από απόσταση.
    Είμαι βέβαιος ότι η δική σου ζωή -τι Νησί,και Αλ Τσαντήρι χα χα χα- θα ξεπερνούσε ακόμη και τα «Όσα παίρνει ο άνεμος»
    Καλό σου βράδυ φίλε.

    @Verónica Marsa
    Mi querida amiga, siempre en espera de sus comentarios porque me fascinan mucho.
    Muchas gracias!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. mar9659
    Εντάξει λοιπόν βρήκαμε τους ρόλους μας. Τώρα να δούμε αν ο Ιονν δέχεται την χρηματοδότησει. Θα του στείλουμε ένα Business plan.
    Ήθελα να γράψω την συνέχεια απόψε αλλά μέχρι αυτην την ώρα δεν είχα internet.
    Θα είναι χαρά και τιμή μου η συνεργασία μαζί σου όπως και νάχει. Και σου ζήσει κι εσένα η κορούλα σου.

    @starvroulazerva.
    Αυτό που λες κανείς μας δεν μπορεί να το φανταστεί για τον εαυτό του μέχρι να κάτσει και να αναπολήσει το παρελθόν του. Τότε θα δει πόσες ενδιαφέρουσες καμπές - καμιά φορά και συγκλονιστικές - πέρασε.
    Ελπίζω αυτήν την βδομάδα να δώσω και την συνέχεια. Σε ευχαριστώ και καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ.
    ΑΡΓΩ ΛΙΓΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΣΥΝΔΕΩ.ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. μμμμμμμμμμμμμμμμ...........
    αθανατες εποχες μυστηριου από ένα Διαδρομο που ακομη παρασυρει τη Σκεψη μου όταν τον θυμαμαι.....

    ανασα....
    βαθια..
    τουουουουουτττττ......

    το τελευταίο που θυμάμαι είναι πως κοίταξα τον πίνακα με τον Γάτο...
    και μετα βρεθηκα σε ένα Δάσος με νωτισμενο χώμα....και φύλλα φθινοπώρου να κολλάνε στα πόδια μου....

    τα παπούτσια δίπλα στην σαγιοναρα του 104...

    κι εγω ξυπολητη περπατω προς......

    την Άγνωστη Διασταση...

    φιλι......διαδρομος να τον περπατησεις Υπ'Ευθυνη σου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. http://892fm.blogspot.com/2010/12/104-1968.html

    http://www.e-igoumenitsa.gr/sokonik/foto_igoumenitsa/igou_1.JPG

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Καλησπέρα και καλή εβδομάδα να έχετε.Κρητικός και Ανωγειανός Χριστόφορε.Μόνο που εχω έρθει στην Αθήνα απο πολύ μικιό κοπέλι..Αλλα η Κρήτη η παντέρμη δεν ξεχνιέται..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. @skroutzakos
    Φίλε δεν έχει σημασία αν αργείς ή όχι, σημασία έχει το ότι υπάρχεις στην μπλογκόσφαιρα.


    @reflection
    Μου αρέσει ο τρόπος που έρχεσαι πάντα. Και στο είπα: Πάντα ο ερχομός σου μου γεννάει ιδέες. Θα έπρεπε αντι reflection να σε ονομάσω inspiration.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. @Ράδιο Ηγουμενίτσα 82,9
    Με τιμήσατε και σας ευχαρισιτώ!!
    Είμαι δε πάντα στην διάθεσή σας.

    @Matthaios o Krhs
    Είσαι Ανωγιάνος μωρέ σύντεκνε;. Καλύτεροι μου φίλοι είναι από κει πάνω. Πηγαίνεις ή εξέχασες το χωργιό;
    Πολύ χαίρομαι. Αγαπώ την Κρήτη αλλωστε κει γνώρισα την γυναίκα μου. Εκεί ξεκίνησα την ξενοδοχειακή μου καριέρα.
    Χαιρετώ σε σύντεκνε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Τελευταία για να κάνω και εντύπωση ... αλλά τι εντύπωση να κάνω που έχω ανατριχιάσει ολόκληρη;;;;;

    Τι στο καλό;;; Που ηταν χωμένος ο αόρατος διευθυντής;;;;

    Γιατί φάντασμα δεν μπορεί να είναι... αλλά στο θρίλερ είσαι άπιαστος!!

    Μπρρρρ..... μήπως ήρθε η ώρα να το συνεχίσεις;;; Λέω εγω τώρα;; Μια ιδέα δίνω....


    (Τα αμπάρια σχεδόν άδειασαν.... ο καπετάνιος δε με αφήνει σε χλωρό κλαρί!! Την επόμενη φορά με ρέγουλο να τα στέλνεις!!χαχαχαχα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. @Καπετανισσα
    Η επιθυμίες σου διαταγές μου. Ελπίζω αύριο να έχω έτοιμη την συνέχεια. Και πες του Καπετάνιου λίγο χαμομήλι με μερικές σταγόνες Μπελαντόνα θα τον ηρεμήσουν για μερικές ώρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Εγώ πιστεύω κάνα κοριτσόπουλο ήταν που είχε κρυφτεί κάπου στο δωμάτιο κι ήθελε τρυφερότητες μιάς και ήσουνα αλλά και παραμένεις γόης.

    Κάτι σου έγραψα στα σχόλιά μου, μιά ιδέα που την αφήνω στην κρίση σου.

    Καλημερούδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Για να δούμε τι έχει παρακάτω...
    έχει ενδιαφέρον!
    Καλημέρα Χριστόφορε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. @Κωνσταντίνος Κόλιος
    Με πολύ ενδιαφέρον είδα την εισήγηση σου. Και θα το σκεφτώ σοβαρά. Σε ευχαρσιτώ.
    Τώρα εδώ αν είναι τα κοριτάκια. Θα δούμε.

    @50fm
    Πάντα σε βλέπω με χαρά. Θα δούμε λοιπόν τι θα γίνει παρακάτω.
    Θα χαρώ να μου κάνεις παρέα στην πορεία. Δεν θα είναι μακρυά πάντως.
    Με ευχές γι όνειρα γλυκά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή