Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

ΝΥΧΤΑ ΑΔΙΑΝΟΗΤΗ;

    

    Το σκοτάδι έξω είχε πέσει πια για τα καλά χωρίς θεατρικές επιδείξεις  πορτοκαλοκόκκινα δειλινά και τέτοια.  Απλώς έπεσε ήσυχα-ήσυχα!
Πήγα έξω στο μπαλκόνι και είδα ότι δεν είχε βγει το φεγγάρι. Ίσως κι αυτό να περιόρισε τις εξόδους του με την κρίση. Το πιθανότερο όμως ήταν ότι είχε γίνει λάθος στο ραντεβού με τη Γη.
    Αφού δεν βγήκε το φεγγάρι σκέφτηκα να βγω εγώ. Καλά, δεν είμαστε το ίδιο αλλά δεν είμαι και εντελώς άχρηστος.
Κατέβηκα τις σκάλες που συνήθως ανεβαίνω, αλλά εκείνες.... δέχτηκαν την αλλαγή και με άφησαν να τις κατέβω χωρίς τσιριμόνιες.'Οταν βγήκα στον δρόμο, υπήρχε μεγάλη αναστάτωση. Ίσως γιατί πολυς κόσμος πηγαινοερχόταν άσκοπα μέσα στο σκοτάδι. Ακολούθησα ένα μπουλούκι νεαρών παιδιών, που πήγαιναν προς την πλατεία. Το τι γέλια έκανα βλέποντας την σοβαρή, σχεδόν πένθιμη τους έκφραση δε λέγεται.
    Όταν φτάσαμε στην πλατεία είδα ότι όλα τα εστιατορια ήταν γεμάτα. Στις ψαροταβέρνες που ήταν και οι περισσότερες, ο κόσμος καθόταν με άνεση κάτω από τα καλοστρωμένα τραπέζια και γλένταγε πετώντας ο ένας στο ορθάνοιχτο στόμα του άλλου,  κάτι σαν πουρέ η χυλό. Πάνω στα τραπέζια, στα κατάλευκα τραπεζομάντηλα αστακοί, γαρίδες, σαρδέλες, λιθρίνια, μπαρμπούνια, αχινοί, κοχύλια και άλλα θαλασσινά, έκαναν καμαρωτά-καμαρωτά παρέλαση κάτω από τους ήχους ενός γνωστού πένθιμου εμβατηρίου ή έτσι μου φάνηκε.
    Πείνασα. Έπρεπε να βρω κάπου να φάω. Δεν είχα όρεξη για γλέντια με πουρέδες και χυλούς. Όπως ανηφόριζα νιώθω κάτι να μου τραβάει το μανίκι. Γυρίζω και βλέπω έναν ηλικιωμένο κύριο. Κρατούσε ακόμη το μανίκι μου και είχε σκύψει και το μελετούσε με προσοχή.
    «Τι θέλετε κύριε;» ρώτησα τραβώντας το μανίκι μου από τα χέρια του.
    «Τίποτα, τίποτα», είπε ο γέρος χαμογελαστός. «Μια ερώτηση θα ήθελα να σας κάνω. Μπορώ;»
    «Σας ακούω!» του απάντησα
    «Έχετε καιρό;» ρώτησε
    «Μάλιστα!» είπα μονολεκτικά
Έσκασε στα γέλια. Γέλαγε τόσο πολύ που είχε διπλωθεί στα δυο κρατώντας την κοιλιά του.
    «Μα γιατί γελάτε;» τον ρώτησα απορημένος.
    «Χα χα χα Γιατί, εγώ χα χα χα...δεν έχω καιρό πια!» είπε και έπεσε ξερός στο πεζοδρόμιο.
Δεν πρόλαβα να σκύψω να δω τι είχε πάθει και δυο μπρατσαράδες με έκαναν πέρα, έσκυψαν πάνω από τον γέρο τον σήκωσαν σαν πούπουλο, γύρισαν, με κοίταξαν και μου είπαν επιτακτικά:
    «Λέγε που θέλεις! Στο πρώτο ή στο τρίτο;»
Δεν ήξερα τι να απαντήσω και κόμπιασα.
    «Άντε λοιπόν! Λέγε! Στο πρώτο ή στο τρίτο; Δεν θα περιμένουμε όλη την νύχτα εδώ!» είπε ο πιο μπρατσαράς απειλητικά!
    «Στο ....εμμμ... τρίτο!» είπα βιαστικά!
   «Ωραία!» είπαν και οι δυο μαζί σαν φάλτσο ντουέτο. «Υπάρχει και ένας έτοιμος σκαμμένος στο τρίτο. Λίγο χώμα μόνο θα ρίξουμε από πάνω και τέρμα» πρόσθεσε ο πιο μικρός.
Έφυγαν κουβαλώντας το γέρο, τρέχοντας και σφυρίζοντας.
Όμως εγώ πεινούσα και έπρεπε να βρω κάπου ήσυχα να φάω. Ακούμπησα στην κολόνα φωτισμού του Δήμου για να σκεφτώ που θα πήγαινα. Μόλις όμως ακούμπησα το μέταλο, το φως στην κορυφή της κολόνας έσβησε βγάζοντας μια δυσάρεστη οσμή σαν κλούβιου αυγού. Κοίταξα ψηλά και είδα έναν παλιό γνωστό μου υπάλληλο του δήμου, που καθόταν εκεί ψηλά στην κορυφή της κολόνας σταυροπόδι. Έσκυψε με είδε και είπε: 

    «Συγγνώμη για την οσμή η...φασολάδα της πεθεράς μου! Φέρε μου μια υπεύθυνη δήλωση του νόμου 105 και θα το τακτοποίησουμε το θέμα του φαγητού σου!»
    Θύμωσα! Μα την πίστη μου - όποια και να είναι η πίστη μου- θύμωσα. Θύμωσα πολύ. Και βάλθηκα να κουνάω με ολη την δύναμη την κολώνα. Την ένιωθα να πηγαίνει πέρα- δώθε. Θα τον ρίξω τον άθλιο, τον γραφειοκράτη που τις αμολάει κιόλας εν ώρα υπηρεσίας. Μα ακόμα και για ένα πιάτο φαί χαρτιά και πάλι χαρτιά; Κούναγα λοιπόν με μανία την κολόνα. Θα τον γκρέμιζα τον άτιμο. Αυτοί κατέστρεψαν την χώρα. 

    Όμως αντί να τον ρίξω από την κολόνα, δεν ξέρω πως έγινε και βρέθηκα στην είσοδο μιας μικρής ήσυχης ταβέρνας. Αρα λοιπόν άδικα τον είχα κατηγορήσει τον φουκαρά. Μου έκανε την δουλειά και χωρίς να του φέρω την υπεύθυνη δήλωση. Αργότερα θα του ζητούσα συγγνώμη.
    Μπήκα μέσα στο ταβερνάκι, που ήταν διακριτικά φωτισμένο, τόσο διακριτικά που σκόνταψα σε δυο τρείς καρέκλες μέχρι να βρω ψηλαφητά ένα τραπεζάκι να κάτσω.
    Αμέσως, εμφανίστηκε ένας κύριος που κρατούσε ένα κερί με το οποίο φώτιζε το πρόσωπό του. Θύμιζε λίγο δράκουλα, αλλά εμένα μου άρεσε έτσι όπως έμοιαζε κάπως με τον Κρίστοφερ Λη!
    «Παρακαλώ;» Είπε με απίθανα ψιλή φωνή!
Αυτό μου χάλασε λίγο την εικόνα.
    «Θα ήθελα παρακαλώ να τσιμπήσω κάτι!» είπα βάζοντας και ύφος αυταρχικότητας στην φωνή μου.
    «Θα σας φέρω να διαλέξετε!» είπε ο "Κρίστοφερ Λη" με την ψιλή φωνή.
Κοίταξα γύρω μου. Αλλά δεν έβλεπα τίποτα μέσα σε κείνο τον ιδιαίτερα διακριτικό φωτισμό.
Μέσα σε ελάχιστα λεπτά εμφανίστηκε ο "Λη" φωτίζοντας το πρόσωπό του με το φως του κεριού και μου είπε:
    «Ορίστε! Αυτή είναι η ποικιλία μας!»
Δεν είδα τίποτα....αλλά ένιωσα. Αμέσως ένας μικρός προβολέας άναψε και είδα τρείς ολόγυμνες γυναίκες - διαφόρων διαστάσεων και βάρους - να στέκονται εκεί μπροστά μου.
    «Όταν αποφασίσετε τι θα τσιμπήσετε φωνάξτε με για τα σερβίτσια!»
    «Μα...μα εγώ  να φάω κάτι θέλω! » είπα διαστακτικά κοιτάζοντας την πληθώρα την γυναικείας σάρκας γύρω μου.
Ο "Λη" πλησίασε, έσκυψε από πάνω μου, έφερε το κερί του πιο κοντά στο πρόσωπό του και είπε με κείνη την αντιπαθητική φωνή του:
    «Δεν σερβίρουμε κανιβάλους εδώ! Περάστε αμέσως έξω. Τώρα!»
    «Μα, μα ,μα....» είπα σαστισμένος
    «Τη μαμά σου θέλεις ε; Κανίβαλε! Διεστραμμένε! Εξώωωω!» φώναξε
Οι γυμνές σάρκες από μέσα γέλαγαν όσο με έβλεπαν να βγαίνω από την ταβέρνα ταπεινωμένος.
Βγήκα στον δρόμο χωρίς να ξέρω πια τι να κάνω. Αποφάσισα να επιστρέψω σπίτι. Κάτι θα έβρισκα στο ψυγείο να τσιμπ... να φάω, τέλος πάντων.
    Εκείνη την στιγμή διάλεξε το φεγγάρι να φανερωθεί. 

Τελικά λοιπόν οι παραξενιές δεν έχουν όρια γιατί μόλις φανερώθηκε, το περίφημο φεγγάρι, όλοι εκείνοι που προηγουμένως γλεντούσαν κάτω από τα καλοστρωμένα τραπέζια των εστιατορίων πετώντας χυλούς ο ένας στα μούτρα του άλλου,  στην πλατεία, είχαν βγεί έξω και χειροκροτούσαν αλλαλάζοντας, τον υπάλληλο του Δήμου που τραγούδαγε όρθιος τώρα, πάνω στην κολόνα φωτισμού το : «Φεγγαράκι μου λαμπρό φέγγε μου να περπατώ....»
    Στεκόμουν εκεί ανάμεσα στο ενθουσιώδες πλήθος που παραληρούσε από χαρά και περηφάνια - φαινόταν στα πρόσωπά τους- βλέποντας τον άνθρωπο να τραγουδάει το παιδικό τραγούδι πάνω στην κολόνα.
    Κάποια στιγμή είδα τον διπλανό μου να με κοιτάζει παράξενα. Κάτι ψιθύρισε αυτός στον διπλανό του και έσκυψε κι αυτός και με κοίταξε. Σιγά- σιγά όλος ο κόσμος στην πλατεία αντί να κοιτάζει χειροκροτώντας τον υπάλληλο του δήμου πάνω στην κολόνα είχαν γυρίσει όλοι και σπρώχνοντας στριμώχτηκαν γύρω μου και με κοίταζαν αμίλητοι.
Ένα ξανθό κοριτσάκι εκεί γύρω στα δέκα με δώδεκα με πλησίασε και τραβώντας μου το μανίκι με κοίταξε σοβαρό στα μάτια και μου είπε με την καμπανιστή φωνούλα της:
     «Τι θέλεις εδώ;»
Σάστισα! Σε λίγο κόσμος γύρω μου άρχισε να φωνάζει ρυθμικά: 

    «Τι θέλεις; Τι θέλεις; Τι θέλεις;»
    «Τι....τίποτα!» ψέλλισα «Λίγο αέρα βγήκα να πάρω», είπα κοιτάζοντας το κοριτσάκι.
Εκείνο τότε χαμογέλασε ειρωνικά, κοίταξε το φεγγάρι που κρύφτηκε βιαστικά πίσω από ένα σύννεφο. Φοβήθηκε το φεγγάρι;
    «Βγήκες να πάρεις λίγο αέρα ε; » Ούτε πληθυντικός, ούτε ευγένεια, ούτε καλή ανατροφή.
    «Ναι!» είπα κι εγώ εκνευρισμένος από την αγένεια του παιδιού. «Πειράζει;» ρώτησα.
Ένιωσα την ατμόσφαιρα γύρω να παγώνει σαν να έπεσε η θερμοκρασία στο μηδέν καλοκαιριάτικα!
    Ένας θεόχοντρος τύπος με μουστάκια που έμοιαζαν με αγκάθια σκαντζόχοιρου με πλησίασε σε απόσταση βρωμερούς αναπνοής και μου είπε απειλητικά.
    «Ακου κύριος! Θέλω να μου πεις επί λέξει τι είπες στο κοριτσάκι! Ακούς;»
Οι υπόλοιποι είχαν κάνει κύκλο γύρω μου και με κοίταζαν λες και ήμουν δεν ξέρω κι εγώ τι. Το είχανε παρακάνει πια!
    «Είπα στο κοριτσάκι ότι βγήκα να πάρω λίγο αέρα! Κακό είναι;» Τόνισα μιλώντας αργά. Νομίζω μάλιστα ότι είχα και ένα ειρωνικό χαμόγελο στα χείλη.
    «Κύριος! » είπε ο χοντρός «Ρωτάς αν είναι κακό; Μα είσαι ηλίθιος; Όχι κακό! Έγκλημα είναι!» είπε και μ' άρπαξε από τον γιακά του πουκαμισού μου, φέρνοντας το βρωμερό του στόμα μερικούς πόντους μακριά από την μύτη μου. Πάλι καλά που αντέχω και δεν κάνω εύκολα εμετό.
    «Μα γιατί!΄Ο αέρας είναι για όλους!» είπα προσπαθώντας να αποφύγω τις μυτερές άκρες του μουστακιού του.
    «Όχι κύριος. Αυτός ο αέρας δεν είναι για όλους!»
    «Γιατί; Τι έχει δηλαδή!» είπα παίζοντας το και λίγο παλικαράς.
    «Γιατί κύριος, ο αέρας αυτός, εξυπνάκια, είναι αυτός που εξέπνευσαν όλοι αυτοί που βλέπεις γύρω σου!»

    «Και λοιπόν;» Είπα και πάλι, έχοντας πεισμώσει. «Κι εγώ εκπνέω αέρα και εισπνέω αέρα! Σιγά το κατόρθωμα!» είπα και γέλασα μάλιστα. 
Τώρα με πλησίασε ξανά το κοριτσάκι και με τράβηξε από το μανίκι του πουκάμισου μου. Έσκυψα να το κοιτάξω.
    «Κύριε,» μου είπε με μαλακή φωνή τώρα, «και εσύ εκπνέεις αέρα και εισπνέεις αέρα. Σωστά το λες. Αλλά κύριε όλοι εμείς εδώ έχουμε εκπνεύσει. Ο αέρας αυτός είναι η τελευταία ανάσα που αφήσαμε.Μας ανήκει.»
    Τότε κατάλαβα! Κοίταξα ψηλά και είδα το φεγγάρι να βγαίνει πίσω από το σύννεφο που είχε κρυφτεί. 
    Κίνησα να πάω προς το σπίτι. Όταν απομακρύνθηκα κάπως από την πλατεία, άκουσα την κοριτσίστικη φωνή να μου φωνάζει.
    «Όταν εκπνεύσεις κι εσύ να έρθεις εδώ. Θα έχεις κι εσύ τον δικό σου αέρα!»


Ποτέ δεν κατάλαβα αν αυτό που έγραψα σήμερα, το έζησα, θα το ζήσω ή δεν θα το ζήσω ποτέ!

















42 σχόλια:

  1. Αλλόκοτη ιστορία, παράξενη.
    Το καλογραμμένη δεδομένο.
    Θα μπορούσε να ήταν ευθυμη ή γκραν γκινιολ, τελικά ήταν περιέργη και περιέργα ελκυστική. Διάβαζα να δω "που το πάει".

    Τωρα ηρέμησε, οι δύο κύριοι με τα άσπρα θα σου φορέσουν κάτι δροσερό και θα σε πάρουν μαζί τους μία βόλτα... Όχι καλέ, δεν πονάει η ένεση, ούτε που θα την καταλάβεις !!

    χαχαχα
    χαχαχα

    (κάνω πλάκα, αλλά το πάω αυτό το παράξενο σου γράψιμο ! Αν δεν ταιριάζαμε... χαχαχα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όλα δικά τους θα είναι στο τέλος...

    Δεν είναι τόσο μακριά αυτή την κατάσταση...

    Nos pisa los talones, amigo mío. No sabía que eras profeta...

    Un beso.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι δουλειά έχεις με το ξένο αέρα...
    Δεν θέλω να ακούω για εκπνοές....
    Προς το παρον βαθειές ανάσες...τα υπόλοιπα με την ώρα τους...
    ΥΓ..Και όταν πεινάς να ανοίγεις το ψυγείο σου....χαχα
    Καλησπέρα Χριστόφορε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιατί έχεις την εντύπωση ότι δεν πλωρώνουμε τον αέρα που αναπνέουμε;;; κι όταν θα τελειώσουν τα χρήματα ..σίγουρα θα μας πάρουν και τις αναπνοές μας....δεν μου φαίνεται πολύ μακρινό το σενάριο..χι..χι.. πολύ ωραία δωσμενο.....γι αυτό να ανασένουμε βαθιά που λέει και η Μία πιο πανω..για να έχουμε και καμιά ανάσα για απόθεμα.....όταν................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ GiP
    Μόλις γύρισα από την βόλτα που με πήγαν οι κύριοι, -που τελικά ήταν κυρίες- με τις άσπρες μπλούζες. Περάσαμε θαύμα. Καθίσαμε κάτω από ένα τραπέζι και το ρίξαμε στο τραγούδι για την τρέλα για τα οποία τρελαίνεσαι εσύ! χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ censurasigloXXI
    Mi novia dulce! Profeta es mi otro nombre!
    ha ha ha!

    Μillones de besos!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. mia
    Ωραία το έθεσες mia μου!
    Βέβαια θα το έχεις προσέξει ότι το παράδοξο με έλκει. Αλλωστε γι αυτό ονόμασα και ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ τον χώρο εδώ!
    Τώρα για το ψυγείο μάλλον δίκιο έχεις, αλλά να δούμε αν έχει και κάτι μέσα πια... χα χα χα
    Καλημέρα mia μου. Καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Ρούλα - Σμαραγδένια
    χα χα χα! Δεν το είχα σκεφτεί έτσι! Αλλά δεν έχεις άδικο. Μπορεί και να βγούν αληθινά τελικά αυτά τα λίγο "παράδοξα" που κάθομαι και γράφω ώρες-ώρες!
    Πάντως για το απόθεμα εκείνο ίσως το φορτώσουν στους κληρονόμους. Τους έχω ικανούς! χα χα χα
    Καλό πρωινό να έχεις. Φτιάχνετε κάτι αυτές τις μέρες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φίλε μου Χριστόφορε μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το έγραψες. Μου θύμισε λίγο τα 90 δευτερόλεπτα.

    Σε έκανα για μεγαλύτερο σε ηλικία, νόμιζα ότι θα ανέφερες τον Bela Lugosi για Δράκουλα, τελικά με τον Λι με κατατόπισες. Μάλλον οι γενιές χωρίζονται με το ποιον έχεις στο μυαλό σου για Δράκουλα, αν ήμασταν ίσα θα σκεφτόσουν τον Gary Oldman από τον δράκουλα του Κόπολα.

    Να περνάς καλά φίλε μου, και αν ποτέ παρομοιάσεις κάποιον με το τέρας του Φρανκενστάιν μην αναφερθείς στον Boris Karloff...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Έγω το μονο που θα ευχηθω ,ορμώμενη απο την τελευταία σου παράγραφο ,ειναι να μην την ζησεις ποτε ....
    Σε φιλώ ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλημέρα αγαπητέ Χριστοφόρε με τις παράξενες ιστορίες σου!
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μπερδεμένη ιστορία κάπου το'χανα ξαναγύριζα πίσω το'ψαχνα. Με τις ιστορίες φαντασίας δεν τα πάω και τόσο καλά γήινη γαρ και πρακτική με βγάζεις τελείως έξω απ'τα νερά μου:))


    Δροσερά θαλασσινά μυρωδάτα για να γλυτώσεις την λευκή μπλούζα που δένει πίσω:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ Nicotine
    Βρε συ! Που χάθηκες; Πολύ καιρό έχουμε να σε διαβάσουμε ή να σε δούμε στα λημέρια μας.
    Πράγματι συγγενεύει με το 90 Δευτερόλεπτα. Με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι το θυμάσαι και αυτό είναι πολύ τιμητικό για μένα.
    Χα χα χα χα Τον Boris Karlov;
    Του Oldman εσύ; Α! Μα τότε είσαι πιτσιρικάς!! Εγώ της εποχής του συνονόματου Λη!
    Πολύ χάρηκα που σε είδα! Καλό σου βράδυ Lugosi...εμμ..Nicotine ήθελα να πω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @tania
    Πονόψυχη και ευαίσθητη Τάνια μου. "Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον"! Και κανείς δεν ξέρει: Ευτυχώς; ή δυστυχώς;
    Πάντως με συγκινεί η τόσο τρυφερή ευχή σου. Δείχνει την ψυχή σου!
    Καλό σου απόγευμα καλή μου φίλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ misoagnosti
    Πως θα δικαίωνα το όνομα του χώρου αν δεν είχαν και τις παραξενιές τους οι ιστορίες μου!
    Καλό σου βράδυ φίλη μου μισοάγνωστη (αυτό δεν είναι παράξενο; Με εμπνέει μάλιστα:
    misoagonsti Πολύ με εμπνέει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @zoyzoy
    Σύμφωνα με τις μελέτες που έχω κάνει εδώ και τριάντα χρόνια εγώ ο Δρ. Chris Papas έχω καταλήξει στο αποτέλεσμα ότι για να πατάμε καλά στη γη εμείς οι γήινοι, πρέπει οπωσδήποτε να διαβάζουμε τουλάχιστον μια φορά τον μήνα κάποια παράξενη ιστορία μου. Γιατί νομίζεις ότι τις γράφω! Μα για καθαρά θεραπευτικούς σκοπούς. Δεν ένιωσες καλύτερα αμέσως μόλις την διάβασες και δεν κατάλαβες τίποτα; Ε! λοιπόν αυτός είναι ο σκοπός μου. Κάνε μου τώρα ένα έμβασμα 150 ευρώ για την θεραπεία! χα χα χα
    Να σαι καλά βρε ζουζου μου με τα θαλασσινά σου που ταιριάζουν και με την μπλούζα που δένει πίσω! χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Θρίλερ...!
    Τι να το κάνω το δαντελένιο μαντίλι μου τώρα;;

    Γιατί ευπατρίδη μου βαρυστομαχιάζεις το βράδυ με ..γαρδούμπα και άλλα τινα της αυτής κατηγορίας, αντί να τρως ένα γιαουρτάκι; Θα έβλεπες τέτοιο εφιάλτη αν δεν έτρωγες όλα τα καυστικά του πλανήτη μεσάνυχτα και κάτι;; Όχι!
    Ενώ τώρα...είδες;;
    Ότι κι αν είδες, ότι κι αν άκουσες, ότι κι αν εισέπνευσες, άστο να φύγει.. Μη μείνεις εκεί. Έχει ακόμα βουνοκορφές με καθαρό αέρα, και κάτι σπιτάκια ισόγεια(αυτό κυρίως..)σε ύψωμα!
    Καλό ξημέρωμα..Και μια είδηση: Το πρωί θ ανατείλει!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Ρεγγίνα
    Πανέμορφα το λόγια σου Βασίλισσα.
    Πράγματι η είδηση σου επαληθεύθηκε. Ναι! Ανέτειλε ο ήλιος. Δεν όμως γνωρίζω το ποσοστό συμμετοχής σου στο γεγονός αυτό ακόμη!
    Καλήμερα στην αυλή των θαυμάτων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. καλημέρα και από μένα... μάλλον με μπέρδεψες.. άλλα μ άρεσε πολύ.. διάβαζα ξαναδιάβαζα..και τελικά είναι όμορφα παράξενο...θα περνάω απ εδώ στα ταξίδια μου..για να με προβληματίζεις...να έχεις μια καλή εβδομάδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @precious dreams
    Είναι πράγματι παράξενο, το διήγημα όπως ακριβώς το λες.
    Βέβαια πρέπει να πω ότι όταν πριν από μερικά χρόνια που ξεκίνησα το blog αυτό ο σκοπός μου ήταν να γράφω παράξενες ιστορίες. Όπως και έκανα σε κάποιο βαθμό. Ορισμένα από τα διηγήματα αυτά τα έχω εκδώσει σε βιβλίο με τίτλο:
    «Ο Διάδρομος! »
    Έχω γράψει βέβαια και αυτοβιογραφικά κομμάτια που όμως σε κάποιο βαθμό έχουν το "παράξενο" μέσα τους.
    Σε ευχαριστώ πολύ που ήρθες και μπήκες στον κόπο να διαβάσεις και να αφήσεις τις σκέψεις σου. Να είσαι καλά. Νομίζω ότι θα λέμε!
    Καλό βράδυ φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ε πραγματικά, έχς ξεφύγ’..
    Μωρέ πού τα σκαρφίζεται ο νους σου τόσα;
    Και πάντα μια ροπή προς το μακάβριο, παναθεμά σε!
    Βρε τι ‘σαι συ;
    Και από κοντά φαίνεσαι μια χαρά άνθρωπος..
    Κοίτα που τα φαινόμενα απατούν.
    Είναι κι οι ζέστες δεν λέω… αλλά εσύ και με τα κρύα μας τρόμαζες.
    Χισκοκάκια της Ελλάδας.
    Άντε να κάνεις κανα μπάνιο να συνέρθεις!
    Ώχου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ε λοιπόν Χριστόφορε, το film noir το σκηνοθετείς πολύ πειστικά! Και οι καιροί που διανύουμε προσφέρουν αφειδώς τις ανάλογες εμπνεύσεις. Εκμεταλλεύσου το! Ομολογώ ότι με συνεπήρε η αφήγησή σου - είχα μεγάλη περιέργεια για το πού θα το πας (ή το πού θα σε πάει - συμβαίνει συχνά στο δημιουργό να αυτονομείται το δημιούργημά του). Και ενώ το ψυχανεμιζόμουν ότι (ακόμη μια φορά) φλέρταρες με το επέκεινα στο σκηνικό σου, η κατάληξή σου με βρήκε αρκετά απροετοίμαστη. Καλό αυτό! Στα υπέρ μιας γραφής τέτοιου είδους!
    Ναι-ναι μου άρεσε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Πάνω που σκεφτόμου επιδρομή στο ψυγείο και με έκοψες! Βρε λες να βγω στο μπαλκόνι για δροσούλα και να δω τίποτα μπροστά μου και είμαι και μόνη μου με τα σκυλιά κι αυτά? Βλέπουν άραγε τα φαντάσματα ή μονο εγώ θα βλέπω και θα ακούω?
    Αμάν Χριστόφορέ μου βραδιάτικα!! χαχαχα
    Εγώ σε ποιά διάσταση είμαι? Εδώ, εκεί ή παραπέρα???

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. " δεν ξέρεις '''το ποσοστό συμμετοχής μου σ αυτό το γεγονός ακόμη.."

    Μα ποιά είμαι τέλος πάντων!
    Η Ανατολή ..αυτοπροσώπως αλλά με μάτια..φεγγάρια!

    Φοβερός είσαι Χριστόφορε και ανεπανάληπτος!
    Προσφώνησα κανέναν άλλον Ευπατρίδη;;
    :)) :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Τι έχουν ακόμα να δουν τα μάτια μας;
    Καλογραμμένο μυθιστόρημα..
    Άλλα δεν με τρομάζεις.
    Και εγώ βλέπω τα πιο παράξενα σενάρια..
    (να τρέχει το αίμα ποτάμι … τρώγοντας γιαούρτι)..

    Καλό βράδυ, Χριστόφορε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. ...άλλη μια ...διανοητική δροσιά...
    Φίλε μου!
    αν και δεν μου πολυ-αρέσουν αυτά... μα για χάρη σου, έφτασα στο τέλος...

    κι εγώ θα προτιμούσα τομ...τρίτο γιατί είναι ...μακρύτερα!!!!!!
    Περαστικοί
    όλοι μας.
    Φιλιά και στη Χαρά σου,
    Υιώτα
    αστοριανή, ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Χριστόφορε, εσένα σε βλέπω να καίγεσαι στην κόλαση.
    Καρατσεκαρισμένο!
    Να μου γυρίσεις την πλάτη στις σαρδέλες,αντε και στους αχινούς,να το καταλάβω!
    Στούς αστακούς,λιθρίνια και μπαρμπούνια why;
    Αλλά έτσι είναι!
    Όποιος περιφρονεί τους αστακούς,πέφτει στην.....φασολάδα!
    Χα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
    χα χα χα "Χιτσκοκάκια της Ελλάδας" χα χα Αυτό πολύ μου άρεσε!
    Δε θα πάω για μπάνιο! Δε θα πάω για μπάνιο! Να για να μάθεις!
    Με τα κρύα θα δεις τι έχει να γίνει! χα χα χα
    Να σαι καλά ρε Στρατή! Τι έγινε το μαγαζί το τελειώσατε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @nameliart
    Έχεις απόλυτο δίκιο εκεί που λες ότι
    " το δημιούργημα αυτονομείται......'" !Μου έχει συμβεί πολλές φορές και ειλικρινά το χαίρομαι γιατί νιώθω ότι έδωσα πνοή σε κάτι που δεν υπήρχε πει από λίγο. Φαντάζομαι δε εσύ που το βλέπεις στην κυριολεξία ολοζώντανο μπροστά σου!
    Χαίρομαι που βρήκες τα θετικά στοιχεία του κειμένου. Με έλκουν οι εξωπραγματικές καταστάσεις, όπως βεβαίως με συναρπάζει και η επιστροφή στο παρελθόν μου. Πράγμα που ελπίζω να συνεχίσω να κάνω τον χειμώνα!
    Μελίνα μου καλό βράδυ να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @ Levina
    χα χα χα Λυπάμαι Λεβίνα μου που σου έκοψα την όρεξη. Μακάρι να το έκανα αυτό και στο φίλο μου τον GIP!
    Ξέρεις; Στην ουσία δεν αναφέρομαι σχεδόν ποτέ σε φαντάσματα αλλά σε έναν άλλο κόσμο όπου συνεχίζουμε την ύπαρξή μας αλλιώς όμως!
    Εσύ Λεβίνα μου είσαι ΕΔΩ!!! και σε χαιρόμαστε.
    Αλλά τώρα που ρωτάς αλήθεια εγώ που είμαι αλήθεια! χα χα χα
    Καλό σου απόγευμα Λεβίνα, ευχαριστώ που ήρθες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @Ρεγγίνα
    "Η Ανατολή ..αυτοπροσώπως αλλά με μάτια..φεγγάρια!"

    Μπορείς να βρεις ζωγράφο - κι έχουμε εδώ μέσα- να ζωγραφίσει το παραπάνω υπέροχο που έγραψες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @ Bitch
    Ω! Μα τότε εσύ είσαι χειρότερη από μένα.! χα χα χα!
    Καλό σου βράδυ κορίτσι μου που δείχνεις με τόσο όμορφο τρόπο, το μεγαλείο του τόπου τούτου στις σελίδες σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. @ Αστοριανή
    Για μένα πράγματι περαστικοί είμαστε αλλά δεν τελειώνουμε εδώ. Γι αυτό και όλα τα ...φανταστικά κείμενα που γράφω αναφέρονται στην ύπαρξη μας, αλλά αλλού!
    Χαίρομαι που κατάφερες να το τελειώσεις. Αυτό με τιμάει. Και μην ξεχνάς, όταν έρχεσαι εδώ μέσα βρίσκεσαι σε μια Άγνωστη Διάσταση!.
    Καλή σου μέρα Ελληνίδα, Υιώτα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. @ xristin
    Με εντυπωσιάζει η γνώση σου για τις τεχνικές εγκαταστάσεις της κόλασης και δεν ξέρω τι να υποθέσω! χα χα χα χα
    Κοίτα να δεις -έκφραση κι αυτή όμως- εγώ προσωπικά δεν γνωρίζω, γιατί δεν έχω και τα connections - που λένε- αν θα γίνω μπάρμπεκιου εκεί στην κόλαση, αλλά πάντως τα θαλασσινά στα οποία αναφέρεσαι τα πρωτοδοκίμασα μεγάλος. Δηλαδή όταν ήμουν γύρω στα 22.
    Στα βουνά τις Αιθιοπίας όπου μεγάλωσα δεν είχαμε τέτοια και την βγάζαμε με καμιά κόμπρα ψητή με βατραχάκια ή με φιλέτο λεοπάρδαλης στα κάρβουνα ή με ουρά κροκόδειλου στη χόβολη! Γιαμ, γιαμ! Φοβερός μεζές!
    Ανθρώπους και μάλιστα γυναίκες δεν θυμάμαι να τρώγαμε, αλλά ήμουνα και μικρός τότε....Αλλά ποτέ δεν είναι αργά που λένε! χα χα χα
    Καλό σου βράδυ φοβερή και τρομερή! xristin!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Αχ όχι δεν θέλω τέτοια...Αρκετά με τις ιδιοκτησίες όσο αναπνέουμε, μην έχουμε και τίποτα φαγωμάρες του στυλ- "κυρία μου καταναλώσατε ένα mg της εκπνοής μου" όταν αποδημήσουμε...
    Εγώ πάντως με φαντάζομαι να πετώ διαρκώς από σύννεφο σε σύννεφο κι αλίμονο σε όποιον με πλησιάσει, τον έφαγα!
    Καλό απόγευμα Χριστόφορε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Να πληρώνουμε και τον αέρα που αναπνέουμε! Συμφωνώ!!!

    (ΔίΝε Τους ιδέες Χριστόφορε!...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. @k.Mer
    Αγαπητή μου κυρία Mer, έχω την τιμή αλλά και την ύψιστη χαρά να σας ενημερώσω ότι σύμφωνα με αξιόπιστη πηγή μου, εκεί στον τόπο τον χλοερό, ήδη έχουν εφαρμοστεί με απόλυτη επιτυχία μέτρα όπως αυτό της καταμέτρησης των mg της εκπνοής στα οποία αναφέρεστε. Άλλωστε εκεί, κάτω από το στιβαρό χέρι του -δεν μου επιτρέπεται να αποκαλύψω ποίου- είναι το μόνο μέρος του σύμπαντος το οποίο ευημερεί εδώ και αιώνες!
    Σας εύχομαι κυρία μου υγείαν και μακροημέρευση και ευχαριστώ που κάνατε τον κόπο να εισπνεύσετε τον αέρα μου εδώ μέσα.
    Καλή μέρα σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. @Γιώργος
    Λάθος Γιώργο μου. Λάθος!
    Δεν θα πληρώνουμε τον αέρα που αναπνέουμε αλλά την τελευταία μας ανάσα! Εκεί είναι το μεγαλείο!
    Και πρέπει να σου αποκαλύψω - όλο αποκαλύψεις είμαι σήμερα - ότι βγάζω τα προς το ζην μου, ΔίΝονΤας τους ιδέες! Σου συνιστώ να υποβάλεις κι εσύ αίτηση για πρόσληψη. Θα πω και δυο καλές κουβέντες κι εγώ! χα χα χα
    Καλημέρα Γιώργο ΔιΝουΤιανέ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Xριστόφορε δεν είναι τίποτα μη τρομάζεις και μην αναρωτιέσαι!
    ΄Ονειρο φεγγαροπαρμένο ήταν γιατί δεν έχεις συνηθίσει ακόμα να κοιμάσαι με ανοιχτά τα παράθυρα και να σε λούζει το φως του φεγγαριού! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Όταν διάβασα την Αδιανόητη Νύχτα μου ήρθε στο μυαλό μια σκηνή γεμάτη σουρεαλισμό! Αλλά αμέσως συνειδητοποίησα ότι ήταν κάτι διαφορετικό από σουρεαλισμό, αλλά δεν ξέρω πως να το ονομάσω... Χριστοφορ-ισμός; Χα, χα, χα... Η γραφή σου νομίζω πως είναι ανάδελφη και δεν την έχω συναντήσει πουθενά αλλού! Οπότε δικαίως τη βάφτισα έτσι, μη με μαλώσεις!

    Εξαιρετικό το κείμενο και η πλοκή της ιστορίας. Κι όταν το κοριτσάκι αποκαλύπτει το μυστικό του "αέρα" νομίζω πως ο αναγνώστης δέχεται ένα μεγάλο ταρακούνημα. Εκεί θεωρώ πως βρίσκεται το κλειδί της σκέψης σου αλλά και της γραφής σου.

    Σε καλησπερίζω κι αναμένω κι άλλες τέτοιες ιστορίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. @ kariatida62
    Καλώς τον πυρήνα της παρέας μας!
    Είχαμε για λίγο μείνει τα πρωτόνια και τα ηλεκτρόνια μόνα......μα τι γράφω Θεέ μου. Σημ: Το Θεέ μου αυτήν την στιγμή δεν αναφερόταν σε σένα. χα χα χα !
    Χαίρομαι ιδιαίτερα που σε ξαναβλέπω.
    Όχι Tida μου. δεν ήταν όνειρο. Είναι ο αιώνιος προβληματισμός μου για το "τι γίνεται μετά!"
    Με γοητεύει η ιδέα να φαντάζομαι σκηνές από το "μετά"!
    Αφού με ξέρεις τόσα χρόοονια τώρα!
    Εσύ τώρα βρίσκεσαι πίσω στα "πάτρια εδάφη"; Θα έχουμε δουλειά μπόλικη φέτος το φθινόπωρο και χειμώνα.
    Με ασπασμούς αλλά χωρίς καλπασμούς που γράφει και Gip! xa xa xa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. @ teleytaios
    Να σε μαλώσω; Μα εγώ πρέπει να σε ευχαριστήσω! Η τιμή που μου κάνεις είναι μεγάλη που σκέφτηκες κάτι τέτοιο! Άκου "Χριστοφορισμός"!
    Και ξέρεις κάτι;
    Εσύ ο "τελευταίος" είσαι και ο πρώτος που "έθεσε τον δάκτυλον επί του τύπου του ήλου της υπόθεσης"! Το κοριτσάκι που μιλάει για τον αέρα!
    Ειλικρινά νιώθω δικαιωμένος για την σκηνή που φαντάστηκα, έστω και αν δεν ήταν εύκολο να την προσεγγίσει και να την ψηλαφίσει κανείς.
    Σε ευχαριστώ ιδιαίτερα φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή