Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

ΕΓΩ Ο ΦΟΝΙΑΣ

    Χθες το δειλινό, που ακολουθούσα την γυναίκα μου με προσοχή, καθώς ακόμη η όραση μου είναι κάπως μπερδεμένη, πηγαίνοντας να πάρουμε το αμάξι από το γκαράζ, έκανα τον φόνο. 
    Δεν φτάνει όμως που το έκανα το έγκλημα, έβρισα το θύμα με βαρύτατους χαρακτηρισμούς. 
Αδιαφορώντας δε εντελώς για την τύχη του, μπήκα στο αμάξι χτυπώντας με δύναμη την πόρτα του συνοδηγού κλείνοντας την. 
    Όση ώρα η γυναίκα μου έκανε μανούβρες για  να βγούμε από το πάρκινγκ εγώ συνέχισα να βρίζω το θύμα που είχα αφήσει νεκρό εκεί πίσω μου.
    Η θανατηφόρα οργή, που με οδήγησε στον φόνο, δεν έλεγε να καταλαγιάσει όσο και αν προσπαθούσε η γυναίκα μου να με καθησυχάσει. Τίποτα εγώ! Το τι βρισίδι γέννησε το στόμα κείνο το απόγευμα δεν θυμάμαι να είχε ξανασυμβεί. Οπότε για να με ηρεμήσει η γυναίκα μου λέει:
    «Εντάξει, μην ανησυχείς, δεν θα σε συλλάβουν κιόλας...»
Τότε είναι που έγινα "Τούρκος" που λένε. Κοιτάζω το μπατζάκι του παντελονιού εκεί χαμηλά στο ρεβέρ που είχε πιτσιλιστεί από το αίμα του θύματος.
    «Καλλίτερα να με συλλαμβάνανε και να με πηγαίνανε στον Κορυδαλλό.  Θα μου δίνανε τουλάχιστον καθαρό πανταλόνι!» φώναξα έξαλλος.
Μα που να πάρει η οργή είχα δίκιο. Είναι δυνατόν το κάθε ηλίθιο πλάσμα, το άχρηστο, το τεμπέλικο, που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να λιάζεται όλη μέρα και να ντύνεται με κείνα τα απαίσια έντονα χρώματα, γεμίζοντας τον αέρα αρώματα; 
   Μα ποιος του είπε ότι έχει ο καθένας όρεξη να ανέχεται τα κουνήματα του όλη μέρα; Δουλειά δεν έχει; Καλά έκανα λοιπόν και το σκότωσα πριν μεγαλώσει και φορτωθούμε ακόμη ένα τεμπέλικο, πλάσμα σαν εκείνους τους Έλληνες. Τόσα χρόνια ήταν όλο φρου φρου κι αρώματα, χορούς, συρτάκια, ούζα, ρακές, σουβλάκια, moussάka και γκομενιλίκια!
    Αντί όμως να με ηρεμήσει αυτή η σκέψη λες και μου έβαζε καυσόξυλα στο τζάκι του θυμού μου. Ορίστε και τώρα που είπα τζάκι μου ήρθε στο νου και κείνη η γελοία προσπάθεια των Ελλήνων να συγκινήσουν τον κόσμο κλαίγοντας ότι δεν έχουν λέει λεφτά να αγοράσουν πετρέλαιο για να ζεσταθούν.  Χα χα χα! 
    Να τώρα που είπα λεφτά το τι ακούω συνέχεια πια με αυτά τα λεφτά.... Ας γελάσω και πάλι! Γίνανε οι Έλληνες φτωχοί και δεν έχουν, λέει να πληρώσουν το ηλεκτρικό τους επειδή τους κόψανε τους μισθούς και τις συντάξεις. Υπάρχουν λένε και πολλοί που πάνε κι αυτοκτονούν επειδή - άκουσον, άκουσον - ντρέπονται που δεν έχουν λεφτά να πάρουν γάλα για τα παιδιά και τα εγγόνια τους! Μα είναι για γέλια όλα αυτά. Πολλή φαντασία έχουν τελικά οι άνθρωποι αυτοί. 
    Όταν αργότερα γυρίσαμε σπίτι, εγώ πήγα στο σημείο του φόνου αλλά το θύμα δεν ήταν εκεί. Μόνο λίγες σταγόνες από το αίμα του είχαν ποτίσει το χώμα. Φαίνεται θα το μάζεψε κάποια υπηρεσία. Θα υπάρχουν φαίνεται μερικές υπηρεσίες που λειτουργούν ακόμη, χάρις στην κυβέρνηση που υπάρχει για να φέρει αυτόν τον λαό στον σωστό δρόμο. Και είναι αλήθεια εντυπωσιακό πως γίνεται και βρέθηκαν αυτοί οι άνθρωποι που δέχτηκαν να οδηγήσουν την χώρα αυτή στην σωτηρία της. Με εντυπωσιάζει αυτό. 
    Στο σπίτι αργότερα, δεν μπορούσα να ησυχάσω. Μα πως είναι δυνατόν να έχω διαπράξει φόνο και να μην υφίσταμαι καμιά συνέπεια; Φαίνεται ότι ο δρόμος προς την σωτηρία της χώρας αυτής δεν λογαριάζει τέτοια μικροπράγματα, όπως φόνοι, θάνατοι παιδιών από μονοξείδιο του άνθρακα, ουρές ολόκληρες για μια ντομάτα και ένα αγγούρι, άρρωστοι που πεθαίνουν επειδή δεν έχουν φάρμακα και άλλα αμελητέα θέματα που κανείς λογικός άνθρωπος δεν δίνει σημασία.
    Έβγαλα το πανταλόνι μου και κοίταξα τον λεκέ από το αίμα του θύματος που σκότωσα εκεί έξω και σκέφτηκα: «Μα είναι δυνατόν μόνο εγώ να έχω βάψει τα χέρια  μου- που λέει ο λόγος- με αίμα και να το καμαρώνω κιόλας;»
Εντάξει, καταλαβαίνω, η κυβέρνηση που ανέλαβε το τιτάνιο έργο της μεταρρύθμισης της χώρας δεν μπορεί - ακόμη τουλάχιστον - φανερά να κάνει ότι έκανα εγώ πριν από λίγο και μάλιστα χωρίς συνέπειες. Το αντιλαμβάνομαι φυσικά. Υπάρχουν και άλλες μέθοδοι για να γίνει αυτό που εγώ έκανα με άμεσα τρόπο.
     Από ότι ακούω μάλιστα φαίνεται ότι αυτοί που έχουν αναλάβει αυτό που λένε διακυβέρνηση, το πετυχαίνουν.  Ίσως όχι και με τόσο μεγάλη επιτυχία είναι αλήθεια, αλλά μαθαίνουν αργά μεν, αλλά σίγουρα. Πολύ σύντομα - όπως λένε και οι ίδιοι- θα έχουμε απτά αποτελέσματα. Όχι όπως εμένα που έκανα τον φόνο, αλλά το μόνο που έχω για να το αποδείξω είναι μερικές σταγόνες από το αίμα του στο ρεβέρ του παντελονιού μου. Και αυτό επειδή μου πέφτει λίγο μακρύ - το παντελόνι.  
    Εκείνοι -οι ήρωες που αγωνίζονται για τους Έλληνες- θα έχουν αρκετά εκατομμύρια θύματα για  να αποδείξουν την αξία τους. Να εισπράξουν τα μπράβο και τα ζήτω από κείνους που τους δίδαξαν την μέθοδο, αλλά ακόμη και από μερικά από τα θύματά τους. Αυτό θα πει ΕΠΙΤΥΧΙΑ! Να σε αποθεώνουν τα θύματά σου. 
    Εμένα; Τρίχες! Ποιος να με αποθεώσει; Ποιο θύμα μου; 
Μήπως εκείνη η μικρή τριανταφυλλιά, που τόλμησε να ξεμυτίσει από το χώμα, για να χαρεί την άνοιξη κι εγώ με το παπούτσι μου, την έλιωσα;
    Το μόνο ίσως που φοβούμαι είναι το αν οι μεγάλες τριανταφυλλιές που βρίσκονται εκεί κοντά και είδανε τον φόνο, μήπως έχουνε αγκάθια! Μήπως πρέπει να αλλάξω διαδρομή πηγαίνοντας για το γκαράζ;
    Βέβαια είναι αστείο να βάζω τον εαυτό μου στο ίδιο επίπεδο με αυτούς που οδηγούν με τον τρόπο που τους υποδείξανε, τον λαό αυτόν στην σωτηρία. 
    Όμως δεν ξέρω αν ο λαός ή ότι απομένει από αυτόν έχει αγκάθια, που είναι καλλίτερα ένας φονιάς σαν εμένα, ή σαν αυτούς που πάνε να τον σώσουν, να τα αποφεύγει ή να αλλάζει χώρα το συντομότερο!


  

32 σχόλια:

  1. Γειά σου βρε φίλε!
    Ε όχι δα..
    θα μείνουμε εδώ να πολεμάμε με όποιον τρόπο μπορούμε. δεν γίνεται να εγκαταλείψουμε όλοι την χώρα.
    ας την εγκαταλείψουν οι πολιτικοί.
    χαίρομαι που είσαι καλύτερα.
    εγώ έχω ρημαχτεί στα κολλύρια και τις αλοιφές. γαμώτο μου.
    καλό βράδυ κύριέ μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με αιφνιδίασες με τους παραλληλισμούς σου και με το φόνο....
    Ο δικός σου φόνος νομίζω ότι δεν ήταν εκ προμελέτης, σε αντίθεση με τους άλλους τους προμελετημένους...
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χριστόφορέ μου καλησπέρα ....

    Εσύ έκανες ένα φόνο...Ντροπή σου δε λέω... αλλά σε έκανε να σκεφτείς, να θυμώσεις , να δεις πως ίσως υπάρχουν συνέπειες , πως ίσως οι τριανταφυλλιές βγάλουν αγκάθια για να σε εκδικηθούν... εσύ έκανες ένα φόνο και ντροπή σου....

    Όμως φόνοι μεγαλύτεροι και μικρότεροι , σάμπως φόνος δεν είναι όταν σκοτώνεις τα όνειρα των νέων; - διαπράττονται νυχθημερόν από τις "κεφαλές" τούτου του τόπου...
    Και ξέρεις κάτι; Δεν ντρέπονται, δεν σκέφτονται ....
    Δεν τους νοιάζει , δεν τους απασχολεί.... Τι είμαστε άλλωστε εμείς; Ούτε μια μικρή τριανταφυλλιά κάτω από το παπούτσι τους...
    Όμως , δεν σκέφτονται πως αν όλες οι τριανταφυλλιές γεμίσουν με αγκάθια , θα τους πνίξουν!
    Ξέρεις και κάτι άλλο; Νομίζω πως ήδη τα αγκάθια μας σκάσαν πάνω στο τρυφερό μας βλαστό...και μεγαλώνουν ...όσο τα ποτίζουμε με το σβήσιμο των ονείρων μας , των ονείρων των παιδιών μας, με τους ξενιτεμούς των αγαπημένων μας...τόσο πιο γρήγορα θα μεγαλώσουν... μέχρι που το μίσος και η δίψα για ένα καλύτερο αύριο θα τα κάνουν τόσο αιχμηρά που να μη ξεχωρίζουν σε ποιες σάρκες θα μπουν....

    Και ίσως τότε το σκεφτούν... μα θα είναι αργά τότε...

    Όνειρα γλυκά .... χωρίς τριανταφυλλιές και περαστικά από καρδιάς....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
    Μα Στρατή φίλε μου, αυτό ακριβώς λέω!!!Να φύγουν εκείνοι να μας αφήσουν στην μοίρα μας.Θα τα καταφέρουμε καλύτερα.
    Όσο για τα μάτια σου να προσέχεις πολύ και να μην εκτίθεσαι σε σκόνες και έντονο φως. Θα μαθαίνω νέα σου γιατί ξέρω πόσο μπορεί να σε ταλαιπωρεί όταν κάτι έχει σχέση με την όραση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Η FLORA GIA
    Πάρα πολύ σωστά! Λακωνική αλλά απόλυτα ολοκληρωμένη η άποψη σου!
    Καλή σου μέρα και ευχαριστώ.



    @Πασπαρτού Για Παντού
    Από την πρώτη στιγμή που διάβασα κείμενο σου είχα αντιληφθεί την εξαιρετική σου ικανότητα να εκφράζεσαι με γλαφυρότητα αλλά και ρεαλισμό ταυτόχρονα.
    Το σχόλιο σου εδώ θα μπορούσε να αποτελέσει από μόνο του ξεχωριστή ανάρτηση.
    Ειλικρινά ελπίζω να επαληθευτούν τα όσα γράφεις για το μελλον, μετά ή άνευ αγκαθιών.
    Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου που αξίζουν μια ωραία ανθοδέσμη από όμορφα τριαντάφυλλα...χωρίς αγκάθια. Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Απόλαυσα την Επιστροφή(όχι του ..Ασώτου)απόλαυσα το τρισδιάστατο (και βάλε..)γραπτό σου, συνειδητοποίησα πόσο έλειψες για όσο έλειψες, και:
    Εκδραμάτισες το ρόλο μπαίνοντας στα παπούτσια του θύτη, φορώντας όμως μία Συναίσθηση του εγκλήματος που ΔΕΝ φόρεσε ποτέ ο θύτης. Κι επειδή σ αυτή τη ζωή μεταφερόμαστε αενάως και στους δύο ρόλους, θα ήθελα να μη μπούμε απλώς σ ένα ρόλο παθητικής επιθετικότητας προς εαυτούς και αλλήλους μέσα από τα παπούτσια των θυμάτων, αλλά ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟΥ!!!
    Θέλω επίσης να μάθω: ήρθες για να μείνεις;;;
    ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ: ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ;
    Ευπατρίδη μου καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τελικά όταν ο άνθρωπος δε βλέπει καλά, βλέπει καλύτερα! Κι αυτό αποδεικνύεται από το πόσο εύστοχα έχεις συνδέσει την τρέχουσα επικαιρότητα με τη 'δολοφονία' της ομορφιάς, αυτού του λουλουδιού που δεν το άφησες (άφησαν) να ανθίσει!

    Εξαιρετικό κείμενο Χριστόφορε, από εκείνα που πρέπει να διαβάζουμε εμείς οι 'ανοιχτομάτηδες' που έχουμε βραχεία μνήμη, σαν τα ψάρια...

    Την καλημέρα μου και καλή ανάρρωση :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θα το δεις σύντομα άραγε το σχόλιο μου; Γιατί; Μα θέλω να σε καθησυχάσω, δεν κινδυνεύεις ούτε από τις τριανταφυλλιές σου. Βλέπεις είναι και αυτές υβρίδια, βγαίνουν χωρίς αγκάθια τώρα..... Όπως φοβάμαι πως μετά από τόσες μεταμοσχεύσεις εγκεφάλων που έχουν υποστεί και οι κάτοικοι αυτής της χώρας, υβρίδια είμαστε και εμείς.... Χωρίς μνήμη, χωρίς αγκάθια για την άμυνα μας. Έχουμε υποστεί μετάλλαξη....
    Αλλά καμιά φορά και τα μεταλλαγμένα μπορούν να γίνουν επικίνδυνα.
    Η εξέταση DNA στον λεκέ του αίματος έδειξε ότι ήταν το δικό σου, που σημαίνει ότι το ανυπεράσπιστο τριανταφυλλάκι, προσπάθησε να αμυνθεί και σε τσίμπησε...... Αυτός ο λεκές είναι αρκετός για τις τύψεις που φύτρωσαν εκεί στη θέση του τώρα.... Αλλά εσύ είσαι ο ευαίσθητος φίλος μας, τι θα γίνει με τους ανάλγητους μεταλλαγμένους???
    Πώς πάει .... η ξαστεριά......
    Φιλιά πολλά ευπατρίδη μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ Τατιάνα Καρύδη
    ....."μέσα από τα παπούτσια των θυμάτων, αλλά ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟΥ!!!
    Πόση σοφία άραγε μπορεί να περικλείεται μέσα σε δυο γραμμές!
    Ψυχολόγησες τον γραφιά τούτου του κειμένου με τέτοια ενάργεια που ακόμα κι εγώ ο ίδιος είδα το ίδιο μου το γραπτό από μια άλλη, πιο ενδιαφέρουσα γωνία. Σε ευχαριστώ γι αυτό. Ναι Βασίλισσα μου, της μοίρας επιτρεπούσης, ήρθα για να μείνω.
    H πορεία της όρασης μου προχωράει με αργά βήματα.
    Από τις αρχές Δεκεμβρίου που έγινε η επέμβαση στο ένα μάτι μέχρι και σήμερα που έχει μεσολαβήσει και η επέμβαση και στο άλλο μάτι, η όραση μου δεν έχει αποκατασταθεί πλήρως ακόμη. Ελπίζω πως εντός του μηνός να συμβεί. Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου.
    Με τίμησες πολύ με τον ερχομό σου. Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @teytaios
    Κώστα μου πολύ χαίρομαι που σε βλέπω και πάλι εδώ μέσα, μετά από τόσο καιρό που έλειψα.
    Σε ευχαριστώ πολύ για τον εξαιρετικά καλό σου λόγο και για την ανοιχτομάτικη και ανοιχτόκαρδη γενναιοδωρία σου που άλλωστε σε διακρίνει γενικώς σε ότι και να κάνεις.
    Καλό απόγευμα φίλε μου.Να είστε όλοι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ marimar
    Τελικά δίκιο έχεις! Δεν έχουν αγκάθια οι μεγάλες και περήφανες τριανταφυλλιές στο κήπο της πολυκατοικίας. Εκτός από μια μικρή και καχεκτική που φυτρώνει "ντροπαλή"εκεί δίπλα σε έναν αγωγό αποχέτευσης ομβρίων υδάτων, όπως τον λένε.
    Όσο για τους "ανάλγητους μεταλλαγμένους" είμαι απολύτως βέβαιος ότι η φύση ή οι ψυχές όσων υποφέρουν ή υπέφεραν θα κάνουν τους λογαριασμούς τους με αυτούς που παριστάνουν τους σωτήρες.
    Η ξαστεριά στον ουράνιο θόλο φαντάζομαι καλά κρατεί. Η θολούρα στο αριστερό μου μάτι επίσης. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω να υπάρχει βελτίωση αλλά κρατάει λίγο. Ο γιατρός μου λέει:
    "Εγώ πάντως δεν ανησυχώ»
    Εν πάσι περιπτώσει ας μην παραπονιέμαι εγώ όταν άλλοι υποφέρουν τα πάνδεινα από όλες τις απόψεις.
    Ελπίζω να σε διάβασα νωρίς για να μην ...ανησυχείς.
    Τις ευχαριστίες μου Θεία μου για την επίσκεψη αλλά και για τον τίτλο που απένειμες στο ανήψι σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Χριστόφορέ μου!!!

    Βράζεις, καλέ μου, βράζεις!
    Όταν τα μάτια γιατρευτούν, θα ...ηρεμήσεις, μα δεν -ίσως- μας δίνεις
    τόσον αναβρασμό!!!!!!!!!!!!!!
    Φίλησέ μου το ρόδο -την Χαρά σου-
    και θα τα λέμε, ελπίζω...
    Πάντα με αγάπη,
    Υιώτα
    αστοριανή,
    από μία κατά-λευκη Νέα Υόρκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Απέδωσες με το καλύτερο τρόπο τα τεκταινόμενα της χώρας μας στο εξαιρετικό σου κείμενο!
    Ασε που αφήνεις τον αναγνώστη με την απορία μέχρι το τέλος για το θύμα σου χωρίς να'χει την παραμικρή υποψία!

    Ισως πρέπει να βγάλουμε όλοι τ'αγκάθια μας σε ετοιμότητα για τους φονιάδες μας αν όχι τώρα πότε θα βρεθούμε σε χειρότερη μοίρα??

    Γιορτινά φιλιά
    για τις γυναίκες της ζωής σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @Χριστόφορέ μου...εσύ κατάλαβες κι ανάμεσα στις γραμμές...περί του γραφιά αυτού του κειμένου.. Σκέψου να έχεις πλέον αναρρώσει- πράγμα που θα γίνει τάχιστα- και τότε δεν θα ξέρω που να κρυφτώ πιά από τη ..διάγνωση που θα κάνουν τα μάτια σου που έτσι κι αλλιώς: Βλέπουν μακρυά!!! Και αναλύουν ως ..μικροσκόπια τα κοντά. Τι γλωσσάρι χρειάζεσαι εσύ; Όλα τα ξέρεις και τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνεις. Χαίρομαι που επέστρεψες Ευπατρίδη μου γιατί είναι η θέση σου αναντικατάστατη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πολύ έξυπνα παρουσίασες την κατάσταση στη χώρα μας Χριστόφορε...Πραγματικά εντυπωσιάστηκα.

    Νομιζω οτι προς το παρόν μια καλη απαντηση μπορουν να δωσουν οι Αδερφοι Κατσιμιχα,
    ¨
    "θα μεινω εδώ και θα υπάρχω οπως μπορώ. Και για το πεισμα σας γουρουνια, θα αντεχω. Θα περιμένω αλλες μερες."

    θα αντεξουμε αλλά να συμπληρωσω και κατι. Δεν αρκει. Πρεπει με κάθε τροπο να αγωνιστουμε. Ακομα δεν το εχουμε κανει.

    Σε χαιρετώ ελπιζω η αποκατάσταση της όρασης σου να ειναι σε καλο δρόμο φίλε μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ Αστοριανή
    Στέλνω στους αγαπημένους μου φίλους στην κατάλευκη Νέα Υόρκη θερμούς χαιρετισμούς με την ελπίδα να λιώσουν κάπως οι πάγοι. Αλλά όπου να ναι θα σας έρθει και η άνοιξη. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χάσει τον δρόμο για εδώ.
    Η Χαρά ευχαριστεί πολύ για τον χαρακτηρισμό "ρόδο"! Ευχαριστώ πολύ.


    @ zoyzoy
    Ιδιαίτερα χαίρομαι που σε βλέπω και μάλιστα με διάθεση ...λιονταρίσια!!
    Ετσι όπως τα λες είναι. Ο χρόνος είναι σημαντικός παράγοντας. Ευχαριστώ πολύ για τα γιορτινά. Να είσαι καλά και θα τα ξαναπούμε.



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ Τατιάνα Καρύδη
    Καλύτερο ...και μάλιστα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο όπως το δικό σου που φτάνει να βλέπει τις μέχρι και τις δομές του "ατόμου" δεν έχει κανείς.
    Ευχαριστώ πολύ που η θέση μου δεν έχει καταργηθεί από κανένα ..μνημόνιο αφού εσύ κάνεις κουμάντο.
    Καλή μέρα Βασίλισσα μας.




    @ περήφανη μανιάτισσα
    Καλημέρα περήφανο πλάσμα! Υπέροχοι οι στίχοι των αδελφών Κατσιμίχα. Ταιριάζουν απόλυτα και σε ευχαριστώ που τους παρέθεσες εδώ.
    Νομίζω ότι όλα έχουν μια νομοτελειακή διαδικασία. Ακόμη και ο οποιασδήποτε αγώνας πρέπει να ωριμάσει για να αρχίσει.
    Η όραση μου αργεί κάπως περισσότερο από όσο μου είχαν πει αλλά τουλάχιστον αργά αλλά σταθερά βελτιώνεται.
    Εύχομαι μια όμορφη μέρα με πολλές ευχαριστίες για την παρουσία σου εδώ.



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Βρε Άκιε !

    Τριαντάφυλλο βρήκες να πατήσεις κάτω ;
    Χάθηκαν τα άλλα "λουλούδια" που ξεφυτρωσαν τα τελευταία χρόνια ;

    Να ανασάνει και ο κηπος μας που γέμισε παράσιτα και ζιζάνια !!

    Οργισμένα καλογραμμένο. Καλογραμμένα οργισμένο.
    Εξοργιστικά καλός ακόμα και σε μία απλή ιστορία !! :))





    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @GiP
    Εξοργιστικά.... γενναιόδωρος.
    Αλλά αλίμονο σου κακομοίρη μου από την άλλη εβδομάδα. Οποιαδήποτε παρασπονδία θα τιμωρείται με στέρηση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!!! χσ χα χα χα Καλή Κυριακή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Περίμενα να δω μέχρι το τέλος που το πας… τι σκότωσες ! γατί σκέφτηκα στην αρχή, κατσαρίδα είπα μετά… και με πας στην τριανταφυλλιά!
    Μόνο που είσαι βιαστικός Χριστοφόρε όπως κάθε φονιάς έφυγες από τον τόπο του φόνου και ξαναγυρίζοντας έριξες μια βιαστική ματιά και το έσκασες και πάλι για να φροντίσεις την πάρτη σου όπως κάθε φονιάς που σέβεται τον εαυτό του.
    Την ρίζα δεν την πάτησες, αυτή είναι πολύ βαθιά για να την τσακίσεις και τον άλλο μήνα θα έχει βγάλει καινούργια μάτια η μικρή τριανταφυλλιά και παραδίπλα θα βγουν κι άλλα… θα γεμίσει ο τόπος τριανταφυλλιές και εσύ θα αναγκαστείς να πηγαίνεις από τον σωστό τον δρόμο για να γλιτώσεις απ΄ αυτές.

    Να προσέχεις φονιά Χριστοφόρε … η Άνοιξη είναι εδώ κι οι τριανταφυλλιές καραδοκούν :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @Levina Vil
    Ακριβώς Λεβίνα! Ακριβώς:
    «η Άνοιξη είναι εδώ κι οι τριανταφυλλιές καραδοκούν :)»
    Πόσο όμορφο αλλά και πόσο αληθινό αυτό που έγραψες.
    Σχόλιο για απομνημόνευση ή τουλάχιστον για άντληση σοφίας και ποιητικού λυρισμού που μόνο λίγοι μπορούν να προσφέρουν πλέον σήμερα.
    Ευχαριστώ Λεβίνα μου. Έφερες την Άνοιξη κι ας... καραδοκεί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Είσαι μάστορας! Το ξέρεις, έτσι δεν είναι? Μάστορας του λόγου, μάστορας της φαντασίας, μάστορας της ζωής. Ασε που αυτή η φωτογραφία στα δεξιά οταν έρχομαι με λιώνει γιατί σ'αυτή μοιάζεις τόσο το μπαμπά μου.....! Αλλά θέλνω να σ'ευχαριστήσω κι όλας που πότε πότε έρχεσαι και μου τραβάς τ'αυτί..... γιατί εχω γίνει μιά ξεχασιάρα ολκής. Τόσο που ξεχνάω και τα σημαντικά στη ζωή μου.

    Ηξερα πως αν διάβαζα στα γρήγορα το τέλος θα μου λυνόταν το μυστήριο απ'την αρχή αλλά δεν ήθελα να εγκαταλείψω το μαρτύριο που μας επέβαλες. Μάστορά μου. Σε φιλώ.

    υγ εισαι μιά απόλαυση του λόγου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @ Ѧαяʏ-Ǥιиɢɛя©
    Ορφάντρας λοιπόν ο μπαμπάς σου ε;
    Έλα αστειεύομαι!
    Μου αρέσει αυτό το "Μάστορά μου". Είναι σαν αυτό που λένε: "Εσύ θα βρείς τον μάστορά σου" μήπως;
    Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και δεν θα σε αφήσω να είσαι...ξεχασιάρα! χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. αααα μη το γελας καθολου, ομορφαντρας δε θα πει τιποτα. Σκετος Ζορμπας αλλα οχι σαν τον Αντονυ Κουην, καλιτερος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @ Ѧαяʏ-Ǥιиɢɛя
    αααα δεν το γελώ καθόλου. Δεν γελώ καθόλου. Δεν χρειαζότανε αλλωστε να μου το πεις! Αντιπροσωπευτικό δείγμα των γονιδίων του άλλωστε έχω εδώ δίπλα στο σχόλιο σου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Έχετε βραβείο. όταν νιώσετε καλύτερα ελάτε να το πάρετε από δω!

    Καλό τριήμερο εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Πασπαρτού Για Παντού Είναιμεγαλη η τιμή! Ελπίζω να μπορέσω να το φερω εδώ. Η όραση μου ακόμη δεν έχει επανελθει στο αριστερο μου ματι πλήρως και με μπερδευει πολύ εκτός του ότι με κουράζει.
    Ευχαριστώ θερμά πάντως καιεύχομαι να έχεις Καλη Σαρακοστη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Χριστόφορε,πως κατάφερες και γέμισες τον τόπο με αίματα σκοτώνοντας μόνο ένα τριαντάφυλλο;
    Στο δικό μας σπίτι στην Άνδρο οι κατσίκες του γείτονα…….δολοφόνησαν όλα τα γεράνια που είχαμε στις γλάστρες και δεν χύθηκε σταγόνα αίματος.
    Οι φωτογραφίες από την τελευταία ανάρτηση μου πιστοποιούν αυτήν την αναίμακτη απόβαση των αιγών.
    Λοιπόν,αν θέλεις συμβουλές για αναίμακτες…..δολοφονίες σε παραπέμπω στις….αίγες του γείτονα στην Άνδρο.
    Εγώ βέβαια τις έβρισα με βαρύτατους χαρακτηρισμούς αλλά εκείνες οι ξεδιάντροπες μου απάντησαν με ένα……μπέεεεεεεε!
    Τι να πω!

    Υ.γ
    Όπως βλέπω η αποκατάσταση της όρασης σου συνεχίζεται μεν αργά, αλλά ευτυχώς και σταθερά.
    Να είσαι καλά!
    Φιλάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Αγαπημένε μου φίλε πόσο χαίρομαι που επέστρεψες.Περαστικά και όλα να πάνε καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. @ xristin
    χα χα χα χα Είμαι λιγάκι υπέρβολικός ε; Τα κατσίκια του γείτονα ξέρουν από σαβουάρ βίβρ που λέμε ελληνικά. Τρώνε χωρίς να λερώνουν!
    Ωραίο δίηγημα θα ήταν με τίτλο: ΟΙ ΑΙΓΕΣ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΥ!!!
    Η όραση μου δεν έχει αποκατασταθεί ακόμη και μου έχει στην κυριολεξία σπάσει τα νεύρα! Αλλά που θα πάει!
    Σε ευχαριστώ πολύ που ήρθες θα κάνω μια βόλτα να δω τις περίφημες δραστηριότητες των αιγών στο νησί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @Κυριακή
    Καλή μου φίλη χαίρομαι πολύ που σε βλέπω έστω και αχνά ακόμη.
    Σας σκέπτομαι πολύ όλους εκεί στο νησί και είμαι περήφανος για σας. Αχέτως του ποιά θα είναι η τελική έκβαση.
    Να είσαι καλά κορίτσι μου και να προσέχεις τον εαυτό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Το κουτουκάκι σου, πάνω απ'όλα Ανθρώπινο. Χαίρομαι που βλέπω αρκετούς γνωστούς μου εδώ, αλλά πολύ περισσότερο για όσα διαβάζω.

    "Η Άνοιξη είναι εδώ κι οι τριανταφυλλιές καραδοκούν", έγραψε η Λεβίνα μας. Αναρωτιέμαι, ποιος (Δάσκαλος) θα βρεθεί να ποτίσει αυτές τις τριανταφυλλιές; Πώς θα "μεστώσουν" να βγάλουν ροδοπέταλα (ιδέες/κινήματα/Ποίηση) και αγκάθια (Επ-Ανάσταση/Θεία Δίκη/Ερινύες) εν μέσω αυτής της πνευματικής και οικονομικής κρίσης;

    Εγκάρδιους χαιρετισμούς από την μακρινή Μελβούρνη. Θα τα λέμε συχνά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή