Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΧΑΡΤΙ [1]


     Η Τζένη τυλιγμένη στο γαλάζιο σεντόνι, ξαπλωμένη στο κρεβάτι παρακολουθούσε τον κοντόχοντρο πλαδαρό άνδρα που είχε μόλις σηκωθεί και έσκυβε να πάρει τα τσιγάρα του από το κομοδίνο. Εκείνη δεν μπορούσε ούτε καν να κοιτάζει τούτον τον μεσόκοπο αηδιαστικό άντρα στον οποίον είχε μόλις χαρίσει το κορμί της.  
Εκείνος άναψε το τσιγάρο του, έξυσε τα χοντρά του οπίσθια, και  είπε:
     «Λοιπόν Τζενούλα; Πως ήταν; Το φχαριστήκες φαντάζομαι!Ε;»
Η Τζένη έκανε μια γκριμάτσα αηδίας πίσω απ την πλάτη του και είπε με τόνο που θύμιζε χορτασμένη γατούλα:
     «Μμμμ!! Με σένα γλυκέ μου; Μα εσύ είσαι λιοντάρι δεν είσαι άνθρωπος. Με ξεθέωσες την κακομοίρα. Αλλά τέτοιο ξεθέωμα μμμμ!!! Χαλάλι σου Γιώργο μου»
Εκείνος γύρισε απότομα προς το μέρος της με τις κοιλίες του να τρεμουλιάζουν και είπε  αυστηρά.
    «Μα το έχουμε ξαναπεί που να πάρει ο διάολος! Μέσα στο κρεβάτι είμαι ο Γιώργος ή Γώγος όπως με λες. Μόλις όμως τελειώσουμε και σηκωθώ τέρμα. Είμαι πάλι ο κύριος Δήμαρχος.  Ο κύριος Δήμαρχος. Το καταλαβαίνεις; Για πες μου λοιπόν ποιος είμαι;»
   «Είστε ο κύριος Δήμαρχος» απάντησε εκείνη δήθεν πληγωμένη.
 «Έτσι μπράβοοο!» Είπε ο Δήμαρχος και προχώρησε στην πολυθρόνα όπου είχε αφήσει τα ρούχα του και άρχισε να ντύνεται. 
    «Λοιπόν; Τι έγινε σου φτάσανε τα λεφτά για κείνο το φόρεμα τα παπούτσια και την τσάντα που μου έλεγες;  Μήπως θέλεις κι άλλα;»
Στην άκρη της γλώσσας της είχε να πει «κι άλλα» αλλά συγκρατήθηκε. Δεν έπρεπε να το παρακάνει. 
    «Όχι Γωγ.... κύριε Δήμαρχε θέλω να πω. Μια χαρά είμαι. Να σαι καλά. Είναι υπέροχο φόρεμα θα το δεις απόψε στην δεξίωση σου. Θα με καμαρώσεις . Κι εγώ θα λάμπω χορτασμένη από όσα μου έκανες πριν από λίγο. Μα τι κόλπα ήταν πάλι αυτά κύριε Δήμαρχε; Όμως με πονέσατε λιγάκι με το .... » είπε ύφος παρθένας.
     Εκείνος είχε ντυθεί στο μεταξύ και καπνίζοντας το τσιγάρο του χαμογελούσε περήφανος για τον φοβερό ανδρισμό του.
      «Και δε μου λες; Εκείνος,  θα έρθει μαζί σου;» Ρώτησε
     «Έτσι συμφωνήσαμε το πρωί την ώρα που έφευγε ο μαλάκας.»
    «Μα τι μαλάκας όμως! Αυτός κορίτσι μου, και με την κρίση που έχουμε σε λίγο ούτε ψωμί δεν θα έχετε να αγοράσετε. Μα τι σόι δικηγόρος είναι.  Ούτε μια υπόθεση της προκοπής δεν έχει πάρει. Τέλος πάντων. Λοιπόν μουσίτσα φεύγω τώρα. Εσύ  μείνε στο κρεβάτι να ξεκουραστείς και τα λέμε το βράδυ στο σπίτι μου. Θα σε καμαρώνω.» 
    Βγήκε απ το δωμάτιο με ύφος  Δον Ζουάν της μικρής ορεινής πόλης της οποίας ήταν Δήμαρχος.
Η Τζένη μόλις έκλεισε η πόρτα πίσω του έτρεξε στο μπάνιο, μπήκε στην μπανιέρα άνοιξε το νερό στο σχεδόν καυτό και πλύθηκε τρίβοντας το σώμα της μανία λες και ήθελε να διώξει από πάνω της ακόμη και τα δαχτυλικά του αποτυπώματα.
    «Μαλάκα, ηλίθιε, λαπά!!!Εσύ φταις!» έλεγε κλαίγοντας. «Εσύ! Που πήγα και σε παντρεύτηκα  η ηλίθια για πείσμα.  Μαλάκα!!!» μονολογούσε.

************

Το παλιό σαραβαλιασμένο αμάξι σερνόταν στον όλο λακκούβες επαρχιακό δρόμο. Η δυνατή φθινοπωρινή βροχή, έπαιζε ταμπούρλο τη σκεπή. Τα φαγωμένα λάστιχα των υαλοκαθαριστήρων, έξυναν το παρμπρίζ σχηματίζοντας καφετιές καμπύλες στο βρώμικο τζάμι.
Ο δικηγόρος Αργύρης Αποστόλου, πήρε το μπουκάλι που είχε ακουμπισμένο στα πόδια του, ξεβίδωσε το καπάκι αφήνοντας για μια στιγμή το τιμόνι και τράβηξε μια γερή γουλιά βότκα. Την είχε αγοράσει από ένα μπαράκι εκεί,  δίπλα στο βενζινάδικο.     Τον έπιασαν τα γέλια σαν θυμήθηκε την έκφραση του υπαλλήλου στο βενζινάδικο όταν του είπε να του γεμίσει το ρεζερβουάρ. Ο φουκαράς ήξερε χρόνια τώρα πως ο Αργύρης συνήθως ζητούσε να του βάλουν το πολύ πέντε ευρώ σούπερ, αφού το αμάξι του ένα παλιό Ford  Fiesta που το είχε από τα τέλη της δεκαετίας του 80,  δεν έπαιρνε αμόλυβδη.
Θυμήθηκε πως κι ό ίδιος ήταν περίεργος να δει πόση βενζίνη χωρούσε το ρεζερβουάρ του. Όταν ο υπάλληλος του είπε: «Τριάντα ευρώ κύριε Αργύρη».  Εκείνος έβγαλε ένα πενηντάρικο κι όσο ο τύπος έψαχνε να βρει τα ρέστα και του είπε :      «Τα Ρέστα δικά σου».  Ο άνθρωπος κόντεψε να πάθει σόκ . Ένα μεροκάματο  ήταν το πουρμπουάρ. Τώρα ο Αργύρης μέσα στο αμάξι είχε διαλυθεί στα γέλια πίνοντας από το μπουκάλι προσπαθώντας ταυτόχρονα  να βλέπει το δρόμο μπροστά του.     Στο ραδιόφωνο ήταν η ώρα των βραδινών ειδήσεων. 
  Πως πέρασε η ώρα εκεί στο μπαράκι που είχε καθίσει.  Είχε πλάκα όμως. Τους περισσότερους πελάτες τους γνώριζε. Κάπου-κάπου μάλιστα έπινε μαζί τους και κανένα ποτάκι. Εκείνοι κέρναγαν. Σήμερα όμως πλήρωσε αυτός και  όλοι παραξενεύτηκαν.  Είχε πάρει την αμοιβή του από μια εντολή πληρωμής που εισέπραξε για λογαριασμό πελάτη του. Τρίχες ποσό δηλαδή. Διακόσια πενήντα ευρώ.  Όμως  όλοι εκείνοι εκεί στην καφετέρια δεν ήξεραν. Άλλωστε πώς μπορούσαν να φανταστούν, πως απόψε δεν έπιναν με τον  Αργύρη τον δικηγοράκο της δεκάρας. «Κύριοι» μονολόγησε μέσα στην μοναξία του αμαξιού, «δεν είμαι ο Αργύρης που ξέρατε ....χα χα χα χα!»  
    Τώρα που τα  θυμόταν όλα αυτά δεν ήξερε τι τον είχε  σπρώξει να πάει σε κείνο το πρακτορείο. Περνούσε κάθε βράδυ από κει αλλά μόνο την προηγούμενη είπε να μπει μέσα. Δεν είχε ιδέα τι έπρεπε να κάνει. Ρώτησε τον υπεύθυνο πίσω από τον πάγκο που του έδωσε της οδηγίες. Κάθισε σε ένα τραπέζι, βρήκε ένα στυλό και έκανε ότι του είπε ο τύπος. Ούτε που έδωσε σημασία τι έβαζε στα τετραγωνάκια. Ότι του κατέβαινε.   Φεύγοντας αφού πήρε το χαρτάκι με τα νούμερα  ρώτησε τον υπεύθυνο:
    «Πότε είναι η κλ........ ;» 
    «Αύριο. Πέμπτη » του είπε ο άλλος.    
Σήμερα ήταν Πέμπτη! Και είχε γίνει η κλήρωση. Και είδε στην εφημερίδα  ότι ήταν ο ένας και μοναδικός τυχερός. 2.500.000 ευρώ!!!!! Δικά του ή μάλλον δικά της. Πάνω στο χαρτάκι εκείνο!!! Το παράξενο είναι ότι δεν ένιωσε σχεδόν τίποτα.  Και πως να νιώσει αφού τα λεφτά δεν ήταν για κείνον. Δεν ήταν δικά του. Απλώς ίσως την έβλεπε να του χαμογελάει λιγάκι τώρα.
    Έβαλε το χέρι στη μέσα τσέπη του σακακιού για σιγουρευτεί πως πολύτιμο χαρτάκι ήταν ακόμη εκεί. 
   Από το ραδιόφωνο μέσα από το σφυροκόπημα της βροχής στη σκεπή, άκουσε πως είχε πάει έντεκα. «Άργησα πολύ» Μονολογησε.
Ποτέ στα δώδεκα χρόνια που ήταν παντρεμένος με την Τζένη δε θυμόταν να είχε αργήσει τόσο. Την φανταζόταν, εξαγριωμένη να πηγαινοέρχεται μέσα στο σαλόνι   καπνίζοντας τα τσιγάρα το ένα πάνω στο άλλο και να τον βρίζει.

Θα ήταν βέβαια ντυμένη κομψά όπως πάντα, και ακριβά όπως πάντα. Άλλωστε ήταν καλεσμένοι στο σπίτι του δημάρχου της πόλης που ζούσαν τα τελευταία πέντε χρόνια. Όλη η υψηλή κοινωνία της περιοχής θα ήταν μαζεμένη εκεί.
    «Χεσμένους σας έχω όλους υψηλή κωλοκοινωνία χα χα χα !!!» φώναξε προσπαθώντας να δει μέσα απ το βρώμικο τζάμι.

     Τέτοια ώρα όμως ήταν αργά για την δεξίωση.  Πάντως   η Τζένη μπορεί και να είχε πάει. Παρέες είχε. Πρόθυμοι συνοδοί πάντα βρίσκονταν. Μια γυναίκα σαν την Τζένη, με κείνα τα υπέροχα μαύρα ανατολίτικα μάτια  που στόλιζαν το κλασσικής ομορφιάς  πρόσωπο και το όλο καμπύλες σφιχτό θηλυκό κορμί, δεν ξέμενε ποτέ από θαυμαστές.
     Αλήθεια!  Ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει πως μια τέτοια ύπαρξη είχε διαλέξει αυτόν για άντρα της. Όχι δηλαδή πως ήταν κανένας ασχημομούρης. Η καταγωγή του όμως δεν ταίριαζε με την δική της. Εκείνη ανήκε στην λεγόμενη υψηλή κοινωνία με τις μονοκατοικίες στην Εκάλη με τα εξοχικά στην Πάρο και στην Αράχοβα, τα γκάρντεν πάρτι, τα επώνυμα ρούχα, τα τεράστια 4Χ4 αμάξια, τα  σαλέ στις Άλπεις, τα νυχτερινά ξεφαντώματα σε κέντρα της μόδας και τα ταξίδια αστραπή στο Λονδίνο, Παρίσι, στη Νέα Υόρκη για ψώνια ή για κάποια θεατρική παράσταση.

  Εκείνος πάλι ήταν γιος ενός απ τους τελευταίους πια παπουτσήδες -«παλιοπαπουτσή»-, όπως έλεγε η Τζένη. Με το ζόρι και δουλέυοντας γκαρσόνι κατάφερνε να ανταποκρίνεται στα έξοδα των σπουδών του. Ο φουκαράς ο πατέρας του εκτός του ότι είχε γεράσει  πια και τα χέρια του δεν πιάνανε ζήτημα πλέον αν έβλεπε έναν πελάτη την ημέρα. 

Όταν την γνώρισε στη Νομική όπου σπουδάζανε δε μπορούσε ποτέ να φανταστεί πως αυτή η γυναίκα θα γινότανε κάποτε δική του.     Τώρα με τα χρόνια κατάλαβε,  πως τον παντρεύτηκε μόνο και μόνο για να πάει κόντρα στους δικούς της που θέλανε να της επιβάλουν εκείνοι τον άνδρα που θα έπαιρνε. Από σκέτη αντίδραση δηλαδή. Οι γονείς της δεν ήρθαν στο γάμο και ούτε της ξαναμίλησαν από τότε.    «Ωραίοι γονείς!» ο Αργύρης, μουρμούρισε αλλάζοντας ταχύτητα.   
  Τώρα εκείνη θα είχε  ντυθεί κομψά όπως πάντα. Το τι θα άκουγε όταν θα έφτανε, το φανταζόταν. Ήταν όμως συνηθισμένος στις επιθέσεις  και στις προσβολές της. Τον πλήγωνε αλλά έσκυβε το κεφάλι και τα κατάπινε όλα, γιατί που να πάρει ο διάολος, την αγαπούσε πολύ και δεν ήθελε να την χάσει. Δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή του χωρίς εκείνη. Είχε μπει μέσα στο αίμα του. Χωρίς αυτήν η ζωή.....
  Τόσα χρόνια τώρα του πετούσε την περιφρόνησή της,  κατάμουτρα. Τον έλεγε βλάκα, αποτυχημένο, ανάξιο, ανίκανο μαλάκα. «Ούτε ένα ψωροζευγάρι παπούτσια δεν είσαι ικανός να μου πάρεις. Μαλάκα, λαπά έ Λαπά»     Λαπά! Ήταν ο αγαπημένος της χαρακτηρισμός που τον χρησιμοποιούσε μάλιστα περισσότερο όταν ήταν μπροστά, αυτές οι ψευτο-αριστοκράτισες της επαρχίας, που τον κοίταζαν λες  και ήταν κοπρόσκυλο.     
  Η αλήθεια είναι όμως πως δε θυμόταν να της είχε ποτέ αγοράσει κανένα φόρεμα ή κόσμημα της προκοπής. Το μόνο που της πάρει ήταν το δαχτυλίδι των αρραβώνων τους που τώρα πια είχε ξεχάσει, από πού είχε δανειστεί τα χρήματα. Είχε δίκιο λοιπόν να τον λέει λαπά. Όταν όμως τον έβριζε μπροστά σε κάτι κομψευάμενους τύπους με κουστούμια Αρμάνι και παπούτσια Γκούτσι, ένοιωθε να ζαρώνει. Προτιμούσε όμως να σωπαίνει για να μην την ερεθίσει περισσότερο. Τους έβλεπε να γελούν σε βάρος του όταν εκείνη με συνωμοτικό ύφος τους έλεγε κάτι για κείνον.
 Η βροχή συνέχιζε να πέφτει με το τουλούμι. Με το ζόρι έβλεπε τον δρόμο.

Τώρα θυμήθηκε πως όποτε τύχαινε να δει ανοιχτή τη ντουλάπα της, γιατί μόνος του δεν τολμούσε να την ανοίξει, ήταν γεμάτη ακριβά φορέματα κρεμασμένα με τάξη. Σίγουρα δεν ήταν αγορασμένα με τα χρήματα που έδινε εκείνος βέβαια.       «Ποια χρήματα γαμώτο μου» μονολόγησε.
Αυτά δεν έφταναν ούτε για το φαγητό τους. Βέβαια ο κόσμος γύρω μιλούσε για σχέσεις της, με διάφορους λεφτάδες της περιοχής που το πορτοφόλι τους σήκωνε λούσα σε αντάλλαγμα της εύνοιας μιας γυναίκας σα την Τζένη. Ακόμη και για τον Δήμαρχο ψιθύριζαν.
     Δεν τον ένοιαζε όμως .  Δεν τον πείραζε αν το κορμί της το χάιδευαν ξένα χέρια ή το φιλούσαν ξένα χείλη.   Εκείνο που τον πλήγωνε ήταν η περιφρόνησή της. Αυτή η περιφρόνηση που του την πετούσε με κάθε ευκαιρία.  Είχε και μια  μακροσκελή ατάκα κλισέ: 
«Εγώ η ηλίθια που άφησα το αρχοντικό του πατέρα μου για σένα. Που ένας Θεός ξέρει τι με τύφλωσε και μπλέχτηκα με έναν άχρηστο σαν κι εσένα. Που για χάρη σου γονείς μου,  μου ‘κοψαν την καλημέρα. Και είχανε δίκιο όταν μου φώναζαν πόσο ασήμαντος είσαι. Αλλά τι να περιμένεις από τον γιο ενός παπουτσή.  Θα μπορούσα άνετα να πάρω τον Λεοντίου, που είδες που έφτασε τώρα;  Ακόμη και στον Λευκό Οίκο μπαινοβγαίνει . Με Πρωθυπουργούς κάνει παρέα.  Τι ηλίθια Χριστέ μου…» Μονορούφι τα έλεγε.Πάντα άκουγε αυτό το τροπάριο με σκυμμένο το κεφάλι σιωπηλός . Άλλωστε τι να ‘λεγε. Μήπως είχε κι άδικο; Αλλά και να πήγαινε να πει κάτι εκείνη τον έκοβε: «Σκάσε μαλάκα. Λαπά.  Ε λαπά των δικαστηρίων».     Ο δρόμος ήταν ερημικός. Είχε ώρα να δει άλλο αμάξι.    «Βρωμόκαιρος», μουρμούρισε «δε βλέπω τίποτα».
   Η δυνατή βροχή  και το πηχτό σκοτάδι κάνανε την οδήγηση δύσκολη. Ήταν και τα φώτα του αδύναμα. Τώρα  ο δρόμος άρχιζε ν’ ανηφορίζει. Οι στροφές γίνονταν όλο και πιο απότομες. Ξανάφερε το χέρι του στη τσέπη για να αγγίξει το μικρό τυπωμένο χαρτάκι. Το χάιδεψε.

    Μόλις θα έφτανε σπίτι θα περίμενε να τελειώσει την επίθεσή της η Τζένη κι ύστερα θα της το έδειχνε. Τώρα θα μπορούσε να της πάρει όσα φορέματα ήθελε και σπίτι κι αυτοκίνητο και ταξίδια στο Μανχάταν, στο Παρίσι, στις Μπαχάμες, στο φεγγάρι, όπου ήθελε. Αφού το άξιζε;     Έφερε το μπουκάλι με τη βότκα  στο στόμα και ήπιε άπληστα. Το μισό μπουκάλι το είχε κατεβάσει κιόλας. Ένοιωθε μεγάλη σιγουριά. Σαν  ραλίστας έπαιρνε τις στροφές. Έπρεπε να φτάσει το γρηγορότερο στη Τζένη. Έπρεπε να της δείξει το χαρτάκι που έκρυβε τα εκατομμύρια. 
Ήταν όλα δικά της. Εκείνος, τι να τα έκανε χωρίς εκείνη;  Ας του χάριζε κάπου - κάπου το κορμί της, έστω κι από ελεημοσύνη. Μα πόσο την αγαπούσε θεέ μου!  Πάτησε πιο πολύ το γκάζι.         «Να δούμε τώρα. Θα με περιφρονείς ακόμη;» μονολόγησε

Ήξερε βέβαια πως ο Νίκος ο συνάδελφος και μοναδικός του φίλος είχε δίκιο όταν του έλεγε πως αυτή η αγάπη του για τη Τζένη ήταν αρρωστημένη.  Ναι, μάλιστα ήταν αρρωστημένη. Ναι μάλιστα ήταν άρρωστος! Και λοιπόν; 
Δεν τον ενδιέφερε όμως. Ούτε κι αν πήγαινε με άλλους τον ενδιέφερε. Οι συνάδελφοί του όποτε ξέπεφτε στα χέρια του καμιά υπόθεση διαζυγίου λόγω μοιχείας της συζύγου, του έριχναν ειρωνικά βλέμματα.  Δεν τον ένοιαζε. Μόνο η περιφρόνηση της τον πείραζε!
      Απέναντι μακριά φάνηκαν τα φώτα μιας μοτοσυκλέτας. 
«Επιτέλους», μουρμούρισε«να κάτι ζωντανό».  Ο δρόμος ανηφόριζε. Σε κάποια στροφή έχασε την μοτοσυκλέτα. Όταν την ξαναείδε του φάνηκε κάπως παράξενη αυτή η μοτοσυκλέτα.  Το νερό της βροχής έπεφτε μπροστά από τα φώτα του σαν ασημένιες βελόνες.
Πλησίαζε να διασταυρωθεί με την μοτοσυκλέτα. Τέντωσε την προσοχή του. Έπρεπε να φτάσει στη Τζένη.  Μπορούσε να διακρίνει το σκοτεινό περίγραμμα του οδηγού απέναντι, όταν…….. Την  τελευταία στιγμή κατάλαβε πως δεν ήταν μοτοσυκλέτα αλλά φορηγάκι, με καμένο το αριστερό του φανάρι. Έστριψε απότομα δεξιά κι έπεσε στο προστατευτικό τοιχίο του δρόμου. Χτύπησε με δύναμη το στήθος του στο τιμόνι. Του κόπηκε η ανάσα.  Κι έμεινε ακίνητος εκεί,  πεσμένος  στο τιμόνι.
Και έξω έβρεχε......

ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ.
    

43 σχόλια:

  1. Πολύ καλό !! Έχει απ' όλα τα υλικά που θα το κάνουν μία ακόμα επιτυχία σου, εξαίσια μαγειρεμένο και σερβιρισμένο από την πέννα σου και το ταλέντο σου.

    Αλλά καλά... μιλάμε λίγο πριν το αναρτήσεις στο τηλέφωνο και δε λες τίποτε ? Α: ρε Πουατιέ που σου χρειάζεται !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ, πολυ χαιρομαι!!!

    Μια ωραια ιστορια παιρνει σαρκα και οστα απο τη πενα σου καλε μου Χριστόφορε!!!!!

    Για αλλη μια φορά....χαμογελάω και περιμένω τη στιγμη που σιγουρα θα ανατριχιασω!

    φιλια πολλααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τζένη ε; είδες που σου έλεγα για τις γυναίκες με 5 γράμματα; δεν είναι τυχαίο. Πάντως το κείμενο πολύ καλό Χριστόφορε, είναι από αυτα τα κείμενα που δεν σ αφήνουν να τα αφήσεις. Έφτιαξες τέλεια έναν ρεαλιστικό χαρακτήρα, τον δικηγοράκο, και μια ιστορία δυνατή. Αυτό που παρατήρησα είναι ότι έκανες μια καινοτομία για τα δικα σου δεδομένα, πρώτη φορά χρησιμοποιείς ολόκληρες βρισιές, μ αρέσει! Καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΠΡΟΣΕΞΕ!!!!ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΣΟΥ ΛΕΩ
    ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σε μια βασίλισσα δεν αρμόζουν οι βρισιές! Ούτε προσθέτουν στο γραπτό.
    Αλλά το αντιπαρέρχομαι, καθώς είναι εξαίσια αφήγηση, είναι νευρικό στην πλοκή, ενδοσκοπικό, εξαιρετικό και αγωνιώδες ήδη από το πρώτο μέρος, και περιμένω τη συνέχεια.

    Καλό Ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο χαρακτήρας του δικηγόρου και η σχέση του με την Τζένη μου θυμίζει ένα ζευγάρι γνωστό μου, μεγάλο σε ηλικία πια.. περιμένω να δω πώς θα εξελιχθεί η ιστορία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον!!!
    Καλή σου νύχτα Χριστόφορε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Περιμένω με ενδιαφέρον την εξέλιξη.
    Η ψυχοσύνθεση του Δικηγόρου δομείται αριστοτεχνικά.Το ίδιο έξοχα αποδίδεται και η εσωτερικότητα των σκέψεων και συναισθημάτων της νεαρής κυρίας.
    Αναρωτιέμαι, εδώ πως θα συνταιριάξεις, τον απόλυτο ρεαλισμό της απεικόνησης του επαρχιακού μικρόκοσμου, με το ρομαντικό στίγμα που συνήθως αφήνεις στα διηγήματά σου.
    Καλησπέρα Χριστόφορε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φρόντισε ν'αποδώσεις την θεία τιμωρία εκεί που πρέπει..!
    Ανεξάντλητος είσαι πάντως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μια πολύ ενδιαφέρουσα κοινωνική ιστορία, διαχρονικής (δυστυχώς) ισχύος, δοσμένη με τον γνωστό, πολύ παραστατικό τρόπο του Χριστόφορου!
    Χριστόφορε, δεν γράφεις απλώς. Σκηνοθετείς κιόλας! Εγώ τουλάχιστον, διαβάζοντάς σε νιώθω σαν να παρακολουθώ ταινία: μία-μία οι σκηνές ξετυλίγονται μπρος μου, βλέπω καθαρά τις όψεις των ανθρώπων, το ύφος τους, τη στάση τους.. Η θλιβερότητα και η παρακμή των ηρώων σου εδώ, ζωγραφίζονται πολύ καθαρά!!
    Το επόμενο που περιμένω τώρα από σένα – και δεν θα με ξαφνιάσει καθόλου – είναι να δω και ζωγραφικά σου έργα! Γιατί, μη μου πείς ότι δεν έχεις επιχειρήσει ποτέ να σκιτσάρεις κάτι;...
    Εύχομαι μια πολύ καλή και ηλιόλουστη Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλέ μου φίλε Χριστόφορε,
    Θερμά συγχαρητήρια για την συγγραφική σου δεινότητα !!!
    Η αφήγηση σου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μου έως το τέλος και βέβαια ανυπομονώ για την συνέχεια...
    Για τον "δικηγοράκο" δεν ένιωσα καμία συμπάθεια, γιατί μόνο άντρα δεν μου θυμίζει...
    Κι αν τον "σκοτώσεις" καρφί δεν θα μου καεί...
    Σου εύχομαι να έχεις μια όμορφη Κυριακή !
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @GipΓιώργο άσε τα γλειψίματα και κάτσε να δουλέψεις. Ξέρεις ότι έγραψες ένα εξαιρετικό κείμενο, ίσως το καλύτερό σου. Βρες λοιπόν τι είναι αυτό που σε ώθησε και σε ενέπνευσε. Αξίζει τον κόπο.


    @Coula
    Καλό μου κορίτσι η χειρονομία σου να δώσεις τον χώρο σου σε ένα άξιο πλάσμα που έχει πολλά να πει με τόσο όμορφο τρόπο είναι συγκινητική και αξιέπαινη. Είσαι χρυσή ψυχή. Είμαι χαρούμενος που σε βλέπω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @aougaros
    Πάλι τα πέντε γράμματα ε; χα χα χα Πράγματι δεν είναι τυχαίο λοιπόν!!!
    Σου αρέσει που αφήνω τις βρισιές ολόκληρες ε; Ξέρεις φίλε μου ότι μου έιναι δύσκολο γιατί εγώ ποτέ δεν βρίζω; Όχι γιατί είμαι τίποτα θρησκόληπτος ή καλοαναθρεμμένος ή κάτι άλλο, αλλά δεν ξέρω ούτε κι εγώ. Το πολύ πολύ να διαολοστείλω κάποιον.
    Χαίρομαι που βρίσκεις ενδιαφέρουσα την ιστορία φίλε μου. Μάλλον σύντομη θα είναι. Καλή σου Κυριακή


    @@ElenaG Τί έγινε Ελενα; Τον ερωτευτήκαμε τον δικηγοράκο; Ή τον λυπούμαστε; Ε; Και με κεφαλαία η εντολή ε; χα χα χα . Θα δω όμως τι μπορώ να κάνω για σένα. Αλλά θα ζητήσω ανταλλάγματα τα οποία θα σκεφτώ χα χα χα. Καλό σου απόγευμα και ευχαριστώ πολύ. Ο καιρός; θα είναι όμορφα τώρα εκεί ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ΡεγγίναΒασίλισσά μου με τον λαουτζίκο τον ανάγωγο που έμπλεξα τι να κάνω; Αλλά τουλάχιστον αφού το χειρόγραφο γλύτωσε την πυρά πάλι καλά. Και μάλιστα φαίνεται ότι η Μεγαλειότης σου το βρίσκει ενδιαφέρον. Είναι τιμή μου Κυρία!!! Θα βάλω τα δυνατά μου πάντως.


    @Margo
    Νομίζω ότι τετοιες σχέσεις ίσως βρει κανείς αν κοιτάξει καλά γύρω του. Χαίρομαι ειλικρινά που σε βλέπω και ελπίζω να ανταποκριθώ στο ενδιαφέρον σου. Καλή σου απόγευμα Μάργκο και ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @Sταυρούλα
    Ο χαρακτήρας του δικηγόρου βασίζεται σε πρόσωπο υπαρκτό. Η κυρία επίσης αλλά είναι σύζυγος άλλου ατόμου. Έκανα δίγαμους έναν άνδρα και μια γυναίκα άγνωστους μεταξύ τους χα χα χα. Μου αρέσει το ερώτημά σου και όχι μόνο αυτό αλλά μου αρέσει που πάντα μου δημιουργείς και μια πρόκληση και οι προκλήσεις μου αρέσουν. Σου έχω πει χιλιάδες (υπερβολικός λίγο ε;) φορές ότι κάθε σου φράση είναι και αιτία ή και αφορμή ιδέας ή αλλαγής πορείας προς το καλύτερο. Μου είσαι πολύτιμη. Ελπίζω να μην μου ζητήσεις ποσοστά πάνω από 70% κάποτε ε; χα χα χα Καλό σου απόγευμα Σταυρούλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @Kariatida
    Και τι είμαι δηλαδή εγώ; Θεός είμαι; Πως θα το φροντίσω αυτό; Εσύ η Καρυάτις έχεις πάρε δώσε τόσους αιώνες με τα θεία. Δώσε μου μια ιδέα. Τι να κάνω δηλαδή. Στείλε μου μια κουκουβάγια το βράδυ να μου ψιθυρίσει ή το Μαμούνι. Ή έλα εσύ με την μορφή χρυσής βροχής (αυτά βέβαια τα έκανε ο μεγάλος) αλλά κάτι θα βρεις. Πάντως θα προσπαθήσω να αποδώσω τα του Δικηγόρου τω Δικηγόρω!!
    Ευχαριστώ που ήλθες.




    @nameliart
    Α κοριτσάκι μου!!! Δεν είμαι ικανός ούτε ένα στρογγυλό πρόσωπο με δυο μάτια, μύτη και στόμα να ζωγραφίσω στα εγγόνια μου. Με αυτά που τους κάνω τρομάζω κι εγώ ο ίδιος. Είμαι ΤΕΛΕΙΩΣ ανίκανος να αποδώσω κάτι σε εικόνα. Ας μη μιλήσουμε δε για τον γραφικό μου χαρακτήρα. Αν με πάρεις τηλέφωνο και μου ζητήσεις να σημειώσω κάτι μετά τρέχω στην Μαρία την φαρμακοποιό δίπλα φωνάζοντας: "τι γράφω εδώ;". Άστα. Ευτυχώς που υπάρχουν τα πληκτρολόγια.
    Τους ανθρώπους που παρουσιάζω εδώ τους έχω γνωρίσει κατά καιρούς. Πολύ χαίρομαι γι αυτό που λες σε ότι αφορά τις σκηνές. Είσαι ζωγράφος και τούτα σου τα λόγια έχουν αξία. Ευχαριστώ πολύ και μη ξεχνάς το κοριτσάκι με τα πινέλα να μου φιλάς έτσι; Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @magda
    Μάγδα μου! Κι όμως ξέρεις πόσοι τέτοιοι "δικηγοράκοι" υπάρχουν γύρω μας; Εγώ έτυχε να γνωρίσω κάποτε έναν. Δεν ήταν βέβαια δικηγόρος. Όμως τέτοιες αρρωστημένες σχέσεις υπάρχουν δεν είναι; Για σκέψου πόσες γυναίκες κακοποιούνται άγρια στο σπίτι τους από τους συζύγους τους αλλά δεν θέλουν, δεν μπορούν να τους αφήσουν; Και όχι για οικονομικούς λόγους.
    Τώρα βέβαια εσύ τον αντιπαθείς και δε σε νοιάζει κι αν τον "σκοτώσω" ....για να δούμε λοιπόν.
    Σε ευχαριστώ Μάγδα μου και σου εύχομαι κι εσένα ένα όμορφο απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μ'αρέσει!
    Γράφεις πολύ ζωντανά οι εικόνες σου ζωντανεύουν στα μάτια μου!
    Και οι χαρακτήρες δοσμένοι με τόσες λεπτομέρειες!
    Μην τον αφήσεις νεκρό με την χαρά στο χέρι:((

    Τα θαλασσινά μου με λουκουμόσκονη:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. άτιμες γυναίκες, θα μας πεθάνουν...και ο φουκαράς ούτε που πρόλαβε να τα χαρεί...
    μ'αρέσει που μπορώ και φωτογραφίζω εύκολα τους ήρωές σου..για άλλη μια φορα λεπτομερής περιγραφές..

    καλό υπόλοιπο μέρας φίλε μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ε τι να πω για τις διηγήσεις σου αφού είναι παροιμιώδεις;
    Πάντως μ' αρέσει ο τρόπος που γράφεις, ειλικρινά πολύ, και ακόμη η εφευρετικότητά σου όσον αφορά τα θέματα.
    Ελπίζω να μην μου το βγάλεις θρίλερ αυτή την φορά!
    Α να δω πως θα το ολοκληρώσεις σε άλλο ένα επεισόδιο και μάλιστα έστι όπως ξεδίπλωσες το πρώτο.
    Μένω με την αγωνία μου.
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @zoyzoy
    Επιμένω να τα δοκιμάσω! Παως θα γίνει αυτό; Η λουκομόσκονη θα είναι πάνω ή θα την πάρει ο αέρας;
    Τελικά θα δω τι θα κάνω με τον τύπο.
    Τα δικά μου με τζίντζερ! Να δούμε τώρα πως θα με αντιμετωπίσεις χα χα χα



    @IliokamenosΓι αυτά τα πλάσματα τα κάνουμε όλα. Πολέμους, πλούτη, κοιλιές, κλπ.
    Ευχαριστώ φίλε μου που ήλθες. Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @ΣΤΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
    Αν δεν καταφέρω να το τελειώσω στο επεισόδιο λες να έχω συνέπειες; Θα πληρώσω κανένα πρόστιμο;
    Θρίλερ ε; Δε θέλεις ε; Δεν είχα σκοπό αλλά για να σου πάω κόντρα θα κάτσω να σκεφτώ πως θα το κάνω θρίλερ για να μάθεις να με νευριάζεις εκεί στα λημέρια σου!! χα χα χα Καληνύχτα Στρατή. Πως πάει η δουλειά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. για ένα κομμάτι χαρτί, μπορούν πολλά να γίνουν…
    όμορφα γραμμένη, με αγάπη φροντισμένη η κάθε σου λέξη…

    η ιστορία αρχίζει και εξελίσσεται με τέτοιο τρόπο, που σε βάζει «μέσα»… να παίρνεις θέσεις ή αποστάσεις από πράγματα και καταστάσεις.
    και για να στο αποδείξω: θα ήθελα τούτο το πανάκριβο χαρτάκι, να γίνει η αφορμή για την ψυχική ελευθερία του δικηγόρου μας. και το ατύχημα να γίνει ο δρόμος που θα ακολουθήσει την απαρχή των ανατρεπτικών εξελίξεων…

    ωχ… σιγά! πήρα φόρα! στο τέλος θα το… γράψω εγώ! αν και η τέχνη σου, Χριστόφορε, δεν κλέβεται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. :))))
    εξαιρετικό!

    ...ες αύριο τα σπουδαία...!!!!

    φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Χριστόφορε για μια ακόμα φορά κατάφερες με τον μοναδικά περιγραφικό σου λόγο να με κάνεις να νιώσω πως μπαίνω στο πετσί των πρωταγωνιστών της ιστορίας σου και ζω κι εγώ μαζί τους την καθημερινότητά τους...μα πώς καταφέρνεις και το κάνεις αυτό? κι ένιωσα ξαφνικά πως τούτη η ιστορία είναι αληθινή, κι απαύγασμα της ίδιας της ζωής μας...πόσοι και πόσοι δεν στηρίζουν τα όνειρα και τις ελπίδες σε ένα μικρό μαγικό κομμάτι χαρτί που έχει την ικανότητα να ανοίγει πύλες της ζωής και της φαντασίας?!!...και πόσοι απρόοπτα κι από απροσεξία δε χάνουν απροσδόκητα όσα φαντάζονται από μια ανατροπή της ζωής και της τύχης?!!...κι είμαι σίγουρη πως κι αυτή τη φορά θα καταφέρεις με τον δικό σου μοναδικό τρόπο να μας ξαφνιάσεις με τις ανατροπές που τόσο ξεχωριστά ξέρεις να δημιουργείς σε κάθε σου υπέροχη ιστορία γραμμένη από την χρυσή πένα της δημιουργικής σου φαντασίας και σκέψης που κρατάς στα χέρια σου...φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ
    χα χα χα χα. Θα κάνω γκάλοπ για να δω τελικά πως θα προχωρήσω χα χα χα!!! Πάντως είσαι πονηρούλα!!!
    Δε λέω παραπάνω παρα μόνο που χαίρομαι ιδιαίτερα που σε βλέπω και εδώ. Καλό σου απόγευμα και ελπίζω κάτω από του φως του Λύχνου να γράψεις κάτι όμορφο και πάλι.


    @Δήμητρα
    Το λακωνίζειν εστεί φιλοσοφείν λέγανε οι αρχαίοι σου πρόγονοι. Για τους δικούς μου δεν ξέρω γιατί δεν ξέρω ποιοί ήταν......Φιλιά σε όλους σας εκεί, όχι ες αύριον αλλά νυν!!!!


    @oneiremata Η λέξη "ευχαριστώ" για τα όσα έγραψες δεν λέει απολύτως τίποτα γιατί δεν είναι αρκετή να αντικατοπτρίσει τα συναισθήματά μου.
    Το μόνο ίσως που θα μπορούσα να κάνω είναι να βάλω τα δυνατά μου για να σε δικαιώσω γιατί τα όσα μου γράφεις ως κινητήριος δύναμη λειτουργούν. Είμαι υπόχρεος, συγκινημένος και σου εύχομαι όλοψυχα καλη εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Tι θα γίνει?
    Κανένα σωστό Ανθρωπο δεν θα δούμε
    στην ιστορία σου,μόνο τον έκφυλο Δήμαρχο,την πουτανίτσα Τζένη,και
    τον μάπα Δικηγόρο.
    Η μήπως δεν υπάρχουν σωστοί?
    Χα, χα...
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ο δήμαρχος, σε Μπερλουσκόνι μου φέρνει......
    Πολύ καλό!!!!! Περιμένω τη συνέχεια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Α ρε Χριστόφορε.... Τι ζημιά μας ετοιμάζεις πάλι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Υπάρχουν πολλές γυναίκες σαν την Τζένη και πολλά αγόρια σαν τον «Λαπά» όμως δεν είναι πάντα έτσι υπαρχουν και εξαιρέσεις !!!

    Υπάρχει και άλλη φάση να την «πατήσεις» μια φορά και μετα να σου γίνει μάθημα και να μην ξανακάνεις τα ίδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Αργώ λιγάκι ...αλλά δε χάνω κομμάτι, τα διαβαζω αναδρομικά!

    Εξαιρετικό!
    Εξαιρετικό !
    Εξαιρετικό!

    Αλλά μη μας τον πεθανεις! Και ξύπνα τον, δεν αξίζει σε κανέναν τέτοια συμπεριφορά.. αλλά θα μου πεις όταν σκύβουμε να μας πατήσουν δεν υπάρχει γυρισμός!

    Περιμένω με αγωνία!

    Την αγάπη μας και τα φιλιά μας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @Frezia
    Αν όλοι οι άνθρωποι ήμασταν σωστοί δεν είχαν βέβαια γεννηθεί ούτε τα καν τα παραμύθια. Για χάρη σου όμως ίσως σκεφτώ να γράψω έναν βίο Αγίου να τον ευχαριστηθείς χα χα χα
    Καλό βράδυ Φρέζια μου.


    @stavroulazerva
    Μπερλουσκόνι ε; Λες να του βάλω περούκα ή να του βάψω τα μαλλιά λίγο κομοδινί; Να σαι καλά κορίτσι μου. Θα τα ξαναπούμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @Γιώργος
    Εγώ ρε Γιώργο; Ζημιά εγώ; Που βλέπω μυρμήγκι στο δρόμο και σταματάω την κυκλοφορία στο Χαλάνδρι; Με αδικείς κατάφωρα. Θα σου κάνω αγωγή! Θα σου ζητήσω τουλάχιστον μερικά εκατομμύρια ευρώ για ..... θα βρω την κατηγορία. Χα χα χα . Γεια σου φίλε μου


    @ASSOS
    Αληθινός Άσσος στις επισημάνσεις σου. Συμφωνώ απολύτως. Ετσι είναι και έχω πολλά παραδείγματα γύρω μου.
    Καλό σου βράδυ Άσσε των Άσσων!!


    @Καπετάνισσα
    Αν τον πεθάνω από τώρα τέρμα η ιστορία. Φινίτα λα μούζικα, ε πασάτα λα φέστα!
    Εμένα δεν με πειράζει αν αργείς ή όχι. Στον Καπετάνιο να μην τα κάνεις αυτά γιατί τον βλέπω πολύ ΣΚΛΗΡΟ, ΆΤΕΓΚΤΟ, ΑΝΥΠΟΧΏΡΗΤΟ, ΑΔΙΣΤΑΚΤΟ, ΑΔΥΣΩΠΗΤΟ τύπο. Το κατάλαβα από τα ποιήματά του. χα χα χα
    Καλό βράδυ φίλη μου Καπετάνισσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. A,πα,πα...Να μου λείπει!
    Δες είμαι καμιά Θεούσα!
    Καλή σου νύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Πολύ ωραίο πραγματικά.
    Κρίμα που το τελειώνεις σε δυο συνέχειες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Χριστόφορε,

    "το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν" ε???

    οk. θα το σημειώσω για την επόμενη φορά που θα με πιάσει κρίση παρλαπίπας!!!

    χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. @ΜΑΓΟΣ Εσύ φταίς με παρέσυρες μα τα μάγια σου.



    @Frezia Όταν λέω Βίο Αγίου εννοούσα εμένα τον άγιο και αμόλυντο Αφρικανό. Γιατί μου το αρνείσαι; χα χα χα Μη θυμώνειιιιις
    Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. @IonnKorr
    Πολύ χαίρομαι που σε ξαναβλέπω φίλε μου!!!


    @Δήμητρα
    Στην δική σου περίπτωση: «Το παρλαπιπίζειν εστί μεγαλουργείν και τέρπειν!!!! Μαϊμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Μ'αυτά και μ'άλλα, το γκλουόνιο Α μου το κόλλησε το "μαϊμού". Και πιάνω όλο και περισσότερο τον εαυτό μου να ορέγεται τις μπανάνες!!!!!!!

    :))))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Πάω τώρα να επιδοθώ στο ευγενές άθλημα του παρλαπιπίζειν!!!

    χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. @Δήμητρα
    Σαν γιατρός που είμαι λέω πως αυτό με τις μπανάνες να το προσέξεις.
    Σε ότι δε αφορά το πάρλα πιπί ζείν καλώς. Να γίνεται όμως με προσοχή και όχι κατά την διάρκειαν κατανάλωσης μπανανών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Και'γω έτρεξα να σου δροσίσω τα καυτερά από τζίντζερ(μπισκότα):))
    Με θαλασσινά

    Καλημέρα να'χεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Ο Δημήτριος, ο Δημήτριος!!! Ξαναγύρισε και χτύπησε...χαχαχαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή