Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

ΙΛΙΓΓΙΩΔΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΗ [2] ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΣΕ ΜΙΣΟ ΚΟΡΜΙ


    Έτσι πεσμένος μπρούμυτα, πάνω στο χαλάκι, στο πάτωμα  δίπλα στο κρεβάτι, δεν μπορούσε πια να δει το φως του ήλιου που πλημύριζε τον τοίχο απέναντι. Άλλωστε τώρα που είχε πέσει εκεί χάμω το μόνο που μπορούσε να δει ήταν οι μπαλίτσες σκόνης που είχαν μαζευτεί κάτω από το κρεβάτι.
    Ο πόνος στο πρόσωπό του ήταν φριχτός αλλά δεν τον απασχολούσε καθόλου. Ούτε του φαινόταν παράξενο που δεν του έδινε σημασία. Δεν ήταν κάτι για το οποίο μπορούσε να κάνει κάτι εκείνη την στιγμή. Οπότε....
    Ακούμπησε το κεφάλι του με το πλάι, πάνω στο χαλάκι και έμεινε εκεί να παρακολουθεί τις ανάλαφρες μπαλίτσες σκόνης που κινιόταν με κάθε ανάσα του. Πίεσε τον εαυτό του να σκεφτεί.
«Μπορώ όμως να σκεφτώ;» αναρωτήθηκε και με το που έκανε τη σκέψη πήρε και την απάντηση: «Κ β β ε α μπο ώ!»  Και βέβαια μπορώ αναφώνησε. Η φωνή του,  σαν ξένη  αντήχησε στο δωμάτιο. 
    Τώρα έπρεπε να βρει τον τρόπο. Την μέθοδο. Την διαδικασία εκείνη με την οποία το μισό αριστερό του κορμί θα έσερνε μαζί του και την "άχρηστη" δεξιά πλευρά του. Δεν του άρεσε που χαρακτήριζε "άχρηστη" την παραλυμένη  δεξιά μεριά, αλλά τώρα δεν ήταν η ώρα να κρύβει αλήθειες από τον εαυτό του. 
    Βλαστήμησε και πάλι την ηλίθια συνήθεια να μην έχει κανένα τηλέφωνο στο υπνοδωμάτιο του. Ίσως αν υπήρχε εκεί το κινητό ή το ασύρματο του σπιτιού, τώρα μπορεί και να μη χρειαζόταν να κάνει ..ταξίδι ολόκληρο για ένα τηλέφωνημα. Θέλησε να σαρκάσει εκείνη την περίφημη δήλωση του: 
    «Το υπνοδωμάτιο μου το, μου άβατο μου» είπε φωναχτά, αλλά ακούστηκε σαν ένα ακατανόητο συνονθύλευμα φωνηέντων και συμφώνων κάτι σαν: «Τ ο υπππ ιο μμμ ουυ ααα ό μμμ. ουυ..».  
Του φάνηκε αστείο αυτό που βγήκε από το στόμα του και πήγε να γελάσει αλλά ο πόνος των μυών στο πρόσωπο τον απέτρεψε.   Στο τέλος, τέλος, μήπως θα έπρεπε να κλαίει αντί να κάθεται να γελάει εκεί χάμω στην κατάσταση που βρισκόταν; Ε;
«Χχχσσε με»! είπε. Το "χέσε με" ήταν μια φράση που την έλεγε συχνά όταν ...«αλήθεια πότε την έλεγε;»
    «Λοιπόν τώρα η έξοδος από δω χάμω! Τέρμα οι καθυστερήσεις . Οργάνωση. Τι εργαλεία έχουμε; » εντυπωσιάστηκε. Ούτε στο γραφείο του δεν σκεφτόταν έτσι. Εντάξει, στα διοικητικά καλούτσικος ήταν. 
Αρκεί βέβαια  να του έδιναν τις σωστές οδηγίες  και αυτός τις εκτελούσε τέλεια. Αλλά στην κατάσταση που βρισκόταν τώρα; 
Τα "εργαλεία " για κίνηση που είχε τώρα όπως  είχε ήδη διαπιστώσει, ήταν το αριστερό του πόδι, το αριστερό το χέρι  και ίσως αν χρειαζόταν το κεφάλι του με το πονεμένο πρόσωπο. Αυτά όλα κι όλα!
    Τέντωσε το αριστερό του χέρι και πίεσε το κομοδίνο που ήταν μπροστά του ακουμπισμένο στον τοίχο. Δεν μπορούσε να φανταστεί πόση δύναμη χρειάστηκε να μετακινηθεί μόλις μισό μέτρο. Ήταν και ογδόντα επτά κιλά άνθρωπος όσο να ναι! Η άρθρωση του αριστερού του ώμου διαμαρτυρήθηκε έντονα. Τον πόνεσε.  Έμεινε για λίγο ακίνητος να πάρει μια ανάσα.  H  καρδιά του βροντούσε μέσα στο στέρνο του. 
Ύστερα σήκωσε το κεφάλι να δει το αποτέλεσμα της προσπάθειας του. Είχε φτάσει τώρα στη μέση του κρεβατιού. Χρειαζόταν άλλη μια τέτοια κίνηση για να βρεθεί το κεφάλι του στα πόδια του κρεβατιού. 
    Ναι αλλά τώρα, δεν είχε τι σπρώξει για να γλιστρήσει προς τα πίσω. Σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει την παλιά ξύλινη ντουλάπα που βρισκόταν στα αριστερά του. Ακούμπησε την παλάμη εκεί και έσπρωξε με όλη του την δύναμη...Ζορίστηκε  ο καρπός του αλλά και ο ώμος του πάλι.... Στόπ! στοπ! Λάθος! Λάθος!
    Με αυτόν τον τρόπο το κορμί του έστριβε δεξιά και χωνόταν κάτω από το κρεβάτι. Σταμάτησε. Πως στο διάολο θα τραβιόταν προς τα πίσω τουλάχιστον άλλο μισό μέτρο παράλληλα με το κρεβάτι;
Το πόδι; Το καλό του πόδι; Το αριστερό;  Ναι αλλά πως!
Ας δοκίμαζε! Ακούμπησε τα δάχτυλα του ποδιού του στο ξύλινο πάτωμα πίσω του -ευτυχώς που ήταν ξυπόλυτος - και λοιπόν; Δε γινόταν τίποτα!  Αν έσπρωχνε με το χέρι το πάτωμα; Μπά! Ασήμαντη κίνηση. 
    Άρχισε να απελπίζεται. Δεν έβλεπε τρόπο να βγει από κείνο τον χώρο ανάμεσα στο κρεβάτι, το κομοδίνο και την ξύλινη παλιά ντουλάπα για να πάει προς την πόρτα. 
«Ψυχραιμίααα!» είπε από μέσα του. Δεν άντεχε πια να ακούει τα αλαμπουρνέζικα που έβγαιναν από το στόμα του κάθε φορά που πήγαινε να πει κάτι φωναχτά. Εκτός του ότι ο πόνος στο πρόσωπό του τον τρέλαινε. 
    Ξαφνικά και εντελώς αναπάντεχα  την ώρα που είχε αρχίσει να παραιτείται, του ήρθε ή σκέψη ότι ο μόνος τρόπος για να βγει από αυτήν την παγίδα ήταν να γυρίσει ανάσκελα. Την ιδέα την έδωσε η παλιά ντουλάπα ξύλινη ντουλάπα που του είχε χαρίσει η μάνα του. Στο κάτω της μέρος  στο ύψος περίπου που βρισκόταν εκείνος, είχε ένα μακρύ συρτάρι με δυο μεταλλικές χειρολαβές. Έτσι λοιπόν όπως βρισκόταν αριστερά του το άνοιξε λίγο. Χρησιμοποίησε το συρτάρι σαν βάση και πιέζοντας με όλη του την δύναμη κατάφερε να ανασηκώσει το πάνω μέρος του μισού κορμού του και μια κίνηση απελπισίας του ποδιού ανασήκωσε σχεδόν ολόκληρο το κάτω μέρος του σώματός, καταφέρνοντας να τουμπάρει το κορμί του και να πέσει ξέπνοος ανάσκελα στο πάνω στο χαλάκι στο πάτωμα. Ανάσκελα! Τα κατάφερε.
    Έμεινε ακίνητος εκεί. Πήρε βαθιές εισπνοές ενώ ο πόνος στο πρόσωπό ήταν τώρα ανυπόφορος. Κι αν πάθαινε κι άλλο εγκεφαλικό με όλες αυτές τις "ταρζανιές" που έκανε; Μήπως έκανε βλακεία; Μήπως έπρεπε να περιμένει εκεί μέχρι αύριο Τετάρτη που θα ερχόταν η  Ιόλα να του καθαρίσει να τον βρει; Χεσμένο ή κατουρημένο; Μήπως  δεν είχε σημασία;
    «Ό  ι! » φώναξε. Η φωνή του! Σαν κρώξιμο κορακιού έμοιαζε. «Ό ι ι!!»  ξαναφώναξε και αρπάζοντας το πλαϊνό ξύλο του κρεβατιού που τώρα το είχε αριστερά του τράβηξε με δύναμη. Το κορμί του μαζί με το χαλάκι σύρθηκε στο πάτωμα. Ξανατράβηξε νιώθοντας τους μυς όλης της αριστερής πλευράς σχεδόν να ξεσκίζονται από την ένταση, και βρέθηκε επιτέλους στα πόδια του κρεβατιού. Ο ενθουσιασμός του ήταν τόσο μεγάλος που ξέφυγε από κείνο τον σαν φέρετρο χώρο, που τον πήραν τα δάκρυα. Δάκρυα όμως θριάμβου!
     «Ο     π ω ο ςςς  σ α μμμ οςςςς» Ο πρώτος σταθμός!! Είπε με την βραχνοκοκορίσια φωνή του.  Έγειρε το κεφάλι του δεξιά και κοίταξε την μπαλκονόπορτα. Μέσα από τα δάκρυά του είδε κάπως θολά τις γλάστρες έξω στο μπαλκόνι. «Θέλουν  πότισμα.» σκέφτηκε. 
Αμέσως όμως άφησε πίσω τις συναισθηματικές εξάρσεις και προσηλώθηκε στην επίτευξη του επόμενου στόχου του. «Να φτάσω στην πόρτα.» 
Ξαφνικά, έτσι όπως ήταν ανάσκελα στο πάτωμα, πάνω στο χαλάκι και κοίταζε αριστερά προς την πόρτα του δωματίου, έτσι από το πουθενά, του ήρθε ή εικόνα ...λεμβοδρομίας με τους αθλητές να κωπηλατούν με ρυθμό. 
Ο ίδιος δεν είχε ιδέα από βάρκες, κουπιά,  κατάρτια, πανιά, άγκυρες και τέτοια. Πως του γεννήθηκε τώρα μια τέτοια εικόνα; 
Κι όμως! Κι όμως! «Τα κουπιά, τα κουπιά!!! Προς τα πίσω για μπροστα!!» θέλησε να φωνάξει και ταυτόχρονα  του ήρθε να σκάσει στα γέλια. «Ωραίο σύνθημα για διαδήλωση! χα χα!» Ένιωθε αυτό που λένε, αδρεναλίνη να έχει πλημμυρίσει το κορμί του. Το μισό κορμί του βέβαια!   Χωρίς να χάσει καιρό βάλθηκε αμέσως να θέσει σε εφαρμογή, αυτό του υπαγόρευε η εικόνα της λεμβοδρομίας. Ακούμπησε το την παλάμη του αριστερού χεριού και την πατούσα του αριστερού ποδιού στο παρκέ και άρχισε να σπρώχνει προς τα πίσω. Χρειάστηκε να βάλει μεγάλη δύναμη για κινήσει το σώμα του. Όμως  σιγά- σιγά το κορμί του άρχισε να κινείται προς τα μπρος με το κεφάλι προς την πόρτα. Ευτυχώς που είχε το χαλάκι από κάτω, που γλιστρούσε στο πάτωμα και έκανε πιο εύκολα τα πράγματα. Σχεδόν αμέσως, βρήκε κάποιον ρυθμό και όχι μόνο αυτό αλλά άρχισε να μαθαίνει πως να διορθώνει την πορεία του. Καθώς χρησιμοποιούσε μόνο " τα αριστερά κουπιά" η βάρκα είχε την τάση να στρέφει προς τα δεξιά. Έμαθε όμως τον τρόπο να διορθώνει αυτήν την απόκλιση. 
    Συντομότερα από όσο πίστευε έφτασε στην πόρτα. Τώρα το κεφάλι του βρισκόταν ακριβώς στο σημείο που τέλειωνε το παρκέ του δωματίου και άρχιζαν τα πλακάκια του διαδρόμου που οδηγούσε στο υπόλοιπό σπίτι. 
    «Ο γγ ε τε ος  σα μο ςς!» Ο δεύτερος σταθμός. Φώναξε! Στάθηκε εκεί λίγο να απολαύσει την επιτυχία του. Ο πόνος στο πρόσωπό του ή είχε κάπως υποχωρήσει, ή τον είχε συνηθίσει ή το είχε ο ίδιος θέσει σε πολύ κατώτερη μοίρα από τον στόχο του να φτάσει στην κουζίνα. Εκεί που πάνω στο τραπέζι ήταν τα τηλέφωνά του. Το κινητό και το ασύρματο. 
    Αλήθεια όμως! Ποιόν θα έπαιρνε; Την μητέρα του; Τον αδελφό του; Κάποιον γείτονα εδώ στην πολυκατοικία; Το γραφείο; Το 166; «Ουφ!! Δεν είναι ώρα τώρα! Ας φτάσω εκεί πρώτα...!»σκέφτηκε. 
    Ο επόμενος σταθμός: Η πόρτα του μπάνιου! Άρχισε λοιπόν να "κωπηλατεί" πάνω στο πλακάκι του χολ. Ήταν κάπως πιο δύσκολα εκεί. Αλλά δεν ήταν δα και μακριά. Τρία μεγάλα βήματα μονάχα. Διψούσε όμως. Διψούσε πολύ. Λίγο νεράκι... Ας έφτανε στην κουζ....
    Σταμάτησε.  Ένας θόρυβος. Παράξενο. Από το χολ της εισόδου. Η εξώπορτα. Κάποιος ξεκλείδωνε. Η πόρτα άνοιξε. Αμέσως έκλεισε. Ομιλίες...
    «Είναι στη δουλειά του.» Γυναικεία φωνή.
    «Είσαι σίγουρη;» Ανδρική φωνή.
    «Σιγουρότατη.» είπε η γυναικεία φωνή
    «Ναι αλλά το αμάξι του είναι κάτω.» είπε ο άνδρας
    «Πάει με το μετρό. » Είπε η γυναίκα.
Ο Τάκης πάγωσε. Αναγνώρισε την γυναικεία φωνή....


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ




    








   





47 σχόλια:

  1. Ελπίζω η επόμενη σκηνή να μην έχει κάτι απο αυτές τις παθιασμένες κινήσεις που βλέπουμε στον κινηματογράφο, και του' ρθει καμιά γόβα στιλέτο στο κεφάλι. Τι να κάνω θα περιμένω την δική σου εκδοχή!!!
    για την τύχη του "ημιπληγικού κωπηλάτη" σου. Φοβερές σκηνές!! Μου έφταξες την μέρα.
    Έρρωσο Cristoforo!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι καινούργιες αγωνίες είναι αυτές..!

    Την ζω την ιστορία Χριστόφορε, είσαι τόσο περιγραφικός που έχω ήδη μπει στην θέση του ήρωά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πάλι συναρπαστικός φίλτατε.
    Ο τίτλος του κεφαλαίου επιτυχής.Μία καρδιά,πράγματι σε μισό κορμί,ατυχώς.Καρδιά όμως που δεν το βάζει κάτω.
    Η γυναικεία παρουσία στο τέλος δίδει νέα διάσταση εις το πόνημα σου.Γνωστή η γυναίκα εις τον ήρωα,ενώ ο άνδρας που την συνοδεύει άγνωστος.Αγωνιούμε ως εκ τούτου για τη συνέχεια.

    Ν.Φ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωχ,τον ταλαίπωρο Ανθρωπο,
    τι τραβάει,φαντάσου αυτοί που
    μπήκαν να τον κλέψουν κι όλας,
    η να τον σκοτώσουν.
    Προβλέπω ότι ούτε το ένα θα συμβεί
    ούτε το άλλο.
    --------------------------
    Αν μου επιτρέπεις μια παρατήρησή?
    η φράση...το φως του Ηλιου κ.λ.
    θέλει κάποιο διόρθωμα,στη σύνταξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. με έχεις κατατρομάξει μέχρι τώρα. Εγώ δεν βλέπω θρίλερ εδώ και χρόνια και κοντεύω ν'αρχίσω να μιλάω με αναρθρες κραυγές. Ταυτίζομαι με τους ήρωές σου πρόσεχε.... Να κάνω πρόταση? Δεν επαναφέρουμε την Βεατρίκη που ξέρω να την χειριστώ καλύτερα (ευκαιρία είναι με την γυναικεία φωνή) και είναι και πιό φυσικό μιά γυναίκα να ταυτιστεί μαζί της? Απλά μιά πρόταση!

    Rozsas csokokat!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. marimar
    Αμερικανιές; Ελπίζω όχι! Υπέροχο αυτό το "Έρρωσο!!" Τι γλώσσα όμως!
    Κι εσύ έφτιαξες την δική μου βραδυά!


    @kariatida
    Προσπαθώ να φτιάχνω ψεύτικες αγωνίες για να ξεχνάμε τις πραγματικές.
    Στη θέση του ήρωά μου;
    Εγώ να δεις που σέρνομαι σα φίδι μέσα στο σπίτι και έχω κάνει το πάτωμα ...να λάμπει προσπαθώντας να βρω τις κινήσεις του ημιπληγικού. χα χα χα. Αν με έβλεπε κανείς...
    Καλό σου βράδυ Tida μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Ν.Φ
    Συντομώνυμε/η φίλε/η. Πολύ χαίρομαι που σε βλέπω και σήμερα. Σε ευχαριστώ που κάνεις τον κόπο να με επισκέπτεσαι και αφήνεις το σχόλιο σου. Καλό σου βράδυ.

    @Frezia
    Σε ευχαριστώ πολύ για παρατήρηση σου. Ορθότατη και χρησιμότατη. Το διόρθωσα κιόλας.
    Και να φανταστείς ότι το διάβασα τουλάχιστον τρεις φορές πριν το ανεβάσω.
    Είμαι υπόχρεος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Ginger
    χα χα χα Δεν είναι και άσχημη ιδέα. Θα το σκεφτώ! Τα θρίλερ αν αυτό βέβαια είναι τέτοιο, εμένα με ξαλαφρώνουν. Όταν δε τα γράφω είναι σαν κάνω την καλύτερη αυτοψυχοθεραπεία κατά του άγχους!!!!

    Yene tinish set nesh!!!
    (Αιθιοπικά κατά Ουγγρικών για να μάθεις! χα χα χα )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. αααα δεν παίζω αυτό δεν είναι τίμιο! Νομίζω ότι τα amharic δεν γράφονται με λατινικούς χαρακτήρες. Ασε που εγώ απ' την αρχή σου έδωσα και την μετάφραση.... Ζαβολιές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλησπέρα:)
    Συγκλονιστική παριγραφή!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φαντάζομαι πως αν ψάξεις ακόμη πιο σχολαστικά το γενεαλογικό σου δέντρο ίσως ανακαλύψεις κάποια μακρινή σχέση με το Χίτσκοκ...αχχαχα!Όχι. Έχεις το δικό αου στυλ!
    Ξέρεις τί μου άρεσε?
    Οτι δεν ήξερε ποιον να πάρει τηλέφωνο.
    Πόσο δύσκολο είναι να βρούμε σε παρόμοιες στιγμές το κατάλληλο άτομο!
    Αλήθεια ποιο είναι το κατάλληλο άτομο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φαντάζομαι ότι πριν γράψεις αυτό το κείμενο το δοκίμασες στο σπίτι σου το όλο θέμα. Είσαι πολύ ρεαλιστικός.
    Έπρεπε να γράψεις προειδοποίηση (don t try this at home. Οι παραπανω σκηνές εκτελέστηκαν απο ειδικά εκπαιδευμένους κασκαντέρ)
    Πέρα απο την πλάκα αποδίδεις πολύ έντονα και σωστα την τραγικότητα του ήρωα. Και όπως πάντα κόβεις το κείμενο στο πιο έντονο σημείο και μας προετοιμάζεις για κάτι καινούριο.
    Συγχαρητήρια!

    Και σε προλαβαίνω και δικαιολογούμαι που δεν απάντησα στα σχόλια στο δικό μου, θα το κάνω αύριο με το καινούριο μέρος της ιστορίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πραγματικά κάνει εντύπωση ,τι σκέψεις κάνεις, όταν βρίσκεσαι σε δύσκολη στιγμή....αλόκοτες....όπως επίσης τι μπορεί να καταφέρει, ο άνθρωπος, όταν θέλει.....καλησπέρα Χριστόφορε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μα γιατί και εμένα με απασχόλησε πρώτα απο όλα ότι δεν μπορούσε να ξεκαθαρίσει ποιόν να πάρει τηλέφωνο?
    Αυτό μου δείχνει πως μέσα στην καρδιά του δεν υπήρχε κανένας που να τον αγαπά τόσο πολύ και να του έχει εμπιστοσύνη να τον βοηθήσει!
    Έτσι νομίζω, μπορεί λάθος, αλλά σε μια δύσκολη στιγμή δεν σκεφτόμαστε πρώτα αυτόν που αγαπάμε που εμπιστευόμαστε και μετά την αστυνομία, την πυροσβεστική ή το ασθενοφόρο?
    Με στενοχώρησε η μοναξιά της ψυχής του περισσότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @Ginger
    Εσύ έλαβες την...πληρωμένη απάντηση σου!! Χα χα χα


    @Κυριακή
    Καλημέρα Κυριακή μου.
    Δυο κουβέντες γεμάτες ζουμί!! Ευχαριστώ πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @περήφανη μανιάτισσα και μελλοντική μου κοντοχωριανή ..ίσως!
    Μα βέβαια! Δεν το ήξερες πως ο Άλφρεντ Χίτσκοκ ήταν Έλληνας; Πολλοί τοποθετούν τις ρίζες του στη Μάνη όπου ζούσε η οικογένεια του Αλέκου Χιτσκοκέα. Ακριβώς το χωριό και την περιοχή καταγωγής του την είχε μυστική ο Αλφρέδος και την πήρε μαζί του στον τάφο του. Λέγεται δε πως όποιος βρεί τον Πύργο των Χιτσκοκέων θα γνωρίσει μια Περήφανη Μανιάτισσα που θα του αποκαλύψει τα μυστικά της καταγωγής του. Σου ρχομαι λοιπόν! χα χα χα
    Ορίστε με έκανες να γράψω ολόκληρη ιστορία πρωϊνιάτικα.
    χα χα χα Καλή σου μέρα Να σαι καλά μου έφτιαξες το κέφι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Nicotine
    χα χα χα Μα το τι σούρσιμο στο πάτωμα έκανα δε λέγεται. Πονάνε όλοι μου οι μυς. Αλλά τα γυάλισα τα πατώματα!
    Προειδοποίηση ε; χα χα χα Σωστά!!
    Σε ευχαριστώ για καλά σου λόγια και δεν χρειάζεται ποτέ με μένα να δικαιολογείσαι για τίποτα. Να το ξέρεις αυτό.
    Περιμένω να το γλεντήσω πάλι!!


    @mia
    Ακριβώς!! Η θέληση του ανθρώπου αν δεν καμφθεί από διάφορους λόγους μπορεί να επιτύχει θαύματα. Θα ήθελα να μπορέσω να το καταγράψω αυτό σε τούτη την ιστορία. Ελπίζω να το καταφέρω.
    Καλή σου μέρα και σε ευχαριστώ πολύ που ήρθες να με δεις και να μου αφήσεις τα καλά σου λόγια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @περήφανη μανιάτισσα
    Mε τα αστεία ξέχασα να αναφερθώ σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον σημείο στο οποίο στάθηκες. Στο ότι δεν μπορούσε να αποφασίσει ποιον θα καλούσε στο τηλέφωνο. Μπήκα για λίγο στη θέση του και πραγματικά σου λέω ότι υπάρχουν διάφοροι λόγοι που αποκλείουν διάφορα άτομα χωρίς να μπορούμε πολλές φορές να εξηγήσουμε το γιατί.
    Ας πούμε μπορεί την μητέρα του να μην ήθελε να την καλέσει γιατί ίσως να ήταν μεγάλη και άρρωστη και δεν ήθελε να την ανησυχήσει κλπ κλπ!
    Πολύ σημαντική παρατήρηση που με βοηθάει ιδιαίτερα.




    @bianca
    Χαίρομαι που και εσύ στάθηκες στο σημείο της ανθρώπινης σχέσης.
    Αλήθεια σου λέω δεν ξέρω ακριβώς πως μπορεί να σκεφτεί ένας άνθρωπος σε αυτή την θέση. Δεν είχε δική του οικογένεια. Εγώ ας πούμε θα καλούσα την γυναίκα μου ή τα παιδιά μου. Αυτός; Πραγματικά με προβλημάτισε τούτη η στιγμή. Και δεν σου κρύβω ότι και εσύ και η περήφανη μανιάτισσα που αναφέρεστε σε αυτό το θέμα μου δίνετε μια πολύ σημαντική βοήθεια για την εξέλιξη. Ευχαριστώ πολύ και εύχομαι σύντομα να διαβάσουμε κάτι καινούργιο δικό σου.
    Καλή σου μέρα bella amica mia!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ποναώωωωω πάρα πολύ με τόση ζωντανή περιγραφή..
    Σε παρακαλώ όχι άλλο
    Και ας έχει αίσιο τέλος….
    Καλή εβδομάδα Χριστόφορε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. ή κλέφτες μπήκανε- αλλά γνωστοί κλέφτες, ή αγαπημένη σου - του Τάκη-που είχε το κλειδί της και μπήκε με τον αντίζηλό σου..η; η; η;;;

    Κόβεις την ανάσα Χριστόφορε στην αφήγηση.. Φοβερή η περιγραφή ανθρώπου με ημιπληγία! ΝΑ ΜΗ σου συμβεί ποτέ!!!!!!!!!!!!!

    Περιμένω με αγωνία τη συνέχεια. Θα σε σκοτώσουν, θα κάνεις τον αναίσθητο μάλλον..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Εγώ τώρα τι να πω καλέ μου Χριστόφορε που τα είπαν όλα οι φίλοι μας που έγραψαν ?
    Μόνο ότι στέγνωσε το στόμα μου όσο το διάβαζα και περίμενα όπως κατέβαζα σιγά σιγά την σελίδα να βάλεις τέλος στην αγωνία μου!!
    Αμ δε!!! σιγά μη μου χαριζόσουνα!!

    Ψυχοβγάλτης είσαι Χριστόφορε!:))

    Φιλιά και καλό δημιουργικό απόγευμα ευχόμαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πρέπει να το παραδεχτώ με φροντίζεις με τον καλύτερο τρόπο χα χα χα

    Αλλά θα υπάρχει ισχυρή αντεπίθεση χα χα χα είμαι πεισματάρα από παιδί.

    Καλά να περνάς - εμείς περνάμε πάντα καλά με την όμορφη παρέα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Σίγουρα θέλει ταλέντο για να περιγράψει κανείς την περιπέτεια ενός ημιπληγικού σε ένα δωμάτιο με 5000 λέξεις, δίχως να κάνει κοιλιά το ενδιαφέρον. Μα τώρα φαίνεται να αλλάζει το σκηνικό, για να δούμε τι θα δούμε...

    Καλησπέρα κι από δω Σύντροφε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @Bitch
    Θα δω τι μπορώ να κάνω για σένα.Αλλά θα σου κοστίσει. χα χα χα
    Να είσαι καλά.



    @Ρεγγίνα
    E ε ε! Βασίλισσα μου. Εσύ θα "υποθέσεις" όλη την ιστορία! Ελπίζω να μη μου δώσεις και εντολές πως την θέλεις κιόλας. χα χα χα.
    Λες να με σκοτώσουν; Και πως θα σε υπηρετώ μετά;
    Καλό βράδυ εύχομαι μετ' ευχαριστιών και τιμών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @Levina
    Ψυχοβγάλτης του εαυτού μου είμαι πρώτα- πρώτα αφού πάω και μπλέκω σε τέτοιες ιστορίες!
    Τώρα που μπήκα στο ζουμί θα κολυμπήσω. Τι να κάνω!
    Το ίδιο εύχομαι και για το δικό σου απόγευμα και υγεία πρωτίστως.

    @Ginger
    Πάντα πιπεράτη στη γεύση και γλυκιά στην οσμή.
    Την αντεπίθεση; Για να δούμε λοιπόν!
    Την ομορφιά στην παρέα εσείς την δημιουργείτε. Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @Κωνσταντίνος Κόλιος
    Αν συνεχίσω να κάθομαι και να γράφω χωρίς να κινούμαι εγώ θα κάνω κοιλιά σύντροφε!
    Μου αρέσει που ξέρεις και πόσες λέξεις είναι. Ευτυχώς που δεν είσαι Υπουργός Οικονομικών! χα χα χα
    Αλλά εμείς στον αστερισμό μας, δεν έχουμε και μεγάλη σχέση με την αγάπη στα υλικά αγαθά. Το ξέρω από μένα και από 2-3 άλλους συντρόφους που έχω γνωρίσει.
    Καλή σου νύχτα Κωνσταντίνε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Όχι ρε π..... μου μας αφίσες στο κρίσιμο!!!!
    δεν μπορώ να πω και τη λέξη..εδώ είναι σοβαρό blog
    δεν είναι της "Coulas" Μας!ΧΑ! να λέμε ότι θέλουμε!!!

    Προσπαθώ να το γελάσω...μα...

    είχα τη Μανούλα μου έτσι Χριστόφορε μου για 8 χρονια...κάθε λέξη σου είναι μια μαχαιρια...
    γιατί μπορώ να νοιώσω την κάθε κίνηση τόσο που πίστεψε με με πονά όλο μου το κορμί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Θα προσπαθήσουν, αλλλλλάάάάά,
    ΔΕΝ θα μπορέσουν, γιατί πως θα ζήσω χωρίς..θαλαμηπόλο τώρα που έχασα τους καθρέφτες μου;
    Αααα! όλα κι όλα, σου δίνω άδεια να το συνεχίσεις όπως...θέλω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Τόσο λεπτομερειακή καταγραφή της ακατάβλητης ψυχικής δύναμης του ανθρώπου, ακόμα και μέσα στην πλήρη σύγχυση και την σωματική του αδυναμία, που κάποια στιγμή αντιλήφτηκα πως είχα σταματήσει να αναπνέω.
    Περιμένω Χριστόφορε….
    Περιμένω να κατανοήσω την απόσταση που θέλεις να καλύψεις ως τα όρια της ανθρώπινης δύναμης….

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Μα και αν κατάφερνε να φτάσει στο τηλέφωνο, πώς ακριβώς θα εξηγούσε τι του συμβαίνει; Η άρθρωσή του είχε υποστεί πανωλεθρία...

    Και πάλι σαν θέαμα ρέει η αφήγησή σου Χριστόφορε – στο έχω ξαναπει: σκηνοθετείς καταπληκτικά – αλλά αντί να μας μετριάσεις την αγωνία, μας την ενίσχυσες με νέες εκτροπές!
    Ελπίζω να μη βρεθεί ο καημένος, ανήμπορος καθώς είναι, ενώπιος κάποιας έκπληξης που θα τον αποτελειώσει; ...Τον συμπόνεσα τον άνθρωπο... Όπως σου έχω πει, με τη ζωντάνια της αφήγησής σου μπαίνω κανονικά στη θέση του ηρωά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. είναι φορές που, το μόνο που θέλω να πω είναι:
    σ' ευχαριστώ που υπάρχεις! σ' αγαπώ!

    μια από τούτες τις φορές είναι και η σημερινή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @ElenaG
    Σοβαρό blog ε; χα χα χα .
    Πάντως για μένα δεν υπάρχουν λέξεις "ακατάλληλες" ή "πρόστυχες". Τα μυαλά είναι πρόστυχα. Κι τουλάχιστον δόξα τω Θεω εδώ μέσα η παρέα δεν διαθέτει τέτοια μυαλά.
    Πολύ με λυπεί να ακούω όταν ότι κάποιος είχε αγαπημένο του πρόσωπο που πέρασε αυτήν την φοβερή ταλαιπωρία.Είναι κρίμα να υποφέρει ο άνθρωπός σου για τόσα χρόνια!! Εύχομαι να είσαι πάντα καλά και να θυμάσαι την μανούλα σου όπως όταν ήταν γερή.
    Σε ευχαριστώ που ήρθες και σε παρακαλώ να εκφράζεσαι απολύτως ελεύθερα για να το φχαριστιέμαι!!


    @Ρεγγίνα
    Ακόμη δεν πήρα είδηση την απώλεια των καθρεπτών σου.
    Θα ρωτήσω πάντως την Chefισσα αν έκανε καμιά λαμογιά γιατί πολύ τους λιγουρεύοταν.
    Εγώ ο θαλαμηπόλος σου δεν κουνάω από την θέση του γιατί δεν είμαι θαλαμηπώλος! χα χα χα Και ευχαριστώ για την άδεια Βασίλισσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. εεεεεεεεεεεεεε πανω στο καλυτερο! :DD η φαντασια μου αρχιζει και οργιαζει για το τι θα γινει παρακατω........... εχω πραγματικα αγωνια........ ααααα και μετα απο αυτη την ιστορια το κινητο μου φροντιζω να το εχω παντα κοντα μου.. :) καλημερα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. @Σταυρούλα Κουγιουμτσιάδη
    Ποτέ δεν είχα φανταστεί Σταυρούλα μου, ότι η παύση της λειτουργίας της αναπνοής σε έναν άνθρωπο θα με χαροποιούσε τόσο! χα χα χα Είμαι κακός ε;
    Αυτήν την απόσταση πάντως την διανύω κι εγώ στην κυριολεξία στο πάτωμα του σπιτιού μου.
    Κοντεύω να μοιάζω με οικιακό βόα! χα χα χα.
    Το ξέρεις ότι με τιμάς ιδιαίτερα και σε ευχαριστώ!

    @nameliart
    Το ερώτημα σου είναι εύλογο. Όταν φτάσω εκεί - αν τα καταφέρω δηλαδή- θα δω πως!
    Αυτή την στιγμή που σου γράφω ειλικρινά μου έρχεται στο νου εκείνος ο γάτος σου με τα αυτάκια του!! Πόσο μου άρεσε.
    Σε ευχαριστώ πολύ Μελίνα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. @ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ
    Με συγκινεί βαθύτατα η εκδήλωση των συναισθημάτων σου. Πάντοτε μιλάς στην καρδιά των άλλων.
    Ευχαριστώ.



    @maria
    εεεεεεεεε! Μαρία!! χα χα χα
    Μάθε με σε παρακαλώ τι ακριβώς σημαίνουν τα :DD
    Αλήθεια όμως τόσες δεκαετίες πως ζούσαμε με ένα τηλέφωνο μόνο στο σπίτι κι αυτό στο σαλόνι ή στο χώλ;
    Ελπίζω να μη σε κρατήσω πολύ σε αγωνία γιατί κι εγώ έχω αγωνία - εδώ που τα λεμε. Και μη ξεχάσεις να μου μάθεις τα :DD
    Πολύ χαίρομαι που σε βλέπω Μαρία. Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. χαχαχααχαχ Χριστοφορε μου βεβαιως θα σου μαθω!

    :) η :-) ειναι ενα γελαστο προσωπακι!

    :D αυτο ειναι ενα πολυυυ γελαστο προσωπακι . .
    επισης υπαρχει αυτο :( που ειναι στεναχωρημενο προσωπο
    αυτο :-* αυτο στελνει ενα φιλακι

    :'-( αυτο κλαει

    ;-) αυτο σου κλεινει το ματι

    :-ρρ αυτο βγαζει την γλωσσα σαν να κοροιδευει

    ^_^ αυτο κλεινει τα ματια

    :-Ο αυτο εμεινε με ανοιχτο το στομα

    αυτα ειναι τα βασικα !!!!


    _░▒███████
    ░██▓▒░░▒▓██
    ██▓▒░__░▒▓██___██████
    ██▓▒░____░▓███▓__░▒▓██
    ██▓▒░___░▓██▓_____░▒▓██
    ██▓▒░_______________░▒▓██
    _██▓▒░______________░▒▓██
    __██▓▒░____________░▒▓██
    ___██▓▒░__________░▒▓██
    ____██▓▒░________░▒▓██
    _____██▓▒░_____░▒▓██
    ______██▓▒░__░▒▓██
    _______█▓▒░░▒▓██
    _________░▒▓██
    _______░▒▓██
    _____░▒▓██

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Η Chefισσα είναι άλλη από εμένα; Δεν το πιστεύω και δεν το ελπίζω.
    Είναι αλήθεια ότι έχω αφαιρέσει κάποιους καθρέπτες από τη γνωστή αίθουσα. Με τέτοια φάτσα δεν τους άντεχα. Αλλά επειδή η αρχόντισσα μας δεν είναι επηρμένη με την ομορφιά της, είπα δεν θα το αντιληφθεί. Δυστυχώς το κατάλαβε και στο πρόφτασε. Πάλι νομίζω, ότι δεν τους χρειάζεται. Είναι καθρέπτης η ψυχή της. Ας αρκεστεί σ’ αυτό.
    Εσύ πάλι έχασες την ευκαιρία να γίνεις ΑρχιθαλαμηΠΟΛΟΣ. Θα υποβιβαστείς σε θαλαμηΠΩΛΟ. Λογοπλάστη!!!!
    Περιμένοντας να αποκαταστήσεις την υγεία του ήρωα σου.
    Σε φιλώ, η Διευθύντρια των Δημοσίων Θεαμάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. @maria,
    σ' ευχαριστούμε για τα ιδιαίτερα μαθήματα σχετικά με τα σηματάκια που χρησιμοποιείτε εσείς οι ... νέοι.
    Κάποτε ρώτησα μια μικρή μου φίλη στο FB για ένα σηματάκι και μου απάντησε: ένα γελαστο προσωπάκι. Και εγώ η άσχετη νόμιζα ότι είναι παλίός ο υπολογιστής μου και ότι λείπει κάποιο πρόγραμμα που θα μου έδειχνε το .... πολύυυ γελαστό προσωπάκι:D. Θέλουμε και οδηγίες για την καρδιά!!!! Από μένα :-*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. @maria
    ^_^ και :-Ο
    Χρειάζομαι ιδιαίτερα! χα χα χα χα


    @marimar
    Χαίρομαι που σε βλέπω κεφάτη Διευθύντρια Δημοσίων Σχέσεων μου...απλήρωτη ακόμη! Πολύ χαίρομαι!
    Θα μάθουμε και ξένες γλώσσες εδώ μέσα! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Αγαπημένε μου Χριστόφορε, για άλλη μια φορά με καθήλωσες με το συγγραφικό σου ταλέντο!!!
    Τα διάβασα και τα δυο με μία ανάσα. Πώς τα καταφέρνεις σε μια τόσο τραγική κατάσταση, να βάζεις αυτές τις πινελιές χιούμορ, που εμένα προσωπικά με έκαναν να γελάσω αυθόρμητα, είναι απίστευτο!!
    Αλήθεια, πώς ξέρεις με τόσο πολλές λεπτομέρειες τι βιώνει ένας άνθρωπος που παθαίνει εγκεφαλικό; Εύχομαι ποτέ να μην πάθουμε. Περιττό να σου πω, πως όση ώρα το διάβαζα, ένιωθα όλα όσα ένιωθε αυτός ο δύστυχος άνθρωπος. Την αγώνία του, τον πόνο του, την απελπισία του. Και σε καθιστώ εσένα υπεύθυνο γι' αυτό γκρρρρρρρρρρρ. (πλάκα κάνω έτσι);
    Τα συγχαρητήριά μου για άλλη μια φορά.
    Υ.Γ. Σε περιμένω και από το σπίτι μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Η περιγραφή σου ζωντανή τι να πώ!
    Εχει δίκιο ο φίλος μου μάλλον πρόβα τζενεράλε έχεις κάνει με το χαλάκι οπότε θα κάνεις και άψογη κωπηλασία να με πας βαρκάδα:))

    Απ'τα καλά σου στέλνω αρωματισμένα με το θυμάρι και φασκόμηλο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. @ΡοδούλαΓελάω μόνο με την σκέψη ότι σε νόμιζα στην Κύπρο κι εσύ είσαι εδώ δίπλα. Χα χα χα.
    Και μη μου κάνεις γκρρρρρρ εμένα γιατί θα σου στείλω να ταϊσεις τον Βενιζέλο και τον Πάγκαλο μαζί για να μάθεις χα χα χα.
    Αφού είμαστε γειτόνοι αλήθεια γιατί όχι;
    Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Η καλή μου φίλη η Σταυρούλα τι κάνει; Ο άνδρας σου; Παρακαλώ δώσε τους χαιρετισμούς μου.


    @zoyzoy
    Τώρα που έχω γίνει μεγάλος κωπηλάτης ...στο παρκέ θα με πάρεις σε καμιά από όμορφες θαλασσινές σου βόλτες να τραβάω κουπί; Θα μου να μου δίνεις όμως όσα μου στέλνεις, εκ του πλησίον;
    Και το φασκόμηλο τέτοια εποχή είναι βάλσαμο. Σε ευχαριστώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Τι τον βάζεις τον άνθρωπο και κάνει στην κατάσταση που βρίσκεται....
    Πάντως είναι εκπληκτικός ο τρόπος που τα περιγράφεις. Νομίζω ότι ίδρωσα από την προσπάθεια της κωπηλασίας στο χαλάκι, μαζί με τον ήρωα.
    Φοβερές εικόνες, αλλά η αγωνία στο έπακρο.... Τι θα γίνει με αυτούς τους νεωφερμένους, ένας Θεός ξέρει τι μας ετοιμάζεις πάλι!
    Την καλησπέρα μου και καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Η αγωνία συνεχίζεται, αγαπητέ μου Χριστόφορε!
    Γραμμή, γραμμή και πάντα το ενδιαφέρον αμείωτο!
    Μεγάλη περιγραφική δύναμη έχουν τα γραπτά σου!!!
    Συγχαρητήρια και περιμένω με αγωνία την συνέχεια...
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. @stavroulazerva
    Ειλικρινά σου λέω ότι είναι το πρώτο μου κείμενο - αυτής της φύσεως- που γράφοντάς το, πονάω. Στην κυριολεξία. Είμαι υποχρεωμένος να κάνω τις κινήσεις του εγώ ο ίδιος για να δω τι και πόσο μπορεί να κινηθεί ένας άνθρωπος στην κατάστασή του.
    Καλό είναι αυτό από μια άποψη γιατί ...γυμνάζομαι κάπως χα χα χα.
    Να σαι καλά κορίτσι μου. Σου χρωστάω επίσκεψη στην οποία προσβλέπω με πολύ ενδιαφέρον και αγωνία μπορώ να πω!


    @magda
    Σε ευχαριστώ Μάγδα μου. Είναι δύσκολο το θέμα, αλλά το παλεύω. Ελπίζω να το φέρω σε πέρας. Χαίρομαι που πέρασες να με δεις. Καλό Σ/Κ να έχεις με όμορφες εικόνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Αγαπημένε μου Χριστόφορε,
    το παίρνω πίσω το γκρρρρ χαχαχα. Είναι καιρός τώρα να ταίσω Πάγκαλο και Βενιζέλο μαζί; χαχαχα
    Με διαφώτισε η απάντηση που έδωσες στη φίλη stavroulazerva. Εγώ πίστεψα, πως είχες μιλήσει με ανθρώπους που έπαθαν εγκεφαλικό και επανήλθαν.
    Λοιπόν. Δεν ξέρω τι γίνεται με τις συνεννοήσεις μας, αλλά κάτι δεν πάει καλά χαχαχαχα. Δικό μου το λάθος, -και καλά έκανα και το έκανα εν τέλη- γιατί εννοούσα το "σπίτι" μου, δηλαδή το blog μου. Έχεις καιρό να περάσεις.
    Αφού όμως το εξέλαβες έτσι -συγγνώμη αν σε έφερα σε δύσκολη θέση άθελά μου-, θα ήταν μεγάλη η χαρά μου να σε γνώριζα από κοντά.
    Η Σταυρούλα διαβάζει διαβάζει διαβάααααζει.
    Και ο Γιάννης τρέχει, τρέχει τρέχει. Ευτυχώς που ξεδίνει με τις φωτογραφίες για τις οποίες έχει μεγάλη αγάπη και την κιθάρα. Μη δει κάτι περίεργο και δεν το τραβήξει, είτε ζουζούνι είτε λουλούδι, είτε άνθρωπο.
    Την αγάπη όλων μας!!!
    Τα φιλιά μου στη Χαρούλα και τα εγγονάκια σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Πάλι πολύ σασπένς Χριστόφορε!!!
    Καταπληκτικό!!!
    Η αγωνία μου είναι στα ύψη.
    Είμαι στο πετσί του ήρωα σου, όπως όλοι μας.
    Καλή εβδομάδα και πολλούς χαιρετισμούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή