Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ!

  Μόλις τον είδαν, δεν χρειάστηκε καν να συγκαλέσουν τα αρμόδια όργανα. Τον κοίταξαν με τέτοια περιφρόνηση - με μίσος  θα έλεγε κανείς - τον περικύκλωσαν οργισμένοι και άρχισαν όλοι μαζί να φωνάζουν ρυθμικά, υψώνοντας τις γροθιές τους: 
    «Φύγε! Φύγε! Φύγε!»
Τους άκουγε έκπληκτος καθώς δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί αντιδρούσαν με αυτόν τον τόσο βίαιο τρόπο. Σε τι έφταιξε;
    Κάποια στιγμή ένας από το οργισμένο πλήθος έκανε νόημα στους άλλους να σωπάσουν. Η σιωπή ήταν βαριά σαν σύννεφο καταιγίδας. Ο τύπος τον πλησίασε, έσκυψε από πάνω του και του είπε με ήρεμη αλλά συνάμα πολύ απειλητική φωνή. 
    «Άκουσε με. Εδώ που ήρθες αυτά τα κόλπα με φαντασίες, με χρωματιστά ενδύματα προκλητικά,  σαν αυτά που φοράς,   με κουνήματα στον αέρα και χαριτωμενιές  δεν είναι αποδεκτά. Δεν είναι πανηγύρι για τρελούς σαν εσένα. Εδώ είμαστε σοβαροί και δουλεύουμε. Κατάλαβες; Αν κατάλαβες να φύγεις τώρα αμέσως. ΑΜΕΣΩΣ!»
    Εκείνος δεν μπορούσε να καταλάβει τα λόγια αλλά αντιλαμβανόταν την οργή. Είδε μάλιστα και μερικούς από τους συγκεντρωμένους να τοποθετούν γύρω του αυτά που ήξερε πως μόλις μεγάλωναν λίγο, θα τον έπνιγαν με τα λεπτά τους πλοκάμια.  
    Κάτι άλλοι πήραν τούβλα και μυστριά και βάλθηκαν να χτίζουν κάτι σαν ντουβάρια γύρω του, για να τον κλείσουν στο σκοτάδι λες και ήταν εγκληματίας. 
    Άρχισε να νιώθει ότι χάνει τις δυνάμεις του γρήγορα.  Δεν χρειαζότανε ούτε να τον χτυπούν, ούτε να τον ποδοπατούν με μίσος.   Αρκούσαν όλα όσα έκαναν για να του στερούν τα απαραίτητα για να ζει. Ήξεραν πολύ καλά πώς να τον εξουδετερώσουν. Σε λίγο δεν θα υπήρχε πια. Το κακό όμως ήταν πως δεν ήξερε γιατί του φέρονταν έτσι. Επειδή δηλαδή είχε βάλει χρώμα στα ενδύματά του, έτσι στο λίγο διάστημα που μπορούσε;
    Λύγιζε μέρα με τη μέρα. Δεν ένιωθε πόνο,  μόνο εκείνη η απορία τον πλήγωνε. 
«Μα τι κακό έκανα;»
    Στην ερώτηση αυτή κάποια μέρα ένιωσε κάτι να του απαντάει. Μα τι ήταν; Έμοιαζε με πνοή του ανέμου. Μια πιο φλύαρη από τις άλλες που περνούσαν από δίπλα του. 
Κάτι του ψιθύρισε εκείνη η πνοούλα. Στην αρχή δεν κατάλαβε. Αλλά εκείνη επέμενε, λες και κάποιος της είπε να μη σταματήσει να του μιλάει ώσπου να καταλάβει. 
Και κάποτε κατάλαβε. Παιχνιδιάρικα του έλεγε να κάνει κάτι. 
    Με όση δύναμη του είχε απομείνει σύρθηκε αργά- αργά, χρησιμοποιώντας τα τελευταία αποθέματα δύναμης που του έμεναν, πήγε και φώλιασε σε μια γωνιά ενός ρημαγμένου από τα χρόνια και ξεχασμένου απ' όλους τάφο. 
Εκεί δίπλα στο μαυρισμένο απ’ την πολυκαιρία μάρμαρο στην ερημιά,  εκεί ξεδίπλωσε ξανά τα χρώματα του ο Πανσές. 

11 σχόλια:

  1. Εκεί δίπλα στο μαυρισμένο απ’ την πολυκαιρία μάρμαρο στην ερημιά, εκεί ξεδίπλωσε ξανά τα χρώματα του ο Πανσές.
    ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ Η ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ΜΑΓΟΣ!
      Πόσο μα πόσο πολύ χαίρομαι Μάγε που σε βλέπω. Είναι τεράστιο δώρο να έχει κάποιος φίλο με την δική soy βαρύτητα και αξία. Σε ευχαριστώ και σου εύχομαι Μαγικές ανοιξιάτικες μέρες να έχεις με όλη μου την καρδιά. Πολύ όμορφο αυτό που γράφεις: "ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ Η ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ!"

      Διαγραφή
  2. Αυτά τα αλληγορικά διηγήματα σου, που η περιέργεια κορυφώνεται, για να "μιλήσει" ένας πανσές!
    Να μας δείξει την ουσιαστική δύναμη, αυτή της ψυχής!!
    Δεν είναι τυχαίο αγαπητέ μας συγγραφέα, που κρεμόμαστε από τις αράδες ενός Βιβλίου ή διηγήματος σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Γιαγιά Αντιγόνη
      ¨Όταν σε είδα εκεί στις Αθηνάς ειλικρινά σου λέωπως άνοιξε η καρδιά μου. Έχει τόσο ανθρώπινη ομορφιά το βλέμμα σου, τόση τρυφερότητα το χαμόγελό σου που είναι χαρά να βρίσκεται κανείς δίπλα σου έστω και για λίγο. Τα όμορφα λόγια που μου αφήνεις εδώ, προερχόμενα από την γενναιοδωρία σου μου δίνουν την δύναμη εκείνη να προσπαθώ να γίνομαι όσο γίνεται καλύτερος στην έκφραση των συναισθημάτων και των σκέψεών μου και σε ευχαριστώ πολύ για αυτό. Να είσαι πάντα καλά Αντιγόνη και καλή εβδομάδα να έχεις εξαιρετική μου φίλη.

      Διαγραφή

  3. Ποιητάρη μου, εσύ ό,τι αγγίξεις μεταβάλλεται σε ποιητικό φορτίο.
    Και οι πανσέδες σου μιλούν και μας μιλούν λουσμένοι αλληγορία και φως.
    Την καλημέρα μου αφήνω και σε χαιρετώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Stratis Parelis
      Μια λέξη δική σου φίλε μου Στρατή ισοδυναμεί μα τόμους ποίησης. Τούτα τα λόγια που μου αφιερώνεις θα μείνουν τίτλος τιμής στα ταπεινά μου τα λημέρια εδώ. Την υγειά σου και την έμπνευσή να έχεις πάντα.

      Διαγραφή
  4. Ότι έπρεπε ήταν το χρώμα που έριξες προϋπαντώντας το Μάη.
    Περιμένω κάτι και για τα υπόλοιπα χρώματα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @FLORA GIA
      Καλή και εκλεκτή μου φίλη Φλώρα δεν ξέρω αν μπορώ να γράψω και για τα άλλα χρώματα κάτι. Εμένα πάντως σαν λουλούδι άνθισε μέσα μου η χαρά που σε είδα. Να είσαι πάντα καλά.

      Διαγραφή
  5. Ισως κάποια μέρα θα γίνει με μένα το ίδιο; Λές;

    Un beso y un ramo de pensamientos de bonitos colores.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @censurasigloXXI
      Mi querida amiga, para mí su presencia aquí, es siempre una flor rara!
      Envío miles de besos!!!

      Διαγραφή
  6. Ίσως η πιο σκληρά αισιόδοξη ανοιξιάτικη αφήγηση που έχω διαβάσει Χριστόφορε...μιλάει κατ' ευθεία στη καρδιά και μας διδάσκει πως η επιβίωση σ' ένα σκληρό και απάνθρωπο κόσμο θέλει εσωτερική δύναμη...

    ΑΦιλιά πάντα καρδιάς! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή