Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

ΙΛΙΓΓΙΩΔΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΗ [4] Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ...


   Ήταν στην κυριολεξία μια μάζα από κρέας και κόκαλα κουβαριασμένα στην φαρδιά μπερζέρα του σαλονιού του. 
Αντιλήφθηκε ότι δεν μπορούσε να κρατήσει όρθιο το κεφάλι του καθώς οι μυες της δεξιάς πλευράς του δεν δούλευαν. Φανταζόταν τον εαυτό του να μοιάζει με κάποιο αξιολύπητο, άσχημο κι ασουλούπωτο ζώο ριγμένο εκεί στο φαρδύ κάθισμα. 
    Το βουητό ή μάλλον ο βόμβος, που ερχόταν από κάπου εκεί κοντά, δυνάμωνε όσο περνούσαν τα λεπτά. Κατάλαβε ότι κάποιο κινητό που ήταν σε αθόρυβη λειτουργία βρισκόταν κάπου εκεί κοντά του. Ενέτεινε την προσοχή του να εντοπίσει την πηγή αλλά ήταν ανάγκη να μπορέσει να υψώσει το κεφάλι του που ήταν πεσμένο με το πηγούνι να ακουμπάει στο στέρνο. Πως θα το σήκωνε; «Μα είναι απλό βρε βλάκα!» μονολόγησε. Τράβηξε με αρκετή προσπάθεια το αριστερό του χέρι που έτσι όπως τον έβαλαν πάνω την πολυθρόνα, είχε καθίσει πάνω του, και το έφερε κάτω από το πηγούνι του. Το έσπρωξε προς τα επάνω και κατάφερε να  κρατήσει το κεφάλι του σε μια κάπως φυσιολογική θέση.
    Μέχρι να κάνει όμως όλη την μανούβρα ο βόμβος είχε σταματήσει. Πάντως δεν υπήρχε άλλο σημείο από το οποίο θα μπορούσε να προέρχεται παρά μόνο από το σακ...
    «Τάκη από πότε είσαι έτσι;» ήταν η Νίκη που είχε έρθει στο σαλόνι χωρίς να την πάρει είδηση.
Δεν της απάντησε. Δεν ήθελε να της απαντήσει. Γιατί ντρεπόταν που δεν μπορούσε να αρθρώσει σωστά τις λέξεις. Εκείνη ήρθε και στάθηκε μπροστά του και τον κοίταζε αφ υψηλού. Χωρίς να το θέλει, ακόμη και σε αυτή την κατάσταση που βρισκόταν δεν μπόρεσε να μη θαυμάσει τις υπέροχες καμπύλες που κάλυπταν το οπτικό του πεδίο. Ήταν όμορφη η Νίκη. Ήταν θηλυκό με τα όλα του. Και ήξερε να κάνει έναν άνδρα να λιώνει στο κρεβάτι.  «Τι κρίμα!» σκέφτηκε ένα τέτοιο κορίτσι να έχει αυτή την α........»
    «Που είσαι βρε Νίκη;» άκουσε τον άνδρα να φωνάζει προφανώς από το διάδρομο.
    «Εδώ στο σαλόνι.» Είπε εκείνη. 
    «Μα δεν υπάρχει τίποτα μέσα εδώ στο δωμάτιο. Έψαξα παντού!» φώναξε ο Πέτρος από μέσα.
    Η Νίκη έσκυψε και γονάτισε απέναντι από τον Τάκη. Τον κοίταξε και του χαμογέλασε. Δεν της το ανταπέδωσε γιατί φοβόταν πρώτα μη πονέσει με την κίνηση, και ύστερα δεν ήξερε ακόμη σε τι κατάσταση ήταν το πρόσωπό του. Καθρέφτη τελικά δεν βρήκε ακόμη. 
Εκείνη έτσι όπως ήταν γονατισμένη μπροστά του και τον κοίταζε, ένιωσε κάτι από την παλιά τρυφερότητα και σεξουαλικότητα που την έδενε μαζί του παλιά, τότε που ήταν ζευγάρι. Στο βλέμμα της καθρεφτίστηκε  ξεκάθαρα το συναίσθημα. 
Ο Τάκης ξέχασε για λίγο τις πολύ άσχημες  στιγμές που είχαν περάσει τότε που εκείνη είχε αρχίσει να παρουσιάζει τα πρώτα συμπτώματα της αρρώστιας. Τι τρομερή ασθένεια του μυαλού αυτή η διπολική διαταραχή! Αυτή μανιοκατάθλιψη! Ποτέ δεν μπορούσε να ξέρει σε τι κατάσταση ήταν. Την μια ήταν πεσμένη, μελαγχολική και γεμάτη απογοήτευση χωρίς λόγο, την άλλη ήταν γεμάτη ενέργεια, κρίσεις μεγαλομανίας, έντονο εκνευρισμό ή θυμό που πολλές φορές γινόταν ανεξέλεγκτος. Πόσο υπέφερε κι εκείνη, αλλά και όλοι όσοι την αγαπούσαν. Δεν δεχόταν όμως να δει γιατρό.  Η σχέση τους είχε γίνει κόλαση. Δεν μπορούσε ποτέ να ξέρει πως θα ήταν την επόμενη στιγμή. Μέχρι που οι γονείς μέσα στην απελπισία τους, αναγκάστηκαν να πάρουν δικαστική απόφαση  και να την στείλουν στο εξωτερικό σε κάποια κλινική.
Ο Τάκης ακόμη θυμόταν τις φοβερές σκηνές που δημιουργούσε από το τίποτα. 
    Τώρα η Νίκη χαμογελώντας τρυφερά, άπλωσε αργά το χέρι της και τον ακούμπησε  ανάμεσα στα πόδια. Εκείνος δεν ένιωσε τίποτα. Ούτε καν την πίεση του χεριού της. «Τι κρίμα!» σκέφτηκε «καλύτερα να πέθαινα στο ύπνο μου. Ένα κούτσουρο είμαι πια...».
    Τον πασπάτευε εκεί κάτω έχοντας ένα πονηρό χαμόγελο και μια διαβολική έκφραση καθώς ήταν σίγουρη ότι τον ταπείνωνε με αυτόν τρόπο. Του κουρέλιαζε τον ανδρισμό....
Κάποια όμως στιγμή την είδε που άλλαξε ύφος και  συνοφρυώθηκε. Επικέντρωσε το βλέμμα της στο σημείο που μάλαζε και με απορία ένιωθε το όργανό του να σκληραίνει κάτω από την παλάμη της. «Μα πως γίνεται;» Είπε. 
Εκείνος απομάκρυνε το αριστερό του χέρι με το οποίο κρατούσε όρθιο το κεφάλι του και κείνο έπεσε πάνω στο στέρνο του. Έστρεψε τα μάτια προς κάτω ακολουθώντας το βλέμμα της Νίκης και είδε έκπληκτος την στύση του να τεντώνει το ρούχο που φορούσε.  «Μα πως;   Αναρωτήθηκε.  «Αφού δε νιώθω τίποτα! Πως αυτό..»
     «Τα καταφέρνουμε λοιπόν ε;» είπε εκείνη συνεχίζοντας να ταξιδεύει γύρω-γύρω με το χέρι της πάνω στην ερεθισμένη περιοχή του κορμιού του.
    «Μα τι κάνετε εδώ;» Ακούστηκε η φωνή του Πέτρου ο οποίος ήρθε χωρίς να τον αντιληφθούν.
Εκείνη χωρίς καν να σταματήσει την κίνηση του χεριού, ούτε να πάρει το βλέμμα της από το σημείο που μάλαζε, σαν μαγεμένη είπε:
    «Πέτρο, έλα να δεις! Του σηκώνεται ακόμη! Αλλά βρωμάει. Έχει κατουρηθεί πάνω του...»
Εκείνος ούτε που κουνήθηκε. 
    «Μα καλά δεν ντρέπεσαι;» Αντέδρασε ο Πέτρος! «Με φωνάζεις για να μου δείξεις πως παίζεις με το.....»
   «Ναι ρε βλάκα! Είναι πολύ ενδιαφέρον. Δεν ήξερα ότι οι παράλυτοι μπορούν να το κάνουν.»
  «Μη μου πεις μόνο ότι θέλεις να το κάνεις μαζί του τώρα...!» είπε  ο Πέτρος φανερά σοκαρισμένος.
    «Γιατί μωρέ; Άσχημα θα ήταν; Πρωτοτυπία! χα χα χα χα. »
Το γέλιο της όμως αυτό δεν είχε τίποτα το εύθυμο. Το βλέμμα της αγρίεψε. Οι κινήσεις στο όργανο του Τάκη γίνανε πιο βίαιες. «Μα δε νιώθεις τίποτε;» ρώτησε τον Τάκη.
    «Ο ι! »είπε ο Τάκης.
Τότε εκείνη σηκώθηκε όρθια κρατώντας τον από το διεγερμένο όργανο και έκανε μια κίνηση σαν να ήθελε να του το ξεριζώσει, φωνάζοντας: «Αχρηστο, πράγμα, άχρηστο πράγμα. Για πέταμα είσαι!»
    Ο Τάκης ένιωσε έντονο πόνο στην αριστερή πλευρά των βουβώνων του. Βόγκηξε!.
    «Σ' αρέσει ε; Μαλάκα;»
    «Ο ι, ο ι, πο άω» 
    «Πονάς ε; Πονάς;»
    «Ρε συ Νίκη. Άφησε τον!» Είπε  ο Πέτρος από κει που ήταν.
   «Σκάσε! Βούλωστο!» Φώναξε. «Άμα θέλω του το  ξεριζώνω κιόλας! Εσένα τι σε κόφτει;  Εσένα πηδούσε;»
   «Μα τι πράγματα είναι αυτά. Εμείς ήρθαμε να πάρουμε την συλλογή. Άστον αυτόν! Δε βλέπεις ότι πονάει; Ας  πάρουμε αυτό για το οποίο ήρθαμε και ας φύγουμε.Όχι όμως και να σκοτώσουμε!»
    «Τι είπες βρε ηλίθιο πλάσμα; Τι είπες; Τώρα πια, θα  φύγουμε και θα τον αφήσουμε έτσι; Θα μας καρφώσει ο σακάτης!» Στράφηκε προς τον Τάκη. «Θα μας καρφώσεις άχρηστε μαλάκα. Δεν είναι;»
    «Ο ι, ο ι !» Φώναξε ο Τάκης με όση δύναμη μπορούσε. 
  «Καλά, καλά. Πες μας τώρα όμως που το  έχεις το κουτί.» Είπε εκείνη σκύβοντας πάνω του με απειλητικό ύφος. Πήρε το πηγούνι του στο χέρι της και έστριψε το κεφάλι του προς τα πάνω για να βλέπει να μάτια του. 
    «Που είναι το κουτί με τα χρυσά νομίσματα;» είπε με δυνατή φωνή «Λέγε είπα!»
Ο Τάκης την κοίταζε, νιώθοντας παράλληλα τον πόνο να απλώνεται σε όλο του το πρόσωπο έτσι όπως τον κρατούσε. Δε μίλησε. Δεν μπορούσε να μιλήσει. Είχε την αίσθηση ότι τα χείλη του θα έσκαγαν από την πίεση που ένιωθε να αναπτύσσεται μέσα τους. Θα πρέπει όμως να ήταν τελείως αστείος έτσι όπως είχε γίνει,  γιατί εκείνη αφού τον κοίταξε συνοφρυωμένη για λίγο,  έσκασε μετά στα γέλια κοιτάζοντάς τον. 
    «Μα πως είσαι είσαι έτσι;» είπε χλευαστικά. Τράβηξε το χέρι της από το πρόσωπό του και  το κεφάλι του έπεσε και ακούμπησε στο στέρνο του. 
    «Μα γιατί του φέρεσαι έτσι;» Άκουσε τον Πέτρο να την ρωτάει.
  «Να μη σε νοιάζει. Δικός μου γκόμενος ήταν, όχι δικός σου. Ή μήπως έχεις διαστροφές που δεν τις ξέρω!»
    «Μη λες βλακείες. Τι κάνουμε τώρα;»
  «Λοιπόν κοίτα! Εγώ θα ψάξω στο υπνοδωμάτιο στα ντουλάπια και τα συρτάρια.... Εσύ να πας δίπλα στο δωματιάκι που χρησιμοποιεί για γραφείο και να κοιτάξεις παντού ακόμη και κάτω από τον καναπέ. Και μετά βλέπουμε..» 
    «Και στον καναπέ, εκεί στο γραφείο του, το είχατε κάνει;» Ρώτησε ο Πέτρος.
Εκείνη σταμάτησε απότομα. Γύρισε τον κοίταξε καλά-καλά και χωρίς να του πει τίποτα, γύρισε και άρχισε να κατευθύνεται πίσω προς το σαλόνι.
    «Μα που πας; »Την ρώτησε εκείνος.
    «Να μη σε νοιάζει! Πήγαινε εσύ στο γραφείο όπως σου είπα.»
Του Πέτρου του φάνηκαν παράξενα τα μάτια της την ώρα που του τα έλεγε αυτά.
    Ο Τάκης που τους άκουγε να απομακρύνονται προσπαθούσε ακόμη να συνέλθει από την αίσθηση που του προκάλεσε η απρόσμενη στύση που είχε λίγο πριν. Χωρίς να ξέρει  γιατί, η θέα του ερεθισμένου του οργάνου, του χάρισε ένα είδος αυτοπεποίθησης. Βέβαια τι θα  μπορούσε να  κάνει με μια στύση; Να την χρησιμοποιήσει σαν όπλο; Μαχαίρι ας πούμε; 
Του φάνηκε τόσο αστεία η σκέψη που βάλθηκε να γελάει. Επώδυνο ήταν βέβαια το γέλιο, αλλά και λυτρωτικό. «Ακου μαχαίρι... το πουλί μου! Ε ε ε ε ε» γέλασε. Έτσι έβγαινε το γέλιο από το παραμορφωμένο του στόμα.
    «Γελάς;» 
Η  όποια ευφορία του δημιουργήθηκε χάθηκε. Εκείνη ήρθε και στάθηκε πάλι μπροστά του στην πολυθρόνα. Έβλεπε ξανά τις θηλυκές καμπύλες του κάτω μισού το κορμιού της. «Τι γυναίκα! Τι κρίμα!» σκέφτηκε. 
   Η Νίκη έσκυψε και γονάτισε όπως πριν μπροστά του. Εκείνος χρησιμοποιώντας πάλι το αριστερό του χέρι σήκωσε το κεφάλι του και το κράτησε  σε τέτοιο ύψος που να μπορεί να την κοιτάζει κατάματα. Εντυπωσιάστηκε από την αλλαγή που είδε στο βλέμμα της. 
Ήταν τέτοια η τρυφερότητα με την οποία τον κοίταζε που του θύμισε τα παλιά.
    «Πόσο λυπάμαι αγάπη μου!» του είπε
«Αγάπη μου;» αναρωτήθηκε ο Τάκης. Αλλά και τα μάτια της ήταν βουρκωμένα. Γνήσιος ο πόνος που καθρεφτιζόταν μέσα τους. 
    «Θα δεις! Όλα θα πάνε καλά στο τέλος. Θα σε πάμε στο νοσοκομείο και θα έρχομαι κάθε μέρα να σε βλέπω. Θα γίνουμε πάλι όπως παλιά. Άλλωστε είδες ότι τα καταφέρνεις εκεί....» είπε κοιτάζοντας με νόημα το σημείο εκεί ανάμεσα στα πόδια του.
    «Ε ν   κοτώχεις;» ψέλλισε εκείνος.
  «Να σε σκοτώσω; Μα τι λες! Είναι δυνατόν να σκέφτεσαι έτσι για μένα; Δε θυμάσαι; Ξέχασες πόσο ταιριάζαμε οι δυό μας; Όλοι μας ζήλευαν. Δε θυμάσαι;»
    «...αι» Ναι ήθελε να πει. 
Αν μπορούσε όμως να της θυμίσει εκείνη την μέρα που ενώ έκαναν έρωτα, τη στιγμή του οργασμού, ξαφνικά τον χτύπησε στο κεφάλι με ένα βαρύ μεταλλικό σταχτοδοχείο σε σχήμα χελώνας που είχε φέρει από την Ινδία πριν από χρόνια! Το σημάδι, το είχε ακόμη εκεί πάνω από δεξί φρύδι. Ήταν η πρώτη ένδειξη ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ακολούθησε ο ξυλοδαρμός της ίδιας της μητέρας σε τέτοιο βαθμό που η άμοιρη γυναίκα μεταφέρθηκε βαριά χτυπημένη στο νοσοκομείο.
    «Εγώ σε επιθύμησα και είπα να έρθω να σε δω μετά τόσο καιρό! Νόμιζα ότι ήσουνα στο γραφείο και είπα να σου κάνω έκπληξη...ωραία δεν είναι; ε»
    «Φο  ύ » Πολύ! ψέλλισε. Εκείνη περιέργως καταλάβαινε. «Ο  α ος   οις  ει αι;»
   «Ο άλλος ποιος είναι; Τίποτα μωρέ! Να! Κάνουμε παρέα κάπου- κάπου. Τίποτα το σοβαρό. Αλλά εσύ;» πρόσθεσε... 
Ο Τάκης, είδε κάτι να αλλάζει στο βλέμμα της εκείνη την στιγμή. Του φάνηκε σα να μεγάλωσαν οι κόρες των ματιών της.
    «Εσύ ρε χούφταλο γιατί με παράτησες τότε; ε; Τους πίστεψες αυτούς που λέγανε ότι είμαι τρελή ε;»
   «Ο  ι  ο  ι» τραύλισε εκείνος, βλέποντας την τρομακτική λάμψη που γεννήθηκε στα μάτια της.
    «Τι όχι μωρέ κωλοπαράλυτε!. Γιατί δεν ήρθες να με δεις ούτε μια φορά στην κλινική που με κλείσανε; ε;» 
Σηκώθηκε όρθια και απλώνοντας το πόδι της του έδωσε μια κλωτσιά στα πόδια. Δεν ένιωσε και πολλά πράγματα. Ένα τράνταγμα μόνο στη αριστερή γάμπα. 
    «Τώρα θα δεις άχρηστο πλάσμα! Μόλις πάρω το κουτί με χρυσά νομίσματα της βρωμοθειάς σου. Θα δεις τι έχει να πάθεις.»
Τον έφτυσε κι έφυγε. 
Αφησε το κεφάλι του να πέσει και πάλι στο στέρνο και είδε ότι είχε σχηματιστεί μια μεγάλη καινούργια κηλίδα από ούρα μπροστά. Η μυρωδιά τον αηδίαζε. 
    Διψούσε όμως. Διψούσε πολύ. Δεν θυμόταν από πότε είχε να πιεί νερό. Χωρίς να το σκεφτεί καθόλου έφερε το αριστερό του χέρι στο σημείο του παντελονιού της φόρμας του που είχε μουσκέψει και πέρασε τον δείκτη του σε μέσα από την υγρασία. Σήκωσε αργά το δάχτυλο και το έφερε διστακτικά προς τα στραβωμένα χείλη πλησίασε τόσο όσο η μυρωδιά να είναι πια έντονη. Όμως, νίκησε η δίψα. Εχωσε βιαστικά το δάχτυλο στο στόμα και αψηφώντας προκαταλήψεις, οσμές και υγιεινή κι έμεινε εκεί να το πιπιλάει σαν μωρό. 
    Εκείνη την στιγμή εμφανίστηκε ο Πέτρος. Τον πλησίασε. Στάθηκε πίσω από την ράχη της πολυθρόνας όπου  τον είχανε πεταμένο. 
    «Ρε συ Τάκη. Πες μας μωρέ που τα έχεις τα καταραμένα αυτά νομίσματα γιατί θα βρούμε όλοι τον μπελά μας από την Νίκη.»
Εκείνη την στιγμή ακούστηκε πάλι κείνος ο βόμβος. Ο Πέτρος έσκυψε στο σκαμπώ πήρε το σακάκι του και από μια πλαϊνή τσέπη έβγαλε το κινητό του. 
    «Ελα! Ναι! Σε μια δουλειά είμαι. Όχι θα αργήσω λίγο. Να μη  με περιμένετε. Τα παιδιά διαβάσανε; »
    «Πέτροοοο!» ακούστηκε η φωνή της Νίκης από μέσα. «Που είσαι; Έλα αμέσως!»
   « Άντε σε αφήνω τώρα. Έχω δουλειά! Ποια φωνή! Μπα δεν είναι κανείς άλλος εδώ! Απ΄έξω θα ναι!  Τα λέμε.» Είπε ταραγμένος και πέταξε το κινητό του πάνω στο σακάκι του στο σκαμπό εκεί δίπλα στην πολυθρόνα και έφυγε βιαστικός προς τα μέσα.
    Ένας  δυνατός κρότος ακούστηκε. Κάτι  βαρύ έπεσε στο πάτωμα. Κατάλαβε!
 Η Νίκη βρήκε το κουτί με τα χρυσά νομίσματα. 
Ο χρόνος τέλειωνε....
    
    
    
    
    


49 σχόλια:

  1. Αγαπητέ μου Χριστόφορε έγραψες πάλι!!
    Ψυχοπλακώθηκα...τελικά τι είναι το χειρότερο η αρρώστεια του σώματος ή του μυαλού???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χριστόφορε κατά ένα περίεργο τρόπο,νιώθω σαν τον Τάκη...
    Και την μανιοκαταθλιπτική Νικη την φαντάζομαι με την μορφή της Μέρκελ, δεν μπορώ να την φανταστώ με καμπύλες θηλυκότητας!

    Μέσα απο την ασυναγώνιστη περιγραφή σου ζωντανεύουν οι διάλογοι!

    Αναμένω με αμείωτο ενδιαφέρον την έκβαση της περιπέτειας του Τάκη.
    Καλό βράδυ Χριστόφορέ μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. διαβάζοντας την 4η συνέχεια, ένοιωσα πως πόνο και δικό σου βγάζεις. συγνώμη για την αυθαιρεσία...
    το ενδιαφέρον αμείωτο, το σασπένς κυρίαρχο, η συνέχεια ακόμα απρόβλεπτη.
    μάστορά μου, φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Παράνομα και αναρχικά, αγαπημένε μου συγγραφέα, θα αφήσω εδώ τη χαρά μου που σε βλέπω πάλι κοντα μας. Θα σου μεταφέρω μιά ξεχωριστή αγκαλιά που σου στέλνει η Βεα και τώρα θα παω να διαβασω με αυτοσυγκέντρωση την συνέχεια του θρίλερ. Σαφώς θα επανέλθω........... κοιμήσου γλυκά ως τότε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μια ανισορροπια την υποψιάστηκα για το ....θηλυκο .....πως κατάφερες κι ανακάτεψες τον τρομο με τον αισθησιασμό, δεν ξέρω. Μαλλον μόνο εσύ μπορούσες να το κάνεις αυτο. Εχω ανάμικτα αισθήματα γι'αυτή την ιστορία. Δεν μου αρέσουν αυτα τα τρελλά αντικρουώμενα συναισθήματα που βγάζει αλλά έλα που λατρεύω την πέννα σου.

    Ροζας τσοκοκατ. Β

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Nα πω απίστευτο κείμενο?
    Ότι το διάβασα με αντικρουώμενα συναισθήματα, γιατί με την ασθένεια της Νίκης, έμοιαζε να
    θέλεις να δικαιολογήσεις όλη την κακία και την απανθρωπιά της.
    Ωστόσο ακόμα και στην ζυγαριά, ο κακός εαυτός της επικρατεί!

    Φοβερές οι περιγραφές σου, αβίαστες, ρέει το κείμενο και
    σε βάζει στο περιβάλλον που διαδραματίζεται η ιστορία σου.

    Να είσαι καλά.
    Φιλιά και Καλό Σαββατοκύριακο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μοιάζει της εποχής πριν την ψυχιατρική μεταρρύθμιση και πριν την αποασυλοποίηση, στην εποχή του ..ασύλου!
    Διπολική;;;
    Γλύτωσες και δεν το ξέρεις!
    Από τη "φωλιά του κούκου"..
    Πολύ ρεαλιστικό θα πώ, στις παρυφές της παράνοιας!
    Μη σου μείνει κανένα κουσούρι...
    Σε παρακαλώ!
    Μη ξεχνάς να παραμείνεις στο ύψος σου! Τι ιππότη της στρογγυλής τραπέζης έχω;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Κυριακή
    Πατριώτισσα! Καλησπέρα και σε ευχαριστώ. Μια πρόχειρη απάντηση θα ήταν: « ευχαριστώ σώματος» Αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Υπάρχουν κι αυτές που συνυπάρχουν. Χάρηκα που διάβηκες το κατώφλι μου νωρίς- νωρίς!


    @kariatida62
    Η Νίκη μου μπροστά στη Μέρκελ είναι άγγελος!
    Αλλά η Μέρκελ παίζει το παιχνίδι της. Εμείς μπορείς να μου πεις τι παίζουμε; ¨ Όχι όχι μην πεις κι έχουμε ντράβαλα! χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ
    Ειλικρινά όταν κάθομαι να γράψω κάποια συνέχεια εδώ, προσπαθώ να μετατρέψω το νου μου σε μηχανή προβολής ταινιών για να δω τις σκηνές. Ιδίως αυτές που στην ανάγνωση φαντάζουν αποκρουστικές.
    Έχω χάσει αναρτήσεις σου εκεί στον γοητευτικό σου χώρο αλλά θα επανορθώσω το κακό που έκανα στον εαυτό μου.


    @Ginger
    Θέλω πρώτα-πρώτα να σε ευχαριστήσω για την παρατηρητικότητα σου αλλά και τα καλά σου λόγια. Δικαίως ξαναβάφτισα την Βεα...
    Είναι σκληρή η γραφή τούτου του κειμένου. Είναι η πρώτη μου φορά που προσπαθώ να κλείσω τρεις διαφορετικούς από όλες τις απόψεις σε έναν χώρο για να δω πως θα συμπεριφερθούν.

    Betam Kontzό Lίtz nέsh!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Levina
    Καλή και γενναιόδωρη Λεβίνα! Δεν ξέρω πως μου γεννήθηκε η ιδέα να κάνω την Νίκη ψυχασθενή. Νομίζω ότι ή τυχαία έγινε ή κάποια παρατήρηση που μου έκανε επί του κειμένου ο Γιώργος ο φίλος μου να άναψε την σπίθα. Τώρα έχω μπλέξει με έναν ημιπληγικό και με μια μανιοκαταθλιπτική. Ευτυχώς που υπάρχει και ο άλλος. Για να δούμε.
    Κι εσύ να είσαι καλά γιατί είσαι πολύτιμο πλάσμα.

    @Ρεγγίνα
    Βασίλισσα μου! Τι γλίτωσα και δεν το ξέρω;
    Πραγματικά σου λέω, ότι το κείμενο αυτό είναι μια πρόκληση για μένα. Σκέπτομαι μάλιστα να βρω τρόπο να τους αποκλείσω πλήρως από κάθε εξωτερική επαφή. χα χα χα
    Αν μου μείνει κουσούρι να με στείλεις στην Κεφαλλονιά εκεί στον Αη Γεράσιμο! Μεγάλη του η χάρη για να μην είμαι και πολύ μακριά από τα ανάκτορα!
    Κλίνω ευλαβικά το γόνυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αχ ο καημένος πίνει τα κατουρά του..
    Πάλι πρέπει να δω μόνο την λεπτομέρεια..
    Αλλά ποναώ μαζί με τον ηρώα σου..
    Μα είσαι ο μάστορας του λόγου..

    Καλό Σ/Κ. και τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πολύ σκληρό ανάγνωσμα Χριστόφορε...
    Θα περιμένω την συνέχεια.
    Ως τότε, καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ποιός το είπε ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ πως δεν γίνονται αυτά τα πράγματα στην πραγματικότητα;; γροθειά στο στομάχι είναι οι σκηνές που περιγάφεις με το γραψιμό σου... πολύ ρεαλιστικά δοσμένο..σοκαριστικό ναι!!! χυδαίο όχι!!!! αναμένουμε την συνέχεια μην μας κρατήσεις πολύ καιρό σε αναμονή ...καλο βραδυ και καλό Σ.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ο καημένος ο Τάκης,διψά και
    πίνει τα τσίσια του,άμα πεινάσει
    τι θα φάει?
    Καλή Κυριακή να περάσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χριστόφορε,

    Συγκλονιστικές οι εικόνες που περιγράφεις. Ένας άνθρωπος ανυπεράσπιστος κυριολεκτικά στα χέρια και στα νύχια μιας απρόβλεπτης γυναίκας (αν ήταν μια ακόμη αδίστακτη θα ήταν πολύ κοινότοπο!)
    Συγχαρητήρια, έχεις ταλέντο. Μήπως θα έπρεπε να απευθυνθείς σε κανέναν εκδοτικό οίκο? (εκτός αν έχεις εκδόσει ήδη κάτι και δεν το ξέρω)

    Καλη σου ημέρα διαδικτυακέ φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. μη νομίζεις πως δε το διάβασα...από τη πρώτη ώρα που έκανες ανάρτηση!!! ...αλλα προβληματίστηκα να αφήσω σχόλιο!!!! ντρεπόμουνα....ρε το έχεις κάνει της εκδιδομένης εδώ μέσα!!!! Aχα!ΧΑ!!!
    Τι θα γίνει μάνα μου θα μας πρήξεις τα συκώτια σα τότε με τη Καρδαμύλη;;;;;;;E!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Bitch
    Είναι μια δοκιμασία και για μένα το γράψιμο αυτού του κειμένου. Αλλά γράφοντάς το, νιώθω ότι μαθαίνω. Μαθαίνω από τον ίδιο το ήρωα που έπλασα. Νομίζω ότι εκείνος θα με οδηγήσει στην λύση. Με κάνει πιο δυνατό.
    Ευχαριστώ για την όμορφη επίσκεψη και καλή Κυριακή!


    @magda
    Η σκληρότητα του αναγνώσματος δεν είναι τίποτα μπροστά στη σκληρότητα της ώρας που δημιουργείται. Παραδόξως το τόσο έξω από τα συνηθισμένα -για μένα- τούτο κείμενο, ενώ είναι μια δοκιμασία, είναι και μια επιβεβαίωση της ύπαρξης του μεγαλείου και της δύναμης της ανθρώπινης ψυχής .
    Τούτο θα ήθελα να μπορέσω να αναδείξω χωρίς περιστροφές και καλολογικά στοιχεία. Γίνομαι για πρώτη φορά στη ζωή μου σκληρός και ίσως βωμολόχος στο γράψιμο μου ελπίζοντας ότι αυτό θα με ατσαλώσει κατά την όποια δύσκολη στιγμή στη ζωή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Ρούλα Σμαραγδένια
    Είμαι απόλυτα σύμφωνος μαζί σου και πεπεισμένος ότι γίνονται ακόμη πιο ακραία πράγματα στη ζωή.
    Χαίρομαι που δεν το κατατάσσεις στην κατηγορία "χυδαίο". Το σκληρό το επιδιώκω και μάλιστα δοκιμάζω και τα όρια μου. Αλλά αυτό όσο κι αν φαίνεται παράδοξο στους άλλους λειτουργεί πάνω μου πολύ θετικά. Ξέρω ότι φίλες και φίλοι μου θα αντιδράσουν αρνητικά αλλά τούτο είναι απόλυτο δικαίωμά τους και μάλιστα τους ευχαριστώ που πολύ για τις επισκέψεις και τις απόψεις τους που είναι το οξυγόνο μου.
    Θα προσπαθήσω Ρούλα μου να το προχωρήσω ταχύτερα.
    Ειλικρινά σε ευχαριστώ που "μπήκες μέσα" στην ιστορία. Είναι σαν μπήκες στην ψυχή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @Frezia
    Εύλογο το ερώτημα σου. Αλλά ξέρεις ότι πείνα είναι κάτι που παλεύεται η δίψα όμως όχι!
    Ευχαριστώ Φρέζια και καλή εβδομάδα από αύριο.


    περήφανη μανιάτισσα
    "Αντιπροσωπεία" της οικογένειας μου κατεβαίνει στην Καρδαμύλη από αύριο για δουλειές τους. Πόσο τους ζηλεύω.
    Συμφωνώ απολύτως μαζί σου για τον χαρακτήρα της γυναίκας. Και χαίρομαι που το βλέπεις έτσι.
    Ευχαριστώ για τα επαινετικά σου λόγια. Όχι δεν έχω δώσει για Έκδοση τίποτα καθώς οι συνθήκες τώρα μάλλον σε επιβαρύνουν παρά ωφελείσαι. Ίσως κάποτε...Ίδωμεν
    Καλή σου μέρα μανιάτισσα μου. ( το περήφανη είναι περιττό αφού εννοείται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ElenaG
    χα χα χα ! Τι το έχω κάνει είπες; Χα χα χα Απίθανη!
    Όχι όχι μη φοβάσαι δεν σας πρήξω τα συκώτια .....
    Να σαι καλά φίλη μου. Με έκανες και γέλασα με τον αυθορμητισμό σου!!!!
    Μα γιατί ντρεπόσουνα όμως; χα χα χα
    Καλό απόγευμα Έλενα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Εντυπωσιακή η συνέχεια!
    Τι να σου πω τέτοια φαντασία να'χεις πλήρη άποψη και για τον παράλυτο μα και για την διπολική διαταραχή?

    Βάζεις το μυαλό να παλεύει με το σώμα να δούμε ποιος θα βγει νικητής απ'αυτή τη μάχη!

    Εγώ θα διαλέξω εκλεκτά αρώματα να σου στείλω απο'κείνα που ξυπνούν... ξέρεις εσύ:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Θα πω ξανά κάτι που έχω πει και για άλλα γραπτά σου Χριστόφορε: αυτό είναι ένα πολύ δυνατό σενάριο για ταινία. Διαβάζοντας φτιάχνω στο μυαλό μου εικόνες, οι οποίες μεταφερμένες καλά στην οθόνη μπορούν πραγματικά να καθηλώσουν τον θεατή! Όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα, ενεργοποιούνται με τα σενάριά σου. Εγώ πάντως στο ξαναλέω: δοκίμασε να δώσεις κάτι προς αυτή τη κατεύθυνση.

    Να περάσεις όμορφο απόγευμα Κυριακής,
    και καλή εβδομάδα από αύριο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @zoyzoy
    Αυτό ακριβώς! "Σώμα εναντίον ψυχής". Μου αρέσει πολύ αυτό που έγραψες!
    Θα διαλέξει αυτά που ξυπνούν τι; Δεν ξέρω γιατί..είπαμε: Σώμα; ή Ψυχή; Αναμένω διευκρινήσεις για να προχωρήσω σε συμφωνία. (είναι και η μέρα για συμφωνίες σήμερα.)χα χα χα


    @namaliart
    Ίσως κάνω την απόπειρα μιας κι έχω ανθρώπους στον κλάδο. Δεν έχω όμως την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση.
    Εσύ όμως Μελίνα με κείνο το γυμνό σου δεντράκι εκεί στο λιβάδι με έχεις στοιχειώσει. Ξέρεις κοριτσάκι με τα πινέλα, ότι πολλοί σου πίνακες σταθήκαν αιτία να μου γεννηθεί κάποια ιδέα όση ώρα τους καμαρώνω; Μπορεί να μη έχουν καμιά σχέση με το θέμα είναι όμως για μένα ΠΗΓΗ έμπνευσης.
    Να είσαι καλά Μελίνα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Δεν σου λεώ Χριστόφορε εμείς τι παίζουμε, όχι για τα ντράβαλα, αλλά γιατί θα ξανακατουρηθεί επάνω του ο Τάκης...
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Τ'αρώματα ξυπνούν μνήμες πάθους και ψυχής πιστεύω και κατά συνέπεια ενεργοποιούν και σώμα!
    Γιατί θέλεις να τα διαχωρίζεις?

    Ψυχή τε και σώματι ή έχεις αντίρρηση:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Betam Kontzό Lίtz nέsh!! << δεν ειναι δίκαιο, εγώ όταν σου δίνω ξενόγλωσσες φράσεις, στις δίνω και στην πρωτότυπη γραφή τους. Πως να βρω η γυναίκα τη μετάφραση έστω κι αν γνωρίζω σε ποια γλώσσα αναφέρεσαι οταν μάλιστα μεσολαβεί κι ένα ελληνικό γράμα μέσα. Περιμένω ανάλυση και ετυμολογικό σε εμαιηλ παρακαλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Την ώρα που παίζεται το θρίλερ στην χώρα μας....ξέκλεψα λίγο χρόνο από την δύσκολή μέρα μου...να διαβάσω την συνέχεια... με αποτελείωσες ....τουλάχιστον το τηλέφωνο το άφησε κοντά ο κόπανος η θα μου βγάλεις την ψυχή μέχρι να το πιάσει....μήνυμα θα στείλει??? και πού????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. απο την μια το μισος που νιωθει για αυτον και απο την αλλη η αγαπη που ακομα υπαρχει μεσα της.. με τρομαζουν πολυ οι ψυχικα αρρωστοι ανθρωποι.. με τρομαζει η ιδεα του τι μπορει να κανουν.. μα με τρομαζει και η ιδεα του ποσο ευκολα μπορει καποιος να αρρωστησει ψυχικα.. περιμανω την συνεχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Κάθε φορά που πάει να γίνει και κάτι καλό, να σου πετάγεται ένας ξενέρωτος και στο κόβει.

    Ωραίος χαρακτήρας η Νίκη, μ αρέσει.

    Ωραία το έμπλεξες το θέμα φίλτατε, άντε να σε δω πως θα ξεμπλέξεις.

    Καλή βδομάδα φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Τώρα έθιξες χορδές. Είναι φοβερό να βρίσκεσαι απ' τη μια στιγμή στην άλλη με ενα διαφορετικό πρόσωπο απέναντι σου. Πάντως σου αναγνωρίζω ότι σε έχουν βοηθήσει οι ιατρικές σου γνώσεις. Καλά γράφει η Ρεγγίνα. Γλίτωσες από τη φωλιά του Κούκου. Πως; Μα αυτή θα ήταν τελικά η ειδικότητα που θα ακολουθούσες. Εκτός και αν η Βασίλισσα σου προσπαθεί να εφαρμόσει σε σένα όσα έμαθε πρόσφατα από τον καθηγητή Σακελαρόπουλο.
    Τέλος, στο θέμα μας. Δεν περνάνε και οι ριμαδο-ώρες να έρθει εκείνη η Ιόλα μήπως και γλιτώσει ο αγαπημένος μου Τάκης. Εμένα δεν με άφησες να γράψω τη συνέχεια, η Ginger προσφέρθηκε, αλλά εσύ εκεί στην άρνηση! Το βαθαίνεις το πράγμα.
    Έχω εγκαταλείψει και τη Ράνια στον Διάδρομο (ψυχιατρείο και εκεί).
    Πως θα περάσουν οι ώρες; Μάλλον παρέα με τον Lino.
    http://www.youtube.com/watch?v=kcwG_SySv8U&feature=player_embedded
    Να το ακούσουν και άλλοι που δεν το ξέρουν. Είναι για εξαιρετικούς σαν τους φίλους σου εδώ μέσα.
    Την Αιθιοπική μου αγάπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @kariatida62
    Όταν λες "εμείς" ποιους εννοείς; Γιατί τελευταία έχω αρχίσει να αλλάζω "εμείς" εγώ! Η απογοήτευσή μου με οδηγεί στο κανείς πλέον!


    @zoyzoy
    Εγώ να τα διαχωρίζω; Μα αστειεύεσαι;
    Εγώ είμαι ο Αρχιερέας της ..διαπλοκής αρώματος, ψυχής και σώματος. Και μάλιστα την επιβάλω με ποινικές διαδικασίες! χα χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @Ginger
    Μαθήματα ετυμολογίας και γλωσσολογίας Αφρικανικών σπουδών παραδίδονται μόνο κατ' οίκον και αφού έχουν καταναλωθεί ειδικές τροφές και ποτά ....κυρία μου. Και μη ξανακούσω για Βρετανούς, ή Αγγλους!! χα χα χα


    @mia
    Αυτό που αποκαλεί θρίλερ στην χώρα μας φοβούμαι ότι έχει ήδη καταντήσει φαρσοκωμωδία τους αισχίστου είδους. Οι πρωταγωνιστές ούτε σε σχολική παράσταση δεν θα μπορούσαν να σταθούν.
    Πάντως σε ευχαριστώ πολύ που ενδιαφέρεσαι για την τύχη του Τάκη. Θα δούμε πως θα ξεμπλέξει.
    Καλή σου μέρα Mia kai monadiki!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. @maria
    Είναι πράγματι τρομακτική η προοπτική. Και αυτό είναι που με προκαλεί να το διερευνήσω γράφοντας τούτο το σκληρό κείμενο που είναι έξω από το στυλ μου - ας πούμε.
    Χαίρομαι που εντοπίζεις τα σημεία που θέλω να υπογραμμίζω.
    Ευχαριστώ πολύ και καλή σου μέρα.

    @Nicotine
    Πολύ φοβούμαι ότι θα σε καλέσω σε βοήθεια μου φαίνεται. Σου αρέσει η Νίκη ε; Δεν είχα καμιά αμφιβολία! χα χα χα Λυπούμαι που τις τελευταίες σου αναρτήσεις δεν τις διάβασα ακόμη. Έχω όμως κάνει λόγο για σένα εκεί που νομίζω.
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. @marimar
    Ο Lino μας έχει ξετρελάνει οικογενειακώς! Έχω τα μικρά από χθες και θα μείνουν μαζί μας μέχρι και την Πέμπτη καθώς οι γονείς λείπουν εκτός Αθηνών για γυρίσματα. Λοιπόν δεν μπορείς να φαναταστείς την έκφραση του μεγάλου ιδίως (3και μισό) μόλις ακούστηκε το βιολί. Σταμάτησε παίζει στο χαλί και ήρθε και στάθηκε δίπλα μου εκεί στον υπολογιστή. Δεν έβγαλε τσιμουδιά μέχρι που τέλειωσε το βίντεο.
    Τον ρώτησα:"Σου αρέσει ο Lino;" Δεν απάντησε αλλά έτρεξε στον διάδρομο φωνάζοντας:"Γιαγιά, γιαγιά έλα ακούσεις τον Λίνο!"
    Μάθαμε και τον Lino τώραααα!
    Για την υπόθεση του διηγήματος, πίστεψέ με κάνω αγώνα με τον εαυτό μου. Θέλω να φτιάξω ένα διήγημα που ίσως φτάσει στα άκρα. Θα ήθελα ειλικρινά σου λέω να μπορούσα να το κάνω όσο πιο σκληρό γίνεται για να δοκιμάσω τον εαυτό μου. Είναι μια πραγματική δοκιμασία. Τις δε σκηνές τις βλέπω σαν να παρακολουθώ θεατρικό έργο.
    Ίδωμεν MariLinoMar!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Το διήγημα ξέρω ότι θα το πας ως το τέλος. Απο την αρχή το κατάλαβα. Αλλά θέλω να παριστάνω την ευαίσθητη
    πλευρά σου!!!! και να σου υπενθυμίζω ότι υπάρχει.
    Έμεινα κατάπληκτη με τον μικρό σας. Έχουν καλλιτεχνική φλέβα φαίνεται, έμοιασαν απο τους γονείς. Ε, και νάξερε τι σκληρό βιολί παίζεις εσύ εδώ μέσα. Θα σε διέγραφε απο παππού. Καλό μεσημέρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. @marimar
    Μα ακριβώς! Εκεί είναι η μεγάλη μάχη. Εγώ αυτή την φορά είμαι απλώς ο μεσάζων. Θα αφήσω το καλό και το κακό να τα βγάλουν πέρα μόνα τους. Είναι μια καινούργια αίσθηση να φτιάχνεις μεν κάτι αλλά αμέσως να παίρνεις αποστάσεις από αυτό και να το αφήνεις και κινείται από μόνο του. Είναι μια εμπειρία πολύ ενδιαφέρουσα αρκεί να το αντέξω εγώ....αλλά κι εσείς....
    Ναι ο μικρός μας εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Τώρα ετοιμάζομαι να πάω να τον πάρω από τον βρεφονηπιακό σταθμό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Όχι, πες μου που τα σκέφτεσαι όλα αυτά..... Διπολική διαταραχή κι εγκεφαλικό; Απίστευτο!!!!
    Θανατηφόρος συνδιασμός... εκτός κι αν υπάρξη ανατροπή που δεν μπορεί, σίγουρα θα το κάνεις το θαύμα και θα είναι και τέλειο!!!!!
    Υπέροχο!!!!
    Την καλησπέρα μου!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. ...α! και να...μπορούσα να πω εκείνα που δεν ...μπορώ, γιατρέ μου!
    Γέλασα πάντως, με την "Φρέζια"...
    και
    περιμένω συνέχεια, σύντομα.

    Πάντα με την αγάπη μου στην Χαρά σου και "την συνέχεια" σας!!!
    Υιώτα
    αστοριανή
    ΝΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Τα κατ'οίκον μαθήματα ευπρόσδεκτα. Ξαναπροσφέρθηκα....πάρε την παρέα σου αλα-μπρατσέτα ..... Ελ. Βενιζελ..... και σε λιγότερο από 2 ώρες θα αγαλλιαζόμαστε, θα φιλιόμαστε και θα σας ξεναγώ στην όμορφη, ρομαντική Βουδαπέστη και στις ελληνικές γωνιές της. Σε αντάλλαγμα θα μου κάνεις εντατικά μαθήματα.... εεεεε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. @stavroulazerva
    Έχεις δίκιο θανατηφόρος συνδυασμός. Να δω τώρα πως θα ξεμπλέξω έτσι που έμπλεξα!!
    Να ξέρεις πάντως ότι είμαι περήφανος για σένα για από διήγημα σε διήγημα κάνεις άλματα ποιότητας και δεξιοτεχνίας!!


    @Αστοριανή
    Υιώτα μου εδώ είσαι ελεύθερη να εκφραστείς όπως εσύ θέλεις....χωρίς συνταγή γιατρού μάλιστα!
    Την αγάπη σου την λαμβάνουμε όσο μακριά και να είσαι. Αλλά που θα πάει, δεν θα τύχει ένα ταξιδάκι στο...χωριό σου; Θα τα πούμε από κοντά. Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. @Ginger
    Τα εντατικά μαθήματα χρειάζονται ειδικούς χώρους. Αν υπάρχουν τότε Ελ. Βενιζελ και βουρρρρρρρρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Έως να τελειώσει η τρικυμία
    στο μυαλό της Νίκης εγώ να
    ευχηθώ Καλό Σαββατοκύριακο
    Χριστόφορε μου??? :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. @bianca
    Με μεγάλη μου χαρά δέχομαι τις ευχές σου. Ελπίζω αν το δικό μου μυαλό είναι ....καθαρό και τα εγγόνια μου μείνουν με τους γονείς τους τούτο το Σ/Κ να γράψω κάτι.
    Tanti auguri, dolce ragazzina!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Αγαπητέ Χριστόφορε, συγχαρητήρια για το υπέροχο ιστολόγιό σου.
    Αντώνης Κρασάκης
    (εκπαιδευτικός)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Που την βρήκες αυτή την παρανοΙκή Χριστόφορε; Κάνε κάτι πάντως γιατί στο τέλος θα τρελαθούμε κι εμείς!!!

    Καλημέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. @ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ
    Σε καλωσορίζω στο φτωχικό μου, φίλε Αντώνη. Βέβαια η θέμα το οποίο έλαχε να αναρτώ τώρα που με επισκεφθηκες είναι ολίγον τι σκληρό, αλλά όλα είναι μέσα στη ζωή.
    Σε ευχαριστώ που ήρθες κατά εδώ... να μας διορθώνεις κιόλας άμα χρειάζεται.


    @Γιώργο
    Όχι, όχι Γιώργο για όνομα του θεού! Κάτι θα κάνω να μη σε τρέχουμε στα Δαφνιά Σαββατιάτικα! χα χα χα
    Γειά σου ρε Γιώργο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ μου Χριστόφορε, πέρασα για ευχές.
    Να έχετε μια πολύ όμορφη Κυριακή με τη Χαρά σου, και όλους τους αγαπημένους σας.
    Το διήγημά σου Χριστόφορέ μου, δεν είναι και το πιο αγαπημένο μου, το έχεις καταλάβει. ΣΕ ΧΑΙΡΟΜΑΙ όμως που πειραματίζεσαι. Μπράβο σου Χριστόφορέ μου, ο καθένας έχει αυτό το δικαίωμα.
    Να ξέρεις όμως ότι σε διαβάζω με ενδιαφέρον και αγάπη, και περιμένω την εξέλιξη. Για να δούμε τι θα σκαρφιστεί αυτό το ευφάνταστο μυαλό σου. Είμαι περίεργη που θα καταλήξεις.
    Σας στέλνουμε οικογενειακώς την αγάπη μας.
    Πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. @Ροδούλα
    Γειτόνισσα μου Ροδούλα πολύ σας ευχαριστώ για τις ευχές σας. Ίσως η σημερινή μου ανάρτηση αρχίσει να δίνει κάποιες εξηγήσεις. Τιμή μου η Κυριακάτικη επίσκεψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή