Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ ή ΓΙΝΕΣΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ;

     Είναι Κυριακή μεσημέρι! Το αεράκι του Σεπτέμβρη που χορεύει με τις κουρτίνες μαρτυράει την αργή αλλά σταθερή άφιξη του φθινοπώρου. Η οικογένεια μου είναι μαζεμένη όλη στο σπίτι για φαγητό. Γύρω στα δώδεκα άτομα - ζωή να χουν. Από τριών ετών ο μικρότερος μέχρι τα εξήντα οχτώ ο μεγαλύτερος. Παππούς, γιαγιά, παιδιά, εγγόνια, ανίψια και .....μια σκυλίτσα!
    Στην μια κεφαλή του τραπεζιού κάθεται βέβαια ο παππούς και στην άλλη απέναντι ο μικρότερος εγγονός μου ηλικίας τριών ετών.  Κάθε τόσο ανάμεσα στις μπουκιές που του πασάρουν η μητέρα του, η γιαγιά του και η θεία του, εκείνο με κοιτάει με ένα βλέμμα σαν να μου λέει: «Κάποια μέρα εκεί που κάθεσαι εσύ, θα κάθομαι εγώ.» Χαμογελάει κιόλας με ένα ύφος πονηρό.  
    Βέβαια προς το παρόν ανάμεσα στις μπουκιές και με λαδωμένο το πηγούνι, με προειδοποιεί να λάβω τα μέτρα μου γιατί μου λέει ότι έχει σοβαρές πληροφορίες πως ο Κινγκ Κόνγκ έχει καταλάβει το κρεββάτι μου και κοιμάται έχοντας γεμίσει τα σεντόνια μου μαύρες τρίχες. «Ποές τίχες και θα φωνάζει η γιαγιά» λέει.
Μου ζητάει δε με επιμονή να πάω να διώξω τον φοβερό Κίνγκ Κόνγκ τώρα γιατί αλλιώς αυτός δεν θα δεχτεί να κοιμηθεί στο σπίτι μας απόψε. 
    Τι να κάνω αφήνω το πιάτο μου με το λαχταριστό παστίτσιο, και σηκώνομαι. 
    «Πηενε παππού. Πήενε παππού!» με προτρέπει δείχνοντας μου την κατεύθυνση με το πιρούνι. 
Φοβερή η επιμονή. Δεν αλλάζει δε γνώμη όσο και να προσπαθούν οι υπόλοιποι να τον κάνουν να ξεχαστεί λέγοντάς του ότι κάτω στην πυλωτή υπάρχουν ίχνη του Τυραννόσαυρου Ρέξ...φρέσκα μάλιστα. Μεγάλη η μανία τους με τους δεινόσαυρους!
Τίποτα αυτός! Πρώτα να διώξω από το κρεβάτι μου τον φοβερό Κόνγκ και μετά θα ασχοληθούμε με τα ίχνη.  
Α! Για να ξέρετε! Στον ενικό τα ίχνη είναι "το ίχνη", για όσους δεν το γνωρίζουν.....
    Πηγαίνω στο υπνοδωμάτιο μου και κάνω ολόκληρο σαματά μέσα χοροπηδώντας και φωνάζοντας άγρια, με κίνδυνο να έρθει ο από κάτω γείτονας και να μου βάλει τις φωνές Κυριακάτικα. Όταν κρίνω ότι με τόσες φωνές ο Κινγκ Κόνγκ αποκλείεται να θέλει να μείνει άλλο στο κρεβάτι μου, επιστρέφω στο τραπέζι για να τελειώσω το παστίτσιο μου. 
    Κοιτάω τον μικρό να δω αν θα θελήσει να μάθει ποιο ήταν το αποτέλεσμα των ενεργειών μου, αλλά αυτός είχε περάσει σε άλλες δραστηριότητες. Είχε φαίνεται χορτάσει με όλα όσα είχε φάει και είχε κατέβει από την καρέκλα. Ο μεγάλος τεσσεράμισι  αυτός, καθόταν εκεί στο τραπέζι με τους άλλους άνδρες της οικογένειας που κουβέντιαζαν για κάποια πολιτικο-οικονομικο-φιλοσοφική άποψη κάποιου που  δεν συγκράτησα το όνομα. Μου έκανε εντύπωση ότι ενώ με το πιρούνι του τσιμπολογούσε διάφορους μεζέδες από τα πιάτα των άλλων, παρακολουθούσε την συζήτηση των νεαρών ανδρών και γυναικών με ενδιαφέρον αφήνοντας ταυτόχρονα κομματάκια από το πιρούνι του να πέφτουν χάμω,όπου έκανε Πάσχα η  σκυλίτσα  μας φθινοπωριάτικα. 
    Όταν τέλειωσε το γεύμα και σηκωθήκαμε από το τραπέζι, τότε κατάλαβα ότι το να είσαι παππούς τελικά είναι μεγάλο πράγμα. Και αυτό γιατί οι νεότερες γενιές δεν αντιλαμβάνονται ότι βρίσκεσαι σε μια φάση της ζωής σου, που δεν χρειάζεται να τηρείς τύπους. Έτσι έχεις την ευκαιρία να παρακολουθείς τους άλλους με την τρυφερότητα αλλά και το ενδιαφέρον εκείνου, που ξέρει ότι σε πολλούς από τους παριστάμενους υπάρχεις εσύ μέσα τους. 
    Τα δυο εγγόνια μας, έπαιζαν μεταξύ σαλονιού και χολ κρατώντας αναμμένους φακούς, λες και είχε νυχτώσει. Το περίεργο δε είναι ότι ενώ οι φακοί είναι ολόιδιοι εκείνα ξέρουν να ξεχωρίζουν ποιος είναι του καθενός. Τι στο καλό τα δαχτυλικά τους αποτυπώματα 
διαβάζουν;
    Κάποια στιγμή μερικά από τα αγόρια και τα κορίτσια βγήκαν στο μπαλκόνι για να καπνίσουν κι εγώ παρακολουθούσα σε κάποιο κανάλι μια ορχήστρα που έπαιζε συμφωνική μουσική. Δεν θυμάμαι τώρα τι.
     Η μεγάλη  μου κόρη καθόταν απέναντί μου στον καναπέ και κουβέντιαζε με την νύφη μου. Η μικρότερη κόρη μου ετοιμαζόταν να μας σερβίρει για επιδόρπιο ένα από κείνα τα θαυμάσια γλυκά που φτιάχνει. Τις καμάρωνα τις κόρες μου γιατί φορούσαν υπέροχα μακριά φορέματα και ήταν κούκλες. Αλλά όλες όσες ήταν εκείνο το μεσημέρι στο σπίτι μου, από την μεγαλύτερη στην μικρότερη ήταν πραγματικά όμορφα πλάσματα.
    Τα εγγόνια μου έτρεχαν πάνω κάτω με αναμμένους τους φακούς τους παριστάνοντας έναν ήρωα των κόμικς που στην αρχή έτσι όπως μου είπαν το όνομά του νόμισα ότι έπαιζαν τον Μπιν Λάντεν και έπαθα σοκ. Ο Μπιν Λάντεν παιδικός ήρωας;  Μετά όμως μου έφεραν το φυλλάδιο με την εικόνα του ήρωα και ήταν κάποιος.... Γκρήν Λάντερν!  Άκου Μπιν Λάντεν! Ο Γκρην Λάντερν είναι ένας καλός τύπος που κρατάει κάτι που βγάζει ένα πράσινο φως. Μη με ρωτήσετε περισσότερα. 
Έτσι όπως έτρεχαν κραδαίνοντας τους φακούς τους, τα γέλια και οι φωνούλες τους γέμιζαν τον χώρο. Ήξερα πως ήταν αργά το μεσημέρι και οι γειτόνοι μου θα υπέφεραν κάπως, αλλά σχεδόν όλοι τους κάποιο εγγόνι είχαν και ήξεραν. 
    Ντούπ!! και "ωχχ", ακούω και αναπηδάω! "Παναγία μου! Τα παιδιά" φωνάζει η γυναίκα μου. 
Δεν προλάβαμε να κινητοποιηθούμε να δούμε τι είχε γίνει και βλέπω τον μικρό να έρχεται από το χολ με ύφος πονεμένο χωρίς να κλαίει όμως, πηγαίνει κατευθείαν εκεί που καθόταν η μητέρα του - η μεγάλη μου κόρη - και σκύβοντας χωρίς να πει λέξη, πήρε μια άκρη από το φόρεμα της και άρχισε να τρίβει απαλά το μέτωπό του με κυκλικές κινήσεις.  
    «Μα Αλέξανδρε, τι κάνεις εκεί;» ρωτάει η μαμά του.
    «Τίποτα μαμά. Σκουπίζω τον πόνο μου!» απαντάει ο τρίχρονος μικρός.
Τότε είναι που εγώ κόντεψα να βάλω τα κλάματα. Όχι! Όχι επειδή πονούσε ο μικρός! Όχι επειδή θα έκανε καρούμπαλο, αλλά για το «Σκουπίζω τον πόνο μου!» 
Για την αδιανόητη, την πανέμορφη αυτή φρασούλα που ξεστόμισε  ένα τόσο δα πλασματάκι δάκρυσα κι αναρωτήθηκα:  
Γεννιέσαι ή γίνεσαι ποιητής;
Άκου: «Σκουπίζω τον πόνο μου!»


50 σχόλια:

  1. Έλα μου ντε...
    Από τα καλύτερα που έχεις γράψει ποτέ.
    Την απάντησή μου βέβαια την ξέρεις.
    Μέγας αυτός ο μπόμπιρας.
    Όπως να λέμε "αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας",.
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα παιδιά δεν έχουν μέσα τους αυτούς τους περιοριστικούς κανόνες και τις αποπνικτικές θεωρίες για το τι είναι δυνατόν και το τι όχι κι έτσι μπορούν να δείξουν και σε εμάς τους μεγαλύτερους ότι τελικά τα πράγματα να μην είναι έτσι όπως τα βλέπουμε, αλλά είναι έτσι επειδή έτσι θέλουμε να τα βλέπουμε.

    Ο εγγονός σου θα γίνει αστέρι, να μου το θυμηθείς. Δε σκούπισε μόνο τον πόνο του, σμίλεψε κιόλας μέσα στις ψυχές σας την ικανοποίηση για το αύριο που μοιάζει πια πολύ καλύτερο! Να τον χαίρεστε!

    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καταρχήν είστε μια υπέροχη οικογένεια από τον μεγαλύτερο έως τον μικρότερο!!!! :-)

    Νομίζω πως οι άνθρωποι είναι περισσότερο ποιητές από οτιδήποτε άλλο, απλά μεγαλώνοντας χάνουν αυτό το χάρισμα, όχι όλοι ευτυχώς!
    Η εκπαίδευση, τα πρέπει της οικογένειας και γενικά η κοινωνία δεν τρέφει ποιητές, ή μουσικούς, ή ζωγράφους. Η ενηλικίωση μοιάζει με έναν ιστό από κανόνες που θα πρέπει να γνωρίζει και να τηρεί κάποιος ώστε να ανήκει κάπου.

    Κρατώ κουβεντούλες από τα παιδιά μου ως φυλαχτό.. για παράδειγμα μου λέει ο μικρός μου όταν ήταν στα τέσσερα.
    Μαμά πετούσα τη νύχτα. Είδες όνειρο τον ρώτησα. Όχι μαμά δεν ήταν όνειρο ήταν αλήθεια. Καλά του λέω με δυσπιστία.. και συνεχίζει.. ξέρεις μαμά η καρδιά είναι που πετάει...

    Υπέροχη ανάρτηση Χριστόφορε και εύχομαι μέσα από την καρδιά μου αυτό το παιδί να μην χάσει την ελευθερία να σκέπτεται, να εκφράζεται και να δημιουργεί!

    Να είσαστε όλοι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν έχω λόγια να πω.
    Να χαίρεσαι τα παιδιά και τα εγγόνια σου.
    Να είναι γεμάτη με αυτά η ζωή σου.
    Και να μαθαίνεις απ' αυτά να ξέρεις πως σκουπίζουν τον πόνο και όταν το μάθεις καλά κάνε και μια ανάρτηση να μάθουμε κι εμείς την τέχνη να σκουπίζουμε τον πόνο μας.
    Ρώτα το μικρό πως σκουπίζει τον διάχυτο ψυχικό πόνο.
    Μπορεί να μας δώσει καμιά καλή συμβουλή.
    Προς το παρόν εσύ να χαρείς την ευτυχία που σου χαρίζουν οι μικροί μπόμπιρες και τα μεγάλα καμάρια σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εξαιρετικό !!
    Το ήξερα, μου το είχες πει αλλά σε διαβεβαιώ, δεν έχασε την αξία του.

    Τόσο ζεστό, τόσο τρυφερό, τόσο αληθινό, τόσο ανθρώπινο...
    Το ρούφηξα !
    Από τα καλύτερα σου !

    Τέτοια θέλω !! Και ναι... πάνε στο μπλογκ σου... τα μικρά παιδιά, προσχολικής ηλικίας, αστίλβωτα ακόμα, είναι ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ !!

    Μη τολμήσεις να μη μου τα φιλήσεις !!

    ΥΓ : Μρ τον Κινγκ Κονγκ ... πόσα του έδωσες για να σου αδειάσει το χώρο ; ΧΑΧΑΧΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γύρισα στη φωλιά μου!Είσαι η πρώτη μου επίσκεψη και πολύ χάρηκα που με καλωσόρισες με ένα τόσο όμορφο κείμενο!Κάθε φορά που μιλάς για τα "δυο φορές παιδιά σου", παίρνω μικρά και μεγάλα μαθήματα και γίνομαι νομίζω καλύτερος άνθρωπος!

    Οι ποιητές είναι μέσα μας!Όλοι τους έχουμε.Άλλοι τους κρύβουμε, άλλοι τους βάζουμε σε βιτρίνες να τους θαυμάζει ο κόσμος!Το θέμα για μένα είναι να μιλάς χωρίς λέξεις και να αγαπάς χωρίς σκέψεις!

    Σε φιλώ γλυκέ μου συνταξιδιώτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. όταν η ίδια η ζωή είναι ποίηση, τότε και τα πλάσματά της γεννιούνται μ' αυτήν. η αθωότητα είναι που αβίαστα μας την αποκαλύπτει. τους στίχους της, τους είχες εκείνη τη μέρα στο τραπέζι σας...
    λάτρεψα τούτο το κείμενό σου, Άρχοντά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κάθισα και διάβασα.
    Και χαμογέλασα και σκέφτηκα ---
    Πως είναι δυνατόν με σένα παππού ο μικρός να μην είναι
    τρυφερός και ναι, για τη όχι, ένας αυριανός ποιητής.
    Να είστε όλοι έτσι πάντα αγαπημένοι, σπάνιο πράγμα σήμερα,
    (εμένα μου μύρισε παστίτσιο).
    Φιλιά Χριστόφορε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Οικογένεια! Αυτή τη λέξη μου έφερες στο μυαλόμαζί με εικόνες άλλων εποχών της παιδικής μου ηλικίας.
    Να τους χαίρεσαι, Χριστόφορε, και διαισθάνομαι ότι τα εγγόνια σου κι ιδιαίτερα ο Αλέξανδρος (όχι επειδή έχει το ίδιο όνομα με το γιό μου!) είναι φυσιογνωμίες που θα καταπλήξουν και πολλούς άλλους με τη σπιρτάδα και το ταλέντο τους! Γι' αυτό.... Λάβε τα μέτρα σου!!

    Εγκάρδιες καλημέρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
    "αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας",.
    Δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτα άλλο για τον άνθρωπο που κατέθεσε εδώ τούτη την φράση!
    Τον ευχαριστώ όμως για την ελληνική καλαισθησία λόγου που μου προσφέρει πάντα!

    @ teleytaios
    Πολύ σωστά όσα αναφέρεις-και ας τολμήσω να πω βαθυστόχαστα - τα όσα αφορούν την ανατροφή μας και την απώλεια έμφυτων στοιχείων του χαρακτήρα και των ικανοτήτων μας.
    Πράγματι εκείνη την στιγμή ο Αλέξανδρος σε μένα τουλάχιστον έπραξε ακριβώς αυτό που εύστοχα περιγράφεις.
    Κι εσύ να χαίρεσαι τους δικούς όλους Κώστα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Margo
    " ξέρεις μαμά η καρδιά είναι που πετάει...
    Η παραπάνω φράση, πέστε μου σας παρακαλάω είναι ένα μικρό αριστούργημα ή όχι;
    Μάργκο σε ευχαριστώ θερμά που την μοιράστηκες μαζί μας.


    @ FLORA GIA
    Από τότε που έγινα παππούς, άρχισα να καταλαβαίνω τον εαυτό μου βλέποντας τα εγγόνια μου. Φαίνεται ότι αυτό είναι το σχέδιο της φύσης. Σε αφήνει όλη την ζωή σου να αγωνίζεσαι να κολυμπώντας σε άγνωστα νερά και όταν έρθει η ώρα που τα γονίδια σου έχουν βρει την συνέχειά τους, τότε μόνο ανακαλύπτεις στα αλήθεια ποιος είσαι και τι έκανες στην ζωή σου.
    Να είσαι καλά Flora μου. Ευχαριστώ θερμά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @GiP
    Εχεις απόλυτο δίκιο: Τα παιδιά και μάλιστα σε αυτήν την ηλικία είναι: ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ!!!!
    O King Kong δεν δέχεται Ευρώ ούτε άλλο νόμισμα. Μάλλον μια Queen Kong θα τον βόλευε αλλά δεν έχουμε ακόμη! χα χα χα
    Δεν πρόκειται να τολμήσω να μη σου τα φιλήσω τα μωρά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ porcupine
    Μικρούλικο πλάσμα με τα αγκαθάκια, πόσο χαίρομαι που σε ξαναβλέπω και μάλιστα σήμερα. Πολύ χαίρομαι γι αυτά που λες ότι νιώθεις.
    Σοφότατο το: ""Το θέμα για μένα είναι να μιλάς χωρίς λέξεις και να αγαπάς χωρίς σκέψεις!
    Και σε βλέπουμε ε;



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. τι να πω...είναι άραγε που μεγαλώσαμε βρε Χριστόφορε μου και συγκινούμαστε τόσο...πόσες φορες πραγματικά μας στέλνουν αδιάβαστους τα μικρά μας...

    θα συμφωνήσω με τη margo...όλοι έχουμε τις προδιαγραφές...μα στην πορεία οι περισσότεροι τις θάβουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Κοίτα τώρα Χριστόφορε που για πρώτη φορά θα ζηλέψω που δεν έχω γίνει...γιαγιά.. Είναι τόσο γλυκές και τρυφερές οι σκηνές που περιγράφεις, που αναρωτιέται κανείς: "τι άλλο να ζητήσει από τη ζωή του;". Εύχομαι να είστε πάντα όλοι γεροί και αγαπημένοι και να νιώθετε τόση ευτυχία, που να σας περισσεύει να τη μοιράζεστε και μαζί μας. Όπως εσύ τώρα, καλή ώρα!

    Όσο για το ερώτημα που θέτεις, θα σου πω κάτι που είχα ακούσει σε ένα σεμινάριο παιδαγωγικής: "όλα τα παιδιά γεννιούνται καλλιτέχνες. Το ζήτημα είναι να καταφέρνουν να διατηρούν αυτό το χάρισμα κατά τη διαδικασία ενηλικίωσής τους. Και δυστυχώς, αυτό "σκοτώνεται" συνήθως στη σχολική περίοδο, από το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα".
    Πιστεύω λοιπόν ότι το ίδιο ισχύει και για το "παιδί ποιητή". Μακάρι ο υπέροχος εγγονός σου, όχι μόνο να το διατηρήσει, αλλά και να το αναπτύξει. Έχει άλλωστε αυτόν ακριβώς που χρειάζεται για παππού!
    καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αυθόρμητα ο υπέροχος μικρός σου, Χριστόφορε, μίλησε πράγματι ποιητικά και τρυφερά. Πόση τρυφερότητα και πόσο αυθορμητισμό καταπνίγουμε, όσο μεγαλώνουμε, από το φόβο των άλλων; Πόσα όμορφα χάνουμε απ’ αυτόν το φόβο; Ευτυχώς υπάρχουν αυτοί που γράφουν χωρίς το φόβο και τους απολαμβάνουμε διαβάζοντάς τους.
    Όμορφο κείμενο-ύμνος στην οικογενειακή ευτυχία και με εξαιρετικό επίλογο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ
    Τα λόγια σου που βγαίνουν από την βαθιά σου εμπειρία και γνώση της δημιουργίας αυτών των σταγόνων ψυχής, είναι η απάντηση στο ερώτημα του τίτλου της ανάρτησης μου.
    Σε ευχαριστώ για το φως σου Λύχνε!

    @ Bitch
    Θα σου κρατούσα ένα κομμάτι παστίτσιο, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς και για μένα, δεν έχει μείνει ούτε μακαρονάκι. χα χα χα
    Νομίζω τελικά πως όλοι οι παππούδες και οι γιαγιάδες είναι φτιαγμένοι για να κρατάνε τις οικογένειες τους ενωμένες, αρκεί να μην υπάρχουν πείσματα και παράλογες στάσεις!
    Χαίρομαι ιδιαίτερα που ήρθες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @ElenaG
    Έχεις δίκιο στο ότι όλοι έχουμε τις προδιαγραφές για πολλά αλλά στον κακοτράχαλο δρόμο που διαβαίνουμε τις χάνουμε και δεν δίνουμε και σημασία!
    Νομίζω πως αν οι δάσκαλοι είχαν τον νου τους να ακούνε τους μικρούς τους μαθητές θα μάθαιναν πολλά.
    Καλό σου βράδυ και να είσαι πάντα καλά.

    @nameliart
    Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που άκουσες στο σεμινάριο εκείνο.
    Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι ο άνθρωπος γεννιέται με χαρίσματα διάφορα και εμείς οιμεγαλύτεροι τους διαγράφουμε γιατί πρέπει να φτιάξουμε ανθρώπους σύμφωνα με κάποιο πρότυπο που θέσαμε. Πως; Δεν έχω ιδέαν. Εσύ πάντως δόξα τον Θεό υπήρξες "κοριτσάκι με τα πινέλα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @Άρης Άλμπης
    Πόσο δίκιο έχεις Άρη! Αν αλήθεια εκφραζόμασταν ελεύθερα σαν τα παιδιά,χωρίς εκείνη την υποκριτική επιβεβλημένη λογοκρισία, ίσως πολλά πράγματα στην ζωή όλων μας να ήταν διαφορετική, καλύτερη και πιο αληθινή.
    Ευχαριστώ φίλε μου για τα καλά σου λόγια να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Να τα χαίρεσαι Χριστοφορε και πάντα να τα καμαρώνεις. Μακάρι να υπήρχε το κιούπι αυτό για να τα κράταγε σε τέτοια γουστόζικη ηλικία (όπως έλεγαν ότι θα με έβαζαν μέσα στο κιούπι για να μην μεγαλώσω).

    Έχω δυο εγγονές, η μικρούλα έκανε μια φίλη καταγωγής Πορτογαλίας και λέει σε όλους ότι είναι Portuguese. Η εγγονουλα μας διηγείται ορισμένες στιγμές με αυτή την φίλη της, όταν την ρωτάς για ποια μιλάει... μας εξηγεί για την PORK-AND-CHEESE (Portuguese). Πολύ γούστο έτσι που μιλούν!

    Ωραία αναμνηστική ανάρτηση!
    Την Καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αυτό που περιγράφεις στο τρυφερό κείμενο σου, είναι πρώτα απ' όλα η επιτομή της οικογενειακής ευτυχίας. Υπέροχες εικόνες αυτές που περιγράφεις, λες και ήμουν έξω από την πόρτα του δωματίου, όταν έδιωχνες τον Κινγκ Κονγκ. Μου θυμίζει κάτι δικό μου.
    Τώρα όσον αφορά τον μικρό σας ποιητή, έχω να πω ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε του "μεγάλου" την υπέροχη φράση. "Δεν μπορώ να τρέξω σαν Νικητής". Αυτά τα παιδιά έχουν στα γονίδια τους εγγεγραμμένη την ποίηση και νομίζω βοηθάει και το περιβάλλον τους. Όλοι αυτοί οι όμορφοι άνθρωποι που είσαστε η οικογένεια τους.
    Να έχετε υγεία να τους καμαρώσετε.
    Τυχερέ παππού!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αυτές οι γλυκές στιγμές της αντάμωσης.. το τραπέζι και η οικογένεια πόσα τρυφερά στιγμιότυπα δεν καταγράφονται στο μυαλό των παιδιών...
    Και όλα τα ποιητικά αποφθέγματα κράτησε τα τυχερέ παππού!

    Εγώ τους έχω "φακελώσει" κανονικά!
    Ακόμα και τα παιδιά μου...
    Μόνο ο ένας διατήρησε το χάρισμα του χιούμορ.

    Να είσαστε όλοι καλά να τα καμαρώνεται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Καλέ μου Χριστόφορε ,τα μισά σου χαρίσματα και αρετές να πάρει ο μικρός ,(που όπως φαινεται πήρε ήδη) του φτάνουν...
    Να ειστε γεροι και να χαίρεστε τα παιδιά και τα εγγόνια σας εσυ και η αξιόλογη σύζυγός σου..
    Φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. ...όμορφη Οικογένεια!
    Ζεστή, ζωντανή, γεμάτη Αγάπη!
    Γλυκά τα ...ζιζάνιά σας, οραματίζομαι και τον 18 μηνο δικό μας... τον φασαρία... *-ά..λα ντώ, γιαγιά! νάου!έλα εδώ, γιαγιά, τώρα!... *
    ¨ασε για τις λέξεις...όπως:
    αγγούρ΄... πιπίτσια (παπούτσια), μίμα νταντά (μίγα, θα σε δείρω...)...λιλίο-το βιβλίο... γνωρίζει τα παιδικά της τηλεόρασης από τη μουσική τους... έχει ήδη τη δική του βιβλιοθηκούλα...
    και τόσα άλλα που... με παρέσυρες, Φίλε μου...

    Να είστε ΟΛΟΙ καλά, Χρόνια Πολλά γι΄αύριο...
    Θα τα λέμε, σίγουρα.
    Υιώτα, αστοριανή, ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @Evie
    χα χα χα χα Pork and Cheese! Απίθανο!
    Να τις χαίρεσαι τις εγγονούλες σου Evie μου και ας ελπίσουμε ότι από την παιδική καθαρότητα και ελευθερία του νου να κρατήσουν όσο γίνεται περισσότερα.
    Ωραία ιδέα το κιούπι ! χα χα χα!
    Καλό σου μεσημέρι και ευχαριστώ!


    @ marimar
    Είσαι τρομερή με το μνημονικό σου. Με εντυπωσιάζει βρε παιδί μου πως θυμήθηκες το άλλο με τον "Νικητή!"
    Α! Με τον Κινγκ Κόγκ κάθε Σ/Κ δίνω τρομερές μάχες να τον διώξω από το κρεββάτι μου που πάει και κοιμάται το κάθαρμα!
    Πόσο χαίρομαι που σε βλέπω θεία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @ Γιαγιά Αντιγόνη
    Α μα εσένα θα έπρεπε να σε έχουν προσλάβει στην CIA -τμήμα παιδιών και εγγονών! Πρέπει να μου μάθεις την τέχνη του φακελώματος!
    Είμαι πολύ περίεργος να δω - όσο καιρό προλάβω βέβαια - την μελλοντική τους εξέλιξη.
    Και ξέρεις κάτι; Τώρα κατάλαβα κάτι. ¨Όταν έχασα τον πατέρα μου το 1986 είχα και τα τρία μου παιδιά. Στην κηδεία ο ιερέας ρώτησε: "Εγγόνια είδε;" Όταν του είπαμε πως ναι είδε, η φυσιογνωμία του φωτίστηκε. Τότε δεν το καταλάβαινα τον λόγο. Τώρα όμως νιώθω απόλυτα το νόημα και την αξία εκείνης της ερώτησης.
    Καλό Σ/Κ να έχεις και να χαίρεσαι κι εσύ τους αγαπημένους σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @tania
    Σε ευχαριστώ θερμά για την γενναιοδωρία σου την οποίαν άλλωστε γνωρίζω από την απλοχεριά με την οποίαν χαρίζεις γνώσεις και ψυχαγωγία. Εύχομαι τα πράγματα να πηγαίνουν καλύτερα. Πάνω από όλα όμως εύχομαι για την καλή υγεία όλων σας.
    Χρόνια πολλά σε κείνες και κείνους που γιορτάζουν σήμερα.
    Φίλησε μου και την Ν, Υόρκη που τώρα θα είναι η ωραία της εποχή!


    @Αστοριανή
    "Ακου ντω γιαγιά ..νάου!" χα χα χα
    Όλα αυτά τα πλασματάκια μικρά και μεγάλα γύρω σου πρέπει να είναι περήφανα για την Ελληνίδα που έχουνε δίπλα τους με όλους τους βαθμούς συγγένειας.
    Αφού εγώ είμαι περήφανος που απλώς σε γνωρίζω μέσω του blog μου και έχω διαβάσει πολύ αξιόλογα πράγματα σου.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. χριστοφορε μου καλημέρα ..για ακόμα μια φορά μπήκα στον κόσμο που περιέγραψες μέσα στην ανάρτηση σου....σε μια γωνιά του σπιτιού σου μέσα από την περιγραφή σου ήμουνα και εγώ.... εύχομαι από καρδιάς να είστε όλοι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι...
    όσο για μένα φίλα μου τον μικρο και με τα δυο μου χέρια σκουπίζω τον πόνο μου... απίστευτος....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. τέλειος.. ο μικρός.. εγώ δεν θα πω κάτι σε ποιητικό λόγο... μόνον...
    το μήλο κάτω απ' την μηλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @ precious dreams
    A! Ωστε εσύ ήσουν εκεί μέσα στο αποθηκάκι και σφύριζες ε; Κι έλεγα εγώ τι σφυρίζει, τι σφυρίζει εκεί μέσα! χα χα χα !
    Να είσαι καλά φίλε μου και τις ευχές σου τις πλουτίζω με περισσότερες ακόμη και σου τις στέλνω αφού όμως κρατήσω το ζουμί τους!
    καλό σου βράδυ και όνειρα γλυκά!


    @ paraskevi malouxou
    Αυτή σου η φρασούλα για το μήλο είναι πραγματικά αρκετή για να με κάνει περήφανο για τα παιδιά και τα εγγόνια μου και γι αυτό σε ευχαριστώ πολύ! Καλό σου βράδυ κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Πολύ γλυκιά και τρυφερή ανάρτηση!
    Να τους χαίρεσαι και να τους καμαρώνεις όλους πάντα τέτοιες ευτυχισμένες στιγμές να'χετε και άσε τους γειτόνους να γκρινιάζουν!

    Να μου το θυμηθείς μαφία ο μικρός θα γίνει δεν θα το πιστεύεις θα σε πουλάει και θα σ'αγοράζει!

    Δροσερά,φθινοπωρινά γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. ¸.•°`♥✿彡✿♥`°•.¸
     ┊  ┊  ✿
     ┊  ✿
     ✿

    Bom fim de semana!!!
    Beijinhos.
    Brasil.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Να σου ζήσουν όλοι και να χαίρεστε το μικρό σας ποιητή! Είναι παράξενο πως τα μικρά παιδιά σκαρώνουν άθελά τους τέτοια ποιητικά στιχάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. @ Magia da Inês
    Seu sorriso é como uma luz! Boa semana


    @Βιβή Κώνστα
    Ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και για τα όμορφα σου λόγια. Ελπίζω να τα λέμε!
    Καλό Σ/Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Θα σου θυμώσω "με πήδηξες":((

    Δεν ντρέπεσαι:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. @ zoyzoy
    Zoyzoy μου εκατοντάδες εκατομμύρια των δισεκατομμυρίων (είναι και της μόδας) συγγνώμες σου ζητώ συγχώρεσε με. Και είναι τόσο όμορφα αυτά που μου έγραψες. Είμαι τι να πω! Θα αυτομαστιγωθώ απόψε!
    Αλλά άλλο με ανησυχεί πιο πολύ!
    Να πάρει η ευχή, σε "πήδηξα" καλά- καλά και δεν το κατάλαβα;
    Τι να πω! Να πάω λες σε γιατρό την Δευτέρα, first thing in the morning?
    Δεν μου κρατάς κακιά πάντως ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Για να δούμε τώρα ποιος θα σκουπίσει τον δικό μας πόνο!
    Μια φράση τόσο "έτσι"!
    Να τα χαίρεσαι Χριστόφορε τα εγγόνια σου και έχεις ακόμα πολλά να μάθεις από αυτά!
    Καλή νύχτα... πια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. @ Άιναφετς
    Δεν ξέρω καν αν υπάρχει αρκετό ύφασμα για να αντέξει τόσο πόνο για "σκούπισμα"! Όμως ας μην αφεθούμε στην δίνη να μας παρασύρει σαν φθινοπωρινά ξερά φύλλα. Άλλοι αλλού κάνουν αγώνες. Εμείς ....τον ύπνον του δικαίου!
    Να είσαι καλά κορίτσι μου και ευχαριστώ πολύ για την ευχή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Δεν γνωρίζω την απάντηση στο ερώτημα σου Χριστόφορε. Ωστόσο η περιγραφή των απλών καθημερινών στιγμών από μέρους σου ήταν μια ποίηση. Μου άρεσε πολύ.
    (Αυτό με το σκούπισμα μήπως είναι και μαγικό; Ίσως πρέπει να το δοκιμάσουμε-τα παιδιά ξέρουν καλύτερα, βλέπουν καθαρότερα.)
    Χαιρετισμούς :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. @zoyzoy
    Να θυμόμουν κάτι τουλάχιστον!! Γι αυτό ντρέπομαι! Να πάρει η ευχή τζάμπα πήγε το άλμα! Άλλη φορά θα προσέχω! :(( -τι σημάινουν αυτές οι δυο αριστερές παρενθέσεις με τις άνω και κάτω τελείες δεν έχω ιδέαν αλλά τις βάζω μπας και αναπληρώσω κάτι απο κείνο το πήδημα που πήγε άπατο!)χα χα χα Ελά ξεθύμωσε τώρα!


    @ k.Mer
    Εχεις απόλυτο δίκιο κι εγώ πιστεύω ότι τα παιδιά βλέπουν καθαρότερα και περισσότερα από όσο νομίζουμε. Εχουν ακόμη την φύση ατόφια μέσα τους πριν επέμβουμε εμείς με την λεγόμενη παιδεία να επιβάλουμε αυτά που οι συνθήκες ή άλλοι κοινωνικοί λόγοι να του επιβάλουμε.
    Με μεγάλη χαρά σε είδα απόψε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. @zoyzoy
    Να θυμόμουν κάτι τουλάχιστον!! Γι αυτό ντρέπομαι! Να πάρει η ευχή τζάμπα πήγε το άλμα! Άλλη φορά θα προσέχω! :(( -τι σημάινουν αυτές οι δυο αριστερές παρενθέσεις με τις άνω και κάτω τελείες δεν έχω ιδέαν αλλά τις βάζω μπας και αναπληρώσω κάτι απο κείνο το πήδημα που πήγε άπατο!)χα χα χα Ελά ξεθύμωσε τώρα!


    @ k.Mer
    Εχεις απόλυτο δίκιο κι εγώ πιστεύω ότι τα παιδιά βλέπουν καθαρότερα και περισσότερα από όσο νομίζουμε. Εχουν ακόμη την φύση ατόφια μέσα τους πριν επέμβουμε εμείς με την λεγόμενη παιδεία να επιβάλουμε αυτά που οι συνθήκες ή άλλοι κοινωνικοί λόγοι να του επιβάλουμε.
    Με μεγάλη χαρά σε είδα απόψε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Μα πού να έμοιασε αυτός ο μικρός και τα λόγια του από τώρα έχουν τέτοια νοήματα!!??
    Να τον χαίρεσαι Χριστόφορε και να τον δεις όπως ποθείς!
    υπέροχο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. @Sweet truth
    Γλυκιά Αλήθεια σε ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και για τις ευχές σου.
    Κι εγώ με την σειρά μου εύχομαι να είσαι εσύ και οι αγαπημένοι πάντα καλά και τα χαμόγελα να κυριαρχούν γύρω σου!.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Γεννιέσαι! Έγραψες Χριστόφορε ευπατρίδη μου! Εκτός από την τέλεια φράση "σκουπίζω τον πόνο μου", ξεχώρισα και τη δική σου τέλεια φράση: "Έτσι έχεις την ευκαιρία να παρακολουθείς τους άλλους με την τρυφερότητα αλλά και το ενδιαφέρον εκείνου, που ξέρει ότι σε πολλούς από τους παριστάμενους υπάρχεις εσύ μέσα τους. "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Χριστόφορε καταπληκτικό αυτό που μοιράστηκες μαζί μας!
    Ειλικρινά δεν έχω λογια.

    Όσο για τα παιδιά, ναι είναι οι πιο ταλαντουχοι ποιητές,ολα τους πιστευω!Μακαρι να διδασκόμασταν και εμεις οι μεγάλοι και να αντλουσαμε έμπνευση από το μεγαλείο τους!

    Καλως σε ξαναβρηκα και καλο φθινόπωρο φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Ρεγγίνα
    Βασίλισσα μου σε είδα και στην άλλη αυλή και καμάρωσα που πέρασες κι από κει. Ξέρεις; Είμαι πλέον βέβαιος πως ότι σου αφαιρείται από την φύση με το πέρασμα του χρόνου στην θέση του προστίθεται κάτι άλλο. Ας πούμε η στωικότητα, η ανεκτικότητα, η κατανόηση, διεισδυτικότητα της ματιάς κλπ. Γι αυτό πιστεύω ότι πρέπει να αποδεχόμαστε ότι μας παίρνει και ότι μας δίνει σε αντάλλαγμα η μάνα Φύση, χωρίς να "παίρνουμε" εμείς με το έτσι θέλω αυτά που είχαμε πριν από χρόνια.
    Χαιρέτισε μου το νησί Σου και να χαίρεσαι την ομορφιά του φθινοπώρου.


    περήφανη μανιάτισσα
    Πραγματικά Μανιάτισσα μου! Αλήθεια είναι όσα λες. ΄ Όσο παρατηρώ όσα λένε, όσα κάνουν και με τον τρόπο που το κάνουν είμαι βέβαιος ότι στο κεφαλάκια τους μέσα και στις ψυχές τους κρύβεται μια ατόφια σοφία, που με την επίδραση της παιδείας και των δικών μας εμμονών χάνεται σιγα-σιγά. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και την επίσκεψη σου.
    Καλό φθινόπωρο και σένα περήφανη και γλυκιά μανιάτισσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Το θέμα είναι αν αυτό με τον καιρό καλλιεργηθεί ή θαφτεί...... Βέβαια, όταν το ’χεις.... με τον ένα τρόπο ή τον άλλο, θα βγει κάποια στιγμή στην επιφάνεια....
    Πολύ όμορφη οικογένεια έχεις Χριστόφορε! Είναι ευλογία που είστε όλοι μαζί!!!!! Να είσαι καλά και να χαίρεστε πάντα τα Κυριακάτικα γεύματά σας!!!!!
    Την αγάπη μου και τα φιλιά μου σε όλους!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. χριστοφορε μου καλησπέρα.... μέρες είχα να δω να γράφεις κάτι και πέρασα να σου πω την ποιο μεγάλη μου καλησπέρα.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Αργησα να περασω απο εδώ και το μετανιωσα που δεν το έκανα νωρίτερα....αλλα βλέπεις.. δεν περνανε ολα απο το χερι μας...οση ώρα διαβαζα..έβλεπα τον εαυτό μου μερικα χρονια πρίν.....ακομα και τωρα οταν μαζευόμαστε..τι ομορφες στιγμες!!!ξαναθυμόμαστε κάθε ..μα κάθε φορά το τι κανανε το τι λέγανε...ο μικρός μας τοτε Αρης..4 χρονων ελεγε στον παππού....σ αγαπω μεχρι το άπειρο...γιατι δεν του έφτανε ο ουρανός..χι..χι.. η τρυφερότητα σε όλο της το μεγαλειο....οσο για την ομορφη κουβεντα του εγγονού...δεν υπαρχει τίποτα σαν το παιδικό μυαλουδακι.....οταν θα μεγαλώσει θα τα λέτε και θα γελατε..μερικές κουβέντες τις θυμασαι και εκατό χρονών να γίνεις..οσο για την ερωτησή σου νομίζω οτι τα γονίδια υπάρχουν και μεγαλώνοντας το παιδί σίγουρα θα βγούν στην επιφανεια
    στο λέω εκ πείρας σε δύο εγγονές μου...που γραφουν...κατα την γνώμη μου πολύ ομορφα....χι..χι.. γιαγιά τι άλλο θα έλεγα;;;να εισαι καλά...καινα χαιρεσται παντα την οικογένεια σου να του βλέπεις χαρούμενους και ευτυχισμένους....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Έλιωσα με το μικρό, ειλικρινά...
    Να ζήσετε πολλά και καλά χρόνια με τη σύζυγο, να χαίρεστε και να καμαρώνετε παιδιά κι εγγόνια!

    Την αγάπη μου στην όμορφη οικογένειά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή