Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

ΣΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ

   

Έχει  λουφάξει αθέατο
τα νύχια του ακονίζει
και περιμένει

Στις μουχλιασμένες πτυχές των ρούχων
Στο ξύλινο μπαούλο στο υπόγειο
Στα κίτρινα  φύλλα των παλιών βιβλίων
Στις υγρές γωνιές των πέτρινων σπιτιών
Στη θολούρα μαυρόασπρης φωτογραφίας

Στ’ αρρωστημένα κύτταρα γέρικων μυαλών
Στις ξεχασμένες μυρουδιές της υγρασίας
Στις ρυτίδες π’ αυλακώνουν τον καθρέφτη
Σε σκιές μουντών και γκρίζων δειλινών
Σε έρωτες και πάθη που ξεθύμαναν σαν άρωμα 
σ' ανοιχτό μπουκάλι
Σε μίση που πετάχτηκαν σε τάφους ξεχασμένους


Με τέχνη και υπομονή 
σκάβει τα λαγούμια του
στο πηχτό σκοτάδι
σε χάος των αιώνων 
και σε  θεμέλια ανύπαρκτα
 στήνει έντεχνα απατηλές παγίδες 
 και δεν βιάζεται
μας περιμένει….

...το Παρελθόν
γιατί το ξέρει!
Μονάχα αυτό υπάρχει!

2 σχόλια:

  1. Φίλες και φίλοι μου
    Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμην γιατί χθες με κάποιο τρόπο που δεν ξέρω ποιο, κάτι έκανα και γράφτηκα στο Google+. Έτσι ορισμένοι που ήθελαν να σχολιάσουν εδώ δεν τα κατάφεραν. Τώρα πάλι φίλες και φίλοι που βρίσκονται στο Google+ ήρθαν και είχα την καλοσύνη να αφήσουν το σχόλιο τους. Τώρα που με τα χίλια ζόρια επανέφερα την παλιά μορφή τους έχασα αυτούς. Λυπάμαι ειλικρινά για την αναστάτωση αυτή και ελπίζω να με συγχωρήσετε! Σας ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή διαδρομή στον κόσμο διαδικτυακής επικοινωνίας. Κατ' αρχήν με τράβηξε ο τίτλος σας: ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ. Μπαίνοντας από περιέργεια διάβασα το ποίημά σας. Πολύ μου άρεσε. καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή