Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

ΕΓΩ Ο ΔΟΝ ΣΚΙΩΤΗΣ

     Έχω μια κακή συνήθεια σαν όλους τους κοινούς ανθρώπους. 
Η αντιμετώπιση όμως αυτής της κακής συνήθειας από μένα δεν μπορώ να πω ότι με κατατάσσει στους κοινούς ανθρώπους. 
Όλοι οι συγγενείς μου, οι φίλοι μου, οι απλοί γνωστοί, οι συνεργάτες, όλοι τέλος πάντων δεν ασχολούνται καν στο πως θα χειριστούν το θέμα αυτό. 
      Δεν υπάρχει λόγος να μακρηγορώ γιατί θα δύσει ο ήλιος σε λίγο οπότε η αιτία του εκνευρισμού μου θα εκλείψει - σε σημαντικό βαθμό- και θα σβήσει η ορμή που έχω να τα καταγράψω, μαζί με τον ήλιο που φεύγει και δεν ξέρω αν θα ξανάχω την ευκαιρία.
   Κοιτάξτε, εγώ το πρωί- πρωί μόλις ξυπνάω έχω το συνήθειο χειμώνα- καλοκαίρι να βγαίνω στο μπαλκόνι μου. Μου αρέσει να βλέπω τον ουρανό σε όποια κατάσταση και να βρίσκεται. Υπάρχει και ένας τεράστιος ευκάλυπτος απέναντι στο άκτιστο -ευτυχώς- οικόπεδο και τρελαίνομαι να βλέπω τα κλαδιά του να λικνίζονται στο απαλό πρωινό αεράκι. 
 Θα μου πείτε: «Μα με την τσίμπλα στο μάτι;» 
Μάλιστα με την τσίμπλα στο μάτι! Γιατί;
Μα που είναι το πρόβλημα θα πείτε! Σωστή ερώτηση και απαντώ αμέσως!
    Το πρόβλημα είναι εκείνος ή.... μάλλον εκείνη -το φύλο είναι θέμα διατύπωσης- 
εκείνη λοιπόν έχει την μανία κάθε φορά που θα ξεμυτίσω στο μπαλκόνι για να απολαύσω το πρωινό, τσουπ, έρχεται και ξαπλώνει στο δάπεδο ακουμπώντας τα απαίσια κατάμαυρα πόδια της στα δικά μου. Από κείνη την στιγμή και πέρα όπως και να σταθώ εκεί έξω, όπως και να στρίψω όπου να και πάω,  αυτή εκεί ξαπλωμένη λεπτή σαν μαύρο τσιγαρόχαρτο, στο μάρμαρο του μπαλκονιού, με ακολουθεί στην κυριολεξία κατά πόδας. Αφού κάνω μερικές μανούβρες, όπως πηδήματα μπρος - πίσω, τρεξίματα σαν κυνηγημένος στο ίδιο μου το μπαλκόνι, μετακίνηση γλαστρών από δω κι από κει για να την αποφύγω, τίποτα. Εκείνη αθόρυβα μεν αλλά με εκπληκτική ταχύτητα βρίσκεται στο πάτωμα με τις πατούσες της ενωμένες με τις δικές μου. Αρχίζω τις χειρονομίες κάνοντας και "ξουτ ξουτ". Εκείνη μιμείται τις χειρονομίες μου με τα κατάμαυρα της χέρια, αλλά ευτυχώς τουλάχιστον... "ξουτ ξούτ" δεν κάνει ή εγώ δεν ακούω. 
    Όταν πια δω από την διπλανή πολυκατοικία και αρχίσουν να μαζεύονται οι γειτόνοι στα μπαλκόνια τους να με παρακολουθούν - και αυτό γίνεται κάθε πρωί- τότε πια αποφασίζω να την παρατήσω εκεί έξω και να μπω μέσα. 
Και τότε είναι που με πιάνει η κατάθλιψη! Δεν έχω όρεξη να πάω ούτε στο μπάνιο να πλυθώ. Ούτε να βάλω να γίνεται ο καφές. Δεν μου κάνει κέφι. Όμως πρέπει, αφού έτσι κι αλλιώς θα πάω στο γραφείο. Και αντί να χαίρομαι που έχω ακόμη την δουλειά μου την ώρα που τόσοι και τόσοι εδώ στην γειτονιά έχουν μείνει άνεργοι εγώ κάθομαι και κλαίγομαι για ....
Δε βαριέσαι! 
    Πηγαίνω στο μπάνιο. Δεν ανάβω το φως γιατί αμέσως εκείνη έρχεται και εκεί μέσα. Όχι βέβαια τόσο μαύρη όσο έξω, αλλά πάντως είναι πάλι εκεί. 
Κοιτιέμαι στον καθρέφτη. Η μούρη  μου είναι ακόμη πρησμένη από τον ύπνο και νομίζω ότι είναι λίγο αναψοκοκκινισμένη από την μάχη που έδινα λίγο πριν με την... σκιά (ή ίσκιο) μου εκεί έξω στο μπαλκόνι προς τέρψη των γειτόνων. Μα δε πάνε στο διάολο λέω εγώ.
    Βγάζω την γλώσσα μου στον καθρέφτη χωρίς καμιά πρόθεση να φανώ αγενής, απλώς ήθελα να δω αν είναι άσπρη γιατί νιώθω και το στομάχι μου να με ενοχλεί κάπως, ύστερα ρίχνω λίγο κρύο νερό στο πρόσωπό μου και σκουπίζομαι. Χτενίζω με μια βούρτσα τα λιγοστά μαλλιά μου και πηγαίνω στην κουζίνα να φτιάξω λίγο καφέ. 
Η ηλιόλουστη κουζίνα μου, αντί να είναι το καμάρι μου και να την χαίρομαι, μου σπάει τα νεύρα γιατί εκεί μέσα αυτή η καταραμένη σκιά μου, ζει ζωηρή - ζωηρή από το φως του ήλιου που μπαίνει από την τζαμόπορτα! Και το κακό είναι ότι το εξωτερικό παντζούρι είναι χαλασμένο, έχει μαγκώσει κάπου - δεν κλείνει- και που λεφτά τώρα για μαστόρους με το μισό μισθό κομμένο. Να πιάνανε τουλάχιστον τα δικά μου χέρια, θα μπορούσα να το ξεμαγκώσω. Αλλά όσες φορές προσπάθησα το έκανα χειρότερα. 
     Φτιάχνω τον καφέ μου στα γρήγορα προσπαθώντας μάταια να μη μπερδεύεται η κακάσχημη, κατάμαυρη, σκιά μου στα πόδια μου. Εκείνο δε που με εκνευρίζει περισσότερο είναι όταν καταφέρνει και σκαρφαλώνει στο τραπέζι της κουζίνας ή στο πάγκο που είναι η καφετιέρα και βλέπω το κεφάλι της να με ακολουθεί παντού. Είναι όμως εντυπωσιακό με πόση ευλυγισία διπλώνεται ή σπάει σε διάφορα επίπεδα ανάλογα με την επιφάνεια που καταλαμβάνει. Εγώ δηλαδή γιατί δεν μπορώ να κάνω όλα αυτά τα τσαλίμια, χωρίς να με πιάσει το λουμπάγκο μου, η ισχιαλγία, η τενοντίτις, και όλα τα εις -ίτις μου; 
    Πάω στο σαλόνι  με το φλιτζάνι του καφέ στο χέρι όπου τα πρωινά έχω κλειστά τα εξωτερικά παντζούρια κάθομαι στη συνηθισμένη μου θέση και ανάβω την τηλεόραση. 
    «Η αξιωματική αντιπολίτευση θα ανακοινώσει τα μέλη της σκιώδους κυβέρνησης!» ακούω.
Μπα που να πάρει η ευχή! Σκιώδους! Κλείνω την τηλεόραση πατώντας με μανία το πλήκτρο στο τηλεκοντρόλ  και παίρνω το ραδιοφωνάκι μου. 
    «Το Σαββατοκύριακο η θερμοκρασία στην περιοχή της Αττικής θα ξεπεράσει τους 38 βαθμούς υπό σκιάν.»
«Ε! Αει στο διάολο με τις σκιές και τις σκιώδεις κυβερνήσεις σας πια!»  φωνάζω και πετάω το ραδιόφωνο στο καναπέ απέναντι. Ρουφάω τον καφέ μου που μου  καίει την γλώσσα και σηκώνομαι να πάω να πλυθώ και να ντυθώ. Το κακό είναι ότι στην εταιρεία χειμώνα - καλοκαίρι είμαστε υποχρεωμένοι να φοράμε σκούρα κουστούμια. Και μα την πίστη μου τα απεχθάνομαι τα σκούρα κουστούμια, γιατί μου θυμίζουν την διαβολεμένη σκιά μου.
    Ξέρω ότι το πραγματικό μου μαρτύριο μου θα αρχίσει από εδώ και πέρα, γιατί έχω πουλήσει το αμάξι και πάω με τα πόδια στο γραφείο. Δεν είναι μακριά και έτσι κάνω και το περπάτημα μου που είναι καλό για την καρδιά όπως λέει ο καρδιολόγος. 
Αν όμως ο κύριος καρδιολόγος μου, με έβλεπε πως πηγαίνω στο δρόμο προς το γραφείο μου  ίσως να έμπαινε κι αυτός στην παρέα όλων εκείνων που με βλέπουν τακτικά στο δρόμο τα πρωινά και στέκονται να με ...απολαύσουν. Ιδίως δε τα παιδιά που πάνε στο γειτονικό δημοτικό σχολείο που χωρίς ντροπή  καμία με δείχνουν σκάνε στα γέλια και φωνάζουν στους συνοδούς τους; «Μαμά ή μπαμπά  ή παππού, κοίτα τον κύριο τον πηδηχτούλη!»
Οι συνοδοί παριστάνοντας τους αυστηρούς τους κάνουν: «Σσσσσ! Ντροπή σου παλιόπαιδο!» Αλλά δεν καταφέρνουν να κρύψουν το χαμόγελό τους. Βέβαια δεν νομίζω ότι ξέρουν για ποιο λόγο συμπεριφέρομαι έτσι στον δρόμο. 
Ίσως να νομίζουν ότι κάνω ιδιόρρυθμες ασκήσεις. Δεν πιστεύω ότι αντιλαμβάνονται πως αποφεύγω τη σκιά μου σαν τον διάβολο το λιβάνι. Ελπίζω δηλαδή. 
    Τι θα έλεγε λοιπόν ο καρδιολόγος μου αν με έβλεπε κουστουμαρισμένο καλοκαιριάτικα να χοροπηδάω στο δρόμο, προσπαθώντας να ξεφύγω από την σκιά μου ή παλεύοντας να μην την πατήσω εκεί καταμεσής του δρόμου; Θα γελούσε ή θα με έστελνε με μπιλιετάκι σε συνάδελφό του με ντοκτορά στην ψυχιατρική;   
    Βέβαια αυτή η διαδρομή προς το γραφείο μου, με τόσο χοροπηδητό, με τόσα τζαρτζαρίσματα και ντρίπλες - ούτε ο Μέσι να ήμουνα- με τόσα ξαφνικά ντεμαράζ και τρέξιμο, τελικά ίσως να είναι ότι πρέπει για το καρδιαγγειακό μου  σύστημα. 
Για την δουλειά μου όμως δεν ξέρω πως είναι γιατί όταν φτάνω εκεί - ιδίως τώρα το καλοκαίρι είμαι μούσκεμα στον ιδρώτα και θέλω να πετάξω από πάνω μου το καταραμένο σκούρο σακάκι. Αλλά δεν γίνεται. Ο κανονισμός βλέπεις!
Τώρα μάλιστα με την κρίση έχουν κλείσει και τον κλιματισμό και κάνει φοβερή ζέστη. Με τους ανεμιστήρες που φέρανε δεν γίνεται τίποτα. 
    Όμως το θέμα δεν είναι τόσο η ζέστη ή το κρύο τον χειμώνα, αλλά η συμπεριφορά των άλλων συναδέλφων εκεί μέσα απέναντί μου. 
Η εταιρεία είναι από αυτές που λέμε "σύμβουλοι επιχειρήσεων" και απασχολεί εκτός από μένα δυο κοπέλες έναν νεαρό, και τον διευθυντή. Δηλαδή όλοι- όλοι πέντε νοματαίοι ήμαστε. Και όλοι μας άνδρες και γυναίκες με τα μαύρα μας κουστούμια. Πόσο με νευριάζουν αυτές οι αμερικανιές πια. Ούτε γραφείο κηδειών να ήμαστε!
    Οι σχέσεις μου βέβαια με τους άλλους δεν γίνεται να είναι ας πούμε στενές φιλικές ή ερωτικές με κάποια από τις συναδέλφους εκεί μέσα. Και είναι λογικό. Πως να κάνει παρέα κανείς με κάποιον που μέσα στο γραφείο, σε κείνο τον περιορισμένο χώρο, για να πάει από το φωτοτυπικό στο ψυγείο για νερό, ας πούμε κινείται χοροπηδώντας στις μύτες των ποδιών του σαν Νουρέγιεφ της κακιάς ώρας. Και όλα αυτά προσπαθώντας να μην πατήσει την σκιά του στην μοκέτα...
    Το δε αφεντικό χωρίς να σέβεται ούτε την διαφορά ηλικίας μας - του ρίχνω καμιά δεκαριά χρόνια-  με φωνάζει ..."Δον Σκιώτη". Έχουν μάλιστα πάρει θάρρος οι άλλες και ο μικρός και αυτές Δον Σκιώτη με ανεβάζουν, Δον Σκιώτη με κατεβάζουν. Εντάξει αυτό το Δον Σκιώτης δε με πειράζει και τόσο. Τι Δον Κιχώτης, τι Δον Σκιώτης. Και κείνος - ο Κιχώτης- ανεμόμυλους κυνηγούσε. Ε! Εγώ κυνηγάω σκιές!
    Κοιτάξτε μη νομίσετε ότι είμαι κανένας βλάκας. Κάθε άλλο μάλιστα. Άλλωστε εσείς θα το έχετε καταλάβει και από τον τρόπο που σας τα γράφω αυτά. Εντάξει μπορεί να έχετε τις αμφιβολίες σας. Το καταλαβαίνω. Αλλά εμένα δεν με πειράζουν οι σκιές γενικώς. Το ξέρω πως αφού υπάρχει φως θα υπάρχουν και σκιές. Ούτε οι σκιές των άλλων με ενοχλούν, ούτε των δέντρων, των σπιτιών, των αυτοκινήτων, των πουλιών, και ότι άλλο φανταστείτε. 
Εμένα με ενοχλεί, ή μάλλον δεν δέχομαι εγώ να έχω σκιά! Το καταλαβαίνετε αυτό; Είναι απλό; 
Ξέρω, θα μου πείτε ότι είναι παράλογο! Ίσως να έχετε δίκιο. Κι εγώ στη θέση σας έτσι θα έβλεπα. Παράλογο, τρελό, παρανοϊκό, σχιζοφρενικό!
    Βέβαια κανονικά δεν θα πρέπει να σας εξηγήσω, γιατί θα έχω συνέπειες για τις οποίες δεν ξέρω πόσο σοβαρές μπορεί να είναι. 
Όμως δεν μπορεί για όσο καιρό θα είμαι εδώ τριγύρω, να συνεχίσω να γίνομαι ρεζίλι στη γειτονιά μου, στους δρόμους από τα σχολιαρόπαιδα, στο γραφείο μου και όπου αλλού βρεθώ μόνο και μόνο επειδή προσπαθώ να αποφύγω τη σκιά μου!
    Το ξέρω ότι είναι γνωστό τοις πάσι, που λένε πως οτιδήποτε βρίσκεται στην επιφάνεια της Γης, στο σύμπαν, εκεί έξω, παντού δηλαδή όπου υπάρχει φως, υπάρχει και σκιά. Σύμφωνοι. Έτσι είναι! Πολύ σωστά και απλά! 
Το άλλο όμως το σκεφτήκατε; Αν κάτι δεν βρίσκεται στην επιφάνεια της Γης αλλά στα σπλάχνα της μέσα, έχει σκιά; Έχει; Απαντήστε μου!  Βλέπω κουνάτε αρνητικά το κεφάλι. Δεν έχει λοιπόν ε; Σωστά; Σωστά! 
Άρα όσα έγραψα παραπάνω δεν είναι ούτε βλακείες, ούτε παραλογισμοί, ούτε ιδιοτροπίες, ούτε "Δον Σκιωτισμοί" ούτε τίποτα!
Και ξέρετε γιατί; 
Γιατί εγώ, δεν βρίσκομαι στην επιφάνεια της Γης!
Ακριβώς! Μόλις πριν από σαράντα μέρες με κατέβασαν κάτω από την επιφάνεια της Γης ανάμεσα σε λουλούδια και ψαλμωδίες!
 Πως βρίσκομαι τώρα εδώ και μάλιστα με σκιά δική μου και τι στο καλό κάνω;
Ένας Θεός μόνο μπορεί να το ξέρει!  Ίσως μάλιστα ούτε καν αυτός!

Καλές κι ασκίαστες μέρες ή νύχτες να έχετε.
Εγώ....
  







61 σχόλια:

  1. Και μέσα στη Γη κι έξω από αυτή, στο σπίτι, στη γειτονιά, στο γραφείο! Χριστόφορε προσπαθώ να πιαστώ από κάπου για να κατανοήσω τη σκέψη σου πίσω από το Δον Σκιώτη, κι αν εξαιρέσεις τις αναφορές σου στη σκιώδη κυβέρνηση, δεν μπορώ να καταλήξω κάπου... Έχει και ζέστα σήμερα και το μυαλό μου υπολειτουργεί! Ελπίζω η αλυσίδα των σχολίων που θα ακολουθήσει να με διαφωτίσει, χα, χα, χα...

    Εξαιρετική η περιγραφή σου.

    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το κατατάσσω στην πρόσφατη σειρά των λίγο ή πολύ μονολόγων που γράφεις.

    Ειναι πνευματώδεις, καλογραμμένοι, έχουν ενδιαφέρον γιατί το τέλος καμια φορά σε ξαφνιάζει, αλλά εγώ προσωπικά, προτιμώ σε σένα το άλλο σου στυλ, το αφηγητικό.

    Ότι έγραψες για την Αιθιοπία και την παιδική σου ηλικία είναι αξεπέραστο. Και το σταμάτησες για λίγο είπες, ελπίζω να επανέλθεις στη συνέχεια της ιστορίας που μας έλεγες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ψυχολογικό θρίλερ, ο "πόλεμος" με τη σκιά σου...
    επάνω στη γη εκείνη, κάτω από τη γη εσύ... τι ευφάνταστο!
    κάθε φορά που γράφεις, Άρχοντά μου, όλο και πιο απρόβλεπτος γίνεσαι!
    κάθε φορά το ίδιο και περισσότερο σ' απολαμβάνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Aαααα όλα κι όλα. Εγώ την αγαπάω μη σου πω δηλαδή ότι την θαυμάζω ή και τη ζηλεύω ακόμα. Πρώτα απ'όλα γιατί είναι και πιό ψηλή και πιό λεπτή και πιό ηλιομαυρισμένη από μένα.

    Επειτα τι σου κάνει η καημενούλα? Να πω ότι είναι μιά κουτσομπόλα Σκιά που δεν σ'αφήνει σ'ησυχία? Μιά χαρά σιωπηλή σ'ακολουθεί.

    Θα έλεγα να την προσέχεις σαν τα μάτια σου γιατί τα προβλήματα αρχίζουν όταν δεν θα υπάρχει πουθενά γύρω σου.

    Γίνε φίλος μαζί της. Πιάσε της την κουβέντα. Δεν ξέρεις τι καλοπροαίρετα και κυρίως τι ΠΙΣΤΑ άτομα ειναι οι σκιές.

    Και μιά που βρέθηκα εδώ θα συμφωνήσω με τον GiP. Πάντως ότι σε κρατάει μακρυά από περιγραφές σκηνών τρόμου, εγώ το εκτιμώ.

    Καλή μας μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μου θύμισες τις παλιές καλές εποχές, που έγραφες από την άγνωστη διάσταση :)

    "Το ξόρκισμα της σκιάς", θα το έλεγα. Τώρα που την αποκάλυψες την αποδυνάμωσες.

    Επίσης μπορείς να το πεις και με Λούκι Λούκ όρους: "ήταν πιο γρήγορος κι απ΄τη σκιά του", φεριπήν :)

    Στη αρχή νόμισα σε κάποια μαύρη γάτα αναφερόσουν.

    Όπως και να 'χει το απόλαυσα.

    Χαιρετισμούς σε σένα και τη σκιά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γεια σου Χριστόφορε.
    Λοιπόν ο ήρωάς σου, μου θύμισε τον κύριο Ιλό του Ζακ Τατί.
    Ψηλόλιγνος με καπέλο, ευγενής. Φοράει πάντα γκαμπαρντίνα, κρατάει πίπα που ποτέ δεν ανάβει, κρατάει ομπρέλα αν και στις ταινίες του Τατί δεν βρέχει ποτέ.
    Είναι πάντα έκπληκτος κοιτάει τριγύρω του σαν κάτι να ψάχνει, σκοντάφτει διαρκώς, γλιστράει, γυρίζει γύρω από τον εαυτό του σαν κάτι να προσπαθεί να πιάσει ή να αποφύγει, χάνει την ισορροπία του, και με όλες αυτές τις κινήσεις δεν μοιάζει να περπατάει, περισσότερο είναι σαν να χορεύει στους δρόμους.
    Ο κύριος Ιλό απετέλεσε μια εκπληκτική σουρεαλιστική θα λέγαμε φιγούρα στην 7η τέχνη .
    Μια τέτοια εικόνα μου έφερε στο μυαλό η περιγραφή σου.
    Αν δεν έχεις δει ταινία του Ζακ Τατί θα στην συνιστούσα ανεπιφύλακτα.
    Θα δεις τον Δον Σκιώτη σου να ζωντανεύει.
    Αλλά το θρίλερ δεν μπόρεσες και πάλι να το αποφύγεις.
    Τώρα αν κάποιος θα ήθελε να το δει όλο το εγχείρημα σαν αλληγορική παραβολή....
    Και την σκιά τους βλέπω βαριά επάνω μας Χριστόφορε και τον τάφο τους οραματίζομαι.
    Μόνο που χρειάζεται η βοήθεια όλων. Αυτός ο τάφος δεν ανοίγει εύκολα, χρειάζεται πολλά χέρια.
    Βλέπεις είναι και πολλοί ανάθεμά τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @teleytaios
    Φίλε τελευταίε, αλλά πρώτε (και οι έσχατοι έσονται πρώτοι!)
    Δεν θα έχει καμιά απολύτως αξία να σε διαφωτίσω καθώς είναι από τα κείμενα εκείνα που ο αναγνώστης βλέπει -νομίζω δηλαδή- τα πράγματα όπως εκείνος τα αντιλαμβάνεται.
    Πάντως αν θέλει κανείς να τα βάλει σε ένα κάδρο με ρεαλιστική αποτύπωση θα έλεγα ότι προσπάθησα να αποδώσω την παρουσία ενός ανθρώπου στο φως της επίγειας ζωής ενώ πριν από λίγες μέρες κηδεύτηκε με παπά και με λουλούδια. Οπότε η σκιά είναι κάτι αφύσικο για ένα "μη ον"!
    Τώρα αν σε μπέρδεψα ακόμη περισσότερο δεν φταίω εγώ το blog εδώ φταίει. Αφού περιφέρεσαι σε ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ.... χα χα χα χα
    Καλό απόγευμα φίλε μου και αν έχεις άλλες απορίες το γραφείο διανυκτερεύει γιατί οι υπάλληλοι εδώ είναι από κείνους που ζουν μετά τις 12 τα μεσάνυχτα! Ξέρεις!
    Σε ευχαριστώ Τελευταίε! Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @GiP
    Γιώργο σε ευχαριστώ που δηλώνεις σε τι προτιμάς να με διαβάζεις.
    Όπως όμως εσύ ξέρεις καλύτερα από μένα όποιος γράφει ή κάνει οτιδήποτε δημιουργικό - ας πούμε- διανύει διάφορες περιόδους ή φάσεις.
    Δεν μπορεί κανείς να συγκρίνει διάφορα στυλ τα οποία μετέρχεται κάποιος που αφηγείται. Μπορεί βεβαίως να προτιμάει ο αναγνώστης - εσύ εν προκειμένω- ή και περισσότεροι φίλοι το ένα ή το άλλο ύφος. Είναι απόλυτο και αναφαίρετο δικαίωμα της/του φίλης/λου.
    Τα αυτοβιογραφικά μου θα τα συνεχίσω όταν συναισθηματικά θα είμαι έτοιμος και πάλι. Η ανάσυρση στιγμών του παρελθόντος και μάλιστα όταν μοιραία οδηγείσαι στο να αφηγηθείς - πεντακάθαρα- και περιστατικά πολύ δύσκολα τα οποία ίσως να είναι ακόμη πληγή που αιμορραγεί μέσα σου, χρειάζεσαι και κάποια ψυχολογική προετοιμασία! Δεν είναι Γιώργο μου απλή υπόθεση απρόσωπης καταγραφής το παρελθόν του κάθε ανθρώπου. Πολλοί χρειάζονται ακόμη και ψυχοθεραπεία για να το αγγίξουν απλώς (το παρελθόν), όχι για να το αφηγηθούν σε τρίτους ξαναζώντας το.
    Ξέρω πόσο νοιάζεσαι για το γερο- φίλο σου, άρα ξέρω ότι θα τον καταλάβεις κιόλας. Γιατί αλλιώς τα τρις θα τα φάει όλα ο Δον Σκιώτης !χα χα χα
    Να σαι καλά βρε GiP ελαιοπαραγωγέ μεγάλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μίστερ θριλεράκια ζωγράφισες πάλι!
    Ε καλά τώρα..
    Μ’ αρέσει που σου φάνηκε περίεργο το ποίημα για τα χέρια μου.
    Να λοιπόν που η δική σου φαντασία ν με ξεπέρασε καταφανώς και μάλιστα με χιούμορ ασύλληπτο που δεν σε φτάνω.
    Υπέροχος μα την αλήθεια ο αγώνας σου με την σκιά σου.
    Μα τι κεφάλι έχεις που κατεβάζει όλα τα περίεργα ρε γαμώτο;
    Υποκλίνομαι ψηλέ!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ
    Είναι απίστευτο πως μπήκες στο μυαλό μου. Είμαι δηλαδή...απορώ αλήθεια! Με δυο λέξεις έδωσες ακριβώς την εικόνα! Δεν είναι δυνατόν! Και δεν ήταν και εύκολο!
    Τι να πω! Αλλά Λύχνος δεν είσαι; Παντού βλέπεις.Ακόμη και στο βαθύτερο σκοτάδι!
    Απορώντας σε ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ Mary-Ginger
    χα χα χα ! Εγώ τώρα την προσέχω σαν τα μάτια μου! Αργότερα όταν εγώ δεν θα είμαι εδώ - ξέρεις τι εννοώ- και αυτή τριγυρνάει εδώ να δούμε τι θα την κάνω.
    Μα Μαίρη μου υπάρχει εδώ καμιά σκηνή τρόμου στο αφήγημα;
    Και μιας και συμφωνείς με τον φίλο μου και δικαίως, διάβασε την απάντηση μου προς εκείνον. Ίσως σε καλύψει.
    Η χαρά που μου δίνει κάθε σου επίσκεψη δεν μπορώ να την περιγράψω. Και αυτό έχει την μεγαλύτερη αξία για μένα.
    Καλό σου απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Κωνσταντίνος Κόλιος
    Σύντροφε χρόοονια και ζαμάνια που λένε!
    Είπα να γυρίσω λίγο σε κείνα τα λημέρια των ....νιάτων μου εδώ μέσα.
    «Το ξόρκισμα της σκιάς»! Πολύ ωραίο και ποιητικό. (Αλλά Κων/νος Κόλιος είναι αυτός!)
    Η αλήθεια είναι ότι σαν γάτα την είχα στο μυαλό μου σε ότι αφορά την κίνηση.
    Α! Θυμήθηκες και τον Λούκι Λούκ ε; χα χα χα χα
    Δεν ξέρεις πόσο χάρηκα που σε ξανάδα φίλε Κωνσταντίνε. Μου θύμισες τα πρώτα βήματά μου εδώ μέσα. Να είσαι πάντα καλά σύντροφε εν γεννεθλίοις!
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ blackbedlam
    Υπήρξα μεγάλος θαυμαστής του πραγματικά μεγάλου Ζακ Τατί με το κύριο Ιλό του. Δε νομίζω ότι υπήρξε άλλος σαν αυτόν στον παγκόσμιο κινηματογράφο. Εκείνη δε η αιώνια γκαμπαρντίνα και η ομπρέλα του μεσίε Ιλό...και το στήσιμο του.. Το ύφος του. Τι να πω!
    Ειλικρινά τώρα που τον ανέφερες θα επιδιώξω να ξαναδώ κάποια ταινία του. Με τιμάει ιδιαίτερα η παρομοίωση του ήρωα αυτής της ιστορία με εκείνον.

    Ίσως η αλληγορία σου να ταιριάζει αλλά θα πρέπει να αντιστραφεί η θέση. Η δική μας σκιά πρέπει να τους βαρύνει ασφυκτικά!
    Να είσαι καλά που μου θύμισες τον εξαίσιο μεσιέ Ιλό! Ευχαριστώ πολύ και καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
    Στρατή μη το λες! Θυμάσαι πόσες φορές με εξόργισες με τις εικόνες σου; Θυμάσαι πόσες φορές έχω εκφράσει -βγάζοντας αφρούς από τον θυμό μου- την απορία μου, για το πως συνέλαβες μια εικόνα;
    Δεν ξεπερνιέσαι εύκολα εσύ. Και το κακό είναι ότι ταξιδεύεις συχνά και το μάτι και ο νους βλέπουν, καταγράφουν και μετά γεννούν διαμαντάκια.
    Στο "ψηλέ" ξέχασες ....το " με τα μεγάλα δόντια!" χα χα χα
    Να σαι καλά φίλε μου και να χαίρεσαι τους δικούς σου μεγάλους, μικρούς και μικρότερους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ......Όμως δεν μπορεί για όσο καιρό θα είμαι εδώ τριγύρω, να συνεχίσω να γίνομαι ρεζίλι στη γειτονιά μου, στους δρόμους από τα σχολιαρόπαιδα, στο γραφείο μου και όπου αλλού βρεθώ μόνο και μόνο επειδή προσπαθώ να αποφύγω τη σκιά μου!..... Χριστοφόρος ...σκιώτης!

    Να είσαι σίγουρος, Φίλε μου, ότι και οι σκιές που ...ανεβο-κατεβαίνουν...
    κι εκείνες που προηγούνται ή και ακολουθούν το μπόϊ μας,
    μας γνωρίζουν,
    μας προβληματίζουν, μας... εκδικούνται,
    κι αυτό διότι υπάρχουμε!
    Καυτούς καλοκαιρινούς χαιρετισμούς, με σκιές και μη...,
    από τη Νέα Υόρκη,

    πάντα με την αγάπη,
    Υιώτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Χριστόφορε, με τη δεύτερη ανάγνωση κατανόησα καλύτερα το σκεπτικό σου! Δυστυχώς το πρωί ήμουν πολύ φορτωμένος (και φορτισμένος) και στην προσπάθειά μου να αδειάσω λίγο το μυαλό μου με το κείμενό σου, δεν τα κατάφερα τελικά!

    Πάντως είναι εξαιρετικό κείμενο.

    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μη φοβάσαι και μη τα βάζεις με τις σκιές Δον Σκιώτη, γιατί όπου υπάρχουν αυτές ..υπάρχει και το φως!

    Υ.γ. Ολα τα στυλ σου μου αρέσουν!
    Και τα θριλλερικά σου, και τ'αλλοπαρμένα σου, μα πιο πολύ λατρεύω τα αφηγηματικά σου..!
    Λίγο Σειτάν ρε παιδί μου...λίγο Σειτάν! χαχαχχαχαχαχχαχαχαχχαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γιατί δεν την πυροβολείς να τελειώνεις με δαύτην? χαχαχα...

    Χριστοφορέ μου απίστευτο διήγημα, ευφάνταστο και σίγουρα αν και αγριεύτηκα με το τέλος, μου άρεσε ακόμα κι αυτό... κάτι σαν προειδοποίηση από τον κάτω κόσμο να προσέχουμε για να έχουμε!!

    Πάντως η σκιά από την μουριά στην αυλή μπορώ να σου πω πως είναι όλα τα λεφτά... για την δική μου δεν ξέρω!

    Καλο βράδυ να έχεις εύχομαι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Εγώ....... Ναι, σε σένα μιλάω. Όσο ζούσες έλεγαν για σένα, έχει ίσκιο αυτός και εννοούσαν ότι δεν περνούσες απαρατήρητος. Τώρα είσαι στον Άδη. Δεν ξέρεις ότι ο Άδης είναι η χώρα των σκιών; Για να μη σου αναφέρω κάτι που λέει ο Πίδαρος, ο σπουδαίος αυτός λυρικός ποιητής. "Σκιάς όναρ άνθρωπος". Είσαι το όνειρο της σκιάς, Δον Σκιώτη μου.
    Ωραία η αφήγησή σου. Μου θυμίζει ένα φίλο μου τον Χριστόφορο Παπαχαραλάμπους. Αυτός είναι ακόμη μαζί μας, δεν είναι εκεί που βρίσκεσαι .... εσύ.
    Στις ανατροπές είσαι μεγάλος μάστορας.
    Πολύ ωραίο και ευφάνταστο το κείμενο σου.
    Μπράβο !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @Αστοριανή
    Υιώτα μου καλημέρα (ώρα Αθήνας)!
    Μου άρεσε ιδιαίτερα το "περί σκιών" απόσπασμά του σχολίου σου. Πολύ Σοφό!

    Το ίδιο καυτά καλοκαιρινά θα είναι και τα δικά μου τα χαιρετίσματα από την Αθήνα και αν προσθέσω τις ευχαριστίες μου θα γίνουν απλησίαστα από την ζέστα!!
    Γεια σου Ελληνίδα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @ teleytaios
    Σε μένα τούτο μπορεί να συμβεί- συμβαίνει δηλαδή- και με κείμενα που για άλλους είναι οφθαλμοφανές το νόημά τους. Είναι θέμα της χρονικής στιγμής και των θεμάτων που αποσπούν σε πρώτο βαθμό την προσοχή μας. Άρα δεν είναι κάτι ανησυχητικό! (Dr. Chris Papas MD) χα χα χα
    Εκτιμώ βέβαια ιδιαίτερα ότι έκανες τον κόπο να το ξαναδιαβάσεις και αυτό για μένα είναι πολύ τιμητικό και σε ευχαριστώ πολύ.
    Να προσέχεις το χέρι σου!! (Δρ. Χριστόφορος Παπαχαραλάμπους ειδικός επί των άνω άκρων) και γραφεύς ακροτήτων! χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @kariatida62

    Ακριβώς! Tida! Ακριβώς! Σκιές και φως συνυπάρχουν! Εκεί είναι το θέμα!
    Γιαυτό και όν που ζει στο σκότος δεν γνωρίζει τι είναι σκιά!

    Φωνάζεις: "Λίγο Σειτάν ρε παιδί μου...λίγο Σειτάν Ναι όμως ξέρεις ότι Σεϊτάν σημαίνει Σατανάς έτσι; χα χα χα χα Να μην έχουμε άλλα ντράβαλα αν αρχίσω τέτοια!ε; χαχαχαχα
    Καλή σου μέρα Tida μου φοβερή και τρομερή με τα υπέροχα της κείμενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @Levina
    Να την πυροβολήσω; χα χα χα Με τι με καλάσνικοφ; χα χα χα
    Με κάνεις να ζηλεύω με τη σκιά της μουριάς σου με αυτήν την ζέστη. Αλήθεια έναν καφέ εκεί από κάτω με λίγη καλή παρεούλα θα ήταν όνειρο!
    Σε ευχαριστώ Λεβίνα μου για τα καλά σου λόγια. Και ξέρεις; Ανακάλυψα ότι εδώ μέσα όταν μου γεννιέται μια ιδέα όσο απίθανη και να είναι -όπως ίσως αυτή με την σκιά- μπορώ να την καταθέτω. Και αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό γιατί βλέπω από τις αντιδράσεις των φίλων πως βλέπουν κείμενο ας το πούμε -ασύμβατο- με την λογική.
    Άλλωστε στην ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ είμαστε!
    Καλή σου μέρα κορίτσι μου και να έχεις την δροσιά της σκιάς της μουριάς σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @marimar
    Μα την πίστη μου ΥΠΕΡΟΧΟ!!!! "Σκιάς όναρ άνθρωπος"
    Εκείνοι τότε τα είπαν όλα! Πόσο μου άρεσε που το ανέφερες αυτό! Και πόσο λυπάμαι που μας αντιμετωπίζουν σήμερα με χλευασμό!
    Εγώ ο Δον Σκιώτης τα λέει αυτά.
    Για τον άλλον τον ...πως τον είπες; Χριστόφορο Παπα... τέτοιο, δεν έχω ιδέαν τι κάνει τώρα. Ίσως και να παλεύει με τις σκιές των εκκαθαριστικών που του στέλνει η σκιεφορία!
    Φίλησε του την θεία του πάντως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Querido amigo mío, las sombras no son peligrosas y son baratas de mantener como compañía!

    Un beso para los dos, el blanco y el negro.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Σε περιμένω το Λογοτεχνικό Σάββατο;

    Εδώ!

    http://logokrisiaikostuprotueona.blogspot.com.es/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @censurasigloXXI
    Las sombras son peligrosos para los que no vivimos en la luz del sol! ....Como los muertos!
    Te deseo lo mejor y todo lo que me hace el honor de venir aquí!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Πρόσεχε πως εκφράζεσαι μπροστά στο φίλο σου το Gip θα πάρει το "πηδηχτούλης" και δεν φαντάζεσαι τι μπορεί να σου γράψει:))

    Σου'χω λύση λίγο επικίνδυνη, να κυκλοφορείς μέσ'το σκοτάδι!

    Έξυπνος μονόλογος!

    Καλό ΣΒΚ με δροσερά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Καλά ποτέ δεν θα πήγαινε το μυαλό μου στο τέλος....και έλεγα τι πειράζει μια σκιούλα;;; εχουμε πολλες σκιες στην ζωή...μας για μια σκια κανει έτσι;;;που να φανταστώ.. τον τρόπο που την ξεφωρτώθηκες!!!! χι..χι.. ευφάνταστο γραψιμο.....να εισαι καλά ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Χαχαχαχ! Μία απορία μόνο: Που τα βρίσκεις βρε Χριστόφορε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @ zoyzoy
    Έχεις δίκιο δεν το είχα σκεφτεί! Αυτός ο GiP είναι διαφθορέας σκέτος. Τον "πηδηχτούλη" μου ένας Θεός ξέρει τι θα τον κάνει αν τον παραλάβει.
    Ποια είναι η επικίνδυνη λύση; Ρίξε την αντέχω!
    Τα δροσερά θαλασσινά είναι ότι πρέπει αυτές τις μέρες. Εγώ τι στο καλό να στείλω μέσα από την αυτήν την ζέστη; Αλλά κάτι θα βρω!
    Καλό Σ/Κ ζουζου μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @ Ρούλα - Σμαραγδένια
    Είστε ακόμη σε κείνο το υπέροχο μέρος; Και ο κύριος Σμαραγδένιος; Φτιάχνει τίποτα καινούργιο;
    Όταν μου γεννήθηκε η ιδέα με την σκιά δεν ήξερα αρχικά πως να την χειριστώ. Απλώς αποφάσισα να κάτσω και να γράψω. Μόνο έτσι βρίσκω λύσεις. Καλές ή όχι για μένα- ψυχολογικά- δεν έχει καμιά σημασία. Απλώς ξέρω πως θα κλείσω το κείμενο. Και αυτό είναι αγχολυτικό!
    Να περνάτε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. @Γιώργος
    Μια απορία μόνο;
    Μα Γιώργο μου αυτή είναι Η ΑΠΟΡΙΑ
    Απάντηση; Δεν έχω ιδέα. Κάτι σαν αστραπή είναι που ανάβει και μετά πρέπει να σκάσει ο κεραυνός. Και θα σκάσει μόνο αν την καταγράψω αλλιώς θα μου κατακάψει τα σωθικά η άτιμη.
    Να τώρα μόλις μου γεννήθηκε μια αστραπή εξ αιτίας της ερώτησης σου. Να δούμε πότε θα σκάσει ο κεραυνός. Αλλά αργά η γρήγορα θα σκάσει! Να το ξέρεις να προφυλαχτείς!
    Γεια σου Γιώργο φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. ❤✿•.¸•.¸¸

    ♡ Bom fim de semana!
    Beijinhos.
    Brasil
    ✿•.¸¸✿⊱╮

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Χριστόφορέ μου, γράφω το σχόλιό μου χωρίς να διαβάσω τα προηγούμενα, για να μην κατατοπιστώ, ούτε να φωτιστώ, κι έτσι να χάσω αυτό που αρχικά ήθελα να σου γράψω.
    Λοιπόν, εγώ έχω σχηματίσει τη γνώμη ου για σένα εδώ και καιρό. Σήμερα τη διαπίστωση μου αυτή τη σφράγισα. Τέλος. Για μένα είσαι ένα χαρισματικός άνθρωπος, ταλαντούχος με μια ευαισθησία μοναδική. Πολλές φορές βρίσκω να μοιάζουμε τόσο πολύ στην "παραξενιά" μας, που διαβάζοντάς σε, νομίζω ότι διαβάζω για μένα. Τέτοια "παλαβά" εγώ τα κάνω. Να όμως που τα κάνεις κι εσύ, και χαίρομαι πολύ γι' αυτό.
    Όταν μέσα από την αφήγησή σου, κατάλαβα ότι αναφερόσουν στην σκιά σου, έσκασα στα γέλια, μετά τη λυπήθηκα την καημένη. Μα γιατί να μην τη θέλεις; Τι σου έκανε η καημένη. Τόσο πολύ πια; Ρατσιστής τον σκιών είναι; σκέφτηκα.
    Μετά, αντιλήφθηκα, ότι ήταν συμβολικός και προφητικός ο ρόλος της, και εκεί ευχήθηκα για σένα αγαπημένε μου Χριστόφορε.
    Εύχομαι ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ. Εύχομαι να μη χρειαστεί να δοκιμαστείς πολύ. Εύχομαι ακόμη όλα αυτά, να μην είναι τίποτα άλλο, πέρα από το μεγαλείο της αχαλίνωτης φαντασίας σου -στην οποία και υποκλίνομαι-, που τόσο απλόχερα μοιράζεσαι μαζί μας!!!
    Να είσαι πάντα καλά Χριστόφορέ μου.
    Φιλιά από όλους μας,
    Να περνάτε όμορφα!!!
    Υ.Γ.
    Πάω τώρα να διαβάσω σχόλια μπας και φωτιστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. @ Ροδούλα
    Το σχόλιο σου ειλικρινά μου έφερε μια δροσερή πνοή στο πολύ ζεστό αυτό απόγευμα. Πολύ χαίρομαι που βρίσκεις σημεία ομοιότητας μεταξύ μας. Αυτό είναι λίαν τιμητικό για μένα.
    Όσο δε για το ότι προτίμησες να μην διαβάσεις τα άλλα σχόλια πριν καταθέσεις το δικό σου. Και σε αυτό μοιάζουμε. Προτιμώ όταν γράφω στον χώρο φίλης/λου να γράφω την δική μου άποψη χωρίς τον επηρεασμό που πιθανόν να επιφέρουν οι γνώμες των άλλων.
    Το θέμα της σκιάς είναι κάτι που από μικρό με απασχολούσε, αλλά δεν έβρισκα τρόπο να το εκφράσω. Τώρα βρήκα κάποιον παράξενο ίσως τρόπο αλλά ίσως βρω και κάποιον άλλον στο μέλλον, αφού όσο βρισκόμαστε στο φως θα βλέπουμε και σκιές!
    Κι εγώ με την σειρά μου να σας ευχηθώ να έχετε υγείαν και τα χαμόγελα να κυριαρχούν γύρω σας.
    Με πολλές ευχαριστίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Απίστευτε, απρόβλεπτε, απολαυστικέ, χαρισματικέ άνθρωπε!

    Σκέψου να είχες δίπλα σου όλους εμάς που σε θαυμάζουμε, πόσες σκιές γύρω σου θα πολεμούσες;
    Κι αν όλοι μας την κυνηγούσαμε με εσένα αρχηγό και τις μπερδεύαμε;

    Κάποιος με κάμερα να μας απαθανατίσει παρακαλώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. @ Mary
    Μαίρη μου με όλα αυτά θετικά που μου γράφεις...θα μεγαλώσει η σκιά μου και δεν θα ξέρω μετά πως να την κουμαντάρω! χα χα χα ΄
    Και δεν είναι καθόλου άσχημη εικόνα ενός πλήθους που κυνηγάει ο καθένας τη σκιά του. Ίσως αν σαν χώρα το είχαμε κάνει - μεταφορικά μιλώντας- δεν θα είχαμε βρεθεί σε αυτήν κατάσταση σήμερα.
    Να σαι καλά κορίτσι μου. Είσαι καρδιά μάλαμα και σε χαίρομαι!
    Καλή Κυριακή με ευχαριστίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Εγώ ένα πράγμα σκεφτόμουν όση ώρα διάβαζα το κείμενο.....
    Έχουμε συνδέσει το κακό και το πονηρό και το μοχθηρό.... με τις σκιές και το σκοτάδι....... Μας αρέσει και μας ιντριγκάρει......
    Να σε ρωτήσω κάτι;;;;; Μήπως σε προηγούμενη ζωή ήσουν πυραμίδα στην Αίγυπτο και τώρα δεν μπορείς να συμβιβαστείς με την σκιά σου;;;;;;
    χαχαχαχαχα!!!!!
    Συγχαρητήρια για το βιβλίο!!!!!! Με όλη μου την καρδιά σου εύχομαι καλές πωλήσεις και καλή συνέχεια σε επόμενα!!!!! Την αγάπη μου!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Δον Σκιώτη νομίζω θα πρέπει να συνεχίσεις την μάχη με την σκιά σου και να μην την θάψεις. Με την σκιά τους παίζουν μόνο τα παιδιά κι αυτά μερικές φορές κρυφά. Ως στοιχείο παιδικότητας λοιπόν οφείλεις να την διατηρήσεις.
    Από την άλλη (ως δεύτερη σκέψη)όταν το εκτόπλασμα της σκιάς αποκτάει μεγαλύτερη βαρύτητα από τον ίδιο τον άνθρωπο τότε είναι δύσκολα τα πράγματα.
    Καλοτάξιδο το βιβλίο σου εύχομαι από καρδιάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Και γιατί- σε παρακαλώ Ευπατρίδη- θέλεις ν απαλλαγείς απ αυτή την πιστή σου φίλη;; Μαζί είσαστε όλη τη ζωή υπό τον ήλιο. Δεν μπορεί να σ αποχωριστεί όπως βλέπεις και σε ακολούθησε και πίσω από τον ήλιο.. Γιατί δεν κολακεύεσαι, γιατί να την αποπαίρνεις;; Γιατί να την απορρίπτεις τόσο δον Σκιώτη μου; Εγώ θ ανησυχούσα την ημέρα που δεν θα είχα ..σκιά..! Επειδή θα ήταν η μέρα που θα ξημέρωνε..Νύχτα! Όσο υπάρχει κάπου ένα Φως, άς τις σκιές να ελίσσονται, να χορεύουν, να κινούνται, να στροβιλίζονται.. Ακίνδυνες είναι..κακό δεν κάνουν. Κι αν δεν σ αρέσει το χρώμα τους, γιατί δεν αλλάζεις το δικό σου; Άλλαξε..σακάκι. Βάλε κάτι στο ολοφώτεινο, ντύσου με αχτίνα ήλιου να χαρεί η Ψυχούλα σου! Όπου κι αν πας η Ψυχή σου είναι εκεί! Σ ακολουθεί! Την ακολουθείς. Πίσω σου κι εμπρός σου. Γίνε χαμόγελο, και θα σου μοιάσει.. Είσαι ήδη χαμόγελο! Μόλις κι αυτή ανέτειλε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. @ stavroulazerva
    Αν ήμουν πυραμίδα λεει; Όχι και πυραμίδα! Να με ρωτήσεις για την Σφίγγα μάλιστα! Είμαι η ενσάρκωσή της! χα χα χαα
    Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και θα περιμένω πολύ σύντομα να δω κάτι δικό σου. Βάλε στόχο! Αξίζεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. @k.Mer
    Με γοήτευσε η σκηνή που αναφέρεις σχετικά με τα παιδιά που παίζουν με τι σκιές. Δεν το είχα κατά νου όσο έγραφα. Όσο για την άλλη σκέψη σου (εκτόπλασμα) και αυτή μου αρέσει και ίσως μου δίνεις και ιδέα για κάτι άλλο.
    Για τις ευχές σου σε ευχαριστώ θερμά και αντεύχομαι για ένα όμορφο, δροσερό, ανέμελο- όσο γίνεται- καλοκαίρι με υγεία πρωτίστως. Φαντάζομαι όμως ότι θα τα ξαναπούμε πάλι!
    Καλή μέρα κ. Μερ να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. @ Ρεγγίνα
    Βασίλισσα μου, επίτρεψέ μου σε παρακαλώ να φυλάξω το κείμενο σου ως κόρην οφθαλμού για την ομορφιά του, την τρυφερότητα του, την καλαισθησία του, την πρωτοτυπία του, και το βάθος των εννοιών που περιλαμβάνει!
    Θέλω να ξέρεις ότι δεν το εκλαμβάνω ως σχόλιο στην ανάρτησή μου, αλλά ως δώρο προς εμένα και προς όλους τις/τους φίλες/λους μας!
    Δεν έχω τίποτα άλλο να πω γιατί ότι και να προσθέσω θα φαίνεται χλωμό, άγευστο και αβαρές δίπλα σε ότι είχες τη καλοσύνη να καταθέσεις εδώ. Ένα ευχαριστώ όμως που βγαίνει από την καρδιά ίσως προσθέσει κάποια γραμμάρια στην δική μου μεριά της ζυγαριάς!
    Καλή σου μέρα Βασίλισσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. καλημέρα και μια όμορφη εβδομάδα εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. @ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ.SUNSET
    Δελφινάκι και πατριωτάκι να εχεις μια θαυμάσια εβδομάδα με δροσιές γιατί με αυτές τις ζέστες θα λιώσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Me and my shadow..
    Λίγο/πολύ όλοι μας έχουμε αυτό το πρόβλημα..
    Άπλα δεν μας πειράζει.. ζούμε μαζί όπως με την
    βουή που έχουμε μετά από κάποια ηλικία στα
    αυτιά (hmmm)!! Αυτή θα σταματήσει μόνο όταν την
    περνούμε μαζί μας..
    Εσύ «άπλα» έχεις έναν απολαυστικό τρόπο να
    το κάνεις διήγημα!!

    Καλησπέρα Φίλε Χριστόφορε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Τα φιλούθκια μου......
    στη πιο πολυσυζητημένη σκιά
    ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. @ Bitch
    Πάρα πολύ επιτυχημένη η παρομοίωση σου με το βουητό στα αυτιά. Εγώ βέβαια πρέπει να πω αυτί, αφού ποτέ δεν άκουσα από το αριστερό. Το τι τρένα, το τι τζιτζίκια και γρύλους, ακούω μέσα στο δεξί αυτί μου δε λέγεται!
    Ευχαριστώντας σε εύχομαι δροσιές και χαμόγελα να επικρατούν γύρω σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. @Κυριακή
    Αν έρθω όμως εκεί να παραλάβω τα αποστελλόμενα δεν θα είμαι πλέον Σκια! χα χα χα χα
    Ευχαριστώ σε πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Δεν θα ήθελα επουδενί να "χάσω" τη σκιά μου, τη λατρεύω που είναι πάντα κοντά μου και με ακολουθεί, ακόμη και τώρα που γράφω..
    Ίσως είναι ότι πιο πιστό και ανιδιοτελές έχω συναντήσει!

    Χαιρετώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Συμφωνώ μαζί σου Χριστόφορε, το κείμενο (και εγώ δεν το αποκαλώ σχόλιο) της Βασίλισσας μας είναι δώρο προς όλους μας. Μας δείχνει το δρόμο πως να χειριστούμε και την δική μας σκιά/ψυχή. Ας χαμογελάσουμε λοιπόν, ας της δώσουμε χρώμα, ας την αφήσουμε να μας ακολουθεί.
    Την Καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. @ Sweet truth
    Συμφωνώ απολύτως μαζί σου. Γλυκιές Αλήθειες λες.
    Αλλά και πρέπει να γράψω κάτι ε; Μια ιδέα μου γεννήθηκε. Έπρεπε να βρω τρόπο να την διοχετεύσω!
    Μην ξεχνάς ότι εδώ είναι η ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ! και όλα μπορούν να συμβούν χα χα χα
    Τα γράφω αυτά γιατί μου φάνηκες λιγάκι αυστηρή! Και κάνει και ζέστη!
    Χαιρετώ κι εγώ με Sweet Smiles!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. @marimar
    Πόσο δίκιο έχεις θεία μου! Πραγματικά εξαιρετικό και αισιόδοξο το κείμενο της Ρεγγίνας μας!
    Καλή σου μέρα κοριτσ...θεία μου καλή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. @ Κυριακή
    Θαυμάζω ....το θάρρος σου! χα χα χα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. παντα καταπληκτικος!!!!!
    Ηρθε ο καιρος να σας αφησω για λιγο για το καλοκαιρι.Φορεστε το ομορφο χαμογελό σας και πάρτε μαζι την ομορφότερη διάθεση οπου και αν πάτε.Ας διώξουμε για λίγο τα πράγματα που μας στενοχωρούν και ας απολαυσουμε ένα ησυχο καλοκαίρι.ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΒΡΩ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΣΟΥ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Μα φίλτατε μου Άκη δεν χρειάζεται θάρρος...μόνο καλή διάθεση.Εγώ και η σκιά μου σας περιμένουμε:)))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. @ Κυριακή
    Η πρόσκλησή σου μας τιμάει, εμένα και τη σκιά μου. Το πρόβλημα όμως είναι ότι από ορισμένα δείγματα της συμπεριφοράς της σκιάς μου δεν της έχω πια εμπιστοσύνη. Φοβάμαι μην με εκθέσει σε σας!
    Ντρέπομαι βλέπεις μη φερθεί απρεπώς στην σκιά σου!
    Φιλούθκια τεσσαράκοντα και ενός βαθμού Κελσίου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή