Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

ΗΡΕΜΗΣΕ!






Αν ένα φύλο πράσινο
στ’ αγκάθια έχει πιαστεί
του συρματένιου φράχτη
Αν σπαρταράει μάταια
και θέλει να ξεφύγει
Αν όσο αγωνίζεται
η πληγή του μεγαλώνει


Αν σου θυμίζει έντονα
στόμα που ουρλιάζει
Αν οι χυμοί του στάζουνε
και βάφουνε το σύρμα
Αν σου φανεί πως σου ζητά
βοήθεια να του δώσεις
Αν με κατάρες απειλεί
όλη τη γενιά σου
Αν ορκιστεί πεθαίνοντας
εκδίκηση να πάρει


Μη! Μη! Ηρέμησε!
Σκούπισε τον ιδρώτα
Απλός εφιάλτης είναι
Πράσινα φύλλα
δεν υπάρχουν πια
Τα νίκησες.





Μπορεί το παραπάνω ΤΩΡΑ να είναι εφιάλτης! Για πόσο όμως;

21 σχόλια:




  1. Γιατί η ποίηση είναι μια συμπυκνωμένη ουσία που μπορεί να γεμίσει όλα τα κενά του κόσμου. Χωρά κι εκεί όπου νομίζεις εδραιώθηκε η απουσία. Χαίρομαι ψηλέ με τα μεγάλα δόντια που ήρθες κατά αυτήν την μεριά του φεγγαριού!
    Χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω: τολμηρό και ρηξικέλευθο..
    Είσαι φωνή που δεν σωπαίνει. Έρχομαι κοντά σου μαθητής και για να αντλήσω νοήματα.
    Είσαι πεισματάρης και εύστοχος όπως πάντα!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Stratis Parelis
      Φίλε μου Στρατή σου ζητώ συγγνώμη που χάθηκε το σχόλιο σου στην προηγούμενη ανάρτηση. Αλλά κάτι έκανα και άλλαξε η δομή της σελίδας. Ξέρεις βέβαια πόσο μεγάλη είναι αξία των λόγων σου σε 'ότι αφορά τούτη την μορφή λόγου αλλά και γενικώς. Νομίζω ότι πράγματι αρχίζω να μπαίνω σε κάποιο ρυθμό που το έχω ανάγκη. Βέβαια έχω ακόμη μερικέ χρεωστούμενα με την όραση μου αλλά τα προβλήματα είναι πλέον προς το τέλος τους. Και κοίτα φίλε ο "μαθητής" στην συγκεκριμένη περίπτωση είμαι εγώ. Να σαι καλά Στρατή και να βρεθεί ο καιρός για κείνο τον καφέ επιτέλους για να μάθω πως τα πας κι εσύ. Καλή Κυριακή. και ευχαριστώ. για όλα.

      Διαγραφή
  2. νομιζω οτι ο καιρος σε εχει εμπνευσει για τα καλα!
    οχι σαν ποιηση, η ποιηση θα ελεγα στην ετικετα!

    συγχαρητηρια Χριστοφορε!!! ωραιο και το τελος!!! καλο βραδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΕΚΦΡΑΣΟΥ
      Δεν έχεις καθόλου άδικο. Πάντοτε από τότε που ήρθα στην Ελλάδα πριν από αρκετές δεκαετίες αυτή η εποχή είναι η εποχή μου! Την λατρεύω.Σε ευχαριστώ κορίτσι μου που με ενθαρρύνεις και χαίρομαι να έχω τόσο εκλεκτούς επισκέτες σε τούτη την Άγνωστη Διάσταση. Καλή Κυριακή να έχεις.

      Διαγραφή
    2. http://ekfrastite.blogspot.gr/2013/10/blog-post_6372.html?showComment=1381245742578#c3315038962264806486

      Χριστοφορε μου οταν εχεις χρονο πατησε πανω στο λινκ να δεις κατι που σου απαντησα! :)

      Σ ευχαριστω και παλι! Να εισαι καλα!

      Διαγραφή
  3. Που πράσινα φύλλα πια...
    Να είσαι καλά, Χριστόφορε, ωραία η έμπνευσή σου.
    Απλά ας ελπίσουμε (και ας προσπαθήσουμε), να έρθει σύντομα η εποχή της αναγέννησης!
    Καλό σου βράδυ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Ανταίος
      Φίλε μου δεν ξέρω ειλικρινά από πόσες ασθένεις της κοινωνίας θα έλθει αυτή η αναγέννηση. Είναι τόσο πολλά τα καρκινώματα που έρπουν πάνω στο κορμί τούτης της γης που δεν ξέρω ειλικρινά που βρίσκεται εκείνη η πηγή απ όπου θα ρεύσει το ελιξήριο της αναγέννησης. Ελπίζω μόνο να μην είναι ήδη πολύ αργά. Χαίρομαι ιδιαίτερα που σε βλέπω και μάλιστα κομίζοντας μήνυμα ελπίδας και προσπάθειας. Σε ευχαριστώ φίλε μου και Καλή Κυριακή να έχεις..

      Διαγραφή
  4. Χριστοφόρε μου θα ξανάρθει η ΄΄Άνοιξη΄΄ ... σίγουρα θα ξανάρθει όπως έρχεται σε κάθε δύσκολη στιγμή κι όλα θα ξαναγεννηθούν γιατί έτσι είναι ο κύκλος...
    Την ελπίδα θέλω να κρατήσω κι ας με πονά αφάνταστα η εικόνα του αγκιστρωμένου φύλλου ... μα πόσο όμορφα αποτύπωσες την αγωνία μας, τις σκέψεις, την απογοήτευσή μας...

    Σε φιλώ καλέ μου
    Καλό ξημέρωμα και καλή Κυριακή να περάσεις ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Levina Vil
      Λεβίνα μου, χαίρομαι που οι απόψεις σου ταιριάζουν στο θέμα της ελπίδας, με κείνες του φίλου Ανταίου. Έχεις δίκιο. Η ζωή κάνει κύκλους, όπως και η ιστορία - όπως τουλάχιστον λέγεται.
      Είμαι στην καλή εκείνη θέση να σου ανακοινώσω ότι αρχίζει σιγα- σιγά αλλά σταθερά η διάθεσή μου να επανέρχεται στις παλιές της συνήθειες, οπότε θα αρχίσουμε και πάλι να βλεπόμαστε όπως παλιά. Το κακό είναι ότι θα νιώσω πόσα έχασα τόσο καιρό. Αλλά δεν πειράζει θα αναπληρώσω τον χαμένο χρόνο με την ομορφιά των φίλων μου μέσα στα ίδια τους τα σπίτια.
      Με ευχές για μια Κυριακή όλο χαμόγελα και δημιουργία!

      Διαγραφή
  5. Πολύ όμορφο,δείχνει την ευαισθησία σου παρ'ολη τη σκληρότητα των λέξεων:))

    Δέξου τα θαλασσινά ευωδιαστά και πολύ δροσερά μου
    για καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @zoyzoy
      Ελπίζω να μην είναι τόοοσσο δροσερά γιατί έχει πιάσει και κρύο. Αλλά τα δικά σου έχουν μια ιδιομορφία, που και κρύο να κάνει η δροσιά τους είναι σαν της μέντας. Χαρά μου που ιδιαίτερη που είσαι εδώ

      Διαγραφή
  6. Μαζεύω το πράσινο φύλλο που άφησες πίσω σου και το βάζω στην προσωπική μου συλλογή. Με τα υπόλοιπα "πράσινα φύλλα, που συγκεντρώνω καθημερινά σε συνθήκες ξηρασίας. Είναι αυτά που μου θυμίζουν, πως μέσα στην παθογένεια που ζω, υπάρχουν ακόμα υγιείς ιστοί στην κοινωνία μας.
    Πολλά μαζί, φτάνουν να φέρουν την άνοιξη...
    Ευχαριστώ Χριστόφορε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Maria Kanellaki
      Μαρία μου είναι τόσο όμορφα αυτά που γράφεις που ειλικρινά ακόμη και φύλλα στερημένα από δροσιά θα γέμιζαν από ζωή αν μπορούσαν να σε διαβάσουν.
      Σε ευχαριστώ ειλικρινά για τούτη την υπέροχη κατάθεση στον ταπεινό μου χώρο.

      Διαγραφή
  7. Μπορεί κάτι όμορφο να πονά;

    Καλό μας βραδάκι Χριστόφορε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Άιναφετς
      Είναι πολύ σωστή η ερώτηση σου, στην οποίαν όμως εγώ τουλάχιστον δεν ξέρω να απαντήσω. Όμως είναι μια ερώτηση σαν στίχος ποιήματος και μου αρέσει πολύ και με βάζει σε σκέψεις πράγμα που μου αρέσει.
      Να σαι καλά και σε ευχαριστώ που ήρθες.

      Διαγραφή
  8. Έχω χάσει επεισόδια εγώ!
    Σε άφησα στην πρόζα και σε ξαναβρίσκω να κελαηδάς ποιητικά!
    Και δεν κελαηδάς μόνο, αλλά κελαηδάς εμπνευσμένα.
    Να είσαι καλά Χριστόφορε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @xristin
      Εχεις μεν χάσει επεισόδια όπως λες αλλά είναι τόσο όμορφα αυτά που έγραψες που γέμισες το όποιο κενό υπήρξε.. Θα σε πιστέψω έτσι όπως τα λες και θα πάρω αέρα μετά χα χα χα!! Να σαι καλά κορίτσι μου και μια καλή εβδομάδα ας ξεκινήσει για σένα και τους αγαπημένους σου.

      Διαγραφή
  9. Χριστόφορε ποιος νοιάζεται άραγε αν στράγγιξε από χυμούς το φύλλο.
    Αν κομματιάζεται και πέφτει ξερό κάτω λίγο λίγο.
    Τα πτώματα συνήθως δεν αφορούν κανέναν.
    Εδώ όμως, όσοι ακόμη νοιαζόμαστε, ας προβληματιστούμε να φροντίσουμε τα φύλλα,
    πριν μπλεχτούν στα σύρματα, πριν κατακρεουργηθούν.
    Καλημέρα και καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Flora GIA
      Έχεις δίκιο Φλώρα. Ποιος νοιάζεται αλήθεια όχι μόνο για τα πράσινα φύλλα, αλλά και για όλα εκείνα που στην ιδία βάρκα με μας ξεκίνησαν και σιγά -σιγά ή επειδή έπιαναν πολύ τόπο στο πλεούμενο ή επειδή το δέρμα τους έκανε ωραίες τσάντες και παλτά ή επειδή με την σκόνη του δοντιού τους κοπανισμένο γινόταν τονωτικό για τους άνδρες αφέψημα, χάθηκαν από την βάρκα και τώρα έχουμε πιάσει εμείς όλο τον τόπο στην βάρκα. Όμως θα έρθει εκείνη η ώρα που δεν θα μπορούμε να ανασάνουμε αφού ο αέρας θα είναι μόνο διοξείδιο του άνθρακα και τότε......;. Ποιος όμως θα φροντίσει να μην ουρλιάζουνε τα φύλλα; Φαντάσου εκεί που εγώ γεννήθηκα, στην Αιθιοπία το 1960 είχε 20 εκατομμύρια κατοίκους και τώρα έχει 80 εκατομμύρια. Πόσα εκατομμύρια δέντρα με τα φύλλα τους κλάψανε για στήσουν τις παραγκουπόλεις τους; Σε ευχαριστώ Φλώρα μου που μοιράστηκες τον προβληματισμό μου. Είναι δε μεγάλη η χαρά μου όποτε σε βλέπω.

      Διαγραφή
  10. Η τρίτη φορά που το διαβάζω.... Και έφτασα να του δώσω μεγαλύτερη έκταση απ' όση καταλαμβάνει ένα πράσινο φύλλο. Πράσινα φύλλα είμαστε και οι άνθρωποι που συνθέτουμε το δέντρο της ζωής στον πλανήτη μας, τα ζώα, τα νερά, ο υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας.... Όλα μα όλα ουρλιάζουν πληγωμένα από εμάς τους ίδιους, πληγωμένοι και μεις, σαν να εκδικούμαστε τον εαυτό μας. Πότε θα ανακτήσουμε τον σεβασμό απέναντι στο είναι μας, ώστε να σεβαστούμε και τα πάντα γύρω μας? Δεν είμαι αισιόδοξη, εγώ ένας κατ' εξοχήν αισιόδοξος άνθρωπος. Γιατί αφήσαμε ορισμένους να τα μετράνε όλα με το κέρδος.........

    Διαβάζοντας το απαντητικό σου σχόλιο στη Φλώρα, έφτιαξα μια φρικιαστική εικόνα στο μυαλό μου, ένας μόνος δυστυχής στη βάρκα που τόσο πόθησε να είναι ο τιμονιέρης της και τριγύρω τα πάντα σε αποσύνθεση, όσα απώθησε από το πλεούμενο.... σαπίζουν γύρω του κι αυτός δεν μπορεί να χαρεί την νίκη της κατάκτησης του. Και μια και αναφέρθηκες στην Αιθιοπία, έχω στο νου μου την φοβερή εικόνα του ποταμού Ακάκι που οι όχθες του έχουν καταντήσει ένας απέραντος σκουπιδότοπος και στην κοίτη του κυλούν παντός είδους λήμματα.... Δυστυχώς είδα το βίντεο και λυπήθηκα τόσο.... Οι ντόπιοι πριν από 40 χρόνια ψάρευαν ποταμίσια ψάρια σ' αυτό το ποτάμι....... και μεις φωτογραφιζόμασταν με τους φίλους μας στις όχθες του, πλατσουρίζοντας στα νερά του!!!!
    Μήπως ο εφιάλτης μας βρήκε ξύπνιους πια?
    Μπορούμε ωστόσο, ο καθένας χωριστά να κάνει την μικρή του προσπάθεια, δεν θα εγκαταλείψουμε αβοήθητα τα πονεμένα φύλλα και όχι μόνο αυτά....
    Καληνύχτα καλέ μου φίλε!!! Χαίρομαι τόσο με τις ποιητικές σου προσπάθειες με τα τόσο συμπυκνωμένα νοήματα. Χαίρομαι που βρίσκεις τον βηματισμό σου, δεν έχασες τίποτε. Όλα είναι μπροστά..... Προχώρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @marimar
    Το σχόλιο σου ανέδειξε την ανάρτηση. Της προσέδωσε αξία που δεν την είχα καν φανταστεί. Ίσως τελικά αυτό να είναι και το προτέρημα τούτου του μέσου. Η ανταλλαγή σκέψεων με την καταγραφή τους, το ερέθισμα που λαμβάνουμε από τις σκέψεις των άλλων μπορεί να γίνει αιτία άλλων δημιουργικών δραστηριοτήτων και απόψεων. Εγώ σε έχω παροτρύνει πολλάκις να γράφεις γιατί έχεις το "δαιμόνιο" μέσα σου αλλά το κρατάς φυλακισμένο. Αυτό που γράφεις για το Ακάκι που το ξέρεις καλά συμβαίνει δυστυχώς σε όλη την Αιθιοπία παρά την απίστευτη - όπως μου λένε οικοδομική δραστηριότητα - που παρατηρείται στην πρωτεύουσα αλλά και την Ντιρε Ντάουα από Κινέζικές ως επί το πλείστον εταιρείες. Η παραγωγή δερματίνων ειδών (τσάντες, παπούτσια, ζώνες, κλπ) οργιάζει! Δεν θέλω να γυρίσω πίσω πλέον. Σε ευχαριστώ πολύ για την προτροπή την οποίαν εγώ θα προσπαθήσω να τηρήσω. Εσύ όμως την δικιά μου; ε ; Θεία μου; Καλημέρα. Προχωράω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή