ΤΟ ΒΡΗΚΑ;

Καιρό τώρα βλέπω στον ύπνο μου πως ψάχνω να βρω ένα συγκεκριμένο δέντρο που δέσποζε στα παιχνίδια των παιδικών μου χρόνων. 
Προχθές το βρήκα και κατέγραψα την συνάντηση αυτή:
__________________________________________________

Βάλθηκα να βρω το δέντρο το θεόρατο
που κάτω απ τα κλαδιά του πόζαρα
μικρός μ’ αστεία φάτσα
σε μια φωτογραφία

Και το βρήκα

Ήταν όπως το ΄χα αφήσει
Τώρα τουρίστες γύρω του
με γέλια και πειράγματα
ν’ αγκαλιάσουν προσπαθούν
τον καφετί κορμό του.

Στάθηκα κι εγώ σιμά τους.
Να ξανακάνω προσπαθώ
την πόζα που ‘χα πάρει
τότε που τα μαλλιά μου άφθονα
πέφταν στο κούτελό μου.

Ένας τουρίστας φαλακρός
που χάιδευε τα φύλλα
σφυρίζοντας με θαυμασμό
είπε στους άλλους γύρω
«Θεέ μου! Τι τέλεια απομίμηση!»
______________________________________________


Όταν ξύπνησα, μια πικρή γεύση, είχε πλημμυρίσει το στόμα μου. Τι κρίμα αλήθεια...Ήταν ανάγκη να το βρω έστω και στον ύπνο μου;